Uitnodiging:
Ondernemend zijn, uit je luie zetel komen, de herfst is in ’t Land…wij gaan het bewonderen in al zijn vormen en kleuren. Vanaf dinsdag spannen ze weer een hogedrukgebied boven ons zodat het overwegend droog en zonnig zal zijn.
We gaan eens een kant uit waar we normaal niet komen, starten in la Roche en Ardenne aan de Ourthe. Het is eens leuk om onbekende nieuwe paadjes te bewandelen ten noorden van deze toeristische plek waar een enorm uitgestrekt gemengd woud opdoemt. Hebben heel goede ervaringen met de TEC, laten ons deze keer bussen van Marloie naar La Roche. Met onze rugzak vol goesting en andere lekkere dingen stappen we door het “Bois de la Roche” en “Le Grand Bois” (langs het groot kerkhof – noordelijk richting “Anc. fme Hennet”, de kapel en aan kp.77 de N.89 oversteken) Bevinden ons dan al geruime tijd 300m. hoger dan hartje La Roche maar blijven nu wel vele kilometers flirten met de 500m hoogtelijn . Gaan tot tegen het open weiland waar we het dorp Dochamps zien liggen, draaien in een grote bocht naar links (westen) langs het gehucht Laidprangeleux door het “Bois Mayâ”. Zakken daar voergoed onder de 500m om al dalend vele mooie dieptezichten te aanschouwen in de Ourthe-vallei. Eindigen doen we (in overleg met de bende) met onze voeten in de Ourthe te Marcourt of Rendeux langs de N833, dit is de baan welke de Tec-bus volgt komende van La Roche naar het station Melreux-Hotton. (Spijtig dat Willytje er niet bij is, die weet daar de goede kroegen zijn, heeft er nachten doorgebracht met ons bijdrage).
Nuttige info : stafkaarten 55 / 5.6 en indien in bezit 60/1.2 (enkel start) Wie een wandelkaart van de streek La Roche heeft, breng ze mee. Voor ’t geval het ’s morgens misloopt 54 / 7.8.
Treinuren: Met den dubbeldekker vanuit St Niklaas vertrek om 06.29u naar Brussel-Noord en vervolgens met den Vauban om 07.42u naar Marloie waar we overstappen op de Tec lijn 15 van Marloie naar La Roche met aankomst om 09.53u.
Zorg dat je er bij bent – Gij komt toch ook, tot woensdag, nog een aangename zondag, Hilaire
Relaas der feiten:
27 oktober 2010
Aangenaam verrast bij mijn opstap te Sinaai, vandaag met acht op pad. Zoveel klienten…die moet je verdienen!!. Had daarom nog eens mijn best gedaan om er een aangename stapdag van te maken, uren voorbereiding om iets dat nieuw was toch te laten lukken, tweemaal Tec-bus (weliswaar een toeristische trip) ’s morgens van Marloie naar La Roche en op het einde van Rendeux naar Melruex-Hotton…je kunt er je uurwerk op gelijk zetten. En dan nog “chanche” met het weer, geen regen bij een goede gevoelstemperatuur, als je op de foto’s van onze Jacky en William iemand met een poncho aan opmerkt, nee…’t is geen halve gare maar onze Michel die z’n nieuw aangekocht camouflagepak wilde “showen”…ook zonder neerslag. Ook noemenswaard, goed weggestoken maar gevonden, het beverdorp. Onze ogen uitgekeken bij de structuur van hun dammen en burchten..super leerrijk. Zelfs onze zo kritische “achterban” konden niets negatiefs vinden woensdag (of er is geen samenzwering meer).
La Roche - en - Ardenne / Ourthe / Rendeux
Relaas van de tocht: Om 10 u ons laten afzetten in het centrum van het toeristische La Roche- en- Ardenne, ingesloten in een grote meander van de Ourthe, fel klimmend aan onze uitstap begonnen, eerst naar het grote kerkhof aan de voet van “Hé de Harzé”, dit is de stijloplopende kam boven het gehucht Harzé welke gelegen is binnen de Ourthebocht. Rood aangeslagen en diepademend door het “bois de la Roche” en “Le Grand Bois”, intussen bevonden we ons driehonderd meters hoger dan onze start. Steeds noordwaarts, langs “Anc. fme Hennet, naar het vergane kapelletje aan de kp 77 van de N 89 (La Roche – Samrée). Flirtend met de 500m hoogtelijn, eerst nog wat richting het dorp Dochamps om dan 90° westwaarts te draaien naar het loofbos van “Queue du Veau”. Daar een goed plekje gezocht op een bemoste houtstapel om onze boterhammen op te peuzelen, beschut tegen de wind met de zon welke af en toe doorpriemde. En of het gesmaakt heeft…op deze prachtige herfstdag met zulk een goed weer beseften we maar al te goed dat we weer eens met gelukkigen waren…je mag het weten…geroddeld over de afwezigen. Terug de rugzak opgebonden, nu onder het “bois Mayâ” door, goed dalend voorgoed de kam verlaten en gaan zoeken naar de beek “Rau de la Mayâ”, in de brede bedding van deze waterloop aangenaam verrast door een “beverkolonie”. (met bewondering er in alle stilte langsgelopen). Verder langs “Rau de Maladrie” om opnieuw, wel voor het laatst vandaag, te stijgen naar de open vlakte van “Sur le Hé” van waaruit een mooi uitzicht op Marcourt en Marcoury, zelfs de witte vlek van “Chap. St- Thibaut” midden de herfstkleuren was te zien. (waarvan akte) De laatste drie kilometers steeds naar beneden, langs het “bois Del Coré” naar het arboretum en “Anc. Moulin de Bardonwé” om ons onderstel proper te maken aan de Ourthe. Het brugje over om aan de N833 te Rendeux onze tocht af te sluiten en de Tec-bus te nemen naar het station Melreux-Hotton.
Nog eens nagenoten bij ons aller Gislaine, rechtover het stationnetje van Melreux, een bruine kroeg maar “O Zo lekkere Oude Orval” DAARVOOR DOEN WE HET!! Gislaine heeft als versnapering bij de drank altijd een verrassing..ook nu weer lekker afsmakend…hoe lang nog? ’t Meisje is een dagje ouder aan ’t worden.
Het begon al goed bij de eerste “Drink” ons aangeboden door onze jarige William…voorzichtig onze crèmevolle coupe in de hoogte gestoken om hem (Hij die ons leerde Orval drinken) uitbundig te feliciteren, hem 10 jaar lang in goede gezondheid met tram 6 te laten meereizen. Hiep..hiep..hiep..hoera.
Een aangenaam toemaatje van het thuisfront: van onzen Dany een tf-je met de blijde boodschap dat ze nog eens grootouder zijn geworden, hun dochter en schoonzoon hebben er een zoontje bij, Wout…Hoera….nieuw leven en wij worden oud. Tot de volgende oproep, Hilaire.
Nabeschouwing:
Het is waar ik beken, de woensdag is de dag der dagen. Er zijn zelfs actieve collega's die, als ze hun batterijen eens moeten opladen via steekpenningen (aan de leider) te weten komen waar wanneer en hoe ze kunnen meeraken. Er is zelfs al een tuinkabouter bij welke stiekem in mijn rugzak meegeraakt is. Volgende keer pak ik zijn pinnemuts af. De pieppo! Nog een geluk dat hij een lieve echtgenote heeft (welke ik bij deze ook groet).
Vooruit maar de reis was voorspoedig, prima werk van onze collega's, doe zo verder en stort op regelmatige tijden uw sociale bijdrage (voor ons pensioen).
Parkoers bespreking op de trein was een fluitje van een cent. Het zat allemaal al vast in het koppeke van onze leider, en wij zagen (zeggen) dat het goed was.
Heb je hem bezig gezien met zijn rolletje op platte banden en zijn overjaarse kaarten. Zelfs onze actieve vrienden kijken dan met open mond. Bah, geen woorden aan vuil maken. Bah!
Maar dan en het moet gezegd, de ontdekking van de dag. een bevercolonie, niet te geloven, iedereen in extase!
Maar hier even over nagedacht, hij was al gans de dag onrustig, van in de trein al hij moest en zou een doorsteekje wagen naar de beek “Rau de la Mayâ”. Daar aangekomen werden ook zijn ogen groot! Zijn verlangen om dichterbij te gaan te sterk we moesten hem tegenhouden...
