Bertrix - Bertrix

Uitnodiging:


Eindelijk nog eens een normale week met een gewone woensdag stapdag. Vaneigens hebben we niet stilgezeten, ik en ons Annie, gemiddeld twee dagen per week gaan fietsen, zelfs in Miiiiddden-Limbuuuurg. Voor degenen die interesse hebben, 'k heb alles goed bijgehouden en de knooppunten genoteerd, spreken erover tijdens de treinreis woensdag...niet zeggen maar doen...lui wordt je vanzelf... en oud ben je voor je 't weet...zegt dat Hilaire het gezegd heeft!

Ter zake nu,...klappen van woensdag kans op een bui regen maar 't minst in 't zuiden. Ons niet laten afschrikken, wat verfrissing mag, daarna zuurstof in overvloed.
Heb gekozen, na een tip van onze Herman voor het woud tussen Bertrix en Herbeumont ('t zuiden des Lands)

Stafkaarten : 64 / 7.8 en 67 / 3.4.
Treinuren : den dubbeldekker vanuit St Niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel Noord en vervolgens den E.C. Vauban om 07.42u tot Libramont en daar overstappen op het dieseltje naar Bertrix met aankomst om 10.00u.

Voor wanneer nog eens gezamenlijk op stap, spreek af met onze William, dan zoeken we er nog eens iets gepast uit, tot kijk Hilaire.



Relaas der feiten:
28 juli 2010



’s Morgens eventjes nagelbijten tot we in Brussel Noord toch nog de aansluiting hadden met den E.C. Vauban naar Libramont. Daarna ging het in felle vaart met onze “salontrein” diep in de Ardennen.
Weer een mooi aantal stapvrienden, zeven in totaal, er zijn er altijd wel een paar die (nood)gedwongen moeten forfait geven, het kan voor iedereen niet elke woensdag = stapdag = feestdag zijn.

Bertrix – Roche aux Corbeaux / Semois – Bertrix

Relaas van de tocht : gestart om 10u in Bertrix, met regenvestje aan wegens uitvallende nevel maar aangename staptemperatuur, gans zuidelijk langs de spoorlijn naar het in verval geraakte “Chateau Eau”. Vanaf daar het grote “bois de Babinai” in, door dit prachtig “wildbos” ons laten zakken naar de 100m. dieper gelegen vallei van de “ruisseau d’Aise”. Uitgekomen aan de “Pont de la Blanche” om nu 3km. westelijk te marcheren in de uit leisteen gehouwen oude spoorwegbedding van de vroegere lijn 163 Bertrix – Herbeumont. (Deze historisch interessante afgeschafte spoorlijn heb ik uitvoerig beschreven bij ons vorig bezoek, haar oorlogsverleden en belang bij de ontginning van de schiste = leisteen = hier Ardoise genoemd). Deze wandelweg nu “Voie Lente” genaamd vereerd met het aanschuiven aan de leisteentafel om onze brooddoos leeg te maken (zie de foto’s van Etienne, Jacky en William).
Waar de N824 onder de bedding loopt, verlaten wij deze om op te klimmen naar “La Roche aux Corbeaux”, het doel van deze stapdag. Halfweg even halt gehouden aan “Chap. Ste-Barbe” ( de kapelletjes hebben bijna allen de naam Sainte-Barbe, Patrones van de Leisteenhouwers aldaar) Nu op zoek naar het uitzicht “Ravenrots” welke ruim honderd meter uitsteekt boven de scherpe meanders van de Semois, we zagen beneden ook de “bras mort” van deze rivier, ik had gelukkig mijn willetje doorgedreven met behulp van ons Francine..DAARVOOR DOEN WE HET !!! Even terugkeren op onze stappen om in dalende lijn de Semois te bereiken in het gehucht Linglé aan het kruispunt van de N824/865. Van het ene prachtige bos naar het andere, nu met overwegend beuk en eik, het bos van “le Cul du Mont” een kam die 110m. hoog uitsteekt boven de rivierbedding, hier is na intens klimwerk genieten van de stilte en rust onder de bescherming van deze machtige loofbomen. Trachten nu toch wel min of meer op de kam te blijven om via “La Benie” en “Chêne Fleurette” noordoost te stappen, langs het “Arboretum” door het “bois de la Haie” richting camping en “Chap. Ste-Barbe” (hoe kan het anders).
Uit het bos zien we in de verte vóór ons de hoofdkerk van Bertrix. Die laatste twee kilometer lange asfaltweg is niet het aangenaamste maar wat we in onze verbeelding zagen opdoemen…?

Pure smakelijke, dorstlessende, en naar meer snakkende werkelijkheid…het volle bolle frisse amberkleurige en smakelijkste van alles…Orval !! man..man..man…lekkerrrr !!

Nog dit:
- We zouden het parcours ook de “frambozenroute” kunnen noemen, gans de dag op onze weg de kleine vuurrode maar heel zoete bessen, op grijphoogte, fris en propertjes gespoeld door de nachtelijke regenvlagen.
- De foto na de duikeling, ’t is hun schuld, laten de oude meestal vóór gaan om de obstakels waar te nemen, soms lukt me dat niet.
Tot volgende oproep, Hilaire



Nabeschouwing:


Toffe treinen op en af, Een gezelschap welke niet op een stap min of meer keek, een leider in topvorm en een afsluiter zoals het altijd zou moeten zijn.
Waren er dan geen minpunten hoor ik jullie al vragen, spijtig genoeg wel, waren ze groot genoeg om over te schrijven, zeker en vast.
Willen jullie enkele voorbeelden?
Eerst mijn glas ledigen en opnieuw vullen dat schrijft vlotter.
- Onzen ouwen zoals hijzelf zegt, is een kieken. Hij vraagt naar uw idee, vindt het goed en doet dan toch zijn gedacht. Ik ken dat van ergens!
- Er lag zeggen en schrijven één stokje in zijn weg, valt hij er niet over? Ons schuld zeker? Uitleggen ja.
- Over uitleggen gesproken, ons schoon koppel was terug herenigd. Broeders en zusters wat die gans de dag te vertellen hebben? Den ouwen weet het ook niet!
- Op het einde zijn ze nog bijna verloren gelopen, ze volgden de zachte rondingen voor hen zonder te zien dat het geen stappers waren. Wat denk je daar van? Rare jongens die twee!
Wil je meer weten dan moet je maar meegaan.
De groeten, het middagmaal wacht op deze jongen!