Uitnodiging:
Verontschuldig mij voor de laattijdige oproep aan onze stappers, werk en nog eens werk ter voorbereiding van de komst van de schilder en behanger, afschuren, slissen en opstoppingswerk, mijn handen liggen open. Maar toch ga ik woensdag stappen, moe of nie moe. Heb naar het weerbericht gekeken en al bij al ziet het er voor woensdag niet zo slecht uit, natuurlijk niet zo mooi en zonnig al die pietzakken verleden week, het weze hen gegund. Na het "kunst en vliegwerk" van verleden week terug de normale gang van stappen en kaartlezen. Heb met veel moeite via het relaas en de foto's hun wandelgang kunnen reconstrueren, heb het verslag en de nabeschouwingen doorgenomen, nu mij woensdag nog eens laten afzakken tot bij Jacky en Michel om te vernemen of ze eventueel geen prettige/ludieke anekdote's verzwegen hebben.
Genoeg daarover, terug naar wat komt. Zou woensdag nog eens naar Couvin reizen (om bij mogelijke regenbuien overwegend in het bos te vertoeven.)
Wat de treinen aangaat : Met den dubbeldekker, vertrek te St.niklaas om 06.30u naar Brussel zuid om daar de trein te nemen naar Charleroi, vertrek Brussel zuid om 08.09u. Vervolgens vanuit Charleroi naar Couvin met aankomst aldaar om 09.55u.
Wat de kaarten aangaat : 57 / 7.8 - 58 / 5.6 en 62 / 3.4 de staptocht kiezen we op de trein.
Ga het nu gauw doorsturen, jullie zullen al zitten wachten, Hilaire
Relaas der feiten
25 maart 2009
Ik, verleden week moeten afhaken met zulk een mooi weer, spijtig maar geen ramp, in m’n vuistje gelachen bij het lezen van de verhalen hoe het hen vergaan is. Jacky en Michel nog wat meer van de wandelsluier opgelicht, niet beschaamt manneke’s, al doende leert men (lees : kaartlezen), en oefening baart kunst. Wisten dat het woensdag grillig weer ging zijn maar we “pleuien” niet voor een bui-tje min of meer. Ter plaatse besloten om een ganse dag bos te kiezen, en …grillig was het zeker, vooral in de voormiddag. Gevraagd aan onze twee fotomakers, Danny en Jacky, om geen poncho’s in beeld te brengen, om regenhater Herman geen pleziertje te gunnen. Te vergeefs, van bij aanvang tot hoognoen volgden de regenvlagen elkaar op, één ding was er wel, veel zuurstof in de gewassen lucht en na de vochtigheid kwam de zon en rook men de lente. Enkele zakken van die goede lucht meegebracht voor degenen die lui in hun zetel naar de koers hebben gekeken.
Een wandeltocht die we ten tijde van grootmeester Roger De Mulder meermaals hebben ondernomen, laat ons zeggen een “top-klassieker”.
Relaas van de stapdag: Met vijf overtuigde natuurmensen door het stadje, langs de wekelijkse marktdag met drie kramen (ten gevolge van het regenweer of de crisis?). Afslaan naar de door ons goed gekende kapel om vanaf daar de wereld “op vier wielen” achter ons te laten. Geen stank meer, met onze kop in de gezonde lucht, fel stijgend en zuidwaarts naar het “bois dit, Petit Forêt”. Rood aangeslagen de eerste 120m. hoogteverschil overwonnen, op bedrijfstemperatuur afzakkend naar “L’eau Noire”, door het “bois Madame”, langs dit woelige water over een smal paadje tot de nederzetting “maison forestière”. De brug over om de tweede “kam” van de dag te veroveren, naar de “abri de Hitler” in het gehuchtje Brûly-de-Pesche. Intussen was de hemel uitgeklaard, hadden we er 10km. opstaan en 2 1/2u gestapt. Aan de waterbron van St Meèn, om op een droge plaats te verpozen en te eten.
De tijd genomen om de “abri” en het kerkje te bezoeken om via de kleine woonkern, nu noordwaarts, te beginnen aan evenveel kms en staptijd als daarvoor. Via een evenwijdig lopende weg terug over dezelfde “kam” van daarnet om aan de “L’eau Noire” uit te komen. Het regenwater van deze morgen spoelde vóór ons uit naar beneden, een goede richtingsaanwijzer. Het “beige-kleurend” kolkend water stroomafwaarts 6km. gevolgd, eerst rechts en daarna links, tot het sportcentrum “La Foulerie” waar we de kleverige modder van ons schoeisel veegden. Het grote verkeer nog wat vermeden om via kleine steegjes uit te komen aan het lege marktplein van Couvin. Eén uur en een kwart de tijd om in ons warm café, intussen was het weer gaan gieten, te genieten. Het deed deugd, met ons vijven den Orval alle eer aangedaan. Man..man..man Lekkerrr…
Vernomen dat het volgende week echt lente gaat worden, hou jullie klaar, en…hoe zit het met het Paasverlof, voor wanneer de clubuitstap? Hilaire
Natrap:
Wegens erfelijke belasting (ziekte genaamd aquafobie), niet mee geweest op het regenfeest. Er waren dan ook enkel verslaafden aan nattigheid opgemerkt. Mensen welke niet zonder nattigheid kunnen (zowel binnenkant als buitenkant). Het is spijtig voor degene die met hen moeten samenleven, want dit is geen erfelijke ziekte, en dus ook niet terugbetaalbaar door de ziekekas.
Goed natrappen zou in dit geval geen opperste voldoening geven, dus doe ik het ook nu niet. Wat niet wil zeggen dat het niet op hun hoofd zal neerkomen.
Leg U maar al te bloeien in een hoeksken, want komen zal het! Hoe langer het in mijn hoofd woekert hoe zuurder de pil voor deze afvalligen zal zijn.
Aan alle andere: wees wijs en hou jullie op het droge!
Droge groeten.
zaterdag 28 maart 2009
zaterdag 21 maart 2009
Van Grupont naar Poix Saint-Hubert
Uitnodiging:
Hallo, hallo beste medestappers
De weergoden zullen ons welgezind zijn, men voorspelt een bijna lentedag dus.
Allee De Waele strijkt uw kuiten nog eens in, rekt uw pees en kom mee, een ganse dag de grote goeroe de grond in boren ge moet er van dromen!
Na wikken en wegen en omdat het er zo mooi is zullen we in de omgeving van St - Hubert nog eens gaan rondneuzen.
In grote trekken:
Vertrekken in Grupont, via Mormont naar de dikke steen van Albert I (weet je nog) vandaar naar de Kapel St-Hubert, een schampschot via Harville, afbuigen naar de "Chap du Chèni du Mont", doorstekken naar de "Rocher de Marie de Gobaille" we groeten en volgen de Lomme tot Poix St-Hubert.
En daar, zoals geweten wacht ons allerlei lekkers recht uit de rots.
Het zal niet makkelijk zijn, en zeker niet minder dan andere woensdagen, maar de beloning zal des te groter zijn.
En wij willen niet lui worden achter moeders rokken.
Treinen om ter plaatse te komen:
Vertrek te St Niklaas om 7:30 met de voorziene stops tussenin naar Brussel Noord aankomst 8:30
Vertrek Brussel Noord om 8:42 naar Luxemburg overstap te Jemelle om 10:22
Vertrek te Jemelle om 10:36 aankomst te Grupont om 10:44.
Terugreis voorzien vertrek om 17:17 of (17:50 maar wel thuis om 21:23)
Grupont naar Namen overstap te Jemelle 17:25 vertrek naar Brussel Noord om 17:36 aankomst om 19:18 en vertrek huiswaarts om 19:30 en uitstappen naar believen en eigen goeddunken.
Relaas der feiten:
18 maart 2009
Hallo, beste thuisgebleven stappers en supporters, een beetje niewsgierig?
Vooruit dan:
Zoals voorzien op stap met vier dapperen, welke hun lijf en leden zonder vooroordeel in mijn handen hebben gelegd. Ze zullen het geweten hebben.
Relaas van de wandeling:
Met de treinen liep alles op wieltjes zoals het hoort! De sfeer was goed! De zon kwam loeren en ons hart begon te blozen. We voelden ons als konijnen op de plein!
Aankomst te Grupont om 11 uur en centiemen, vanaf nu het grote werk, grote blinkende takserende ogen op mij gericht.
Hewel naar waar is het? Links of rechts? Angstzweet, klamme handen, hmm, just naar daar.
