Uitnodiging:
Zijn jullie er klaar voor om woensdag nog eens in de gezonde frieskou op stap te gaan, als 't weer zo'n weer is zullen we weer onze weerslag krijgen 's avonds op de trein huiswaarts.
Deze periode rond Kerst gaan de dagen maar open en toe en daarom heb ik gekozen om niet al te ver te sporen: Starten op de omnibuslijn tussen Ciney en Marloie. Met de stafkaarten 54 / 5.6 en 54 / 7.8 komen we er.
De treinuren: met den I.C. trein van St Niklaas naar Brussel Noord ( vertrek Fsn om halfacht ) verder met den I.C. trein van Brussel Nd naar Ciney ( vertrek in de Nord om 08.42u) en vervolgens te Ciney naar onze startplaats.
Met de volle goesting en rugzak, tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
15 december 2010
Reeds drie woensdagen na elkander sneeuwpret voor de woensdagstappers…dat moet je verdienen !!. Het was weer zo, terwijl het hier duister en vuil was, toefden wij goed gelaarsd en gemutst in een vers ondergesneeuwd natuurlandschap ( zoals deze morgen – vrijdag). De ondervinding leert ons dat we bij zulke weersomstandigheden de steile klimpartijtjes moeten mijden…onder de witte deklaag bevinden er zich nog ijsplekken van vorige dagen…verraderlijk glad…er hebben er op hun gat gezeten – onze Frans en onze Herman. Wij wijs genoeg, gekozen voor een mooi golvend landschap dat we kennen als onzen broekzak ( in ons cinemabroek). Ook woensdag niet diep in de Ardennen, een uurtje later vertrokken en op tijd thuis. Op stap om 10:30u tot 15:45u met een kleine middagpauze = een kleine vijf uur intens al onze spieren op spanning gehouden, ons longen gezuiverd om heelhuids maar moe en voldaan af te sluiten…”ze zullen weer eens geen luieriken achter ons gat moeten roepen…en ons vanavond niet moeten wiegen”.
AYE – HUMAIN - MARLOIE
Relaas van de tocht: Afgestapt te Aye, een treinstopplaats op de omnibuslijn 162 tussen Ciney en Marloie. Via de kerk en het gerenoveerde kasteel, langs de twee kerkhoven (oud en nieuw) naar “Chap. St Donat”. Daar een langgerekt strook bos in naar het drie kilometer verder gelegen dorp Humain. Voorzichtig dalend door dit oud Waals dorp naar het dalletje van “Ruisseau Pont dol vau”. Eens over dit beekje terug het groot bos in, rondom een enorm Militair domein met een schietstand middenin (onze Michel had iets opgevangen van “schietstand” en zou willen gaan kijken hebben). Nu begonnen aan vier kilometer “zolder- ijstrappen” en zoeken naar de best begaanbare plekjes, door het “bois de Deffes” en “bois des Dames”. Vervolgens rechts, nog altijd aan de rand van “Domaine Militaire – Champs de TIR” in bois de Comble” en “bois des Colais”, om tenslotte dalend weer in de bewoonde wereld te komen, over hetzelfde beekje als twee uur voordien, nu in het dorpje Jamodenne. Uit de vallei klauteren om een kilometer op het pad van deze morgen te stappen, onze paarden nog eens begroet om zo aan de twee begraafplaatsen rechts in te slaan. Niet gekozen om te eindigen in Aye, nog een beetje vroeg, maar langs een mooie afsluiter (ik bedoel op en af) te kiezen voor Marloie als eindpunt, Via “Chateau d’Hassonville”, nu Luxehotel, nog even doorbijten tot het I.C. station Marloie.
Het was genoeg geweest..dat het genoeg was.. plaats genoeg in de kroeg rechtover het station om met zevenen..(toch weer met zoveel stappers, dat moet je verdienen) op krachten te komen en na te genieten met de “Beste bieren ter Wereld”.
Geniet van de sneeuwpret, nu ook bij ons in Vlaanderen, geniet van de foto’s van Dany en Jacky en de nabeschouwingen van Onzen Herman, weliswaar geschreven onder invloed van…
Tot volgende keer,Hilaire.
Nabeschouwing:
Hij zou het niet mogen doen, mijn beste vriend William jaloers maken met die foto's uit de kroeg, en het er nog eens bijschrijven, het moet hem pijn doen!
Zo zonder dat hij er bij was.
Maar ze waren dan ook zeer lekker, van een goed jaar en de beste maand, en niet eens duur. We mogen er niks van zeggen het zou hem uitputten en stikjaloers maken. We weten allemaal hoe gevoelig hij is op dat vlak. Ik hoop maar dat hij er niks over hoort vertellen, er zijn er genoeg die hem een pad in de korf durven zetten.
Het moet al hard aankomen om zijn titel van tweede in bevel kwijt te spelen aan iemand die weliswaar beter is maar toch, ik voel zijn pijn bijna.
Ik ga maar naar mijn bed, in de hoop te kunnen slapen, zo erg dat ik het vindt!
De groeten en hou de maagdelijke sneeuw, maagdelijk.
Dag William Goede vriend.
zaterdag 18 december 2010
zaterdag 11 december 2010
Dave - St-Martin / Naninne
Uitnodiging:
Moet er niets achter zoeken, 't is nog altijd met veel overtuiging dat ik jullie oproep om mee te stappen maar gezien de barre weersomstandigheden van de laatste weken (lees : spekgladde ondergrond met veel sneeuw daarbovenop), besloten om het minder "spectaculair" te maken en iets minder ver in de Ardennen gezien de moeilijkheden bij ons jongens van 't spoor.
Morgen eventjes beneden Namen langs de omnibuslijn van Namur - Ciney, hebben daar een vijftal stationnetjes op korte afstand waar we kunnen beginnen en eindigen. stafkaart 47 / 7.8 en als nodig 53 / 3.4.
Treinuren: 'k zal nog eens mild zijn en een uurtje later vertrekken ttz. Met den I.C.trein van Sint-Niklaas naar Brussel Noord (vertrek om 07.29u) aansluiting te Brussel nd (vertrek om 08.42u) naar Namur en vervolgens naar onze startplaats (kiezen samen mijn 2 adjuncten op den trein)
Tot morgenvroeg en sorry voor het laat bericht, Hilaire
Relaas der feiten:
8 december 2010
Moeten we jullie weer overtuigen van ons gelijk. Wij met ons zessen met de gelukkige woensdagmensen (spijtig voor onze Frans die bij het binnenrijden te Dendermonde onze trein voor zijn neus zag voorbijrijden en terug huiswaarts keerde – in ’t vervolg toch naar iemand van ons gsm’ en – zouden er een mouw aangepast hebben, zeker voor onze Frans). Waarom het voor ons weer een superdag was?
A) Het had er dinsdagnacht nog eens gesneeuwd, alles bedekt met een vers laagje maagdelijk wit zodat wij de volle schoonheid konden bewonderen.
B) Tijdens ons stappen geen neerslag van welke aard ook, geen wind en een goede gevoelstemperatuur van -4°.
C) Volgens onze William hadden we het voorrecht om het mooiste plekje op aard te ontdekken… “Entre les deux Jambes” (Jambes Etat en Jambes Nord).
D) Te veel om op te noemen, je had er maar bij moeten zijn ( ik steek mijn middenvinger omhoog ).
Een kleine vijf uur sneeuwlopen in een behoorlijk dikke laag, zeker op de kam, ’t was vermoeiend genoeg.
Dave St Martin – La Meuse - Naninne
Relaas van de tocht: Start om tien uur dertig, ergens “entre les deux Jambes” nl. in het gehucht St Martin met zijn zeven huizen en één stal ( voor ons mogen ze die stopplaatsen nog lang openhouden, bevinden ons dan direct in volle natuur).
Welle weg, zuidelijk naar “Chap. St Martin” om eens op verkenning te gaan naar de “Rochers de Néviau”, rotspartijtjes die meer dan 100m. boven de Maas uitsteken. Teruggekeerd op onze stappen, nu naar “Ancien Fort de Dave”, even rondgeneusd..alles verlaten. Vastgesteld dat we ons te warm hadden ingeduffeld (zie naar de striptease van ons Francine – foto genomen door een geile trekker). Aan het eerste van de vele M.F. (Maison Forestier) het “Bois de Duva” in, aan een verwaarloosd kapelletje, een herinnering aan een vermoorde facteur (’s nachts om twee uur – in febr. 1896) in een zeer mooie schuin afdalende holle weg naar het dorp Dave aan de oevers van “La Meuse”.
Onze rugzak open gedaan aan de goed onderhouden pic-nic plaats vlak bij het eilandje “Ile de Dave”, een oase van stilte en rust tussen “Chateau de Wasseige” en “Chateau de Fernan – Nunez”. Boke’s op en thermos leeg, terug op stap.
Langs de blinde muur van ’t laatst genoemd kasteel, de N 947 over, om het enorm “Bois de Dave” te verkennen, een gigantisch gemengd woud vol gezonde bomen. Jacky en William hebben zich kunnen uitleven om hun prentjes te drukken en wij maar aanwijzingen geven naar de prachtige Kerstkaartjes. Moesten 160m. hoger dan de Maas, niet te steil maar schilderachtig mooi en kronkelend in holle wegen met diep afhangende takken, zwaar beladen met sneeuw. Boven op de kam, even gerust, verder op deze kam gebleven en zo naar het andere M.F. (La Faisanderie).
Daar een wijs besluit genomen…jawel, soms lukt ons dat.. om af te zakken naar de treinhalte van Naninne. Ons eerst nog laten zakken naar de grote beek “Rau de Dave” om zo langs de dorpswegeltjes het stationnetje te bereiken.
Is daar toch wel een kroeg zeker rechtover het spoor, café Vieux Naninne, gelukkig voor ons. Intussen begonnen de eerste sneeuwvlokken te dwarrelen, ik had het al aangekondigd met mijn gezond boerenverstand… op sommige plaatsen zag de lucht pastelgetint oranje, dit zijn de sneeuwwolken…vergeet het nu niet meer. Met ons zessen in een warm café, rond één grote tafel verzwaard met bolle glazen en dikbuikige flessen Orval…man…man…man..lekkerrrrrr. Goed onze tijd genomen om dit goeds der aarde tot ons te nemen en zonder problemen huiswaarts.
Geniet dit weekeind na met de foto’s, gebundeld en voorzien van tekst door onze Herman, alsook op zondagmiddag bij zijn nabeschouwingen…tot de volgende oproep,Hilaire.
Voor zij die er niet bijwaren, je moet geen trauma’s aan overhouden, er zijn nog woensdagen!
Nabeschouwing:
Voila, het zit erop de kop is er af! (Lief konijntje is in mijn handen gebleven, ik moet nu wel iets drinken om van die emotie's te bekomen)
Er zijn geen zekerheden meer, als onze leider schrijft om naar het blog te gaan kijken op zondag, dan doen we het op toch wel zaterdag zeker, enkel en alleen om hem te plezieren.
Waar waren de snoodaards welke de vorige week onze leider een beetje moesten ophitsen tegen zijn beide adjuncten? Zouden zij gezien hebben dat mijn mes blonk en vlijmscherp geslepen was? (vraag maar aan het konijntje)
No hard feelings, maar hou de nabeschouwing van vorige week toch maar in het achterhoofd! Mijn mes blinkt nog!
De groeten aan alle vredevolle stappers!
Moet er niets achter zoeken, 't is nog altijd met veel overtuiging dat ik jullie oproep om mee te stappen maar gezien de barre weersomstandigheden van de laatste weken (lees : spekgladde ondergrond met veel sneeuw daarbovenop), besloten om het minder "spectaculair" te maken en iets minder ver in de Ardennen gezien de moeilijkheden bij ons jongens van 't spoor.
Morgen eventjes beneden Namen langs de omnibuslijn van Namur - Ciney, hebben daar een vijftal stationnetjes op korte afstand waar we kunnen beginnen en eindigen. stafkaart 47 / 7.8 en als nodig 53 / 3.4.
Treinuren: 'k zal nog eens mild zijn en een uurtje later vertrekken ttz. Met den I.C.trein van Sint-Niklaas naar Brussel Noord (vertrek om 07.29u) aansluiting te Brussel nd (vertrek om 08.42u) naar Namur en vervolgens naar onze startplaats (kiezen samen mijn 2 adjuncten op den trein)
Tot morgenvroeg en sorry voor het laat bericht, Hilaire
Relaas der feiten:
8 december 2010
Moeten we jullie weer overtuigen van ons gelijk. Wij met ons zessen met de gelukkige woensdagmensen (spijtig voor onze Frans die bij het binnenrijden te Dendermonde onze trein voor zijn neus zag voorbijrijden en terug huiswaarts keerde – in ’t vervolg toch naar iemand van ons gsm’ en – zouden er een mouw aangepast hebben, zeker voor onze Frans). Waarom het voor ons weer een superdag was?
A) Het had er dinsdagnacht nog eens gesneeuwd, alles bedekt met een vers laagje maagdelijk wit zodat wij de volle schoonheid konden bewonderen.
B) Tijdens ons stappen geen neerslag van welke aard ook, geen wind en een goede gevoelstemperatuur van -4°.
C) Volgens onze William hadden we het voorrecht om het mooiste plekje op aard te ontdekken… “Entre les deux Jambes” (Jambes Etat en Jambes Nord).
D) Te veel om op te noemen, je had er maar bij moeten zijn ( ik steek mijn middenvinger omhoog ).
Een kleine vijf uur sneeuwlopen in een behoorlijk dikke laag, zeker op de kam, ’t was vermoeiend genoeg.
Dave St Martin – La Meuse - Naninne
Relaas van de tocht: Start om tien uur dertig, ergens “entre les deux Jambes” nl. in het gehucht St Martin met zijn zeven huizen en één stal ( voor ons mogen ze die stopplaatsen nog lang openhouden, bevinden ons dan direct in volle natuur).
Welle weg, zuidelijk naar “Chap. St Martin” om eens op verkenning te gaan naar de “Rochers de Néviau”, rotspartijtjes die meer dan 100m. boven de Maas uitsteken. Teruggekeerd op onze stappen, nu naar “Ancien Fort de Dave”, even rondgeneusd..alles verlaten. Vastgesteld dat we ons te warm hadden ingeduffeld (zie naar de striptease van ons Francine – foto genomen door een geile trekker). Aan het eerste van de vele M.F. (Maison Forestier) het “Bois de Duva” in, aan een verwaarloosd kapelletje, een herinnering aan een vermoorde facteur (’s nachts om twee uur – in febr. 1896) in een zeer mooie schuin afdalende holle weg naar het dorp Dave aan de oevers van “La Meuse”.
Onze rugzak open gedaan aan de goed onderhouden pic-nic plaats vlak bij het eilandje “Ile de Dave”, een oase van stilte en rust tussen “Chateau de Wasseige” en “Chateau de Fernan – Nunez”. Boke’s op en thermos leeg, terug op stap.
Langs de blinde muur van ’t laatst genoemd kasteel, de N 947 over, om het enorm “Bois de Dave” te verkennen, een gigantisch gemengd woud vol gezonde bomen. Jacky en William hebben zich kunnen uitleven om hun prentjes te drukken en wij maar aanwijzingen geven naar de prachtige Kerstkaartjes. Moesten 160m. hoger dan de Maas, niet te steil maar schilderachtig mooi en kronkelend in holle wegen met diep afhangende takken, zwaar beladen met sneeuw. Boven op de kam, even gerust, verder op deze kam gebleven en zo naar het andere M.F. (La Faisanderie).
Daar een wijs besluit genomen…jawel, soms lukt ons dat.. om af te zakken naar de treinhalte van Naninne. Ons eerst nog laten zakken naar de grote beek “Rau de Dave” om zo langs de dorpswegeltjes het stationnetje te bereiken.
Is daar toch wel een kroeg zeker rechtover het spoor, café Vieux Naninne, gelukkig voor ons. Intussen begonnen de eerste sneeuwvlokken te dwarrelen, ik had het al aangekondigd met mijn gezond boerenverstand… op sommige plaatsen zag de lucht pastelgetint oranje, dit zijn de sneeuwwolken…vergeet het nu niet meer. Met ons zessen in een warm café, rond één grote tafel verzwaard met bolle glazen en dikbuikige flessen Orval…man…man…man..lekkerrrrrr. Goed onze tijd genomen om dit goeds der aarde tot ons te nemen en zonder problemen huiswaarts.
Geniet dit weekeind na met de foto’s, gebundeld en voorzien van tekst door onze Herman, alsook op zondagmiddag bij zijn nabeschouwingen…tot de volgende oproep,Hilaire.
Voor zij die er niet bijwaren, je moet geen trauma’s aan overhouden, er zijn nog woensdagen!
Nabeschouwing:
Voila, het zit erop de kop is er af! (Lief konijntje is in mijn handen gebleven, ik moet nu wel iets drinken om van die emotie's te bekomen)
Er zijn geen zekerheden meer, als onze leider schrijft om naar het blog te gaan kijken op zondag, dan doen we het op toch wel zaterdag zeker, enkel en alleen om hem te plezieren.
Waar waren de snoodaards welke de vorige week onze leider een beetje moesten ophitsen tegen zijn beide adjuncten? Zouden zij gezien hebben dat mijn mes blonk en vlijmscherp geslepen was? (vraag maar aan het konijntje)
No hard feelings, maar hou de nabeschouwing van vorige week toch maar in het achterhoofd! Mijn mes blinkt nog!
De groeten aan alle vredevolle stappers!
zondag 5 december 2010
La Roche (Brabant) – Rne Abbaye Villers-La-Ville – La Roche (Brabant)
Uitnodiging:
Oproep voor deze woensdag 1 december 2010.
En toch blijven we niet thuis…goed weten, zullen ons wel goed moeten induffelen met de gepaste kledij, warme dranken en mondvoorraad in onze rugzak.
Gaan het evenwel deze keer, wegens gure weersomstandigheden, niet diep in de Ardennen zoeken maar in Waals Brabant, meer bepaald de streek rond Villers-la-Ville, ons aller bekend van vorige uitstappen. Afwisselend bos, heuvels en een dorpje door, blijven in de omgeving van de spoorlijn zodat we altijd en bij ieder ongemak wegens het barre weer kunnen ingrijpen. ’s Morgens een uurtje later vertrekken dan anders en ’s avonds zeker op tijd thuis (tussen 19 en 20 uur)
Hebben twee stafkaarten nodig : 39 / 7.8 en 40 / 5.6
Treinuren : Met den I.C. trein (vertrek St Niklaas om 07.30u) naar Brussel noord om daar de aansluiting te nemen met den I.C. Luxemburg(vertrek Brussel nd om 08.42u) naar Ottignies en verder met het omnibustreintje richting Villers-la-Ville.
Laat jullie niet afschrikken, tot woensdagmorgen op de trein,Hilaire
Relaas der feiten:
01 december 2010
Woensdag is altijd de beste dag van de week, ook nu weer…een feestdag. Wij met ons groepje waren in het land de weinigen die de moed hadden om in deze vrieskou een gezond kleurtje op te lopen .. moet je eens op de foto’s zien hoe dat we blozen, stralend van gezondheid. Hadden ons voorzorgen genomen, lang winterondergoed tot onder de oksels of met bretellen. Gelukkig tijdens onze trip geen sneeuwval, soms een streepje zon en een temperatuur van rond de -5°, echt geen kou gehad daar we een ganse dag hoofdzakelijk in het bos zijn gebleven, uit de wind in de gezonde droge lucht onze longen gezuiverd. Daar we het niet te ver gezocht hadden, weinig problemen met de spoorweg en ’s avonds tijdig thuis.
Gevolg: Door mijn medestappers met lof overladen met de vaststelling dat het zonder tweede en derde in bevel over het algemeen vlotter loopt.
La Roche (Brabant) – Rne Abbaye Villers-La-Ville – La Roche (Brabant)
Relaas van de tocht: Uit de omnibustrein gestapt te La Roche om gedeeltelijk de route van verleden jaar over te doen. Langs een dorpwegeltje lichtjes omhoog om uit de woonkern te stappen, door het “bois de l’Heuchére”. Vanuit de onbewaakte stopplaats in de vallei van het riviertje “Thyle” naar het 100m. hogere open veld aan de “Fme Le Sartage”. Bevonden ons daar in een privaat bos waar men enkel de wegeltjes mag betreden. Door het jachtgebied van “bois de Sartage”, de bolle gladde kasseibaan over, Frans weet wel hoe glad het was, vraag het hem zelf volgende week. Nu naar het “bois Ste Catherine” om ons te laten afzakken naar de vijvers aan de rand van “bois de Haute Heuval”, vervolgens van het ene mooie bos naar het andere met veel holle wegen en korte klimmetjes naar het “bois de l’Ermitage St Jean- Baptiste”. Intussen een windvrij plekje ontdekt om in versneld tempo onze boterhammen op te eten (geen tijd voor een dessertje. – Ook opgemerkt, de vele mooie prentjes van onderweg met de holle wegen en kanjers van bomen, dank aan Dany en Jacky). Nu langs een de prachtige “slink” van “Ri Pirot”, dalend via de “Chap. N.D. des Affligés” naar de “Rnes de l’Abbaye”, zeer rustig gelegen aan de rivier “Thyle” (daar tijd genomen om foto’s te nemen). Nu de grote baan over, op de andere stafkaart, nog één maal omhoog door het groot gemengd “bois d’Hé” om te beginnen aan de laatste zes kilometers van onze trip. Het klein woud doorgestoken tot de rand om meet te stappen met naast ons de vliedende beek “Ri d’Hé”, met honderden kronkels een mooie helder waterloopje. Een leuke afsluiter, uit het bos gekomen aan het kerkje van het gehucht Tangissart om daar de N 275 over te steken, vervolgens de spoorlijn 140 over om langs een hoger gelegen stationswegeltje uit te komen aan het perron van La Roche (Brabant). Goede “timing”, na tien minuutjes wachten in het schuilhokje, het L- treintje naar Ottignies genomen om …je weet wel!!...het Edel- nat uit de “Goudvallei”.
Ons tafel van vijf stond gereserveerd, we hadden ’s morgens de tijd gehad om daar een koffietje te slurpen. Ook wisten we van de paar vorige keren dat de cafébazin haar vak beheerst, den Orval op gepaste temperatuur met daarnaast een schoteltje goudgele klompjes. …Man…Man…Man…LEKKERRRR… Weer moeten klinken en zingen … nu op de nakende verjaardag van onze FRANS ..Hiep..hiep..hiep…hoera 3x… We wensen hem nu al een warme stal vol gezonde lammetjes (’t lammetjessuiker volgt later)
Hoeveel maal hebben we onderweg gezegd…de thuisblijvers hebben ongelijk…zeker 10 keer. Tot volgende oproep,Hilaire
Nabeschouwing:
Een zinnetje in gans de uitleg valt ons onmiddellijk op namelijk en ik citeer letterlijk "Door mijn medestappers met lof overladen met de vaststelling dat het zonder tweede en derde in bevel over het algemeen vlotter loopt."
Ge moet hen kennen om dit te geloven!
Het is niet moeilijk om een oude beginnende dementerende man zo zot te maken dat hij deze woorden niet alleen geloofd, maar ook nog in zijn relaas schrijft. Ze mogen fier zijn op zo'n heldendaad.
Maar wij zijn mild en vergeven hem zijn onbezonnenheid, aan de aangevers van deze woorden.
Let op, wees steeds op uw hoede, wees steeds voorzichtig, kijk voortdurend achterom, slaap met de open ogen, maak zelf uw eten klaar! Geen ogenblik rust zult gij nog hebben.
Uw geweten zal u vernietigen. Zo zij het!
Aan alle anderen nog een prettige zondag, en laat het een les wezen, met medeleiders wordt niet gespot!
Oproep voor deze woensdag 1 december 2010.
En toch blijven we niet thuis…goed weten, zullen ons wel goed moeten induffelen met de gepaste kledij, warme dranken en mondvoorraad in onze rugzak.
