Uitnodiging:
Blijven wekelijks met vele stappers op pad, ook deze woensdag zullen we ze weer op twee handen moeten tellen. Leuk is dit wel, genoeg babbel onderweg, je loopt eens hier of daar bij een groepje...als je maar uit die twee hun buurt blijft, hebben dat niet graag. Ons aller vriend en mijn "rechterhand" is ook terug, Herman heeft beloofd hem met open armen te ontvangen.
Ter zake: Nog eens profiteren van de "kayaktrein" richting Dinant en Houyet - wanneer we ons aansluiting te Namen hebben met deze "Toeristentrein" O.K. Als we hem niet halen te Namur dan nemen we de volgende trein richting Dinant om onderweg af te stappen in Godinne of Yvoir.
Moeten bijgevolg een paar kaarten meer meenemen t.w. 53 / 3.4 en 5.6 en 7.8 en 59 / 1.2 Langs de Maas en/ of Lesse - altijd mooi en avontuurlijk.
Ben in mijn haast nog vergeten om de andere treinen door te geven : zoals anders, met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek 06.29u) naar Brussel Nd en vervolgens den E.C.Vauban naar Namur.
Tot morgenvroeg, Hilaire
Relaas der feiten:
14 september 2011
Dan toch eens tegenslag ’s morgens, juist nu op deze woensdag.. juist nu we afgesproken waren met het echtpaar De Maere – Peeters om onze stapdag aan te vangen langs de Lesse in Gendron – Celles. Zou geen handicap geweest zijn ware het niet dat ons Anita met Karel vertrokken waren met de wagen vanuit hun “slot” aan de Maas, reeds op de afgesproken plaats waren. Kon geen alternatief meer uit mijn mouw schudden om vroeger onze treinreis te beëindigen om aldaar te starten.
Veel gevloekt onderweg, ik in het bijzonder, maar eens opstap, weliswaar één uur later dan voorzien, alles vergeten en ons gefocust op het parcours. Nu (maar) met negen, een viertal vrienden van ons zo nodig naar ’t buitenland, moeten het maar weten. Gelukkig onze vaste cameraman terug, met een volle aflaat (hij een halve en Godi een halve, meer kregen ze niet), van zijn bedevaart naar Compostella, wat een stevige omhelzing met zijn vriend Herman was dat.
Gendron - Celles – La Lesse – Chateau de Walzin en terug Gendron – Celles.
Relaas van de tocht:
11 uur, start aan het stationnetje van Gendron – Celles, Karel en Anita stonden ons daar op te wachten. Van de Lesse weg, een eindje langs de beek “ri des Forges”, om dan aan een forse klim te beginnen, via “bois Flaya” en gans noordelijk naar het dorpje Furfooz. Eventjes dit dorp door,nu westwaarts naar de rotsen van “Les Aiguilles de Chaleux” om daar bij een warm zonnetje en een prachtig zicht op een meander van de Lesse en “Roche à la Chandelle”, dit terwijl we onze boterhammen binnen speelden. De foto’s van onze William zijn de getuigen van dit mooi panorama. DAARVOOR DOEN WE HET!! Terug weg, via een rotsachtig pad naar beneden om mee met de spoorwegbrug de rivier “La Lesse” over te steken om een beetje verder het imposante “Chateau de Walzin” te kunnen bewonderen. Dit kasteel staat hoog boven de rivier op witte kalkrotsen (reeds voor de zoveelste maal gezien, nog altijd vol bewondering). De Lesse verlaten om een tweede maal een nog hogere klim aan te vangen, nu richting het dorpje Falmagne, door het “bois de Baileux” om bijna 200m boven de riviervallei een korte rustpauze te houden met een 360° vergezicht. Vóór het dorpje Falmagne linksaf, tussen de weilanden en drie meter hoge maïsvelden naar het “bois d’ Hulbisse”, daar het beekje “Ri de vesse” tegen gekomen welke we al dalend niet meer uit het oog verloren. Langs “Anc. Moulin de Falmagne” en vervolgens door “bois de Vesse” om de Lesse te bereiken waar een honderdtal joelende en jeugdige “kayakkers” voor sfeer zorgden. Nog amper een kilometer of twee de rivier volgend naar ons eindpunt, de treinstopplaats Gendron – Celles.