Als ik er nu nuchter (jawel, hihi) over nadenk, ik ben vrijwel zeker dat hij in zijn volgend leven terugkomt als "bever".
Denk met mij even mee:
Bevers hebben een grote lange staart, daar droomt hij al heel zijn leven van.
Hij is zot van het andere geslacht, die zijn er in overvloed in zo'n kolonie.
Hij is zot van drank in al zijn vormen, dat is er in overvloed in z'on kolonie.
Hij speelt graag baas, werkt niet graag, en kan het goed uitleggen.
En ten laatste zijn tweede in bevel is een onbetrouwbaar individu en dat is in z'on kolonie ook zo. Dus!
Moraal van het verhaal, laat die beestjes met rust, ze hebben lange tanden, alleen de tweede in bevel (te herkennen omdat hij altijd in zijn velletje loopt) moogt ge vangen en opzetten. Dat is beter voor de rust in de groep.
De groeten, ik ga er nog eentje knippen.
zondag 31 oktober 2010
zondag 24 oktober 2010
Ninglinspo – La Reid – Becco – Theux / Hoegne.
Uitnodiging:
Ik zeg altijd, één verloren woensdag is er één te veel, met jaloezie naar de foto's gekeken en het relaas gelezen van ons jongens en ik zag dat het goed was...stappen in het "echte Ardennerwoud"...een paar minpunten, geen noemenswaardige klimpartijtjes, geen gehucht of dorpje door, en, den draad over moet ook niet, de laatste keer zijn we er langs geweest…het kan.
Voor de woensdag die komt, met den tec-bus lijn 42a vanuit Aywaille langs de Amblève naar het gehucht Sedoz even buiten Remouchamps waar de Ninglingspo in de Amblève uitmondt.
Vandaar naar “roches Crahay” en “point de vue Drouet” richting gehucht Vert Buisson en de bijna 600m. lange tunnel van beukenhaag...dan zal het ongeveer middag zijn en zitten we op het hoogste punt van de dag.
Vóór de noen “up stairs” en na de boterhammen “down stairs”.
Kiezen dan, volgens de goesting en het weer voor
a) via La Reid en Marteau naar Spa,
b) via La reid en Becco naar de treinhalte te Franchimont, of
c) via La Reid en Becco een beetje noordelijker langs Jevoumont naar de stopplaats Theux.
“Timen” dat we op tijd aan de treinhaltes zijn om te genieten van onze “Apres Promenade” te Pepinster of Verviers. Eén kaart 49 3/4
Treinuren: Met den dubbeldekker vanuit St Niklaas om 06.30u naar Brussel Noord (een lekker potje koffie) en om 08.06u met den I.C. naar Luik en vervolgens naar Aywaille.
Maak dat je er bij bent, Hilaire
Relaas der feiten:
20 oktober 2010
Gelooft je ’t niet,..’t is waar…2 x ons regenkledij moeten overtrekken om 2 x 2 minuten een regenbui te overwinnen terwijl het in ons Vlaanderen bijna een ganse dag heeft geregend… Goed weer moet je verdienen.
Na het “soft- uitstapje” van verleden week met veel plat en enkel bos, nu voor een vrij moeilijke stapdag gekozen vol afwisseling. Wat het aantal meestappers betreft, ’t gaat terug de goede kant op…nu met zevenen en weldra met meer wanneer de verlofperiode voorbij is en de gedwongen tijdelijke afwezigen terug aansluiten. ’T is leuk om af en toe andere gezichten en andere klap te horen.
Ninglinspo – La Reid – Becco – Theux / Hoegne
Relaas van de tocht: Hadden geluk bij de start in ‘t gehucht Sedoz waar de Ninglinspo in de Amblève uitmondt, ‘t had jacht geweest daags voordien in gans het gebied rond de Ninglinspo. Deze gevolgd tot de “Cascade la Chaudiére” om daar het wilde riviertje te verlaten om aan de moeilijkste klimpartij van de dag te beginnen met mooie rotspartijtjes zoals “Roches Crahay” en de nog veel hogere uitkijkpost van “points de vue Drouet” DAARVOOR DOEN WE HET!!. In cijfers uitgedrukt : na 1 kilometer klauteren 200m. hoger dan daar waar de Ninglinspo opgeslorpt wordt door de Amblève. Eventjes uitrusten, onze Jacky en William mooie prentjes laten maken om de Jaloezie van de afwezigen aan te wakkeren. Verder opwaarts, nu minder steil nog 100m. hoger tot waar de Ninglinspo ontspringt in het grote “bois de la Porallée”. Met tamelijke eetlust ons genesteld aan het “pavillon J. Gillet”, links van het gehucht Vert Buisson…en of het gesmaakt heeft, na zulk een inspanning, hoog op de kam en in ’t zonnetje. De ingenomen verse vitaminen deden hun werk, nu naar de 600 meters lange “beukenhaag tunnel” en zo naar het gehucht Queue-du-bois, langs de “Chap. du Bon Air” en de “Ferme de la Chapelle”. Nu een ganse periode geen dicht bos meer maar wel golvend weiland richting het dorp La Reid. Noordwaarts een ganse afstand de G.R. 5 volgend, nu fel dalend naar en over een beekje, opnieuw klimmend naar het volgende dorpje Becco en steeds uitkijkend naar klare vergezichten, achter het “Parc à Gibier” naar de bouwvallige oude hoeve “Fme de Chicheu” met terug meer weiland tot even vóór het gehucht Hodbomont. Nu met een forse draai Oostwaarts de fel gewassen beek “Rau de Wayot” langs en over, naar ons eindpunt, het stationnetje van Theux, even buiten het mooi dorp aan de Hoegne.
Goed “getimd” aangekomen om met zijn allen goedknikkend te besluiten om naar Verviers te sporen om daar in ons favoriete Taverne “Hotel de la Gare” na te genieten…onmisbaar na zulk een mooi tocht. In een gezellige sfeer en goed bediend ons O Zo onmisbaar “Gerstenat” tot ons genomen, dit onder de strenge blikken van de opgezette everzwijn- hert- en reekoppen. (zeer mooi Ardennen interieur)
Wat daar allemaal ter sprake komt, ge wilt ’t niet weten.., of toch wel, o.a. Onze Michel snurkt ook in z’n slaap, zoals zovelen, enkel niet beweert hij "als hij op zijn Madame ligt".
Geniet van alles wat hierna komt, zowel de verzamelde foto’s als de nabeschouwingen van onzen Herman, tot de volgende oproep.
Hilaire
(de weerblik vooruit voorspelt, midden volgende week een hoogdrukgebied over ons Land, probeer er bij te zijn, ’t zal jullie goed doen).
Nabeschouwing:
Een goede lezer heeft genoeg aan een half woord! Dus al wie onze leider zijn geschriften leest heeft gelezen dat hij nog altijd groen moet zien van "jaloezie". Omdat hij er eens één week niet bij was! De sukkel. Het is niet aan iedereen gegeven om een tocht te kunnen uitcijferen die ons een ganse dag door het bos leidt. Het is veel gemakkelijker (en iedereen weet dat) om overal recht door te trekken en dan te doen of het gewild is en uitgezocht. pffffttt!
Nu dan over deze week, de medestappers hebben kunnen vaststellen dat onzen DUC niet zo vast meer ter hand is. Bij het uitmeten van de te stappen afstand was zijn hand niet zo vast meer! Hij beefde zowaar en lukte er slechts na de derde poging in om al zuchtend op zijn toestel te kijken en het al zuchtend weer weg te leggen. Hij wilde ons niet zeggen hoe ver het was, hij schatte 20km. Knap staaltje meettechniek, dat kan schatten.
Hij zou beter minder Orval drinken en met het gespaarde geld zich een modern toestel aanschaffen, daar dan nieuwe kaarten bij en zijn zuchten zullen verdwijnen.
Voor dit advies zal ik hem geen kosten aanrekenen!
De groeten en tot wederhoren "zucht"
Ik zeg altijd, één verloren woensdag is er één te veel, met jaloezie naar de foto's gekeken en het relaas gelezen van ons jongens en ik zag dat het goed was...stappen in het "echte Ardennerwoud"...een paar minpunten, geen noemenswaardige klimpartijtjes, geen gehucht of dorpje door, en, den draad over moet ook niet, de laatste keer zijn we er langs geweest…het kan.
