Trooz – (La Vesdre) – Fraipont – Pepinster

Oproep:

Hoera aan het mooi na-zomertje, woensdag dik in de twintig graden.. moeten bijgevolg onze winterse outfit nog niet uit de kast halen.

Terug richting Verviers maar deze keer niet naar de Hoge Venen maar met de Lokale spoorlijn ergens afstappen langs de Vesder tussen Liège Gm en Verviers central (Trooz - Fraipont - Nessonvaux - Pepinster)

Zij die de regio kennen weten dat de "Vallei van de Vesder" een grillige bosrijke omgeving is.

Met de stafkaarten 42 / 5.6 en 42 / 7.8 en 49 / 3.4 kiezen we een ferme daguitstap.

Treinuren : zelfde verbinding als verleden week, met de bubbeldekker van St niklaas naar Brussel Nd, vervolgens met den I.C. komende van Oostende naar Liège Gm en daar de L- trein naar ons startplaats.

Tot woensdagmorgen, Hilaire



Relaas der feiten:
28 september 2011

Laat Gerard Cox nog wat in vrede rusten, nog niet zingen van “’t is weer voorbij die mooie zomer”, ‘t was me een tocht om intensief te beleven, weinig hectometers plat, gelukkig met onze blote bol niet al te veel onder de warme zon, bijgevolg iets minder kilometers lang. Onze poriën goed open, lieten de zweetdruppels lopen zodat de vuile stoffen uit ons lichaam konden en nadien vervangen door artisanaal vervaardigd vocht… (lees onderaan) Bij mij was er vandaag geen bord groot genoeg om de verloren energie terug bij te werken, dan maar twee teljoren genomen.
Aangenaam verrast door de mooie foto’s van onze Dany, Etienne en William, gezonde concurrentiestrijd is altijd goed, dan doen ze hun best om prachtige beelden te schieten, waarvoor dank. Die tweekamp is er ook bij mijn mogelijke opvolgers, niet altijd sportief, de ene doet alles om de andere het verkeerde voetpadje te lichten.

Trooz – (La Vesdre) – Fraipont – Pepinster.

Relaas van de tocht:
09:40u, Afgestapt in Trooz van de L- trein tussen Liège Gm en Verviers Central welke de bedding volgt van de Vesder. Via “Chateau de la Fenderie”, een spoortunnel langs en een spoorbrug over om aan de eerste felle klim te beginnen tussen de grote baan N61 en de secundaire weg N673 om een eerste maal een panoramisch uitzicht te hebben aan “ferme sur Noirefalise”. Mee met het g.r. pad tot vóór “Croix Henrard” om dan links af te buigen en de 200m naar omhoog van daarnet terug af te zakken via de kleine woonkern Hurlevent naar het dorpje Fraipont aan onze rivier “la Vesdre”. Nu het g.r. pad 5 op welke naar het bedevaartsoord Banneux loopt om een tweede maal in deze voormiddag meer dan 200m hoogteverschil te overbruggen (gezamenlijk afgesproken om te wachten tot boven om te eten – klimmen met een volle maag is niet gezond). Boven “Hè des Moines”, goed zwetend en rood aangeslagen van de noeste inspanning, op een grote dikke horizontale boom onze brooddoos geplunderd..man,man,man..Lekkerrrr! Terug op stap, in één grote bocht links meedraaien, achter het “Chat. de Banneux” om op zoek te gaan naar “Rau du fond des Trois Bois”. Wisten het van vroeger, een driekilometer lange “slink” langs deze beek met langs weerszijden steile hellingen, links “Bois de Fraipont” en rechts “Bois de Tancrèmont”. Gans beneden gaan zoeken naar de familieleden uit een vorig leven van onze William, ons gebalk hielp niet, waren niet thuis, dan maar even pauze genomen aan de rode draad in deze stapdag, het riviertje “De Vesder”. Nu richting ons einddoel Pepinster, mee met een ander wit/rood wandelwegeltje, rechts van de lager gelegen “La Vesdre” om via “Chateau des Mazures” het gehucht Mousset aan te doen. Sommigen dachten dat het gedaan was voor vandaag, niets daarvan, mee met de leider om via de “Privékapel” van “Chat. de Chalséche” een paadje te nemen, slingerend naar beneden om uit te komen aan de zijrivier “La Hoegne” welke een beetje verder uitmondt in de Vesder. Langs een loopbrugje dit grillige water over welke van de “Hoge Venen” komt (verleden week gevolgd, weet je nog?) Op het laatst dan toch nog een kleine kilometer platte grond tot het station van Pepinster.
Dertien stappers met grote dorst en ander halfuur tijd om na te genieten, de waard zag ons graag komen. Gelukkig waren er in ons kliekje die geen Orval dronken en wij, de anderen dus, volop konden genieten van de goed verzorgde trappist, niet te koud en een half jaar oud…lekkerrrrr !!
Alles zat goed vandaag, ook de treinverbindingen om huiswaarts te keren, ik denk dat we de één uur vroegere vertrekkers nog voorbijgestoken hebben. Geniet van de gekruide nabeschouwingen van onze William (1é Adj) en onze Herman (2é Adj), groetjes Hilaire