Na de eerste 500m wist ik het al, mis poes, het moet de andere kant uit! De medestappers waren medelevend ze glimlachten, hun ogen blonken, maar de zon scheen.
Allee up twee keer rond de kerk en weg waren we. Vrij gestaag klimmend in de zon (jassen uit, pull’s uit) en puffen en blazen, maar schone postkaartzichten maken veel goed.
Van 230m naar 320m. lekker toch. Château de Bulio â Burlier stond boven te glinsteren in de zon; een prachtig vergezicht als beloning.
Verder gedreven door pure adrenaline, stappen gedomme, vooruit, zachtjes glooiend door het grote bos richting Mormont.
Kijk daar een haas! Geen Paashaas, een echte een kolos, ontsnapt aan het grote jachtfestijn van vorige winter. Spijtig geen zout bij de hand, en geen goede benen!
Verder geen tijd om te zeveren, stappen tot Musée de la vie rurale en Wallonie.
12:15 Dus tijd voor de grote middagpauze. Dikke afgezaagde bomen aan de kant, ons gezicht in de zon, uit de wind en aan onze voeten de Masblette. Iedereen haalt zijn boterhammetjes boven en knabbel de knabbel. Kom op we zijn weg zeker. Het heilige stapvuur was er!
Fier als een gieter, over het water en rechts over de baan den bos in. Waarde stapgenoten we gaan een beetje stijgen, van 320m naar 535m over een kleine 5km tot aan Monumant Roi Albert. Heu, ja ik was dit een beetje vergeten melden. Met een stevige pas erin vooruit. De zon bleef bij ons het voelde lekker aan. Links, rechts, rechtdoor het water over, rechts in, over het beekje weer rechts enz. alles ging vlot. Even drinken. Het bleef stijgen en draaien en keren. Links de grindweg op, de bocht door, tweede pad rechts rechtdoor de baan over. Maar aan de bocht kwam geen eind. Het zuiden werd het noorden, en het westen was foetsie. Zweten, niks laten blijken, kijken, nog eens tempo drukken, mis dus. Sorry, maar we moeten terug, dit is het niet. Ik moet zeggen, enorm veel krediet gekregen van de medestappers. Geen probleem we zijn hier om te stappen he. Dit deed deugd aan mijn hart! Een helpende blik op de kaart door de stapper uit Sinaai om geen naam te noemen. Het pad bleef draaien en stijgen, maar het noorden was weer waar het moest zijn en we stapten naar het westen fijn, het was die richting welke we moesten hebben.
En yes hier was zoals voorzien de baan welke we moesten kruisen Saint – Hubert, Forierres. Alleen, waar zaten we juist? Een klein eindje de baan volgen juist, overstekken en doorsteken naar de N 803 een beetje natte vingerwerk (het gekende dik over dun) want de weg was weg.
Je zou je ogen even moeten sluiten om dit teamwerk te bewonderen, Michel op kop het rechte pad zoekend, ik erachter met kompas richting West, gevolgd door dame Francine en onze dagfotograaf Jacky als hekkensluiter. Beetje meer links, rechtdoor, pats daar was het een breed pad in de goede richting. Op met de beentjes, en jawel hier was de N 803 alleen 1km te ver. Eens rusten, eens drinken, en stappen via de baan 1km ver tot we weer op de juiste plaats het bos konden intrekken.
Mooi pad recht richting Arville. Tussendoor sprongen er al eens herten voor ons of als we ons omdraaiden achter ons. Ook zij zagen dat het goed zat. We moesten wel voortmaken, de tijd staat niet stil. Maar ons einddoel kwam in zicht. Door Arville een mooi dorpje. Straat in straat uit, links rechts enz, langs het kerkhof, (we zaten goed). Maar zoals we weten wegen de laatste loodjes het zwaarst en de laatste twee kilometer was puur op karakter, tot Poix St-Hubert gesterkt door een droombeeld. Een gevuld glas met edel amber vocht. Het terras stond klaar we zaten in de zon, het was 16:25 hr, moe maar tevreden.
Vragende sms’jes, niks zeggen, genieten van een zeer mooie dag en dankbaar voor het krediet van moedige medestappers.
17km900 met het rolletje op de kaart, laat ons zeggen en schrijven 20km met al dat vooruit en achteruit gedoe erbij.
De nabeschouwing wordt deze week verzorgd door Sientje, het zweet breekt me weer uit! Maar ik heb beloofd om het te plaatsen zoals zij het zal schrijven. Het zij zo.
De Groeten en tot stappens, weer onder de vertrouwde leiding. Driewerf Hoera!
Herman
Nabeschouwing:
Het was weer een heerlijke dag:
- Een mooi afwisselend parcours. Enkele keren werd de titel "de grote verdwaaltocht" ingewilligd. Soit voor de rest ging het prima.
- Schitterd weer.
- Een plezante sfeer.
- Een afsluiter om U tegen te zeggen. Sublime Orval van januari 2007 ... lekker!!!
Besluit:
Hij deed dat goed. Maar uiteindelijk gaat er niets boven de ervaring van een echte goeroe.
Francine
Hallo, hallo beste medestappers
De weergoden zullen ons welgezind zijn, men voorspelt een bijna lentedag dus.
Allee De Waele strijkt uw kuiten nog eens in, rekt uw pees en kom mee, een ganse dag de grote goeroe de grond in boren ge moet er van dromen!
Na wikken en wegen en omdat het er zo mooi is zullen we in de omgeving van St - Hubert nog eens gaan rondneuzen.
In grote trekken:
Vertrekken in Grupont, via Mormont naar de dikke steen van Albert I (weet je nog) vandaar naar de Kapel St-Hubert, een schampschot via Harville, afbuigen naar de "Chap du Chèni du Mont", doorstekken naar de "Rocher de Marie de Gobaille" we groeten en volgen de Lomme tot Poix St-Hubert.
En daar, zoals geweten wacht ons allerlei lekkers recht uit de rots.
Het zal niet makkelijk zijn, en zeker niet minder dan andere woensdagen, maar de beloning zal des te groter zijn.
En wij willen niet lui worden achter moeders rokken.
Treinen om ter plaatse te komen:
Vertrek te St Niklaas om 7:30 met de voorziene stops tussenin naar Brussel Noord aankomst 8:30
Vertrek Brussel Noord om 8:42 naar Luxemburg overstap te Jemelle om 10:22
Vertrek te Jemelle om 10:36 aankomst te Grupont om 10:44.
Terugreis voorzien vertrek om 17:17 of (17:50 maar wel thuis om 21:23)
Grupont naar Namen overstap te Jemelle 17:25 vertrek naar Brussel Noord om 17:36 aankomst om 19:18 en vertrek huiswaarts om 19:30 en uitstappen naar believen en eigen goeddunken.
Relaas der feiten:
18 maart 2009
Hallo, beste thuisgebleven stappers en supporters, een beetje niewsgierig?
Vooruit dan:
Zoals voorzien op stap met vier dapperen, welke hun lijf en leden zonder vooroordeel in mijn handen hebben gelegd. Ze zullen het geweten hebben.
Relaas van de wandeling:
Met de treinen liep alles op wieltjes zoals het hoort! De sfeer was goed! De zon kwam loeren en ons hart begon te blozen. We voelden ons als konijnen op de plein!
Aankomst te Grupont om 11 uur en centiemen, vanaf nu het grote werk, grote blinkende takserende ogen op mij gericht.
Hewel naar waar is het? Links of rechts? Angstzweet, klamme handen, hmm, just naar daar.
Na de eerste 500m wist ik het al, mis poes, het moet de andere kant uit! De medestappers waren medelevend ze glimlachten, hun ogen blonken, maar de zon scheen.
Allee up twee keer rond de kerk en weg waren we. Vrij gestaag klimmend in de zon (jassen uit, pull’s uit) en puffen en blazen, maar schone postkaartzichten maken veel goed.
Van 230m naar 320m. lekker toch. Château de Bulio â Burlier stond boven te glinsteren in de zon; een prachtig vergezicht als beloning.
Verder gedreven door pure adrenaline, stappen gedomme, vooruit, zachtjes glooiend door het grote bos richting Mormont.
Kijk daar een haas! Geen Paashaas, een echte een kolos, ontsnapt aan het grote jachtfestijn van vorige winter. Spijtig geen zout bij de hand, en geen goede benen!
Verder geen tijd om te zeveren, stappen tot Musée de la vie rurale en Wallonie.
12:15 Dus tijd voor de grote middagpauze. Dikke afgezaagde bomen aan de kant, ons gezicht in de zon, uit de wind en aan onze voeten de Masblette. Iedereen haalt zijn boterhammetjes boven en knabbel de knabbel. Kom op we zijn weg zeker. Het heilige stapvuur was er!
