Ieper en terug!

Uitnodiging:


Mag het eens iets anders zijn? Om sommigen van ons “ter wille” te zijn zouden we eens naar de “Westhoek” trekken meer bepaald “’t Heuvelland”. Kan jullie al de treinuren meegeven en zal dan van hier uit een “belbus” van “de lijn” bestellen om ter plekke te geraken.
Niets is mij te veel maar dan zou ik graag weten met hoeveel we ongeveer zullen zijn…graag ontvang ik een berichtje daaromtrent.
Wat de wandelkaarten betreft, stafkaart 28 / 5.6 en/of (niet noodzakelijk) g.r. 5a (west) g.r.128 Wie wandelkaarten heeft van de streek Loker – Kemmel en omgeving kan ze meebrengen.
St Niklaas vertrek om 07.26u met de I.C.trein naar Kortrijk / Belsele om 07.09u en Sinaai 07.12u met de L-trein naar Lokeren om daar dezelfde I.C. naar Kortrijk te nemen, vertrek Lokeren om 07.36u ( Jacky kan aansluiting nemen in Gent Damp.?) Hebben in Kortrijk een halfuurtje tijd om een koffietje en onze aansluiting naar Ieper.




Relaas der feiten:
24 november 2010



We zouden eens iets anders doen: een voorstel om naar de Kemmelberg te trekken en daar een flinke toer te maken, geen probleem, ik zoek dat wel uit en zal m’n best doen om alles tot in de puntjes te regelen. Vanuit Ieper met een bel-bus lijn Ieper-Zuid naar Kemmel en ’s avonds terug… veel inschrijvingen, maandagavond de bel-bus bestelt en dinsdagavond het aantal reizigers mee gedeeld zoals afgesproken met de bel-bus telefoonlijn..en welle woensdagmorgen op weg.
Aangekomen in Kortrijk met wat vertraging, wel onze koffie gemist, zouden met 5 minuten vertraging vertrekken naar Ieper: wachten aansluiting dubbeldekker komende van St Niklaas. Geen probleem, kalm blijven Hilaire, hebben 10 minuten over om in Ieper de aansluiting te nemen…kalm blijven, minuten vlogen voorbij, den dubbeldekker stond al 15 minuten binnen in Kortrijk als we dan toch maar vertrokken zijn…reden: te lang en te ingewikkeld om uit te leggen, zeker aan de “leken” onderons.
Kalm blijven Hilaire..ik met m’n gsm naar de bel-bus centrale gebeld om te melden dat we met vertraging in Ieper zouden aankomen en gevraagd om te wachten naar ons…met goed gevolg…zou de busbestuurder inlichten…joe moegt gerust ziene…
Kalm blijven Hilaire, tot er iemand uit ons kliekske opmerkte.. beter was dat je dit en dat…
Niet meer kalm blijven Hilaire…uit mijn krammen geschoten…
Enfin, wij met 18 minuten vertraging in Ieper binnengelopen…busje was weg…kalm nog eens naar de centrale gebeld, nog eens alles uitgelegd met antwoord…dan moeie die bus vonovond ook nie…niee. Reizen al jaaaaren met trein en tec-bus naar de Wallonie…hebben zulke dingen nog nooit tegengekomen…einde hoofdstuk.
Gelukkig had onze William een wandelkaart van de streek rond Ieper bij en vlug een vervangende wandelroute samengesteld. IEPER en terug. Bij aanvang van de trip, in de verte en mooi in de zon…DE KEMMELBERG. (misschien iets voor later)