Voor de woensdag die komt, met den tec-bus lijn 42a vanuit Aywaille langs de Amblève naar het gehucht Sedoz even buiten Remouchamps waar de Ninglingspo in de Amblève uitmondt.
Vandaar naar “roches Crahay” en “point de vue Drouet” richting gehucht Vert Buisson en de bijna 600m. lange tunnel van beukenhaag...dan zal het ongeveer middag zijn en zitten we op het hoogste punt van de dag.
Vóór de noen “up stairs” en na de boterhammen “down stairs”.
Kiezen dan, volgens de goesting en het weer voor
a) via La Reid en Marteau naar Spa,
b) via La reid en Becco naar de treinhalte te Franchimont, of
c) via La Reid en Becco een beetje noordelijker langs Jevoumont naar de stopplaats Theux.
“Timen” dat we op tijd aan de treinhaltes zijn om te genieten van onze “Apres Promenade” te Pepinster of Verviers. Eén kaart 49 3/4
Treinuren: Met den dubbeldekker vanuit St Niklaas om 06.30u naar Brussel Noord (een lekker potje koffie) en om 08.06u met den I.C. naar Luik en vervolgens naar Aywaille.
Maak dat je er bij bent, Hilaire
Relaas der feiten:
20 oktober 2010
Gelooft je ’t niet,..’t is waar…2 x ons regenkledij moeten overtrekken om 2 x 2 minuten een regenbui te overwinnen terwijl het in ons Vlaanderen bijna een ganse dag heeft geregend… Goed weer moet je verdienen.
Na het “soft- uitstapje” van verleden week met veel plat en enkel bos, nu voor een vrij moeilijke stapdag gekozen vol afwisseling. Wat het aantal meestappers betreft, ’t gaat terug de goede kant op…nu met zevenen en weldra met meer wanneer de verlofperiode voorbij is en de gedwongen tijdelijke afwezigen terug aansluiten. ’T is leuk om af en toe andere gezichten en andere klap te horen.
Ninglinspo – La Reid – Becco – Theux / Hoegne
Relaas van de tocht: Hadden geluk bij de start in ‘t gehucht Sedoz waar de Ninglinspo in de Amblève uitmondt, ‘t had jacht geweest daags voordien in gans het gebied rond de Ninglinspo. Deze gevolgd tot de “Cascade la Chaudiére” om daar het wilde riviertje te verlaten om aan de moeilijkste klimpartij van de dag te beginnen met mooie rotspartijtjes zoals “Roches Crahay” en de nog veel hogere uitkijkpost van “points de vue Drouet” DAARVOOR DOEN WE HET!!. In cijfers uitgedrukt : na 1 kilometer klauteren 200m. hoger dan daar waar de Ninglinspo opgeslorpt wordt door de Amblève. Eventjes uitrusten, onze Jacky en William mooie prentjes laten maken om de Jaloezie van de afwezigen aan te wakkeren. Verder opwaarts, nu minder steil nog 100m. hoger tot waar de Ninglinspo ontspringt in het grote “bois de la Porallée”. Met tamelijke eetlust ons genesteld aan het “pavillon J. Gillet”, links van het gehucht Vert Buisson…en of het gesmaakt heeft, na zulk een inspanning, hoog op de kam en in ’t zonnetje. De ingenomen verse vitaminen deden hun werk, nu naar de 600 meters lange “beukenhaag tunnel” en zo naar het gehucht Queue-du-bois, langs de “Chap. du Bon Air” en de “Ferme de la Chapelle”. Nu een ganse periode geen dicht bos meer maar wel golvend weiland richting het dorp La Reid. Noordwaarts een ganse afstand de G.R. 5 volgend, nu fel dalend naar en over een beekje, opnieuw klimmend naar het volgende dorpje Becco en steeds uitkijkend naar klare vergezichten, achter het “Parc à Gibier” naar de bouwvallige oude hoeve “Fme de Chicheu” met terug meer weiland tot even vóór het gehucht Hodbomont. Nu met een forse draai Oostwaarts de fel gewassen beek “Rau de Wayot” langs en over, naar ons eindpunt, het stationnetje van Theux, even buiten het mooi dorp aan de Hoegne.
Goed “getimd” aangekomen om met zijn allen goedknikkend te besluiten om naar Verviers te sporen om daar in ons favoriete Taverne “Hotel de la Gare” na te genieten…onmisbaar na zulk een mooi tocht. In een gezellige sfeer en goed bediend ons O Zo onmisbaar “Gerstenat” tot ons genomen, dit onder de strenge blikken van de opgezette everzwijn- hert- en reekoppen. (zeer mooi Ardennen interieur)
Wat daar allemaal ter sprake komt, ge wilt ’t niet weten.., of toch wel, o.a. Onze Michel snurkt ook in z’n slaap, zoals zovelen, enkel niet beweert hij "als hij op zijn Madame ligt".
Geniet van alles wat hierna komt, zowel de verzamelde foto’s als de nabeschouwingen van onzen Herman, tot de volgende oproep.
Hilaire
(de weerblik vooruit voorspelt, midden volgende week een hoogdrukgebied over ons Land, probeer er bij te zijn, ’t zal jullie goed doen).
Nabeschouwing:
Een goede lezer heeft genoeg aan een half woord! Dus al wie onze leider zijn geschriften leest heeft gelezen dat hij nog altijd groen moet zien van "jaloezie". Omdat hij er eens één week niet bij was! De sukkel. Het is niet aan iedereen gegeven om een tocht te kunnen uitcijferen die ons een ganse dag door het bos leidt. Het is veel gemakkelijker (en iedereen weet dat) om overal recht door te trekken en dan te doen of het gewild is en uitgezocht. pffffttt!
Nu dan over deze week, de medestappers hebben kunnen vaststellen dat onzen DUC niet zo vast meer ter hand is. Bij het uitmeten van de te stappen afstand was zijn hand niet zo vast meer! Hij beefde zowaar en lukte er slechts na de derde poging in om al zuchtend op zijn toestel te kijken en het al zuchtend weer weg te leggen. Hij wilde ons niet zeggen hoe ver het was, hij schatte 20km. Knap staaltje meettechniek, dat kan schatten.
Hij zou beter minder Orval drinken en met het gespaarde geld zich een modern toestel aanschaffen, daar dan nieuwe kaarten bij en zijn zuchten zullen verdwijnen.
Voor dit advies zal ik hem geen kosten aanrekenen!
De groeten en tot wederhoren "zucht"
zondag 17 oktober 2010
Van Libramont naar Poix Saint-Hubert
Uitnodiging:
Vrienden wandelaars
Vermits onze grote GOEROE er niet kan bij zijn
stel ik voor om eens van Libramont naar Poix-St.-Hubert
te wandelen.Ik en onze aller vriend Hermanus zullen u
door de bossen begeleiden.Op de trein zullen we beslissen over het te volgen parkoers,in overleg met de derde in bevel.We gaan Herman de afstand eens laten berekenen dan kunnen we nog eens lachen met zijn resultaten.Wie durft het aan met ons geef eens een seintje.
Treinen vertrek in St.-Niklaas om 6u29 Brussel met internationale trein om 6u42 naar onze bestemming Libramont.
Voor mijn opvolger de 3de in bevel zou ik willen vragen breng
de kaarten 64/3-4 59/7-8 mee,liefst de nieuwe want ik beschik enkel over de oude.
GRTJS
Relaas der feiten:
13 oktober 2010
Relaas woensdag stapdag 13 oktober 2010
Verwelkoming van de troep op onze elite trein “de Vauban”
Rechtstreekse trein met de nodige stops tussendoor. De ene knabbelt wat, de andere brabbelt wat en zijn er zelfs die een rustpauze inlassen, alles kan vandaag. Het grote alziende oog is er niet bij! De weg is al uitgestippeld, er mag nog eens over gesproken worden, pro forma vragen of het goed is! Alles op de stafkaart tekenen en wij af de trein te Libramont.
Relaas onzer tocht:
Het was fris bij de aanvang: 5°C. Maar de zon kwam erdoor, de lucht werd blauw en dit zou zo gans de dag blijven.
Het station uit, links af tot aan de nieuwe brug, daar recht af en dan de meest linkse straat van de v-splitsing nemen. Deze blijf je maar volgen tot voorbij Haute Ecole Robert Schuman. Een beetje verder gaat de weg over in grind, en wij zijn voor enige uren “het bos in”.
Nu komen ze ons ook al vragen of we hun verloren gelopen hond niet terug willen brengen, wij zijn nogal keirels he.
