Jalhay – Stuwdam Gileppe – Limbourg

Uitnodiging:



Van den enen uithoek van 't land naar den anderen, van den westhoek Ieper naar den oosthoek Limbourg. Iedere woensdag iets anders, keuze en suggesties genoeg..maar in de late namiddag trachten we altijd naar hetzelfde...Belgische bieren en kazen blijven verbazen, te veel keuze om op te noemen (lees : proeven)..stappers weten waarom !!.
Woensdag goed weer, de lente is aan 't ontluiken, de natuur gaat ons binnenkort weer overspoelen met haar frisse kleurlijke planten en bloemen...hopelijk geen natuuruitspattingen zoals in Japan, wat een schrijnende beelden en veel menselijk leed, we wensen die mensen veel sterkte toe om hun normale leven weer op te bouwen.

Wat volgende woensdag betreft : Afstappen van de trein te Dolhain- Gileppe om 09.43u, stappen naar de Middeleeuwse vestingstad Limbourg en zo richting stuwdam van de Gileppe. Een jaarlijks terugkerende mooie tocht, heb gezocht naar wat nieuwe paadjes, en gevonden. Beetje weiland, veel loofbos en een niet te onderschatten moeilijkheidsgraad, keren terug naar de Stopplaats Dolhain- Gileppe.

Hebben maar 1 stafkaart nodig : 43 / 5.6 (ik hoop dat onze William al een 1/20.000 heeft).

Treinuren : met den dubbeldekker vanuit St niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel noord. (tijd voor een kopje koffie) vervolgens vertrek Brussel nd om 08.06u met den I.C. komende van Oostende naar Verviers central om daar het omnibusje te nemen naar onze startplaats.

Veel te laat..heel veel te laat !!, de nabeschouwingen van onze Herman. Tot woensdagmorgen op de trein, maakt dat je fit bent, geen uitvluchten zoeken, Hilaire





Relaas der feiten:
16 maart 2011




Woensdagmorgen “Mens erger je niet” gespeeld met onze spoorweg.
Niet te veel over zagen daar we altijd wel een gepaste oplossing of alternatief in ons “leidershoofd” hebben. We dachten te Verviers het omnibusje te nemen naar Dolhain-Gileppe. Daar starten maar de I.C. naar Eupen heeft onderweg “slepertje” gespeeld zodat de aansluiting in het water van de Vesder is gevallen. Dan maar mee met de tec-bus lijn 390 die de “Hoge venen” aandoet, afgestapt te Jalhay aan de poort van het “Westhertogenwald”. Alle ongemakken van daarvoor vlug vergeten ware het niet er een “Kwiestenbiebel” zijne rugzak liet staan in de bus. In kort beraad bijeen, een paar tf-jes naar de tec-dienst, gezien dat de autobus tot aan het grensdorpje Rocherath bolde, dan terug een rit naar Verviers moest doen en om 11.55u opnieuw Jalhay aandoen. Rugzak moest daar weer bijzijn en opgepikt worden
Gelukkig ligt gans die regio op één stafkaart, wij een plaatselijk wandelingetje uitgestippeld en om 11.30u terug aan de bushalte, onze boterhammetjes daar opgegeten zodat we geen overtollige tijd verspilden. Onze verstrooide meestapper, vol zenuwen en bang (voor moeder de vrouw) afwachtend, met rust gelaten tot de buschauffeur hem zijn persoonlijke spullen teruggaf.. daarna hem meermaals zijn zaligheid gegeven… hoe kwam dat nu..
”Ha ja hé, onze sporadische meestapper Freddy was één van zijn billen aan ’t showen, daarbij nog een rondborstige zwarte madam in de buurt…mijne kluts kwijt en mijne rugzak vergeten..sorry, ’t zal niet meer gebeuren”.
Professionals zoals we zijn, gauw een alternatieve route uitgedokterd richting “Lac de la Gileppe” om daar aan te sluiten op het voorziene parcours.

Jalhay – Stuwdam Gileppe – Limbourg.


