Marbehan - Mellier - Marbehan

Uitnodiging:

Na twee stapdagen in het "geboerte", nu terug diep in de Ardennen om in een groot gemengd woud de nakende lente te zien ontluiken (zo lyrisch beschreven). Wel wat vroeg om de bosanemonen en andere dasloken te gaan opzoeken maar toch uitkijken naar de eerste wilde lentebloemen als daar zijn maarts viooltje, stinkend nieskruid en ander klein hoefblad.

--------------------------------------------------------------------------------

Marbehan - in een grote bocht heen en terug.

--------------------------------------------------------------------------------

Met twee luxe-treinen vanuit het Waasland naar het I.C.station Marbehan, midden een groot woud dat aanleunt tegen de Gaume. Direct het bos in langs de rivier Mellier, voorbij een paar grote vijvers en neven ons de spoorlijn, via "forges de Mellier" naar het gelijknamige dorp = 6km. Vanaf daar naar ons vertrouwd "pavillon de chasse" = 3km. Bijgevolg iets na "hoognoen" onze brooddoos opendoen. Nog een beetje westwaarts uitwijken om in een grote cirkel uit te komen aan het helder en zuiver watertje "rau de Civane" welke we een 3-tal km. volgen. Onze laatste duizend stappen door het dorp van aankomst om tegen vier uur "aan te zitten", aan onze ronde tafel in het gezellig cafè "Chez Myriam" rechtover " la gare de Marbehan" (O ja, moeten daar nog 4 € teruggeven van de laatste maal, hadden ons te weinig aangerekend...en wij als eerlijke burgers.

Hebben maar twee kaarten nodig, 68 / 1.2 en 68 / 5.6 (liefst recente)
Wat de treinen betreft : Zoals hierboven vermeld, met "den dubbeldekker" van St Niklaas vertrek om 06.30u rechtstreeks naar Brussel noord. Bru nd vertrek om 07.42u met "den Vauban" E.C.-trein rechtstreeks naar Marbehan, aankomst om 10u (wat een luxe).

Nogmaals dank voor verleden woensdag en zeker naar de foto's kijken,...o ja, als je moest tijd over hebben, kijkt eens vlug naar de kommentaar van onzen Herman, die jongen doet zo zijn best. Tot woensdag, Hilaire

Relaas der feiten:
04 maart 2009

We wisten het, de weersvoorspellingen waren niet ideaal, maar ons niet laten afschrikken door de miezerige kou. Veel neerslag was het niet, enkel op de plassen en in het water zag men het regenen, dus, het was poncho wel of niete’s en af en toe ging het druppelen over in smeltende sneeuw of ijskorreltjes. Toch nog met zeven stoere binken ondanks het feit dat de familie Thys forfait gaf, vriend Herman zat met “den dapperen”. Na twee stipte luxetreinen, sommigen uitgebabbeld en anderen uitgeslapen om nu te beginnen tetteren.

Relaas van de staptocht :
Stipt om 10 u uit de E.C.-trein Vauban om, noordwaarts, 6km lang de rivier “Mellier” en de spoorlijn 162 in ’t vizier te houden. Vóór we aan “forges de Mellier” waren, reeds een drietal keren onder of over de spoorweg, naast een weide met “Galleway- runderen” en langs een eerste van twee grote vijvers gevoed door het water van de “Mellier”. Gaan kijken naar de beschermde overblijfselen van “forges de Mellier” met z’n twee “foyer de chaux” en ook twee M.F. “maison forestière”. Aan onze tweede vijver met een eilandje in ’t midden opgemerkt dat hier bevers zijn uitgezet, de afgeknaagde boom op bijgevoegde foto is een stille getuige daarvan. Nu op en af naar het, in Ardense normen, groot dorp Mellier. Kunnen niet begrijpen dat de spoorweg deze stopplaats heeft afgeschaft, zulk een grote woonkern tussen Libramont en Marbehan. Vervolgens nog drie km in het “forêt de Neufchâteau”, onze kennis van het kompas nog eens getest, om dik na twaalven uit te komen aan de welgekomen droge plaats “pavillon de chasse”, ons allen bekend. Beschermd door wind en nattigheid onze “boke’s” naar binnen gewerkt om terug kleine paden op te zoeken richting “fagne Mousty” en “rau la Civane”. Het was daar dat we tot driemaal toe reeën hebben opgemerkt, of was ’t zij ons?. Onze Frans met z’n arendsblik was “den verkenner” van dienst, de reeën die boven op de kam wegrenden liepen ons in hun “spiegel” kijken. Deze plek en de volgende 3km. langs de reine meanderende beek “la Civane”, waar we op en af liepen, is wel een stukje natuur dat typisch Ardens mag genoemd worden. Het beekje zoekt zijn weg tussen hoge naaldbomen met als ondergroei alle soorten mossen en zelfgezaaide sparretjes, met iets hoger op de kam het loofhout. Onze vriend William was er zo van aangedaan dat hij zonder vooraf te waarschuwen plat op zijn rug ging liggen toen hij over een glad bruggetje wilde. Toen ik het thuis aan ons Annie vertelde vroeg ze of William hem zeer gedaan had, ik antwoordde neen, waarop ze prompt zei “spijtig”. Danny en ik zochten en vonden nog een “wildgroei” pad maar onze meestappers hadden er genoeg van en zagen reeds de grote kelk met het edele nat verschijnen. Via de laatste vijver en het “bois de Chênet”, al zoveel maal langs geweest dat we daar onze kaart niet meer nodig hebben, tot de kapel en een laatste maal over de “Mellier”, door het dorp Marbehan. Goed “getimd”, zoals steeds, om 15.45u met zevenen aan de ronde tafel “Chez Myriam”.

Nu eens niet moeten zingen voor een verjaardag maar toch geklonken op de goede afloop van de “dikke” twintiger in onze Ardennen. En … hoe meer we dronken, hoe meer we spaarden… 2.20 € voor een Orval. Danny, Etienne, Jacky en William de moeite gedaan om sfeerbeelden van deze dag te maken. Tot binnen enkele dagen voor de nieuwe oproep, Hilaire

Nabeschouwing:

Ik weet intussen waarom mijn gevoelige darmpjes met normale werking, in de knoop waren. Ge kunt niet geloven wat een druk er op mijn tere schouders rust om jullie iedere week met mijn visie van de ware feiten te informeren, zonder onze grote voortrekker in de grond te boren.
Vooruit met de geit, door mijn gevoelige (zie boven) was ik er niet bij. Dus mag ik hem feitelijk niet kelderen.
Maar, het doel heiligt de middelen, niet dat ik tegen hem ben of zo!
Maar, mijn bloed kruipt als het niet gaan kan, gelukkig heb ik een goed karakter, anders!
Oortjes open en snaveltjes toe, luister en zwijg vertel dit nooit aan iemand verder, ook niet als de duimschroeven echt pijn beginnen doen.
Maar het is voor Annie dat ik het doe!

Aan alle droge vissen, hoe gaat het, "goed" met mij ook dan!
Geenen drup gezien just in de plassen, dag Jan! Geloofd ook zijn eigen leugens. Wel dat we hem kennen! Lachen met stappers die een misstap begaan, en dat nog gaan doorvertellen en het www zetten. De stapgoden zullen hem neerknuppelen, of doen boomstronkelen en zeker mosslippen. Gelukkig voor de onschuldigen van geest want zij zullen rechtblijven.
Ik zal getuige zijn van deze ogenblikken, en dan nog lang en zeker gelukkig kunnen leven.

Allee de groeten en geniet als ge de zon ziet!