zondag 27 november 2011
zondag 20 november 2011
Grupon - Fourneau Saint-Michel - Grupon
Uitnodiging:
't Weerbericht al gezien, zijn er weer goed bij met 't weer, weeral change voor woensdag.
Heb mij geïnformeerd wat de jacht betreft, de streek van Grupont zou "kogelvrij" zijn. Lang geleden dat we nog eens vanuit Grupont richting Fourneau St Michel zijn gestapt, zeker de moeite om doen in een prachtige omgeving en door het mooie dorp Awenne met zijn negen bronnen in de straatjes alsook een paar ferme klimpartijtjes vanuit de Lomme- en Masblettevallei.
DAARVOOR DOEN WE HET ! LUI WORD JE VANZELF !
Stafkaarten 59 / 3.4 en 59 / 7.8.
Treinritten: met de dubbeldekker naar Brussel Noord (vertrek St Niklaas om 06.29u) en nogmaals met "Onzen" Vauban naar Jemelle en vervolgens naar ons startplaats.
Tot woensdagmorgen, je dienaar Hilaire
Relaas der feiten:
Dit kan niet blijven duren, en toch, dat zeggen we al maanden, alle woensdagen niet enkel droog maar tevens milde temperaturen en volop zonneschijn. Weeral met een groot gezelschap, nu met elf, natuurlijk is er altijd wel iemand die één of andere reden of kwaaltje heeft om afwezig te zijn..niet erg als ik er maar bij ben.
Relaas van de tocht:
Tec-bus ligne 162b ons afgezet in het centrum van Grupont om 10.20u. door het oude dorpsdeel aan “la Lomme”, over de spoorlijnbrug en langs het kerkhof, de eerste forse klim van de dag aangevangen uit de Lomme- vallei. Volledig oostwaarts, onder “Chateau de Burlin” door, reeds goed op temperatuur bij einde eerste klim, een kleine 200m hoogteverschil overbruggend. Vóór ons, diep liggend aan de grote beek “La Masblette” het dorpje Mormont en de toeristische attracties “Musée de la vie rurale en Wallonie” samen met “Musée de fer – Fourneau St-Michel”, dit alles omgeven door één groot woud. Tijd genomen om een gedeelte van dit openlucht museum door te wandelen om onze Dany, Etienne en William gepaste foto’s te laten nemen. Goede beslissing genomen, vóór het boterhammen vreten eerst nog de tweede klim van de dag afgehaspeld, in de gleuf van het beekje “Rau de Rabani” het “Forêt de St-Michel” in om van 280m naar 520m te zwoegen, elk op zijn eigen tempo..boven gekomen was het toch boterhammen eten..in de zon, rustig stil en aangename temperatuur..smakelijk (boven veel warmer dan beneden). Rugzak terug op, nu zuidelijk in de prachtige slink van “Ri du pied de Boeuf” naar beneden om uit te komen aan “la Masblette”. Links en rechts anders niets dan steile hellingen vol loofbomen. Mee stroomafwaarts naar het westen, het pad “Chemin du Fond des Grippes” volgend met links van ons het “bois Noir bin” en rechts “ Tier des Grippes”. Zo terug naar Fourneau St-Michel via “Pont Mauricy” en “Pont Colle”. Laatste deel aangevangen, terug naar Grupont, niet langs dezelfde paadjes als ’s morgens (zou dom zijn als je daar je weg kent) maar tussen “Au bois du Machi” en “La Queue du Chat”, op en af naar de secundaire baan N803 (Awenne – Grupont) Deze baan over, weer fel golvend en parallel mee met de asfaltweg door “bois Bas Côrot” om daar in de Lomme- vallei het dorpje Grupont te zien opduiken en een laatste maal naar beneden om te eindigen aan de treinstopplaats van Grupont om zo het omnibusje te nemen naar Jemelle voor onze “Apres”.
Hadden ’s morgens in het stationsbuffet van Jemelle onze voorraad Orval gaan vastleggen..3 x 10.. zeker weten, werden er goed gesoigneerd door de waardin …mochten tussendoor een frietje stekken en kregen smakelijke hapjes worst, zwarte en witte beuling..een streling voor oog, tong en keel.. man, man, man, Lekker !! Alleen Frans heeft dit laten passeren, moest dringend naar huis, heeft last met zijn agressieve “schapenneuker”.
Alles meegevallen, tocht mag als een “Klassieker” doorgaan, te weten, een dikke twintiger, en alles samengeteld ongeveer zeshonderd meter klimmen en uiteraard evenveel in dalende lijn, tot volgende oproep, zullen er twee tegelijk zijn (woensdag 23 en 30 november) Hilaire (geniet van de foto’s en de commentaren van Herman en William)
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden en vriendin wandelaars.
Weeral een dag om neer te pennen in ons groot wandelboek.
Man x3 wat een prachtig weer de natuur nog mooi en een select gezelschap, om het met de woorden van de GG te stellen
" DAT MOET JE VERDIENEN ELKE KEER OPNIEUW”.
Een pracht van een wandeling gans de dag in de bossen een paar stevige kuitenbijters van hellingen ,kortom voor elk wat wils.
Ook geen capriolen meegemaakt van de medestappers je zou gaan denken stilte voor de storm.
Het moet wel gezegd, onze GG was altijd in de voorste gelederen te vinden waar ook zijn plaats is. Later op de dag zakte hij wel af naar
het midden van de groep voor de eeuwige laatsten Jack en Russel.
Voorts geen nieuws van het wandelfront.
Geniet maar van de foto's en tot volgende keer.
WILLIAM
Nabeschouwing II:
Niks, niks te beleven. Schone wandeling, wreed schoon. Alles klopte weer, te schoon te vlot. Als verslaggever zou je moedeloos worden. Niemand die eens slipt, in de modder valt, of in het water, niks dus. Ja Eric probeerde de moed erin te houden door weer stenen mee te sleuren, ze worden met de wandeling groter. Zeker aan een groot kasteel bezig! Waarschijnlijk jaloers van onze nieuwe medestapper Harry, geveld door een snotvalling? Naar het schijnt tocht het vreselijk in zulke grote oude kastelen. We zullen hem helpen om stenen te vinden zodat hij de tochtgaten kan dichten. Naar men mij verteld heeft zou onze bionische man, niet meer bionisch zijn? Hij zou zijn rekening aan Ebes niet betaald hebben, Hij kan dus zijn batterij niet meer opladen. Het zijn toeren.