Goed moeten schrobben om ons beenbeschermers en stapschoenen proper te krijgen, om ons daarna met zijn allen (negen stuks) op een buitenterras in het zonnetje te koesteren en ons goed gedaan aan drank en spijs. Om vijf uur afscheid genomen van Karel en Anita welke gingen overnachten in “le Crupet” te Hastiére – sur – Meuse. ’t Zal nu een tijdje duren vooraleer we die kant nog eens bezoeken daar de toeristische treintjes tussen Dinant en Houyet niet rijden van eind september tot begin mei. Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi wandelaars
Wat als een stralende dag zou moeten beginnen is toch anders verlopen.
De spoorweg laat het veelvuldig afweten. Met een uur vertraging toegekomen op onze bestemming. Maar niet getreurd in Gendron-Celles wachte het echtpaar De Maere (je weet wel le vieux chaud ) ons op om aan de trip te beginnen.
Onze voormalige 3de zou mij met open armen ontvangen na mijn Spaans avontuur, en ..... het was zo! Maar ondertussen schopte hij en nog een andere kornuit flink tegen mijn schenen. Ze zouden hem nog meer moeten degraderen de sloeber.
Desondanks was het een mooi wandelingetje in de natuur door iedereen geprezen behalve een paar gewoonte zagemannen zij leven ervoor en door.
De aprês was deze keer niet zo denderend (hadden ze maar geluisterd naar mij en in Houyet geëindigd ).
Onze geliefkoosde drank was niet fris genoeg volgens de meesten, en ze hadden gelijk ook, en de bediening was traag maar wel oogstrelend vraag het maar aan Russel en anderen!!!
Geniet van de foto's en tot volgende wandeling
William
Nabeschouwing II:
De enige en echte, de meest origineele de knapste en de beste, kortom de enige welke de moeite is om gelezen te worden. Er kan er maar één de beste zijn en dat is hij zeker niet. De heerlijkheid gebied mij te zeggen dat hij de betere kaartlezer is, vooral op kaarten van voor wereld oorlog één. Je ziet ik kan ook goede zaken over hem schrijven, maar niet te veel en zeker niet te veel in één keer. Hij zou naast zijn schoenen gaan lopen en daarbij zijn voeten zeer doen en dat is het laatste dat ik voor hem wil.
Nu over onze stapverichtingen van vorige week: je zal het al om den treure gelezen hebben in allerlei rubrieken, niks aan te doen het spoor was ziek, erg ziek om niet te zeggen doodziek en als er niet snel een goede dokter gevonden wordt zal de patiënt de pijp aan William geven.
De wandeling was een snoepje, het betere klimwerk zoals in de goede oude tijd over lekkere losliggende ronde keien, en dat geeft een immens gevoel van vastheid onder de schoenzolen. Raar maar waar diezelfde soort ronde keien waren ook gezaaid in de afdaling, wat de snelheid alleen maar ten goede kwam.
Mooie vergezichten, een vleiende zon en goed gezelschap, punt.
Het nagebeuren was iets minder georganiseerd, nochtans had Karel volgens zijn eigen zeggen 's morgens de patrones gestimuleerd om Orval in huis te halen. Ik raad Anita aan om hem bijscholing te geven in zijn omgang met mensen, speciaal met dames want aan het resultaat na zijn bemiddeling moet nog gewerkt worden.
Voila het staat er op! De lokroep van het "Kasseitje" streelt mijn oor. En om mijn beven te verbeteren moet ik dringend om enige medicatie. De groeten en haal de truien maar boven als je buiten komt, want er staat een frisse bries.
zondag 25 september 2011
Hoge venen(Mont Rigi) – Polleur – Statte – Hoegne - Sart- Lez- Spa.
Uitnodiging:
Op algemene aanvraag.. Hoge venen / Hautes Fagnes / Hohes Venn.
