Belofte maakt schuld, komen hopelijk nog niet te laat om de miljoenen "wilde Narcissen" te gaan besluipen in het grote "bois du Chi" richting Beauraing. Maar niet gelaten, 't is de enigste keer op het jaar dat we vanuit die streek naar het O.L.V. bedevaartsoord Beauraing stappen.
Met de stafkaarten 59/ 5.6 en 59/ 1.2 en 58/ 3.4 zoeken we er iets sportiefs uit.
Zelfde treinuren als verleden week: met de dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek 06.29u) naar Brussel Noord, aansluiting met E.C.Vauban (vertrek Bru Nd om 07.42u) vanuit Jemelle met den tec-bus ligne 29 richting Wellin.
Met het parcours van de laatste jaren in gedachten weten we dat het de moeite is om doen, tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas er feiten:
11 april 2012
Traditiegetrouw wij naar het “Bois du Chi’ om de wilde narcissen te gaan bewonderen. Staan daar telkens met miljoenen te pronken en geven een fris lentegevoel onder de pas uitgelopen maar nog kalende loofbomen. Spijtig voor ons waren we een week te laat, de meeste gele bloemen waren op hun “retour” (verleden week gevolg een afgeschafte trein niet tot daar geraakt), het mocht en kon onze pret niet derven. Afgesproken dat we hetzelfde parcours als verleden jaar zouden onder de voeten lopen. Een twintiger, mooi golvend en maar één steile helling, langs vele bloeiende hagen en struwelen (mei- en sleedoorn) alsook een ommetje via de “kloostergemeenschap
Tibèriade”. (zie de geselecteerde foto’s van onze William)
Wellin – Beauraing.
Relaas van de tocht: Zo ver van huis en stipt op tijd. De tec-bus ligne 29 zette ons om 10u af in het fraaie dorp Wellin. Langs vele weilanden, in en uit het valleitje “Ri d’Ave” naar de “point de vue” La Marlière. Licht golvend door de frisgroene velden afgezoomd met bebloemde hagen, vandaar naar en door grote stukken bos, zowel naald- als loofbomenbossen. Waar we langs stapten? O.a. “Tienne de Reumont”, “bois de Merdier”, “bois la Hardie” en “bois de Haur”. Voor de zoveelste keer open veld waar we “Monastre Tibèriade” zagen liggen, een ommetje gemaakt om er de rustieke en in het hout opgetrokken kapel te bezoeken. Niemand achter gebleven, sommigen wel goesting om zo de “buitenwereld in verderf” te ontvluchten. Wij verder, een plaats gaan zoeken om te “schoven”, gevonden aan de “pont des Kaiserlicks” over het riviertje “La Wimbe”. Terug op stap richting het gehucht Revogne om daar een langgerekt bos in te stappen, beginnend met de “Tienne de St-Roch” naar “bois du Chi”, “bois de Martouzin” en “bois Le Ban de Malakof” tot de ingang van het stadje Beauraing. Een ongeveer zes kilometer lange beboste kalkrots heuvel, langs de noordkant heel steil. Onder het “bois de Martouzin” loopt een kilometer lange spoorwegtunnel (enkele jaren geleden tweesporig en elektrisch gemaakt – lijn Dinant – Bertrix). Wij tenslotte het “Bedevaartsoord van O.L.V. van Beauraing” binnen om aan het stationnetje één uur voor het treinvertrek een kroeg binnen te gaan met weer een tekort aan Orval, miserie X 3.
Geniet van de foto’s en de commentaren van Herman en William, tot volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden en vriendinnen stappers.
Waren de treinen vandaag dan eens stipt toch was er slechte mare (niet de Karel) .
Vooreerst het feit dat Francientje haar rugzak met inhoud was verdwenen op onverklaarbare wijze met de problemen die dat met zich meebracht. Geen beenstukken meer, poncho, identiteitskaart, SIS kaart en wie weet wat nog allemaal was weg, het moet je maar overkomen.
Dan kregen we ook nog melding (en dat was heel erg) van het overlijden van ROGER DE MULDER door de meeste van ons gekend als de GROTE VOORTREKKER
van het wandelgebeuren in ons kringetje.
De wandeling zelf gebeurde in een iets of wat bedrukte sfeer alhoewel weer enkele kornuiten het niet konden laten om fratsen uit te halen, maar over het algemeen was het toch genieten van de natuur. Het grote minpunt was wel de paasbloemen, waar we eigenlijk de wandeling voor deden, dat die al overtijd waren op enkele exemplaren na. Toch hebben we er nog een mooie trip van gemaakt bij goed weer.
Toch moet het van mijn hart, bij de afsluiters krijgen we de laatste tijd een schok te verwerken "de ORVAL wordt schaars " tot groot leed van ons select gezelschap. Ik weet niet waar dat naartoe gaat maar het ziet er niet rooskleurig uit.
Geniet van de foto's en tot volgende trip.
IKKE
William
Nabeschouwing II:
Niks kon er ons gebeuren, op uur en tijd in Brussel. Lekkere koffie om een beetje wakker te worden. Op tijd naar de Vauban ons breed zettend, kwestie van de andere reizigers duidelijk te maken dat wij hier met velen zijn! Een vreemde eend komt vragen of dit wel de trein naar Luxemburg is? Jaja, vreemden helpen is mijn tweede natuur. Ik zie hem even later op de trein naar Wezet stappen! Rare mannen die naar Luxemburg moeten! De trein is op uur en tijd weg, de verwarming is defect, om mijn vrienden te genoegen (ze zitten niet graag in de kou; ik ook niet) gaan wij ons verzetten naar het vorige rijtuig. Sientje roept “mijne rugzak is weg”, in eerste instantie denk ik dat ze hem vergeten was in de coffeeshop maar ze houd voet bij stuk, ze heeft hem op het rek gelegd. Mijn geloof en vertrouwen in de medemens heeft een knauw gekregen!
Moge de dief zijn ziezie verschrompelen en de rest is voor de kat. Hij mag nog het eeuwige jeuk in zijn knieën krijgen en te korte armen, zodat hij er niet aan kan krabben!
We hebben met moeite Brussel verlaten, als een sms William inhaalt. Hoofdleider Roger is op het grote stappad vertrokken! Moge hij verder stappen zonder moe te worden, onze escapades volgen met een eeuwige glimlach op zijn lippen vanop een hoge heuveltop.
Een demper op de stapvreugde? Even wel, Roger zou niet willen dat wij één stap minder zetten. Dus, groeten wij hem en zullen stenen voor hem naast onze paden leggen.
De wandeling was een klassieker, je weet wel: als het niet omhoog gaat, dan gaat het naar omlaag. Is er geen stof dan zijn er keien of asfalt. Zijn er geen loofbomen dan zijn er sparren of weiden en paasbloemen,
laat ons zeggen dat de laatste exemplaren nog te zien waren, maar de grote massa was al uitgebloeid. Spijtig maar niks aan te doen. Dan maar stenen of een draadje meeslepen
, stappers zij rare jongens, zij zouden alles verplaatsen. Op het einde is het even zoeken want een bistro vinden in de omgeving van het station is een hele opgave geworden. Onze vaste vloeibare versnapering is een zeldzaamheid geworden! Een andere vloeistof is dan ook aangewezen. De zoektocht is begonnen, proeven en vergelijken, een hele opdracht! Alleen geen water, het is te dun en te doorzichtig, dus niet te betrouwen.
De groeten en bedenk dat na iedere stap je einddoel nader komt!
Herman