Ook gezien tijdens de wandeling dat onze tweede in bevel zo stil is, en overdreven vriendelijk tegen iedereen! De oorzaak van dit kwaad is het goede weer, hij kan er niet tegen! Voor hem moet het koud en nat zijn. Dan komt zijn pinnig karakter het best tot uiting.
Dag allemaal, en tot uit de bocht. Ik zie de zon en ga om een aperitief schooien. Op hoop van zege, en blijf weg uit de ziekenboeg.
Herman
't Weerbericht al gezien, zijn er weer goed bij met 't weer, weeral change voor woensdag.
Heb mij geïnformeerd wat de jacht betreft, de streek van Grupont zou "kogelvrij" zijn. Lang geleden dat we nog eens vanuit Grupont richting Fourneau St Michel zijn gestapt, zeker de moeite om doen in een prachtige omgeving en door het mooie dorp Awenne met zijn negen bronnen in de straatjes alsook een paar ferme klimpartijtjes vanuit de Lomme- en Masblettevallei.
DAARVOOR DOEN WE HET ! LUI WORD JE VANZELF !
Stafkaarten 59 / 3.4 en 59 / 7.8.
Treinritten: met de dubbeldekker naar Brussel Noord (vertrek St Niklaas om 06.29u) en nogmaals met "Onzen" Vauban naar Jemelle en vervolgens naar ons startplaats.
Tot woensdagmorgen, je dienaar Hilaire
Relaas der feiten:
Dit kan niet blijven duren, en toch, dat zeggen we al maanden, alle woensdagen niet enkel droog maar tevens milde temperaturen en volop zonneschijn. Weeral met een groot gezelschap, nu met elf, natuurlijk is er altijd wel iemand die één of andere reden of kwaaltje heeft om afwezig te zijn..niet erg als ik er maar bij ben.
Relaas van de tocht:
Tec-bus ligne 162b ons afgezet in het centrum van Grupont om 10.20u. door het oude dorpsdeel aan “la Lomme”, over de spoorlijnbrug en langs het kerkhof, de eerste forse klim van de dag aangevangen uit de Lomme- vallei. Volledig oostwaarts, onder “Chateau de Burlin” door, reeds goed op temperatuur bij einde eerste klim, een kleine 200m hoogteverschil overbruggend. Vóór ons, diep liggend aan de grote beek “La Masblette” het dorpje Mormont en de toeristische attracties “Musée de la vie rurale en Wallonie” samen met “Musée de fer – Fourneau St-Michel”, dit alles omgeven door één groot woud. Tijd genomen om een gedeelte van dit openlucht museum door te wandelen om onze Dany, Etienne en William gepaste foto’s te laten nemen. Goede beslissing genomen, vóór het boterhammen vreten eerst nog de tweede klim van de dag afgehaspeld, in de gleuf van het beekje “Rau de Rabani” het “Forêt de St-Michel” in om van 280m naar 520m te zwoegen, elk op zijn eigen tempo..boven gekomen was het toch boterhammen eten..in de zon, rustig stil en aangename temperatuur..smakelijk (boven veel warmer dan beneden). Rugzak terug op, nu zuidelijk in de prachtige slink van “Ri du pied de Boeuf” naar beneden om uit te komen aan “la Masblette”. Links en rechts anders niets dan steile hellingen vol loofbomen. Mee stroomafwaarts naar het westen, het pad “Chemin du Fond des Grippes” volgend met links van ons het “bois Noir bin” en rechts “ Tier des Grippes”. Zo terug naar Fourneau St-Michel via “Pont Mauricy” en “Pont Colle”. Laatste deel aangevangen, terug naar Grupont, niet langs dezelfde paadjes als ’s morgens (zou dom zijn als je daar je weg kent) maar tussen “Au bois du Machi” en “La Queue du Chat”, op en af naar de secundaire baan N803 (Awenne – Grupont) Deze baan over, weer fel golvend en parallel mee met de asfaltweg door “bois Bas Côrot” om daar in de Lomme- vallei het dorpje Grupont te zien opduiken en een laatste maal naar beneden om te eindigen aan de treinstopplaats van Grupont om zo het omnibusje te nemen naar Jemelle voor onze “Apres”.
Hadden ’s morgens in het stationsbuffet van Jemelle onze voorraad Orval gaan vastleggen..3 x 10.. zeker weten, werden er goed gesoigneerd door de waardin …mochten tussendoor een frietje stekken en kregen smakelijke hapjes worst, zwarte en witte beuling..een streling voor oog, tong en keel.. man, man, man, Lekker !! Alleen Frans heeft dit laten passeren, moest dringend naar huis, heeft last met zijn agressieve “schapenneuker”.
Alles meegevallen, tocht mag als een “Klassieker” doorgaan, te weten, een dikke twintiger, en alles samengeteld ongeveer zeshonderd meter klimmen en uiteraard evenveel in dalende lijn, tot volgende oproep, zullen er twee tegelijk zijn (woensdag 23 en 30 november) Hilaire (geniet van de foto’s en de commentaren van Herman en William)
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden en vriendin wandelaars.
Weeral een dag om neer te pennen in ons groot wandelboek.
Man x3 wat een prachtig weer de natuur nog mooi en een select gezelschap, om het met de woorden van de GG te stellen
" DAT MOET JE VERDIENEN ELKE KEER OPNIEUW”.
Een pracht van een wandeling gans de dag in de bossen een paar stevige kuitenbijters van hellingen ,kortom voor elk wat wils.
Ook geen capriolen meegemaakt van de medestappers je zou gaan denken stilte voor de storm.
