“Le Crupet” in het gehucht Inzémonts te Hastiére-sur-Meuse

Uitnodiging:


Begonnen met fluisteren, met dromen, zouden we of niet, wie wat waar en hoe! Vele vraagtekens, weinig antwoorden. Plots hoorden we daar op de achtergrond een gewezen aardvarken iets knorren over "Le Crupet". Zijn zwijgplicht werd opgeheven voor enige ogenblikken, en zijn voorstel in de koelkast, iets om op het volgende topoverleg te bespreken. Na langdurige besprekingen, uitnodigingen versturen en te weinig reactie bijna in de prullenmand!
Daarna kwam alles in een stroomversnelling, mee of niet mee, weinig of veel volk, we zouden het doen.
De resultaten zijn te bekijken in het fotoalbum, de nodige uitleg van de tochten worden door onze leider beschreven naar waarheid en ik zal ze over de wereld verspreiden.
Zij die er niet bijwaren voelen ijs door hun aderen van treurnis. Eigen schuld ...


Aan onze kamergeburen,

Wat de stafkaarten betreft : zeker kaart nr 53 / 7.8 en indien in bezit 53 / 5.6.. ( 54 / 5.6 en 59 / 1.2 meenemen kan geen kwaad)
: beschik ook over het G.r. boekje 125 welke langs ons verblijf loopt en de wandelkaart van Hastiére-sur-Meuse.

Wij zijn zeker gemotiveerd om er superdagen van te maken, jullie toch ook? Voor maandag na de middag heb ik een uitstap voorzien in en rond Hastiére aan beide oevers van de Maas.

tot maandagmorgen, ga zondagavond vroeg slapen en niet vóór die buis na de verkiezingsuitslag blijven kijken. Annie en Hilaire




Relaas van de midweek in het vakantiehuis “Le Crupet” in het gehucht Inzémonts te Hastiére-sur-Meuse.

Onzen Herman en William hebben het mij gemakkelijk gemaakt, Herman door zijn gevatte commentaar bij de prachtige prentjes van William, waarvoor dank, nu moet ik enkel nog de uitstappen beschrijven.

Dag1

De autorit naar ginder verliep zonder noemenswaardig oponthoud, elk met zijn eigen wagen, allen ter plaatse maandagmorgen om 11u om ons bagage uit te pakken en op het zonnige buitenterras ons boterhammen van thuis op te eten … de omgeving verkend en wij weg.

Eerste staptocht met zessen: Herman/Francine, William/Godi en Hilaire/Annie. Gastheer Karel en gastvrouw Anita die zouden ons ’s avonds in “Le Crupet” komen vervoegen, werden met open armen ontvangen.

Verkenningstocht rond Hastiére/Meuse, maandag 14 juni 2010. De lange private dreef af, een beetje klimmen naar de rand van het “bois les Aujes” om zigzaggend af te dalen naar het dorpje aan de Maas, Hermeton-sur-Meuse. Langs deze brede stroom naar het “Ecluse nr.1” om via deze sluis en de “passerelle” over de barrage naar de andere kant van de prachtige Maas te belanden. Het pad rechts nemen tussen het water en de steile kalkrotsen van “Tienne à la Herse” 2km. noordwaarts naar Hastiére-par-Delà met zijn “Ancien Abbaye”. Tijd genomen om op verkenning te gaan in en rond dit beschermde monument. Terug de andere kant van de Maas via de vernieuwde brug om vervolgens langs een rustig kronkelpad naar het 150m. hoger gelegen gehucht Inzémonts met onderweg een paar “points de vue’s” waaronder de genoemde oude abdij. Vanaf daar zien we al de twee witgekalkte gebouwen van “Le Crupet”, half weggestoken tussen de bebossing, een oase van groen, rust en stilte. Een goede inlooptocht om ’s anderendaags aan het grote werk te beginnen.

Gewacht op familie De Maere om nog meer van dit goedje te drinken, om dan na het douchen, plechtig de tapkranen in de kratjes witte en rode wijn te kloppen om deze volmondig te proeven (geschenk van Familie Van Marcke). Allen aan tafel om de lekkere spaghetti met alles erop en eraan, bereidt door ons Annie, naar binnen te slurpen. Wisten toen al dat het een geslaagde vakantie zou worden.



Dag 2:

Dinsdagmorgen om 07.30u wakker geworden van de naar bovensluipende verse koffiegeur, wij naar beneden waar de tafel al gedekt stond, wat een luxe …Karel kan niet lang in zijn bed blijven liggen en verwend ons dan maar met “tafeltje dek” te doen. Met zijn allen smakelijk ontbeten, hadden alles meegebracht van toespijs, boterhammenbeleg en aperitiefhapjes wat er in ons koelkast en kelder voorhanden was. Iedereen maakte zijn eigen pic-nicje klaar voor ’s middags om aan de Koninginnetocht te beginnen.

Nu met zijn achten: Anita/Karel, Annie/Hilaire, Francine/Herman, Godi/William … plus de wandelgekke honden moeder Amber en dochter Fie.

