Gendron-Celles – Lesse – Falmagne en Famignoul – Maas – Anseremme

Uitnodiging:



Het zijn de laatste weken dat de kayak-trein vanuit Namen naar Houyet rijdt, laat er ons nog eens van profiteren om onze stapdag die richting te doen.
Vertrekken en/of eindigen doen we in Dinant, Anseremme, Gendron-Celles of Houyet, er zijn daar misschien nog wel paadjes die door ons nog niet platgelopen zijn.
Met de volgende kaarten 53 / 7.8 en 54 / 5.6 en 58 / 3.4 en 59 / 1.2 kiezen we op de trein, met de goedkeuring van alle meestappers, de geschikte route uit.
Voor alle zekerheid toch nog eens de treinuren:
Vanuit St. Niklaas om 06.30u met den dubbeldekker naar Brussel-Noord en vervolgens met den E.C. Vauban naar Namur om daar de aansluiting te nemen met de Kayak-trein richting Dinant of verder.
Tot woensdagmorgen, Hilaire



Relaas der feiten:
15 september 2010


Iets dat je al wist: vroeg begonnen is half gewonnen is genieten onderweg. Ze hebben woensdagavond weer eens geen “luierik” achter onze rug moeten roepen, van 09:30u tot 15:30u onderweg in een streek door ons zeer geliefd als stapper. Vanuit de Lesse-vallei klimmend naar de open kam van de Famenne. Ons groepje, verleden week fel uitgedund maar nu weer met zes. Verscheidene leden van ons die de laatste weken richting zwarte woud zijn getrokken om na een kleine week terug te keren met overgewicht, te veel originaler bauerwurst mit sauerkraut gefressen, vettige kost dus.

Gendron-Celles – Lesse – Falmagne en Famignoul – Maas – Anseremme.


Relaas van de tocht: Een aangenaam weertje bij het afstappen van het dieseltreintje te Gendron-Celles. Tussen spoorweg en Lesse, onder de rotsen van “Res.Nat. de Furfooz” naar “pont de Cwarnau”. Mee met de spoorwegbrug de goedgevulde rivier over (ideaal voor Kayakkers), om na ongeveer 1 km. langs de andere oever terug te keren tot het beekje “Ri de Vesse”. Rechts van de gracht begonnen aan een driekilometer lang pad, in een diepe gleuf en door het “bois de Vesse” en vervolgens “bois d’Hulbise” om 160m hoger uit te komen in de weilanden en akkers met een 360° vergezicht. Het stille en mooie boerendorpje Falmagne lag aan ons voeten, wij daar naartoe om ons op een bankje “op den dries” te nestelen om in alle rust onze brooddoos te openen. Na negen kilometer stappen waarvan de helft ploeterend langs vochtige paadjes, gingen de boterhammen goed naar binnen, gezonde eters dat groepje van ons. Het is leuk om wat afwisseling te hebben, water, bos, veld en een rustig dorpje door. Van de kleine woonkern Falmagne naar het iets grotere Falmignoul is maar één boogscheut en drie steenworpen ver. Het dorp door, de “rau de Falmagne” over langs mooi gerenoveerde huizen en boerderijen, dan door hoogliggende weiden langs het “kapelletje N.D. des Champs” naar de rand van de diepe Maasvallei. Op de kam gebleven van “Haie al Couture”, zo naar “Res. Nat. dom. de Colébi”. Nu iets nieuw voor ons allemaal, rondom de “Ravin des Luves”, een heel prachtig en avontuurlijk paadje slingerend rond de diepe kloof, via de “Grottes de Colébi” en de “Trou Félix” naar de “Trou de Jeunesse” om beloond te worden met een vergezicht hoog boven de Maas met de steile witte rotsen en kasteel van Freyr. DAARVOOR DOEN WE HET!! Lui wordt je vanzelf.. Aan dit uitzichtpunt nog wat voedzaams naar binnen gespeeld om de laatste vijf kilometer aan te vangen…en tijd genoeg. Dalend doorgestoken naar de Lesse, over “pont de Fer” in het gehucht Pont-à-Lesse. Amaai, terug uit de Lesse-vallei, mee met de meander, langs de gedenksteen van onze Baron Bonhomme, door het bos “Plain des Fosse”, over de “Tienne Hubaille” om ons ten slotte zigzaggend te laten zakken tot de rivier aan “pont St. Jean” te Anseremme… einde van de dagtrip.
Er gebeurd altijd wel iets ’s woensdags, bij de voetwassing aan de Lesse is onze vriend William zijn Gsm in de rivier gevallen … natuurlijk zijn eigen schuld … waarom moet die in zijn bovenzakje zitten en niet dichtgeknoopt? Hij zal bij thuiskomst wat meegekregen hebben van zijn Godi. Gelukkig is het water tamelijk helder zodat we hem ongeveer 1m dieper zagen blinken en hem met een roeispaan naar boven konden halen. Na een forel met een bril op ... bijna “des truites” die misleidende berichtjes konden versturen naar de vissers. Wacht nog wat om William daarover te bellen, het toestelletje ligt te drogen, anders hoor je toch maar alleen Blub ... Blub.
Tot de volgende oproep, Hilaire.


Nabeschouwing:


Een staptocht als zovele, weinig over te vertellen wat niet reeds uitgebracht is!
Ware het niet, ja toch een kleine maar leuke anekdote.
Stel je even voor op het einde van een stevige wandeling, zit er een vriend wandelaar (een beetje een rare kwiet) op zijn knieën aan de rand van de Lesse met een afwasborstel klaar om zijn zijn bottines te gaan kuisen. Daar valt verder niks op aan te merken. Wij zijn propere stappers.
Maar toch, normale stappers steken hun voeten in het water, hij dus niet! Hij bukt zich, en je ziet zijn gsm zachtjes uit zijn pijpzakje schuiven. Plons het sop in!
En dan tranen en paniek in zijn ogen, nu kan ik niet meer bellen, en ben ik niet meer bereikbaar! Spijt komt altijd na de zonde!
Onze grote voortrekker, ter info den oudsten van de bende heeft dan maar een reddingsactie ondernomen. (Als ze hem vragen om een regering samen te stellen en het land te lijden, dan staan we er goed voor!)
Actie gelukt maar ge moet niet denken dat er een Orvalletje van de kar gevallen is. Niks, notting, da nadda.
Volgende keer laten zwemmen die gsm, het zal hem leren, de prutser.
De groeten, zijn geweten!