Nabeschouwing I:


Hoi vrienden wandelaars.

Man man man was me dat een weertje vandaag, om van te snoepen.
De wandeling zelf was ook af,met een tamelijke moeilijkheidsgraad, veel op en af zoals we het mogen verwachten van onze alom geprezen en op handen gedragen GG.
Wat me wel verwonderde was het op de vlakte blijven (figuurlijk) van onze voormalige 3de, ik had meer verwacht. Hij was erbij, keek er naar en dat..... was het hé. Ja elke dag is niet dezelfde zeker we zullen het daar maar op steken.
Kortom iedereen tevreden en moe terug naar huis na een geslaagde (eindelijk) afsluiter.
Voorts heb ik weinig nieuws te vertellen, misschien komt HIJ nu op de dreef met zijn commentaar we zien wel.

Geniet van de foto's en tot volgende trip.

William.



Nabeschouwing II:

Hallo lezers in alle hoeken van de wereld. Hier jullie wekelijks verslag over de wedervaren van de spoortrippers. Ook voor ons scheen de zon, heerlijk het deed deugd aan de oudere botten onder ons, ook de anderen genoten.
De treinen vliegen als de zon schijnt, dus op uur aan het stappen. Er was nog een eens wandeling uitgestippeld uit de tijd dat de spoormannen nog geen kaart konden lezen, en ze zich gewillig moestapten. Daar is nog niks aan veranderd, buiten eentje, een ex vriend van mij, hij denkt dat hij het wel kan. Maar hij vergeet er bij te vertellen dat dit op kaarten van voor de eerste wereldoorlog is. Maar niet getreurd over deze filloe, zijn lot is reeds enige tijd bezegeld.
De wandeling ging omhoog en omlaag, van links naar rechts en terug, over stenen en rotsen, door water en erover, zelfs ons wekelijks verplicht nummer modder pletsen was voorzien. Niet gewoon aan de warmte welke ons nu plots overvallen heeft menige zweetdruppel het stof geblust. De rode gezichten, het gekreun en gezucht na ieder klimmetje bewezen dat het geen kinderspel was. Gelukkig was onze grote voorstapper ons genadig en bleef zijn bijbreiën tot een minimum beperkt.
Over de afdronk deze week niks dan goed, buiten rode wijn was alles op eenvoudig verzoek te verkrijgen en dat in voldoende mate en aan een schappelijke prijs. Lang leve zulke goede plaatselijke kroegen, we zullen ze met blijdschap blijven sponseren.
De terugreis verliep vlot en zonder storingen, een bewijs temeer dat de zon ook voor het spoor moet schijnen.
De groeten van uw reporter ter plaatse Herman