Fier als een gieter, over het water en rechts over de baan den bos in. Waarde stapgenoten we gaan een beetje stijgen, van 320m naar 535m over een kleine 5km tot aan Monumant Roi Albert. Heu, ja ik was dit een beetje vergeten melden. Met een stevige pas erin vooruit. De zon bleef bij ons het voelde lekker aan. Links, rechts, rechtdoor het water over, rechts in, over het beekje weer rechts enz. alles ging vlot. Even drinken. Het bleef stijgen en draaien en keren. Links de grindweg op, de bocht door, tweede pad rechts rechtdoor de baan over. Maar aan de bocht kwam geen eind. Het zuiden werd het noorden, en het westen was foetsie. Zweten, niks laten blijken, kijken, nog eens tempo drukken, mis dus. Sorry, maar we moeten terug, dit is het niet. Ik moet zeggen, enorm veel krediet gekregen van de medestappers. Geen probleem we zijn hier om te stappen he. Dit deed deugd aan mijn hart! Een helpende blik op de kaart door de stapper uit Sinaai om geen naam te noemen. Het pad bleef draaien en stijgen, maar het noorden was weer waar het moest zijn en we stapten naar het westen fijn, het was die richting welke we moesten hebben.
En yes hier was zoals voorzien de baan welke we moesten kruisen Saint – Hubert, Forierres. Alleen, waar zaten we juist? Een klein eindje de baan volgen juist, overstekken en doorsteken naar de N 803 een beetje natte vingerwerk (het gekende dik over dun) want de weg was weg.
Je zou je ogen even moeten sluiten om dit teamwerk te bewonderen, Michel op kop het rechte pad zoekend, ik erachter met kompas richting West, gevolgd door dame Francine en onze dagfotograaf Jacky als hekkensluiter. Beetje meer links, rechtdoor, pats daar was het een breed pad in de goede richting. Op met de beentjes, en jawel hier was de N 803 alleen 1km te ver. Eens rusten, eens drinken, en stappen via de baan 1km ver tot we weer op de juiste plaats het bos konden intrekken.
Mooi pad recht richting Arville. Tussendoor sprongen er al eens herten voor ons of als we ons omdraaiden achter ons. Ook zij zagen dat het goed zat. We moesten wel voortmaken, de tijd staat niet stil. Maar ons einddoel kwam in zicht. Door Arville een mooi dorpje. Straat in straat uit, links rechts enz, langs het kerkhof, (we zaten goed). Maar zoals we weten wegen de laatste loodjes het zwaarst en de laatste twee kilometer was puur op karakter, tot Poix St-Hubert gesterkt door een droombeeld. Een gevuld glas met edel amber vocht. Het terras stond klaar we zaten in de zon, het was 16:25 hr, moe maar tevreden.
Vragende sms’jes, niks zeggen, genieten van een zeer mooie dag en dankbaar voor het krediet van moedige medestappers.
17km900 met het rolletje op de kaart, laat ons zeggen en schrijven 20km met al dat vooruit en achteruit gedoe erbij.
De nabeschouwing wordt deze week verzorgd door Sientje, het zweet breekt me weer uit! Maar ik heb beloofd om het te plaatsen zoals zij het zal schrijven. Het zij zo.
De Groeten en tot stappens, weer onder de vertrouwde leiding. Driewerf Hoera!
Herman
Nabeschouwing:
Het was weer een heerlijke dag:
- Een mooi afwisselend parcours. Enkele keren werd de titel "de grote verdwaaltocht" ingewilligd. Soit voor de rest ging het prima.
- Schitterd weer.
- Een plezante sfeer.
- Een afsluiter om U tegen te zeggen. Sublime Orval van januari 2007 ... lekker!!!
Besluit:
Hij deed dat goed. Maar uiteindelijk gaat er niets boven de ervaring van een echte goeroe.
Francine
zondag 15 maart 2009
De streek rond Saint Hubert
Uitnodiging:
Waar is die opwarming van de aarde nu? het wil maar niet "lenteren" en bijgevolg nog niet veel beweging onder de dorre laag winterbladeren die ons stilaan beginnen te vervelen, hebben alles meegemaakt deze te lang durende winter. Woensdag zouden we geluk hebben en voornamelijk droog blijven maar nog geen temperaturen om een winterjas thuis laten. Wij geven echter de moed niet op en gaan richting Saint Hubert om vandaar uit een "klassieker" te overwinnen. De bedoeling is om te eindigen in Grupont of Forrières op de L-lijn van den 162. Wat de kaarten betreft, a) als we naar Grupont stappen = 59 / 7.8 of b) als we naar Forrières gaan = 59 / 7.8 en 59 / 3.4.
Zowel te Grupont als te Forrières is er een "afspanning" en kunnen daar blijven tot 17.17u of 17.22u.
De streek rond Saint Hubert wil zeggen "één groot woud" met in de aanvangsfase naaldbossen en daarna beuk- en eikbos, af en toe een grote beek en op het laatst een paar dorpjes. Het loont zeker de moeite, maak dat jullie uitgeslapen bent.
Dezelfde treinen als verleden week t.t.z : St niklaas vertrek om 06.30u met "den dubbeldekker" naar Brussel nd om vervolgens de E.C. Vauban te nemen om 07.42u naar Libramont met aankomst aldaar 09.43u en vertrek met de Tec-bus lijn 162b om 09.49u naar Saint Hubert aankomst 10.13u (drie zone's)
Wat slecht nieuws is voor mezelf, kan goed zijn voor anderen, woensdag 18 maart kan ik niet mee stappen, Hilaire (heb al tranen gelaten)
Relaas der feiten:
11 maart 2009
Wat zijn we toch goed met ons openbaar vervoer, vanuit Libramont naar het hart van de Ardennen en hoofdplaats van de jacht : Saint Hubert. Vooraf hadden we met twee luxe-treinen het koude Libramont bereikt, om daarna stipt om 10.13u met de tec-bus ons te laten afzetten aan de Basiliek. Nog steeds in winteruitrusting de tocht aangevangen, een temperatuur van ongeveer 3° maar gelukkig geen neerslag. Later op de dag brak de zon door de wolken maar het werd zeker geen aangenaam lenteweer. Het grauwe winterlandschap blijft de foto’s domineren, niet getreurd, af en toe steekt een lentebloem de kop op, alles komt wel zomers. Vandaag enkel Etienne en William met het bakske op hun buik om af te drukken…Jacky had dinsdagavond laat wel alle “champions- league” goals gezien maar niet zijn digital toestel…kon nu wel beter aansluiten met de groep en wij het gesprek van de twee vrienden goed volgen.
Relaas van de trip : Als je de twee nodige stafkaarten openlegt zie je maar welk een gigantisch woud we doortrekken – noordwaarts langzaam opklimmend naar het “forêt du Roi Albert” tot het 535m. hoog gelegen “monument du Roi Albert”, een open plek om even uit te rusten. Zigzaggend wat brandgangen door met, niet tot onze verbazing, links en rechts van ons een soort Erehaag van everzwijnen en reeën. We moesten wel rap zijn om te salueren, de voederman had langs geweest en ze gingen het eten zoeken. Wij verder, de N849 over (St Hubert-Mormont) om via een sympathiek pad langs “fagne du bois d’Awenne” af te zakken naar een jachtpaviljoen tussen “bois de Gimbes” en “bois d’Awenne”, overwegend loofbomen. Het “pavillon de chasse” gesloten en geen schuilhuisje voorhanden, onze boterhammen dan maar opgegeten, zoals meermaals, op een hoop boomstammen. Geen nood, intussen was de zon met ons mee en het kwik wees 8°. Steeds naar het noorden, nu langs het open veld van “prairies de Gimbes” omhoog, om rechts van het Waalse “Bokrijk” en het dorpje Mormont (neen, niet dat van de mormonen) een gemengd bos in te stappen met veel kronkelpaden tot het diep liggende mooi dorp Masbourg aan de rivier “Masblette”. Hier ons nog eens bevoorraad om van 230m. aan het water op een zeer korte afstand (1km.) naar 360m. te “puffen”. Na enkele kilometers ver dit prachtig wild- en jachtgebied verlaten, de laatste moet het hek achter zich dichtklappen. Forrières lag nu aan ons voeten, daarvoor doen we HET, lui wordt je vanzelf, daarvoor moet je niet uit je zetel komen. Eindigend aan de bruisende Lomme, om na de voetwassing ons te laten neerploffen in het proper en gezellig interieur van het cafè aan het station te Forrières. Man,…man,…man,…Lekkerrrrr…de acht maanden oude Orval en het abdijbier St. Monon was “de kers op de biertaart” van deze mooie twintiger.
