Aan de Ywoigne en de Lesse van Houyet naar Gendron-Celles

Uitnodiging:


Ga het heel kort houden omdat het niet moeilijk om raden is... gaan ons woensdag wegsteken in de bossen rond Gendron- Celles en Houyet aan de Lesse.
met de kaarten 53 / 7.8 en 54 / 5.6 en 59 / 1.2 en 58 / 3.4 kunnen we een uitstap maken met voortdurend groen boven onze koppen om ons te beschermen tegen de warmte. Nog dit, eindigen in Gondron- celles of te Houyet ( beiden met terras en zonder drukte )

Nu nog maar eens de treinen meegeven : Met den dubbeldekker vertrek te St Niklaas om 06.30u naar Brussel noord en vandaar met de E.C. trein-Vauban vertrek om 07.42u naar Namur om aldaar de toer.trein te nemen naar de Lesse ( kayak-trein ) Bijgevolg aan het stappen vóór 09.30u in alle friste om ons zeker niet te moeten haasten om op ons terras neer te strijken.

Tot woensdag morgen, Hilaire.

Vanuit ons kliekje willen ook ons meeleven betuigen aan vriend Etienne bij het overlijden van zijn moeder.



Relaas der feiten:
19 augustus 2009


We horen het jullie al mompelen : ge moet goed zot zijn (Ziet ge wel hij weet het)om in zulke weersomstandigheden naar de Ardennen te gaan stappen… en toch …waren met z’n vieren en hebben ons gezond verstand (hehehe) gebruikt..en ja we hebben dat.. omdat
a) vroeg te vertrekken met goed uitgeruste treinen (airco) om in de friste te starten.
b) een ganse dag hoog bos opgezocht dicht bij het water.
c) de hoogteverschillen en de afstand te beperken.
d) elk van ons met aangepaste uitrusting, drankvoorraad en tenvolle gemotiveerd.
Nog een detail om te vermelden : de Lesse vol joelende kayakkers (hoeveel honderden?) in de brandende zon en wij in het relatief frisse woud met z’n zessen (amper twee tegenliggers op de ganse dag). ‘s Middags één minuut stilte gehouden voor de “mensen” in de stampvolle treinen en verhitte files richting “zandbak”. En…spijtig dat de Fam. Thys niet aanwezig was ... vriend Michel (jaloerzigaard van een bospoeper)wist te vertellen dat hij, vriend Herman, nog eens “de nacht” op moest.

Aan de Ywoigne en de Lesse van Houyet naar Gendron-Celles.

Relaas van de trip : De nevel was nog maar net verdwenen toen we om 09.30u te Houyet afstapten, een ganse kudde ging z’n vaartuigje ophalen, wij het bos in weg van de Lesse en de drukte, langs de vijvers van “rau de Mossia”. Ons twee prentjesschieters waren meteen bij de pinken (samen vier) en al wat mooi was, was gezien. Na drie kilometer eventjes vanonder het dichte loofblad om de N94 over te steken en in het “bois de Quewisse” de “rau de Vesti” stroomafwaarts te volgen. Moeten vermelden dat in de Ardennen het waterpeil ook sterk dalend is na de warme droge periode. Hadden gekozen voor deze bedding omdat we die op ons duimpjes kennen (samen acht), alsook waar het beekje in de iets grotere “L’Ywoigne”uitmondt. Terug de N94 kruisen, het riviertje “L’Ywoigne” ook stroomafwaarts volgend om één kilometer verder een doorwaadbare plaats te zoeken om wat meer avontuur in te lassen. Langs veel wildspoor en modderpoelen voor evers aan wat klauterwerk begonnen op zoek naar de bron “Fontaine du Bouillon”. Een geschikte plaats gezocht om te boterhammen bij een temperatuur van 21° C. (geen graad gelogen) Regelmatig een rustpauze ingelast, zeker na een inspanning, daarna ons terug laten afzakken naar de plaats waar de Ywoigne de Lesse voedt. Daar in de grote bocht, vanonder het struikgewas, gesupporterd voor de bootjesmensen die van Houyet naar Gendron peddelden. Wij hadden nog twee uur tijd, nodig ook, om het zes kilometer lange G.R.pad, heel wisselvallig met veel rotspartijtjes en altijd in de nabijheid van de kronkelende Lesse, af te leggen. Hoeveel keer hebben we dit pad al gevolgd?, nog steekt het niet tegen, één voor alle seizoenen. Hebben die twee uur optimaal gebruikt om niet uitgeput op ons terras aan te komen.

Anderhalf uur relax genoten van ons hapje en ons kelkje (tot op de bodem geledigd), ware het niet dat vriend Michel aan de “serveuse” vroeg of haar “tattoo” op haar borst geen graffiti was? Gevolg, onze laatste Orval niet meer zo fris als gewenst … en wij ook niet meer gewenst,... hij moet leren zwijgen.
Volgende maandag meer voor de oproep van volgende Woensdag 26 oogst.
Hilaire


Nabeschouwing:


Het zijn kerels, een keer alleen op stap, en de ganse Franstalige gemeenschap tegen ons in het harnas. Onze leider heeft zijn Sinaaise discipelen niet meer in de hand.
Het doet goed aan het hart eens een ander slachtoffer door het slijk te kunnen sleuren. Maar hij heeft er om gevraagd. Mij de grote critikaster schofelen zonder aanziens des persoons, hij zal bij deze openlijk en bloot (zie foto's van vorige week) op het www. aan de schandpaal gekluistert worden. En iedereen (en der zijn er velen) mag zijn gal spuien op en over deze onverlaat.
Ik hoop voor hem dat hij nog mag en kan schuilen onder de rok van zijn eega.


Hilaire, mag voor deze ingreep zijn afgesproken bijdrage storten op mijn bankrekeing!
Tot wederziens beste, betere stapgenoten.