Gaan het evenwel deze keer, wegens gure weersomstandigheden, niet diep in de Ardennen zoeken maar in Waals Brabant, meer bepaald de streek rond Villers-la-Ville, ons aller bekend van vorige uitstappen. Afwisselend bos, heuvels en een dorpje door, blijven in de omgeving van de spoorlijn zodat we altijd en bij ieder ongemak wegens het barre weer kunnen ingrijpen. ’s Morgens een uurtje later vertrekken dan anders en ’s avonds zeker op tijd thuis (tussen 19 en 20 uur)
Hebben twee stafkaarten nodig : 39 / 7.8 en 40 / 5.6
Treinuren : Met den I.C. trein (vertrek St Niklaas om 07.30u) naar Brussel noord om daar de aansluiting te nemen met den I.C. Luxemburg(vertrek Brussel nd om 08.42u) naar Ottignies en verder met het omnibustreintje richting Villers-la-Ville.
Laat jullie niet afschrikken, tot woensdagmorgen op de trein,Hilaire
Relaas der feiten:
01 december 2010
Woensdag is altijd de beste dag van de week, ook nu weer…een feestdag. Wij met ons groepje waren in het land de weinigen die de moed hadden om in deze vrieskou een gezond kleurtje op te lopen .. moet je eens op de foto’s zien hoe dat we blozen, stralend van gezondheid. Hadden ons voorzorgen genomen, lang winterondergoed tot onder de oksels of met bretellen. Gelukkig tijdens onze trip geen sneeuwval, soms een streepje zon en een temperatuur van rond de -5°, echt geen kou gehad daar we een ganse dag hoofdzakelijk in het bos zijn gebleven, uit de wind in de gezonde droge lucht onze longen gezuiverd. Daar we het niet te ver gezocht hadden, weinig problemen met de spoorweg en ’s avonds tijdig thuis.
Gevolg: Door mijn medestappers met lof overladen met de vaststelling dat het zonder tweede en derde in bevel over het algemeen vlotter loopt.
La Roche (Brabant) – Rne Abbaye Villers-La-Ville – La Roche (Brabant)
Relaas van de tocht: Uit de omnibustrein gestapt te La Roche om gedeeltelijk de route van verleden jaar over te doen. Langs een dorpwegeltje lichtjes omhoog om uit de woonkern te stappen, door het “bois de l’Heuchére”. Vanuit de onbewaakte stopplaats in de vallei van het riviertje “Thyle” naar het 100m. hogere open veld aan de “Fme Le Sartage”. Bevonden ons daar in een privaat bos waar men enkel de wegeltjes mag betreden. Door het jachtgebied van “bois de Sartage”, de bolle gladde kasseibaan over, Frans weet wel hoe glad het was, vraag het hem zelf volgende week. Nu naar het “bois Ste Catherine” om ons te laten afzakken naar de vijvers aan de rand van “bois de Haute Heuval”, vervolgens van het ene mooie bos naar het andere met veel holle wegen en korte klimmetjes naar het “bois de l’Ermitage St Jean- Baptiste”. Intussen een windvrij plekje ontdekt om in versneld tempo onze boterhammen op te eten (geen tijd voor een dessertje. – Ook opgemerkt, de vele mooie prentjes van onderweg met de holle wegen en kanjers van bomen, dank aan Dany en Jacky). Nu langs een de prachtige “slink” van “Ri Pirot”, dalend via de “Chap. N.D. des Affligés” naar de “Rnes de l’Abbaye”, zeer rustig gelegen aan de rivier “Thyle” (daar tijd genomen om foto’s te nemen). Nu de grote baan over, op de andere stafkaart, nog één maal omhoog door het groot gemengd “bois d’Hé” om te beginnen aan de laatste zes kilometers van onze trip. Het klein woud doorgestoken tot de rand om meet te stappen met naast ons de vliedende beek “Ri d’Hé”, met honderden kronkels een mooie helder waterloopje. Een leuke afsluiter, uit het bos gekomen aan het kerkje van het gehucht Tangissart om daar de N 275 over te steken, vervolgens de spoorlijn 140 over om langs een hoger gelegen stationswegeltje uit te komen aan het perron van La Roche (Brabant). Goede “timing”, na tien minuutjes wachten in het schuilhokje, het L- treintje naar Ottignies genomen om …je weet wel!!...het Edel- nat uit de “Goudvallei”.
Ons tafel van vijf stond gereserveerd, we hadden ’s morgens de tijd gehad om daar een koffietje te slurpen. Ook wisten we van de paar vorige keren dat de cafébazin haar vak beheerst, den Orval op gepaste temperatuur met daarnaast een schoteltje goudgele klompjes. …Man…Man…Man…LEKKERRRR… Weer moeten klinken en zingen … nu op de nakende verjaardag van onze FRANS ..Hiep..hiep..hiep…hoera 3x… We wensen hem nu al een warme stal vol gezonde lammetjes (’t lammetjessuiker volgt later)
Hoeveel maal hebben we onderweg gezegd…de thuisblijvers hebben ongelijk…zeker 10 keer. Tot volgende oproep,Hilaire
Nabeschouwing:
Een zinnetje in gans de uitleg valt ons onmiddellijk op namelijk en ik citeer letterlijk "Door mijn medestappers met lof overladen met de vaststelling dat het zonder tweede en derde in bevel over het algemeen vlotter loopt."
Ge moet hen kennen om dit te geloven!
Het is niet moeilijk om een oude beginnende dementerende man zo zot te maken dat hij deze woorden niet alleen geloofd, maar ook nog in zijn relaas schrijft. Ze mogen fier zijn op zo'n heldendaad.
Maar wij zijn mild en vergeven hem zijn onbezonnenheid, aan de aangevers van deze woorden.
Let op, wees steeds op uw hoede, wees steeds voorzichtig, kijk voortdurend achterom, slaap met de open ogen, maak zelf uw eten klaar! Geen ogenblik rust zult gij nog hebben.
Uw geweten zal u vernietigen. Zo zij het!
Aan alle anderen nog een prettige zondag, en laat het een les wezen, met medeleiders wordt niet gespot!
zaterdag 27 november 2010
Ieper en terug!
Uitnodiging:
Mag het eens iets anders zijn? Om sommigen van ons “ter wille” te zijn zouden we eens naar de “Westhoek” trekken meer bepaald “’t Heuvelland”. Kan jullie al de treinuren meegeven en zal dan van hier uit een “belbus” van “de lijn” bestellen om ter plekke te geraken.
Niets is mij te veel maar dan zou ik graag weten met hoeveel we ongeveer zullen zijn…graag ontvang ik een berichtje daaromtrent.
Wat de wandelkaarten betreft, stafkaart 28 / 5.6 en/of (niet noodzakelijk) g.r. 5a (west) g.r.128 Wie wandelkaarten heeft van de streek Loker – Kemmel en omgeving kan ze meebrengen.
St Niklaas vertrek om 07.26u met de I.C.trein naar Kortrijk / Belsele om 07.09u en Sinaai 07.12u met de L-trein naar Lokeren om daar dezelfde I.C. naar Kortrijk te nemen, vertrek Lokeren om 07.36u ( Jacky kan aansluiting nemen in Gent Damp.?) Hebben in Kortrijk een halfuurtje tijd om een koffietje en onze aansluiting naar Ieper.
Relaas der feiten:
24 november 2010
We zouden eens iets anders doen: een voorstel om naar de Kemmelberg te trekken en daar een flinke toer te maken, geen probleem, ik zoek dat wel uit en zal m’n best doen om alles tot in de puntjes te regelen. Vanuit Ieper met een bel-bus lijn Ieper-Zuid naar Kemmel en ’s avonds terug… veel inschrijvingen, maandagavond de bel-bus bestelt en dinsdagavond het aantal reizigers mee gedeeld zoals afgesproken met de bel-bus telefoonlijn..en welle woensdagmorgen op weg.
Aangekomen in Kortrijk met wat vertraging, wel onze koffie gemist, zouden met 5 minuten vertraging vertrekken naar Ieper: wachten aansluiting dubbeldekker komende van St Niklaas. Geen probleem, kalm blijven Hilaire, hebben 10 minuten over om in Ieper de aansluiting te nemen…kalm blijven, minuten vlogen voorbij, den dubbeldekker stond al 15 minuten binnen in Kortrijk als we dan toch maar vertrokken zijn…reden: te lang en te ingewikkeld om uit te leggen, zeker aan de “leken” onderons.
Kalm blijven Hilaire..ik met m’n gsm naar de bel-bus centrale gebeld om te melden dat we met vertraging in Ieper zouden aankomen en gevraagd om te wachten naar ons…met goed gevolg…zou de busbestuurder inlichten…joe moegt gerust ziene…
Kalm blijven Hilaire, tot er iemand uit ons kliekske opmerkte.. beter was dat je dit en dat…
Niet meer kalm blijven Hilaire…uit mijn krammen geschoten…
Enfin, wij met 18 minuten vertraging in Ieper binnengelopen…busje was weg…kalm nog eens naar de centrale gebeld, nog eens alles uitgelegd met antwoord…dan moeie die bus vonovond ook nie…niee. Reizen al jaaaaren met trein en tec-bus naar de Wallonie…hebben zulke dingen nog nooit tegengekomen…einde hoofdstuk.
Gelukkig had onze William een wandelkaart van de streek rond Ieper bij en vlug een vervangende wandelroute samengesteld. IEPER en terug. Bij aanvang van de trip, in de verte en mooi in de zon…DE KEMMELBERG. (misschien iets voor later)
Relaas van de tocht:
Vertrek aan het station te Ieper, de spoorlijn over en langs het voormalige kanaal Ieper-Komen, een jaag- en bijlanderpad gevolgd om zo het drassige Molenbos in te trekken. Eerst langs volkssterrenwacht “Astrolab Iris”, naar de “Caterpillar Crater” en “Hill 60”. ( woordje uitleg : deze heuvel is de belangrijkste getuigenis van het oorlogslandschap, werd vier jaar lang bitter gevochten, zowel boven als ondergronds. Op 7 juni 1917 werden “Hill 60 en Catterpillar” met zware mijnladingen opgeblazen..zie de grote mijnkrater) ons een put gezocht, uit de wind, om onze “bokes” op te eten. Verder op stap, door het bos “Zwarte leen”, langs hoeve “Kemphof” en hoeve “het Pappotje” aan het Provinciedomein Gasthuisbossen, zo naar de hoeve “Lindegoed” om daar het Hoge bos” in te ploeteren. (een korte les gekregen van een Boomchirurg, hangend hoog in de kruin van een Es, was zaadjes aan het plukken voor de voortplanting van de loofboomsoort). Even op de grote baan Ieper-Menen, langs kasteel Hooge (nu gerenommeerd hotel) Nog maar eens een Militaire begraafplaats langs om in zeer drassig gebied de “Drieblotenbeek” over te steken om via vele draaihekjes door te steken naar de “Zillebeekvijver”. (deze grote vijver is gegraven rond 1295 en bevat drie bronbeekjes – levert dus al 700 jaar drinkwater op – heden wordt dagelijks 6000 m3 water gezuiverd in de nieuwe installatie – de oude is nu “Beschermd Industrieel Erfgoed” – we mochten eventjes een kijkje nemen). Langs het nieuwe zuiveringsstation naar de grote waterplas “Verdronken Weide” welke ook de nieuwe installatie voedt. Ieper binnen aan de Rijselse Poort en de vestingen. Kuierend langs de stadswallen hebben onzen Dany, Jacky en William mooie beeldjes gemaakt voor ons – applaus voor degenen die er iets voor doen, en wij kunnen nagenieten. Bemerk ook de “Leeuwentoren” en de “Predikherentoren” aan de overkant van de wal.
Met ons tienen aan één grote tafel in een kroeg niet ver van ’t station, genietend van de lekkere biertjes van hoge gisting…zeker het eerste kuipje, een traktatie van onze Jarige Patrick…3 x Hiep..hiep..hiep..Hoera …en lang zal hij leven enz..
Toch nog een geslaagde uitstap gehad, met dank aan de deskundige uitleg van onze William, den man die alles weet over “den Groten Oorlog” (nou ja, bijna alles).
Tot de volgende keer, Hilaire
Nabeschouwing:
Moest het zo droef niet zijn ik zou er mee kunnen lachen. Wegens afwezig geen bijtende commentaar, geen medestappers door het slijk (mijn hart bloed). Wel een gepaste bijdrage. Tot wederhoren.
In Flanders Fields is een gedicht van de Canadese militaire arts en dichter John McCrae (30 november 1872 – 28 januari 1918). De definitieve versie schreef hij op 8 december 1915.
McCrae stierf toen hij nog tijdens de oorlog in een veldhospitaal werkte, aan longontsteking en hersenvliesontsteking. Hij werd 45 jaar oud.
Het oorspronkelijke gedicht
In Flanders fields(lieutenant-kolonel John McCrae, 1872-1918)
In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.
We are the dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.
Vertalingen naar het Nederlands
De kollebloemen van Vlaanderen (Rachel Schaballie, 1919)
Vlaanderens hart bloedt in zijn kollebloemen open,
tussen de kruisjes door, die, rij naast rij geplant,
het simpel teeken zijn, waaronder wij steeds hoopen,
dat onze milde dood de vree werd voor dit land.
Bij rooden dageraad volgden wij in het blauwe
den zoeten leeuwerik, wiens jubel werd gestoord
door schroot en vloek en klacht. Tot men ons kwam houwen
en op dit Vlaamsche veld ons streven werd gesmoord.
Gij, die nu na ons leeft, wij reiken u de toortsen,
verheft ze naar het licht, elk roepe een nieuwen held:
verbreekt gij onze trouw, dan wordt in wreedste koortsen
ons 't heilig verbod te slapen in dit veld:
in elken kollebloem zouden wij blijvend bloeden!
In Vlaanderens velden
“In Vlaanderens velden bloeien de klaprozen
Tussen de kruisen, rij aan rij
die onze plek aangeven; en in de lucht
vliegen leeuweriken, nog steeds dapper zingend
ook al hoor je ze nauwelijks te midden van het kanongebulder
aan de grond.
Wij zijn de doden. Enkele dagen geleden
leefden we nog, voelden de dauw, zagen de zon ondergaan
beminden en werden bemind en nu liggen we
in Vlaanderens velden
Neem ons gevecht met de vijand weer op:
Tot u gooien wij, met falende hand
de toorts; aan u om haar hoog te houden
Als gij breekt met ons die sterven
zullen wij niet slapen, ook al bloeien de klaprozen
in Vlaanderens velden.”
Mag het eens iets anders zijn? Om sommigen van ons “ter wille” te zijn zouden we eens naar de “Westhoek” trekken meer bepaald “’t Heuvelland”. Kan jullie al de treinuren meegeven en zal dan van hier uit een “belbus” van “de lijn” bestellen om ter plekke te geraken.
Niets is mij te veel maar dan zou ik graag weten met hoeveel we ongeveer zullen zijn…graag ontvang ik een berichtje daaromtrent.
Wat de wandelkaarten betreft, stafkaart 28 / 5.6 en/of (niet noodzakelijk) g.r. 5a (west) g.r.128 Wie wandelkaarten heeft van de streek Loker – Kemmel en omgeving kan ze meebrengen.
St Niklaas vertrek om 07.26u met de I.C.trein naar Kortrijk / Belsele om 07.09u en Sinaai 07.12u met de L-trein naar Lokeren om daar dezelfde I.C. naar Kortrijk te nemen, vertrek Lokeren om 07.36u ( Jacky kan aansluiting nemen in Gent Damp.?) Hebben in Kortrijk een halfuurtje tijd om een koffietje en onze aansluiting naar Ieper.
Relaas der feiten:
24 november 2010
We zouden eens iets anders doen: een voorstel om naar de Kemmelberg te trekken en daar een flinke toer te maken, geen probleem, ik zoek dat wel uit en zal m’n best doen om alles tot in de puntjes te regelen. Vanuit Ieper met een bel-bus lijn Ieper-Zuid naar Kemmel en ’s avonds terug… veel inschrijvingen, maandagavond de bel-bus bestelt en dinsdagavond het aantal reizigers mee gedeeld zoals afgesproken met de bel-bus telefoonlijn..en welle woensdagmorgen op weg.
Aangekomen in Kortrijk met wat vertraging, wel onze koffie gemist, zouden met 5 minuten vertraging vertrekken naar Ieper: wachten aansluiting dubbeldekker komende van St Niklaas. Geen probleem, kalm blijven Hilaire, hebben 10 minuten over om in Ieper de aansluiting te nemen…kalm blijven, minuten vlogen voorbij, den dubbeldekker stond al 15 minuten binnen in Kortrijk als we dan toch maar vertrokken zijn…reden: te lang en te ingewikkeld om uit te leggen, zeker aan de “leken” onderons.
Kalm blijven Hilaire..ik met m’n gsm naar de bel-bus centrale gebeld om te melden dat we met vertraging in Ieper zouden aankomen en gevraagd om te wachten naar ons…met goed gevolg…zou de busbestuurder inlichten…joe moegt gerust ziene…
Kalm blijven Hilaire, tot er iemand uit ons kliekske opmerkte.. beter was dat je dit en dat…
Niet meer kalm blijven Hilaire…uit mijn krammen geschoten…
Enfin, wij met 18 minuten vertraging in Ieper binnengelopen…busje was weg…kalm nog eens naar de centrale gebeld, nog eens alles uitgelegd met antwoord…dan moeie die bus vonovond ook nie…niee. Reizen al jaaaaren met trein en tec-bus naar de Wallonie…hebben zulke dingen nog nooit tegengekomen…einde hoofdstuk.
Gelukkig had onze William een wandelkaart van de streek rond Ieper bij en vlug een vervangende wandelroute samengesteld. IEPER en terug. Bij aanvang van de trip, in de verte en mooi in de zon…DE KEMMELBERG. (misschien iets voor later)
Relaas van de tocht:
Vertrek aan het station te Ieper, de spoorlijn over en langs het voormalige kanaal Ieper-Komen, een jaag- en bijlanderpad gevolgd om zo het drassige Molenbos in te trekken. Eerst langs volkssterrenwacht “Astrolab Iris”, naar de “Caterpillar Crater” en “Hill 60”. ( woordje uitleg : deze heuvel is de belangrijkste getuigenis van het oorlogslandschap, werd vier jaar lang bitter gevochten, zowel boven als ondergronds. Op 7 juni 1917 werden “Hill 60 en Catterpillar” met zware mijnladingen opgeblazen..zie de grote mijnkrater) ons een put gezocht, uit de wind, om onze “bokes” op te eten. Verder op stap, door het bos “Zwarte leen”, langs hoeve “Kemphof” en hoeve “het Pappotje” aan het Provinciedomein Gasthuisbossen, zo naar de hoeve “Lindegoed” om daar het Hoge bos” in te ploeteren. (een korte les gekregen van een Boomchirurg, hangend hoog in de kruin van een Es, was zaadjes aan het plukken voor de voortplanting van de loofboomsoort). Even op de grote baan Ieper-Menen, langs kasteel Hooge (nu gerenommeerd hotel) Nog maar eens een Militaire begraafplaats langs om in zeer drassig gebied de “Drieblotenbeek” over te steken om via vele draaihekjes door te steken naar de “Zillebeekvijver”. (deze grote vijver is gegraven rond 1295 en bevat drie bronbeekjes – levert dus al 700 jaar drinkwater op – heden wordt dagelijks 6000 m3 water gezuiverd in de nieuwe installatie – de oude is nu “Beschermd Industrieel Erfgoed” – we mochten eventjes een kijkje nemen). Langs het nieuwe zuiveringsstation naar de grote waterplas “Verdronken Weide” welke ook de nieuwe installatie voedt. Ieper binnen aan de Rijselse Poort en de vestingen. Kuierend langs de stadswallen hebben onzen Dany, Jacky en William mooie beeldjes gemaakt voor ons – applaus voor degenen die er iets voor doen, en wij kunnen nagenieten. Bemerk ook de “Leeuwentoren” en de “Predikherentoren” aan de overkant van de wal.
Met ons tienen aan één grote tafel in een kroeg niet ver van ’t station, genietend van de lekkere biertjes van hoge gisting…zeker het eerste kuipje, een traktatie van onze Jarige Patrick…3 x Hiep..hiep..hiep..Hoera …en lang zal hij leven enz..
Toch nog een geslaagde uitstap gehad, met dank aan de deskundige uitleg van onze William, den man die alles weet over “den Groten Oorlog” (nou ja, bijna alles).
Tot de volgende keer, Hilaire
Nabeschouwing:
Moest het zo droef niet zijn ik zou er mee kunnen lachen. Wegens afwezig geen bijtende commentaar, geen medestappers door het slijk (mijn hart bloed). Wel een gepaste bijdrage. Tot wederhoren.
In Flanders Fields is een gedicht van de Canadese militaire arts en dichter John McCrae (30 november 1872 – 28 januari 1918). De definitieve versie schreef hij op 8 december 1915.
McCrae stierf toen hij nog tijdens de oorlog in een veldhospitaal werkte, aan longontsteking en hersenvliesontsteking. Hij werd 45 jaar oud.
Het oorspronkelijke gedicht
In Flanders fields(lieutenant-kolonel John McCrae, 1872-1918)
In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.
We are the dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.
Vertalingen naar het Nederlands
De kollebloemen van Vlaanderen (Rachel Schaballie, 1919)
Vlaanderens hart bloedt in zijn kollebloemen open,
tussen de kruisjes door, die, rij naast rij geplant,
het simpel teeken zijn, waaronder wij steeds hoopen,
dat onze milde dood de vree werd voor dit land.
Bij rooden dageraad volgden wij in het blauwe
den zoeten leeuwerik, wiens jubel werd gestoord
door schroot en vloek en klacht. Tot men ons kwam houwen
en op dit Vlaamsche veld ons streven werd gesmoord.
Gij, die nu na ons leeft, wij reiken u de toortsen,
verheft ze naar het licht, elk roepe een nieuwen held:
verbreekt gij onze trouw, dan wordt in wreedste koortsen
ons 't heilig verbod te slapen in dit veld:
in elken kollebloem zouden wij blijvend bloeden!
In Vlaanderens velden
“In Vlaanderens velden bloeien de klaprozen
Tussen de kruisen, rij aan rij
die onze plek aangeven; en in de lucht
vliegen leeuweriken, nog steeds dapper zingend
ook al hoor je ze nauwelijks te midden van het kanongebulder
aan de grond.
Wij zijn de doden. Enkele dagen geleden
leefden we nog, voelden de dauw, zagen de zon ondergaan
beminden en werden bemind en nu liggen we
in Vlaanderens velden
Neem ons gevecht met de vijand weer op:
Tot u gooien wij, met falende hand
de toorts; aan u om haar hoog te houden
Als gij breekt met ons die sterven
zullen wij niet slapen, ook al bloeien de klaprozen
in Vlaanderens velden.”
Barvaux - Barvaux
Uitnodiging:
Met de nattigheid van de laatste dagen, 't loopt letterlijk en figuurlijk de spuigaten uit, niet gemakkelik om kiezen. 't Zal overal wel erg drassig zijn maar toch hoop ik er iets fatsoenlijks uit te kiezen. Laat ons starten op de lijn van Marloie naar Liége gm. om af te stappen in het station Barvaux of Bomal aan de Ourthe. Met de stafkaarten 55 ( aantal 4) kunnen we alle kanten uit, morgen rest me nog wat tijd om er degelijks uit te pikken. Sorry voor zo weinig uitleg, woensdagmorgen op de trein tekenen we dat wel uit.
Treinuren : Met den dubbeldekker (vertrek St Niklaas om 06.29u) naar Brussel noord om daar de aansluiting te nemen om 07.42u met den E.C. Vauban tot Marloie.
Volgens de weersvoorspellingen woensdag droog weer met zonnige perioden maar tamelijk fris, Top en tof om te stappen, tot dan, Hilaire
Relaas der feiten:
17 november 2010
Na de zware regen van de laatste dagen getracht om een beetje hogerop te stappen en zo de modderpaadjes langs de beekjes te vermijden. Is ons tamelijk gelukt, dit keer geen zon, wel hoge bewolking met tamelijk goed zicht en een temperatuur rond de 8°….En welle weg.