Zoals je reeds hebt gelezen, zie het mailtje van (vriend?) Herman, is het Hij, derde in bevel na Mij en William, die volgende week de fakkel eventjes gaat overnemen. Is nu al deelnemers aan het ronselen,heb vernomen dat hij bij aankomst het eerste rondje gaat betalen, alsof het oude dorpspolitiek betreft, zo zal hij zeker veel stemmen=punten krijgen. De uitstap hebben we hem al voorgekauwd, laat hem rustig de tijd nemen, maak hem niet zenuwachtig maar doe voor alle zekerheid een tom-tommeke mee (of een tam-tam).
Van mij, William en Etienne toch een aangename stapdag gewenst op 18 maart, Hilaire
Nabeschouwing:
Wat als een mooie wandeling begon, eindigd in mineur!
Allemaal prietpraat, een held op kousevoeten dat is hij!
Als iemand anders eens een week verzaakt wegens huiselijke plichtplegingen is het kot te klein. Uw oren tuiten van de komentaar achteraf "iets over echte venten en baas zijn en meer van dat mooi's".
En nu groten tjif tjaf, ja, ik moet thuis blijven van Annie.
De schuld op een onschuldige vrouw stekken, felle gast, u verschuilen achter de rokken van een onschuldig schepsel, duiker!
We gaan der niet verder over lullen, maar, in tijden van oorlog, was dit waart om een kogel te krijgen!
Annie, voor zijn straf laat hem wroeten en zwoegen dat het zweet van zijn dingsken drupt. En zeker geenen drank deze week! Volgende week zullen wij hem wel straffen voor zijn vaandelvlucht.
En dan hebben we nog onzen tweeden in bevel, wat kunnen we daar van zeggen, ik vermoed dat er een plan achter zit, een afspraak tussen de twee sloebers! Omdat hij nummer twee is en dus ook onder bevel van één, zullen wij voor hem iets milder zijn bij de strafvordering. Voor hem geen kogel, maar levenslange onderdanige dienstbaarheid aan Godie.
Voila ik voel me al een stuk beter!
Op naar de kaarten die hier open liggen, om eens iets uit te knobbelen waar ze binnen 100 jaar nog met be en verwondering over zullen spreken!
De groeten, en er zijn nog enkele plaatsen vrij, maar ge zult moeten rap zijn!
Waar is die opwarming van de aarde nu? het wil maar niet "lenteren" en bijgevolg nog niet veel beweging onder de dorre laag winterbladeren die ons stilaan beginnen te vervelen, hebben alles meegemaakt deze te lang durende winter. Woensdag zouden we geluk hebben en voornamelijk droog blijven maar nog geen temperaturen om een winterjas thuis laten. Wij geven echter de moed niet op en gaan richting Saint Hubert om vandaar uit een "klassieker" te overwinnen. De bedoeling is om te eindigen in Grupont of Forrières op de L-lijn van den 162. Wat de kaarten betreft, a) als we naar Grupont stappen = 59 / 7.8 of b) als we naar Forrières gaan = 59 / 7.8 en 59 / 3.4.
Zowel te Grupont als te Forrières is er een "afspanning" en kunnen daar blijven tot 17.17u of 17.22u.
De streek rond Saint Hubert wil zeggen "één groot woud" met in de aanvangsfase naaldbossen en daarna beuk- en eikbos, af en toe een grote beek en op het laatst een paar dorpjes. Het loont zeker de moeite, maak dat jullie uitgeslapen bent.
Dezelfde treinen als verleden week t.t.z : St niklaas vertrek om 06.30u met "den dubbeldekker" naar Brussel nd om vervolgens de E.C. Vauban te nemen om 07.42u naar Libramont met aankomst aldaar 09.43u en vertrek met de Tec-bus lijn 162b om 09.49u naar Saint Hubert aankomst 10.13u (drie zone's)
Wat slecht nieuws is voor mezelf, kan goed zijn voor anderen, woensdag 18 maart kan ik niet mee stappen, Hilaire (heb al tranen gelaten)
Relaas der feiten:
11 maart 2009
Wat zijn we toch goed met ons openbaar vervoer, vanuit Libramont naar het hart van de Ardennen en hoofdplaats van de jacht : Saint Hubert. Vooraf hadden we met twee luxe-treinen het koude Libramont bereikt, om daarna stipt om 10.13u met de tec-bus ons te laten afzetten aan de Basiliek. Nog steeds in winteruitrusting de tocht aangevangen, een temperatuur van ongeveer 3° maar gelukkig geen neerslag. Later op de dag brak de zon door de wolken maar het werd zeker geen aangenaam lenteweer. Het grauwe winterlandschap blijft de foto’s domineren, niet getreurd, af en toe steekt een lentebloem de kop op, alles komt wel zomers. Vandaag enkel Etienne en William met het bakske op hun buik om af te drukken…Jacky had dinsdagavond laat wel alle “champions- league” goals gezien maar niet zijn digital toestel…kon nu wel beter aansluiten met de groep en wij het gesprek van de twee vrienden goed volgen.
Relaas van de trip : Als je de twee nodige stafkaarten openlegt zie je maar welk een gigantisch woud we doortrekken – noordwaarts langzaam opklimmend naar het “forêt du Roi Albert” tot het 535m. hoog gelegen “monument du Roi Albert”, een open plek om even uit te rusten. Zigzaggend wat brandgangen door met, niet tot onze verbazing, links en rechts van ons een soort Erehaag van everzwijnen en reeën. We moesten wel rap zijn om te salueren, de voederman had langs geweest en ze gingen het eten zoeken. Wij verder, de N849 over (St Hubert-Mormont) om via een sympathiek pad langs “fagne du bois d’Awenne” af te zakken naar een jachtpaviljoen tussen “bois de Gimbes” en “bois d’Awenne”, overwegend loofbomen. Het “pavillon de chasse” gesloten en geen schuilhuisje voorhanden, onze boterhammen dan maar opgegeten, zoals meermaals, op een hoop boomstammen. Geen nood, intussen was de zon met ons mee en het kwik wees 8°. Steeds naar het noorden, nu langs het open veld van “prairies de Gimbes” omhoog, om rechts van het Waalse “Bokrijk” en het dorpje Mormont (neen, niet dat van de mormonen) een gemengd bos in te stappen met veel kronkelpaden tot het diep liggende mooi dorp Masbourg aan de rivier “Masblette”. Hier ons nog eens bevoorraad om van 230m. aan het water op een zeer korte afstand (1km.) naar 360m. te “puffen”. Na enkele kilometers ver dit prachtig wild- en jachtgebied verlaten, de laatste moet het hek achter zich dichtklappen. Forrières lag nu aan ons voeten, daarvoor doen we HET, lui wordt je vanzelf, daarvoor moet je niet uit je zetel komen. Eindigend aan de bruisende Lomme, om na de voetwassing ons te laten neerploffen in het proper en gezellig interieur van het cafè aan het station te Forrières. Man,…man,…man,…Lekkerrrrr…de acht maanden oude Orval en het abdijbier St. Monon was “de kers op de biertaart” van deze mooie twintiger.
Zoals je reeds hebt gelezen, zie het mailtje van (vriend?) Herman, is het Hij, derde in bevel na Mij en William, die volgende week de fakkel eventjes gaat overnemen. Is nu al deelnemers aan het ronselen,heb vernomen dat hij bij aankomst het eerste rondje gaat betalen, alsof het oude dorpspolitiek betreft, zo zal hij zeker veel stemmen=punten krijgen. De uitstap hebben we hem al voorgekauwd, laat hem rustig de tijd nemen, maak hem niet zenuwachtig maar doe voor alle zekerheid een tom-tommeke mee (of een tam-tam).
Van mij, William en Etienne toch een aangename stapdag gewenst op 18 maart, Hilaire
Nabeschouwing:
Wat als een mooie wandeling begon, eindigd in mineur!
Allemaal prietpraat, een held op kousevoeten dat is hij!
Als iemand anders eens een week verzaakt wegens huiselijke plichtplegingen is het kot te klein. Uw oren tuiten van de komentaar achteraf "iets over echte venten en baas zijn en meer van dat mooi's".
En nu groten tjif tjaf, ja, ik moet thuis blijven van Annie.