Het is echt niet moeilijk, ’t is gemakkelijk, zelfs ik vind de weg, hoofdzakelijk richting Noord.
De weg is lang de gids (William den ezel) ervaren.
Door het Bois de Bernihè, naar het bois Voltaire, en dan naar bois Ambeau, dan een beetje links en rechtdoor enz. om uiteindelijk onder de snelweg door te lopen. Weer rechts en deze modderige zandweg volgen tot de eerste zandweg rechts. Nu even opletten voor we de geasfalteerde weg rechts nemen en evenwijdig in het bos blijven. Steeds rechtdoor tot je op de schietstand van een kleiduifschietclub uitkomt. Hier is het goed om even te verpozen en de brooddoos te ledigen.
Maar er is geen tijd om te spelen, vooruit is de weg! De schietclub verlaten naar rechts tot op de bovenvermelde asfaltweg nu even links en weer recht het Petit Bois in. Wees op uw hoede want er is in gewerkt met nieuwe verleidelijke wegen maar blijf de oude trouw volgen richting “Devant le Banal bois”. Dan schuin rechts richting Pont de Libin. Het oude station van Atrival voorbij, het spoor over en deze weg ongeveer 800m volgen. Eerste landweg recht in naar Mian-Chèrau, weer rechts of wat had je gedacht, richting Fausse Fontaine de N808 over naar Grosse Haie.
Wie had dit alles van ons verwacht, we beginnen onrustig te worden, een droombeeld verschijnt.
Rechtdoor en bergaf ligt Poix Saint-Hubert aan onze voeten. Nog even een 10 tal wandelaars voorbij huppelen, kwestie van goede zitplaatsen te hebben.
Mamy Confiture staat als bij toeval aan haar deurtje met een brede glimlach om ons te verwelkomen. Het doet een stapper deugd om te weten dat er voldoende Orval ter plaatse is. Bromberen op de achtergrond, een ganse dag wantrouwen, maar uiteindelijk toch met voldoende tijd over om de nodige vitaminen tot ons te nemen.
Ze werden er zowaar een beetje stil van.
Ter info, ons Mamy verjaart op 31 december 2010 en gaat op pensioen 01 januari 2011. De café blijft wel open “oef”. Wij hebben een uitnodiging op zak om de week ervoor of erna even binnen te wippen en op haar gezondheid en lang leven er eentje te drinken. Misschien een tip: begin het nieuwe jaar daar.
De groeten, en volgende week zal onze grote voortrekker wel iets uit zijn toverhoed schudden.
Herman
Nabeschouwing:
Nu zou ik dus eventjes in het rond moeten schoppen en al onze leiders een veeg uit de pan geven. Dat dit deze keer iets moeilijker is moeten jullie verstaan. Ik stond namelijk mee vooraan en ik kan maar moeilijk mezelf uitkafferen. Dus over mij niks dan goed!
Onze grote leider was er niet bij, hij moest goede punten verdienen thuis, daar kan ik inkomen. Alhoewel in zijn geval ben ik zeker dat hij dat in dit aardse bestaan niet meer rond krijgt.
Dan rest er enkel ons Williameken! Da's dus een ander paar mouwen! Gezien mijn beperkt tijdsbestek vandaag zal ik mijn grieven bijhouden tot latere datum.
Voila tot later, ik ga nog snel een handvol goede punten verdienen.
Vrienden wandelaars
Vermits onze grote GOEROE er niet kan bij zijn
stel ik voor om eens van Libramont naar Poix-St.-Hubert
te wandelen.Ik en onze aller vriend Hermanus zullen u
door de bossen begeleiden.Op de trein zullen we beslissen over het te volgen parkoers,in overleg met de derde in bevel.We gaan Herman de afstand eens laten berekenen dan kunnen we nog eens lachen met zijn resultaten.Wie durft het aan met ons geef eens een seintje.
Treinen vertrek in St.-Niklaas om 6u29 Brussel met internationale trein om 6u42 naar onze bestemming Libramont.
Voor mijn opvolger de 3de in bevel zou ik willen vragen breng
de kaarten 64/3-4 59/7-8 mee,liefst de nieuwe want ik beschik enkel over de oude.
GRTJS
Relaas der feiten:
13 oktober 2010
Relaas woensdag stapdag 13 oktober 2010
Verwelkoming van de troep op onze elite trein “de Vauban”
Rechtstreekse trein met de nodige stops tussendoor. De ene knabbelt wat, de andere brabbelt wat en zijn er zelfs die een rustpauze inlassen, alles kan vandaag. Het grote alziende oog is er niet bij! De weg is al uitgestippeld, er mag nog eens over gesproken worden, pro forma vragen of het goed is! Alles op de stafkaart tekenen en wij af de trein te Libramont.
Relaas onzer tocht:
Het was fris bij de aanvang: 5°C. Maar de zon kwam erdoor, de lucht werd blauw en dit zou zo gans de dag blijven.
Het station uit, links af tot aan de nieuwe brug, daar recht af en dan de meest linkse straat van de v-splitsing nemen. Deze blijf je maar volgen tot voorbij Haute Ecole Robert Schuman. Een beetje verder gaat de weg over in grind, en wij zijn voor enige uren “het bos in”.
Nu komen ze ons ook al vragen of we hun verloren gelopen hond niet terug willen brengen, wij zijn nogal keirels he.
Het is echt niet moeilijk, ’t is gemakkelijk, zelfs ik vind de weg, hoofdzakelijk richting Noord.
De weg is lang de gids (William den ezel) ervaren.
Door het Bois de Bernihè, naar het bois Voltaire, en dan naar bois Ambeau, dan een beetje links en rechtdoor enz. om uiteindelijk onder de snelweg door te lopen. Weer rechts en deze modderige zandweg volgen tot de eerste zandweg rechts. Nu even opletten voor we de geasfalteerde weg rechts nemen en evenwijdig in het bos blijven. Steeds rechtdoor tot je op de schietstand van een kleiduifschietclub uitkomt. Hier is het goed om even te verpozen en de brooddoos te ledigen.
Maar er is geen tijd om te spelen, vooruit is de weg! De schietclub verlaten naar rechts tot op de bovenvermelde asfaltweg nu even links en weer recht het Petit Bois in. Wees op uw hoede want er is in gewerkt met nieuwe verleidelijke wegen maar blijf de oude trouw volgen richting “Devant le Banal bois”. Dan schuin rechts richting Pont de Libin. Het oude station van Atrival voorbij, het spoor over en deze weg ongeveer 800m volgen. Eerste landweg recht in naar Mian-Chèrau, weer rechts of wat had je gedacht, richting Fausse Fontaine de N808 over naar Grosse Haie.
Wie had dit alles van ons verwacht, we beginnen onrustig te worden, een droombeeld verschijnt.
Rechtdoor en bergaf ligt Poix Saint-Hubert aan onze voeten. Nog even een 10 tal wandelaars voorbij huppelen, kwestie van goede zitplaatsen te hebben.
Mamy Confiture staat als bij toeval aan haar deurtje met een brede glimlach om ons te verwelkomen. Het doet een stapper deugd om te weten dat er voldoende Orval ter plaatse is. Bromberen op de achtergrond, een ganse dag wantrouwen, maar uiteindelijk toch met voldoende tijd over om de nodige vitaminen tot ons te nemen.
Ze werden er zowaar een beetje stil van.
Ter info, ons Mamy verjaart op 31 december 2010 en gaat op pensioen 01 januari 2011. De café blijft wel open “oef”. Wij hebben een uitnodiging op zak om de week ervoor of erna even binnen te wippen en op haar gezondheid en lang leven er eentje te drinken. Misschien een tip: begin het nieuwe jaar daar.
De groeten, en volgende week zal onze grote voortrekker wel iets uit zijn toverhoed schudden.
Herman
Nabeschouwing:
Nu zou ik dus eventjes in het rond moeten schoppen en al onze leiders een veeg uit de pan geven. Dat dit deze keer iets moeilijker is moeten jullie verstaan. Ik stond namelijk mee vooraan en ik kan maar moeilijk mezelf uitkafferen. Dus over mij niks dan goed!
Onze grote leider was er niet bij, hij moest goede punten verdienen thuis, daar kan ik inkomen. Alhoewel in zijn geval ben ik zeker dat hij dat in dit aardse bestaan niet meer rond krijgt.