Voor mij niet gelaten, 't is weer eens een tijdje geleden - voor een paar van ons stappers "Herontdekking" van dit natuurreservaat - voor degenen die het nog niet of nauwelijks kennen is het een avontuurlijke belevenis.
Als we alle mooie en/of ruwe plekjes willen verkennen zijn we maaaaaanden bezig. bedenk wel dat het meestal 2 X tec-bus nemen is, doorgaans vanuit Verviers en aldaar terugkeren. Laat ons afspreken om bijvoorbeeld om de 2 à 3 weken naar ginder te trekken totdat we de vier windstreken hebben aangedaan met als Centraal punt de hoogste top van deze Venen, den Botrange 694m. N = Eupen O = Duitse grens Z = Malmedy en W = Spa.
Wat hebben we nodig om niet verloren te lopen : Wandelkaart van de Hoge Venen en Malmedy.
Stafkaarten 43 / 5.6 - 49 / 3.4 - 50 / 1.2 - 50 / 3.4 - 50 / 5.6.
Beschik ook over alle mogelijke Tec-bus verbindingen.
Laat ons woensdag beginnen met de "Hoegne" en de "Statte".
Hebben keuze uit:
1) Centraal naar West (v.b. Mont Rigi via "fagne Polleur", langs "Statte" en "Hoegne") of
2) van West naar Centraal punt (zelfde parcours in omgekeerde richting)
Wat de treinen betreft, hebben met deze veel minder risico om onze verbindingen te mislopen t.t.z. Met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel Noord en terug vertrekken om 08.06u met den I.C. komende van Oostende naar Verviers en aldaar aansluiting met den Tec-bus naar ons vertrekpunt.( 20 minuten aansluitingstijd te Verviers)
Hopend jullie met deze stapdagen een dienst te kunnen bewijzen, tot woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
21 september
De sfeer zat er goed in vanaf het eerste uur, veel gelachen onderweg, lees hierover de commentaar van onze William. Hadden geluk met ons treinen en de aansluitingen met de tec-bus . Alles tot in de puntjes verzorgd en geregeld, mooi parcours met alles erop en eraan, een groots veengebied – vele kleine en grotere rotsachtige waterloopjes in een prachtige natuur. Kortom, ik was content dat ik dit voor mijn tien meestappers had kunnen regelen, een schouderklopje van hun is genoeg om al het voorbereidend werk te vergeten. Spijtig dat mijn euforie bij de terugreis een ferme deuk gekregen heeft door toedoen van een onaangenaam voorval, meer daarover in de laatste alinea.
Relaas van de tocht:
10.10u even naar de buschauffeur wuiven welke ons afgezet heeft aan Mont Rigi (Hautes fagnes) . Eerst “Fagne de Polleur” door langs de plankjes van het “leerpad”, dan links van het beekje “rau de Polleur” het hoger gelegen bospad genomen dat ons tot “Pont de Bèleu” leidde. (onze twee fotografen, Etienne en William een ganse tocht hun apparaat in aanslag moeten houden om al het natuurschoon in prentjes te steken, waarvoor dank) Nu een brandgang in om een andere veengracht over te stappen, “rau de Herbofaye” om even verder halt te houden aan het “Kruis van de verloofden” en zo de oude Romeinse weg “La Vecquèe” te kruisen. Nu aan de rand van het grote veengebied “Grande Fagne”, een klein modderig paadje volgend tot “Monument Américain”. De verbinding gemaakt naar de bron van de grotere beek “Statte” om een viertal kilometer lang een ongerept en alsmaar breder wordende waterloop langs te slalommen, via “Cascade des Nûtons” en “Rocher Bilisse”, de “Statte” verlaten om het gehucht Solwaster door te wandelen. Al het avontuurlijke was nog niet op, ons laten afzakken naar de vallei van de “Hoegne” om dit riviertje langs te klauteren aan de kant van “bois Roslin” tot de kleine woonkern Croupets du Moulin. Goed “getimed”, tijd voor nog een ommetje om onder de Autostrade A27-E42 door te eindigen in het dorp Sart-Lez-Spa waar we aan de dorpspomp ons proper maakten.