Groepsfoto (cheeeeeees) ook daar waren de beekjes vol. zeer vroege Kerst, kies zelf maar os en ezel. nie altijd even gemakkelijk, toch leuk. zeg nu zelf, schoon hé. Heyd
Relaas van de tocht: Om 09.50u gestart aan de treinhalte te Barvaux, langs het spoor naar “Domaine de Hotemme” waar we in de namiddag nog eens terugkeerden. Noordelijk door het gemengd bos naar het vakantiehuis “Mont des Pins” in het gelijknamige natuurreservaat. Even opzij voor de zware machines die de gekapte bomen verzamelden, om dan naar de hoogte van “Mont Pelè” te klauteren. Vandaar uit een mooi zicht over de Ourthe-vallei met in het dal de mistwolken welke gevormd werden door de verdamping van de vochtigheidsgraad der laatste dagen.DAARVOOR DOEN WE HET!! Dany, Jacky en William in hun nopjes om zoiets “niet alledaags” in hun klein toestelletje te steken en mee te brengen naar “’t Waasland”. Op de kam gebleven tot de “Belvedère” met uitzicht op het dorp Bomal aan de Ourthe. Dalend tot tegen de woonkern van Bomal om dan rechtsomkeer te maken, je raadt het al, terug omhoog naar de weiden van “Fond de Grandhon”, vervolgens oostwaarts naar de afgrond van “Carrière de Préalle” tegenaan het dorp Aisne. Van hier af zagen ’t verste punt van de dag liggen, nl. “Col de Rideux”, achter het mooie dorp Heyd en 200m. hoger dan het Aisne-dal. Laverend door het dorp Heyd, straatje in steegje uit, tot de rand van “Bois de Wèris”. Terugkerend tussen bos en wei, weten van vroeger dat we daar tweemaal een weidraad moeten openen en dichtdoen om vóór ons de weidse vlakte in te trekken en af te dalen naar het gehucht Loheré (daar de groepsfoto genomen). Via de vroegere “Fme de Hotemme”, nu omgebouwd tot het natuurcentrum “Pays d’Aisne et Ourthe”, tijd over om eens binnen te wippen voor informatie en dan via het wandelpark van dit goed onderhouden domein naar ons einddoel, Barvaux.
Zeker geen te lange afstand, had graag boven Heyd eens rond “Hé des Pourceaux” gestapt, maar door een “trage start” ’s morgens ons schema overhoop. Gevolg, tijd zat om na te genieten met de acht maanden oude Orval op gepaste temperatuur…Zalig smakelijk .. één minpunt, deze van Beervelde die de andere van Lochristi 2 x trakteerde, wij zaten erbij en keken ernaar…ba, je sluit toch niemand uit. Nog iets, hebben me afgejaagd om m’n laatst kuipje trappist met smaak uit te drinken om vast te stellen dat we een kwartuur te vroeg op het perron stonden…ik begin mijn greep op de groep te verliezen.
Tot volgende oproep, geniet van de fotoreportage en lees de nabeschouwingen van onze Herman.
Nabeschouwing:
Geen, wegens te lui, te laat en te veel andere dingen te doen dit blog te laat aangevuld om op enige zinnige manier mijn medestappers te kelderen.
Maar niet getreurd er volgen nog mooie dagen voor de schrijver en voor de lezers!
Groeten.
Met de nattigheid van de laatste dagen, 't loopt letterlijk en figuurlijk de spuigaten uit, niet gemakkelik om kiezen. 't Zal overal wel erg drassig zijn maar toch hoop ik er iets fatsoenlijks uit te kiezen. Laat ons starten op de lijn van Marloie naar Liége gm. om af te stappen in het station Barvaux of Bomal aan de Ourthe. Met de stafkaarten 55 ( aantal 4) kunnen we alle kanten uit, morgen rest me nog wat tijd om er degelijks uit te pikken. Sorry voor zo weinig uitleg, woensdagmorgen op de trein tekenen we dat wel uit.
Treinuren : Met den dubbeldekker (vertrek St Niklaas om 06.29u) naar Brussel noord om daar de aansluiting te nemen om 07.42u met den E.C. Vauban tot Marloie.
Volgens de weersvoorspellingen woensdag droog weer met zonnige perioden maar tamelijk fris, Top en tof om te stappen, tot dan, Hilaire
Relaas der feiten:
17 november 2010
Na de zware regen van de laatste dagen getracht om een beetje hogerop te stappen en zo de modderpaadjes langs de beekjes te vermijden. Is ons tamelijk gelukt, dit keer geen zon, wel hoge bewolking met tamelijk goed zicht en een temperatuur rond de 8°….En welle weg.
Groepsfoto (cheeeeeees) ook daar waren de beekjes vol. zeer vroege Kerst, kies zelf maar os en ezel. nie altijd even gemakkelijk, toch leuk. zeg nu zelf, schoon hé. Heyd
Relaas van de tocht: Om 09.50u gestart aan de treinhalte te Barvaux, langs het spoor naar “Domaine de Hotemme” waar we in de namiddag nog eens terugkeerden. Noordelijk door het gemengd bos naar het vakantiehuis “Mont des Pins” in het gelijknamige natuurreservaat. Even opzij voor de zware machines die de gekapte bomen verzamelden, om dan naar de hoogte van “Mont Pelè” te klauteren. Vandaar uit een mooi zicht over de Ourthe-vallei met in het dal de mistwolken welke gevormd werden door de verdamping van de vochtigheidsgraad der laatste dagen.DAARVOOR DOEN WE HET!! Dany, Jacky en William in hun nopjes om zoiets “niet alledaags” in hun klein toestelletje te steken en mee te brengen naar “’t Waasland”. Op de kam gebleven tot de “Belvedère” met uitzicht op het dorp Bomal aan de Ourthe. Dalend tot tegen de woonkern van Bomal om dan rechtsomkeer te maken, je raadt het al, terug omhoog naar de weiden van “Fond de Grandhon”, vervolgens oostwaarts naar de afgrond van “Carrière de Préalle” tegenaan het dorp Aisne. Van hier af zagen ’t verste punt van de dag liggen, nl. “Col de Rideux”, achter het mooie dorp Heyd en 200m. hoger dan het Aisne-dal. Laverend door het dorp Heyd, straatje in steegje uit, tot de rand van “Bois de Wèris”. Terugkerend tussen bos en wei, weten van vroeger dat we daar tweemaal een weidraad moeten openen en dichtdoen om vóór ons de weidse vlakte in te trekken en af te dalen naar het gehucht Loheré (daar de groepsfoto genomen). Via de vroegere “Fme de Hotemme”, nu omgebouwd tot het natuurcentrum “Pays d’Aisne et Ourthe”, tijd over om eens binnen te wippen voor informatie en dan via het wandelpark van dit goed onderhouden domein naar ons einddoel, Barvaux.
Zeker geen te lange afstand, had graag boven Heyd eens rond “Hé des Pourceaux” gestapt, maar door een “trage start” ’s morgens ons schema overhoop. Gevolg, tijd zat om na te genieten met de acht maanden oude Orval op gepaste temperatuur…Zalig smakelijk .. één minpunt, deze van Beervelde die de andere van Lochristi 2 x trakteerde, wij zaten erbij en keken ernaar…ba, je sluit toch niemand uit. Nog iets, hebben me afgejaagd om m’n laatst kuipje trappist met smaak uit te drinken om vast te stellen dat we een kwartuur te vroeg op het perron stonden…ik begin mijn greep op de groep te verliezen.
Tot volgende oproep, geniet van de fotoreportage en lees de nabeschouwingen van onze Herman.
Nabeschouwing:
Geen, wegens te lui, te laat en te veel andere dingen te doen dit blog te laat aangevuld om op enige zinnige manier mijn medestappers te kelderen.
Maar niet getreurd er volgen nog mooie dagen voor de schrijver en voor de lezers!
Groeten.
zondag 14 november 2010
Heverleebos + Meerdaalbos + Mollendaalbos = MEERDAALWOUD!
Uitnodiging:
Zijn er deze keer vroeg bij, doe ik omdat elk er zich op kan voorbereiden en geen uitvluchten kan naar voor brengen aangaande…te vroeg op… te laat thuis… te moeilijk… te veel kilometers…enz.
Gaan er een leuke wandeling van maken in het “Meerdaalwoud” en “Heverleebos”
Beginnen doen we bij het afstappen van de trein te Sint Joris weert, eindigen doen we aan de rand van Heverleebos bij de vijvers van de Zoete waters. Daar gaan we nagenieten, onze dorst lessen en wie wil een schoteltje leegstekken.
Bij het uitstippelen van de tocht maken we gebruik van de kaart 32 / 5.6 en de wandelkaart van de streek.
Nu nog treinuren doorgeven:
- Vertrek Lokeren 08.17u Sinaai 08.23u Belsele 08.25u naar Sint Niklaas met aansluiting en vertrek te Sint Niklaas om 08.42u naar Leuven.
- Info voor Fam. Thys, Gent Sint Pieters vertrek om 08.24u naar Leuven (met den I.C. Oostende – Eupen).
- Wat onze Jacky betreft hij kan opstappen te Lokeren of eventueel de P 7010 nemen te Beervelde om 07.45u naar Brussel en daar overstappen op de trein naar Leuven (I.C. naar Eupen)
- De bedoeling is om samen, te Leuven, de trein te nemen om 09.58u naar Sint Joris Weert (aankomst om 10.12u.)
- Maandag krijgen jullie nog meer informatie aangaande de wandeling en de avonduren, tot ziens, Hilaire
Relaas der feiten:
10 november 2010
- Spijtig voor de “wettige afwezigen”, kunnen enkel nagelbijtend en mijmerend kijken naar de prachtige foto’s van onze Jacky en Willy-tje ( vriend Michel opgepast…gezien hoeveel keer uwe Jacky een fotootje heeft genomen van Willytje). Een traan weggepinkt voor degenen die er graag waren bij geweest, o.a. de Fam. Van Marcke – Vermeulen en Zus (zijn gaan bijklussen – nooit genoeg). Onze Dany bezet wegens familiale omstandigheden en ons Francine moest thuisblijven voor de stielmannen (volgens onze Herman zijn het goede werkers maar presteren maar één dag per week – toevallig de woensdag). Een middenvinger opgestoken voor de “onwettige thuisblijvers”.
Heverleebos + Meerdaalbos + Mollendaalbos = MEERDAALWOUD :
Strekt zich uit ten zuiden van Leuven tot de grens van Vlaams- en Waals Brabant. Een goed onderhouden gemengd woud doorkruist met soms lange rechte dreven afgezoomd met kanjers van Beuken en Eiken met daartussen lopend kleine smalle kronkelende paadjes en wat zeer afwisselend is, de vele diepe holle wegen. Je moet goed kaart kunnen lezen om daar niet in een rondeke te lopen, sommigen onder ons denken dat enkel een natte vinger in de lucht steken om de windrichting te bepalen al genoeg is.
- Verloop van de tocht:
Begonnen te St – Joris – Weert, op aanvraag van onze Guido richting Scouts- huis “De Kluis” met z’n vijvers, dan langs de taalgrens en de gemeente Nethen naar “fme des Douze Bonniers” en ons p.n. plaats aan het lokaal v.d. Vlaamse Gemeenschap “Het Spoor”. Niet te lang vertoeft onder het afdak, de wind nogal snedig en koud, terug op pad via de “Warande vijvers” naar de grote baan N.25 welke het woud in tweeën snijdt. Nu langs bosjes grove den met daartussen de hoge droge varens in herfststemming (prachtige foto’s). Meermaals een kleine rustpauze genomen, nu langs het “Militair Domein” westwaarts richting het dorp Sint –Joris –Weert om vervolgens 90° noordwaarts te draaien, mee met de “Herculesdreef” naar het “Meerdaalhof”, tot de “Kapel O.L.V. van Steenbergen” met haar gekende waterbron. Aan de oevers van de grote vijvers van de “Zoete Waters”, over de plankjes naar ons eindpunt.
- In een fraaie Brasserie aan de “Zoete Waters”, aan één grote tafel van tien, goedlachs en met veel dorst en honger, genoten van de “suggesties” die ons aangeboden werden. Het was goed .. dat het goed was, met dank aan de leuke bende.
- Intussen was het heel donker geworden, dorst en honger gestild, een kwartiertje doorstappen naar het stationnetje van Oud - Heverlee, gelukkig niet langs het kleine smalle en diepdonker wegeltje..zou te gevaarlijk geweest zijn, zeker voor de “tweelaatstlopenden”, hadden dan zeker hun treintje gemist en misschien “iets” opgelopen..geen zorgen volgens hen, is een ziekte van de moderne tijden.
- Deze iets minder zware trip was een goede test voor de “gekwetsten”, onze Willy eindelijk terug, houden zo, is het stappen en Orval drinken nog niet verleerd. Ook onze Etienne lijkt hersteld van zijn knieleed, nog niemand kan hem kloppen bij “het eerste kuipje ledigen”. Nog meer goed nieuws: Onze Frans zou binnen enkele weken terug aansluiten, gelukkig ook “ten Huize” Lenaerts alle leed voorbij.
- Tot later, Hilaire.
Nabeschouwing:
Dreigende wolken, koude wind! Maar we konden ons hart verwarmen met de aanwezige dames. En inderdaad door iedereen vastgesteld dat het groepje achterlopers regelmatig versterkt werd met nog een notoire achterloper onze Willy. Gedenk vrienden achterlopers "twee is een koppel, drie is teveel" of gaan we nog meer rare toeren zien. Te volgen.
Bomen en nog eens bomen, bladeren om in te schoppen met hopen, modder om te pletsen, speciaal voor iemand zonder getten.
Onze grote voortrekker blijkt nu een volgeling te zijn van Aartsbisschop Léonard, begrijpe wie kan! Of zou hij in stilte, zoals alle grote zondaars stilaan zijn pad aan het voorbereiden zijn in de hoop van in zijn volgend leven terug te komen als een rijke boerenzoon en veel meiden op het hof?
Gedenk de spreuk: De beste boswachter was eerst een groot stroper!
En zijn vriend William dan, we weten allemaal wat hij in zijn vorige was, ik wil er niet bijzijn als die terugkomt. Moeders hou jullie dochters maar al binnen, en sluit jezelf ook maar op.
Staptocht goed om ieder jaar éénmaal te stappen, afsluiter goed om wekelijks te herhalen.
Ik ga er mee stoppen, kan mijn voeten al wassen door over mijn gazon te stappen, water tot aan mijn enkels. En dan te bedenken dat ik allergisch ben aan water!
De groeten.
Zijn er deze keer vroeg bij, doe ik omdat elk er zich op kan voorbereiden en geen uitvluchten kan naar voor brengen aangaande…te vroeg op… te laat thuis… te moeilijk… te veel kilometers…enz.
Gaan er een leuke wandeling van maken in het “Meerdaalwoud” en “Heverleebos”
Beginnen doen we bij het afstappen van de trein te Sint Joris weert, eindigen doen we aan de rand van Heverleebos bij de vijvers van de Zoete waters. Daar gaan we nagenieten, onze dorst lessen en wie wil een schoteltje leegstekken.
Bij het uitstippelen van de tocht maken we gebruik van de kaart 32 / 5.6 en de wandelkaart van de streek.
Nu nog treinuren doorgeven:
- Vertrek Lokeren 08.17u Sinaai 08.23u Belsele 08.25u naar Sint Niklaas met aansluiting en vertrek te Sint Niklaas om 08.42u naar Leuven.
- Info voor Fam. Thys, Gent Sint Pieters vertrek om 08.24u naar Leuven (met den I.C. Oostende – Eupen).
- Wat onze Jacky betreft hij kan opstappen te Lokeren of eventueel de P 7010 nemen te Beervelde om 07.45u naar Brussel en daar overstappen op de trein naar Leuven (I.C. naar Eupen)
- De bedoeling is om samen, te Leuven, de trein te nemen om 09.58u naar Sint Joris Weert (aankomst om 10.12u.)
- Maandag krijgen jullie nog meer informatie aangaande de wandeling en de avonduren, tot ziens, Hilaire
Relaas der feiten:
10 november 2010
- Spijtig voor de “wettige afwezigen”, kunnen enkel nagelbijtend en mijmerend kijken naar de prachtige foto’s van onze Jacky en Willy-tje ( vriend Michel opgepast…gezien hoeveel keer uwe Jacky een fotootje heeft genomen van Willytje). Een traan weggepinkt voor degenen die er graag waren bij geweest, o.a. de Fam. Van Marcke – Vermeulen en Zus (zijn gaan bijklussen – nooit genoeg). Onze Dany bezet wegens familiale omstandigheden en ons Francine moest thuisblijven voor de stielmannen (volgens onze Herman zijn het goede werkers maar presteren maar één dag per week – toevallig de woensdag). Een middenvinger opgestoken voor de “onwettige thuisblijvers”.
Heverleebos + Meerdaalbos + Mollendaalbos = MEERDAALWOUD :
Strekt zich uit ten zuiden van Leuven tot de grens van Vlaams- en Waals Brabant. Een goed onderhouden gemengd woud doorkruist met soms lange rechte dreven afgezoomd met kanjers van Beuken en Eiken met daartussen lopend kleine smalle kronkelende paadjes en wat zeer afwisselend is, de vele diepe holle wegen. Je moet goed kaart kunnen lezen om daar niet in een rondeke te lopen, sommigen onder ons denken dat enkel een natte vinger in de lucht steken om de windrichting te bepalen al genoeg is.
- Verloop van de tocht:
Begonnen te St – Joris – Weert, op aanvraag van onze Guido richting Scouts- huis “De Kluis” met z’n vijvers, dan langs de taalgrens en de gemeente Nethen naar “fme des Douze Bonniers” en ons p.n. plaats aan het lokaal v.d. Vlaamse Gemeenschap “Het Spoor”. Niet te lang vertoeft onder het afdak, de wind nogal snedig en koud, terug op pad via de “Warande vijvers” naar de grote baan N.25 welke het woud in tweeën snijdt. Nu langs bosjes grove den met daartussen de hoge droge varens in herfststemming (prachtige foto’s). Meermaals een kleine rustpauze genomen, nu langs het “Militair Domein” westwaarts richting het dorp Sint –Joris –Weert om vervolgens 90° noordwaarts te draaien, mee met de “Herculesdreef” naar het “Meerdaalhof”, tot de “Kapel O.L.V. van Steenbergen” met haar gekende waterbron. Aan de oevers van de grote vijvers van de “Zoete Waters”, over de plankjes naar ons eindpunt.
- In een fraaie Brasserie aan de “Zoete Waters”, aan één grote tafel van tien, goedlachs en met veel dorst en honger, genoten van de “suggesties” die ons aangeboden werden. Het was goed .. dat het goed was, met dank aan de leuke bende.
- Intussen was het heel donker geworden, dorst en honger gestild, een kwartiertje doorstappen naar het stationnetje van Oud - Heverlee, gelukkig niet langs het kleine smalle en diepdonker wegeltje..zou te gevaarlijk geweest zijn, zeker voor de “tweelaatstlopenden”, hadden dan zeker hun treintje gemist en misschien “iets” opgelopen..geen zorgen volgens hen, is een ziekte van de moderne tijden.
- Deze iets minder zware trip was een goede test voor de “gekwetsten”, onze Willy eindelijk terug, houden zo, is het stappen en Orval drinken nog niet verleerd. Ook onze Etienne lijkt hersteld van zijn knieleed, nog niemand kan hem kloppen bij “het eerste kuipje ledigen”. Nog meer goed nieuws: Onze Frans zou binnen enkele weken terug aansluiten, gelukkig ook “ten Huize” Lenaerts alle leed voorbij.
- Tot later, Hilaire.
Nabeschouwing:
Dreigende wolken, koude wind! Maar we konden ons hart verwarmen met de aanwezige dames. En inderdaad door iedereen vastgesteld dat het groepje achterlopers regelmatig versterkt werd met nog een notoire achterloper onze Willy. Gedenk vrienden achterlopers "twee is een koppel, drie is teveel" of gaan we nog meer rare toeren zien. Te volgen.
Bomen en nog eens bomen, bladeren om in te schoppen met hopen, modder om te pletsen, speciaal voor iemand zonder getten.
Onze grote voortrekker blijkt nu een volgeling te zijn van Aartsbisschop Léonard, begrijpe wie kan! Of zou hij in stilte, zoals alle grote zondaars stilaan zijn pad aan het voorbereiden zijn in de hoop van in zijn volgend leven terug te komen als een rijke boerenzoon en veel meiden op het hof?
Gedenk de spreuk: De beste boswachter was eerst een groot stroper!
En zijn vriend William dan, we weten allemaal wat hij in zijn vorige was, ik wil er niet bijzijn als die terugkomt. Moeders hou jullie dochters maar al binnen, en sluit jezelf ook maar op.
Staptocht goed om ieder jaar éénmaal te stappen, afsluiter goed om wekelijks te herhalen.
Ik ga er mee stoppen, kan mijn voeten al wassen door over mijn gazon te stappen, water tot aan mijn enkels. En dan te bedenken dat ik allergisch ben aan water!
De groeten.
zondag 7 november 2010
Mariambourg - Roche – à – Lomme / Dourbes / La Haute Roche / Vierves – sur – Viroin / Nismes - Mari
Uitnodiging:
Een moeilijke keuze deze keer, toch gekozen voor afwisseling met veel gemengd bos en regelmatig een dorpje door, zeker nu het nog aangename temperaturen zullen zijn zonder noemenswaardige neerslag. Ik kan nog geen voorlopige beschrijving geven van de tocht daar we een druk weekeinde achter ons hebben. Tegen woensdagmorgen zal alles, zoals naar gewoonte bij mij, in 't potlood op de kaart staan. Het zal kiezen zijn tussen een paar trippen in de omgeving van Couvin.
Kaarten : 57 / 7.8 - 58 / 5.6 en 62 / 3.4 (beschik over een wandelkaart van "Viroinval" en g.r.125).
Treinuren: Degenen die in St niklaas opstappen, mogen indien ze dat wensen, vertrekken met de trein van 06.47u naar Antwerpen om daar de rechtstreekse trein naar Charleroi te nemen.(treinen zullen niet druk bezet zijn wegens schoolvakantie)
: Ofwel zoals wij, met den dubbeldekker die vertrekt vanuit St Niklaas om 06.29u. om vervolgens over te stappen te Brussel Zuid op de trein komende van Antwerpen naar Charleroi (vertrek Brussel Zuid 08.09u - aansluiting bij onze groep van de stappers komende van Gent St P)
: Aansluiting te Charleroi om 09.09u naar Couvin.