De schuld op een onschuldige vrouw stekken, felle gast, u verschuilen achter de rokken van een onschuldig schepsel, duiker!
We gaan der niet verder over lullen, maar, in tijden van oorlog, was dit waart om een kogel te krijgen!
Annie, voor zijn straf laat hem wroeten en zwoegen dat het zweet van zijn dingsken drupt. En zeker geenen drank deze week! Volgende week zullen wij hem wel straffen voor zijn vaandelvlucht.
En dan hebben we nog onzen tweeden in bevel, wat kunnen we daar van zeggen, ik vermoed dat er een plan achter zit, een afspraak tussen de twee sloebers! Omdat hij nummer twee is en dus ook onder bevel van één, zullen wij voor hem iets milder zijn bij de strafvordering. Voor hem geen kogel, maar levenslange onderdanige dienstbaarheid aan Godie.
Voila ik voel me al een stuk beter!
Op naar de kaarten die hier open liggen, om eens iets uit te knobbelen waar ze binnen 100 jaar nog met be en verwondering over zullen spreken!
De groeten, en er zijn nog enkele plaatsen vrij, maar ge zult moeten rap zijn!
zondag 8 maart 2009
Marbehan - Mellier - Marbehan
Uitnodiging:
Na twee stapdagen in het "geboerte", nu terug diep in de Ardennen om in een groot gemengd woud de nakende lente te zien ontluiken (zo lyrisch beschreven). Wel wat vroeg om de bosanemonen en andere dasloken te gaan opzoeken maar toch uitkijken naar de eerste wilde lentebloemen als daar zijn maarts viooltje, stinkend nieskruid en ander klein hoefblad.
--------------------------------------------------------------------------------
Marbehan - in een grote bocht heen en terug.
--------------------------------------------------------------------------------
Met twee luxe-treinen vanuit het Waasland naar het I.C.station Marbehan, midden een groot woud dat aanleunt tegen de Gaume. Direct het bos in langs de rivier Mellier, voorbij een paar grote vijvers en neven ons de spoorlijn, via "forges de Mellier" naar het gelijknamige dorp = 6km. Vanaf daar naar ons vertrouwd "pavillon de chasse" = 3km. Bijgevolg iets na "hoognoen" onze brooddoos opendoen. Nog een beetje westwaarts uitwijken om in een grote cirkel uit te komen aan het helder en zuiver watertje "rau de Civane" welke we een 3-tal km. volgen. Onze laatste duizend stappen door het dorp van aankomst om tegen vier uur "aan te zitten", aan onze ronde tafel in het gezellig cafè "Chez Myriam" rechtover " la gare de Marbehan" (O ja, moeten daar nog 4 € teruggeven van de laatste maal, hadden ons te weinig aangerekend...en wij als eerlijke burgers.
Hebben maar twee kaarten nodig, 68 / 1.2 en 68 / 5.6 (liefst recente)
Wat de treinen betreft : Zoals hierboven vermeld, met "den dubbeldekker" van St Niklaas vertrek om 06.30u rechtstreeks naar Brussel noord. Bru nd vertrek om 07.42u met "den Vauban" E.C.-trein rechtstreeks naar Marbehan, aankomst om 10u (wat een luxe).
Nogmaals dank voor verleden woensdag en zeker naar de foto's kijken,...o ja, als je moest tijd over hebben, kijkt eens vlug naar de kommentaar van onzen Herman, die jongen doet zo zijn best. Tot woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
04 maart 2009
We wisten het, de weersvoorspellingen waren niet ideaal, maar ons niet laten afschrikken door de miezerige kou. Veel neerslag was het niet, enkel op de plassen en in het water zag men het regenen, dus, het was poncho wel of niete’s en af en toe ging het druppelen over in smeltende sneeuw of ijskorreltjes. Toch nog met zeven stoere binken ondanks het feit dat de familie Thys forfait gaf, vriend Herman zat met “den dapperen”. Na twee stipte luxetreinen, sommigen uitgebabbeld en anderen uitgeslapen om nu te beginnen tetteren.
Relaas van de staptocht :
Stipt om 10 u uit de E.C.-trein Vauban om, noordwaarts, 6km lang de rivier “Mellier” en de spoorlijn 162 in ’t vizier te houden. Vóór we aan “forges de Mellier” waren, reeds een drietal keren onder of over de spoorweg, naast een weide met “Galleway- runderen” en langs een eerste van twee grote vijvers gevoed door het water van de “Mellier”. Gaan kijken naar de beschermde overblijfselen van “forges de Mellier” met z’n twee “foyer de chaux” en ook twee M.F. “maison forestière”. Aan onze tweede vijver met een eilandje in ’t midden opgemerkt dat hier bevers zijn uitgezet, de afgeknaagde boom op bijgevoegde foto is een stille getuige daarvan. Nu op en af naar het, in Ardense normen, groot dorp Mellier. Kunnen niet begrijpen dat de spoorweg deze stopplaats heeft afgeschaft, zulk een grote woonkern tussen Libramont en Marbehan. Vervolgens nog drie km in het “forêt de Neufchâteau”, onze kennis van het kompas nog eens getest, om dik na twaalven uit te komen aan de welgekomen droge plaats “pavillon de chasse”, ons allen bekend. Beschermd door wind en nattigheid onze “boke’s” naar binnen gewerkt om terug kleine paden op te zoeken richting “fagne Mousty” en “rau la Civane”. Het was daar dat we tot driemaal toe reeën hebben opgemerkt, of was ’t zij ons?. Onze Frans met z’n arendsblik was “den verkenner” van dienst, de reeën die boven op de kam wegrenden liepen ons in hun “spiegel” kijken. Deze plek en de volgende 3km. langs de reine meanderende beek “la Civane”, waar we op en af liepen, is wel een stukje natuur dat typisch Ardens mag genoemd worden. Het beekje zoekt zijn weg tussen hoge naaldbomen met als ondergroei alle soorten mossen en zelfgezaaide sparretjes, met iets hoger op de kam het loofhout. Onze vriend William was er zo van aangedaan dat hij zonder vooraf te waarschuwen plat op zijn rug ging liggen toen hij over een glad bruggetje wilde. Toen ik het thuis aan ons Annie vertelde vroeg ze of William hem zeer gedaan had, ik antwoordde neen, waarop ze prompt zei “spijtig”. Danny en ik zochten en vonden nog een “wildgroei” pad maar onze meestappers hadden er genoeg van en zagen reeds de grote kelk met het edele nat verschijnen. Via de laatste vijver en het “bois de Chênet”, al zoveel maal langs geweest dat we daar onze kaart niet meer nodig hebben, tot de kapel en een laatste maal over de “Mellier”, door het dorp Marbehan. Goed “getimd”, zoals steeds, om 15.45u met zevenen aan de ronde tafel “Chez Myriam”.
Nu eens niet moeten zingen voor een verjaardag maar toch geklonken op de goede afloop van de “dikke” twintiger in onze Ardennen. En … hoe meer we dronken, hoe meer we spaarden… 2.20 € voor een Orval. Danny, Etienne, Jacky en William de moeite gedaan om sfeerbeelden van deze dag te maken. Tot binnen enkele dagen voor de nieuwe oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Ik weet intussen waarom mijn gevoelige darmpjes met normale werking, in de knoop waren. Ge kunt niet geloven wat een druk er op mijn tere schouders rust om jullie iedere week met mijn visie van de ware feiten te informeren, zonder onze grote voortrekker in de grond te boren.
Vooruit met de geit, door mijn gevoelige (zie boven) was ik er niet bij. Dus mag ik hem feitelijk niet kelderen.
Maar, het doel heiligt de middelen, niet dat ik tegen hem ben of zo!
Maar, mijn bloed kruipt als het niet gaan kan, gelukkig heb ik een goed karakter, anders!
Oortjes open en snaveltjes toe, luister en zwijg vertel dit nooit aan iemand verder, ook niet als de duimschroeven echt pijn beginnen doen.
Maar het is voor Annie dat ik het doe!
Aan alle droge vissen, hoe gaat het, "goed" met mij ook dan!
Geenen drup gezien just in de plassen, dag Jan! Geloofd ook zijn eigen leugens. Wel dat we hem kennen! Lachen met stappers die een misstap begaan, en dat nog gaan doorvertellen en het www zetten. De stapgoden zullen hem neerknuppelen, of doen boomstronkelen en zeker mosslippen. Gelukkig voor de onschuldigen van geest want zij zullen rechtblijven.
Ik zal getuige zijn van deze ogenblikken, en dan nog lang en zeker gelukkig kunnen leven.
