Maasmechelen - Zutendaal

Uitnodiging:


Verleden jaar is de wandeling naar het "Nationaal Park Limburg" in de smaak gevallen, daarom dat we woensdag eens terug naar ginderachter reizen.
Toen zijn we vertrokken en geeindigd in Zutendaal (gehucht Bessemer), nu gaan we eerst met de bus richting Maasmechelen om te starten met stappen tussen het "Mechels bos" en de "Mechelse Heide" (afstappen aan home Koningin Fabiola - Herberg Salamander).
De bedoeling is om door de reservaten te trekken, met de "Ecoduct" mee over de Autostrade om zo op het pad te komen van verleden jaar bij de terugweg om te eindigen in de omgeving van het gehucht Bessemer te Zutendaal.

Beschik over stafkaart 26 / 5.6 (maar één nodig) Wie een wandelkaart heeft van die streek, of er één kan bemachtigen, kan ze meebrengen.

Nu nog de treinuren : Van onze kant, Beervelde 06.37u, Lokeren 06.43u, Sinaai 06.50u en St Niklaas 07.00u : met de L-trein naar Antwerpen- Berchem met aankomst in Berchem om 07.23u. Aansluiting naar Hasselt om 07.36u om daar de trein te nemen naar Genk (trein die de Familie Thys zal meebrengen) met aankomst te Genk om 09.10u waar we tijd hebben tot 09.36u om op de bus te stappen.

Hopelijk krijg ik gemotieveerde stappers mee, tot woensdag, Hilaire



Relaas der feiten:
25 augustus 2010



‘t Was een jaar geleden, ditmaal op het juiste moment, de struikheide in volle paarse kleurenpracht. Naar de driehoek Genk – Maasmechelen – Zutendaal.

Voor je dit verslag leest zou je beter eerst naar de vele prachtige beeldjes kijken welke Dany, Etienne en William voor ons gekleurd hebben. Pas dan kan je begrijpen hoe mooi en belangrijk dit vele vierkante kilometers groot natuurgebied is voor alles wat leeft en groeit. (Mens, Fauna en Flora)
Eerst een beetje voorgeschiedenis, wij leren graag wat bij: Tijdens de laatste ijstijden is dit gebied, hoogte tussen 50 en 100m., opgebouwd uit puin die de Maas meebracht van de Ardennen (bodem volledig opgehoogd uit keien – ook tonnen wegende blokken zwerfstenen genaamd) De groeves die ontstaan zijn door de winning van deze grindlaag met daaronder de “kwartszandlaag” (helder wit fijn korrelzand). De eerste nederzettingen kapten het oerbos voor de aanleg van akkers. De uitgeputte akkergronden werden verlaten en evolueerden naar heide. Naast droge heide op de landduinen en natte heide op vennen en venen zijn er de naaldbossen, vroeger aangeplant voor stuthout steenkolenmijnen, nu geleidelijk omgevormd tot meer natuurlijke bossen. Het beheer, in handen van Agentschap “Natuur en Bos” zijn goe bezig…!!...en wij genieten ervan!!.

Deel 1 tocht: Mechelse Heide . Klimmend naar hoogste punt met panoramisch zicht en oriëntatietafel. Hier krijg je een duidelijk overzicht tientallen kilometers in het rond en ook de enorme grind- en zandgroeve in ontginning onder ons. Van deze hoge landduin afzakkend naar de 40m lager gelegen snelweg E314-A2 met de onvermijdelijke lawaaihinder.

Deel 2 tocht: Ecoduct en oude zandgroeve Kikbeekbron. Vóór de noen nog eens een mooi zacht klimmetje, gaan zoeken naar de “Ecoduct” over de snelweg (eens het mailtje van onze Herman openen om een beter gedacht te hebben van deze “ingreep” – enkel oversteekplaats voor dieren – niet voor de recreant) Daarna een prachtige pic–nic plaats uitgekozen met een mooi heidegebied beneden ons… zalig vertoeven in volle zon op een zuidelijk gelegen duinheuvel. ‘K had m’n goesting gekregen om naar de “Ecoduct” te gaan, maar om de met veel water ondergelopen oude zandgroeve door te trekken werd afgewimpeld (enkel de onpare jaren zeggen ze). We hadden dan toch nog geluk, onderweg door de heide met verscheidene vennen (heideplassen). Noorse fjordenpaarden die in halfwilde toestand al grazend meer variatie aanbrengen op het heideterrein. Onze Karel heeft een gekwetst paard van haar opdringerige “wondvliegen” verlost met een gepaste wondzalf…vliegen weg en dank je Karel en .. de met water ondergelopen oude zandgroeve mag niet rondgegaan worden van 1 maart tot 30 juni = broedseizoen van zeldzame nestvogels o.a. roodborsttapuit. Mee met de kikbeek, zuiver snelstromend watertje met vele visjes (15 cm groot), naar het laatste gedeelte.