Het moet wel gezegd, onze GG was altijd in de voorste gelederen te vinden waar ook zijn plaats is. Later op de dag zakte hij wel af naar
het midden van de groep voor de eeuwige laatsten Jack en Russel.
Voorts geen nieuws van het wandelfront.
Geniet maar van de foto's en tot volgende keer.
WILLIAM
Nabeschouwing II:
Niks, niks te beleven. Schone wandeling, wreed schoon. Alles klopte weer, te schoon te vlot. Als verslaggever zou je moedeloos worden. Niemand die eens slipt, in de modder valt, of in het water, niks dus. Ja Eric probeerde de moed erin te houden door weer stenen mee te sleuren, ze worden met de wandeling groter. Zeker aan een groot kasteel bezig! Waarschijnlijk jaloers van onze nieuwe medestapper Harry, geveld door een snotvalling? Naar het schijnt tocht het vreselijk in zulke grote oude kastelen. We zullen hem helpen om stenen te vinden zodat hij de tochtgaten kan dichten. Naar men mij verteld heeft zou onze bionische man, niet meer bionisch zijn? Hij zou zijn rekening aan Ebes niet betaald hebben, Hij kan dus zijn batterij niet meer opladen. Het zijn toeren.
Ook gezien tijdens de wandeling dat onze tweede in bevel zo stil is, en overdreven vriendelijk tegen iedereen! De oorzaak van dit kwaad is het goede weer, hij kan er niet tegen! Voor hem moet het koud en nat zijn. Dan komt zijn pinnig karakter het best tot uiting.
Dag allemaal, en tot uit de bocht. Ik zie de zon en ga om een aperitief schooien. Op hoop van zege, en blijf weg uit de ziekenboeg.
Herman
zondag 13 november 2011
Han-sur-Lesse – Resteigne – Belvaux – Forriéres-sur-Lomme.
Uitnodiging:
Wij zullen doorgaan, iedere week ergens anders en er is altijd wel iets te beleven : ofwel is het een andere regio, soms met pittig klimmen en/of dalen, een andere waterloop, soms wild rotsachtig of rustgevend of zoals nu het geval : een ander jaargetijde "De Herfst" met zijn kleurenpracht.
Moeten deze laatste twee maanden van het jaar een beetje uitzien naar de jachtdatums. Daarom is het goed dat ik iets uitzoek waar we eventueel een halve draai links of rechts kunnen maken om de jagers niet in het vizier te lopen.
Woensdag vertrekken we met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel Noord en vervolgens met den E.C. Vauban (vertrek Bru Nd om 07.42u) tot Jemelle en dan een klein busritje tot Han - sur - Lesse (Tec-ligne 29)
De bedoeling is om deels langs de "Lesse" te stappen en te eindigen in Forrières (ons allen wel bekend) Stafkaarten : alle vier de nrs 59.
Tot woensdagmorgen, uitgeslapen en goedgemutst, Hilaire
Oproep van onze William voor Vrijdag 11 nov. (Nat. feestdag) Wandeldag voor het goede doel.
Ieder van ons heeft zeker het foldertje nog dat hij ons heeft gegeven een paar weken terug. Wij zouden starten, na ons te laten inschrijven, om 10.30u. het verdere verloop bespreken we nu woensdag op de trein.
Relaas der feiten:
09 november 2011
Man..man..man.., genoten, Wat een zalig zonnig bijna zomerse woensdag boven op de vele “Tiennes”, zijnde de kalkrotsen in de omgeving van Han-sur-Lesse. Zuiders en hoognoen een dikke twintig graden warmte, hebben ons gezicht moeten insmeren met “factor 10”, ’s avonds zag het zo mooi amberkleurig als de meer dan één jaar oude Orval die we genuttigd hebben. Met een twaalfkoppig groepje naar de Lesse, amper twee luxe- treinen nodig en een korte tec-bus rit vanuit Jemelle naar ons startpunt.
Han-sur-Lesse – Resteigne – Belvaux – Forriéres-sur-Lomme.
Relaas van de tocht:
Start in ‘t centrum van Han-sur-Lesse om 09.50u. Over de “pont de la Liberté” om zo de eerste klim aan te vatten. Over deze “Lessebrug” direct links en zuidwaarts naar de “Tienne Turmont”. Dit kalkrots massief over om daarna steil naar beneden, bijgevolg heel voorzichtig, om uit te komen aan de waterpoel van “Reserve Naturel de Thérimont”, gevoed door de grote beek “Ri d’Ave”. Dit waterloopje een beetje volgend aan aanstonds aan de tweede klim te beginnen. Immer zuiders, het gehuchtje Auffe rechts laten liggen, naar het “bois de Niaux” en het “Res. Forestiére Les Goudrées”. Meer dan honderd meters boven de beek ”Ri d’Ave”, op het hoogste punt van deze ovale heuvel, tijd genomen om de grotachtige kluizenaarswoonst (“l’Autel de la Nature”) van Edm. d’Hoffsmidt (1777/1861) te verkennen. (Altijd leuk om een foto te nemen) Na klimmen komt dalen, logisch, ons laten afzakken naar het “Chateau de Resteigne” aan “La Lesse”. Nog wat vroeg om te middagmalen, samen besloten om nog eens een klimmetje te doen, achter de opgeruimde steengroeve naar omhoog om een honderd meter hoger dan de “Lesse” ons te koesteren in de zon..smakelijk en een prachtig uitzicht. Boven gebleven, het paadje gevolgd aan de rand van honderd meter diepe afgrond, met name “Réserve Naturelle domaniale d’Ellinchamps” met onderweg een paar “points de vue’s” waaronder de meest mooie “Rocher à Pic” (nogmaals onze trekgasten hun werk laten doen) Attention!! : “Il n’y a pas de garde-fou = waarschuwing!! : zonder leuning/balustrade. Goed geraden, weerom dalend naar onze “la Lesse” in het toer. gehuchtje Belvaux. Gedurende één km mee met de asfaltbaan naar de plaats, niet ver daar vandaan, “de Lesse” ondergronds gaat, met mooi zicht op een enorme witte kalkrots “Taille Madame”. Onze pret kon niet op, moesten er wel wat voor doen, aan de langste en meest hoge klim van de dag beginnen, aan de rand van het “Banalbois” en vervolgens door een prachtige natuurlijke “slink” naar het open veld tot “Tilleul de la Chapelle” boven het dorp Wavreille uitkijkend. DAARVOOR DOEN WE HET!! Lui wordt je vanzelf. Voor de laatste maal vandaag een korte pauze genomen, de laatste vier kilometer met veel zwier aangevangen, door nog groene weilanden gestaag naar benden in de vallei van “La Lomme” om te eindigen aan het stationnetje van Forriéres.
