Dave - St-Martin / Naninne

Uitnodiging:


Moet er niets achter zoeken, 't is nog altijd met veel overtuiging dat ik jullie oproep om mee te stappen maar gezien de barre weersomstandigheden van de laatste weken (lees : spekgladde ondergrond met veel sneeuw daarbovenop), besloten om het minder "spectaculair" te maken en iets minder ver in de Ardennen gezien de moeilijkheden bij ons jongens van 't spoor.

Morgen eventjes beneden Namen langs de omnibuslijn van Namur - Ciney, hebben daar een vijftal stationnetjes op korte afstand waar we kunnen beginnen en eindigen. stafkaart 47 / 7.8 en als nodig 53 / 3.4.

Treinuren: 'k zal nog eens mild zijn en een uurtje later vertrekken ttz. Met den I.C.trein van Sint-Niklaas naar Brussel Noord (vertrek om 07.29u) aansluiting te Brussel nd (vertrek om 08.42u) naar Namur en vervolgens naar onze startplaats (kiezen samen mijn 2 adjuncten op den trein)

Tot morgenvroeg en sorry voor het laat bericht, Hilaire



Relaas der feiten:
8 december 2010



Moeten we jullie weer overtuigen van ons gelijk. Wij met ons zessen met de gelukkige woensdagmensen (spijtig voor onze Frans die bij het binnenrijden te Dendermonde onze trein voor zijn neus zag voorbijrijden en terug huiswaarts keerde – in ’t vervolg toch naar iemand van ons gsm’ en – zouden er een mouw aangepast hebben, zeker voor onze Frans). Waarom het voor ons weer een superdag was?
A) Het had er dinsdagnacht nog eens gesneeuwd, alles bedekt met een vers laagje maagdelijk wit zodat wij de volle schoonheid konden bewonderen.
B) Tijdens ons stappen geen neerslag van welke aard ook, geen wind en een goede gevoelstemperatuur van -4°.
C) Volgens onze William hadden we het voorrecht om het mooiste plekje op aard te ontdekken… “Entre les deux Jambes” (Jambes Etat en Jambes Nord).
D) Te veel om op te noemen, je had er maar bij moeten zijn ( ik steek mijn middenvinger omhoog ).
Een kleine vijf uur sneeuwlopen in een behoorlijk dikke laag, zeker op de kam, ’t was vermoeiend genoeg.

Dave St Martin – La Meuse - Naninne

Relaas van de tocht: Start om tien uur dertig, ergens “entre les deux Jambes” nl. in het gehucht St Martin met zijn zeven huizen en één stal ( voor ons mogen ze die stopplaatsen nog lang openhouden, bevinden ons dan direct in volle natuur).
Welle weg, zuidelijk naar “Chap. St Martin” om eens op verkenning te gaan naar de “Rochers de Néviau”, rotspartijtjes die meer dan 100m. boven de Maas uitsteken. Teruggekeerd op onze stappen, nu naar “Ancien Fort de Dave”, even rondgeneusd..alles verlaten. Vastgesteld dat we ons te warm hadden ingeduffeld (zie naar de striptease van ons Francine – foto genomen door een geile trekker). Aan het eerste van de vele M.F. (Maison Forestier) het “Bois de Duva” in, aan een verwaarloosd kapelletje, een herinnering aan een vermoorde facteur (’s nachts om twee uur – in febr. 1896) in een zeer mooie schuin afdalende holle weg naar het dorp Dave aan de oevers van “La Meuse”.
Onze rugzak open gedaan aan de goed onderhouden pic-nic plaats vlak bij het eilandje “Ile de Dave”, een oase van stilte en rust tussen “Chateau de Wasseige” en “Chateau de Fernan – Nunez”. Boke’s op en thermos leeg, terug op stap.
Langs de blinde muur van ’t laatst genoemd kasteel, de N 947 over, om het enorm “Bois de Dave” te verkennen, een gigantisch gemengd woud vol gezonde bomen. Jacky en William hebben zich kunnen uitleven om hun prentjes te drukken en wij maar aanwijzingen geven naar de prachtige Kerstkaartjes. Moesten 160m. hoger dan de Maas, niet te steil maar schilderachtig mooi en kronkelend in holle wegen met diep afhangende takken, zwaar beladen met sneeuw. Boven op de kam, even gerust, verder op deze kam gebleven en zo naar het andere M.F. (La Faisanderie).
Daar een wijs besluit genomen…jawel, soms lukt ons dat.. om af te zakken naar de treinhalte van Naninne. Ons eerst nog laten zakken naar de grote beek “Rau de Dave” om zo langs de dorpswegeltjes het stationnetje te bereiken.
Is daar toch wel een kroeg zeker rechtover het spoor, café Vieux Naninne, gelukkig voor ons. Intussen begonnen de eerste sneeuwvlokken te dwarrelen, ik had het al aangekondigd met mijn gezond boerenverstand… op sommige plaatsen zag de lucht pastelgetint oranje, dit zijn de sneeuwwolken…vergeet het nu niet meer. Met ons zessen in een warm café, rond één grote tafel verzwaard met bolle glazen en dikbuikige flessen Orval…man…man…man..lekkerrrrrr. Goed onze tijd genomen om dit goeds der aarde tot ons te nemen en zonder problemen huiswaarts.
Geniet dit weekeind na met de foto’s, gebundeld en voorzien van tekst door onze Herman, alsook op zondagmiddag bij zijn nabeschouwingen…tot de volgende oproep,Hilaire.
Voor zij die er niet bijwaren, je moet geen trauma’s aan overhouden, er zijn nog woensdagen!



Nabeschouwing:


Voila, het zit erop de kop is er af! (Lief konijntje is in mijn handen gebleven, ik moet nu wel iets drinken om van die emotie's te bekomen)
Er zijn geen zekerheden meer, als onze leider schrijft om naar het blog te gaan kijken op zondag, dan doen we het op toch wel zaterdag zeker, enkel en alleen om hem te plezieren.
Waar waren de snoodaards welke de vorige week onze leider een beetje moesten ophitsen tegen zijn beide adjuncten? Zouden zij gezien hebben dat mijn mes blonk en vlijmscherp geslepen was? (vraag maar aan het konijntje)
No hard feelings, maar hou de nabeschouwing van vorige week toch maar in het achterhoofd! Mijn mes blinkt nog!
De groeten aan alle vredevolle stappers!