Deel 3 tocht: Heidegebied “Onder den berg” en natuurreservaat “Zijpbeek”. Hadden al het moois nog niet gezien, eerst door een dicht sparrenbos met niet al te schuchtere reeën in ons gezichtsveld en op fotoafstand, de flits deed hen wegrennen. Nog maar eens een paarsgekleurde heide door, konden ons uitleven langs de smalle kronkelende paadjes, naar een zandrug met beneden ons de “Zijpbeek”. Begonnen aan de laatste drie kilometers van een tocht die ieder van ons heeft bekoord. Aankomst in het gehucht Bessemer (Zutendaal), 10 minuten vóór vertrek van de lijnbus 45 naar Genk station.
Met acht dorstige maar contente heidestappers naar Hasselt gespoord om met volle teugen na te genieten van de prachtige en leerrijke stapdag. Wekelijks zoveel klanten = dat moet je verdienen. Tot kijk, Hilaire



Nabeschouwing:



Onze jaarlijkse trip naar "de Limburg" zit erop. Het is altijd een beetje op eieren lopen in de omgeving van mensen welke al zingend hun zegje doen.
Rare jongens die Limburgers.
Schoon vrouwvolk daar in de Limburg dat wel, onze voortrekker stormde letterlijk op een zestal af. Hij mocht in hun bureau binnen maar kreeg de gewilde kaart niet. Zeker te lang zijn blik laten rusten tussen de heuveltjes van Erica.
Rare jongens die meisjes uit de Limburg.

Als toemaatje krijgen jullie de integrale tekst over de zin van de ecoduct. Heerlijk gepikt uit "De Standaard" door jullie reporter op gevaar van deportatie naar "de Limburg"
Rare jongens die reporters.


MAASMECHELEN - Niet alleen vossen en marters, maar ook reptielen en tientallen andere dieren maken gretig gebruik van de twee Vlaamseecoducten. En doordat een OUD-HEVERLEE veilige overtocht aanrijdingen van auto's met grote zoogdieren voorkomt, sparen de dure bouwwerken ook mensenlevens.

Een ecoduct - of ecopassage of wildbrug - is een constructie die de fauna van de ene kant van een verkeersader veilig naar de andere kant loodst. Ze worden aangelegd om natuurgebieden die van elkaar afgesneden zijn, opnieuw te verbinden, ontsnippering heet dat. Het geeft de dieren meer leefruimte, en moet voor contact tussen populaties zorgen.

In het met wegen bezaaide en versnipperde Vlaanderen zijn dergelijke verbindingen meer dan welkom. Nederland en Frankrijk hebben er tientallen.

Al bestaan er meer manieren om aan ontsnippering te doen - je kunt ook tunnels, kokers of duikers aanleggen -, de bouw van een ecoduct is wel de meest opvallende. Het gaat ook om dure projecten. Aan de Kikbeek hing een prijskaartje van 4,6 miljoen euro, de Warande kostte 2 miljoen. De Munt (60 meter breed, 100 meter lang) kost 12miljoen, spoorwegnetwerkbeheerder Infrabel en de Vlaamse overheid betalen ieder de helft.De constructie in Loenhout was meer dan ooit nodig nadat er ter wille van de hogesnelheidslijn een betonnen muur door het landschap was getrokken.

Camera's en bodemvallen

Maar het is geen weggegooid geld, bezweert Jorg Lambrechts van het studiebureau Arcadis, die in opdracht van het departement Leefmilieu, Natuur en Energie (LNE) van de Vlaamse Overheid de monitoring van de wildbruggen deed.

Hij gebruikte een tiental methodes, waaronder camera's om de passanten te filmen, zandbedden en inktplaten om hun sporen te zien, en bodemvallen om kevers en spinnen te vangen.

De oogst was meer dan bevredigend. Op de Kikbeek werden tientallen beelden gemaakt van everzwijn, vos, haas en ree, ook hermelijn en bunzing kwamen langs. Op de Warande was de steenmarter een trouwe klant.