Tot woensdagmorgen, fris en opgewekt, Hilaire
Relaas der feiten:
03 november 2010
Nogmaals met acht natuurminnende stappers, milde temperatuur, wel zwaar bewolkt maar weinig neerslag, zonder zonneschijn deze keer. De foto’s van Dany, Jacky en William in het teken van de herfstkleuren.Genieten dus. Verleden week zeer mooi met een paar kilometers onder ons gemiddelde, nu woensdag jl. terug een prachtige trip maar een paar kilometers boven de middelmaat (waarvoor mijn verontschuldigingen, verleden week geen gezeur, nu wel – tot ze hun eerste Orval in hun pollen hadden). Nog iets wat me van het hart moet…wat zijn onze betrachtingen na de stapuren? Zo rap mogelijk onze dorst lessen, liefst zo dicht mogelijk bij de treinhalte … en de kroeg moet ook genoeg Orval in voorraad hebben, wanneer dit niet lukt zijn er nog altijd onze favoriete plekjes onderweg. Sorry als dit een beetje bazig overkomt, beter dan aan ieder lid vragen waar hij het liefst naartoe wil. (hoofdstuk afgesloten)
Deze paragraf is niet van mij persoonlijk maar toch ook goed : “De mens vestigt zich in een streek, maar de natuur legt zijn wetten op. De natuur is gul, schenkt het heldere water van haar bronnen, het licht van haar zonovergoten hellingen, vruchten uit haar bossen en weiden. Maar de natuur laat zich niet bedwingen, biedt weerstand door het ruwe karakter van haar klimaat en het geweld van het wassende water van haar rivieren”
Relaas van de tocht: 09.45u. De passerelle over in het station van Mariembourg om langs de grote beek “La Brouffe” naar de eerste vóór ons liggende bosheuvel “Tienne aux Pauquis” te stappen. Deze kalkrots is één groot “natuurreservaat”, na een paar stevige klimpartijtjes aangekomen daar waar we wilden, aan het kruis van de “Roche –à- Lomme” DAARVOOR DOEN WE HET!! Diep beneden ons de samenvloeiing van “t witte- en ’t zwarte water”, welke daarna als Viroin verder meandert richting “La Meuse” en France. Een beetje op onze stappen teruggekeerd, nu naar het ingesloten dorpje Dourbes, O zo rustig en stil. De bedoeling was om ons krachten bij te vullen bij de Ruine van het kasteel boven op “La Haute Roche”, met deze herfstkleuren prachtig om te aanschouwen. Na het wegsteken van ons lege brooddoos, op de rug van de kam gebleven richting “La Rouge Croix” om ons te laten zakken tot vóór de grote baan N99 aan het dorpje Vierves. Hier halfweg, tijd om terug te keren langs “Roche du Pas”, zo naar “Croix Sauvage” door het res. nat. Les Sangles” tot de toeristische spoorlijn en de Viroin. (Deze periode geen treinverkeer – enkel ’t zomers). Door de vrij lange tunnel en langs de Viroin zo naar het stationnetje van Nismes om uit te komen onder “Roche –à – Lomme” waar we vier uur voordien bovenop stonden. Nu niet meer naar de hoogte van “Tienne aux Pauquis” maar in een grote bocht en mooie dreef rond de kam naar ons eindpunt, het station van Mariembourg.
Onze spelregels gerespecteerd, rechtover het station van Mariembourg, met genoeg Orval, nagenoten van de tocht. Wij weeral bij de gelukkigen, nu moeten klinken en drinken op de geboorte van het derde kleinkind van Godelieve en Dany…dat Woutje een gezond en goed leven mag hebben!! Hiep…Hiep…Hiep…Hoera!! Ook aan de mama en papa, proficiat!!. Dorst gelest en uitgerust naar onze trein, te Charleroi en Brussel onze aansluiting o.k. dus tijdig thuis en iedereen tevreden.
William, denk er aan, het is vandaag je laatste vrije dag, tijdig thuis zijn, maken dat alles in orde is, je hebt genoeg geprofiteerd van je Single- zijn. Gij hebt de poesjes goed verzorgd, in je nakie en met je zak op de rug naar boven.
Trieste mededeling: de echtgenote van Michaël de Meersman is overleden, de uitvaartplechtigheid is nu zaterdag om 11u in de Hoofdkerk van Waasmunster.
Volgende week, terug stapdag op woensdag 10 nov. (daags voor de Nat. Feestdag) Zal er iets “NORMAAL” uitzoeken in het Meerdaalwoud, zeker een uurtje later vertrekken en ’s avonds de mogelijkheid om een schoteltje te nemen. Treinuren en verdere uitleg volgen binnen enkele dagen. Tot dan, Hilaire.
Nabeschouwing:
Eerst een rechtzetting, 11 november is geen Nat. Feestdag MAAR Wapenstilstand 1914 - 1918. Het moet just zijn! Heel de wereld kan dit lezen.
Zoals deze wandeling ons een kleurenpracht leverde zo zijn er niet veel, dit moest gezegd. Ge ziet wel als het goed is kan ik het ook zeggen. En nog wel in twee regels!
Ik wil maar zeggen dat ik goed geslapen heb, dat ik goed gezind ben, dat de zon schijnt en dat ik vandaag eens niks slecht over iemand ga schrijven. Zelfs over de duivel in persoon niet. Misschien later als het donker is en regent en mijn glas leeg, dan ja, dan.
Tot volgende week dan maar, we gaan weer gezellig in de afgevallen bladeren schoppen. Salut!
Een moeilijke keuze deze keer, toch gekozen voor afwisseling met veel gemengd bos en regelmatig een dorpje door, zeker nu het nog aangename temperaturen zullen zijn zonder noemenswaardige neerslag. Ik kan nog geen voorlopige beschrijving geven van de tocht daar we een druk weekeinde achter ons hebben. Tegen woensdagmorgen zal alles, zoals naar gewoonte bij mij, in 't potlood op de kaart staan. Het zal kiezen zijn tussen een paar trippen in de omgeving van Couvin.
Kaarten : 57 / 7.8 - 58 / 5.6 en 62 / 3.4 (beschik over een wandelkaart van "Viroinval" en g.r.125).
Treinuren: Degenen die in St niklaas opstappen, mogen indien ze dat wensen, vertrekken met de trein van 06.47u naar Antwerpen om daar de rechtstreekse trein naar Charleroi te nemen.(treinen zullen niet druk bezet zijn wegens schoolvakantie)
: Ofwel zoals wij, met den dubbeldekker die vertrekt vanuit St Niklaas om 06.29u. om vervolgens over te stappen te Brussel Zuid op de trein komende van Antwerpen naar Charleroi (vertrek Brussel Zuid 08.09u - aansluiting bij onze groep van de stappers komende van Gent St P)
: Aansluiting te Charleroi om 09.09u naar Couvin.
Tot woensdagmorgen, fris en opgewekt, Hilaire
Relaas der feiten:
03 november 2010
Nogmaals met acht natuurminnende stappers, milde temperatuur, wel zwaar bewolkt maar weinig neerslag, zonder zonneschijn deze keer. De foto’s van Dany, Jacky en William in het teken van de herfstkleuren.Genieten dus. Verleden week zeer mooi met een paar kilometers onder ons gemiddelde, nu woensdag jl. terug een prachtige trip maar een paar kilometers boven de middelmaat (waarvoor mijn verontschuldigingen, verleden week geen gezeur, nu wel – tot ze hun eerste Orval in hun pollen hadden). Nog iets wat me van het hart moet…wat zijn onze betrachtingen na de stapuren? Zo rap mogelijk onze dorst lessen, liefst zo dicht mogelijk bij de treinhalte … en de kroeg moet ook genoeg Orval in voorraad hebben, wanneer dit niet lukt zijn er nog altijd onze favoriete plekjes onderweg. Sorry als dit een beetje bazig overkomt, beter dan aan ieder lid vragen waar hij het liefst naartoe wil. (hoofdstuk afgesloten)
Deze paragraf is niet van mij persoonlijk maar toch ook goed : “De mens vestigt zich in een streek, maar de natuur legt zijn wetten op. De natuur is gul, schenkt het heldere water van haar bronnen, het licht van haar zonovergoten hellingen, vruchten uit haar bossen en weiden. Maar de natuur laat zich niet bedwingen, biedt weerstand door het ruwe karakter van haar klimaat en het geweld van het wassende water van haar rivieren”
Relaas van de tocht: 09.45u. De passerelle over in het station van Mariembourg om langs de grote beek “La Brouffe” naar de eerste vóór ons liggende bosheuvel “Tienne aux Pauquis” te stappen. Deze kalkrots is één groot “natuurreservaat”, na een paar stevige klimpartijtjes aangekomen daar waar we wilden, aan het kruis van de “Roche –à- Lomme” DAARVOOR DOEN WE HET!! Diep beneden ons de samenvloeiing van “t witte- en ’t zwarte water”, welke daarna als Viroin verder meandert richting “La Meuse” en France. Een beetje op onze stappen teruggekeerd, nu naar het ingesloten dorpje Dourbes, O zo rustig en stil. De bedoeling was om ons krachten bij te vullen bij de Ruine van het kasteel boven op “La Haute Roche”, met deze herfstkleuren prachtig om te aanschouwen. Na het wegsteken van ons lege brooddoos, op de rug van de kam gebleven richting “La Rouge Croix” om ons te laten zakken tot vóór de grote baan N99 aan het dorpje Vierves. Hier halfweg, tijd om terug te keren langs “Roche du Pas”, zo naar “Croix Sauvage” door het res. nat. Les Sangles” tot de toeristische spoorlijn en de Viroin. (Deze periode geen treinverkeer – enkel ’t zomers). Door de vrij lange tunnel en langs de Viroin zo naar het stationnetje van Nismes om uit te komen onder “Roche –à – Lomme” waar we vier uur voordien bovenop stonden. Nu niet meer naar de hoogte van “Tienne aux Pauquis” maar in een grote bocht en mooie dreef rond de kam naar ons eindpunt, het station van Mariembourg.
Onze spelregels gerespecteerd, rechtover het station van Mariembourg, met genoeg Orval, nagenoten van de tocht. Wij weeral bij de gelukkigen, nu moeten klinken en drinken op de geboorte van het derde kleinkind van Godelieve en Dany…dat Woutje een gezond en goed leven mag hebben!! Hiep…Hiep…Hiep…Hoera!! Ook aan de mama en papa, proficiat!!. Dorst gelest en uitgerust naar onze trein, te Charleroi en Brussel onze aansluiting o.k. dus tijdig thuis en iedereen tevreden.
William, denk er aan, het is vandaag je laatste vrije dag, tijdig thuis zijn, maken dat alles in orde is, je hebt genoeg geprofiteerd van je Single- zijn. Gij hebt de poesjes goed verzorgd, in je nakie en met je zak op de rug naar boven.
Trieste mededeling: de echtgenote van Michaël de Meersman is overleden, de uitvaartplechtigheid is nu zaterdag om 11u in de Hoofdkerk van Waasmunster.
Volgende week, terug stapdag op woensdag 10 nov. (daags voor de Nat. Feestdag) Zal er iets “NORMAAL” uitzoeken in het Meerdaalwoud, zeker een uurtje later vertrekken en ’s avonds de mogelijkheid om een schoteltje te nemen. Treinuren en verdere uitleg volgen binnen enkele dagen. Tot dan, Hilaire.
Nabeschouwing:
Eerst een rechtzetting, 11 november is geen Nat. Feestdag MAAR Wapenstilstand 1914 - 1918. Het moet just zijn! Heel de wereld kan dit lezen.
Zoals deze wandeling ons een kleurenpracht leverde zo zijn er niet veel, dit moest gezegd. Ge ziet wel als het goed is kan ik het ook zeggen. En nog wel in twee regels!
Ik wil maar zeggen dat ik goed geslapen heb, dat ik goed gezind ben, dat de zon schijnt en dat ik vandaag eens niks slecht over iemand ga schrijven. Zelfs over de duivel in persoon niet. Misschien later als het donker is en regent en mijn glas leeg, dan ja, dan.
Tot volgende week dan maar, we gaan weer gezellig in de afgevallen bladeren schoppen. Salut!
zondag 31 oktober 2010
La Roche - en - Ardenne / Ourthe / Rendeux
Uitnodiging:
Ondernemend zijn, uit je luie zetel komen, de herfst is in ’t Land…wij gaan het bewonderen in al zijn vormen en kleuren. Vanaf dinsdag spannen ze weer een hogedrukgebied boven ons zodat het overwegend droog en zonnig zal zijn.
We gaan eens een kant uit waar we normaal niet komen, starten in la Roche en Ardenne aan de Ourthe. Het is eens leuk om onbekende nieuwe paadjes te bewandelen ten noorden van deze toeristische plek waar een enorm uitgestrekt gemengd woud opdoemt. Hebben heel goede ervaringen met de TEC, laten ons deze keer bussen van Marloie naar La Roche. Met onze rugzak vol goesting en andere lekkere dingen stappen we door het “Bois de la Roche” en “Le Grand Bois” (langs het groot kerkhof – noordelijk richting “Anc. fme Hennet”, de kapel en aan kp.77 de N.89 oversteken) Bevinden ons dan al geruime tijd 300m. hoger dan hartje La Roche maar blijven nu wel vele kilometers flirten met de 500m hoogtelijn . Gaan tot tegen het open weiland waar we het dorp Dochamps zien liggen, draaien in een grote bocht naar links (westen) langs het gehucht Laidprangeleux door het “Bois Mayâ”. Zakken daar voergoed onder de 500m om al dalend vele mooie dieptezichten te aanschouwen in de Ourthe-vallei. Eindigen doen we (in overleg met de bende) met onze voeten in de Ourthe te Marcourt of Rendeux langs de N833, dit is de baan welke de Tec-bus volgt komende van La Roche naar het station Melreux-Hotton. (Spijtig dat Willytje er niet bij is, die weet daar de goede kroegen zijn, heeft er nachten doorgebracht met ons bijdrage).
Nuttige info : stafkaarten 55 / 5.6 en indien in bezit 60/1.2 (enkel start) Wie een wandelkaart van de streek La Roche heeft, breng ze mee. Voor ’t geval het ’s morgens misloopt 54 / 7.8.
Treinuren: Met den dubbeldekker vanuit St Niklaas vertrek om 06.29u naar Brussel-Noord en vervolgens met den Vauban om 07.42u naar Marloie waar we overstappen op de Tec lijn 15 van Marloie naar La Roche met aankomst om 09.53u.
Zorg dat je er bij bent – Gij komt toch ook, tot woensdag, nog een aangename zondag, Hilaire
Relaas der feiten:
27 oktober 2010
Aangenaam verrast bij mijn opstap te Sinaai, vandaag met acht op pad. Zoveel klienten…die moet je verdienen!!. Had daarom nog eens mijn best gedaan om er een aangename stapdag van te maken, uren voorbereiding om iets dat nieuw was toch te laten lukken, tweemaal Tec-bus (weliswaar een toeristische trip) ’s morgens van Marloie naar La Roche en op het einde van Rendeux naar Melruex-Hotton…je kunt er je uurwerk op gelijk zetten. En dan nog “chanche” met het weer, geen regen bij een goede gevoelstemperatuur, als je op de foto’s van onze Jacky en William iemand met een poncho aan opmerkt, nee…’t is geen halve gare maar onze Michel die z’n nieuw aangekocht camouflagepak wilde “showen”…ook zonder neerslag. Ook noemenswaard, goed weggestoken maar gevonden, het beverdorp. Onze ogen uitgekeken bij de structuur van hun dammen en burchten..super leerrijk. Zelfs onze zo kritische “achterban” konden niets negatiefs vinden woensdag (of er is geen samenzwering meer).
La Roche - en - Ardenne / Ourthe / Rendeux
Relaas van de tocht: Om 10 u ons laten afzetten in het centrum van het toeristische La Roche- en- Ardenne, ingesloten in een grote meander van de Ourthe, fel klimmend aan onze uitstap begonnen, eerst naar het grote kerkhof aan de voet van “Hé de Harzé”, dit is de stijloplopende kam boven het gehucht Harzé welke gelegen is binnen de Ourthebocht. Rood aangeslagen en diepademend door het “bois de la Roche” en “Le Grand Bois”, intussen bevonden we ons driehonderd meters hoger dan onze start. Steeds noordwaarts, langs “Anc. fme Hennet, naar het vergane kapelletje aan de kp 77 van de N 89 (La Roche – Samrée). Flirtend met de 500m hoogtelijn, eerst nog wat richting het dorp Dochamps om dan 90° westwaarts te draaien naar het loofbos van “Queue du Veau”. Daar een goed plekje gezocht op een bemoste houtstapel om onze boterhammen op te peuzelen, beschut tegen de wind met de zon welke af en toe doorpriemde. En of het gesmaakt heeft…op deze prachtige herfstdag met zulk een goed weer beseften we maar al te goed dat we weer eens met gelukkigen waren…je mag het weten…geroddeld over de afwezigen. Terug de rugzak opgebonden, nu onder het “bois Mayâ” door, goed dalend voorgoed de kam verlaten en gaan zoeken naar de beek “Rau de la Mayâ”, in de brede bedding van deze waterloop aangenaam verrast door een “beverkolonie”. (met bewondering er in alle stilte langsgelopen). Verder langs “Rau de Maladrie” om opnieuw, wel voor het laatst vandaag, te stijgen naar de open vlakte van “Sur le Hé” van waaruit een mooi uitzicht op Marcourt en Marcoury, zelfs de witte vlek van “Chap. St- Thibaut” midden de herfstkleuren was te zien. (waarvan akte) De laatste drie kilometers steeds naar beneden, langs het “bois Del Coré” naar het arboretum en “Anc. Moulin de Bardonwé” om ons onderstel proper te maken aan de Ourthe. Het brugje over om aan de N833 te Rendeux onze tocht af te sluiten en de Tec-bus te nemen naar het station Melreux-Hotton.
Nog eens nagenoten bij ons aller Gislaine, rechtover het stationnetje van Melreux, een bruine kroeg maar “O Zo lekkere Oude Orval” DAARVOOR DOEN WE HET!! Gislaine heeft als versnapering bij de drank altijd een verrassing..ook nu weer lekker afsmakend…hoe lang nog? ’t Meisje is een dagje ouder aan ’t worden.
Het begon al goed bij de eerste “Drink” ons aangeboden door onze jarige William…voorzichtig onze crèmevolle coupe in de hoogte gestoken om hem (Hij die ons leerde Orval drinken) uitbundig te feliciteren, hem 10 jaar lang in goede gezondheid met tram 6 te laten meereizen. Hiep..hiep..hiep..hoera.
Een aangenaam toemaatje van het thuisfront: van onzen Dany een tf-je met de blijde boodschap dat ze nog eens grootouder zijn geworden, hun dochter en schoonzoon hebben er een zoontje bij, Wout…Hoera….nieuw leven en wij worden oud. Tot de volgende oproep, Hilaire.
Nabeschouwing:
Het is waar ik beken, de woensdag is de dag der dagen. Er zijn zelfs actieve collega's die, als ze hun batterijen eens moeten opladen via steekpenningen (aan de leider) te weten komen waar wanneer en hoe ze kunnen meeraken. Er is zelfs al een tuinkabouter bij welke stiekem in mijn rugzak meegeraakt is. Volgende keer pak ik zijn pinnemuts af. De pieppo! Nog een geluk dat hij een lieve echtgenote heeft (welke ik bij deze ook groet).
Vooruit maar de reis was voorspoedig, prima werk van onze collega's, doe zo verder en stort op regelmatige tijden uw sociale bijdrage (voor ons pensioen).
Parkoers bespreking op de trein was een fluitje van een cent. Het zat allemaal al vast in het koppeke van onze leider, en wij zagen (zeggen) dat het goed was.
Heb je hem bezig gezien met zijn rolletje op platte banden en zijn overjaarse kaarten. Zelfs onze actieve vrienden kijken dan met open mond. Bah, geen woorden aan vuil maken. Bah!
Maar dan en het moet gezegd, de ontdekking van de dag. een bevercolonie, niet te geloven, iedereen in extase!
Maar hier even over nagedacht, hij was al gans de dag onrustig, van in de trein al hij moest en zou een doorsteekje wagen naar de beek “Rau de la Mayâ”. Daar aangekomen werden ook zijn ogen groot! Zijn verlangen om dichterbij te gaan te sterk we moesten hem tegenhouden...
Als ik er nu nuchter (jawel, hihi) over nadenk, ik ben vrijwel zeker dat hij in zijn volgend leven terugkomt als "bever".
Denk met mij even mee:
Bevers hebben een grote lange staart, daar droomt hij al heel zijn leven van.
Hij is zot van het andere geslacht, die zijn er in overvloed in zo'n kolonie.
Hij is zot van drank in al zijn vormen, dat is er in overvloed in z'on kolonie.
Hij speelt graag baas, werkt niet graag, en kan het goed uitleggen.
En ten laatste zijn tweede in bevel is een onbetrouwbaar individu en dat is in z'on kolonie ook zo. Dus!
Moraal van het verhaal, laat die beestjes met rust, ze hebben lange tanden, alleen de tweede in bevel (te herkennen omdat hij altijd in zijn velletje loopt) moogt ge vangen en opzetten. Dat is beter voor de rust in de groep.
De groeten, ik ga er nog eentje knippen.
Ondernemend zijn, uit je luie zetel komen, de herfst is in ’t Land…wij gaan het bewonderen in al zijn vormen en kleuren. Vanaf dinsdag spannen ze weer een hogedrukgebied boven ons zodat het overwegend droog en zonnig zal zijn.
We gaan eens een kant uit waar we normaal niet komen, starten in la Roche en Ardenne aan de Ourthe. Het is eens leuk om onbekende nieuwe paadjes te bewandelen ten noorden van deze toeristische plek waar een enorm uitgestrekt gemengd woud opdoemt. Hebben heel goede ervaringen met de TEC, laten ons deze keer bussen van Marloie naar La Roche. Met onze rugzak vol goesting en andere lekkere dingen stappen we door het “Bois de la Roche” en “Le Grand Bois” (langs het groot kerkhof – noordelijk richting “Anc. fme Hennet”, de kapel en aan kp.77 de N.89 oversteken) Bevinden ons dan al geruime tijd 300m. hoger dan hartje La Roche maar blijven nu wel vele kilometers flirten met de 500m hoogtelijn . Gaan tot tegen het open weiland waar we het dorp Dochamps zien liggen, draaien in een grote bocht naar links (westen) langs het gehucht Laidprangeleux door het “Bois Mayâ”. Zakken daar voergoed onder de 500m om al dalend vele mooie dieptezichten te aanschouwen in de Ourthe-vallei. Eindigen doen we (in overleg met de bende) met onze voeten in de Ourthe te Marcourt of Rendeux langs de N833, dit is de baan welke de Tec-bus volgt komende van La Roche naar het station Melreux-Hotton. (Spijtig dat Willytje er niet bij is, die weet daar de goede kroegen zijn, heeft er nachten doorgebracht met ons bijdrage).
Nuttige info : stafkaarten 55 / 5.6 en indien in bezit 60/1.2 (enkel start) Wie een wandelkaart van de streek La Roche heeft, breng ze mee. Voor ’t geval het ’s morgens misloopt 54 / 7.8.
Treinuren: Met den dubbeldekker vanuit St Niklaas vertrek om 06.29u naar Brussel-Noord en vervolgens met den Vauban om 07.42u naar Marloie waar we overstappen op de Tec lijn 15 van Marloie naar La Roche met aankomst om 09.53u.
Zorg dat je er bij bent – Gij komt toch ook, tot woensdag, nog een aangename zondag, Hilaire
Relaas der feiten:
27 oktober 2010
Aangenaam verrast bij mijn opstap te Sinaai, vandaag met acht op pad. Zoveel klienten…die moet je verdienen!!. Had daarom nog eens mijn best gedaan om er een aangename stapdag van te maken, uren voorbereiding om iets dat nieuw was toch te laten lukken, tweemaal Tec-bus (weliswaar een toeristische trip) ’s morgens van Marloie naar La Roche en op het einde van Rendeux naar Melruex-Hotton…je kunt er je uurwerk op gelijk zetten. En dan nog “chanche” met het weer, geen regen bij een goede gevoelstemperatuur, als je op de foto’s van onze Jacky en William iemand met een poncho aan opmerkt, nee…’t is geen halve gare maar onze Michel die z’n nieuw aangekocht camouflagepak wilde “showen”…ook zonder neerslag. Ook noemenswaard, goed weggestoken maar gevonden, het beverdorp. Onze ogen uitgekeken bij de structuur van hun dammen en burchten..super leerrijk. Zelfs onze zo kritische “achterban” konden niets negatiefs vinden woensdag (of er is geen samenzwering meer).