Dan rest er enkel ons Williameken! Da's dus een ander paar mouwen! Gezien mijn beperkt tijdsbestek vandaag zal ik mijn grieven bijhouden tot latere datum.
Voila tot later, ik ga nog snel een handvol goede punten verdienen.
zondag 10 oktober 2010
Aywaille/Amblève – Poulseur/Ourthe
Uitnodiging:
't Is nog niet voorbij....die mooie zomer !! Als het voor jullie goed is..en waarom niet ?...woensdag nog eens naar de Amblève, de kanten van Aywaille.
Met de kaarten 49/ 1.2; 49 / 3.4 en 49/5.6 hebben we genoeg stationnetjes om af/op te stappen, kiezen doen we op de I.C. van Brussel Noord naar Luik Gm.
Wanneer het zonnig en rond de 20° Celsius is, klimmen we uit de vallei om 200m. hoger dan het Amblève-dal mooie vergezichten te aanschouwen, bij minder open hemel blijven we in de omgeving van de rivier om de bosrijke hellingen te bewandelen.
Enkel nog hopen dat de gewongen afwezigen van de laatste weken "gezond en fit" terug op het "Appel" zijn...zoniet, veel beterschap voor hen en/of hun partner.
Treinuren : met den dubbeldekker vanuit St Niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel Noord en vervolgens om 08.06u met den I.C. komende van Oostende naar Liège Gm.
Relaas der feiten:
6 oktober 2010
Sssst…niet te hard spreken, alleman moet dit niet weten dat wij weer bij de gelukkigen mochten zijn. Vanonder het wolkendek hier bij ons om in de Ardennen te genieten van zon en een aangename temperatuur. De wijzen kwamen nu eens niet uit het Oosten maar uit het Westen, niet met drie maar met zevenen, niet met goud, wierook en myrre maar met veel stapgoesting, natuurminnend en dorst naar Orval. De foto’s niet vergeten bekijken van Dany en William en die door Herman in een “webalbum” op picasa zijn gezet.
Aywaille/Amblève – Poulseur/Ourthe.
Relaas van de tocht: Wat heel mooi is mag ons meermaals onder de voeten geschoven worden zoals nu de eerste vier kilometers het geval was. Vanuit het station van Aywaille naar het “bois de Bougneuse Hé” om te beginnen aan de eerste zware 200m hogerop naar het “Croix de Septroux” van waaruit een klaarder zicht dan verleden week. Nooit plat vandaag, over de kam van “Cwimont” zakkend tot vóór het gehucht Chambralles naar de brug over de Ourthe te Martinrive. ’t Is niet waar zeker…weer een verloren hond die ons gezelschap wilde houden en met ons meeliep. De spoorlijn over om nog voor de noen een tweede keer aan een even steile en hoge klim te beginnen, uit het bos en langs de ”ruïne Chat. d’Amblève” naar een open weiland om het dorpje Rouvreux binnen te puffen met veel goesting naar ons boterhammen en wat rust. Na wat gepraat met een hoog bejaarde “habitant”, mogen plaatsnemen op z’n rustbank voor het bijna 200 jaar oud geboortehuis en in het gezelschap van zijn poetsvrouw. Na het ledigen van de brooddoos terug op stap van gehucht of dorp naar toefjes bos en veel weiland, over de kam van Focroule dalend naar het gehucht Lillé en zo naar de N678. Eventjes linksom het beekje “Rau de Bôval” op te zoeken om aan de 3è klim van de dag te beginnen. Nu naar het gehucht Xhignez, langs de achterkant van het kasteel om door de draaihekjes en de frisgroene weilanden op te klimmen rechts van het “Chateau de Lincé” met boven een bijna oneindige kim met dartele veulens op de voorgrond (twee en viervoeters). Vervolgens door het dorp van Lincé, uit het open veld en gestaag dalend naar de Ourthe-brug te Chanxhe, oja, onze meelopende viervoeter was ineens weg. Daar aangekomen, in gesloten vergadering besloten om, na meer dan 500m. op en evenveel meters af, het rustig te houden en de laatste twee kilometers langs de Ourthe te blijven richting einddoel Poulseur.
Het is de bedoeling om niet uitgeput de “àpres promenade” aan te vangen : de smaak van redelijk oude Orval en de bijhorende versnaperingen moeten tot “hun recht” kunnen komen. Negentig minuten (lees : 3 x 30m) volop genoten op een buitenterras in volle zon en in tamelijk goed gezelschap…misten wel ons Francine bij het klinken van de volle bolle glazen. Zij kon er niet bijzijn daar ze hun badkamer aan ’t vernieuwen zijn en de stielmannen het ligbad wilden testen.
Tot volgende oproep, hoogstwaarschijnlijk zonder mij, William en Herman met hun beidjes zullen ze mij wel kunnen vervangen zeker?
Nabeschouwing:
Spannend, elke week opnieuw al die duizenden lezeressen "dat verdien ik, elke week opnieuw" die speciaal aan mijn schrijfwerk verslaafd zijn. Als ik mijn ogen sluit hoor ik jullie kirren van plezier.
Ik versta jullie, met die vervelende slome ouder wordende mannen op uw kot zitten, de wereld kan wreed zijn.
Maar als troost kan ik jullie zeggen, nergens wordt er over jullie zoveel gefantaseerd als op een mannenstaptocht door het grote donkere bos.
Ik zou zeggen ga nog eens mee stappen, maar ja inderdaad, dan neuten ze over de koers en de voetbal, rare jongens he!
Ik groet jullie dames, ik zal vandaag als ik in de zon loop eens speciaal aan jullie denken.
't Is nog niet voorbij....die mooie zomer !! Als het voor jullie goed is..en waarom niet ?...woensdag nog eens naar de Amblève, de kanten van Aywaille.
Met de kaarten 49/ 1.2; 49 / 3.4 en 49/5.6 hebben we genoeg stationnetjes om af/op te stappen, kiezen doen we op de I.C. van Brussel Noord naar Luik Gm.
Wanneer het zonnig en rond de 20° Celsius is, klimmen we uit de vallei om 200m. hoger dan het Amblève-dal mooie vergezichten te aanschouwen, bij minder open hemel blijven we in de omgeving van de rivier om de bosrijke hellingen te bewandelen.
Enkel nog hopen dat de gewongen afwezigen van de laatste weken "gezond en fit" terug op het "Appel" zijn...zoniet, veel beterschap voor hen en/of hun partner.
Treinuren : met den dubbeldekker vanuit St Niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel Noord en vervolgens om 08.06u met den I.C. komende van Oostende naar Liège Gm.
Relaas der feiten:
6 oktober 2010
Sssst…niet te hard spreken, alleman moet dit niet weten dat wij weer bij de gelukkigen mochten zijn. Vanonder het wolkendek hier bij ons om in de Ardennen te genieten van zon en een aangename temperatuur. De wijzen kwamen nu eens niet uit het Oosten maar uit het Westen, niet met drie maar met zevenen, niet met goud, wierook en myrre maar met veel stapgoesting, natuurminnend en dorst naar Orval. De foto’s niet vergeten bekijken van Dany en William en die door Herman in een “webalbum” op picasa zijn gezet.
Aywaille/Amblève – Poulseur/Ourthe.
Relaas van de tocht: Wat heel mooi is mag ons meermaals onder de voeten geschoven worden zoals nu de eerste vier kilometers het geval was. Vanuit het station van Aywaille naar het “bois de Bougneuse Hé” om te beginnen aan de eerste zware 200m hogerop naar het “Croix de Septroux” van waaruit een klaarder zicht dan verleden week. Nooit plat vandaag, over de kam van “Cwimont” zakkend tot vóór het gehucht Chambralles naar de brug over de Ourthe te Martinrive. ’t Is niet waar zeker…weer een verloren hond die ons gezelschap wilde houden en met ons meeliep. De spoorlijn over om nog voor de noen een tweede keer aan een even steile en hoge klim te beginnen, uit het bos en langs de ”ruïne Chat. d’Amblève” naar een open weiland om het dorpje Rouvreux binnen te puffen met veel goesting naar ons boterhammen en wat rust. Na wat gepraat met een hoog bejaarde “habitant”, mogen plaatsnemen op z’n rustbank voor het bijna 200 jaar oud geboortehuis en in het gezelschap van zijn poetsvrouw. Na het ledigen van de brooddoos terug op stap van gehucht of dorp naar toefjes bos en veel weiland, over de kam van Focroule dalend naar het gehucht Lillé en zo naar de N678. Eventjes linksom het beekje “Rau de Bôval” op te zoeken om aan de 3è klim van de dag te beginnen. Nu naar het gehucht Xhignez, langs de achterkant van het kasteel om door de draaihekjes en de frisgroene weilanden op te klimmen rechts van het “Chateau de Lincé” met boven een bijna oneindige kim met dartele veulens op de voorgrond (twee en viervoeters). Vervolgens door het dorp van Lincé, uit het open veld en gestaag dalend naar de Ourthe-brug te Chanxhe, oja, onze meelopende viervoeter was ineens weg. Daar aangekomen, in gesloten vergadering besloten om, na meer dan 500m. op en evenveel meters af, het rustig te houden en de laatste twee kilometers langs de Ourthe te blijven richting einddoel Poulseur.