'Dergelijke grote dieren spreken tot de verbeelding, maar het belang van zo'n ecoductzit in de kleinere dieren: reptielen, amfibieën, ongewervelden', zegt Lambrechts, 'zo hebben we op Kikbeek de gladde slang, de heidekikker en de rugstreeppad aangetroffen. Drie kwetsbare soorten die hoog op het beschermingslijstje staan. De pad plantte zich zelfs voort op de brug. Resultaten waarvan we dachten dat ze tien, vijftien jaar op zich zouden laten wachten.'

Ook vleermuizen, alvast de lichtschuwe soorten die laag vliegen, vinden hun weg naar de ecoducten, die ze als oriëntatiepunt gebruiken. Zo werden de franjestaart en de watervleermuis in Maasmechelen gespot en de bosvleermuis op de Warande.

Genetische uitwisseling

Eén ding staat buiten kijf: de bruggen worden frequent gebruikt. Het bewijs dat deecoducten tot genetische uitwisseling leiden, is echter niet geleverd. Dat wringt bij de aanhangers, maar studies om dat aan te tonen zijn (te) duur.

'Maar er is niet alleen de ecologische impact', zegt Lambrechts. 'Op de steenweg door het Meerdaalwoud gebeurden veel aanrijdingen van auto's met zoogdieren, waarbij soms zelfs bestuurders omkwamen. Sinds de Warande openging, is het aantal ongevallen met dieren tot bijna nul teruggevallen. Als je weet dat een mensenleven op 2miljoen euro gewaardeerd wordt, dan is zo'n ecoduct snel terugbetaald. De Warande wordt bovendien ook recreatief, door ruiters, gebruikt.'

De Munt zou in september afgewerkt zijn en eind november plechtig opengaan. En er zijn nog ecoducten op komst, meldt LNE. De Warande krijgt in 2011 een kleiner broertje. En de Vlaamse overheid en de Nederlandse provincie Noord-Brabant zijn van plan om samen een dierenbrug te bouwen over de E34 in Postel. Die zou tegen 2013 overeind staan. Ingrepen rond de Brusselse Ring in het Zoniënwoud worden bestudeerd.

De groeten en blijf zingen!

Bertrix – grottes de Saint Remacle sur Semois – Bertrix

Bertrix – grottes de Saint Remacle sur Semois – Bertrix

Uitnodiging:


Na bakken regen kunnen we ons woensdag verheugen op wat beter weer, hoe meer we naar het zuiden trekken hoe meer kans op opklaringen. 'k heb daarom gekozen voor de "echte" Ardennen, vanuit Bertrix nogmaals richting Semois (nu meer zuid-west) met als keerpunt de grotten van St Remacle gelegen boven een meander van de semois (ten zuid-oosten onder het dorp Auby-sur-Semois)
------------------------------
wat de kaarten aangaat : 64 / 5.6 -- 64 / 7.8

67 / 1.2 -- 67 / 3.4
------------------------------
Treinuren : Met den dubbeldekker vanuit St niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel noord en met den E.C.Vauban naar Libramont en vervolgens eventjes met het dieseltje naar Bertix. (aankomst 10.00u)

Tot woensdagmorgen, Hilaire



Relaas der feiten:
18 augustus 2010



Veel “te” braaf, veel “te” goed ben ik, mijn voorstel om eens in de zomer tot Bouillon te stappen…afgescheept om verschillende redenen met argumenten die geen steek hielden…bus nemen, voetbal op tv, een uurtje later thuis…ze zullen wel gaan als ik het niet meer aankan. Leisteen en mos erover, het was nu ook mooi en vrij moeilijk. Vandaag eens geen dorpjes maar door oeroude bossen in de “echte Ardennen”.
Bertrix – grottes de Saint Remacle sur Semois – Bertrix.