Een half uurtje busrit naar Verviers station om daar onze dorst te gaan lessen…niet goed, hadden er bij ons laatste bezoek, maanden geleden, al geen goed oog in. Madammeke van dienst, niet gewoon om dit werk te doen, wist niet wat eerst doen van de stress. Ik, hoe onnozel kun je zijn, toch maar het voortouw genomen om de rekening uit de voeten te doen, anders waren we zeker de trein naar Brussel kwijt. Op de I.C. trein de afrekening gemaakt en daarna vastgesteld dat onze Frans zijn trappist niet aangerekend was, moest prompt zijn geld terug hebben…zijn goed recht maar niet collegiaal, kon het evengoed aan de “kas van weduwen en wezen” van ons clubje gegeven hebben. Tot daar kon ik er nog mee leven ware het niet dat twee “apartzitters”, geen namen noemen, onze goedgelovige Tony in zijn oor fluisterden dat de twee wijntjes van zijn Rita (2 X 4 Euro) ook niet op de rekening stonden. Ik als mensenkenner zag het aan zijn gezicht “kom Tony wat moet je vragen”. Gelukkig had ik de rekening losjes in mijn broekzak gestoken en kon zo bewijzen (moest ik dat bewijzen?) dat alles klopte. Ik was op mijn pik getrapt, in mijn kruis genepen..zelfs in mijn rug geschoten… wat als ik de nota niet meer kon voorleggen? Nagekeken worden als een bedrieger !! Als je het niet zeker weet, zwijgt en slaapt voort. Voorval afgesloten. Daar mijn nabeschouwingen niet vrolijk waren, geniet van die van William en Herman, tot volgende week, Hilaire.
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars
Wat voor ons een zorgeloze dag zou moeten worden begon weeral met een probleem en ditmaal niet door de treinen. De Karel had het gepresteerd om zijn vervoersbewijs voor hem en zijnen onmiddellijke sjef thuis te laten liggen. Door bemiddeling van onze G G is alles toch
nog goed verlopen.
Over de wandeling niks dan lof, deze maal was iedereen het er overeens. Maar het toppunt van de dag was het terugvinden van Herman zijn bril (dat dacht hij toch). Een bril die hij in een ver verleden was kwijtgeraakt met zijn wilde capriolen die hij soms uithaalt. Helaas was het niet de zijnen maar die van "le vieux chaud", die had hem op een steen gelegd om onze voormalige 3de om de tuin (in de venen) te leiden, en het is gelukt.
Wij wachten vol ongeduld op de weerwraak van Herman!!!
Onze op traditioneel afsluitertje was deze keer van mindere kwaliteit, de bediening was ondermaats, stel je voor Orval in een degustatieglas je moet durven zeg!!!! Niet voor herhaling vatbaar hoorde ik alom zeggen.
Geniet van de foto's en tot volgende trip.
ILLIAM
NabeschouwingII:
Hallo warmteminnende stappers, de zon schijnt, de vogeltjes doen maar, en ik, ik drink mijn vitamines (onder voorschrift) en dat om mij te kalmeren en geen fysiek geweld te gebruiken tegen heimelijke duikers. Ik ga er nog eentje nemen, de barbecue heet stoken, lekker genieten van spijs en drank en dromen van schone wandelingen zonder duikers, zonder gezaag, alleen maar zever!
De wandeling was er eentje om in te kaderen, de treinen deden wat ze moeten doen, de bus was er en leverde ons af op tijd. De stappers waren in grote getale opgekomen en de neuters liepen vanachter. Blijkbaar zijn ze blijven neuten na hun dutje en mijn afscheid en hebben onze grote manitou weer eens op zijn zenuwen gewerkt. Moge de god van de wandelaars hen enige grote bleinen schenken, pijnlijke gewrichten en stijve spieren.
Vergeef mij deze korte nabeschouwing maar mijn boog kan niet altijd gespannen staan.
De groeten en geniet van het mooie weer het zijn waarschijnlijk de laatste dagen voor de koele, koude en natte winter.
Herman
Op algemene aanvraag.. Hoge venen / Hautes Fagnes / Hohes Venn.