Allee de groeten en geniet als ge de zon ziet!
Na twee stapdagen in het "geboerte", nu terug diep in de Ardennen om in een groot gemengd woud de nakende lente te zien ontluiken (zo lyrisch beschreven). Wel wat vroeg om de bosanemonen en andere dasloken te gaan opzoeken maar toch uitkijken naar de eerste wilde lentebloemen als daar zijn maarts viooltje, stinkend nieskruid en ander klein hoefblad.
--------------------------------------------------------------------------------
Marbehan - in een grote bocht heen en terug.
--------------------------------------------------------------------------------
Met twee luxe-treinen vanuit het Waasland naar het I.C.station Marbehan, midden een groot woud dat aanleunt tegen de Gaume. Direct het bos in langs de rivier Mellier, voorbij een paar grote vijvers en neven ons de spoorlijn, via "forges de Mellier" naar het gelijknamige dorp = 6km. Vanaf daar naar ons vertrouwd "pavillon de chasse" = 3km. Bijgevolg iets na "hoognoen" onze brooddoos opendoen. Nog een beetje westwaarts uitwijken om in een grote cirkel uit te komen aan het helder en zuiver watertje "rau de Civane" welke we een 3-tal km. volgen. Onze laatste duizend stappen door het dorp van aankomst om tegen vier uur "aan te zitten", aan onze ronde tafel in het gezellig cafè "Chez Myriam" rechtover " la gare de Marbehan" (O ja, moeten daar nog 4 € teruggeven van de laatste maal, hadden ons te weinig aangerekend...en wij als eerlijke burgers.
Hebben maar twee kaarten nodig, 68 / 1.2 en 68 / 5.6 (liefst recente)
Wat de treinen betreft : Zoals hierboven vermeld, met "den dubbeldekker" van St Niklaas vertrek om 06.30u rechtstreeks naar Brussel noord. Bru nd vertrek om 07.42u met "den Vauban" E.C.-trein rechtstreeks naar Marbehan, aankomst om 10u (wat een luxe).
Nogmaals dank voor verleden woensdag en zeker naar de foto's kijken,...o ja, als je moest tijd over hebben, kijkt eens vlug naar de kommentaar van onzen Herman, die jongen doet zo zijn best. Tot woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
04 maart 2009
We wisten het, de weersvoorspellingen waren niet ideaal, maar ons niet laten afschrikken door de miezerige kou. Veel neerslag was het niet, enkel op de plassen en in het water zag men het regenen, dus, het was poncho wel of niete’s en af en toe ging het druppelen over in smeltende sneeuw of ijskorreltjes. Toch nog met zeven stoere binken ondanks het feit dat de familie Thys forfait gaf, vriend Herman zat met “den dapperen”. Na twee stipte luxetreinen, sommigen uitgebabbeld en anderen uitgeslapen om nu te beginnen tetteren.
Relaas van de staptocht :
Stipt om 10 u uit de E.C.-trein Vauban om, noordwaarts, 6km lang de rivier “Mellier” en de spoorlijn 162 in ’t vizier te houden. Vóór we aan “forges de Mellier” waren, reeds een drietal keren onder of over de spoorweg, naast een weide met “Galleway- runderen” en langs een eerste van twee grote vijvers gevoed door het water van de “Mellier”. Gaan kijken naar de beschermde overblijfselen van “forges de Mellier” met z’n twee “foyer de chaux” en ook twee M.F. “maison forestière”. Aan onze tweede vijver met een eilandje in ’t midden opgemerkt dat hier bevers zijn uitgezet, de afgeknaagde boom op bijgevoegde foto is een stille getuige daarvan. Nu op en af naar het, in Ardense normen, groot dorp Mellier. Kunnen niet begrijpen dat de spoorweg deze stopplaats heeft afgeschaft, zulk een grote woonkern tussen Libramont en Marbehan. Vervolgens nog drie km in het “forêt de Neufchâteau”, onze kennis van het kompas nog eens getest, om dik na twaalven uit te komen aan de welgekomen droge plaats “pavillon de chasse”, ons allen bekend. Beschermd door wind en nattigheid onze “boke’s” naar binnen gewerkt om terug kleine paden op te zoeken richting “fagne Mousty” en “rau la Civane”. Het was daar dat we tot driemaal toe reeën hebben opgemerkt, of was ’t zij ons?. Onze Frans met z’n arendsblik was “den verkenner” van dienst, de reeën die boven op de kam wegrenden liepen ons in hun “spiegel” kijken. Deze plek en de volgende 3km. langs de reine meanderende beek “la Civane”, waar we op en af liepen, is wel een stukje natuur dat typisch Ardens mag genoemd worden. Het beekje zoekt zijn weg tussen hoge naaldbomen met als ondergroei alle soorten mossen en zelfgezaaide sparretjes, met iets hoger op de kam het loofhout. Onze vriend William was er zo van aangedaan dat hij zonder vooraf te waarschuwen plat op zijn rug ging liggen toen hij over een glad bruggetje wilde. Toen ik het thuis aan ons Annie vertelde vroeg ze of William hem zeer gedaan had, ik antwoordde neen, waarop ze prompt zei “spijtig”. Danny en ik zochten en vonden nog een “wildgroei” pad maar onze meestappers hadden er genoeg van en zagen reeds de grote kelk met het edele nat verschijnen. Via de laatste vijver en het “bois de Chênet”, al zoveel maal langs geweest dat we daar onze kaart niet meer nodig hebben, tot de kapel en een laatste maal over de “Mellier”, door het dorp Marbehan. Goed “getimd”, zoals steeds, om 15.45u met zevenen aan de ronde tafel “Chez Myriam”.
Nu eens niet moeten zingen voor een verjaardag maar toch geklonken op de goede afloop van de “dikke” twintiger in onze Ardennen. En … hoe meer we dronken, hoe meer we spaarden… 2.20 € voor een Orval. Danny, Etienne, Jacky en William de moeite gedaan om sfeerbeelden van deze dag te maken. Tot binnen enkele dagen voor de nieuwe oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Ik weet intussen waarom mijn gevoelige darmpjes met normale werking, in de knoop waren. Ge kunt niet geloven wat een druk er op mijn tere schouders rust om jullie iedere week met mijn visie van de ware feiten te informeren, zonder onze grote voortrekker in de grond te boren.
Vooruit met de geit, door mijn gevoelige (zie boven) was ik er niet bij. Dus mag ik hem feitelijk niet kelderen.
Maar, het doel heiligt de middelen, niet dat ik tegen hem ben of zo!
Maar, mijn bloed kruipt als het niet gaan kan, gelukkig heb ik een goed karakter, anders!
Oortjes open en snaveltjes toe, luister en zwijg vertel dit nooit aan iemand verder, ook niet als de duimschroeven echt pijn beginnen doen.
Maar het is voor Annie dat ik het doe!
Aan alle droge vissen, hoe gaat het, "goed" met mij ook dan!
Geenen drup gezien just in de plassen, dag Jan! Geloofd ook zijn eigen leugens. Wel dat we hem kennen! Lachen met stappers die een misstap begaan, en dat nog gaan doorvertellen en het www zetten. De stapgoden zullen hem neerknuppelen, of doen boomstronkelen en zeker mosslippen. Gelukkig voor de onschuldigen van geest want zij zullen rechtblijven.
Ik zal getuige zijn van deze ogenblikken, en dan nog lang en zeker gelukkig kunnen leven.
Allee de groeten en geniet als ge de zon ziet!
zondag 1 maart 2009
Vanuit Namêche tot Sart-Bernard
Uitnodiging:
1: Meske's en manneke's,hier zijn we dan met de uitnodiging voor de wandelfeestdag van volgende woensdag. er werd een beetje op mijn zenuwen gewerkt door de beste stuurlui die aan wal staan, kalm blijven zegt ons Annie, je weet dat je goed bezig bent, als je der niemer zijt zullen ze pas weten wie ze missen, zegt zij.
We gaan de Naamse Condroz verkennen. Laat ons sporen tot Nameche aan de Maas om deze over te steken en zo langs de Samson het dorpje Thon, Goyet, Mozet en onder de autostrade A4-E411 te eindigen in Sart-Bernard. Delen van deze tocht hebben we reeds gedaan maar dan wel in tegenovergestelde richting.
Wat hebben we nodig van kaarten : 48 / 1.2 48 / 5.6 en 47 / 7.8 alsook het boekje G.R.575
Treinuren : vertrekken om 07.30u te St.niklaas met de rechtstreekse trein naar Brussel noord. Vandaar met de I.C. van 08.42u naar Namur en vervolgens met de L-trein naar Nameche met aankomst om 09.57u.