Relaas van de tocht:
Vertrek aan het station te Ieper, de spoorlijn over en langs het voormalige kanaal Ieper-Komen, een jaag- en bijlanderpad gevolgd om zo het drassige Molenbos in te trekken. Eerst langs volkssterrenwacht “Astrolab Iris”, naar de “Caterpillar Crater” en “Hill 60”. ( woordje uitleg : deze heuvel is de belangrijkste getuigenis van het oorlogslandschap, werd vier jaar lang bitter gevochten, zowel boven als ondergronds. Op 7 juni 1917 werden “Hill 60 en Catterpillar” met zware mijnladingen opgeblazen..zie de grote mijnkrater) ons een put gezocht, uit de wind, om onze “bokes” op te eten. Verder op stap, door het bos “Zwarte leen”, langs hoeve “Kemphof” en hoeve “het Pappotje” aan het Provinciedomein Gasthuisbossen, zo naar de hoeve “Lindegoed” om daar het Hoge bos” in te ploeteren. (een korte les gekregen van een Boomchirurg, hangend hoog in de kruin van een Es, was zaadjes aan het plukken voor de voortplanting van de loofboomsoort). Even op de grote baan Ieper-Menen, langs kasteel Hooge (nu gerenommeerd hotel) Nog maar eens een Militaire begraafplaats langs om in zeer drassig gebied de “Drieblotenbeek” over te steken om via vele draaihekjes door te steken naar de “Zillebeekvijver”. (deze grote vijver is gegraven rond 1295 en bevat drie bronbeekjes – levert dus al 700 jaar drinkwater op – heden wordt dagelijks 6000 m3 water gezuiverd in de nieuwe installatie – de oude is nu “Beschermd Industrieel Erfgoed” – we mochten eventjes een kijkje nemen). Langs het nieuwe zuiveringsstation naar de grote waterplas “Verdronken Weide” welke ook de nieuwe installatie voedt. Ieper binnen aan de Rijselse Poort en de vestingen. Kuierend langs de stadswallen hebben onzen Dany, Jacky en William mooie beeldjes gemaakt voor ons – applaus voor degenen die er iets voor doen, en wij kunnen nagenieten. Bemerk ook de “Leeuwentoren” en de “Predikherentoren” aan de overkant van de wal.
Met ons tienen aan één grote tafel in een kroeg niet ver van ’t station, genietend van de lekkere biertjes van hoge gisting…zeker het eerste kuipje, een traktatie van onze Jarige Patrick…3 x Hiep..hiep..hiep..Hoera …en lang zal hij leven enz..
Toch nog een geslaagde uitstap gehad, met dank aan de deskundige uitleg van onze William, den man die alles weet over “den Groten Oorlog” (nou ja, bijna alles).
Tot de volgende keer, Hilaire


Nabeschouwing:


Moest het zo droef niet zijn ik zou er mee kunnen lachen. Wegens afwezig geen bijtende commentaar, geen medestappers door het slijk (mijn hart bloed). Wel een gepaste bijdrage. Tot wederhoren.


In Flanders Fields is een gedicht van de Canadese militaire arts en dichter John McCrae (30 november 1872 – 28 januari 1918). De definitieve versie schreef hij op 8 december 1915.
McCrae stierf toen hij nog tijdens de oorlog in een veldhospitaal werkte, aan longontsteking en hersenvliesontsteking. Hij werd 45 jaar oud.


Het oorspronkelijke gedicht

In Flanders fields(lieutenant-kolonel John McCrae, 1872-1918)

In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.
We are the dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.


Vertalingen naar het Nederlands

De kollebloemen van Vlaanderen (Rachel Schaballie, 1919)

Vlaanderens hart bloedt in zijn kollebloemen open,
tussen de kruisjes door, die, rij naast rij geplant,
het simpel teeken zijn, waaronder wij steeds hoopen,
dat onze milde dood de vree werd voor dit land.
Bij rooden dageraad volgden wij in het blauwe
den zoeten leeuwerik, wiens jubel werd gestoord
door schroot en vloek en klacht. Tot men ons kwam houwen
en op dit Vlaamsche veld ons streven werd gesmoord.
Gij, die nu na ons leeft, wij reiken u de toortsen,
verheft ze naar het licht, elk roepe een nieuwen held:
verbreekt gij onze trouw, dan wordt in wreedste koortsen
ons 't heilig verbod te slapen in dit veld:
in elken kollebloem zouden wij blijvend bloeden!


In Vlaanderens velden

“In Vlaanderens velden bloeien de klaprozen
Tussen de kruisen, rij aan rij
die onze plek aangeven; en in de lucht
vliegen leeuweriken, nog steeds dapper zingend
ook al hoor je ze nauwelijks te midden van het kanongebulder
aan de grond.
Wij zijn de doden. Enkele dagen geleden
leefden we nog, voelden de dauw, zagen de zon ondergaan
beminden en werden bemind en nu liggen we
in Vlaanderens velden
Neem ons gevecht met de vijand weer op:
Tot u gooien wij, met falende hand
de toorts; aan u om haar hoog te houden
Als gij breekt met ons die sterven
zullen wij niet slapen, ook al bloeien de klaprozen
in Vlaanderens velden.”