Relaas van de tocht:
In de voormiddag een tochtje van iets meer dan vijf kilometer rond het gehucht Herbiester en “Croix du Baron” tot aan de eerste bossen van “Les Grands Champs”. Hoognoen en na de trubbels met ons tienen vertrokken vanuit het dorp Jalhay naar het grote woud “Hertogenwald Occidental”, het jachtgebied “Le Chéneu” in om het “Lac de la Gileppe” beneden ons te zien liggen. Ons naar beneden laten glijden tot de inham van het meer en via een sympathiek wegje naar de stuwdam. Bij zulk een zonnig weertje zeker de moeite om bekijken vanaf de “Belvédère”. Even verpozen, nu afzakkend naar de veel kleinere “Barrage de la Borchêne”, langs de “Ancien Carr. Bouchatte” naar de boerderijen van het gehucht La Pierresse. Daar definitief het woud uit, terug het weiland in om een prachtig vergezicht te krijgen van het dorpje Goè en de Machtige kerk van Limbourg. Langs het dorp Goè met zijn scheve kerktoren om een laatste klim te doen naar de oude middeleeuwse vestingstad Limbourg. Tijd genomen om de vele oude huizen en steegjes uit de 17è en 18è E. langs te wandelen. Al wat waardevol is, is geklasseerd en/of beschermd erfgoed. Tenslotte ons laten afzakken naar het onderliggende dorpje Dolhain, ingesloten door de “Vesdre”.
Een dagtocht welke chaotisch was begonnen toch nog geslaagd kunnen noemen met dank aan ons meestappers. Ook nog een geschikte kroeg gevonden in Dolhain om de “emoties” van de dag door te spoelen en nog tevreden huiswaarts te keren..al is het zo dat dit de “dag van de vergeten rugzak” zal blijven.
Geniet nog na van de mooie beelden geschonken door onze Freddy, Jacky en William en tot volgende woensdag, Hilaire.




Nabeschouwing:



Er zijn mijlpalen (dit zijn dagen waar men over blijft vertellen, in het geheugen gegrift) in de geschiedenis, woensdag was er zo eentje. In feite hadden we het moeten zien aankomen en er de nodige conclusies uit trekken.
Er was ten eerste al, niet het voorziene loc aan onze vertrektrein. Iedere iets of wat clevere spoorman weet dan dat dit het begin van een ketting is.
Ten tweede werken, altijd en overal, met de nodige vertraging welke enkel maar kan vermeerderen. Met als resultaat, aansluiting het spoorwegbos in, en een niet te genieten leider (te mijden). Een voortrekker welke op wolkjes van gramschap loopt, wordt ook voortdurend door medetrekkers op de juiste temperatuur gehouden. Dit is een herkende kunst!
Met de tec op stap is altijd een beetje reizen. Er was een voorstelling aan boord, “heb je mijn been al gezien”, met de benodigde uitleg over de techniek van het juiste gebruik van het hulpstuk. Grote en fonkelende ogen bij de medereizigers.
En dan een dringende kreet, AFSTAPPuuuiii!!! Iedereen graait ave en goed samen. Dag bus van den TEC.
Een klein stemmetje vraag onze aandacht “ik heb mijne rugzak op de bus vergeten”!!
Onze grote voortrekker welke al de eene beproeving na de andere had mogen ondergaan moest nu de kelk tot de laatste drup ledigen. Zijn gelaatskleur veranderde iedere seconde, wel mooi om zien. We moeten dit zeker herhalen!
Voor de rest niks nieuws onder de zon, stappen en zagen, zagen en verder stappen, ge kent dat venten “on the road”, willen indruk maken op die eene dame.
Ten derde, tot Brussel alles vrij normaal. Maar, maar er was een kraantje op het spoor gedonderd! Spijtig!
In plaats van iets vroeger thuis, iets later, maar wat geeft het. We zijn op pensioen, tijd is er voor ons voldoende!
De groeten, de lentezon is op komst iedere dag iets langer licht en warmte.