Van Coo naar Coo via de Gillepe

Uitnodiging:

Eén groot hogedrukgebied boven ons hoofdjes, veel zon, 's nachts koud en overdag een flinke opwarming. Zijn woensdag weer bij de gelukkigen op de flanken van het Ardennenriviertje Amblève. Gaan nog eens hogerop om prachtige panorama's te aanschouwen nu de bossen nog als "doorkijkblousjes" zijn. DAARVOOR DOEN WE HET !!.
Starten doen we in COO om direct de Amblèvevallei uit te klauteren om richting La Gleize en Stoumont te stappen, kunnen terugkeren langs de andere kant van het rotsachtige riviertje naar COO ofwel in de omgeving van Stoumont blijven en daar in de omgeving te eindigen om met de tec-bus lijn 42a naar Aywaille te pendelen.

Samen met mijn twee trouwe "helpers" kiezen we het parcours uit op de trein...als zij een verschillend gedacht hebben, beslis ik wel (zou ervan verschieten moesten ze hetzelfde gedacht hebben).

Stafkaart : normaal genoeg met één kaart 49 / 7.8.

Treinuren : met den dubbeldekker naar Brussel nd (St Niklaas vertrek om 06.29u)
: (wie goesting heeft, tijd voor een bakje koffie) aansluiting met den I.C. komende van Oostende naar Liége Gm. (vertrek Brussel nd om 08.06u)
: Vervolgens met den E.C.van Liège Gm. naar COO (vertrek te Liège Gm om 09.18u).

Goesting voor onze "PANORAMA-tocht"? tot woensdag, wees fit en uitgeslapen, Hilaire


Relaas der feiten:
23 maart 2011


Met tien stappers, ze waren gewaarschuwd, wees fit en uitgeslapen maar er zijn er die nooit luisteren, zelfs niet naar wijze raad. Spijtig dat er zoveel niet bij waren, een “afwezigheidlijst” bijna zo groot als bij de “openbare diensten”.
Goed gekozen met dit prachtig lenteweer, meer dan 26° warm bij hoognoen, heldere hemel en kurkdroog maar wel een hoge moeilijkheidsgraad, veel klimwerk met soms nijdige klauterpartijtjes en steile afdalingen langs “geitenpaadjes” met meestal een verbluffend leuk resultaat : na 300m klimmen een wijds en/of diep panoramisch zicht… DAARVOOR DOEN WE HET !! het wild had ook onze kant gekozen, zie maar naar de mooie beelden geschoten door onze Freddy, Jacky en gelegenheidstrekker Tony. (onze Herman zal ze wel van gepaste tekst voorzien)

Relaas van de tocht:
Om tien uur op pad, uit de Amblève – vallei (links of rechts) altijd een ferm klimmetje, eerst naar de “point de vue de Ster” nog hoger dan de “belvedère Thiry” aan de stoeltjeslift met een prachtige overzicht op Grand COO. Nu door het “bois de L’Ancre” en “bois de dessus Roanne” ons laten zakken naar “Croix des Tchans” en het gehucht Roanne. Daar een goed plekje in de zon gekozen (26°) om krachten bij te vullen. Terug op stap , de grote beek “Le Roannay” over om de volgende kam aan te vallen, we zagen het zo voor ons liggen, het gehucht Borgoumont en het achterliggend “bois Jacques Mathieu” waar we doormoesten. Dat overwonnen, terug naar beneden langs een beekje vol keien, door het gehucht Hassoumont en het aangrenzend dorp La Gleize met zijn verleden uit WO II (Museum en tank). Steeds dieper de vallei in naar de Amblève, eerst onder de spoorweg, langs de kleine woonkern La Venne naar de imposante spoorwegbrug over de grote rivier Amblève. Wij als dwergjes over de oude versleten en nostalgische ijzeren- spoorwegbrug nevens de hoge boogbrug. De tijd geteld, al onze moed bijeen geraapt om de laatste maal uit de smalle vallei te benen, door het “bois de Stalons”, (getrakteerd door moeder everzwijn met haar biggetjes). Boven gekomen moeten uitblazen, daar ons een poosje vastgelopen tegen den hogen draad van een reservaat voor wolfshonden om ons spectaculair te laten afzakken naar het “spaarwaterbekken” diep beneden ons (over een afstand van 250m – 150m dieper). Gelukkig iedereen zonder lichamelijke schade “op den platten” geraakt om zo de laatste twee kilometers aan de rand van het spaarbekken de “waterval van Coo” te bereiken. Een stapdag om voort te vertellen..zo nieuw en spannend mooi.
Hadden maar een klein uurtje over om ons rechtover de treinstopplaats Coo op een zonnig terras te nestelen, genietend van de warme lentezon. Vastgesteld dat mijn adjunct Herman vaster in zijn schoenen staat wanneer hij niet door onze William getart wordt.
Tot volgende week, misschien al naar de “bosanemonen” of “wilde narcissen”, Hilaire



Nabeschouwing:


Ik ben bekeerd, tot inkeer gekomen ik ga mijn leven omgooien. Niemand nog pijn doen (tenzij men er om vraagt), niemand onnodig schoffelen (nog enkel op uitdrukkelijk verzoek), zeker niemand nog beledigen (alleen als het echt nodig is).
Onze grote voortrekker en leider is bij dezen buiten vervolging gesteld (gezien de lovende kritiek over mijn persoontje).
Ons minzaam maar raar duo is voorlopig dus veilig, maar blijft binnen schootsafstand.
Rest nog de grote afwezige (op ziekenbezoek, op een woensdag) ons Godie was hem zo graag kwijt geweest, maar hij moest en zou meegaan de William!
Kijk ik doe mijn best, maar zulk een arrogantie, zulk een slecht voorbeeld voor de jongere aankomende stapper is niet te tolleren. Ik moest snel even mijn gal doorspoelen of ik ga nog lelijke dingen schrijven over hem, en dat zo kort al na mijn bekering. Het zal uiteindelijk zijn schuld zijn als ik niet slaag in mijn opzet.
Ik ga stoppen en mij in de zon zetten, iets lekkers drinken en hem even vergeten, misschien kom ik dan toch nog in aanmerking voor de Nobelprijs voor de vrede. Het zal zijn schuld zijn als ik hem weer mis, de William!
Ach ja, en dan moet ik nog straf schrijven, juig beste lezers moest zijn, juich, juich, juich.
Het is en blijft een oude spelling! Maar hij die zonder fouten kan schrijven mag de eerste T werpen. Zij die zonder fouten kunnen schrijven mogen zich aan bieden, ik ben altijd bereid om bij te leren. Edoch de lijst is lang en de leerling onervaren.
De groeten tot in de zon.