Het is de bedoeling om niet uitgeput de “àpres promenade” aan te vangen : de smaak van redelijk oude Orval en de bijhorende versnaperingen moeten tot “hun recht” kunnen komen. Negentig minuten (lees : 3 x 30m) volop genoten op een buitenterras in volle zon en in tamelijk goed gezelschap…misten wel ons Francine bij het klinken van de volle bolle glazen. Zij kon er niet bijzijn daar ze hun badkamer aan ’t vernieuwen zijn en de stielmannen het ligbad wilden testen.
Tot volgende oproep, hoogstwaarschijnlijk zonder mij, William en Herman met hun beidjes zullen ze mij wel kunnen vervangen zeker?
Nabeschouwing:
Spannend, elke week opnieuw al die duizenden lezeressen "dat verdien ik, elke week opnieuw" die speciaal aan mijn schrijfwerk verslaafd zijn. Als ik mijn ogen sluit hoor ik jullie kirren van plezier.
Ik versta jullie, met die vervelende slome ouder wordende mannen op uw kot zitten, de wereld kan wreed zijn.
Maar als troost kan ik jullie zeggen, nergens wordt er over jullie zoveel gefantaseerd als op een mannenstaptocht door het grote donkere bos.
Ik zou zeggen ga nog eens mee stappen, maar ja inderdaad, dan neuten ze over de koers en de voetbal, rare jongens he!
Ik groet jullie dames, ik zal vandaag als ik in de zon loop eens speciaal aan jullie denken.
vrijdag 1 oktober 2010
Aywaille - Poulseur
Uitnodiging:
Zo warm als verleden woensdag zal het niet meer worden, droog is al genoeg en dat is hetgeen ze voorspellen. Wij zijn liever moe dan lui, daarom springen we vroeg uit onze slaapbak om er met veel goesting bij te zijn.
Deze keer een beetje verder dan verleden woensdag, wel op dezelfde spoorlijn vanuit Liége Gm. maar nu verlaten we de Ourthe bedding te Rivage om de Ambléve te volgen tot Aywaille, ons vertrekpunt.
‘k Ga er iets mooi uitzoeken, ‘k weet dat je daar niet aan twijfelt, Aywaille – Aywaille of Aywaille – Poulseur - Jullie kiezen, ik beslis.
Kaarten 49 / 1.2 en 49 / 3.4 . met dezelfde treinuren als verleden week t.t.z. met den dubbeldekker vanuit St niklaas om 06.30u naar Brussel noord, na een lekker potje koffie nemen we de I.C. trein naar Liége Guillem. om 08.06u.
Jij komt toch ook !? tot woensdagmorgen, Hilaire (Aan alle afwezigen, wegens zelf ziek of ziek familielid – spoedig en goed herstel gewenst)
Relaas der feiten:
29 september 2010
Heb meelij met de gedwongen afwezigen, heb ergernis met de gewilde absents. Wij met ons drietjes verheugd dat we er wel mochten bijzijn, bij een stralend weertje rondstappen in de mooie natuur…het geluk moet wat langs je kant zitten, een aandoening, ziekte of ongevalletje kan je plannen en vrijetijdsbezigheden in de war sturen, nogmaals, voor degenen er nu mee geconfronteerd zijn…veeeeel en vlug beterschap, iedere stapdag word er over jullie gepraat.
Relaas van de tocht : het station Aywaille uit om 09.50u om westers te stappen en te beginnen aan de eerste beklimming van de dag uit het dal van de Amblève, aanstonds het gemengd bos “bois de Bougneuse Hé” in, langs het beekje “Rau de Parfond Vâ”, tot tegen het dorpje Awan om in een grote bocht rechts, tussen wei en bos naar het groot kruis “ Croix de Septroux” een kleine 200m. hoger dan de Amblève. Daar al de eerste mooie panorama’s, nu nog een beetje nevelig maar vanaf de middag zonnig en klaar. (zie foto’s van Jacky en mijzelf). Een honderdtal meters zakken, door en modderige en glibberige boswegel langs het grachtje “Rau du fond de Longuegne” om uit te komen in het gehucht Chambralles. (toen liep ik al in m’n hemd, dank aan de warme zonnestralen) Immer westwaarts, door deeltjes bos en veel weiland naar het dorpje Oneux, gelegen boven de samenvloeiing van Amblève en Ourthe. (konden goed zien waar we in de namiddag nog moesten passeren, o.a. Fraiture). Op de trappen naar het kerkje onze “boke’s” opgegeten “en plein de soleil”. Terug op stap, goed zakkend naar de rotsformaties van “Res. Nat. domaniale les Tartines”, zigzaggend naar beneden en goed oppassend voor “slipgevaar” om uit te komen aan een rusthuis en het oud verlaten stationnetje van Comblain-au-Pont. Onze Michel een babbeltje opgezet met twee hoogbejaarde dames (’t moeten niet altijd plaatselijke schonen zijn) die voor hem, in het Waals dialect, een liedje zongen uit hun kinderjaren. Vanaf nu noordelijk, niet de Ourthe-brug maar de Amblève-brug over, tot vijfhonderd meter vóór het station van Rivage rechts om nog eens een kleine 200m. opwaarts te klauteren, voorbij de merkwaardige “Tilleul de Mérinet” naar het dorpje Fraiture. Ons weer meerdere keren door draaihekjes moeten wringen, oppassen voor de “koevlaaien” om “DAARVOOR DOEN WE HET !!” een prachtig zicht te krijgen op hetgeen we gedaan hadden en het gehucht Chanxhe aan de Ourthe. Vanaf de brug over de rivier gekozen voor het jaagpad en “l’Ile de Lion” tot Poulseur.( verleden week daarmee begonnen)
Geëindigd op het zonnig terras van “Poul’s café” rechtover het stationnetje van Poulseur en onder de majestueuze toren van “Donjon de la Renastienne” in restauratie (prachtig project van de Waalse Gemeenschap – bij ons zou er twintig jaar studiewerk aan vooraf gaan – gaan het eens bezichtigen als het af is)
Weer een tocht met alles erop en eraan en het mooie weer als “toetje”. Tot volgende week woensdag en geniet van de foto’s via onzen Herman. Groetjes van den Nestor van de bende.
Nabeschouwing:
Ik moet het toegeven William de grote had gelijk.
Hij had mij verwittigd, ze zijn niet te vertrouwen alleen, ze gaan hem in de doeken doen, ze gaan hem mee op het slechte pad brengen.
Voorwaar hij had gelijk, je ziet ze duidelijk fier pauzeren bij hun vierwieler "ba ba ba". En dan hun troebele ogen, het drankpeil staat duidelijk af te lezen. "Veel te veel" Schande kome over hen.
Dan nog het strafste een oude, trouwe, bijna zonder zonde zijnde stapper op het slechte pad brengen.
Voorwaar lezers ik zeg u "Het zal slecht aflopen met dat duo"
Voila het zit erop, plicht volbracht, er rest mij enkel nog een trapist te ledigen om goed te kunnen slapen. Op doktersvoorschrift!
Zo warm als verleden woensdag zal het niet meer worden, droog is al genoeg en dat is hetgeen ze voorspellen. Wij zijn liever moe dan lui, daarom springen we vroeg uit onze slaapbak om er met veel goesting bij te zijn.
Deze keer een beetje verder dan verleden woensdag, wel op dezelfde spoorlijn vanuit Liége Gm. maar nu verlaten we de Ourthe bedding te Rivage om de Ambléve te volgen tot Aywaille, ons vertrekpunt.