Dinsdag 15 juni start om 09.30u:

Naar het hoger gelegen akkerland, naar “bois Royal de Lens”. Een beetje vóór de dieperliggende beek “Rau de Féron” links af door een oud bos naar de ingangsboog tot de verder gelegen boerderij. Hier kun je anders niet dan het toegelaten pad nemen, altijd zuidwaarts tot de 140m. lager gelegen “Hermeton”. Dit 25km. lang riviertje ontstaat bij Philippeville, trekt honderden bochten door de Naamse Fagne, vooral de benedenloop welke wij hebben gevolgd heeft diepe kloven uitgeschuurd in de beboste heuvels. Gelukkig wisten een paar van onze Dames niet waar we aan begonnen waren, toch maar eerst onze boterhammen opeten voor we aan de koorden gingen hangen. Kei steil en rotsachtig op en af, gelukkig niet glibberig door regen …en …er is geen andere mogelijkheid dan de weg terug. Op onze ouderdom, daarmee bedoel ik, ik en ons Annie, goed dat we dat nog aankunnen. Bij de afdaling van het laatste koordenparcours wilde ons Annie iedereen voorbijsteken, ging als “Jane” aan de koorden hangen, moest lossen en is onderuit gegaan … gevolg, bloed aan de pink, ter plaatse verzorgt en welle weg. Na vijf kilometers “Hermeton” met rechts het diep meanderende water en links de steile helling van “bois les Aujes”, wat een belevenis. Bij het zien van de woonkern van Hermeton-sur-Meuse, tamelijk moe maar opgelucht om deze vrij moeilijke onderneming. Het was nog niet gedaan, wat we gisterenmorgen in dalende lijn hadden gedaan, nu allen op eigen tempo naar boven om 7u na ons vertrek aan te komen op het zonovergotene terras van “Le Crupet”.
Gastheer Karel heeft ons die avond getrakteerd op een b.b.q. feest met alles erop en eraan …man …man …man …lekkerrrrr … Iedereen deed wat. Zodat we met zijn allen konden genieten van dit festijn …intussen was de oude Orval op en werd er een nieuwe bak van die edele drank bijgehaald. Na een paar uurtjes Bourgondisch tafelen onder de blote hemel was het tijd om dit alles door te spoelen en gezellig te babbelen in de salon.
Intussen had ons Annie vastgesteld dat haar ene voet bij de landing was omgeslagen en heeft wijselijk, zoals ze kan zijn, besloten om de woensdag niet mee te stappen, wat door ons Godi goedknikkend werd onthaald, ook zij was aan een dagje rust toe samen met moedertje Amber wiens achterste ledematen niet meer meewilde. Of waren het uitvluchten? Wilden ze een dag luilekker zonnen in alle stilte en rust, ’s morgens zon op het achterterras en na de noen op het voorste terras … het was hun gegund.

Dag 3:


Woensdagmorgen 16 juni om 07.30u : hetzelfde scenario als de morgen hiervoor, tafel gedekt, koffie opgegoten, ’t werk van den huisbaas, dus wij goedgeluimd aan tafel. Heeft dan nog spek met eieren gebakken voor degenen die meegingen stappen, zes brooddozen vol, te weten : Anita, Francine, Herman en Karel, de twee weduwnaars William en ikke…plus onze viervoeter dochter Fie. Godi en ons Annie stonden al in hun “topje” en ingesmeerd met factor 20 ons uit te wuiven, bleven daar een dagje uitrusten samen met Amber.
Relaas van de tocht : Waulsort – Falmignoul – Waulsort.

Met de wagen naar Waulsort, om 10.15u de veerboot genomen naar de overkant van de Maas om aanstonds te beginnen aan de klim uit de Maasvallei, in de kloof van “rau de Chestia” naar de 100m. hoger gelegen kam. Boven gekomen, links afslaan, tussen weide en afgrond met af en toe mooie uitzichten op de beneden stromende Maas en het kasteel van Waulsort…DAARVOOR DOEN WE HET !!! Doorgaan langs “res.Nat. du Chateau Thierry” en de “Haie al Couture” tot de splitsing van de 2 g.r.s (125/126). Wij rechts langs een nog mooier “res. Nat. Domaine de Colébî” om uit het bos te klauteren in het dorp Falmignoul. Een goed zonnig plekje gevonden om ons malse boke’s op te eten en krachten op te doen voor na de noen, (Wij zijn diesels, eens goed warm gelopen kunnen we dagen na elkaar stappen…lui wordt je vanzelf…als je in de zetel blijft zitten) Komaan!! Recht en weg zijn wij, door het zeer goed gerestaureerde dorp, vervolgens door een weide met dikbillen(zonder stier), daarna langs honderden hectaren grote graanvelden naar het hoogste punt van de dag, 200m boven de Maas…gevolg, een 360° panorama. Het was daarboven warm met een felle droge wind, dus wij terug naar de steile boswand om af te dalen langs het beekje welke op het einde “Les Cascatelles” vormen en uitmondt in de stroom. Aan de Maas gekomen een kilometer naar links om over de barrage en het sas op zoek te gaan naar de wagen, eerst nog een ommetje langs de opgedoekte spoorlijn, het klein stationnetje is er nog. (nostalgie).
Onderweg naar huis langs den beenhouwer : ons Francine zou ons verrassen op iets speciaals…rijst met kippenfilets en fruit, opgemaakt met kruiden en sterke drank…ne ganse uitleg tot de kwijl uit onze mond zijpelde ..voor ons niet gelaten, we zouden wel zien. Iedereen van goede wil en geholpen waar het nodig was…met veel honger aan tafel…lekker..Man…man..man..lekkerrrr dat het was. Daar dit het laatste avondmaal was moest er gezorgd worden dat alle drank op was…en zo geschiedde. Op drie avonden 16 liters Orval, 15 liters wijn (rood,wit,rosé, cava e.a) gedeeld met 4 Dames en 4 Heren, beschikken gelukkig over een gezond lichaam om deze drank en spijzen te combineren met 17 uur stappen.(Niets om fier op te zijn maar ik het vermeld het toch eens graag).
Ook deze avond ons reuze geamuseerd, niet te laat naar bed (geen enkele avond trouwens) om donderdag in de voormiddag uitgerust en alles netjes opgekuist, huiswaarts te keren…Lang leve “Le Crupet” en zijn eigenaars. Tot morgen,Hilaire