Degenen die een biljet moeten aan vragen Heenreis tot Andenne-Terug vanuit Ciney
Morgen weet ik meer over het al dan niet meenemen van boterhammetjes voor 's avonds. Het is niet gemakkelijk om met zulk een bende uitgehongerden iets voorgeschoteld te krijgen, Hilaire (morgen meer daarover)
2: Bedankt aan degenen die mij gemailt hebben om deel te nemen aan onze feestuitstap.
Verdere gegevens : Moeten in de namiddag om 15.35u de l-trein nemen van Sart-Bernard naar Ciney om rechtover het station in brasserie L'Estaminet onze dorst en honger te lessen. Zijn ter plaatse om 16u, het personeel van de keuken zal een beetje vroeger beginnen zodat we rond 17u onze gewenste schotel kunnen aanvallen aan de voorbehouden plaats. Moeten maar eventjes buiten strompelen om de I.C.trein van 18.01u te nemen richting Brussel.
Zal de kaart met de "petite plats", zo mogelijk, afprinten dat je onderweg al kunt kiezen en watertanden van de goesting. Hilaire
Relaas der feiten:
25 februari 2009
Hoe meer tweevoeters hoe meer vreugd, buiten een aantal noodgedwongen afzeggers, met veertien sportievelingen, met veel moed opgeladen om er een superdag van te maken. Spoorslags naar Namêche, met de L-trein tussen Namen en Hoei, even voorbij Marches-les-Dames, aan de Maas. Onze jongens hebben ons stipt op tijd, iets vóór 10u, afgezet in de stopplaats Namêche.
Vanaf de Maas naar Thon a/d samson – stru – Goyet a/d Samson – Mozet –naar Sart-Bernard. Naamse Condroz.
Relaas van de trip : Waren blij om aan te zetten nu de zon vanaf het begin van de partij was en ons gans de tocht gezelschap heeft gehouden, Zalig. Over de Maas, een beetje de Samson gevolgd om achter de “rochers de Samson” op te klimmen naar de “Beau Village” Thon, langs de kasteelhoeve en de kerk om achter de woonkern en 130m hoger dan de Maas een eerste keer op adem te komen aan de schilderachtige omgeving van “chap.N.D. de Bon Secours”. “Up en down” door een erg modderig pad om boven Stru nog maar eens panorama’s op te vangen. Vóór het volgend bosrijk gedeelte, in een graskant beschermd door de wind en in de warme zonnegloed, onze boterhammendoos uitgehaald.
De foto’s van ons vijftal, Jacky, M-j, Sonja, William en Willy, zijn blijvende getuigenissen van de smulpartij. Men zou beweren dat het leden van een beschermde werkplaats zijn die den akker hadden omgespit. Terug afgezakt naar de Samson te Goyet, het mooi dorpje met zijn prè - historische grotten, z’n oude watermolens, z’n kasteel. Nog maar eens een ferme klim door “bois d’herpet” en “bois Williame”, door draaipoortjes in de weilanden naar “ferme du bois Williame”. De vergezichten hebben we er graag bijgenomen “daarvoor doen we het, lui wordt je vanzelf”. Daar beseften we reeds dat we moesten doorstappen om ons voorzien programma af te werken. Wie de moeite doet om te klimmen mag ook dalen, nu tot de volgende “Beau Village” Mozet, z’n “chateau’s”, een beeld van een kerkje en een mooi gerestaureerde hoeve. Vanuit de vallei van “rau du Tronquoi” naar de eigenaardige grote kapel van Mont Ste Marie. Hier sommigen wat moed ingesproken door hen te laten verstaan wat hen te wachten stond bij aankomst, en het hielp. Rakelings langs “Chateau d’Arville”, om te besluiten nog maar eens glibberige modderpaadjes moeten trotseren om met tien minuten overschot de stopplaats van Sart-Bernard te bereiken.
Iedereen heeft alleman proficiat gewenst, zeker de vrouwtjes, zij kregen een stevige knuffel. Laat ons zeggen 21km. met zulk een parcours, je moet het maar doen. Ons Annie had haar voorzien en een gans flesje pepmiddel genomen, hetzelfde dat de grote sporters nemen, begint met E, dan een P, en eindigt met een O. Met de L-trein nog wat verder gereden tot Ciney om aldaar, recht tegenover het station, aan een gereserveerde grote tafel aan te zitten. Ik bedank de grote groep om de waardering die ik heb gekregen voor het uitgestippelde parcours. Spijtig genoeg was er iemand die niet aan de “huldiging” deelnam, zijn naam is gekend.
Wel iedereen zijn handen op elkaar en luidkeels gezongen ( twee rondjes na elkaar) voor Ons Aller Sonja en Ons Aller Jacky. Het trappistennat vloeide weer met volle teugen naar binnen tot aan ons Hartje.
Hiep Hiep Hoera en het heeft ons deugd gedaan ( twee keer / drie maal).
Als besluit onze warme schotel doorgespoeld en na een “aprés promenade” van twee uur en veel gebabbel, sommigen hebben van gans de dag niet gezwegen, ook hun namen zijn gekend. Hilaire
Natrappen:
- Over de wandeling:
De treinen reden, de kaarten waren voorgedrukt, de paden aangelegd +/-, de sfeer was goed, de konijnen waren op de plein.
Ge loopt een beetje rechtdoor de brug over, bergop, linksaf, naar beneden, rechtsaf, naar boven en zo verder tot aan de eerste stopplaats voor treinen. De trein op en breed glimlachen naar alle aanwezigen. Afstappen in eerste IC station straat over en dan, ja dan komt het beest boven! (ik heb toch niks goed over hem gezegd he)Tot daar de verdienste van leider(kaartenripper) zijn.
- Respect:
Aan al onze aanwezige dames, welke niet alleen mooi moeten zijn om ons te behagen maar ook nog meestappen om ons te plezieren.
Ik heb er van alle soorten gezien.
Der zijn der die op versterkende middelen stappen en niet meer te stoppen zijn, onze leider had het bii momenten moeilijk om zijn eega te volgen. Hij is een verloren man, ben zeker dat hij zelfs niet meer rechtgeraakt als ze hem op zijn rug keilt.
Der zijn der die door de modder lopen, al zingend, niet zomaar, nee meneer plassen zoeken om erdoor te kunnen rammen en kirren van deugd. Ik wist niet dat Guido aan moddercatch deed, zou hem graag eens zien na afloop. Mijn geld staat in ieder geval op haar.
Der zijn der die lopen te puffen en te blazen maar verder stappen, voor wie nie pleuien hun levensmoto is. Ons Williammeke vrees ik zal hier het onderspit moeten delven na de match om het eerst op de rug.
Der zijn der die stillekes verder stappen en zonder enig hulpmiddel mee de kop trekken, als ge uit haar handen komt dan ben je voorzeker geradbraakt. Arme Andre.
Der zijn der die met hun stok lopen zwaaien, ne staart hebben, jaja ik zweer het en pas op, der niet mee kunnen lachen als ge der eens wilt aankomen (wat niet meer dan normaal is toch). Ik denk dat op hem wedden geld in het water is! Spijtig is nochtans sympatieke kerel.
En dan is er nog een vaste waarde, ze was in haar nopjes van 's morgen liep ze te neuriën klapke kunnen doen met soortgenoten is nog altijd iets anders dan die opgefokte anderen. En ik kan het weten, ge kunt er beter tegen eten dan vechten. Beide zijn voor mij op voorhand verloren gevechten. Maar ik blijf proberen.
- Over den aprês:
Dat was het betere werk, hier herken ik de hand van een meester, geregeld zoals je alleen ziet bij grote en sjieke gelegenheden. (ik heb toch niks goed over hem gezegd he)Zelfs de rekening bleek bij nader toezicht te kloppen. Ik ben zeker hier zien ze ons nog!
- Dit alles zonder één druppel alcohol, maar, laat nu maar komen!
Tot stapgenoegens
1: Meske's en manneke's,hier zijn we dan met de uitnodiging voor de wandelfeestdag van volgende woensdag. er werd een beetje op mijn zenuwen gewerkt door de beste stuurlui die aan wal staan, kalm blijven zegt ons Annie, je weet dat je goed bezig bent, als je der niemer zijt zullen ze pas weten wie ze missen, zegt zij.