‘k Ga er iets mooi uitzoeken, ‘k weet dat je daar niet aan twijfelt, Aywaille – Aywaille of Aywaille – Poulseur - Jullie kiezen, ik beslis.
Kaarten 49 / 1.2 en 49 / 3.4 . met dezelfde treinuren als verleden week t.t.z. met den dubbeldekker vanuit St niklaas om 06.30u naar Brussel noord, na een lekker potje koffie nemen we de I.C. trein naar Liége Guillem. om 08.06u.
Jij komt toch ook !? tot woensdagmorgen, Hilaire (Aan alle afwezigen, wegens zelf ziek of ziek familielid – spoedig en goed herstel gewenst)
Relaas der feiten:
29 september 2010
Heb meelij met de gedwongen afwezigen, heb ergernis met de gewilde absents. Wij met ons drietjes verheugd dat we er wel mochten bijzijn, bij een stralend weertje rondstappen in de mooie natuur…het geluk moet wat langs je kant zitten, een aandoening, ziekte of ongevalletje kan je plannen en vrijetijdsbezigheden in de war sturen, nogmaals, voor degenen er nu mee geconfronteerd zijn…veeeeel en vlug beterschap, iedere stapdag word er over jullie gepraat.
Relaas van de tocht : het station Aywaille uit om 09.50u om westers te stappen en te beginnen aan de eerste beklimming van de dag uit het dal van de Amblève, aanstonds het gemengd bos “bois de Bougneuse Hé” in, langs het beekje “Rau de Parfond Vâ”, tot tegen het dorpje Awan om in een grote bocht rechts, tussen wei en bos naar het groot kruis “ Croix de Septroux” een kleine 200m. hoger dan de Amblève. Daar al de eerste mooie panorama’s, nu nog een beetje nevelig maar vanaf de middag zonnig en klaar. (zie foto’s van Jacky en mijzelf). Een honderdtal meters zakken, door en modderige en glibberige boswegel langs het grachtje “Rau du fond de Longuegne” om uit te komen in het gehucht Chambralles. (toen liep ik al in m’n hemd, dank aan de warme zonnestralen) Immer westwaarts, door deeltjes bos en veel weiland naar het dorpje Oneux, gelegen boven de samenvloeiing van Amblève en Ourthe. (konden goed zien waar we in de namiddag nog moesten passeren, o.a. Fraiture). Op de trappen naar het kerkje onze “boke’s” opgegeten “en plein de soleil”. Terug op stap, goed zakkend naar de rotsformaties van “Res. Nat. domaniale les Tartines”, zigzaggend naar beneden en goed oppassend voor “slipgevaar” om uit te komen aan een rusthuis en het oud verlaten stationnetje van Comblain-au-Pont. Onze Michel een babbeltje opgezet met twee hoogbejaarde dames (’t moeten niet altijd plaatselijke schonen zijn) die voor hem, in het Waals dialect, een liedje zongen uit hun kinderjaren. Vanaf nu noordelijk, niet de Ourthe-brug maar de Amblève-brug over, tot vijfhonderd meter vóór het station van Rivage rechts om nog eens een kleine 200m. opwaarts te klauteren, voorbij de merkwaardige “Tilleul de Mérinet” naar het dorpje Fraiture. Ons weer meerdere keren door draaihekjes moeten wringen, oppassen voor de “koevlaaien” om “DAARVOOR DOEN WE HET !!” een prachtig zicht te krijgen op hetgeen we gedaan hadden en het gehucht Chanxhe aan de Ourthe. Vanaf de brug over de rivier gekozen voor het jaagpad en “l’Ile de Lion” tot Poulseur.( verleden week daarmee begonnen)
Geëindigd op het zonnig terras van “Poul’s café” rechtover het stationnetje van Poulseur en onder de majestueuze toren van “Donjon de la Renastienne” in restauratie (prachtig project van de Waalse Gemeenschap – bij ons zou er twintig jaar studiewerk aan vooraf gaan – gaan het eens bezichtigen als het af is)
Weer een tocht met alles erop en eraan en het mooie weer als “toetje”. Tot volgende week woensdag en geniet van de foto’s via onzen Herman. Groetjes van den Nestor van de bende.
Nabeschouwing:
Ik moet het toegeven William de grote had gelijk.
Hij had mij verwittigd, ze zijn niet te vertrouwen alleen, ze gaan hem in de doeken doen, ze gaan hem mee op het slechte pad brengen.
Voorwaar hij had gelijk, je ziet ze duidelijk fier pauzeren bij hun vierwieler "ba ba ba". En dan hun troebele ogen, het drankpeil staat duidelijk af te lezen. "Veel te veel" Schande kome over hen.
Dan nog het strafste een oude, trouwe, bijna zonder zonde zijnde stapper op het slechte pad brengen.
Voorwaar lezers ik zeg u "Het zal slecht aflopen met dat duo"
Voila het zit erop, plicht volbracht, er rest mij enkel nog een trapist te ledigen om goed te kunnen slapen. Op doktersvoorschrift!
Poulseur - Tilff
Uitnodiging:
'K ben er deze keer vroeg bij.. Het is niet zo dat ik met m'n wijsvinger en de ogen dicht een plaats aanduidt op de kaart van de Ardennen...dit gaat telkens samen met uren zoekwerk...nee nee geen dank daarvoor.
Onzen Herman heeft me nu geholpen..zou graag nog eens eindigen in Tilff. Dat komt woensdag goed uit, ze geven volle zon, dus blauwe hemel met een temperatuur van rond de 20°..Ideaal weer om uit de Ourthe-vallei en de bosrijke gedeelten op te klimmen naar hogere vlakten met onderweg een gehucht of dorpje vol vergezichten om te eindigen op een rustig en zonnig terras aan de Ourthe te Tilff.
Opteer om te starten in Poulseur, langs de Ourthe en "L'île du Lion", over de Ourthebrug, uit het dal naar het gehucht Le Fays en vervolgens Chaply en de eerste "point de vue". Verder naar "ancien moulin de la Haze" om min of meer inde buurt van de grote beek te blijven stappen richting Haie des Pauvres en achter het dorp Dolembreux door. Daarna Noordwest door een bosrijk gebied, uit de buurt blijven van de autostrade E26/A25 om zo ons geliefd Tilff aan de Ourthe binnen te vallen...Voor WAAR, ik zeg u, de moeite om doen !!.
Kaart 49 / 1.2 en 42 / 5.6.
Treinuren : Goed geraden..met den dubbeldekker (vertrek om 06.30u te St Niklaas) naar Brussel noord en vervolgens met den I.C. Oostende - Eupen tot Luik gm. om daar de aansluiting te nemen naar Poulseur (aankomst 09.35u) Vroeg vertrekken = vroeg op stap = genieten onderweg = genieten bij aankomst.
Relaas der feiten:
22 september 2010
Relaas van de tocht: Om 09.35u te Poulseur uit de trein, om het jaagpad langs de Ourthe op te zoeken. Langs de nu toch wel kalme rivier over het sasbruggetje van “L’ île du Lion” om mee de bocht te nemen naar de grote brug te Chanxhe. De brug over om dan 100m; verder links zigzaggend aan een steil paadje te beginnen welke ons 150m. hoger moest brengen tot het gehucht Le Fays en de eerste vergezichten van den dag. Bij afwezigheid van een drietal vaste “cameramannen” was het enkel Jacky en amateur ikzelf met digital toestel. Vanaf nu veel prachtige panorama’s, zeker bij dit stralend nazomerdagje. Door het veld naar het andere gehucht Chaply en vervolgens naar het dorp Flagothier met zijn “Ancien Moulin de la Haze” (volledig in verval en verroest – niet meer aan te zien). Vanaf hier 4 km. in de nabijheid gebleven van “Ruisseau de la Haze”, links en rechts mooi wandelgebied, eenmaal op onze stappen moeten terugkeren wegens: jachtgebied en paden in wildgroei. Niet getreurd, het was natuurlijk mooi met veel holle wegen en hoge hagen omheen. Iets na hoognoen ons p.n. plaats gevonden aan een houten bruggetje over het kabbelende beekje. Hadden intussen, in het vorige dorp, het gezelschap gekregen van een speelse en pientere hond (merk onbekend), een leuk beestje dat mee knabbelde uit onze brooddoos…gevolg, kregen hem dus niet meer uit onze buurt. Terug op pad, nu rechts van het watertje, onder het gehucht Haie des Pauvres door om in een grote bocht rond het dorp Dolembreux te stappen. Vanaf hier niets meer plat maar zeer golvend, eerst naar de “Trou du Renard” opzij van het gehuchtje Hayen. ’t Was klimmen of dalen, nu de “rau de Gobry”, dachten voor de tweede keer vandaag eens iets nieuw te proberen maar het lukte ons niet. Wilden net vóór de beekbedding links een wegeltje inslaan, avontuurlijk en tamelijk begaanbaar..tot einde verhaal, op onze stappen terug zonder treurnis daar het zo “natuurlijk prachtig” was. Beseften wel dat dit ommetje gevolgen had voor het verdere verloop van de stapdag. Samen met onzen Herman, intussen geslaagd kaartlezer, gekozen om uit het “bois Le-Comte” te klauteren richting autosnelweg E26-A25, langs het gehucht En Tarbois, dooreen een chique villawijk. Hier voor het eerst last ondervonden met onze loslopende viervoeter en de automobilisten die kwaad naar ons keken. Achter “Chap. N.D. de Chaweresse” om de diepe Ourthe-vallei met het dorp Tilff beneden ons te zien liggen. Hoera..vanaf hier nog drie kilometer sterk dalend langs rustige verharde wegen om uit te komen aan de volle terrassen van het kerk- en dorpsplein Tilff. Daar, aan de drukke ring rond het autovrije centrum, zijn we onze trouwe vriend van één dag kwijtgespeeld.