In ons gekend “café” rechtover de treinhalte, allen gezellig samen om onze grote dorst te lessen, zeker nu na deze warme en geslaagde “Herfst- stapdag”. Eerst moeten klinken op “den Entree” van onzen Harry welke zich bij ons heeft aangesloten “Welkom in ’t clubje”.
Eén misbaar: hij die ons Orval heeft leren drinken en er niet kan over zwijgen, speelde Judas door op het laatst een ongekend streekbiertje te drinken, uitsluitend om de “glasvorm”, Foei..!!
Nabeschouwing I:
Hoi mannekens en meisjes.
Weeral, waar hebben we het verdiend, zo een prachtig weer om te stappen .De mooie herfstkleuren waren dan wel al voorbij maar toch
pico bello.
Spijtig wel van een afbeller 's morgens al op de trein. Iemand met "DIARETUCUS GIGANTUM VULGARIS"of hoe je het ook noemt, die is wel te verontschuldigen. Ook het bericht van de opname van Willytje zijn vrouw was geen goede mare, weeral afwachten!
Wel een nieuwe kracht toegevoegd aan ons clubje. Hij, Harry was met spikspilternieuwe schoenen vertrokken, en het was hem op het einde van de trip toch niet zo goed bekomen. Maar hij is een volhouder en die blijft wel meegaan denk ik.
De wandeling zelf was weer een belevenis zoals altijd uitgestippeld, geleid en onder kontrole gehouden door de G.G.
Onze afsluiter, zo mogen ze alle weken zijn, mocht er wezen. Een kroeg waar de kastelein ABASSADEUR van de ORVAL is. Voor ons groepje wat moet je meer hebben. Zelfs nog kunnen proeven van een nieuw biertje de dag was geslaagd. Iedereen moe maar tevreden de trein op en terug huiswaarts.
Geniet van de foto's en tot volgende stapdag.
WILLIAM
Nabeschouwing II:
We vallen in herhaling, niks meer te beleven! Te stipte treinen, tec op tijd, mooi weer, prachtige wandeling in goed gezelschap. Niemand die eens wil vallen! Bladeren schoppen dan maar, leuk maar mag niet blijven duren. Ik zal anders weer antennes moeten gaan plaatsen. Stenen laten vervoeren is ook een optie, maar de vervoerder was zonder toiletpapier gevallen, in gans Moerbeke ook nog eens schaarste gemeld. We zouden iemand kunnen bellen om hem aan toiletpapier te helpen, maar hij zit daar goed. Laten zitten dus! Ik zal iets nieuws moeten bedenken. Of een nieuw slachtoffer zoeken, misschien dat Harry nog stenen nodig heeft. Gezien de grote van zijn chateau zou hij wel wat hulp kunnen gebruiken, hij zal het ook zelf niet vragen. Dat hoort niet bij dat soort volk!
Ach ja, mijne “vriend” je weet wel die rare tiest (Equus africanus asinus) de verkondiger van het ware Orval geloof, Orval voor en na, Orval hier en nu, altijd en overal! Wel die gast is het ware geloof kwijt, de loser. We zullen het hem inpeperen, een blik op een ander biertje en hij moet het proeven! Bah! Wat moet zijn vrouw daar dan wel van denken. Een dame welke per ongeluk zijn blikveld kruist en hij vliegt er achter de (Cuculus canorus). Ik hoop dat ze een zweepje heeft met roestte nagels door en knopen in het leer, ander ik wil wel helpen. Ze moet maar bellen, altijd klaar om een “vriend” op het rechte pad te helpen, en zijn geloof in het ware terug te kloppen.
Tot weerziens lezeressen en anderen, hou jullie hart warm voor mij!
Herman
Wij zullen doorgaan, iedere week ergens anders en er is altijd wel iets te beleven : ofwel is het een andere regio, soms met pittig klimmen en/of dalen, een andere waterloop, soms wild rotsachtig of rustgevend of zoals nu het geval : een ander jaargetijde "De Herfst" met zijn kleurenpracht.
Moeten deze laatste twee maanden van het jaar een beetje uitzien naar de jachtdatums. Daarom is het goed dat ik iets uitzoek waar we eventueel een halve draai links of rechts kunnen maken om de jagers niet in het vizier te lopen.
Woensdag vertrekken we met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel Noord en vervolgens met den E.C. Vauban (vertrek Bru Nd om 07.42u) tot Jemelle en dan een klein busritje tot Han - sur - Lesse (Tec-ligne 29)
De bedoeling is om deels langs de "Lesse" te stappen en te eindigen in Forrières (ons allen wel bekend) Stafkaarten : alle vier de nrs 59.
Tot woensdagmorgen, uitgeslapen en goedgemutst, Hilaire
Oproep van onze William voor Vrijdag 11 nov. (Nat. feestdag) Wandeldag voor het goede doel.
Ieder van ons heeft zeker het foldertje nog dat hij ons heeft gegeven een paar weken terug. Wij zouden starten, na ons te laten inschrijven, om 10.30u. het verdere verloop bespreken we nu woensdag op de trein.