We gaan de Naamse Condroz verkennen. Laat ons sporen tot Nameche aan de Maas om deze over te steken en zo langs de Samson het dorpje Thon, Goyet, Mozet en onder de autostrade A4-E411 te eindigen in Sart-Bernard. Delen van deze tocht hebben we reeds gedaan maar dan wel in tegenovergestelde richting.
Wat hebben we nodig van kaarten : 48 / 1.2 48 / 5.6 en 47 / 7.8 alsook het boekje G.R.575
Treinuren : vertrekken om 07.30u te St.niklaas met de rechtstreekse trein naar Brussel noord. Vandaar met de I.C. van 08.42u naar Namur en vervolgens met de L-trein naar Nameche met aankomst om 09.57u.
Degenen die een biljet moeten aan vragen Heenreis tot Andenne-Terug vanuit Ciney
Morgen weet ik meer over het al dan niet meenemen van boterhammetjes voor 's avonds. Het is niet gemakkelijk om met zulk een bende uitgehongerden iets voorgeschoteld te krijgen, Hilaire (morgen meer daarover)
2: Bedankt aan degenen die mij gemailt hebben om deel te nemen aan onze feestuitstap.
Verdere gegevens : Moeten in de namiddag om 15.35u de l-trein nemen van Sart-Bernard naar Ciney om rechtover het station in brasserie L'Estaminet onze dorst en honger te lessen. Zijn ter plaatse om 16u, het personeel van de keuken zal een beetje vroeger beginnen zodat we rond 17u onze gewenste schotel kunnen aanvallen aan de voorbehouden plaats. Moeten maar eventjes buiten strompelen om de I.C.trein van 18.01u te nemen richting Brussel.
Zal de kaart met de "petite plats", zo mogelijk, afprinten dat je onderweg al kunt kiezen en watertanden van de goesting. Hilaire
Relaas der feiten:
25 februari 2009
Hoe meer tweevoeters hoe meer vreugd, buiten een aantal noodgedwongen afzeggers, met veertien sportievelingen, met veel moed opgeladen om er een superdag van te maken. Spoorslags naar Namêche, met de L-trein tussen Namen en Hoei, even voorbij Marches-les-Dames, aan de Maas. Onze jongens hebben ons stipt op tijd, iets vóór 10u, afgezet in de stopplaats Namêche.
Vanaf de Maas naar Thon a/d samson – stru – Goyet a/d Samson – Mozet –naar Sart-Bernard. Naamse Condroz.
Relaas van de trip : Waren blij om aan te zetten nu de zon vanaf het begin van de partij was en ons gans de tocht gezelschap heeft gehouden, Zalig. Over de Maas, een beetje de Samson gevolgd om achter de “rochers de Samson” op te klimmen naar de “Beau Village” Thon, langs de kasteelhoeve en de kerk om achter de woonkern en 130m hoger dan de Maas een eerste keer op adem te komen aan de schilderachtige omgeving van “chap.N.D. de Bon Secours”. “Up en down” door een erg modderig pad om boven Stru nog maar eens panorama’s op te vangen. Vóór het volgend bosrijk gedeelte, in een graskant beschermd door de wind en in de warme zonnegloed, onze boterhammendoos uitgehaald.
De foto’s van ons vijftal, Jacky, M-j, Sonja, William en Willy, zijn blijvende getuigenissen van de smulpartij. Men zou beweren dat het leden van een beschermde werkplaats zijn die den akker hadden omgespit. Terug afgezakt naar de Samson te Goyet, het mooi dorpje met zijn prè - historische grotten, z’n oude watermolens, z’n kasteel. Nog maar eens een ferme klim door “bois d’herpet” en “bois Williame”, door draaipoortjes in de weilanden naar “ferme du bois Williame”. De vergezichten hebben we er graag bijgenomen “daarvoor doen we het, lui wordt je vanzelf”. Daar beseften we reeds dat we moesten doorstappen om ons voorzien programma af te werken. Wie de moeite doet om te klimmen mag ook dalen, nu tot de volgende “Beau Village” Mozet, z’n “chateau’s”, een beeld van een kerkje en een mooi gerestaureerde hoeve. Vanuit de vallei van “rau du Tronquoi” naar de eigenaardige grote kapel van Mont Ste Marie. Hier sommigen wat moed ingesproken door hen te laten verstaan wat hen te wachten stond bij aankomst, en het hielp. Rakelings langs “Chateau d’Arville”, om te besluiten nog maar eens glibberige modderpaadjes moeten trotseren om met tien minuten overschot de stopplaats van Sart-Bernard te bereiken.
Iedereen heeft alleman proficiat gewenst, zeker de vrouwtjes, zij kregen een stevige knuffel. Laat ons zeggen 21km. met zulk een parcours, je moet het maar doen. Ons Annie had haar voorzien en een gans flesje pepmiddel genomen, hetzelfde dat de grote sporters nemen, begint met E, dan een P, en eindigt met een O. Met de L-trein nog wat verder gereden tot Ciney om aldaar, recht tegenover het station, aan een gereserveerde grote tafel aan te zitten. Ik bedank de grote groep om de waardering die ik heb gekregen voor het uitgestippelde parcours. Spijtig genoeg was er iemand die niet aan de “huldiging” deelnam, zijn naam is gekend.
Wel iedereen zijn handen op elkaar en luidkeels gezongen ( twee rondjes na elkaar) voor Ons Aller Sonja en Ons Aller Jacky. Het trappistennat vloeide weer met volle teugen naar binnen tot aan ons Hartje.
Hiep Hiep Hoera en het heeft ons deugd gedaan ( twee keer / drie maal).
Als besluit onze warme schotel doorgespoeld en na een “aprés promenade” van twee uur en veel gebabbel, sommigen hebben van gans de dag niet gezwegen, ook hun namen zijn gekend. Hilaire
Natrappen:
- Over de wandeling:
De treinen reden, de kaarten waren voorgedrukt, de paden aangelegd +/-, de sfeer was goed, de konijnen waren op de plein.
Ge loopt een beetje rechtdoor de brug over, bergop, linksaf, naar beneden, rechtsaf, naar boven en zo verder tot aan de eerste stopplaats voor treinen. De trein op en breed glimlachen naar alle aanwezigen. Afstappen in eerste IC station straat over en dan, ja dan komt het beest boven! (ik heb toch niks goed over hem gezegd he)Tot daar de verdienste van leider(kaartenripper) zijn.
- Respect:
Aan al onze aanwezige dames, welke niet alleen mooi moeten zijn om ons te behagen maar ook nog meestappen om ons te plezieren.
Ik heb er van alle soorten gezien.
Der zijn der die op versterkende middelen stappen en niet meer te stoppen zijn, onze leider had het bii momenten moeilijk om zijn eega te volgen. Hij is een verloren man, ben zeker dat hij zelfs niet meer rechtgeraakt als ze hem op zijn rug keilt.
Der zijn der die door de modder lopen, al zingend, niet zomaar, nee meneer plassen zoeken om erdoor te kunnen rammen en kirren van deugd. Ik wist niet dat Guido aan moddercatch deed, zou hem graag eens zien na afloop. Mijn geld staat in ieder geval op haar.
Der zijn der die lopen te puffen en te blazen maar verder stappen, voor wie nie pleuien hun levensmoto is. Ons Williammeke vrees ik zal hier het onderspit moeten delven na de match om het eerst op de rug.
Der zijn der die stillekes verder stappen en zonder enig hulpmiddel mee de kop trekken, als ge uit haar handen komt dan ben je voorzeker geradbraakt. Arme Andre.
Der zijn der die met hun stok lopen zwaaien, ne staart hebben, jaja ik zweer het en pas op, der niet mee kunnen lachen als ge der eens wilt aankomen (wat niet meer dan normaal is toch). Ik denk dat op hem wedden geld in het water is! Spijtig is nochtans sympatieke kerel.
En dan is er nog een vaste waarde, ze was in haar nopjes van 's morgen liep ze te neuriën klapke kunnen doen met soortgenoten is nog altijd iets anders dan die opgefokte anderen. En ik kan het weten, ge kunt er beter tegen eten dan vechten. Beide zijn voor mij op voorhand verloren gevechten. Maar ik blijf proberen.
- Over den aprês:
Dat was het betere werk, hier herken ik de hand van een meester, geregeld zoals je alleen ziet bij grote en sjieke gelegenheden. (ik heb toch niks goed over hem gezegd he)Zelfs de rekening bleek bij nader toezicht te kloppen. Ik ben zeker hier zien ze ons nog!
- Dit alles zonder één druppel alcohol, maar, laat nu maar komen!
Tot stapgenoegens
Abonneren op:
Posts (Atom)