Voor mij niet gelaten, 't is weer eens een tijdje geleden - voor een paar van ons stappers "Herontdekking" van dit natuurreservaat - voor degenen die het nog niet of nauwelijks kennen is het een avontuurlijke belevenis.
Als we alle mooie en/of ruwe plekjes willen verkennen zijn we maaaaaanden bezig. bedenk wel dat het meestal 2 X tec-bus nemen is, doorgaans vanuit Verviers en aldaar terugkeren. Laat ons afspreken om bijvoorbeeld om de 2 à 3 weken naar ginder te trekken totdat we de vier windstreken hebben aangedaan met als Centraal punt de hoogste top van deze Venen, den Botrange 694m. N = Eupen O = Duitse grens Z = Malmedy en W = Spa.
Wat hebben we nodig om niet verloren te lopen : Wandelkaart van de Hoge Venen en Malmedy.
Stafkaarten 43 / 5.6 - 49 / 3.4 - 50 / 1.2 - 50 / 3.4 - 50 / 5.6.
Beschik ook over alle mogelijke Tec-bus verbindingen.
Laat ons woensdag beginnen met de "Hoegne" en de "Statte".
Hebben keuze uit:
1) Centraal naar West (v.b. Mont Rigi via "fagne Polleur", langs "Statte" en "Hoegne") of
2) van West naar Centraal punt (zelfde parcours in omgekeerde richting)
Wat de treinen betreft, hebben met deze veel minder risico om onze verbindingen te mislopen t.t.z. Met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel Noord en terug vertrekken om 08.06u met den I.C. komende van Oostende naar Verviers en aldaar aansluiting met den Tec-bus naar ons vertrekpunt.( 20 minuten aansluitingstijd te Verviers)
Hopend jullie met deze stapdagen een dienst te kunnen bewijzen, tot woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
21 september
De sfeer zat er goed in vanaf het eerste uur, veel gelachen onderweg, lees hierover de commentaar van onze William. Hadden geluk met ons treinen en de aansluitingen met de tec-bus . Alles tot in de puntjes verzorgd en geregeld, mooi parcours met alles erop en eraan, een groots veengebied – vele kleine en grotere rotsachtige waterloopjes in een prachtige natuur. Kortom, ik was content dat ik dit voor mijn tien meestappers had kunnen regelen, een schouderklopje van hun is genoeg om al het voorbereidend werk te vergeten. Spijtig dat mijn euforie bij de terugreis een ferme deuk gekregen heeft door toedoen van een onaangenaam voorval, meer daarover in de laatste alinea.
Relaas van de tocht:
10.10u even naar de buschauffeur wuiven welke ons afgezet heeft aan Mont Rigi (Hautes fagnes) . Eerst “Fagne de Polleur” door langs de plankjes van het “leerpad”, dan links van het beekje “rau de Polleur” het hoger gelegen bospad genomen dat ons tot “Pont de Bèleu” leidde. (onze twee fotografen, Etienne en William een ganse tocht hun apparaat in aanslag moeten houden om al het natuurschoon in prentjes te steken, waarvoor dank) Nu een brandgang in om een andere veengracht over te stappen, “rau de Herbofaye” om even verder halt te houden aan het “Kruis van de verloofden” en zo de oude Romeinse weg “La Vecquèe” te kruisen. Nu aan de rand van het grote veengebied “Grande Fagne”, een klein modderig paadje volgend tot “Monument Américain”. De verbinding gemaakt naar de bron van de grotere beek “Statte” om een viertal kilometer lang een ongerept en alsmaar breder wordende waterloop langs te slalommen, via “Cascade des Nûtons” en “Rocher Bilisse”, de “Statte” verlaten om het gehucht Solwaster door te wandelen. Al het avontuurlijke was nog niet op, ons laten afzakken naar de vallei van de “Hoegne” om dit riviertje langs te klauteren aan de kant van “bois Roslin” tot de kleine woonkern Croupets du Moulin. Goed “getimed”, tijd voor nog een ommetje om onder de Autostrade A27-E42 door te eindigen in het dorp Sart-Lez-Spa waar we aan de dorpspomp ons proper maakten.
