Vanuit Namêche tot Sart-Bernard

Uitnodiging:

1: Meske's en manneke's,hier zijn we dan met de uitnodiging voor de wandelfeestdag van volgende woensdag. er werd een beetje op mijn zenuwen gewerkt door de beste stuurlui die aan wal staan, kalm blijven zegt ons Annie, je weet dat je goed bezig bent, als je der niemer zijt zullen ze pas weten wie ze missen, zegt zij.
We gaan de Naamse Condroz verkennen. Laat ons sporen tot Nameche aan de Maas om deze over te steken en zo langs de Samson het dorpje Thon, Goyet, Mozet en onder de autostrade A4-E411 te eindigen in Sart-Bernard. Delen van deze tocht hebben we reeds gedaan maar dan wel in tegenovergestelde richting.

Wat hebben we nodig van kaarten : 48 / 1.2 48 / 5.6 en 47 / 7.8 alsook het boekje G.R.575

Treinuren : vertrekken om 07.30u te St.niklaas met de rechtstreekse trein naar Brussel noord. Vandaar met de I.C. van 08.42u naar Namur en vervolgens met de L-trein naar Nameche met aankomst om 09.57u.
Degenen die een biljet moeten aan vragen Heenreis tot Andenne-Terug vanuit Ciney

Morgen weet ik meer over het al dan niet meenemen van boterhammetjes voor 's avonds. Het is niet gemakkelijk om met zulk een bende uitgehongerden iets voorgeschoteld te krijgen, Hilaire (morgen meer daarover)

2: Bedankt aan degenen die mij gemailt hebben om deel te nemen aan onze feestuitstap.

Verdere gegevens : Moeten in de namiddag om 15.35u de l-trein nemen van Sart-Bernard naar Ciney om rechtover het station in brasserie L'Estaminet onze dorst en honger te lessen. Zijn ter plaatse om 16u, het personeel van de keuken zal een beetje vroeger beginnen zodat we rond 17u onze gewenste schotel kunnen aanvallen aan de voorbehouden plaats. Moeten maar eventjes buiten strompelen om de I.C.trein van 18.01u te nemen richting Brussel.

Zal de kaart met de "petite plats", zo mogelijk, afprinten dat je onderweg al kunt kiezen en watertanden van de goesting. Hilaire

Relaas der feiten:
25 februari 2009

Hoe meer tweevoeters hoe meer vreugd, buiten een aantal noodgedwongen afzeggers, met veertien sportievelingen, met veel moed opgeladen om er een superdag van te maken. Spoorslags naar Namêche, met de L-trein tussen Namen en Hoei, even voorbij Marches-les-Dames, aan de Maas. Onze jongens hebben ons stipt op tijd, iets vóór 10u, afgezet in de stopplaats Namêche.
Vanaf de Maas naar Thon a/d samson – stru – Goyet a/d Samson – Mozet –naar Sart-Bernard. Naamse Condroz.