La Roche - en - Ardenne / Ourthe / Rendeux
Relaas van de tocht: Om 10 u ons laten afzetten in het centrum van het toeristische La Roche- en- Ardenne, ingesloten in een grote meander van de Ourthe, fel klimmend aan onze uitstap begonnen, eerst naar het grote kerkhof aan de voet van “Hé de Harzé”, dit is de stijloplopende kam boven het gehucht Harzé welke gelegen is binnen de Ourthebocht. Rood aangeslagen en diepademend door het “bois de la Roche” en “Le Grand Bois”, intussen bevonden we ons driehonderd meters hoger dan onze start. Steeds noordwaarts, langs “Anc. fme Hennet, naar het vergane kapelletje aan de kp 77 van de N 89 (La Roche – Samrée). Flirtend met de 500m hoogtelijn, eerst nog wat richting het dorp Dochamps om dan 90° westwaarts te draaien naar het loofbos van “Queue du Veau”. Daar een goed plekje gezocht op een bemoste houtstapel om onze boterhammen op te peuzelen, beschut tegen de wind met de zon welke af en toe doorpriemde. En of het gesmaakt heeft…op deze prachtige herfstdag met zulk een goed weer beseften we maar al te goed dat we weer eens met gelukkigen waren…je mag het weten…geroddeld over de afwezigen. Terug de rugzak opgebonden, nu onder het “bois Mayâ” door, goed dalend voorgoed de kam verlaten en gaan zoeken naar de beek “Rau de la Mayâ”, in de brede bedding van deze waterloop aangenaam verrast door een “beverkolonie”. (met bewondering er in alle stilte langsgelopen). Verder langs “Rau de Maladrie” om opnieuw, wel voor het laatst vandaag, te stijgen naar de open vlakte van “Sur le Hé” van waaruit een mooi uitzicht op Marcourt en Marcoury, zelfs de witte vlek van “Chap. St- Thibaut” midden de herfstkleuren was te zien. (waarvan akte) De laatste drie kilometers steeds naar beneden, langs het “bois Del Coré” naar het arboretum en “Anc. Moulin de Bardonwé” om ons onderstel proper te maken aan de Ourthe. Het brugje over om aan de N833 te Rendeux onze tocht af te sluiten en de Tec-bus te nemen naar het station Melreux-Hotton.
Nog eens nagenoten bij ons aller Gislaine, rechtover het stationnetje van Melreux, een bruine kroeg maar “O Zo lekkere Oude Orval” DAARVOOR DOEN WE HET!! Gislaine heeft als versnapering bij de drank altijd een verrassing..ook nu weer lekker afsmakend…hoe lang nog? ’t Meisje is een dagje ouder aan ’t worden.
Het begon al goed bij de eerste “Drink” ons aangeboden door onze jarige William…voorzichtig onze crèmevolle coupe in de hoogte gestoken om hem (Hij die ons leerde Orval drinken) uitbundig te feliciteren, hem 10 jaar lang in goede gezondheid met tram 6 te laten meereizen. Hiep..hiep..hiep..hoera.
Een aangenaam toemaatje van het thuisfront: van onzen Dany een tf-je met de blijde boodschap dat ze nog eens grootouder zijn geworden, hun dochter en schoonzoon hebben er een zoontje bij, Wout…Hoera….nieuw leven en wij worden oud. Tot de volgende oproep, Hilaire.
Nabeschouwing:
Het is waar ik beken, de woensdag is de dag der dagen. Er zijn zelfs actieve collega's die, als ze hun batterijen eens moeten opladen via steekpenningen (aan de leider) te weten komen waar wanneer en hoe ze kunnen meeraken. Er is zelfs al een tuinkabouter bij welke stiekem in mijn rugzak meegeraakt is. Volgende keer pak ik zijn pinnemuts af. De pieppo! Nog een geluk dat hij een lieve echtgenote heeft (welke ik bij deze ook groet).
Vooruit maar de reis was voorspoedig, prima werk van onze collega's, doe zo verder en stort op regelmatige tijden uw sociale bijdrage (voor ons pensioen).
Parkoers bespreking op de trein was een fluitje van een cent. Het zat allemaal al vast in het koppeke van onze leider, en wij zagen (zeggen) dat het goed was.
Heb je hem bezig gezien met zijn rolletje op platte banden en zijn overjaarse kaarten. Zelfs onze actieve vrienden kijken dan met open mond. Bah, geen woorden aan vuil maken. Bah!
Maar dan en het moet gezegd, de ontdekking van de dag. een bevercolonie, niet te geloven, iedereen in extase!
Maar hier even over nagedacht, hij was al gans de dag onrustig, van in de trein al hij moest en zou een doorsteekje wagen naar de beek “Rau de la Mayâ”. Daar aangekomen werden ook zijn ogen groot! Zijn verlangen om dichterbij te gaan te sterk we moesten hem tegenhouden...
Als ik er nu nuchter (jawel, hihi) over nadenk, ik ben vrijwel zeker dat hij in zijn volgend leven terugkomt als "bever".
Denk met mij even mee:
Bevers hebben een grote lange staart, daar droomt hij al heel zijn leven van.
Hij is zot van het andere geslacht, die zijn er in overvloed in zo'n kolonie.
Hij is zot van drank in al zijn vormen, dat is er in overvloed in z'on kolonie.
Hij speelt graag baas, werkt niet graag, en kan het goed uitleggen.
En ten laatste zijn tweede in bevel is een onbetrouwbaar individu en dat is in z'on kolonie ook zo. Dus!
Moraal van het verhaal, laat die beestjes met rust, ze hebben lange tanden, alleen de tweede in bevel (te herkennen omdat hij altijd in zijn velletje loopt) moogt ge vangen en opzetten. Dat is beter voor de rust in de groep.
De groeten, ik ga er nog eentje knippen.
zondag 24 oktober 2010
Ninglinspo – La Reid – Becco – Theux / Hoegne.
Uitnodiging:
Ik zeg altijd, één verloren woensdag is er één te veel, met jaloezie naar de foto's gekeken en het relaas gelezen van ons jongens en ik zag dat het goed was...stappen in het "echte Ardennerwoud"...een paar minpunten, geen noemenswaardige klimpartijtjes, geen gehucht of dorpje door, en, den draad over moet ook niet, de laatste keer zijn we er langs geweest…het kan.
Voor de woensdag die komt, met den tec-bus lijn 42a vanuit Aywaille langs de Amblève naar het gehucht Sedoz even buiten Remouchamps waar de Ninglingspo in de Amblève uitmondt.
Vandaar naar “roches Crahay” en “point de vue Drouet” richting gehucht Vert Buisson en de bijna 600m. lange tunnel van beukenhaag...dan zal het ongeveer middag zijn en zitten we op het hoogste punt van de dag.
Vóór de noen “up stairs” en na de boterhammen “down stairs”.
Kiezen dan, volgens de goesting en het weer voor
a) via La Reid en Marteau naar Spa,
b) via La reid en Becco naar de treinhalte te Franchimont, of
c) via La Reid en Becco een beetje noordelijker langs Jevoumont naar de stopplaats Theux.
“Timen” dat we op tijd aan de treinhaltes zijn om te genieten van onze “Apres Promenade” te Pepinster of Verviers. Eén kaart 49 3/4
Treinuren: Met den dubbeldekker vanuit St Niklaas om 06.30u naar Brussel Noord (een lekker potje koffie) en om 08.06u met den I.C. naar Luik en vervolgens naar Aywaille.
Maak dat je er bij bent, Hilaire
Relaas der feiten:
20 oktober 2010
Gelooft je ’t niet,..’t is waar…2 x ons regenkledij moeten overtrekken om 2 x 2 minuten een regenbui te overwinnen terwijl het in ons Vlaanderen bijna een ganse dag heeft geregend… Goed weer moet je verdienen.
Na het “soft- uitstapje” van verleden week met veel plat en enkel bos, nu voor een vrij moeilijke stapdag gekozen vol afwisseling. Wat het aantal meestappers betreft, ’t gaat terug de goede kant op…nu met zevenen en weldra met meer wanneer de verlofperiode voorbij is en de gedwongen tijdelijke afwezigen terug aansluiten. ’T is leuk om af en toe andere gezichten en andere klap te horen.
Ninglinspo – La Reid – Becco – Theux / Hoegne
Relaas van de tocht: Hadden geluk bij de start in ‘t gehucht Sedoz waar de Ninglinspo in de Amblève uitmondt, ‘t had jacht geweest daags voordien in gans het gebied rond de Ninglinspo. Deze gevolgd tot de “Cascade la Chaudiére” om daar het wilde riviertje te verlaten om aan de moeilijkste klimpartij van de dag te beginnen met mooie rotspartijtjes zoals “Roches Crahay” en de nog veel hogere uitkijkpost van “points de vue Drouet” DAARVOOR DOEN WE HET!!. In cijfers uitgedrukt : na 1 kilometer klauteren 200m. hoger dan daar waar de Ninglinspo opgeslorpt wordt door de Amblève. Eventjes uitrusten, onze Jacky en William mooie prentjes laten maken om de Jaloezie van de afwezigen aan te wakkeren. Verder opwaarts, nu minder steil nog 100m. hoger tot waar de Ninglinspo ontspringt in het grote “bois de la Porallée”. Met tamelijke eetlust ons genesteld aan het “pavillon J. Gillet”, links van het gehucht Vert Buisson…en of het gesmaakt heeft, na zulk een inspanning, hoog op de kam en in ’t zonnetje. De ingenomen verse vitaminen deden hun werk, nu naar de 600 meters lange “beukenhaag tunnel” en zo naar het gehucht Queue-du-bois, langs de “Chap. du Bon Air” en de “Ferme de la Chapelle”. Nu een ganse periode geen dicht bos meer maar wel golvend weiland richting het dorp La Reid. Noordwaarts een ganse afstand de G.R. 5 volgend, nu fel dalend naar en over een beekje, opnieuw klimmend naar het volgende dorpje Becco en steeds uitkijkend naar klare vergezichten, achter het “Parc à Gibier” naar de bouwvallige oude hoeve “Fme de Chicheu” met terug meer weiland tot even vóór het gehucht Hodbomont. Nu met een forse draai Oostwaarts de fel gewassen beek “Rau de Wayot” langs en over, naar ons eindpunt, het stationnetje van Theux, even buiten het mooi dorp aan de Hoegne.
Goed “getimd” aangekomen om met zijn allen goedknikkend te besluiten om naar Verviers te sporen om daar in ons favoriete Taverne “Hotel de la Gare” na te genieten…onmisbaar na zulk een mooi tocht. In een gezellige sfeer en goed bediend ons O Zo onmisbaar “Gerstenat” tot ons genomen, dit onder de strenge blikken van de opgezette everzwijn- hert- en reekoppen. (zeer mooi Ardennen interieur)
Wat daar allemaal ter sprake komt, ge wilt ’t niet weten.., of toch wel, o.a. Onze Michel snurkt ook in z’n slaap, zoals zovelen, enkel niet beweert hij "als hij op zijn Madame ligt".
Geniet van alles wat hierna komt, zowel de verzamelde foto’s als de nabeschouwingen van onzen Herman, tot de volgende oproep.
Hilaire
(de weerblik vooruit voorspelt, midden volgende week een hoogdrukgebied over ons Land, probeer er bij te zijn, ’t zal jullie goed doen).
Nabeschouwing:
Een goede lezer heeft genoeg aan een half woord! Dus al wie onze leider zijn geschriften leest heeft gelezen dat hij nog altijd groen moet zien van "jaloezie". Omdat hij er eens één week niet bij was! De sukkel. Het is niet aan iedereen gegeven om een tocht te kunnen uitcijferen die ons een ganse dag door het bos leidt. Het is veel gemakkelijker (en iedereen weet dat) om overal recht door te trekken en dan te doen of het gewild is en uitgezocht. pffffttt!
Nu dan over deze week, de medestappers hebben kunnen vaststellen dat onzen DUC niet zo vast meer ter hand is. Bij het uitmeten van de te stappen afstand was zijn hand niet zo vast meer! Hij beefde zowaar en lukte er slechts na de derde poging in om al zuchtend op zijn toestel te kijken en het al zuchtend weer weg te leggen. Hij wilde ons niet zeggen hoe ver het was, hij schatte 20km. Knap staaltje meettechniek, dat kan schatten.
Hij zou beter minder Orval drinken en met het gespaarde geld zich een modern toestel aanschaffen, daar dan nieuwe kaarten bij en zijn zuchten zullen verdwijnen.
Voor dit advies zal ik hem geen kosten aanrekenen!
De groeten en tot wederhoren "zucht"
Ik zeg altijd, één verloren woensdag is er één te veel, met jaloezie naar de foto's gekeken en het relaas gelezen van ons jongens en ik zag dat het goed was...stappen in het "echte Ardennerwoud"...een paar minpunten, geen noemenswaardige klimpartijtjes, geen gehucht of dorpje door, en, den draad over moet ook niet, de laatste keer zijn we er langs geweest…het kan.
Voor de woensdag die komt, met den tec-bus lijn 42a vanuit Aywaille langs de Amblève naar het gehucht Sedoz even buiten Remouchamps waar de Ninglingspo in de Amblève uitmondt.
Vandaar naar “roches Crahay” en “point de vue Drouet” richting gehucht Vert Buisson en de bijna 600m. lange tunnel van beukenhaag...dan zal het ongeveer middag zijn en zitten we op het hoogste punt van de dag.
Vóór de noen “up stairs” en na de boterhammen “down stairs”.
Kiezen dan, volgens de goesting en het weer voor
a) via La Reid en Marteau naar Spa,
b) via La reid en Becco naar de treinhalte te Franchimont, of
c) via La Reid en Becco een beetje noordelijker langs Jevoumont naar de stopplaats Theux.
“Timen” dat we op tijd aan de treinhaltes zijn om te genieten van onze “Apres Promenade” te Pepinster of Verviers. Eén kaart 49 3/4
Treinuren: Met den dubbeldekker vanuit St Niklaas om 06.30u naar Brussel Noord (een lekker potje koffie) en om 08.06u met den I.C. naar Luik en vervolgens naar Aywaille.
Maak dat je er bij bent, Hilaire
Relaas der feiten:
20 oktober 2010
Gelooft je ’t niet,..’t is waar…2 x ons regenkledij moeten overtrekken om 2 x 2 minuten een regenbui te overwinnen terwijl het in ons Vlaanderen bijna een ganse dag heeft geregend… Goed weer moet je verdienen.
Na het “soft- uitstapje” van verleden week met veel plat en enkel bos, nu voor een vrij moeilijke stapdag gekozen vol afwisseling. Wat het aantal meestappers betreft, ’t gaat terug de goede kant op…nu met zevenen en weldra met meer wanneer de verlofperiode voorbij is en de gedwongen tijdelijke afwezigen terug aansluiten. ’T is leuk om af en toe andere gezichten en andere klap te horen.
Ninglinspo – La Reid – Becco – Theux / Hoegne
Relaas van de tocht: Hadden geluk bij de start in ‘t gehucht Sedoz waar de Ninglinspo in de Amblève uitmondt, ‘t had jacht geweest daags voordien in gans het gebied rond de Ninglinspo. Deze gevolgd tot de “Cascade la Chaudiére” om daar het wilde riviertje te verlaten om aan de moeilijkste klimpartij van de dag te beginnen met mooie rotspartijtjes zoals “Roches Crahay” en de nog veel hogere uitkijkpost van “points de vue Drouet” DAARVOOR DOEN WE HET!!. In cijfers uitgedrukt : na 1 kilometer klauteren 200m. hoger dan daar waar de Ninglinspo opgeslorpt wordt door de Amblève. Eventjes uitrusten, onze Jacky en William mooie prentjes laten maken om de Jaloezie van de afwezigen aan te wakkeren. Verder opwaarts, nu minder steil nog 100m. hoger tot waar de Ninglinspo ontspringt in het grote “bois de la Porallée”. Met tamelijke eetlust ons genesteld aan het “pavillon J. Gillet”, links van het gehucht Vert Buisson…en of het gesmaakt heeft, na zulk een inspanning, hoog op de kam en in ’t zonnetje. De ingenomen verse vitaminen deden hun werk, nu naar de 600 meters lange “beukenhaag tunnel” en zo naar het gehucht Queue-du-bois, langs de “Chap. du Bon Air” en de “Ferme de la Chapelle”. Nu een ganse periode geen dicht bos meer maar wel golvend weiland richting het dorp La Reid. Noordwaarts een ganse afstand de G.R. 5 volgend, nu fel dalend naar en over een beekje, opnieuw klimmend naar het volgende dorpje Becco en steeds uitkijkend naar klare vergezichten, achter het “Parc à Gibier” naar de bouwvallige oude hoeve “Fme de Chicheu” met terug meer weiland tot even vóór het gehucht Hodbomont. Nu met een forse draai Oostwaarts de fel gewassen beek “Rau de Wayot” langs en over, naar ons eindpunt, het stationnetje van Theux, even buiten het mooi dorp aan de Hoegne.
Goed “getimd” aangekomen om met zijn allen goedknikkend te besluiten om naar Verviers te sporen om daar in ons favoriete Taverne “Hotel de la Gare” na te genieten…onmisbaar na zulk een mooi tocht. In een gezellige sfeer en goed bediend ons O Zo onmisbaar “Gerstenat” tot ons genomen, dit onder de strenge blikken van de opgezette everzwijn- hert- en reekoppen. (zeer mooi Ardennen interieur)
Wat daar allemaal ter sprake komt, ge wilt ’t niet weten.., of toch wel, o.a. Onze Michel snurkt ook in z’n slaap, zoals zovelen, enkel niet beweert hij "als hij op zijn Madame ligt".
Geniet van alles wat hierna komt, zowel de verzamelde foto’s als de nabeschouwingen van onzen Herman, tot de volgende oproep.
Hilaire
(de weerblik vooruit voorspelt, midden volgende week een hoogdrukgebied over ons Land, probeer er bij te zijn, ’t zal jullie goed doen).
Nabeschouwing:
Een goede lezer heeft genoeg aan een half woord! Dus al wie onze leider zijn geschriften leest heeft gelezen dat hij nog altijd groen moet zien van "jaloezie". Omdat hij er eens één week niet bij was! De sukkel. Het is niet aan iedereen gegeven om een tocht te kunnen uitcijferen die ons een ganse dag door het bos leidt. Het is veel gemakkelijker (en iedereen weet dat) om overal recht door te trekken en dan te doen of het gewild is en uitgezocht. pffffttt!
Nu dan over deze week, de medestappers hebben kunnen vaststellen dat onzen DUC niet zo vast meer ter hand is. Bij het uitmeten van de te stappen afstand was zijn hand niet zo vast meer! Hij beefde zowaar en lukte er slechts na de derde poging in om al zuchtend op zijn toestel te kijken en het al zuchtend weer weg te leggen. Hij wilde ons niet zeggen hoe ver het was, hij schatte 20km. Knap staaltje meettechniek, dat kan schatten.
Hij zou beter minder Orval drinken en met het gespaarde geld zich een modern toestel aanschaffen, daar dan nieuwe kaarten bij en zijn zuchten zullen verdwijnen.
Voor dit advies zal ik hem geen kosten aanrekenen!
De groeten en tot wederhoren "zucht"
zondag 17 oktober 2010
Van Libramont naar Poix Saint-Hubert
Uitnodiging:
Vrienden wandelaars
Vermits onze grote GOEROE er niet kan bij zijn
stel ik voor om eens van Libramont naar Poix-St.-Hubert
te wandelen.Ik en onze aller vriend Hermanus zullen u
door de bossen begeleiden.Op de trein zullen we beslissen over het te volgen parkoers,in overleg met de derde in bevel.We gaan Herman de afstand eens laten berekenen dan kunnen we nog eens lachen met zijn resultaten.Wie durft het aan met ons geef eens een seintje.
Treinen vertrek in St.-Niklaas om 6u29 Brussel met internationale trein om 6u42 naar onze bestemming Libramont.
Voor mijn opvolger de 3de in bevel zou ik willen vragen breng
de kaarten 64/3-4 59/7-8 mee,liefst de nieuwe want ik beschik enkel over de oude.
GRTJS
Relaas der feiten:
13 oktober 2010
Relaas woensdag stapdag 13 oktober 2010
Verwelkoming van de troep op onze elite trein “de Vauban”
Rechtstreekse trein met de nodige stops tussendoor. De ene knabbelt wat, de andere brabbelt wat en zijn er zelfs die een rustpauze inlassen, alles kan vandaag. Het grote alziende oog is er niet bij! De weg is al uitgestippeld, er mag nog eens over gesproken worden, pro forma vragen of het goed is! Alles op de stafkaart tekenen en wij af de trein te Libramont.
Relaas onzer tocht:
Het was fris bij de aanvang: 5°C. Maar de zon kwam erdoor, de lucht werd blauw en dit zou zo gans de dag blijven.
Het station uit, links af tot aan de nieuwe brug, daar recht af en dan de meest linkse straat van de v-splitsing nemen. Deze blijf je maar volgen tot voorbij Haute Ecole Robert Schuman. Een beetje verder gaat de weg over in grind, en wij zijn voor enige uren “het bos in”.
Nu komen ze ons ook al vragen of we hun verloren gelopen hond niet terug willen brengen, wij zijn nogal keirels he.
Het is echt niet moeilijk, ’t is gemakkelijk, zelfs ik vind de weg, hoofdzakelijk richting Noord.
De weg is lang de gids (William den ezel) ervaren.
Door het Bois de Bernihè, naar het bois Voltaire, en dan naar bois Ambeau, dan een beetje links en rechtdoor enz. om uiteindelijk onder de snelweg door te lopen. Weer rechts en deze modderige zandweg volgen tot de eerste zandweg rechts. Nu even opletten voor we de geasfalteerde weg rechts nemen en evenwijdig in het bos blijven. Steeds rechtdoor tot je op de schietstand van een kleiduifschietclub uitkomt. Hier is het goed om even te verpozen en de brooddoos te ledigen.
Maar er is geen tijd om te spelen, vooruit is de weg! De schietclub verlaten naar rechts tot op de bovenvermelde asfaltweg nu even links en weer recht het Petit Bois in. Wees op uw hoede want er is in gewerkt met nieuwe verleidelijke wegen maar blijf de oude trouw volgen richting “Devant le Banal bois”. Dan schuin rechts richting Pont de Libin. Het oude station van Atrival voorbij, het spoor over en deze weg ongeveer 800m volgen. Eerste landweg recht in naar Mian-Chèrau, weer rechts of wat had je gedacht, richting Fausse Fontaine de N808 over naar Grosse Haie.
Wie had dit alles van ons verwacht, we beginnen onrustig te worden, een droombeeld verschijnt.
Rechtdoor en bergaf ligt Poix Saint-Hubert aan onze voeten. Nog even een 10 tal wandelaars voorbij huppelen, kwestie van goede zitplaatsen te hebben.
Mamy Confiture staat als bij toeval aan haar deurtje met een brede glimlach om ons te verwelkomen. Het doet een stapper deugd om te weten dat er voldoende Orval ter plaatse is. Bromberen op de achtergrond, een ganse dag wantrouwen, maar uiteindelijk toch met voldoende tijd over om de nodige vitaminen tot ons te nemen.
Ze werden er zowaar een beetje stil van.
Ter info, ons Mamy verjaart op 31 december 2010 en gaat op pensioen 01 januari 2011. De café blijft wel open “oef”. Wij hebben een uitnodiging op zak om de week ervoor of erna even binnen te wippen en op haar gezondheid en lang leven er eentje te drinken. Misschien een tip: begin het nieuwe jaar daar.
De groeten, en volgende week zal onze grote voortrekker wel iets uit zijn toverhoed schudden.
Herman
Nabeschouwing:
Nu zou ik dus eventjes in het rond moeten schoppen en al onze leiders een veeg uit de pan geven. Dat dit deze keer iets moeilijker is moeten jullie verstaan. Ik stond namelijk mee vooraan en ik kan maar moeilijk mezelf uitkafferen. Dus over mij niks dan goed!
Onze grote leider was er niet bij, hij moest goede punten verdienen thuis, daar kan ik inkomen. Alhoewel in zijn geval ben ik zeker dat hij dat in dit aardse bestaan niet meer rond krijgt.
Dan rest er enkel ons Williameken! Da's dus een ander paar mouwen! Gezien mijn beperkt tijdsbestek vandaag zal ik mijn grieven bijhouden tot latere datum.
Voila tot later, ik ga nog snel een handvol goede punten verdienen.
Vrienden wandelaars
Vermits onze grote GOEROE er niet kan bij zijn
stel ik voor om eens van Libramont naar Poix-St.-Hubert
te wandelen.Ik en onze aller vriend Hermanus zullen u
door de bossen begeleiden.Op de trein zullen we beslissen over het te volgen parkoers,in overleg met de derde in bevel.We gaan Herman de afstand eens laten berekenen dan kunnen we nog eens lachen met zijn resultaten.Wie durft het aan met ons geef eens een seintje.