Relaas van de tocht: start om 10u, een kleine 2km. door de straten van Bertrix om dan Z-Z-W langs weilanden en akkers op zoek naar de eerste bossen, afzakkend naar het beekje “Rau de la bonne fontaine”. Door de uitvallende mist hadden de naaldboombossen met kanjers van hoge bomen een nevelig en mysterieus aanzicht. Vóór de noen, in het zicht van het dorpje Auby-sur-Semois werden de lage wolken weggeblazen en prikte af en toe de zon erdoor. Voor het boterhammen eten eventjes in een “cul de sac” verzeilt, het minst hinderlijke parcours gekozen om tenslotte op een privaat terrein op adem te komen en ons daar genesteld alsof het allemaal van ons was. Met zevenen op een rij, één uitgesloten, ons doosje leeggemaakt. Wat tijd verloren en ook veel lager dan voorzien, met veel oriëntatiegevoel terug naar de kam geklommen, weliswaar met een volle maag. Zagen diep beneden ons een grote meander van de Semois, “le jambon” genaamd (goed gekozen, heeft correct het uitzicht van een hesp) In een prachtige omgeving, met reuzen van loofbomen, rotspartijtjes en veel mos, een bezoek gebracht aan de “ grotten van Saint Remacle” ons doel voor vandaag…DAARVOOR DOEN WE HET!! De “echte” Ardense bossen bleven maar komen op onze terugtocht naar Bertrix. Nu in een grote bocht, 130m. boven de Semois, alsmaar kronkelend ons laten afzakken naar het beekje “ Goutelle de derniére la forêt” welke opgeslorpt wordt door de iets grotere beek “Rau de Muno” die naar de Semois vliet. Een volgende helling op, in de nabijheid gebleven van het kleine beekje, gans de omgeving in een fris kleedje door de laatste regendagen, dus ook veel zuurstof onder het gebladerte van een oeroud gemengd bos. Boven aangekomen in het “Plat bois” hebben we beslist om dezelfde paadjes te volgen van deze morgen om “huiswaarts” te keren. Wil ook zeggen, nogmaals neerwaarts naar de “Rau de la bonne fontaine” en ten laatste nog eens omhoog met een mooi vergezicht richting Bertrix.
Enkele gegevens noteren: Op pad van 10u tot 16u, een dikke twintiger onder de voeten gelopen, ’s morgens mistig en nat, na de middag brede opklaringen en vrij warm, laat ons zeggen zwoel door de vochtigheid. Zoals ge reeds hebt gezien, de beeldjesschieters van dienst hebben zich kunnen uitleven (dank aan Etienne, Jacky en William)
Onze dorst goed gelest, een eerste maal bij aankomst in Bertrix en daarna nog eens een half uurtje tijd in Libramont met dank aan de gemiste aansluiting…en toch nog op tijd thuis. Gezien op foto, de twee boezemvrienden de ganse staptijd al tetterend en kwebbelend achteraan de staart van de groep, maar bij de terugreis in een diepe slaap, hoe kan het anders.
Tot de volgende week, hopelijk mag ik dan eens kiezen, Hilaire

Toevoegsel aan het relaas van woensdag stapdag 18 oogst 2010.
Grotten van Saint Remacle boven de semois te Auby s/Semois : Ardense Apostel uit de kerstening ( 7è eeuw).
Het versje dat we samen hebben “GeFranst”: Un homme comme un tonneau,
: qui boit la fût comme il faut,
: tombe dans son Tombeau.
( de bedoeling was om het verschil in betekenis aan te duiden van ton, vat, graf of grafkelder – het moest nog rijmen ook)

Nu nog een zeer belangrijk bericht : zijn vandaag gaan fietsen in de omgeving van Kalken / schelde /Laarne : even buiten Kalken richting knooppunt 39, in Café “de groene Meersen” met overdekt en open terras : ORVAL 2.20 Euro ALLEN DAAREEN!! (zondag en maandag gesloten)
Ik en ons Annie, zoveel gedronken dat we onze nafte gespaard hebben.
tot nog eens, Hilaire


Nabeschouwing:


We zijn weer op weg:
De wandeling begon in de mist, groeide door naar prettig stapweer met niet teveel zon. Het was een flinke kuitenbijter met veel variatie, nu eens bergop, dan weer bergaf. De laatste kilometer was er blijkbaar koers naar onze vast rustpunt, de grote voortrekker toonde daar dat hij nog een goede eindspurt in de benen had. Blijkbaar was hij op de rand van uitdroging.
Treinen is altijd een beetje afzien vooral als je naar huis wil! Bij overstap laten ze de trein naar Brussel voor onze neus vertrekken! Het zijn geen treinen meer zoals vroeger. En weer was hij verplicht om ons de juiste weg te tonen, te weinig water bij denk ik.
Met als gevolg dat er op de trein naar huis een aardig potje gezeverd is, bijna is het woordenboek Frans veranderd.
Eind goed, al goed zullen we maar zeggen.

De groeten en tot wederhoren.