Relaas van de trip : Waren blij om aan te zetten nu de zon vanaf het begin van de partij was en ons gans de tocht gezelschap heeft gehouden, Zalig. Over de Maas, een beetje de Samson gevolgd om achter de “rochers de Samson” op te klimmen naar de “Beau Village” Thon, langs de kasteelhoeve en de kerk om achter de woonkern en 130m hoger dan de Maas een eerste keer op adem te komen aan de schilderachtige omgeving van “chap.N.D. de Bon Secours”. “Up en down” door een erg modderig pad om boven Stru nog maar eens panorama’s op te vangen. Vóór het volgend bosrijk gedeelte, in een graskant beschermd door de wind en in de warme zonnegloed, onze boterhammendoos uitgehaald.
De foto’s van ons vijftal, Jacky, M-j, Sonja, William en Willy, zijn blijvende getuigenissen van de smulpartij. Men zou beweren dat het leden van een beschermde werkplaats zijn die den akker hadden omgespit. Terug afgezakt naar de Samson te Goyet, het mooi dorpje met zijn prè - historische grotten, z’n oude watermolens, z’n kasteel. Nog maar eens een ferme klim door “bois d’herpet” en “bois Williame”, door draaipoortjes in de weilanden naar “ferme du bois Williame”. De vergezichten hebben we er graag bijgenomen “daarvoor doen we het, lui wordt je vanzelf”. Daar beseften we reeds dat we moesten doorstappen om ons voorzien programma af te werken. Wie de moeite doet om te klimmen mag ook dalen, nu tot de volgende “Beau Village” Mozet, z’n “chateau’s”, een beeld van een kerkje en een mooi gerestaureerde hoeve. Vanuit de vallei van “rau du Tronquoi” naar de eigenaardige grote kapel van Mont Ste Marie. Hier sommigen wat moed ingesproken door hen te laten verstaan wat hen te wachten stond bij aankomst, en het hielp. Rakelings langs “Chateau d’Arville”, om te besluiten nog maar eens glibberige modderpaadjes moeten trotseren om met tien minuten overschot de stopplaats van Sart-Bernard te bereiken.
Iedereen heeft alleman proficiat gewenst, zeker de vrouwtjes, zij kregen een stevige knuffel. Laat ons zeggen 21km. met zulk een parcours, je moet het maar doen. Ons Annie had haar voorzien en een gans flesje pepmiddel genomen, hetzelfde dat de grote sporters nemen, begint met E, dan een P, en eindigt met een O. Met de L-trein nog wat verder gereden tot Ciney om aldaar, recht tegenover het station, aan een gereserveerde grote tafel aan te zitten. Ik bedank de grote groep om de waardering die ik heb gekregen voor het uitgestippelde parcours. Spijtig genoeg was er iemand die niet aan de “huldiging” deelnam, zijn naam is gekend.
Wel iedereen zijn handen op elkaar en luidkeels gezongen ( twee rondjes na elkaar) voor Ons Aller Sonja en Ons Aller Jacky. Het trappistennat vloeide weer met volle teugen naar binnen tot aan ons Hartje.
Hiep Hiep Hoera en het heeft ons deugd gedaan ( twee keer / drie maal).
Als besluit onze warme schotel doorgespoeld en na een “aprés promenade” van twee uur en veel gebabbel, sommigen hebben van gans de dag niet gezwegen, ook hun namen zijn gekend. Hilaire

Natrappen:

- Over de wandeling:
De treinen reden, de kaarten waren voorgedrukt, de paden aangelegd +/-, de sfeer was goed, de konijnen waren op de plein.
Ge loopt een beetje rechtdoor de brug over, bergop, linksaf, naar beneden, rechtsaf, naar boven en zo verder tot aan de eerste stopplaats voor treinen. De trein op en breed glimlachen naar alle aanwezigen. Afstappen in eerste IC station straat over en dan, ja dan komt het beest boven! (ik heb toch niks goed over hem gezegd he)Tot daar de verdienste van leider(kaartenripper) zijn.

- Respect:
Aan al onze aanwezige dames, welke niet alleen mooi moeten zijn om ons te behagen maar ook nog meestappen om ons te plezieren.
Ik heb er van alle soorten gezien.

Der zijn der die op versterkende middelen stappen en niet meer te stoppen zijn, onze leider had het bii momenten moeilijk om zijn eega te volgen. Hij is een verloren man, ben zeker dat hij zelfs niet meer rechtgeraakt als ze hem op zijn rug keilt.
Der zijn der die door de modder lopen, al zingend, niet zomaar, nee meneer plassen zoeken om erdoor te kunnen rammen en kirren van deugd. Ik wist niet dat Guido aan moddercatch deed, zou hem graag eens zien na afloop. Mijn geld staat in ieder geval op haar.
Der zijn der die lopen te puffen en te blazen maar verder stappen, voor wie nie pleuien hun levensmoto is. Ons Williammeke vrees ik zal hier het onderspit moeten delven na de match om het eerst op de rug.
Der zijn der die stillekes verder stappen en zonder enig hulpmiddel mee de kop trekken, als ge uit haar handen komt dan ben je voorzeker geradbraakt. Arme Andre.
Der zijn der die met hun stok lopen zwaaien, ne staart hebben, jaja ik zweer het en pas op, der niet mee kunnen lachen als ge der eens wilt aankomen (wat niet meer dan normaal is toch). Ik denk dat op hem wedden geld in het water is! Spijtig is nochtans sympatieke kerel.
En dan is er nog een vaste waarde, ze was in haar nopjes van 's morgen liep ze te neuriën klapke kunnen doen met soortgenoten is nog altijd iets anders dan die opgefokte anderen. En ik kan het weten, ge kunt er beter tegen eten dan vechten. Beide zijn voor mij op voorhand verloren gevechten. Maar ik blijf proberen.

- Over den aprês:
Dat was het betere werk, hier herken ik de hand van een meester, geregeld zoals je alleen ziet bij grote en sjieke gelegenheden. (ik heb toch niks goed over hem gezegd he)Zelfs de rekening bleek bij nader toezicht te kloppen. Ik ben zeker hier zien ze ons nog!

- Dit alles zonder één druppel alcohol, maar, laat nu maar komen!

Tot stapgenoegens