Treinen vertrek in St.-Niklaas om 6u29 Brussel met internationale trein om 6u42 naar onze bestemming Libramont.
Voor mijn opvolger de 3de in bevel zou ik willen vragen breng
de kaarten 64/3-4 59/7-8 mee,liefst de nieuwe want ik beschik enkel over de oude.
GRTJS
Relaas der feiten:
13 oktober 2010
Relaas woensdag stapdag 13 oktober 2010
Verwelkoming van de troep op onze elite trein “de Vauban”
Rechtstreekse trein met de nodige stops tussendoor. De ene knabbelt wat, de andere brabbelt wat en zijn er zelfs die een rustpauze inlassen, alles kan vandaag. Het grote alziende oog is er niet bij! De weg is al uitgestippeld, er mag nog eens over gesproken worden, pro forma vragen of het goed is! Alles op de stafkaart tekenen en wij af de trein te Libramont.
Relaas onzer tocht:
Het was fris bij de aanvang: 5°C. Maar de zon kwam erdoor, de lucht werd blauw en dit zou zo gans de dag blijven.
Het station uit, links af tot aan de nieuwe brug, daar recht af en dan de meest linkse straat van de v-splitsing nemen. Deze blijf je maar volgen tot voorbij Haute Ecole Robert Schuman. Een beetje verder gaat de weg over in grind, en wij zijn voor enige uren “het bos in”.
Nu komen ze ons ook al vragen of we hun verloren gelopen hond niet terug willen brengen, wij zijn nogal keirels he.
Het is echt niet moeilijk, ’t is gemakkelijk, zelfs ik vind de weg, hoofdzakelijk richting Noord.
De weg is lang de gids (William den ezel) ervaren.
Door het Bois de Bernihè, naar het bois Voltaire, en dan naar bois Ambeau, dan een beetje links en rechtdoor enz. om uiteindelijk onder de snelweg door te lopen. Weer rechts en deze modderige zandweg volgen tot de eerste zandweg rechts. Nu even opletten voor we de geasfalteerde weg rechts nemen en evenwijdig in het bos blijven. Steeds rechtdoor tot je op de schietstand van een kleiduifschietclub uitkomt. Hier is het goed om even te verpozen en de brooddoos te ledigen.
Maar er is geen tijd om te spelen, vooruit is de weg! De schietclub verlaten naar rechts tot op de bovenvermelde asfaltweg nu even links en weer recht het Petit Bois in. Wees op uw hoede want er is in gewerkt met nieuwe verleidelijke wegen maar blijf de oude trouw volgen richting “Devant le Banal bois”. Dan schuin rechts richting Pont de Libin. Het oude station van Atrival voorbij, het spoor over en deze weg ongeveer 800m volgen. Eerste landweg recht in naar Mian-Chèrau, weer rechts of wat had je gedacht, richting Fausse Fontaine de N808 over naar Grosse Haie.
Wie had dit alles van ons verwacht, we beginnen onrustig te worden, een droombeeld verschijnt.
Rechtdoor en bergaf ligt Poix Saint-Hubert aan onze voeten. Nog even een 10 tal wandelaars voorbij huppelen, kwestie van goede zitplaatsen te hebben.
Mamy Confiture staat als bij toeval aan haar deurtje met een brede glimlach om ons te verwelkomen. Het doet een stapper deugd om te weten dat er voldoende Orval ter plaatse is. Bromberen op de achtergrond, een ganse dag wantrouwen, maar uiteindelijk toch met voldoende tijd over om de nodige vitaminen tot ons te nemen.
Ze werden er zowaar een beetje stil van.
Ter info, ons Mamy verjaart op 31 december 2010 en gaat op pensioen 01 januari 2011. De café blijft wel open “oef”. Wij hebben een uitnodiging op zak om de week ervoor of erna even binnen te wippen en op haar gezondheid en lang leven er eentje te drinken. Misschien een tip: begin het nieuwe jaar daar.
De groeten, en volgende week zal onze grote voortrekker wel iets uit zijn toverhoed schudden.
Herman
Nabeschouwing:
Nu zou ik dus eventjes in het rond moeten schoppen en al onze leiders een veeg uit de pan geven. Dat dit deze keer iets moeilijker is moeten jullie verstaan. Ik stond namelijk mee vooraan en ik kan maar moeilijk mezelf uitkafferen. Dus over mij niks dan goed!
Onze grote leider was er niet bij, hij moest goede punten verdienen thuis, daar kan ik inkomen. Alhoewel in zijn geval ben ik zeker dat hij dat in dit aardse bestaan niet meer rond krijgt.
Dan rest er enkel ons Williameken! Da's dus een ander paar mouwen! Gezien mijn beperkt tijdsbestek vandaag zal ik mijn grieven bijhouden tot latere datum.
Voila tot later, ik ga nog snel een handvol goede punten verdienen.
zondag 10 oktober 2010
Aywaille/Amblève – Poulseur/Ourthe
Uitnodiging:
't Is nog niet voorbij....die mooie zomer !! Als het voor jullie goed is..en waarom niet ?...woensdag nog eens naar de Amblève, de kanten van Aywaille.
Met de kaarten 49/ 1.2; 49 / 3.4 en 49/5.6 hebben we genoeg stationnetjes om af/op te stappen, kiezen doen we op de I.C. van Brussel Noord naar Luik Gm.
Wanneer het zonnig en rond de 20° Celsius is, klimmen we uit de vallei om 200m. hoger dan het Amblève-dal mooie vergezichten te aanschouwen, bij minder open hemel blijven we in de omgeving van de rivier om de bosrijke hellingen te bewandelen.
Enkel nog hopen dat de gewongen afwezigen van de laatste weken "gezond en fit" terug op het "Appel" zijn...zoniet, veel beterschap voor hen en/of hun partner.
Treinuren : met den dubbeldekker vanuit St Niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel Noord en vervolgens om 08.06u met den I.C. komende van Oostende naar Liège Gm.
Relaas der feiten:
6 oktober 2010
Sssst…niet te hard spreken, alleman moet dit niet weten dat wij weer bij de gelukkigen mochten zijn. Vanonder het wolkendek hier bij ons om in de Ardennen te genieten van zon en een aangename temperatuur. De wijzen kwamen nu eens niet uit het Oosten maar uit het Westen, niet met drie maar met zevenen, niet met goud, wierook en myrre maar met veel stapgoesting, natuurminnend en dorst naar Orval. De foto’s niet vergeten bekijken van Dany en William en die door Herman in een “webalbum” op picasa zijn gezet.
Aywaille/Amblève – Poulseur/Ourthe.
Relaas van de tocht: Wat heel mooi is mag ons meermaals onder de voeten geschoven worden zoals nu de eerste vier kilometers het geval was. Vanuit het station van Aywaille naar het “bois de Bougneuse Hé” om te beginnen aan de eerste zware 200m hogerop naar het “Croix de Septroux” van waaruit een klaarder zicht dan verleden week. Nooit plat vandaag, over de kam van “Cwimont” zakkend tot vóór het gehucht Chambralles naar de brug over de Ourthe te Martinrive. ’t Is niet waar zeker…weer een verloren hond die ons gezelschap wilde houden en met ons meeliep. De spoorlijn over om nog voor de noen een tweede keer aan een even steile en hoge klim te beginnen, uit het bos en langs de ”ruïne Chat. d’Amblève” naar een open weiland om het dorpje Rouvreux binnen te puffen met veel goesting naar ons boterhammen en wat rust. Na wat gepraat met een hoog bejaarde “habitant”, mogen plaatsnemen op z’n rustbank voor het bijna 200 jaar oud geboortehuis en in het gezelschap van zijn poetsvrouw. Na het ledigen van de brooddoos terug op stap van gehucht of dorp naar toefjes bos en veel weiland, over de kam van Focroule dalend naar het gehucht Lillé en zo naar de N678. Eventjes linksom het beekje “Rau de Bôval” op te zoeken om aan de 3è klim van de dag te beginnen. Nu naar het gehucht Xhignez, langs de achterkant van het kasteel om door de draaihekjes en de frisgroene weilanden op te klimmen rechts van het “Chateau de Lincé” met boven een bijna oneindige kim met dartele veulens op de voorgrond (twee en viervoeters). Vervolgens door het dorp van Lincé, uit het open veld en gestaag dalend naar de Ourthe-brug te Chanxhe, oja, onze meelopende viervoeter was ineens weg. Daar aangekomen, in gesloten vergadering besloten om, na meer dan 500m. op en evenveel meters af, het rustig te houden en de laatste twee kilometers langs de Ourthe te blijven richting einddoel Poulseur.
Het is de bedoeling om niet uitgeput de “àpres promenade” aan te vangen : de smaak van redelijk oude Orval en de bijhorende versnaperingen moeten tot “hun recht” kunnen komen. Negentig minuten (lees : 3 x 30m) volop genoten op een buitenterras in volle zon en in tamelijk goed gezelschap…misten wel ons Francine bij het klinken van de volle bolle glazen. Zij kon er niet bijzijn daar ze hun badkamer aan ’t vernieuwen zijn en de stielmannen het ligbad wilden testen.
Tot volgende oproep, hoogstwaarschijnlijk zonder mij, William en Herman met hun beidjes zullen ze mij wel kunnen vervangen zeker?
Nabeschouwing:
Spannend, elke week opnieuw al die duizenden lezeressen "dat verdien ik, elke week opnieuw" die speciaal aan mijn schrijfwerk verslaafd zijn. Als ik mijn ogen sluit hoor ik jullie kirren van plezier.
Ik versta jullie, met die vervelende slome ouder wordende mannen op uw kot zitten, de wereld kan wreed zijn.
Maar als troost kan ik jullie zeggen, nergens wordt er over jullie zoveel gefantaseerd als op een mannenstaptocht door het grote donkere bos.
Ik zou zeggen ga nog eens mee stappen, maar ja inderdaad, dan neuten ze over de koers en de voetbal, rare jongens he!
Ik groet jullie dames, ik zal vandaag als ik in de zon loop eens speciaal aan jullie denken.
't Is nog niet voorbij....die mooie zomer !! Als het voor jullie goed is..en waarom niet ?...woensdag nog eens naar de Amblève, de kanten van Aywaille.
Met de kaarten 49/ 1.2; 49 / 3.4 en 49/5.6 hebben we genoeg stationnetjes om af/op te stappen, kiezen doen we op de I.C. van Brussel Noord naar Luik Gm.
Wanneer het zonnig en rond de 20° Celsius is, klimmen we uit de vallei om 200m. hoger dan het Amblève-dal mooie vergezichten te aanschouwen, bij minder open hemel blijven we in de omgeving van de rivier om de bosrijke hellingen te bewandelen.
Enkel nog hopen dat de gewongen afwezigen van de laatste weken "gezond en fit" terug op het "Appel" zijn...zoniet, veel beterschap voor hen en/of hun partner.
Treinuren : met den dubbeldekker vanuit St Niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel Noord en vervolgens om 08.06u met den I.C. komende van Oostende naar Liège Gm.
Relaas der feiten:
6 oktober 2010
Sssst…niet te hard spreken, alleman moet dit niet weten dat wij weer bij de gelukkigen mochten zijn. Vanonder het wolkendek hier bij ons om in de Ardennen te genieten van zon en een aangename temperatuur. De wijzen kwamen nu eens niet uit het Oosten maar uit het Westen, niet met drie maar met zevenen, niet met goud, wierook en myrre maar met veel stapgoesting, natuurminnend en dorst naar Orval. De foto’s niet vergeten bekijken van Dany en William en die door Herman in een “webalbum” op picasa zijn gezet.
Aywaille/Amblève – Poulseur/Ourthe.
Relaas van de tocht: Wat heel mooi is mag ons meermaals onder de voeten geschoven worden zoals nu de eerste vier kilometers het geval was. Vanuit het station van Aywaille naar het “bois de Bougneuse Hé” om te beginnen aan de eerste zware 200m hogerop naar het “Croix de Septroux” van waaruit een klaarder zicht dan verleden week. Nooit plat vandaag, over de kam van “Cwimont” zakkend tot vóór het gehucht Chambralles naar de brug over de Ourthe te Martinrive. ’t Is niet waar zeker…weer een verloren hond die ons gezelschap wilde houden en met ons meeliep. De spoorlijn over om nog voor de noen een tweede keer aan een even steile en hoge klim te beginnen, uit het bos en langs de ”ruïne Chat. d’Amblève” naar een open weiland om het dorpje Rouvreux binnen te puffen met veel goesting naar ons boterhammen en wat rust. Na wat gepraat met een hoog bejaarde “habitant”, mogen plaatsnemen op z’n rustbank voor het bijna 200 jaar oud geboortehuis en in het gezelschap van zijn poetsvrouw. Na het ledigen van de brooddoos terug op stap van gehucht of dorp naar toefjes bos en veel weiland, over de kam van Focroule dalend naar het gehucht Lillé en zo naar de N678. Eventjes linksom het beekje “Rau de Bôval” op te zoeken om aan de 3è klim van de dag te beginnen. Nu naar het gehucht Xhignez, langs de achterkant van het kasteel om door de draaihekjes en de frisgroene weilanden op te klimmen rechts van het “Chateau de Lincé” met boven een bijna oneindige kim met dartele veulens op de voorgrond (twee en viervoeters). Vervolgens door het dorp van Lincé, uit het open veld en gestaag dalend naar de Ourthe-brug te Chanxhe, oja, onze meelopende viervoeter was ineens weg. Daar aangekomen, in gesloten vergadering besloten om, na meer dan 500m. op en evenveel meters af, het rustig te houden en de laatste twee kilometers langs de Ourthe te blijven richting einddoel Poulseur.
Het is de bedoeling om niet uitgeput de “àpres promenade” aan te vangen : de smaak van redelijk oude Orval en de bijhorende versnaperingen moeten tot “hun recht” kunnen komen. Negentig minuten (lees : 3 x 30m) volop genoten op een buitenterras in volle zon en in tamelijk goed gezelschap…misten wel ons Francine bij het klinken van de volle bolle glazen. Zij kon er niet bijzijn daar ze hun badkamer aan ’t vernieuwen zijn en de stielmannen het ligbad wilden testen.
Tot volgende oproep, hoogstwaarschijnlijk zonder mij, William en Herman met hun beidjes zullen ze mij wel kunnen vervangen zeker?
Nabeschouwing:
Spannend, elke week opnieuw al die duizenden lezeressen "dat verdien ik, elke week opnieuw" die speciaal aan mijn schrijfwerk verslaafd zijn. Als ik mijn ogen sluit hoor ik jullie kirren van plezier.
Ik versta jullie, met die vervelende slome ouder wordende mannen op uw kot zitten, de wereld kan wreed zijn.
Maar als troost kan ik jullie zeggen, nergens wordt er over jullie zoveel gefantaseerd als op een mannenstaptocht door het grote donkere bos.
Ik zou zeggen ga nog eens mee stappen, maar ja inderdaad, dan neuten ze over de koers en de voetbal, rare jongens he!
Ik groet jullie dames, ik zal vandaag als ik in de zon loop eens speciaal aan jullie denken.
vrijdag 1 oktober 2010
Aywaille - Poulseur
Uitnodiging:
Zo warm als verleden woensdag zal het niet meer worden, droog is al genoeg en dat is hetgeen ze voorspellen. Wij zijn liever moe dan lui, daarom springen we vroeg uit onze slaapbak om er met veel goesting bij te zijn.
Deze keer een beetje verder dan verleden woensdag, wel op dezelfde spoorlijn vanuit Liége Gm. maar nu verlaten we de Ourthe bedding te Rivage om de Ambléve te volgen tot Aywaille, ons vertrekpunt.
‘k Ga er iets mooi uitzoeken, ‘k weet dat je daar niet aan twijfelt, Aywaille – Aywaille of Aywaille – Poulseur - Jullie kiezen, ik beslis.
Kaarten 49 / 1.2 en 49 / 3.4 . met dezelfde treinuren als verleden week t.t.z. met den dubbeldekker vanuit St niklaas om 06.30u naar Brussel noord, na een lekker potje koffie nemen we de I.C. trein naar Liége Guillem. om 08.06u.
Jij komt toch ook !? tot woensdagmorgen, Hilaire (Aan alle afwezigen, wegens zelf ziek of ziek familielid – spoedig en goed herstel gewenst)
Relaas der feiten:
29 september 2010
Heb meelij met de gedwongen afwezigen, heb ergernis met de gewilde absents. Wij met ons drietjes verheugd dat we er wel mochten bijzijn, bij een stralend weertje rondstappen in de mooie natuur…het geluk moet wat langs je kant zitten, een aandoening, ziekte of ongevalletje kan je plannen en vrijetijdsbezigheden in de war sturen, nogmaals, voor degenen er nu mee geconfronteerd zijn…veeeeel en vlug beterschap, iedere stapdag word er over jullie gepraat.
Relaas van de tocht : het station Aywaille uit om 09.50u om westers te stappen en te beginnen aan de eerste beklimming van de dag uit het dal van de Amblève, aanstonds het gemengd bos “bois de Bougneuse Hé” in, langs het beekje “Rau de Parfond Vâ”, tot tegen het dorpje Awan om in een grote bocht rechts, tussen wei en bos naar het groot kruis “ Croix de Septroux” een kleine 200m. hoger dan de Amblève. Daar al de eerste mooie panorama’s, nu nog een beetje nevelig maar vanaf de middag zonnig en klaar. (zie foto’s van Jacky en mijzelf). Een honderdtal meters zakken, door en modderige en glibberige boswegel langs het grachtje “Rau du fond de Longuegne” om uit te komen in het gehucht Chambralles. (toen liep ik al in m’n hemd, dank aan de warme zonnestralen) Immer westwaarts, door deeltjes bos en veel weiland naar het dorpje Oneux, gelegen boven de samenvloeiing van Amblève en Ourthe. (konden goed zien waar we in de namiddag nog moesten passeren, o.a. Fraiture). Op de trappen naar het kerkje onze “boke’s” opgegeten “en plein de soleil”. Terug op stap, goed zakkend naar de rotsformaties van “Res. Nat. domaniale les Tartines”, zigzaggend naar beneden en goed oppassend voor “slipgevaar” om uit te komen aan een rusthuis en het oud verlaten stationnetje van Comblain-au-Pont. Onze Michel een babbeltje opgezet met twee hoogbejaarde dames (’t moeten niet altijd plaatselijke schonen zijn) die voor hem, in het Waals dialect, een liedje zongen uit hun kinderjaren. Vanaf nu noordelijk, niet de Ourthe-brug maar de Amblève-brug over, tot vijfhonderd meter vóór het station van Rivage rechts om nog eens een kleine 200m. opwaarts te klauteren, voorbij de merkwaardige “Tilleul de Mérinet” naar het dorpje Fraiture. Ons weer meerdere keren door draaihekjes moeten wringen, oppassen voor de “koevlaaien” om “DAARVOOR DOEN WE HET !!” een prachtig zicht te krijgen op hetgeen we gedaan hadden en het gehucht Chanxhe aan de Ourthe. Vanaf de brug over de rivier gekozen voor het jaagpad en “l’Ile de Lion” tot Poulseur.( verleden week daarmee begonnen)
Geëindigd op het zonnig terras van “Poul’s café” rechtover het stationnetje van Poulseur en onder de majestueuze toren van “Donjon de la Renastienne” in restauratie (prachtig project van de Waalse Gemeenschap – bij ons zou er twintig jaar studiewerk aan vooraf gaan – gaan het eens bezichtigen als het af is)
Weer een tocht met alles erop en eraan en het mooie weer als “toetje”. Tot volgende week woensdag en geniet van de foto’s via onzen Herman. Groetjes van den Nestor van de bende.
Nabeschouwing:
Ik moet het toegeven William de grote had gelijk.
Hij had mij verwittigd, ze zijn niet te vertrouwen alleen, ze gaan hem in de doeken doen, ze gaan hem mee op het slechte pad brengen.
Voorwaar hij had gelijk, je ziet ze duidelijk fier pauzeren bij hun vierwieler "ba ba ba". En dan hun troebele ogen, het drankpeil staat duidelijk af te lezen. "Veel te veel" Schande kome over hen.
Dan nog het strafste een oude, trouwe, bijna zonder zonde zijnde stapper op het slechte pad brengen.
Voorwaar lezers ik zeg u "Het zal slecht aflopen met dat duo"
Voila het zit erop, plicht volbracht, er rest mij enkel nog een trapist te ledigen om goed te kunnen slapen. Op doktersvoorschrift!
Zo warm als verleden woensdag zal het niet meer worden, droog is al genoeg en dat is hetgeen ze voorspellen. Wij zijn liever moe dan lui, daarom springen we vroeg uit onze slaapbak om er met veel goesting bij te zijn.
Deze keer een beetje verder dan verleden woensdag, wel op dezelfde spoorlijn vanuit Liége Gm. maar nu verlaten we de Ourthe bedding te Rivage om de Ambléve te volgen tot Aywaille, ons vertrekpunt.
‘k Ga er iets mooi uitzoeken, ‘k weet dat je daar niet aan twijfelt, Aywaille – Aywaille of Aywaille – Poulseur - Jullie kiezen, ik beslis.
Kaarten 49 / 1.2 en 49 / 3.4 . met dezelfde treinuren als verleden week t.t.z. met den dubbeldekker vanuit St niklaas om 06.30u naar Brussel noord, na een lekker potje koffie nemen we de I.C. trein naar Liége Guillem. om 08.06u.
Jij komt toch ook !? tot woensdagmorgen, Hilaire (Aan alle afwezigen, wegens zelf ziek of ziek familielid – spoedig en goed herstel gewenst)
Relaas der feiten:
29 september 2010
Heb meelij met de gedwongen afwezigen, heb ergernis met de gewilde absents. Wij met ons drietjes verheugd dat we er wel mochten bijzijn, bij een stralend weertje rondstappen in de mooie natuur…het geluk moet wat langs je kant zitten, een aandoening, ziekte of ongevalletje kan je plannen en vrijetijdsbezigheden in de war sturen, nogmaals, voor degenen er nu mee geconfronteerd zijn…veeeeel en vlug beterschap, iedere stapdag word er over jullie gepraat.
Relaas van de tocht : het station Aywaille uit om 09.50u om westers te stappen en te beginnen aan de eerste beklimming van de dag uit het dal van de Amblève, aanstonds het gemengd bos “bois de Bougneuse Hé” in, langs het beekje “Rau de Parfond Vâ”, tot tegen het dorpje Awan om in een grote bocht rechts, tussen wei en bos naar het groot kruis “ Croix de Septroux” een kleine 200m. hoger dan de Amblève. Daar al de eerste mooie panorama’s, nu nog een beetje nevelig maar vanaf de middag zonnig en klaar. (zie foto’s van Jacky en mijzelf). Een honderdtal meters zakken, door en modderige en glibberige boswegel langs het grachtje “Rau du fond de Longuegne” om uit te komen in het gehucht Chambralles. (toen liep ik al in m’n hemd, dank aan de warme zonnestralen) Immer westwaarts, door deeltjes bos en veel weiland naar het dorpje Oneux, gelegen boven de samenvloeiing van Amblève en Ourthe. (konden goed zien waar we in de namiddag nog moesten passeren, o.a. Fraiture). Op de trappen naar het kerkje onze “boke’s” opgegeten “en plein de soleil”. Terug op stap, goed zakkend naar de rotsformaties van “Res. Nat. domaniale les Tartines”, zigzaggend naar beneden en goed oppassend voor “slipgevaar” om uit te komen aan een rusthuis en het oud verlaten stationnetje van Comblain-au-Pont. Onze Michel een babbeltje opgezet met twee hoogbejaarde dames (’t moeten niet altijd plaatselijke schonen zijn) die voor hem, in het Waals dialect, een liedje zongen uit hun kinderjaren. Vanaf nu noordelijk, niet de Ourthe-brug maar de Amblève-brug over, tot vijfhonderd meter vóór het station van Rivage rechts om nog eens een kleine 200m. opwaarts te klauteren, voorbij de merkwaardige “Tilleul de Mérinet” naar het dorpje Fraiture. Ons weer meerdere keren door draaihekjes moeten wringen, oppassen voor de “koevlaaien” om “DAARVOOR DOEN WE HET !!” een prachtig zicht te krijgen op hetgeen we gedaan hadden en het gehucht Chanxhe aan de Ourthe. Vanaf de brug over de rivier gekozen voor het jaagpad en “l’Ile de Lion” tot Poulseur.( verleden week daarmee begonnen)
Geëindigd op het zonnig terras van “Poul’s café” rechtover het stationnetje van Poulseur en onder de majestueuze toren van “Donjon de la Renastienne” in restauratie (prachtig project van de Waalse Gemeenschap – bij ons zou er twintig jaar studiewerk aan vooraf gaan – gaan het eens bezichtigen als het af is)
Weer een tocht met alles erop en eraan en het mooie weer als “toetje”. Tot volgende week woensdag en geniet van de foto’s via onzen Herman. Groetjes van den Nestor van de bende.