Wellin – vallei van de Lesse – Belvaux – Forriéres a/d Lomme

Uitnodiging:


Druk ...druk...druk...gisteren een ganse dag op de fiets, daarom een beetje later met onzen oproep voor morgen. Hier gaan we dan weer, weer of geen weer...met de volle goesting.
Nog maar eens iets nieuws voor de meesten onder ons, naar Wellin, ligt in de omgeving van Han-sur-Lesse, mooi met veel wandelpaadjes in een bosrijke buurt.

Meer daarover vertellen we morgen op de trein naar Jemelle. kaarten 59 /5.6, 64 /1.2 en (59/7.8?)
Treinuren : Met den dubbeldekker vanuit St niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel noord, vandaar vertrek om 07.42u met E.C. Vauban naar Jemelle en vervolgens met den tec-bus lijn 29 naar Wellin met aankomst om 10.00u

Wellin is een grote toeristische plaats met een Informatie-kantoor dat open is als we daar van de bus stappen. 'K breng documentatie mee voor op de trein.

Tot morgen, Hilaire



Relaas der feiten
11 augustus 2010



Hoera woensdag..gelijk welk weer, welle weer weg. Weer eens iets nieuws uitgezocht, Wellin ( begin van de provincie Luxemburg, in de famenne omgeving Han-sur-Lesse.) Met de tec-bus lijn 29 een half uurtje een toeristisch ritje door Rochefort, Han-sur-lesse en langs Ave-et-Auffe tot Wellin. Even het Infokantoor binnen gewipt om een wandelkaart van de omgeving aan te schaffen, ‘k weet het zeker, we gaan daar nog starten en eventueel eindigen.
Nu eens een beperkt groepje (5) waarvan er een paar niet uitgeslapen, gekozen voor zekerheid, niet meer dan 20km. en geëindigd in een stationnetje met een kroeg, een friettent en een stalletje met gebraden kippen. Zo konden ze zich (ik niet, wel de anderen) eens goed laten gaan, frietjes stekken en een kippenboutje knagen. Onze Michel dat ventje, hebben er soms kompassie mee, mag blijkbaar van thuis uit niet snoepen maar als wij ons rolletje of doosje opendoen staat hij altijd mee aan te schuiven, nu ook ’s avonds bij de frietjes en de billetjes. Een drietal abonnees afwezig, onze William herstellende van een “tombage” en de fam. Thys gingen liever naar zee, de tuimelaars gaan “spotten”.
Wellin – vallei van de Lesse – Belvaux – Forriéres a/d Lomme.

Sfeerbeeld van Lessevallei – gelukkig daar geen vandalisme – Hij kon nog drie meter achteruit – mooie brug over de Lesse – vanaf de pic-nic plaats (Chat.resteigne)
Relaas van de tocht : Start om 10u in Wellin aan het mooie gemeentehuis, oostwaarts door de weilanden met veel grazende dikbillen, naar het gehucht Chanly aan de Lesse beneden ons. ( De mooie rivier gevolgd, ongeveer 5km., tot ze verdwijnt in de grotten van Han ). Vanuit Chanly aan de linkerkant van het water, mee onder de autostrade tot de prachtige brug aan het “Château de Resteigne”. Tot daar was voor ons alles nieuw en tijd om op de gezellige p.n. plaats ons brooddoos leeg te maken en tijd genoeg om deze rustige en fotogenieke omgeving in de bakjes te prenten, met dank aan Dany en Jacky. Terug op pad, achter de oude steengroeve steil omhoog tot de rand met beneden ons de Lesse. Twee kilometer aan deze boord van de afgrond blijven met onderweg het uitzicht “Rocher à Pic” ook “Hautes Roches” genaamd. Vervolgens afgedaald naar het zeer gekende gehucht Belvaux, een mooie rustplaats aan een meander van de Lesse. Nu rechts van de rivier tot de draadafsluiting waar de waterloop in de grotten verdwijnt om in Han terug buiten te komen. Aanvang van de laatste zware klim, door het “Banalbois” naar het 120m. hoger gelegen panoramisch punt “Tilleul de la Chapelle”, boven Wavreille. DAARVOOR DOEN WE HET !! zeer mooi, ondanks de dreigende onweerswolken. Daar waar we de Lesse verlaten, tot de Lomme in Forriéres moet je de hoge kam over om van de ene rivierbedding naar de andere te stappen (ongeveer 7km.) Het laatste gedeelte, eventjes tot in Wavreille om in dalende lijn via de “fme Saint Monon” het stationnetje van Forriéres te bereiken.
Op het bakje van onze Karel, afgemeten van hoog hierboven, stonden 20km. aangeduid. Met datzelfde dingetje kan hij ook aflezen hoe hoog we zitten,staan of stappen, en hij kan er ook nog mee telefoneren en berichtjes versturen, “comment c’est possible”.
‘K heb toch m’n twee adjuncten gemist, moest alles zelf doen, kijken op de kaart, uitleg geven enz…gevolg : dat ik onderweg een paar belangrijke voorwerpen vergeten was. Op de trein een pak stafkaarten en op de laatste rustpauze mijn klakske laten liggen…dank aan mijn attente meestappers die dit alles voor mij mee grabbelden, maar er pas mee voor de pinnen kwamen na mijn verbazing, de guitspechten. Tot volgende oproep, Hilaire