Relaas der feiten:
09 november 2011
Man..man..man.., genoten, Wat een zalig zonnig bijna zomerse woensdag boven op de vele “Tiennes”, zijnde de kalkrotsen in de omgeving van Han-sur-Lesse. Zuiders en hoognoen een dikke twintig graden warmte, hebben ons gezicht moeten insmeren met “factor 10”, ’s avonds zag het zo mooi amberkleurig als de meer dan één jaar oude Orval die we genuttigd hebben. Met een twaalfkoppig groepje naar de Lesse, amper twee luxe- treinen nodig en een korte tec-bus rit vanuit Jemelle naar ons startpunt.
Han-sur-Lesse – Resteigne – Belvaux – Forriéres-sur-Lomme.
Relaas van de tocht:
Start in ‘t centrum van Han-sur-Lesse om 09.50u. Over de “pont de la Liberté” om zo de eerste klim aan te vatten. Over deze “Lessebrug” direct links en zuidwaarts naar de “Tienne Turmont”. Dit kalkrots massief over om daarna steil naar beneden, bijgevolg heel voorzichtig, om uit te komen aan de waterpoel van “Reserve Naturel de Thérimont”, gevoed door de grote beek “Ri d’Ave”. Dit waterloopje een beetje volgend aan aanstonds aan de tweede klim te beginnen. Immer zuiders, het gehuchtje Auffe rechts laten liggen, naar het “bois de Niaux” en het “Res. Forestiére Les Goudrées”. Meer dan honderd meters boven de beek ”Ri d’Ave”, op het hoogste punt van deze ovale heuvel, tijd genomen om de grotachtige kluizenaarswoonst (“l’Autel de la Nature”) van Edm. d’Hoffsmidt (1777/1861) te verkennen. (Altijd leuk om een foto te nemen) Na klimmen komt dalen, logisch, ons laten afzakken naar het “Chateau de Resteigne” aan “La Lesse”. Nog wat vroeg om te middagmalen, samen besloten om nog eens een klimmetje te doen, achter de opgeruimde steengroeve naar omhoog om een honderd meter hoger dan de “Lesse” ons te koesteren in de zon..smakelijk en een prachtig uitzicht. Boven gebleven, het paadje gevolgd aan de rand van honderd meter diepe afgrond, met name “Réserve Naturelle domaniale d’Ellinchamps” met onderweg een paar “points de vue’s” waaronder de meest mooie “Rocher à Pic” (nogmaals onze trekgasten hun werk laten doen) Attention!! : “Il n’y a pas de garde-fou = waarschuwing!! : zonder leuning/balustrade. Goed geraden, weerom dalend naar onze “la Lesse” in het toer. gehuchtje Belvaux. Gedurende één km mee met de asfaltbaan naar de plaats, niet ver daar vandaan, “de Lesse” ondergronds gaat, met mooi zicht op een enorme witte kalkrots “Taille Madame”. Onze pret kon niet op, moesten er wel wat voor doen, aan de langste en meest hoge klim van de dag beginnen, aan de rand van het “Banalbois” en vervolgens door een prachtige natuurlijke “slink” naar het open veld tot “Tilleul de la Chapelle” boven het dorp Wavreille uitkijkend. DAARVOOR DOEN WE HET!! Lui wordt je vanzelf. Voor de laatste maal vandaag een korte pauze genomen, de laatste vier kilometer met veel zwier aangevangen, door nog groene weilanden gestaag naar benden in de vallei van “La Lomme” om te eindigen aan het stationnetje van Forriéres.
In ons gekend “café” rechtover de treinhalte, allen gezellig samen om onze grote dorst te lessen, zeker nu na deze warme en geslaagde “Herfst- stapdag”. Eerst moeten klinken op “den Entree” van onzen Harry welke zich bij ons heeft aangesloten “Welkom in ’t clubje”.
Eén misbaar: hij die ons Orval heeft leren drinken en er niet kan over zwijgen, speelde Judas door op het laatst een ongekend streekbiertje te drinken, uitsluitend om de “glasvorm”, Foei..!!
Nabeschouwing I:
Hoi mannekens en meisjes.
Weeral, waar hebben we het verdiend, zo een prachtig weer om te stappen .De mooie herfstkleuren waren dan wel al voorbij maar toch
pico bello.
Spijtig wel van een afbeller 's morgens al op de trein. Iemand met "DIARETUCUS GIGANTUM VULGARIS"of hoe je het ook noemt, die is wel te verontschuldigen. Ook het bericht van de opname van Willytje zijn vrouw was geen goede mare, weeral afwachten!
Wel een nieuwe kracht toegevoegd aan ons clubje. Hij, Harry was met spikspilternieuwe schoenen vertrokken, en het was hem op het einde van de trip toch niet zo goed bekomen. Maar hij is een volhouder en die blijft wel meegaan denk ik.
De wandeling zelf was weer een belevenis zoals altijd uitgestippeld, geleid en onder kontrole gehouden door de G.G.
Onze afsluiter, zo mogen ze alle weken zijn, mocht er wezen. Een kroeg waar de kastelein ABASSADEUR van de ORVAL is. Voor ons groepje wat moet je meer hebben. Zelfs nog kunnen proeven van een nieuw biertje de dag was geslaagd. Iedereen moe maar tevreden de trein op en terug huiswaarts.
Geniet van de foto's en tot volgende stapdag.
WILLIAM
Nabeschouwing II:
We vallen in herhaling, niks meer te beleven! Te stipte treinen, tec op tijd, mooi weer, prachtige wandeling in goed gezelschap. Niemand die eens wil vallen! Bladeren schoppen dan maar, leuk maar mag niet blijven duren. Ik zal anders weer antennes moeten gaan plaatsen. Stenen laten vervoeren is ook een optie, maar de vervoerder was zonder toiletpapier gevallen, in gans Moerbeke ook nog eens schaarste gemeld. We zouden iemand kunnen bellen om hem aan toiletpapier te helpen, maar hij zit daar goed. Laten zitten dus! Ik zal iets nieuws moeten bedenken. Of een nieuw slachtoffer zoeken, misschien dat Harry nog stenen nodig heeft. Gezien de grote van zijn chateau zou hij wel wat hulp kunnen gebruiken, hij zal het ook zelf niet vragen. Dat hoort niet bij dat soort volk!