Nabeschouwing:
Ik moet het toegeven William de grote had gelijk.
Hij had mij verwittigd, ze zijn niet te vertrouwen alleen, ze gaan hem in de doeken doen, ze gaan hem mee op het slechte pad brengen.
Voorwaar hij had gelijk, je ziet ze duidelijk fier pauzeren bij hun vierwieler "ba ba ba". En dan hun troebele ogen, het drankpeil staat duidelijk af te lezen. "Veel te veel" Schande kome over hen.
Dan nog het strafste een oude, trouwe, bijna zonder zonde zijnde stapper op het slechte pad brengen.
Voorwaar lezers ik zeg u "Het zal slecht aflopen met dat duo"
Voila het zit erop, plicht volbracht, er rest mij enkel nog een trapist te ledigen om goed te kunnen slapen. Op doktersvoorschrift!
Poulseur - Tilff
Uitnodiging:
'K ben er deze keer vroeg bij.. Het is niet zo dat ik met m'n wijsvinger en de ogen dicht een plaats aanduidt op de kaart van de Ardennen...dit gaat telkens samen met uren zoekwerk...nee nee geen dank daarvoor.
Onzen Herman heeft me nu geholpen..zou graag nog eens eindigen in Tilff. Dat komt woensdag goed uit, ze geven volle zon, dus blauwe hemel met een temperatuur van rond de 20°..Ideaal weer om uit de Ourthe-vallei en de bosrijke gedeelten op te klimmen naar hogere vlakten met onderweg een gehucht of dorpje vol vergezichten om te eindigen op een rustig en zonnig terras aan de Ourthe te Tilff.
Opteer om te starten in Poulseur, langs de Ourthe en "L'île du Lion", over de Ourthebrug, uit het dal naar het gehucht Le Fays en vervolgens Chaply en de eerste "point de vue". Verder naar "ancien moulin de la Haze" om min of meer inde buurt van de grote beek te blijven stappen richting Haie des Pauvres en achter het dorp Dolembreux door. Daarna Noordwest door een bosrijk gebied, uit de buurt blijven van de autostrade E26/A25 om zo ons geliefd Tilff aan de Ourthe binnen te vallen...Voor WAAR, ik zeg u, de moeite om doen !!.
Kaart 49 / 1.2 en 42 / 5.6.
Treinuren : Goed geraden..met den dubbeldekker (vertrek om 06.30u te St Niklaas) naar Brussel noord en vervolgens met den I.C. Oostende - Eupen tot Luik gm. om daar de aansluiting te nemen naar Poulseur (aankomst 09.35u) Vroeg vertrekken = vroeg op stap = genieten onderweg = genieten bij aankomst.
Relaas der feiten:
22 september 2010
Relaas van de tocht: Om 09.35u te Poulseur uit de trein, om het jaagpad langs de Ourthe op te zoeken. Langs de nu toch wel kalme rivier over het sasbruggetje van “L’ île du Lion” om mee de bocht te nemen naar de grote brug te Chanxhe. De brug over om dan 100m; verder links zigzaggend aan een steil paadje te beginnen welke ons 150m. hoger moest brengen tot het gehucht Le Fays en de eerste vergezichten van den dag. Bij afwezigheid van een drietal vaste “cameramannen” was het enkel Jacky en amateur ikzelf met digital toestel. Vanaf nu veel prachtige panorama’s, zeker bij dit stralend nazomerdagje. Door het veld naar het andere gehucht Chaply en vervolgens naar het dorp Flagothier met zijn “Ancien Moulin de la Haze” (volledig in verval en verroest – niet meer aan te zien). Vanaf hier 4 km. in de nabijheid gebleven van “Ruisseau de la Haze”, links en rechts mooi wandelgebied, eenmaal op onze stappen moeten terugkeren wegens: jachtgebied en paden in wildgroei. Niet getreurd, het was natuurlijk mooi met veel holle wegen en hoge hagen omheen. Iets na hoognoen ons p.n. plaats gevonden aan een houten bruggetje over het kabbelende beekje. Hadden intussen, in het vorige dorp, het gezelschap gekregen van een speelse en pientere hond (merk onbekend), een leuk beestje dat mee knabbelde uit onze brooddoos…gevolg, kregen hem dus niet meer uit onze buurt. Terug op pad, nu rechts van het watertje, onder het gehucht Haie des Pauvres door om in een grote bocht rond het dorp Dolembreux te stappen. Vanaf hier niets meer plat maar zeer golvend, eerst naar de “Trou du Renard” opzij van het gehuchtje Hayen. ’t Was klimmen of dalen, nu de “rau de Gobry”, dachten voor de tweede keer vandaag eens iets nieuw te proberen maar het lukte ons niet. Wilden net vóór de beekbedding links een wegeltje inslaan, avontuurlijk en tamelijk begaanbaar..tot einde verhaal, op onze stappen terug zonder treurnis daar het zo “natuurlijk prachtig” was. Beseften wel dat dit ommetje gevolgen had voor het verdere verloop van de stapdag. Samen met onzen Herman, intussen geslaagd kaartlezer, gekozen om uit het “bois Le-Comte” te klauteren richting autosnelweg E26-A25, langs het gehucht En Tarbois, dooreen een chique villawijk. Hier voor het eerst last ondervonden met onze loslopende viervoeter en de automobilisten die kwaad naar ons keken. Achter “Chap. N.D. de Chaweresse” om de diepe Ourthe-vallei met het dorp Tilff beneden ons te zien liggen. Hoera..vanaf hier nog drie kilometer sterk dalend langs rustige verharde wegen om uit te komen aan de volle terrassen van het kerk- en dorpsplein Tilff. Daar, aan de drukke ring rond het autovrije centrum, zijn we onze trouwe vriend van één dag kwijtgespeeld.
Met ons vijven een zonnig plekje gevonden op het caféterras aan de Ourthe met zicht op het stationnetje aan de overkant, 90 minuten lang genieten..t.t.z. 3 x 30 minuten voor 3 x een volle 33. LEKKERRRRR!.
Door omstandigheden ? toch maar een flauwe opkomst voor een dag stapplezier, voor degenen die er bij waren verheugend…schitterend weer, volop zon en vrij warm tot 28° met een parcours vol afwisseling en een nagenieten dat “AF” was. Spijtig dat de afzegging soms gepaard moet gaan met een smoesje..waarom gewoon niet melden dat ze hun “ploegske” moeten gaan aanmoedigen…zijne vriend had het er moeilijk mee.
Tot volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Wegens gebrek aan en andere uitvluchten een week te laat gepubliceerd.
Allemaal uitvluchten, te laat is te laat, als straf niet mee op 29 september en genen drank op die dag. Eens zien of iemand medeleven heeft en mij alsnog trakteert.
De groeten en mijn huiswerk snel verder maken. Een echte spoortripper rust niet!
'K ben er deze keer vroeg bij.. Het is niet zo dat ik met m'n wijsvinger en de ogen dicht een plaats aanduidt op de kaart van de Ardennen...dit gaat telkens samen met uren zoekwerk...nee nee geen dank daarvoor.
Onzen Herman heeft me nu geholpen..zou graag nog eens eindigen in Tilff. Dat komt woensdag goed uit, ze geven volle zon, dus blauwe hemel met een temperatuur van rond de 20°..Ideaal weer om uit de Ourthe-vallei en de bosrijke gedeelten op te klimmen naar hogere vlakten met onderweg een gehucht of dorpje vol vergezichten om te eindigen op een rustig en zonnig terras aan de Ourthe te Tilff.
Opteer om te starten in Poulseur, langs de Ourthe en "L'île du Lion", over de Ourthebrug, uit het dal naar het gehucht Le Fays en vervolgens Chaply en de eerste "point de vue". Verder naar "ancien moulin de la Haze" om min of meer inde buurt van de grote beek te blijven stappen richting Haie des Pauvres en achter het dorp Dolembreux door. Daarna Noordwest door een bosrijk gebied, uit de buurt blijven van de autostrade E26/A25 om zo ons geliefd Tilff aan de Ourthe binnen te vallen...Voor WAAR, ik zeg u, de moeite om doen !!.
Kaart 49 / 1.2 en 42 / 5.6.
Treinuren : Goed geraden..met den dubbeldekker (vertrek om 06.30u te St Niklaas) naar Brussel noord en vervolgens met den I.C. Oostende - Eupen tot Luik gm. om daar de aansluiting te nemen naar Poulseur (aankomst 09.35u) Vroeg vertrekken = vroeg op stap = genieten onderweg = genieten bij aankomst.
Relaas der feiten:
22 september 2010
Relaas van de tocht: Om 09.35u te Poulseur uit de trein, om het jaagpad langs de Ourthe op te zoeken. Langs de nu toch wel kalme rivier over het sasbruggetje van “L’ île du Lion” om mee de bocht te nemen naar de grote brug te Chanxhe. De brug over om dan 100m; verder links zigzaggend aan een steil paadje te beginnen welke ons 150m. hoger moest brengen tot het gehucht Le Fays en de eerste vergezichten van den dag. Bij afwezigheid van een drietal vaste “cameramannen” was het enkel Jacky en amateur ikzelf met digital toestel. Vanaf nu veel prachtige panorama’s, zeker bij dit stralend nazomerdagje. Door het veld naar het andere gehucht Chaply en vervolgens naar het dorp Flagothier met zijn “Ancien Moulin de la Haze” (volledig in verval en verroest – niet meer aan te zien). Vanaf hier 4 km. in de nabijheid gebleven van “Ruisseau de la Haze”, links en rechts mooi wandelgebied, eenmaal op onze stappen moeten terugkeren wegens: jachtgebied en paden in wildgroei. Niet getreurd, het was natuurlijk mooi met veel holle wegen en hoge hagen omheen. Iets na hoognoen ons p.n. plaats gevonden aan een houten bruggetje over het kabbelende beekje. Hadden intussen, in het vorige dorp, het gezelschap gekregen van een speelse en pientere hond (merk onbekend), een leuk beestje dat mee knabbelde uit onze brooddoos…gevolg, kregen hem dus niet meer uit onze buurt. Terug op pad, nu rechts van het watertje, onder het gehucht Haie des Pauvres door om in een grote bocht rond het dorp Dolembreux te stappen. Vanaf hier niets meer plat maar zeer golvend, eerst naar de “Trou du Renard” opzij van het gehuchtje Hayen. ’t Was klimmen of dalen, nu de “rau de Gobry”, dachten voor de tweede keer vandaag eens iets nieuw te proberen maar het lukte ons niet. Wilden net vóór de beekbedding links een wegeltje inslaan, avontuurlijk en tamelijk begaanbaar..tot einde verhaal, op onze stappen terug zonder treurnis daar het zo “natuurlijk prachtig” was. Beseften wel dat dit ommetje gevolgen had voor het verdere verloop van de stapdag. Samen met onzen Herman, intussen geslaagd kaartlezer, gekozen om uit het “bois Le-Comte” te klauteren richting autosnelweg E26-A25, langs het gehucht En Tarbois, dooreen een chique villawijk. Hier voor het eerst last ondervonden met onze loslopende viervoeter en de automobilisten die kwaad naar ons keken. Achter “Chap. N.D. de Chaweresse” om de diepe Ourthe-vallei met het dorp Tilff beneden ons te zien liggen. Hoera..vanaf hier nog drie kilometer sterk dalend langs rustige verharde wegen om uit te komen aan de volle terrassen van het kerk- en dorpsplein Tilff. Daar, aan de drukke ring rond het autovrije centrum, zijn we onze trouwe vriend van één dag kwijtgespeeld.
Met ons vijven een zonnig plekje gevonden op het caféterras aan de Ourthe met zicht op het stationnetje aan de overkant, 90 minuten lang genieten..t.t.z. 3 x 30 minuten voor 3 x een volle 33. LEKKERRRRR!.
Door omstandigheden ? toch maar een flauwe opkomst voor een dag stapplezier, voor degenen die er bij waren verheugend…schitterend weer, volop zon en vrij warm tot 28° met een parcours vol afwisseling en een nagenieten dat “AF” was. Spijtig dat de afzegging soms gepaard moet gaan met een smoesje..waarom gewoon niet melden dat ze hun “ploegske” moeten gaan aanmoedigen…zijne vriend had het er moeilijk mee.
Tot volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Wegens gebrek aan en andere uitvluchten een week te laat gepubliceerd.
Allemaal uitvluchten, te laat is te laat, als straf niet mee op 29 september en genen drank op die dag. Eens zien of iemand medeleven heeft en mij alsnog trakteert.
De groeten en mijn huiswerk snel verder maken. Een echte spoortripper rust niet!
zondag 19 september 2010
Gendron-Celles – Lesse – Falmagne en Famignoul – Maas – Anseremme
Uitnodiging:
Het zijn de laatste weken dat de kayak-trein vanuit Namen naar Houyet rijdt, laat er ons nog eens van profiteren om onze stapdag die richting te doen.
Vertrekken en/of eindigen doen we in Dinant, Anseremme, Gendron-Celles of Houyet, er zijn daar misschien nog wel paadjes die door ons nog niet platgelopen zijn.
Met de volgende kaarten 53 / 7.8 en 54 / 5.6 en 58 / 3.4 en 59 / 1.2 kiezen we op de trein, met de goedkeuring van alle meestappers, de geschikte route uit.
Voor alle zekerheid toch nog eens de treinuren:
Vanuit St. Niklaas om 06.30u met den dubbeldekker naar Brussel-Noord en vervolgens met den E.C. Vauban naar Namur om daar de aansluiting te nemen met de Kayak-trein richting Dinant of verder.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
15 september 2010
Iets dat je al wist: vroeg begonnen is half gewonnen is genieten onderweg. Ze hebben woensdagavond weer eens geen “luierik” achter onze rug moeten roepen, van 09:30u tot 15:30u onderweg in een streek door ons zeer geliefd als stapper. Vanuit de Lesse-vallei klimmend naar de open kam van de Famenne. Ons groepje, verleden week fel uitgedund maar nu weer met zes. Verscheidene leden van ons die de laatste weken richting zwarte woud zijn getrokken om na een kleine week terug te keren met overgewicht, te veel originaler bauerwurst mit sauerkraut gefressen, vettige kost dus.
Gendron-Celles – Lesse – Falmagne en Famignoul – Maas – Anseremme.
Relaas van de tocht: Een aangenaam weertje bij het afstappen van het dieseltreintje te Gendron-Celles. Tussen spoorweg en Lesse, onder de rotsen van “Res.Nat. de Furfooz” naar “pont de Cwarnau”. Mee met de spoorwegbrug de goedgevulde rivier over (ideaal voor Kayakkers), om na ongeveer 1 km. langs de andere oever terug te keren tot het beekje “Ri de Vesse”. Rechts van de gracht begonnen aan een driekilometer lang pad, in een diepe gleuf en door het “bois de Vesse” en vervolgens “bois d’Hulbise” om 160m hoger uit te komen in de weilanden en akkers met een 360° vergezicht. Het stille en mooie boerendorpje Falmagne lag aan ons voeten, wij daar naartoe om ons op een bankje “op den dries” te nestelen om in alle rust onze brooddoos te openen. Na negen kilometer stappen waarvan de helft ploeterend langs vochtige paadjes, gingen de boterhammen goed naar binnen, gezonde eters dat groepje van ons. Het is leuk om wat afwisseling te hebben, water, bos, veld en een rustig dorpje door. Van de kleine woonkern Falmagne naar het iets grotere Falmignoul is maar één boogscheut en drie steenworpen ver. Het dorp door, de “rau de Falmagne” over langs mooi gerenoveerde huizen en boerderijen, dan door hoogliggende weiden langs het “kapelletje N.D. des Champs” naar de rand van de diepe Maasvallei. Op de kam gebleven van “Haie al Couture”, zo naar “Res. Nat. dom. de Colébi”. Nu iets nieuw voor ons allemaal, rondom de “Ravin des Luves”, een heel prachtig en avontuurlijk paadje slingerend rond de diepe kloof, via de “Grottes de Colébi” en de “Trou Félix” naar de “Trou de Jeunesse” om beloond te worden met een vergezicht hoog boven de Maas met de steile witte rotsen en kasteel van Freyr. DAARVOOR DOEN WE HET!! Lui wordt je vanzelf.. Aan dit uitzichtpunt nog wat voedzaams naar binnen gespeeld om de laatste vijf kilometer aan te vangen…en tijd genoeg. Dalend doorgestoken naar de Lesse, over “pont de Fer” in het gehucht Pont-à-Lesse. Amaai, terug uit de Lesse-vallei, mee met de meander, langs de gedenksteen van onze Baron Bonhomme, door het bos “Plain des Fosse”, over de “Tienne Hubaille” om ons ten slotte zigzaggend te laten zakken tot de rivier aan “pont St. Jean” te Anseremme… einde van de dagtrip.
Er gebeurd altijd wel iets ’s woensdags, bij de voetwassing aan de Lesse is onze vriend William zijn Gsm in de rivier gevallen … natuurlijk zijn eigen schuld … waarom moet die in zijn bovenzakje zitten en niet dichtgeknoopt? Hij zal bij thuiskomst wat meegekregen hebben van zijn Godi. Gelukkig is het water tamelijk helder zodat we hem ongeveer 1m dieper zagen blinken en hem met een roeispaan naar boven konden halen. Na een forel met een bril op ... bijna “des truites” die misleidende berichtjes konden versturen naar de vissers. Wacht nog wat om William daarover te bellen, het toestelletje ligt te drogen, anders hoor je toch maar alleen Blub ... Blub.
Tot de volgende oproep, Hilaire.
Nabeschouwing:
Een staptocht als zovele, weinig over te vertellen wat niet reeds uitgebracht is!
Ware het niet, ja toch een kleine maar leuke anekdote.
Stel je even voor op het einde van een stevige wandeling, zit er een vriend wandelaar (een beetje een rare kwiet) op zijn knieën aan de rand van de Lesse met een afwasborstel klaar om zijn zijn bottines te gaan kuisen. Daar valt verder niks op aan te merken. Wij zijn propere stappers.
Maar toch, normale stappers steken hun voeten in het water, hij dus niet! Hij bukt zich, en je ziet zijn gsm zachtjes uit zijn pijpzakje schuiven. Plons het sop in!
En dan tranen en paniek in zijn ogen, nu kan ik niet meer bellen, en ben ik niet meer bereikbaar! Spijt komt altijd na de zonde!
Onze grote voortrekker, ter info den oudsten van de bende heeft dan maar een reddingsactie ondernomen. (Als ze hem vragen om een regering samen te stellen en het land te lijden, dan staan we er goed voor!)
Actie gelukt maar ge moet niet denken dat er een Orvalletje van de kar gevallen is. Niks, notting, da nadda.
Volgende keer laten zwemmen die gsm, het zal hem leren, de prutser.
De groeten, zijn geweten!
Het zijn de laatste weken dat de kayak-trein vanuit Namen naar Houyet rijdt, laat er ons nog eens van profiteren om onze stapdag die richting te doen.
Vertrekken en/of eindigen doen we in Dinant, Anseremme, Gendron-Celles of Houyet, er zijn daar misschien nog wel paadjes die door ons nog niet platgelopen zijn.
Met de volgende kaarten 53 / 7.8 en 54 / 5.6 en 58 / 3.4 en 59 / 1.2 kiezen we op de trein, met de goedkeuring van alle meestappers, de geschikte route uit.
Voor alle zekerheid toch nog eens de treinuren:
Vanuit St. Niklaas om 06.30u met den dubbeldekker naar Brussel-Noord en vervolgens met den E.C. Vauban naar Namur om daar de aansluiting te nemen met de Kayak-trein richting Dinant of verder.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
15 september 2010
Iets dat je al wist: vroeg begonnen is half gewonnen is genieten onderweg. Ze hebben woensdagavond weer eens geen “luierik” achter onze rug moeten roepen, van 09:30u tot 15:30u onderweg in een streek door ons zeer geliefd als stapper. Vanuit de Lesse-vallei klimmend naar de open kam van de Famenne. Ons groepje, verleden week fel uitgedund maar nu weer met zes. Verscheidene leden van ons die de laatste weken richting zwarte woud zijn getrokken om na een kleine week terug te keren met overgewicht, te veel originaler bauerwurst mit sauerkraut gefressen, vettige kost dus.
Gendron-Celles – Lesse – Falmagne en Famignoul – Maas – Anseremme.
Relaas van de tocht: Een aangenaam weertje bij het afstappen van het dieseltreintje te Gendron-Celles. Tussen spoorweg en Lesse, onder de rotsen van “Res.Nat. de Furfooz” naar “pont de Cwarnau”. Mee met de spoorwegbrug de goedgevulde rivier over (ideaal voor Kayakkers), om na ongeveer 1 km. langs de andere oever terug te keren tot het beekje “Ri de Vesse”. Rechts van de gracht begonnen aan een driekilometer lang pad, in een diepe gleuf en door het “bois de Vesse” en vervolgens “bois d’Hulbise” om 160m hoger uit te komen in de weilanden en akkers met een 360° vergezicht. Het stille en mooie boerendorpje Falmagne lag aan ons voeten, wij daar naartoe om ons op een bankje “op den dries” te nestelen om in alle rust onze brooddoos te openen. Na negen kilometer stappen waarvan de helft ploeterend langs vochtige paadjes, gingen de boterhammen goed naar binnen, gezonde eters dat groepje van ons. Het is leuk om wat afwisseling te hebben, water, bos, veld en een rustig dorpje door. Van de kleine woonkern Falmagne naar het iets grotere Falmignoul is maar één boogscheut en drie steenworpen ver. Het dorp door, de “rau de Falmagne” over langs mooi gerenoveerde huizen en boerderijen, dan door hoogliggende weiden langs het “kapelletje N.D. des Champs” naar de rand van de diepe Maasvallei. Op de kam gebleven van “Haie al Couture”, zo naar “Res. Nat. dom. de Colébi”. Nu iets nieuw voor ons allemaal, rondom de “Ravin des Luves”, een heel prachtig en avontuurlijk paadje slingerend rond de diepe kloof, via de “Grottes de Colébi” en de “Trou Félix” naar de “Trou de Jeunesse” om beloond te worden met een vergezicht hoog boven de Maas met de steile witte rotsen en kasteel van Freyr. DAARVOOR DOEN WE HET!! Lui wordt je vanzelf.. Aan dit uitzichtpunt nog wat voedzaams naar binnen gespeeld om de laatste vijf kilometer aan te vangen…en tijd genoeg. Dalend doorgestoken naar de Lesse, over “pont de Fer” in het gehucht Pont-à-Lesse. Amaai, terug uit de Lesse-vallei, mee met de meander, langs de gedenksteen van onze Baron Bonhomme, door het bos “Plain des Fosse”, over de “Tienne Hubaille” om ons ten slotte zigzaggend te laten zakken tot de rivier aan “pont St. Jean” te Anseremme… einde van de dagtrip.
Er gebeurd altijd wel iets ’s woensdags, bij de voetwassing aan de Lesse is onze vriend William zijn Gsm in de rivier gevallen … natuurlijk zijn eigen schuld … waarom moet die in zijn bovenzakje zitten en niet dichtgeknoopt? Hij zal bij thuiskomst wat meegekregen hebben van zijn Godi. Gelukkig is het water tamelijk helder zodat we hem ongeveer 1m dieper zagen blinken en hem met een roeispaan naar boven konden halen. Na een forel met een bril op ... bijna “des truites” die misleidende berichtjes konden versturen naar de vissers. Wacht nog wat om William daarover te bellen, het toestelletje ligt te drogen, anders hoor je toch maar alleen Blub ... Blub.