Nabeschouwing:


De zee zit er op, alle duisternis weggewaaid, alle stof uit het vege lijf gespoeld. Ik kan niemand kelderen wegens afwezig op de wandeling, maar als de goden gunstig gezind blijven zullen we onze stapschoenen verder kunnen verslijten en met nog meer geluk houden we het aanstaande woensdag droog.
De groeten

Jamioulx - Pry

Uitnodiging:


Vaneigens is het mijn schuld niet dat ik zo laat ben, het internet werkt niet voor het ogenblik, daarom kan ik de treinuren niet kontroleren. Hoop dat het vandenavond nog in orde komt.
'K heb er iets uitgekozen beneden Charleroi, Walcourt en eindigen in Jamioulx of andersom.
Stafkaarten 52 / 3.4 en 52 / 7.8
Het is een g.r. pad dat we jaren geleden meermaals gedaan hebben, zeker de moeite waart.
Treinuren : Nu eens een uur later vertrekken, vanuit St niklaas om 07.30u naar Brussel zuid en daar de aansluiting met den I.C. trein naar Charleroi om 09.08u om aldaar naar Jamioulx of Walcourt te sporen.

tot woensdagmorgen, Hilaire



Relaas der feiten:
4 augustus 2010



Dagen op voorhand, op alle zenders, het bij hoog en laag voorspellen dat het een natte, kille en gietende woensdag regendag zou worden ... Ik heb dus iets uitgekozen zodat we naar een “bij de voets” liggend stationnetje konden uitwijken om eventueel vroeger dan voorzien te eindigen. Wat bleek ... niets daarvan! Een paar keer ons regenvestje kortstondig aan en uit met een aangename staptemperatuur van 20°. Je zou maar besloten hebben om thuis te blijven zitten kniezen … een woensdag = een feestdag verloren ... zou spijtig geweest zijn. Daarbij kwam nog dat mijn gezelschap de “route” nog goed vonden ook. Veel afwisseling, door dorp of gehucht, vele strepen bos en veld en in de nabijheid van een riviertje. Acht maal over de “L’Eau d’Heure” en evenveel keer onder of over de spoorlijn 132 (Charleroi – Couvin). We waren onzen tel kwijt, zelfs eens een spoorwegbrug over zonder dat we het opmerkten (raar maar waar). Dit wil ook zeggen dat we evenveel keer een korte maar niet al te moeilijk klimmetje en dalertje moesten doen uit en naar de rivierbedding.

