Rond Marbehan

Uitnodiging: Wat het weer betreft : Hoe meer naar het zuiden hoe minder wind en neerslag en aldaar een mildere temperatuur. Daarbij komt nog dat het reeds lang geleden is dat we in het woud rond Marbehan hebben rondgelopen. Met de stafkaart 68 / 1.2 en 68 / 5.6 hebben we een prachtig natuurgebied voor ons liggen met kleine riviertjes, beekjes en slingerpaadjes op en af. De treinuren toch nog eens opgeven: met den dubbeldekker vanuit St. Niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel Nd, vervolgens den E.C. Vauban (Brussel Nd vertrek om 07.42u) naar onze startplaats Marbehan. (I.C.station vóór Arlon - begin van de Gaumestreek) Kom uit je bedstee mijn beste stapper, lui word je vanzelf, daar moet je niet voor opstaan. Hilaire. Relaas der feiten: 07 september 2011 Hadden goed gekozen, een ganse dag in ons hemd, onze regenkledij diep in de rugzak. Deze woensdag nog eens heel diep in de Ardennen (Gaumestreek), meer dan 200km. van huis met twee luxetreinen en dan nog stipt aankomen ook..er zijn er die altijd klagen over “den ijzerenweg”. Deze tocht niet zo spectaculair dan verleden week, minder steile klimmen en hoogteverschillen maar O..zo diep in een woud vol prachtige natuur. Relaas van de tocht: 10u in de voormiddag, start te Marbehan, door het dorp en over de rivier Mellier naar de moderne kapel waar we een ganse dag de bewoonde wereld verlieten. Eerst het “bois du Chênet” door, overwegend volwassen beukenbomen en zo naar “Haut du Chênet”. Daar de verharde weg westwaarts nemen naar ons eerste rustpunt aan een mooie vijver. De afgesleten asfaltweg volgend op zoek naar het beekje met zeer helder water “La Civane”. Komen daar regelmatig en altijd zijn we verrast door de stille en natuurlijke omgeving in deze slink welke we ongeveer twee kilometer noordwaarts volgen richting “Fagne Mousty”. Plots aan de beek en tussen de varens een kanjer van een wild zwijn zien wegstormen.. nu was alles kompleet..Fauna en Flora. Welle verder tot wanneer we het geluid van de “stankwagens” hoorden, maakten ons uit de voeten om tegen de middag op onze vertrouwde picknick plaats aan het “pavillon de chasse” te komen. (zie de geslaagde kleurenprentjes aan “den dis”) Intussen waren de loofboombossen veranderd in naaldboombossen, nu eens dik over dun een oud dennenbos door over een oplichtend mostapijt. Ons laten afzakken naar de rivier Mellier aan de vijver van “Forges de Mellier”. Daar ook even halt gehouden om de (nieuwe) stappers welke de oude ijzergieterij uit vervlogen jaren konden rondneuzen. Nu uit de vallei van de Mellier naar het gemengd “bois de Courtelle”, een laatste keer klimmen om via “trou du bois” een vergezicht te krijgen. DAARVOOR DOEN WE HET!! Plots nog meer goed nieuws, de stilte onderbroken door Karel zijn gsm..Oma Anita meldde de geboorte van hun tweede kleinzoon.. (midden in de stilte van de natuur melding krijgen met “Technologische Apparatuur” over een ander natuurwonder, de geboorte van een kind.. Onze dag kon niet meer stuk). Niet afdalen naar de grote beek “rau la Mandebras” en de bijhorende grote vijver maar op de kam gebleven om langs een veel kleiner watertje “ Rau de la Fagne Chamison” het open veld te bereiken ten noorden van Marbehan. Zagen het kerktorentje bovenuit het groen steken zodat we wisten dat onze “timing” goed was. Bij het proper maken van ons onderstel in een glibberige waterput heeft onze Etienne een grote snoek gevangen. Spijtig, hij was niet te eten. Het stationsbuffet te Marbehan, helemaal voor ons alleen, de ideale plek om een klein feestje te bouwen na een geslaagde stapdag en met de traktatie van een gelukkige Opa Karel ter gelegenheid van boreling Bram. Moe maar voldaan en nogmaals zonder tegenslagen tijdig thuis, Hilaire Nabeschouwing: Er zijn zo van die dagen, dagen waar in lengte van jaren altijd weer over gesproken zal worden. Iets in de zin van “Weet ge nog die wandeling rond Marbehan toen de steenkapper (Eric) er niet bij was, we dat everzwijn gezien hebben en bijna konden aanraken. Dat waren wandelingen, dat kan je nu niet meer doen. Maar wij, wij hebben de wandeling gedaan en het beest gezien. Ik moet zeggen iets in die snuit van dat zwijn deed mij een beetje denken aan mijn vriend William. Voor reïncarnatie was het toch nog te vroeg neem ik aan, of moet hij daar zelfs niet eerst voor overleden zijn. Natuurlijk in zijn geval is bijna alles mogelijk. Hij heeft ooit al iets gehad met een ezel! Het dierenrijk is hem dus niet vreemd. Nog een gedenksteen kunnen we oprichten voor Etienne hij vond het zowaar nodig om bij het afborstelen van zijn bottines tot aan zijn knieën even in het water te pletsen. Ik denk dat hij die nacht wel goed zal geslapen hebben, zijn voeten waren ook nog eens gewassen. Hij heeft altijd al iets van een snoek gehad. Visser gevangen! Enige minpunt bij al deze fijne herinneringen: onze fotografen van dienst zijn veel te traag, niet alert genoeg! Moest hij, mijn vriend William, met zijn toestelmachienapparaart er geweest zijn, met zijn alertheid en vooruitziende blik, zijn nooit aflatende concentratie. Hij zou er ook niks van gebakken hebben, hij is gewoon niet snel genoeg meer! Alles goed en wel, wij hebben genoten en jullie? Kom en geniet mee volgende week, er zijn nog avonturen over! Nog een gouden raad van tante Kaat: sla nooit een wandeling over, je zal er altijd spijt over blijven hebben.