Tot de volgende oproep, Hilaire.
Nabeschouwing:
Een staptocht als zovele, weinig over te vertellen wat niet reeds uitgebracht is!
Ware het niet, ja toch een kleine maar leuke anekdote.
Stel je even voor op het einde van een stevige wandeling, zit er een vriend wandelaar (een beetje een rare kwiet) op zijn knieën aan de rand van de Lesse met een afwasborstel klaar om zijn zijn bottines te gaan kuisen. Daar valt verder niks op aan te merken. Wij zijn propere stappers.
Maar toch, normale stappers steken hun voeten in het water, hij dus niet! Hij bukt zich, en je ziet zijn gsm zachtjes uit zijn pijpzakje schuiven. Plons het sop in!
En dan tranen en paniek in zijn ogen, nu kan ik niet meer bellen, en ben ik niet meer bereikbaar! Spijt komt altijd na de zonde!
Onze grote voortrekker, ter info den oudsten van de bende heeft dan maar een reddingsactie ondernomen. (Als ze hem vragen om een regering samen te stellen en het land te lijden, dan staan we er goed voor!)
Actie gelukt maar ge moet niet denken dat er een Orvalletje van de kar gevallen is. Niks, notting, da nadda.
Volgende keer laten zwemmen die gsm, het zal hem leren, de prutser.
De groeten, zijn geweten!
vrijdag 10 september 2010
Bertrix - Bouillon
Uitnodiging:
Volgens Frank den Bozer gaat het zich vannacht en morgen uitregenen en is het woensdag licht wisselvallig, wat kan er ons dan tegenhouden, de form en de goesting is er..dus, geen spelbrekers.
Zoals verleden woensdag afgesproken stappen we nog eens richting Bouillon, het is intussen weer bijna een jaar geleden, heb een paar wandelwegen uitgezocht die verschillen met de voorgaande jaren maar zeker de moeite zijn..ik zou zeggen, verandering van paadjes doet stappen, kiezen doen we op de trein.
stafkaarten nr 64 / 5.6 -- 64 / 7.8 -- 67 / 1.2 en 67 / 3.4 + wandelkaart van Groot Bouillon.
Beschik tevens over de verscheidene mogelijkheden en uurregelingen met den Tec-bus.
Treinuren : den dubbeldekker vertrek te st niklaas om 06.30u en met den E.C. Vauban vanuit Brussel noord om 07.42u naar Libramont en het dieseltje tot Bertrix.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
8 september
Met drieën op stap, veel maanden geleden dat dit nog eens voorgevallen is ... sommigen bang van de voorspelde regen? Of een weekeindje A’dam en ziek terug? ‘k Heb het nog gezegd, blijf daar buiten, ge kunt met die noorderburen niets aanvangen. Op weg naar Bertrix nog nattigheid maar op het dieseltje naar ginder gezien dat de machinist zijn ruitenwissers had stilgelegd. Wij zonder regenbescherming aan, wel binnen handbereik, begonnen aan een nieuw uitgestippelde route. William merkte op dat de lucht een paar blauwe plekken vertoonde alsof ze uit een gevecht kwam. Voor de thuisblijvers die in hun vuistje lachten bij dit slecht weer in het Waasland ... wij een ganse stapdag zonder één druppel regen onderweg … het is maar dat je het weet! De foto’s van Jacky en William zijn onze ooggetuigen, nog nooit Bouillon binnengestapt bij zulk een klaar helder weer. Als straf voor de thuisblijvers, ons voorgenomen om niet meer naar Bouillon te stappen (op vraag van William)
Bertrix – Semois – Bouillon.
Relaas van de tocht: Stipt om 10u, wij weg vanaf het station naar het hernieuwt en fleurig aangelegd stadsplein. Oversteken om langs de begraafplaats de woonkern te verlaten, tamelijk hoog vertrokken zodat we de eerste twee stapuren geen noemenswaardige hoogteverschillen hadden. Wel eens lichtjes op en af om langs de “rau de la bonne fontaine” te passeren. Zuidwaarts naar het gehucht La Cornette tot het brugje over de grote beek “rau des Aleines”, langs veel oude gemengde bossen met daartussen de open vlakte van “Haut d’Atisse” met een zicht op de gemeente Auby-sur-Semois. Na twee uur en negen kilometer stappen honger gekregen, de stenen brug met onder ons het helder visrijke water was een geschikte p.n. plaats. Nu zuiders begonnen aan een voor ons onbekend terrein, naar “Roche à Colas”, mee met het kronkelende water, na twee kilometer het riviertje over en het besef dat we ons bijna 200m lager bevonden dan vóór de middag. Wilt dus zeggen, terug omhoog naar een zeer mooie rotspartij “Le Saut des Sorciéres”. Waanden ons in de “Provence”, zo natuurlijk prachtig. Vervolgens volledig naar het westen, opklimmend naar de “Point de Vue – Mont de Zatrou” welke een schoon klaar uitzicht gaf op de meander van de Semois “La Hultai ou Libehan”. Daarna een paar kilometer asfalt onder ons voeten, steeds hogerop, door het dorpje Les Hayons, terug het bos in om te genieten van een kleine twee kilometer dalen om 150m lager uit te komen aan het ons bekende plekje “Moulin Hideux” aan het gelijknamige beekje. Even pauzeren met de vaststelling dat we een laatste maal 150m omhoog moesten, ieder op eigen tempo, dit over een afstand van één kilometer, tot de geelgekalkte “Chap.N.D.de Walcourt”, ook wel “Kapel van Buhan” genaamd. Gelukkig hadden we goed “getimd”, genoten van het wijds panorama dat we aangeboden kregen met diep onder ons de vestingstad met zijn kasteel en daarond geweven “de Semois”. Daar moesten we zijn om onze woensdag = stapdag = feestdag af te sluiten.
Te Bouillon, een kort verblijf op een zonnig terras, dicht bij de bushalte, aan een klein rond tafeltje met drie grote Orval’s, gewacht op de tec-bus naar Libramont. Goesting gekregen van die eerste trappist, rechtover het station van Libramont bij de sympathieke waardin, met ons drieën aan den toog verder genoten met Orval en kaas. Vriend William ... ‘nou ja vriend’ ... heeft mij daar een poets gebakken. Te moeilijk om neer te pennen ... ge moet het oren vertellen volgende woensdag, ‘k ben er nog niet goed van.
Tot de volgende oproep, geniet van de prentjes, Hilaire
Nabeschouwing:
Door een barstende koppijn verplicht van thuis te blijven (niet door genotsmiddelen veroorzaakt, zoals sommige zieke geesten willen concluderen).
Iemand is maar zo sterk als zijn zwakste plek (eigen werk of Configius) bij mij zit het dus tussen mijn oren. Niks aan te doen, ik zal er mee verder moeten.
Een beetje zoals we verder moeten met onze grote voortrekker, daar is ook niks aan te doen. En op zich doet hij het nog zo slecht niet! Ware het niet dat hij zwak is, zwak in zijn keuze van vrienden. Reeds zijn ganse leven is een voorbeeld van hoe het niet moet. En ik kan het weten als rasechte Belselenaar, waren de roddels over Deboom niet te tellen. En zoals jullie weten waar rook is, is ... .
Alleen in zijn keuze van een echtgenote viel er niks aan te merken, naar schijnt heeft zij hem eruit gepikt. En dat heeft zijn leven toch min of meer op het rechte spoor gebracht.
En dan nu weer in zijn late tweede jeugd, laat hij zicht weer misleiden door jullie weten wel, dien ezel met een voornaam.
Ik zal het verder van kortbij volgen, den ezel schoffelen om hem op het juiste pad te leiden.
Groeten en blijf in het droge. Een aperitief in het droge kan!
maandag 6 september 2010
Baraque Michel - Hellelsoor - Eupen
Uitnodiging:
Daar zijn we weer met woensdag veel beter weer. Laatstleden gehoord van ons vrienden dat ze nog eens richting "Hoge Venen" wilden stappen en dus, jullie wil geschiedde.
Met de wandelkaart van ginder + stafkaart 50 / 1.2 en de stafkaarten die er omheen liggen zitten we goed om er een ferme tocht van te maken.
Daarmee bedoel ik : Een ganse dag "Hoge Venen" (dan is het wel tweemaal tec-bus) of
: Starten in de omgeving van het hoogste punt van 't Land en dan eventueel naar een station stappen.
Mogelijkheden genoeg als we de nodige kaarten bijhebben, kiezen doen we op de trein.
Treinuren : met den dubbeldekker vanuit St niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel noord en vervolgens met den I.C. van Oostende richting Eupen vertrek Brussel Noord om 08.06u.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
01 september 2010
Relaas van de tocht: Met de tec-bus ons laten afzetten aan de Baraque Michel op 680m. hoogte, nog even een foto gemaakt van de “Kapel Fischbach” alvorens ons oostelijk te begeven om via de plankjes te gaan stappen naar het venenriviertje “de helle/la helle/die hill”. Daarvoor moeten we door het enorm groot natuurreservaat van de “Hoge Venen / Hautes Fagnes / Hohes venn” trekken. Niet te lang de “helle” kunnen volgen wegens aangeduide tekens “Herstel van het plankjesvoetpad”. Dan maar links om te beginnen aan een vier à vijf kilometer lang slingerend en modderig paadje, soms al springend van de ene “veenpol” naar de andere en langs bijna onzichtbare wegeltjes door het hoge “veengras” en nog hogere varens. Hadden niets anders verwacht na de vele regendagen van Augustus, dachten terug aan de tochten van tientallen jaren geleden met de Opper – Goeroe Roger de Mulder, toen allen nog met hoge rubberen laarzen. Uitgeweken naar het hoger gelegen “Geitsbusch” van waaruit een prachtig zicht over “fagne Walonne” richting de toren van Botrange. De foto’s van Etienne, Jacky en William spreken voor zich. Voorbij de “Geitsbusch” met door de “tand des tijd” getekende prachtige grove dennen, nu noordwaarts door een nog avontuurlijker gedeelte, door beekjes en hoge grassen, om uit te komen aan de Porfays en wat verder..oef.. nu eens een grindweg tot het “jachtpaviljoen Porfays” om daar aan een pic-nic tafel te schoven. Wel nodig dat je daar goed de weg kent en niet op de stafkaart hoeven te kijken, je kent..en vertrouwt het..en na gebruik van al je ledematen en spieren kwamen we er goed dooreen…nu volop genieten van je boterhammen in een stralend warm zonnetje (die van mij waren allemaal op). Weg van het “Pavillon de chasse de Porfays”, langs de asfaltweg (wat een luxe) naar de wat dieper gelegen “Pont de la Soor”. Nog een grote beek met een tamelijk groot verval welke we volgden tot de “Pont de Hasebusch” (2km.) Dachten dat we het ergste achter de rug hadden, niet dus, zware machines hadden daar de bomen uitgesleept en het ingebeeld paadje herschapen tot “crossparcours”. Onthoud enkel de supernatuurlijke beelden van deze sterk ijzerhoudende waterloop. Vanaf het heel rustige en romantische “Paviljoen de Hasebusch”, nu “rechtdoor -rechtaan” naar Eupen via het gigantische woud “Nationaal Natuurpark Hoge Venen – Eifel”. Nu eens over verharde paden, dan weer langs fel groene brandgangen om vier kilometer verder aan te komen aan de ons zeer geliefden…de Soor die uitmondt in de Helle aan de “pont de Guerrier”, mooi om even een laatste rustpauze te nemen en ons vuil onderstel te kuisen onder de brug. Vanaf daar doorsteken naar het gehucht Hutte, niet meer te voet door de drukke straten van Eupen maar de “stadsbus” genomen naar het station gelegen aan de overkant van de stad.
- Van “timing” gesproken, direct op een klaarstaande trein gesprongen naar Verviers om daar in ons vertrouwde en gezellige taverne na te genieten. Man..man…man…lekkerrrr X 3.
- Vandaag eens niet voor doetjes..gelukkig met zeven vaste stappers..nou ja vast, wat noem je “vast”.. Onze Jacky eens geknield in de “barakkige modder”, daar hij en z’n vriend altijd honderd meters achteraan lopen, hebben we er spijtig genoeg niets van gezien..wel wisten we vooraan dat er “iets loos” was daar het gebabbel ineens stopte.
- Iets minder leuk was het geval Etienne, verzwikte zijn enkel waardoor hij het wat lastig had op ’t laatst..maar uit ondervinding weten we dat hij een doorbijter is en bij het ter perse gaan vernomen dat alles op zijn plaats is blijven zitten...Het zou kunnen dat de laatste tijd zijn gewicht iets naar voren helt zodat hij gemakkelijker zijn even(ge)wicht verliest.
Voor volgende week al meegeven, reizen eerst tot Bouillon om al stappend terug te keren naar Bertrix, oproep volgt later, maak dat je er bij bent, een gezellig weekeinde, Hilaire
Nabeschouwing:
Wegens te weinig tijd te weinig vergif kunnen innemen.
Daarom krijgt de eerste in bevel een tien.
De tweede in bevel één op tien. Hij loopt nog altijd rond met kaarten van in de tijd dat de beesten nog konden kaartlezen.
De groeten en blijf mij graag zien
zondag 29 augustus 2010
Maasmechelen - Zutendaal
Uitnodiging:
Verleden jaar is de wandeling naar het "Nationaal Park Limburg" in de smaak gevallen, daarom dat we woensdag eens terug naar ginderachter reizen.
Toen zijn we vertrokken en geeindigd in Zutendaal (gehucht Bessemer), nu gaan we eerst met de bus richting Maasmechelen om te starten met stappen tussen het "Mechels bos" en de "Mechelse Heide" (afstappen aan home Koningin Fabiola - Herberg Salamander).
De bedoeling is om door de reservaten te trekken, met de "Ecoduct" mee over de Autostrade om zo op het pad te komen van verleden jaar bij de terugweg om te eindigen in de omgeving van het gehucht Bessemer te Zutendaal.
Beschik over stafkaart 26 / 5.6 (maar één nodig) Wie een wandelkaart heeft van die streek, of er één kan bemachtigen, kan ze meebrengen.
Nu nog de treinuren : Van onze kant, Beervelde 06.37u, Lokeren 06.43u, Sinaai 06.50u en St Niklaas 07.00u : met de L-trein naar Antwerpen- Berchem met aankomst in Berchem om 07.23u. Aansluiting naar Hasselt om 07.36u om daar de trein te nemen naar Genk (trein die de Familie Thys zal meebrengen) met aankomst te Genk om 09.10u waar we tijd hebben tot 09.36u om op de bus te stappen.
Hopelijk krijg ik gemotieveerde stappers mee, tot woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
25 augustus 2010
‘t Was een jaar geleden, ditmaal op het juiste moment, de struikheide in volle paarse kleurenpracht. Naar de driehoek Genk – Maasmechelen – Zutendaal.
Voor je dit verslag leest zou je beter eerst naar de vele prachtige beeldjes kijken welke Dany, Etienne en William voor ons gekleurd hebben. Pas dan kan je begrijpen hoe mooi en belangrijk dit vele vierkante kilometers groot natuurgebied is voor alles wat leeft en groeit. (Mens, Fauna en Flora)
Eerst een beetje voorgeschiedenis, wij leren graag wat bij: Tijdens de laatste ijstijden is dit gebied, hoogte tussen 50 en 100m., opgebouwd uit puin die de Maas meebracht van de Ardennen (bodem volledig opgehoogd uit keien – ook tonnen wegende blokken zwerfstenen genaamd) De groeves die ontstaan zijn door de winning van deze grindlaag met daaronder de “kwartszandlaag” (helder wit fijn korrelzand). De eerste nederzettingen kapten het oerbos voor de aanleg van akkers. De uitgeputte akkergronden werden verlaten en evolueerden naar heide. Naast droge heide op de landduinen en natte heide op vennen en venen zijn er de naaldbossen, vroeger aangeplant voor stuthout steenkolenmijnen, nu geleidelijk omgevormd tot meer natuurlijke bossen. Het beheer, in handen van Agentschap “Natuur en Bos” zijn goe bezig…!!...en wij genieten ervan!!.
Deel 1 tocht: Mechelse Heide . Klimmend naar hoogste punt met panoramisch zicht en oriëntatietafel. Hier krijg je een duidelijk overzicht tientallen kilometers in het rond en ook de enorme grind- en zandgroeve in ontginning onder ons. Van deze hoge landduin afzakkend naar de 40m lager gelegen snelweg E314-A2 met de onvermijdelijke lawaaihinder.
Deel 2 tocht: Ecoduct en oude zandgroeve Kikbeekbron. Vóór de noen nog eens een mooi zacht klimmetje, gaan zoeken naar de “Ecoduct” over de snelweg (eens het mailtje van onze Herman openen om een beter gedacht te hebben van deze “ingreep” – enkel oversteekplaats voor dieren – niet voor de recreant) Daarna een prachtige pic–nic plaats uitgekozen met een mooi heidegebied beneden ons… zalig vertoeven in volle zon op een zuidelijk gelegen duinheuvel. ‘K had m’n goesting gekregen om naar de “Ecoduct” te gaan, maar om de met veel water ondergelopen oude zandgroeve door te trekken werd afgewimpeld (enkel de onpare jaren zeggen ze). We hadden dan toch nog geluk, onderweg door de heide met verscheidene vennen (heideplassen). Noorse fjordenpaarden die in halfwilde toestand al grazend meer variatie aanbrengen op het heideterrein. Onze Karel heeft een gekwetst paard van haar opdringerige “wondvliegen” verlost met een gepaste wondzalf…vliegen weg en dank je Karel en .. de met water ondergelopen oude zandgroeve mag niet rondgegaan worden van 1 maart tot 30 juni = broedseizoen van zeldzame nestvogels o.a. roodborsttapuit. Mee met de kikbeek, zuiver snelstromend watertje met vele visjes (15 cm groot), naar het laatste gedeelte.
Deel 3 tocht: Heidegebied “Onder den berg” en natuurreservaat “Zijpbeek”. Hadden al het moois nog niet gezien, eerst door een dicht sparrenbos met niet al te schuchtere reeën in ons gezichtsveld en op fotoafstand, de flits deed hen wegrennen. Nog maar eens een paarsgekleurde heide door, konden ons uitleven langs de smalle kronkelende paadjes, naar een zandrug met beneden ons de “Zijpbeek”. Begonnen aan de laatste drie kilometers van een tocht die ieder van ons heeft bekoord. Aankomst in het gehucht Bessemer (Zutendaal), 10 minuten vóór vertrek van de lijnbus 45 naar Genk station.
Met acht dorstige maar contente heidestappers naar Hasselt gespoord om met volle teugen na te genieten van de prachtige en leerrijke stapdag. Wekelijks zoveel klanten = dat moet je verdienen. Tot kijk, Hilaire
Nabeschouwing:
Onze jaarlijkse trip naar "de Limburg" zit erop. Het is altijd een beetje op eieren lopen in de omgeving van mensen welke al zingend hun zegje doen.
Rare jongens die Limburgers.
Schoon vrouwvolk daar in de Limburg dat wel, onze voortrekker stormde letterlijk op een zestal af. Hij mocht in hun bureau binnen maar kreeg de gewilde kaart niet. Zeker te lang zijn blik laten rusten tussen de heuveltjes van Erica.
Rare jongens die meisjes uit de Limburg.
Als toemaatje krijgen jullie de integrale tekst over de zin van de ecoduct. Heerlijk gepikt uit "De Standaard" door jullie reporter op gevaar van deportatie naar "de Limburg"
Rare jongens die reporters.
MAASMECHELEN - Niet alleen vossen en marters, maar ook reptielen en tientallen andere dieren maken gretig gebruik van de twee Vlaamseecoducten. En doordat een OUD-HEVERLEE veilige overtocht aanrijdingen van auto's met grote zoogdieren voorkomt, sparen de dure bouwwerken ook mensenlevens.
Een ecoduct - of ecopassage of wildbrug - is een constructie die de fauna van de ene kant van een verkeersader veilig naar de andere kant loodst. Ze worden aangelegd om natuurgebieden die van elkaar afgesneden zijn, opnieuw te verbinden, ontsnippering heet dat. Het geeft de dieren meer leefruimte, en moet voor contact tussen populaties zorgen.
In het met wegen bezaaide en versnipperde Vlaanderen zijn dergelijke verbindingen meer dan welkom. Nederland en Frankrijk hebben er tientallen.
Al bestaan er meer manieren om aan ontsnippering te doen - je kunt ook tunnels, kokers of duikers aanleggen -, de bouw van een ecoduct is wel de meest opvallende. Het gaat ook om dure projecten. Aan de Kikbeek hing een prijskaartje van 4,6 miljoen euro, de Warande kostte 2 miljoen. De Munt (60 meter breed, 100 meter lang) kost 12miljoen, spoorwegnetwerkbeheerder Infrabel en de Vlaamse overheid betalen ieder de helft.De constructie in Loenhout was meer dan ooit nodig nadat er ter wille van de hogesnelheidslijn een betonnen muur door het landschap was getrokken.
Camera's en bodemvallen
Maar het is geen weggegooid geld, bezweert Jorg Lambrechts van het studiebureau Arcadis, die in opdracht van het departement Leefmilieu, Natuur en Energie (LNE) van de Vlaamse Overheid de monitoring van de wildbruggen deed.
Hij gebruikte een tiental methodes, waaronder camera's om de passanten te filmen, zandbedden en inktplaten om hun sporen te zien, en bodemvallen om kevers en spinnen te vangen.
De oogst was meer dan bevredigend. Op de Kikbeek werden tientallen beelden gemaakt van everzwijn, vos, haas en ree, ook hermelijn en bunzing kwamen langs. Op de Warande was de steenmarter een trouwe klant.
'Dergelijke grote dieren spreken tot de verbeelding, maar het belang van zo'n ecoductzit in de kleinere dieren: reptielen, amfibieën, ongewervelden', zegt Lambrechts, 'zo hebben we op Kikbeek de gladde slang, de heidekikker en de rugstreeppad aangetroffen. Drie kwetsbare soorten die hoog op het beschermingslijstje staan. De pad plantte zich zelfs voort op de brug. Resultaten waarvan we dachten dat ze tien, vijftien jaar op zich zouden laten wachten.'
Ook vleermuizen, alvast de lichtschuwe soorten die laag vliegen, vinden hun weg naar de ecoducten, die ze als oriëntatiepunt gebruiken. Zo werden de franjestaart en de watervleermuis in Maasmechelen gespot en de bosvleermuis op de Warande.
Genetische uitwisseling
Eén ding staat buiten kijf: de bruggen worden frequent gebruikt. Het bewijs dat deecoducten tot genetische uitwisseling leiden, is echter niet geleverd. Dat wringt bij de aanhangers, maar studies om dat aan te tonen zijn (te) duur.
'Maar er is niet alleen de ecologische impact', zegt Lambrechts. 'Op de steenweg door het Meerdaalwoud gebeurden veel aanrijdingen van auto's met zoogdieren, waarbij soms zelfs bestuurders omkwamen. Sinds de Warande openging, is het aantal ongevallen met dieren tot bijna nul teruggevallen. Als je weet dat een mensenleven op 2miljoen euro gewaardeerd wordt, dan is zo'n ecoduct snel terugbetaald. De Warande wordt bovendien ook recreatief, door ruiters, gebruikt.'
De Munt zou in september afgewerkt zijn en eind november plechtig opengaan. En er zijn nog ecoducten op komst, meldt LNE. De Warande krijgt in 2011 een kleiner broertje. En de Vlaamse overheid en de Nederlandse provincie Noord-Brabant zijn van plan om samen een dierenbrug te bouwen over de E34 in Postel. Die zou tegen 2013 overeind staan. Ingrepen rond de Brusselse Ring in het Zoniënwoud worden bestudeerd.
De groeten en blijf zingen!
Abonneren op:
Posts (Atom)