Relaas van de tocht: Start om 10.20u vanuit de stopplaats Jamioulx, de eerste van vele malen over “ L’Eau d’Heure “, het “bois de Marbaix” in, door het gehucht Odrimont. Daar in de kleinere faubourg L’Amérique afzakkend om terug over het water en direct rechts onder de spoorlijn de G.R. 12 oprapen richting Walcourt. Door het “bois Communal”, immer in de nabijheid van de lijn 132 en de sierlijk kronkelende waterloop. Nogmaals de grote beek en “den ijzerenweg” over, door het “bois de Môrfayi” en terug afzakkend naar het water om Ham –sur – Heure te zien liggen. Bij het binnenstappen van dit mooie en groot dorp, even langs het oudste gedeelte slalommen, een bezoekje aan de mooie kerk en ons dan een plekje gezocht in het park van het kasteel, zeer mooi onderhouden en waar reeds lang de gemeenteburelen in zijn ondergebracht. Geen betere en aangenamere plaats om onze boterhammen binnen te spelen. Het dorp dat zeker een langer bezoekje waard is, verlaten tussen de weilanden van het kasteel, langs de “stationswegel” naar het “hameau” Hameau (raar maar waar) aan de onbewaakte stopplaats op één kilometer van de dorpskern. Nu terug een mooi bos in “bois Jacques”, altijd in de nabijheid van spoor en waterloop om uit te komen aan de stopplaats van Cour - sur – Heure, nogmaals een kleine woonkern. Geloof me of niet, op naar het volgende groot gehucht met weeral een stopplaats voor ons dieseltreintje, nu genaamd Berzée. Je raadt het nooit, of jawel, weer de sporen en het water over met weer een kort klimmetje tot op de “Calvaire” en de bijhorende mooie kapel onder de Linden. (zie de mooie beelden van Dany en Jacky) Langs het kerkje van Berzée met daar rechtover het grote “Château de Trazegnies” (alle mooi’s onder de bescherming van het Waals gewest) verder via de “Ancien Moulin de Thy” (in verval), richting Thy le Château. Het dorp niet binnen maar tussen de rivier en het kerkhof rechts naar het volgende groot gehucht met een treinstopplaats genaamd Pry. Vastgesteld dat, bij mij toch, de kous was afgezakt, niet meer naar het vier kilometer verder gelegen Walcourt. Rustig op de perronzitjes op asem gekomen om met het omnibusje naar Charleroi te dieselen waar we meer dan genoeg tijd hadden om te “Orvallen”.
Aangezien onze William niet heeft deelgenomen zal ik niet uitvoerig beschrijven hoe dit is verlopen … geen commentaar over de ouderdom, de aflopende parels, het volle bolle amberkleurig glas met de lichtbruine schuimlaag … niet hoe we hem lichtjes hellend tot ons namen en binnen lieten lopen … tot ons eigen glorie … 3 x. Niets daarvan dus ... we zwijgen er over, het zou niet gepast zijn nu hij er niet bij was.
tot volgende woensdag, Hilaire



Nabeschouwing:


Deze wandeling was er dus eentje zoals alleen liefde kan zijn, ik verklaar me nader.
Een spel van aantrekken en afstoten.
Het regende wel en niet.
We liepen naast L’Eau d’Heure soms wel soms niet.
We liepen naast het spoor soms wel soms niet, we liepen er over soms wel soms niet.
Je ziet het is als de liefde, ik zie ze graag soms wel soms ... .
Volgende week zal ik jullie aangenaam gezelschap moeten missen, ik ga naar zee, eens kijken of ik geen zeemeermin tegenkom.

De groeten!

Bertrix - Bertrix

Uitnodiging:


Eindelijk nog eens een normale week met een gewone woensdag stapdag. Vaneigens hebben we niet stilgezeten, ik en ons Annie, gemiddeld twee dagen per week gaan fietsen, zelfs in Miiiiddden-Limbuuuurg. Voor degenen die interesse hebben, 'k heb alles goed bijgehouden en de knooppunten genoteerd, spreken erover tijdens de treinreis woensdag...niet zeggen maar doen...lui wordt je vanzelf... en oud ben je voor je 't weet...zegt dat Hilaire het gezegd heeft!

Ter zake nu,...klappen van woensdag kans op een bui regen maar 't minst in 't zuiden. Ons niet laten afschrikken, wat verfrissing mag, daarna zuurstof in overvloed.
Heb gekozen, na een tip van onze Herman voor het woud tussen Bertrix en Herbeumont ('t zuiden des Lands)

Stafkaarten : 64 / 7.8 en 67 / 3.4.
Treinuren : den dubbeldekker vanuit St Niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel Noord en vervolgens den E.C. Vauban om 07.42u tot Libramont en daar overstappen op het dieseltje naar Bertrix met aankomst om 10.00u.

Voor wanneer nog eens gezamenlijk op stap, spreek af met onze William, dan zoeken we er nog eens iets gepast uit, tot kijk Hilaire.



Relaas der feiten:
28 juli 2010



’s Morgens eventjes nagelbijten tot we in Brussel Noord toch nog de aansluiting hadden met den E.C. Vauban naar Libramont. Daarna ging het in felle vaart met onze “salontrein” diep in de Ardennen.
Weer een mooi aantal stapvrienden, zeven in totaal, er zijn er altijd wel een paar die (nood)gedwongen moeten forfait geven, het kan voor iedereen niet elke woensdag = stapdag = feestdag zijn.