Een half uurtje busrit naar Verviers station om daar onze dorst te gaan lessen…niet goed, hadden er bij ons laatste bezoek, maanden geleden, al geen goed oog in. Madammeke van dienst, niet gewoon om dit werk te doen, wist niet wat eerst doen van de stress. Ik, hoe onnozel kun je zijn, toch maar het voortouw genomen om de rekening uit de voeten te doen, anders waren we zeker de trein naar Brussel kwijt. Op de I.C. trein de afrekening gemaakt en daarna vastgesteld dat onze Frans zijn trappist niet aangerekend was, moest prompt zijn geld terug hebben…zijn goed recht maar niet collegiaal, kon het evengoed aan de “kas van weduwen en wezen” van ons clubje gegeven hebben. Tot daar kon ik er nog mee leven ware het niet dat twee “apartzitters”, geen namen noemen, onze goedgelovige Tony in zijn oor fluisterden dat de twee wijntjes van zijn Rita (2 X 4 Euro) ook niet op de rekening stonden. Ik als mensenkenner zag het aan zijn gezicht “kom Tony wat moet je vragen”. Gelukkig had ik de rekening losjes in mijn broekzak gestoken en kon zo bewijzen (moest ik dat bewijzen?) dat alles klopte. Ik was op mijn pik getrapt, in mijn kruis genepen..zelfs in mijn rug geschoten… wat als ik de nota niet meer kon voorleggen? Nagekeken worden als een bedrieger !! Als je het niet zeker weet, zwijgt en slaapt voort. Voorval afgesloten. Daar mijn nabeschouwingen niet vrolijk waren, geniet van die van William en Herman, tot volgende week, Hilaire.
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars
Wat voor ons een zorgeloze dag zou moeten worden begon weeral met een probleem en ditmaal niet door de treinen. De Karel had het gepresteerd om zijn vervoersbewijs voor hem en zijnen onmiddellijke sjef thuis te laten liggen. Door bemiddeling van onze G G is alles toch
nog goed verlopen.
Over de wandeling niks dan lof, deze maal was iedereen het er overeens. Maar het toppunt van de dag was het terugvinden van Herman zijn bril (dat dacht hij toch). Een bril die hij in een ver verleden was kwijtgeraakt met zijn wilde capriolen die hij soms uithaalt. Helaas was het niet de zijnen maar die van "le vieux chaud", die had hem op een steen gelegd om onze voormalige 3de om de tuin (in de venen) te leiden, en het is gelukt.
Wij wachten vol ongeduld op de weerwraak van Herman!!!
Onze op traditioneel afsluitertje was deze keer van mindere kwaliteit, de bediening was ondermaats, stel je voor Orval in een degustatieglas je moet durven zeg!!!! Niet voor herhaling vatbaar hoorde ik alom zeggen.
Geniet van de foto's en tot volgende trip.
ILLIAM
NabeschouwingII:
Hallo warmteminnende stappers, de zon schijnt, de vogeltjes doen maar, en ik, ik drink mijn vitamines (onder voorschrift) en dat om mij te kalmeren en geen fysiek geweld te gebruiken tegen heimelijke duikers. Ik ga er nog eentje nemen, de barbecue heet stoken, lekker genieten van spijs en drank en dromen van schone wandelingen zonder duikers, zonder gezaag, alleen maar zever!
De wandeling was er eentje om in te kaderen, de treinen deden wat ze moeten doen, de bus was er en leverde ons af op tijd. De stappers waren in grote getale opgekomen en de neuters liepen vanachter. Blijkbaar zijn ze blijven neuten na hun dutje en mijn afscheid en hebben onze grote manitou weer eens op zijn zenuwen gewerkt. Moge de god van de wandelaars hen enige grote bleinen schenken, pijnlijke gewrichten en stijve spieren.
Vergeef mij deze korte nabeschouwing maar mijn boog kan niet altijd gespannen staan.
De groeten en geniet van het mooie weer het zijn waarschijnlijk de laatste dagen voor de koele, koude en natte winter.
Herman
Abonneren op:
Posts (Atom)