Ach ja, mijne “vriend” je weet wel die rare tiest (Equus africanus asinus) de verkondiger van het ware Orval geloof, Orval voor en na, Orval hier en nu, altijd en overal! Wel die gast is het ware geloof kwijt, de loser. We zullen het hem inpeperen, een blik op een ander biertje en hij moet het proeven! Bah! Wat moet zijn vrouw daar dan wel van denken. Een dame welke per ongeluk zijn blikveld kruist en hij vliegt er achter de (Cuculus canorus). Ik hoop dat ze een zweepje heeft met roestte nagels door en knopen in het leer, ander ik wil wel helpen. Ze moet maar bellen, altijd klaar om een “vriend” op het rechte pad te helpen, en zijn geloof in het ware terug te kloppen.
Tot weerziens lezeressen en anderen, hou jullie hart warm voor mij!
Herman
zondag 6 november 2011
Florival (Waals Brabant) – Meerdaalwoud – Sint-Joris-Weert (Vlaams Brabant)
Uitnodiging:
Het moet niet altijd beneden Samber en Maas zijn, eens ietsjes dichter mag ook. Zeker niet minder mooi bij deze prachtige herfstdagen vol zon.
Zoals telkenjare gaan we eens stappen aan de taalgrens tussen Leuven en Ottignies, meer bepaald omgeving Meerdaalwoud: Dit jaar iets dieper afstappen en /of opstappen : in de stopplaatsen St Joris Weert, Pécrot, Florival en/of Archennes. Bij dit droog weer, afwisselend open veld en bos en veel holle wegen, alsook heuvelachtig zonder zware klimmen.. Ik zou zeggen "voor elk wat wils".
Stafkaart 32/ 5.6
Treinuren : Ook eens iets anders, wij houden van variatie: Met de trein naar Dendermonde (vertrek St Niklaas om 07.29u) Vandaar met de trein komende van Kortrijk naar Leuven ( vertrek Gent St P om 07. 50u) en (vertrek Dendermonde om 08.15u) Leuven aankomst om 09.14u met aansluiting om 09.28u naar onze startplaats.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
02 november 2011
Herfstdagen met zomertemperaturen, wij traditioneel naar het Meerdaalwoud, palend aan het Dijledal en langs de spoorlijn Leuven – Ottignies. Speciaal voor onze kleine Willy gedaan maar zonder gevolg, geen dankbaarheid meer onder de mensen.
Florival (Waals Brabant) – Meerdaalwoud – Sint-Joris-Weert (Vlaams Brabant)
Relaas van de tocht: vrij vroege start, om 09.45u vanuit de bosrijke treinstopplaats Florival – een gehuchtje in de Dijlebedding tussen Pécrot “ en Archennes. Begonnen met een klein klimmetje door een holle weg, door het bos “Val Vert” tot aan “Chap. Robert” aan de rand van de nieuwe woonkern Les Sept Bonniers. Vervolgens westwaarts over bolle akkers naar het gehucht Bossut, deel van Bossut-Gottechain. Ook aldaar vastgesteld de woongebieden er rustig en soms verlaten bijliggen, toch even gaan neuzen in het mooi uitziend kerkje. Vandaar noordelijk tussen de velden van “Champ de Bossut” naar de wijk Le Wez horend bij het dorpje Nethen. Aan de beek “le Nethen” met veel honger en goesting onze boterhammen binnengespeeld. Terug op pad, uit dit beekvalleitje opgeklommen naar het Meerdaalwoud, net over de taalgrens Waals/Vlaams Brabant aan “ferme des Douze Bonniers” en het gebouw van het bosbeheer “Le Tracé/ Het Spoor”. Vanaf hier veel met de natte vinger gewerkt, de kleine paadjes opgezocht met regelmatig holle wegen, de grote rechte verharde wegen meestal gemeden. Eerst richting “Warandevijver” tot tegen de drukke N25 die het woud in tweeën snijdt. Nu parallel mee, op grote afstand blijvend en het geluid mijdend, naar het hoogste punt van dit gebied, de “Tomberg”, prachtig met grote grove den en tweemeters hoge varens in herfsttooi. Nu van oost naar west, deze “groene long” door, vol bewondering opkijkend naar de statige kaarsrechte en dikke eiken en beuken.. Superbe op deze schitterende herfstdag.. DAARVOOR DOEN WE HET !! Ten laatste, even afgeweken naar de vijvers van “De Kluis” (een zeer gekend Scoutkamp), mee met de g.r. tekens naar Sint-Joris-Weert, de eindmeet van onze tocht.
Eén kroeg voor ons is genoeg, als ze maar open is en we gezellig kunnen samen zitten en nagenieten.
Nancy, de goed uitziende bazin heeft daar aan meegedaan.. goed geserveerde Orval in het origineel Orvalglas en genoeg in voorraad.. man..man.. man.. Lekkerrrr!!. Café genaamd “In de rapte”, voor ons was het “in de volle rust”.
De mooie beelden van onze trekkers spreken voor zich, hebben Dany en William dan ook de nodige tijd gegeven om de herfstkleuren met al hun pracht in hun “bakske” te ordenen, geniet ervan. Toch één domper op de feestvreugde, ons Francine vond de trip maar “zus en zo” maar kreeg geen gelijk van mijn gezelschap, zelfs niet van haar slaafse Herman.. Ze heeft er zich dan maar letterlijk en figuurlijk bij neergelegd, spijtig geen foto daarvan. Wat onze staartlopers betreft, niet meer hand in hand maar meters uit elkander, zou de komst van Harry daarvoor iets tussen zitten.
Oproep van ons Godi en William: Hou 11 November vrij !! Zij vragen om mee te stappen met hun vereniging en dit ten voordele van “Make à Wish” vertrek en aankomst in Belsele – bedoeling is om de 12 km rond te maken met vertrek in de late voormiddag – verdere gegevens volgen met de oproep van volgende Woensdag. Groetjes Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.