Met ons vijven een zonnig plekje gevonden op het caféterras aan de Ourthe met zicht op het stationnetje aan de overkant, 90 minuten lang genieten..t.t.z. 3 x 30 minuten voor 3 x een volle 33. LEKKERRRRR!.
Door omstandigheden ? toch maar een flauwe opkomst voor een dag stapplezier, voor degenen die er bij waren verheugend…schitterend weer, volop zon en vrij warm tot 28° met een parcours vol afwisseling en een nagenieten dat “AF” was. Spijtig dat de afzegging soms gepaard moet gaan met een smoesje..waarom gewoon niet melden dat ze hun “ploegske” moeten gaan aanmoedigen…zijne vriend had het er moeilijk mee.
Tot volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Wegens gebrek aan en andere uitvluchten een week te laat gepubliceerd.
Allemaal uitvluchten, te laat is te laat, als straf niet mee op 29 september en genen drank op die dag. Eens zien of iemand medeleven heeft en mij alsnog trakteert.
De groeten en mijn huiswerk snel verder maken. Een echte spoortripper rust niet!
'K ben er deze keer vroeg bij.. Het is niet zo dat ik met m'n wijsvinger en de ogen dicht een plaats aanduidt op de kaart van de Ardennen...dit gaat telkens samen met uren zoekwerk...nee nee geen dank daarvoor.
Onzen Herman heeft me nu geholpen..zou graag nog eens eindigen in Tilff. Dat komt woensdag goed uit, ze geven volle zon, dus blauwe hemel met een temperatuur van rond de 20°..Ideaal weer om uit de Ourthe-vallei en de bosrijke gedeelten op te klimmen naar hogere vlakten met onderweg een gehucht of dorpje vol vergezichten om te eindigen op een rustig en zonnig terras aan de Ourthe te Tilff.
Opteer om te starten in Poulseur, langs de Ourthe en "L'île du Lion", over de Ourthebrug, uit het dal naar het gehucht Le Fays en vervolgens Chaply en de eerste "point de vue". Verder naar "ancien moulin de la Haze" om min of meer inde buurt van de grote beek te blijven stappen richting Haie des Pauvres en achter het dorp Dolembreux door. Daarna Noordwest door een bosrijk gebied, uit de buurt blijven van de autostrade E26/A25 om zo ons geliefd Tilff aan de Ourthe binnen te vallen...Voor WAAR, ik zeg u, de moeite om doen !!.
Kaart 49 / 1.2 en 42 / 5.6.
Treinuren : Goed geraden..met den dubbeldekker (vertrek om 06.30u te St Niklaas) naar Brussel noord en vervolgens met den I.C. Oostende - Eupen tot Luik gm. om daar de aansluiting te nemen naar Poulseur (aankomst 09.35u) Vroeg vertrekken = vroeg op stap = genieten onderweg = genieten bij aankomst.
Relaas der feiten:
22 september 2010
Relaas van de tocht: Om 09.35u te Poulseur uit de trein, om het jaagpad langs de Ourthe op te zoeken. Langs de nu toch wel kalme rivier over het sasbruggetje van “L’ île du Lion” om mee de bocht te nemen naar de grote brug te Chanxhe. De brug over om dan 100m; verder links zigzaggend aan een steil paadje te beginnen welke ons 150m. hoger moest brengen tot het gehucht Le Fays en de eerste vergezichten van den dag. Bij afwezigheid van een drietal vaste “cameramannen” was het enkel Jacky en amateur ikzelf met digital toestel. Vanaf nu veel prachtige panorama’s, zeker bij dit stralend nazomerdagje. Door het veld naar het andere gehucht Chaply en vervolgens naar het dorp Flagothier met zijn “Ancien Moulin de la Haze” (volledig in verval en verroest – niet meer aan te zien). Vanaf hier 4 km. in de nabijheid gebleven van “Ruisseau de la Haze”, links en rechts mooi wandelgebied, eenmaal op onze stappen moeten terugkeren wegens: jachtgebied en paden in wildgroei. Niet getreurd, het was natuurlijk mooi met veel holle wegen en hoge hagen omheen. Iets na hoognoen ons p.n. plaats gevonden aan een houten bruggetje over het kabbelende beekje. Hadden intussen, in het vorige dorp, het gezelschap gekregen van een speelse en pientere hond (merk onbekend), een leuk beestje dat mee knabbelde uit onze brooddoos…gevolg, kregen hem dus niet meer uit onze buurt. Terug op pad, nu rechts van het watertje, onder het gehucht Haie des Pauvres door om in een grote bocht rond het dorp Dolembreux te stappen. Vanaf hier niets meer plat maar zeer golvend, eerst naar de “Trou du Renard” opzij van het gehuchtje Hayen. ’t Was klimmen of dalen, nu de “rau de Gobry”, dachten voor de tweede keer vandaag eens iets nieuw te proberen maar het lukte ons niet. Wilden net vóór de beekbedding links een wegeltje inslaan, avontuurlijk en tamelijk begaanbaar..tot einde verhaal, op onze stappen terug zonder treurnis daar het zo “natuurlijk prachtig” was. Beseften wel dat dit ommetje gevolgen had voor het verdere verloop van de stapdag. Samen met onzen Herman, intussen geslaagd kaartlezer, gekozen om uit het “bois Le-Comte” te klauteren richting autosnelweg E26-A25, langs het gehucht En Tarbois, dooreen een chique villawijk. Hier voor het eerst last ondervonden met onze loslopende viervoeter en de automobilisten die kwaad naar ons keken. Achter “Chap. N.D. de Chaweresse” om de diepe Ourthe-vallei met het dorp Tilff beneden ons te zien liggen. Hoera..vanaf hier nog drie kilometer sterk dalend langs rustige verharde wegen om uit te komen aan de volle terrassen van het kerk- en dorpsplein Tilff. Daar, aan de drukke ring rond het autovrije centrum, zijn we onze trouwe vriend van één dag kwijtgespeeld.
Met ons vijven een zonnig plekje gevonden op het caféterras aan de Ourthe met zicht op het stationnetje aan de overkant, 90 minuten lang genieten..t.t.z. 3 x 30 minuten voor 3 x een volle 33. LEKKERRRRR!.
Door omstandigheden ? toch maar een flauwe opkomst voor een dag stapplezier, voor degenen die er bij waren verheugend…schitterend weer, volop zon en vrij warm tot 28° met een parcours vol afwisseling en een nagenieten dat “AF” was. Spijtig dat de afzegging soms gepaard moet gaan met een smoesje..waarom gewoon niet melden dat ze hun “ploegske” moeten gaan aanmoedigen…zijne vriend had het er moeilijk mee.
Tot volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Wegens gebrek aan en andere uitvluchten een week te laat gepubliceerd.
Allemaal uitvluchten, te laat is te laat, als straf niet mee op 29 september en genen drank op die dag. Eens zien of iemand medeleven heeft en mij alsnog trakteert.
De groeten en mijn huiswerk snel verder maken. Een echte spoortripper rust niet!
Abonneren op:
Posts (Atom)