Marbehan heen en terug.

Uitnodiging:



Te warm om in te werken of te zonnen, wel goed om in een groot woud en onder het loof van de bomen de paadjes op te zoeken die ons wat verfrissing zullen geven tijdens het stappen...thuis blijven, we denken er nog niet aan !!

Daarom heb ik gekozen voor het enorm uitgestrekt woud rondom Marbehan, gelukkig is het reeds lang geleden dat we aldaar zijn neergestreken.

Zullen ons naar ginder laten voeren door twee luxe-treinen voorzien van airco t.w.: vanuit St Niklaas met den dubbeldekker vertrek om 06.30u naar Brussel Noord en vervolgens met E.C. Vauban vanuit Brussel Nd vertrek om 07.42u naar het I.C.station Marbehan (aankomst 10u)

Wat de stafkaarten betreft : 68 / 1.2 en 68 / 5.6

Het is fijn te vernemen dat de echtgenote van onze Jacky goed aan het herstellen is. Profiteert van de noodgedwongen revalidatieperiode aan 't zeetje. 't Is niet alleen Michel die jou mist, wij ook...dan is hij (Michel) ook veel rustiger. Tot woensdag, Hilaire



Relaas der feiten:
30 juni 2010


Weer een gelukswoensdag wat het weer betrof, moest het gisteren of vandaag geweest zijn … dan beter thuisblijven. Deze week bestond de sekte van de Goeroe maar uit zes volgelingen. Wij dus met twee fris gekoelde treinen diep in de Luxemburgse Ardennen, tegen de Gaume aan naar het dorpje Marbehan, wel een I.C. stopplaats. Onze Karel wilde slim zijn en zocht met z’n “B” Rail- pas Internationaal naar Montauban te sporen, diep in Frankrijk. De treinchef kon er mee lachen maar wilde dat hij ’s avonds terug huiswaarts keerde met ons. Als men de stafkaart openvouwt stelt men vast dat er om en rond deze kleine woonkern één groot bosrijk gebied is, genoeg om ons een dagje weg te steken onder het loof van de hoge bomen … Lui word je vanzelf…enz…enz.. Bij sommigen van ons begint de warmte z’n sporen na te laten, zeker bij ons Francine die “imaginair” de dikbuikige volle glazen al vóór haar zag staan toen we nog naar ginder aan ’t sporen waren.

Relaas van de tocht: Kennen daar bij wijze van spreken de meeste paadjes, konden er dus de leukste uithalen, noordwaarts langs de spoorlijn tot de gaz- en mazoutterminal, onder den ijzerenweg naar het grote paardenpension “Pigeon”. Nog eventjes de baan volgen om dan rechts het loofhoutbos in te trekken, het begin van ongeveer 7 km. stappen in het gemengde “bois de Courtelle”. Moet daar goed kaart kunnen lezen aangezien er maar enkele aangeduide wandelpaden voorhanden zijn … en kaartlezen kunnen we … William deed vandaag niet mee met z’n verouderden brol en zagen we dus Herman met volle overtuiging en grinnikend een plaats opschuiven aan m’n rechterzijde. Ons gericht op het beekje “rau de la Fagne Chessia” aan de samenvloeiing met de grotere “rau de Mandebras”, vervolgens naar “Trou du Bois”, de eerste 100m. omhoog om de grote vijver beneden ons te zien liggen. Daar is een groot deel sparrenbos gekapt, de wegeltjes weg met in de plaats daarvan een ondoordringbare hoge wildgroei … gevolg, geen vijver gezien. Aan “Tou du bois” het enige gemerkte wandelpad gevonden welke ons uit dit oud naaldbomenbos de weg wees.
Intussen tijd genomen om te “schoven” onder de twintig meter hoge naaldbomen met een lichtgevende ondergroei van frisse varens en plukklare bosbessen, ‘t was er goed toeven, 25° warm, draaglijk dus en daarna een dessertje … lekkerrrr. Hadden intussen besloten om toch het dorp Mellier aan te doen, d.w.z. 100m dalen om door de rustige lege straten te wandelen, het zuivere riviertje “Mellier” over om terug hetzelfde aantal meters bergop langs het gehucht “La Bourgeoise” om het woud “Forêt de Neufchateau” in te stappen, terug in de schaduw. Slim zoals we zijn op tijd een pauze genomen om water te drinken … veel water en niet te koud, iedereen was voorzien van het nodige vocht. Ook dit woud is pure rust en stilte met overwegend mastodonten van loofbomen, en je raadt het al, ons terug laten zakken naar de vijvers van de oude nederzetting “Forges de Mellier”. In deze vijvers, gevoed door het heldere water van de Mellier, zouden onlangs bevers zijn uitgezet. Tijd genomen om deze goed bewaarde oude ijzergieterij te bekijken en daarna begonnen aan de laatste vier kilometer in de onmiddellijke nabijheid van onze spoorweg in de vallei van de “rau de Mellier”. Het is aan één van deze bruggetjes over de brede beek dat een schooltje goed uit de kluiten gewassen en panklare forellen zich vermaakten in het koele lommerrijke water. Verder tussen het watertje en de spoorlijn kunt je niet anders dan uitkomen daar waar we begonnen zijn, het I.C. station Marbehan.

Het lommerrijke terras van “Café de la Gare” kon ons groepje nog juist een plaats bieden. Het tafeltje in ’t midden kon de zes dikbuikige flessen en glazen Orval net dragen … en het smaakte, zeker de twee jaar oude Orval uit de kelder had de volle lekkere smaak zoals kenners hem het liefst lusten …MAN…MAN…MAN.. LEKKERR.
Volgende week, op algemene aanvraag, eindigen in Tilff bij Luik. Voor onze Willy, na z’n verjaardag, nog eens het moment om geen verdere voeling te verliezen met onze groep, ofwel gaat hij mee ofwel wacht hij ons ginder aan de Ourthe op … zou toch leuk zijn voor Christianne, eens een dagje alleen … de twee vorige verjaardagen zijn hem bij deze kwijtgescholden. Tot de volgende oproep, Hilaire



Nabeschouwing:


Zon, zon, zon, terug na een dagje buien, je kan het scenario zo bedenken!
Het is lekker binnen (slapen terug in ons velletje zoals xxx aantal jaren geleden. Het is lekker buiten onder enkele iets te dicht op elkaar geplante eikenbomen, een natuurlijke paraplu is altijd beter dan een gefabriceerde.
Als aperitief een flink uit de kluiten gewassen Campari zonder ijs(water) met fruitsap. Mijn echtgenote voorzien van een glas frisse witte wijn, haar liefde voor mij groeit zienderogen. Zomers menu met sla van eigen bodem, tomaat, spek, kalkoenreepjes, groene appel en daarover enige pijnboompitten!
Ween bitter venten(loezers) dezer wereld want deze vrouw is al ingenomen.
Jaja iets over bovenstaande wandeling, voor mij perfect, als het maar lekker warm is en het zonnetje schijnt, en daarenboven enkel water drinken tijdens de wandeling. Voila het is eruit, ik hoop dat onze leider nu niet naast zijn schoenen gaat lopen van deze toch wel zeer lovende commentaar. Ik zal hem in het oog houden voor jullie welzijn.
Bijna vergeten te kelderen onze tweede in bevel, hij is goed bezig op de terugweg, kaarten mee van in de tijd van voor Napoleon. Ik treur voor Godi zo'n old timer in huis laat staan in bed. Wisten jullie dat hij in zijn babyvelletje door het huis loopt na de wandeling, wat alcohol allemaal niet kan doen met een mens!
De groeten ik ga aan tafel verder genieten van weer een mooie dag.