Waar verdienen we het. Een prachtig weer, lichte mist s’ morgens, daarna zon, af en toe een wolkje maar geen regen, zoals gezegd je moet het verdienen elke wandeling opnieuw.
De trip zelf was door de hogergenoemde weersomstandigheden af,
met een onbeschrijfelijke kleurenpracht van jewelste. Onder kundige leiding van de Grote Goeroe die het nu allemaal zelf moest doen(de 2 adjuncten waren niet in het bezit van het nodige gidsmateriaal en zijn daarom verontschuldigd.)
Maar toch een sinistere opmerking van de enige dame in het gezelschap,
zij zou het zeggen en heeft dat dan ook gedaan, zij.....vond het een
eentonige bedoening . Stel je voor zeg die durft nogal. Onze G G liep
rood aan, was in alle staten maar heeft het dan toch diplomatisch
opgelost, hij zweeg dan maar.
Onderweg nog de spijtige mededeling gekregen dat Sonja haar man
Andre is opgenomen in het ziekenhuis. Ook van onze bionische man
die nu momenteel als niet bionisch verder moet doen, we wensen
hen allen sterkte in deze moeilijke tijden.
De afsluiter was er eentje om op terug te kijken zie maar de foto van
de cafebazin meer commentaar moet ik daar niet op geven.
En dan in het station van Leuven. Russel die in de steek wordt gelaten
door Jack, er beginnen breuken te komen in hun vriendschap, we zien wel wat de toekomst brengt.
Geniet van de foto's en tot volgende wandeling
William
Nabeschouwing II:
Zondag, blogdag, niets kan mij stoppen. Nu ja misschien één of andere microbe. Je ziet ze niet, je hoort ze niet, je zoekt ze niet en vraagt er niet naar en toch dringen ze ongevraagd je body binnen. Met als resultaat je voelt je als een uitgewrongen oude schoteldoek. Je longen piepen als een nooit onderhouden schuurdeur die 60 jaar buiten in alle weer en wind heeft gestaan. Ik denk dat ik mij vandaag ga neervlijen in mijn zetel en mij een nog beetje meer ziek houden dan ik mij voel, daarbij hopend op zachte strelende warmte. Je weet nooit hoe een oude vos een kippetje kan vangen. Wij mannen zijn ten slotte het zwakke geslacht!
Stappen, daar moet het hier over gaan. Het begint afgezaagd te klinken maar het was één van de klassiekers, het was af, in feite te mooi om waar te zijn. Je kan spijkers op laag water gaan zoeken, maar het moeten dan wel spijkers met koppen zijn. Dus niks daarover, flauw ik weet het!
Over de medestappers, niks nieuws onder de zon. Oude krolse beren in de achterhoede, knorrend en zagend over God en klein Pierke. Vooraan een leider welke zijn zoveelste jeugd herbeleeft. Wij zijn volgelingen, volgden en zagen dat het goed was.
Over de après kan ik ook kort zijn, moge het alle weken zo zijn.
Mijn zetel wacht, er moet grog gedronken worden tegen de wilde beesten, aperitief om voldoende appetijt te krijgen, wijn om eten door te spoelen, en een digestief om af te ronden.
Een digestief is een drankje dat na de maaltijd gedronken wordt en dat de spijsvertering bevordert. Het wordt afzonderlijk of tegelijk met de koffie gedronken:
Armagnac
Becherovka
Bitter
Calvados
Cognac
Elixir d'Anvers
Jägermeister
Likeur
Limoncello
Sheridan's
Whisky
Ik weet niet of ik volgende woensdag al genezen (lees nuchter) zal zijn!
Herman.
Het moet niet altijd beneden Samber en Maas zijn, eens ietsjes dichter mag ook. Zeker niet minder mooi bij deze prachtige herfstdagen vol zon.
Zoals telkenjare gaan we eens stappen aan de taalgrens tussen Leuven en Ottignies, meer bepaald omgeving Meerdaalwoud: Dit jaar iets dieper afstappen en /of opstappen : in de stopplaatsen St Joris Weert, Pécrot, Florival en/of Archennes. Bij dit droog weer, afwisselend open veld en bos en veel holle wegen, alsook heuvelachtig zonder zware klimmen.. Ik zou zeggen "voor elk wat wils".
Stafkaart 32/ 5.6
Treinuren : Ook eens iets anders, wij houden van variatie: Met de trein naar Dendermonde (vertrek St Niklaas om 07.29u) Vandaar met de trein komende van Kortrijk naar Leuven ( vertrek Gent St P om 07. 50u) en (vertrek Dendermonde om 08.15u) Leuven aankomst om 09.14u met aansluiting om 09.28u naar onze startplaats.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
02 november 2011
Herfstdagen met zomertemperaturen, wij traditioneel naar het Meerdaalwoud, palend aan het Dijledal en langs de spoorlijn Leuven – Ottignies. Speciaal voor onze kleine Willy gedaan maar zonder gevolg, geen dankbaarheid meer onder de mensen.
Florival (Waals Brabant) – Meerdaalwoud – Sint-Joris-Weert (Vlaams Brabant)
Relaas van de tocht: vrij vroege start, om 09.45u vanuit de bosrijke treinstopplaats Florival – een gehuchtje in de Dijlebedding tussen Pécrot “ en Archennes. Begonnen met een klein klimmetje door een holle weg, door het bos “Val Vert” tot aan “Chap. Robert” aan de rand van de nieuwe woonkern Les Sept Bonniers. Vervolgens westwaarts over bolle akkers naar het gehucht Bossut, deel van Bossut-Gottechain. Ook aldaar vastgesteld de woongebieden er rustig en soms verlaten bijliggen, toch even gaan neuzen in het mooi uitziend kerkje. Vandaar noordelijk tussen de velden van “Champ de Bossut” naar de wijk Le Wez horend bij het dorpje Nethen. Aan de beek “le Nethen” met veel honger en goesting onze boterhammen binnengespeeld. Terug op pad, uit dit beekvalleitje opgeklommen naar het Meerdaalwoud, net over de taalgrens Waals/Vlaams Brabant aan “ferme des Douze Bonniers” en het gebouw van het bosbeheer “Le Tracé/ Het Spoor”. Vanaf hier veel met de natte vinger gewerkt, de kleine paadjes opgezocht met regelmatig holle wegen, de grote rechte verharde wegen meestal gemeden. Eerst richting “Warandevijver” tot tegen de drukke N25 die het woud in tweeën snijdt. Nu parallel mee, op grote afstand blijvend en het geluid mijdend, naar het hoogste punt van dit gebied, de “Tomberg”, prachtig met grote grove den en tweemeters hoge varens in herfsttooi. Nu van oost naar west, deze “groene long” door, vol bewondering opkijkend naar de statige kaarsrechte en dikke eiken en beuken.. Superbe op deze schitterende herfstdag.. DAARVOOR DOEN WE HET !! Ten laatste, even afgeweken naar de vijvers van “De Kluis” (een zeer gekend Scoutkamp), mee met de g.r. tekens naar Sint-Joris-Weert, de eindmeet van onze tocht.
