Goede vooruitzichten voor onze uitstap, zeker wat het weer betreft. Laat de horeca aan de kust maar klagen, als wij ginderachter op een terrasje langs een mooi waterloopje (in dit geval de "Ourthe") maar genoeg Orval in voorraad hebben.
Altijd succes als we de vallei van "L'Ourthe" langs sporen, opteer om nu eens af te stappen in Esneux en zo naar de vijvers van "Parc du Mary" om richting ZW te stappen. Kunnen in een grote bocht de dorpjes Limont, Tavier en Hody aandoen - terug naar het Oosten en eindigen in Poulseur aan de Ourthe en uitdorsten op een terras vóór het station.
Veel nieuwe paden, een paar onbekende dorpjes, veel bos en op 't hoogste punt door graanvelden met mooie vergezichten (ieder zijn meug).
Stafkaart 49/ 1.2 - met den dubbeldekker naar Brussel Nd en verder naar Liège Gm.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
18 juli 2012
Wat een geluk met het weer, we hadden “chance”, niet te warm en boven op de kam en uit het bos een deugddoend briesje. Het parcours met veel nieuwe wegen niet “te” moeilijk, kunnen dit geen grootse tocht noemen maar hebben toch meer dan zes uur genoten van een uitstap met veel afwisseling. Onze Etienne als enige fotograaf genoeg tijd gegeven om schone prentjes te maken.
Esneux – Ourthe – Poulseur.
Relaas van de tocht: 09.40u. vrij vroege start in het toeristisch Ourthe- stadje Esneux waar ze de terrassen aan ’t uitzetten waren voor de dagjestoeristen. Even oog voor de fel gewassen rivier, wij over de “pont Neuray” even omkijken met een prachtig zicht op de veel hoger gelegen “Chateau Le Fy” op “La Roche Trouèe”. Naar de drie vijvertjes van “Parc du Mary” en verder naar “Rond Bati” om steeds lichtjes hogerop door het “bois de la Chapelle” te trekken. Van hoog naar laag, over de N638 en langs de beek “rau de Bolinfosse” om het open veld te bereiken in de gehuchtjes Petit Berleur en Grand Berleur. Nieuwe paadjes zoeken, een beetje gesukkel maar toch gevonden, wij naar de beekbedding “rau de Tavier” om achter het domein van “Chateau et Ferme de la Chapelle” terug op de N638 uit te komen. Wilden door het dorpje Limont stappen, een dorpswegeltje niet meer in gebruik, dan maar aan de rand van “bois de la Chapelle” en langs het kleine beekje “Ri de Nondonfa” en het gelijknamige kapelletje naar een ander vervallen kapel “Chap. Simon”. Vervolgens tussen de kleine woongebieden Targnon en Fecher naar het “grand bois d’Anthisnes” om daar in ’t woud nog een ommetje om bestwil te maken wegens “tijd genoeg” om daarna gans boven de in gebruik zijnde steengroeve af te zakken naar Poulseur in de vallei van de Ourthe wat een mooi panoramisch zicht gaf ongeveer 200m lagergelegen.
Goede “timing”, om 16.00u plaats genomen op een zonnig terras aan het stationsplein van Poulseur (niemand voor tijd naar huis). Alles aanwezig om onze grote dorst te lessen, alhoewel, het laatste rondje moesten we de “bierkaart” raadplegen daar de dikbuikige flessen opgeserveerd waren…het gaat van kwaad naar erger met den Orval, gelukkig hebben we veel smaak. Na 80 minuten onderuit gezeten in de terraszetels wij huiswaarts met volle goesting. Tot volgende woensdag richting Barvaux met na ‘t stappen een schoteltje leegmaken, Hilaire.
Nabeschouwing I:
Deze criticaster was er niet bij lag te dromen in de armen van zijn Godie over het verre Noorwegen
Nabeschouwing II:
Fijne treinreis met goed gezelschap, de zon kwam kijken of aan alle vaste stapregels was voldaan. We konden gerust zijn alles was in orde. Nu nog het stapwerk verrichten en dan kon de hoofdschotel komen: Het genieten van pijnlijke spieren en gewrichten.
Nieuwe paden stappen lekker, maar sommige paden zijn in de loop der jaren vergeten geraakt, maar blijven wel op de stafkaarten staan. Maar daar hebben wij het volgende op gevonden: Een eigenwijze clevere leider welke aan de stand van de zon en de vierde boom in een rij van drie, waarvan één vijfde mag afgezaagd zijn nog zijn weg vind. Gps in levende lijve, loopt op vloeibaar voedsel, moet wel af en toe al eens binnen voor een revisie.
Aan alles komt een eind ook aan de regen, dus pas op voor de zon want ons velletje is het niet gewoon.
De groeten
Herman