Bertrix – Roche aux Corbeaux / Semois – Bertrix

Relaas van de tocht : gestart om 10u in Bertrix, met regenvestje aan wegens uitvallende nevel maar aangename staptemperatuur, gans zuidelijk langs de spoorlijn naar het in verval geraakte “Chateau Eau”. Vanaf daar het grote “bois de Babinai” in, door dit prachtig “wildbos” ons laten zakken naar de 100m. dieper gelegen vallei van de “ruisseau d’Aise”. Uitgekomen aan de “Pont de la Blanche” om nu 3km. westelijk te marcheren in de uit leisteen gehouwen oude spoorwegbedding van de vroegere lijn 163 Bertrix – Herbeumont. (Deze historisch interessante afgeschafte spoorlijn heb ik uitvoerig beschreven bij ons vorig bezoek, haar oorlogsverleden en belang bij de ontginning van de schiste = leisteen = hier Ardoise genoemd). Deze wandelweg nu “Voie Lente” genaamd vereerd met het aanschuiven aan de leisteentafel om onze brooddoos leeg te maken (zie de foto’s van Etienne, Jacky en William).
Waar de N824 onder de bedding loopt, verlaten wij deze om op te klimmen naar “La Roche aux Corbeaux”, het doel van deze stapdag. Halfweg even halt gehouden aan “Chap. Ste-Barbe” ( de kapelletjes hebben bijna allen de naam Sainte-Barbe, Patrones van de Leisteenhouwers aldaar) Nu op zoek naar het uitzicht “Ravenrots” welke ruim honderd meter uitsteekt boven de scherpe meanders van de Semois, we zagen beneden ook de “bras mort” van deze rivier, ik had gelukkig mijn willetje doorgedreven met behulp van ons Francine..DAARVOOR DOEN WE HET !!! Even terugkeren op onze stappen om in dalende lijn de Semois te bereiken in het gehucht Linglé aan het kruispunt van de N824/865. Van het ene prachtige bos naar het andere, nu met overwegend beuk en eik, het bos van “le Cul du Mont” een kam die 110m. hoog uitsteekt boven de rivierbedding, hier is na intens klimwerk genieten van de stilte en rust onder de bescherming van deze machtige loofbomen. Trachten nu toch wel min of meer op de kam te blijven om via “La Benie” en “Chêne Fleurette” noordoost te stappen, langs het “Arboretum” door het “bois de la Haie” richting camping en “Chap. Ste-Barbe” (hoe kan het anders).
Uit het bos zien we in de verte vóór ons de hoofdkerk van Bertrix. Die laatste twee kilometer lange asfaltweg is niet het aangenaamste maar wat we in onze verbeelding zagen opdoemen…?

Pure smakelijke, dorstlessende, en naar meer snakkende werkelijkheid…het volle bolle frisse amberkleurige en smakelijkste van alles…Orval !! man..man..man…lekkerrrr !!

Nog dit:
- We zouden het parcours ook de “frambozenroute” kunnen noemen, gans de dag op onze weg de kleine vuurrode maar heel zoete bessen, op grijphoogte, fris en propertjes gespoeld door de nachtelijke regenvlagen.
- De foto na de duikeling, ’t is hun schuld, laten de oude meestal vóór gaan om de obstakels waar te nemen, soms lukt me dat niet.
Tot volgende oproep, Hilaire



Nabeschouwing:


Toffe treinen op en af, Een gezelschap welke niet op een stap min of meer keek, een leider in topvorm en een afsluiter zoals het altijd zou moeten zijn.
Waren er dan geen minpunten hoor ik jullie al vragen, spijtig genoeg wel, waren ze groot genoeg om over te schrijven, zeker en vast.
Willen jullie enkele voorbeelden?
Eerst mijn glas ledigen en opnieuw vullen dat schrijft vlotter.
- Onzen ouwen zoals hijzelf zegt, is een kieken. Hij vraagt naar uw idee, vindt het goed en doet dan toch zijn gedacht. Ik ken dat van ergens!
- Er lag zeggen en schrijven één stokje in zijn weg, valt hij er niet over? Ons schuld zeker? Uitleggen ja.
- Over uitleggen gesproken, ons schoon koppel was terug herenigd. Broeders en zusters wat die gans de dag te vertellen hebben? Den ouwen weet het ook niet!
- Op het einde zijn ze nog bijna verloren gelopen, ze volgden de zachte rondingen voor hen zonder te zien dat het geen stappers waren. Wat denk je daar van? Rare jongens die twee!
Wil je meer weten dan moet je maar meegaan.
De groeten, het middagmaal wacht op deze jongen!