Eén kroeg voor ons is genoeg, als ze maar open is en we gezellig kunnen samen zitten en nagenieten.
Nancy, de goed uitziende bazin heeft daar aan meegedaan.. goed geserveerde Orval in het origineel Orvalglas en genoeg in voorraad.. man..man.. man.. Lekkerrrr!!. Café genaamd “In de rapte”, voor ons was het “in de volle rust”.
De mooie beelden van onze trekkers spreken voor zich, hebben Dany en William dan ook de nodige tijd gegeven om de herfstkleuren met al hun pracht in hun “bakske” te ordenen, geniet ervan. Toch één domper op de feestvreugde, ons Francine vond de trip maar “zus en zo” maar kreeg geen gelijk van mijn gezelschap, zelfs niet van haar slaafse Herman.. Ze heeft er zich dan maar letterlijk en figuurlijk bij neergelegd, spijtig geen foto daarvan. Wat onze staartlopers betreft, niet meer hand in hand maar meters uit elkander, zou de komst van Harry daarvoor iets tussen zitten.
Oproep van ons Godi en William: Hou 11 November vrij !! Zij vragen om mee te stappen met hun vereniging en dit ten voordele van “Make à Wish” vertrek en aankomst in Belsele – bedoeling is om de 12 km rond te maken met vertrek in de late voormiddag – verdere gegevens volgen met de oproep van volgende Woensdag. Groetjes Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.
Waar verdienen we het. Een prachtig weer, lichte mist s’ morgens, daarna zon, af en toe een wolkje maar geen regen, zoals gezegd je moet het verdienen elke wandeling opnieuw.
De trip zelf was door de hogergenoemde weersomstandigheden af,
met een onbeschrijfelijke kleurenpracht van jewelste. Onder kundige leiding van de Grote Goeroe die het nu allemaal zelf moest doen(de 2 adjuncten waren niet in het bezit van het nodige gidsmateriaal en zijn daarom verontschuldigd.)
Maar toch een sinistere opmerking van de enige dame in het gezelschap,
zij zou het zeggen en heeft dat dan ook gedaan, zij.....vond het een
eentonige bedoening . Stel je voor zeg die durft nogal. Onze G G liep
rood aan, was in alle staten maar heeft het dan toch diplomatisch
opgelost, hij zweeg dan maar.
Onderweg nog de spijtige mededeling gekregen dat Sonja haar man
Andre is opgenomen in het ziekenhuis. Ook van onze bionische man
die nu momenteel als niet bionisch verder moet doen, we wensen
hen allen sterkte in deze moeilijke tijden.
De afsluiter was er eentje om op terug te kijken zie maar de foto van
de cafebazin meer commentaar moet ik daar niet op geven.
En dan in het station van Leuven. Russel die in de steek wordt gelaten
door Jack, er beginnen breuken te komen in hun vriendschap, we zien wel wat de toekomst brengt.
Geniet van de foto's en tot volgende wandeling
William
Nabeschouwing II:
Zondag, blogdag, niets kan mij stoppen. Nu ja misschien één of andere microbe. Je ziet ze niet, je hoort ze niet, je zoekt ze niet en vraagt er niet naar en toch dringen ze ongevraagd je body binnen. Met als resultaat je voelt je als een uitgewrongen oude schoteldoek. Je longen piepen als een nooit onderhouden schuurdeur die 60 jaar buiten in alle weer en wind heeft gestaan. Ik denk dat ik mij vandaag ga neervlijen in mijn zetel en mij een nog beetje meer ziek houden dan ik mij voel, daarbij hopend op zachte strelende warmte. Je weet nooit hoe een oude vos een kippetje kan vangen. Wij mannen zijn ten slotte het zwakke geslacht!
Stappen, daar moet het hier over gaan. Het begint afgezaagd te klinken maar het was één van de klassiekers, het was af, in feite te mooi om waar te zijn. Je kan spijkers op laag water gaan zoeken, maar het moeten dan wel spijkers met koppen zijn. Dus niks daarover, flauw ik weet het!
Over de medestappers, niks nieuws onder de zon. Oude krolse beren in de achterhoede, knorrend en zagend over God en klein Pierke. Vooraan een leider welke zijn zoveelste jeugd herbeleeft. Wij zijn volgelingen, volgden en zagen dat het goed was.
Over de après kan ik ook kort zijn, moge het alle weken zo zijn.
Mijn zetel wacht, er moet grog gedronken worden tegen de wilde beesten, aperitief om voldoende appetijt te krijgen, wijn om eten door te spoelen, en een digestief om af te ronden.
Een digestief is een drankje dat na de maaltijd gedronken wordt en dat de spijsvertering bevordert. Het wordt afzonderlijk of tegelijk met de koffie gedronken:
Armagnac
Becherovka
Bitter
Calvados
Cognac
Elixir d'Anvers
Jägermeister
Likeur
Limoncello
Sheridan's
Whisky
Ik weet niet of ik volgende woensdag al genezen (lees nuchter) zal zijn!
Herman.
Abonneren op:
Posts (Atom)