Uitnodiging:
Wij zijn er weer graag bij, ikke toch, overmorgen is het weer woensdag en zijn weg voor een volgende uitstap..en wat voor een : Naar MONTAUBAN en de "Rne du Chateau des 4 Fils Aymon".
Ne mens moet regelmatig eens iets nieuw uitproberen, daar we twee jaar geleden eens met de trein naar virton zijn gespoord en verder al stappend naar Torgny in de Gaumestreek, beschik ik nog over de wandelkaart van die Regio met de beschrijving van de wandelingen. Hetgeen we zullen onder de voeten lopen is wandeling Nr. 10, genaamd "La valléé de Laclaireau". Volgen meerdere beken o.a. "le gros Ruisseau" - La rouge eau" - "rau du Cron" en natuurlijk "Rau de Laclaireau".
Ik lees uit het boekje, "de vallei van Laclaireau is waarschijnlijk een van de mooiste en interessantste van Wallonie". Ook het historisch erfgoed is rijk en verscheiden : ruines v. d. slottoren van Montauban (schuiloord van de vier Heemskinderen) - oude smederijen - het kasteel van Laclaireau (1855) enz.
Ik breng alles mee zodat we 's morgens op de trein de informatie kunnen doornemen.
Beschik ook over de 1/50.000 kaart van Virton 71/72.
Je moet er wat voor over hebben, ik kijk er al naar uit, jullie toch ook?
Wat de treinen betreft : den dubbeldekker vanuit St niklaas om 06.30u naar Brussel noord en vandaar den E.C.Vauban om 07.42u naar Arlon. Vanuit Arlon met de autobus tec-ligne 19 richting Virton tot het grote dorp Saint-Léger waar we niet ver verwijderd zijn van de wandeling. In de late namiddag terug vertrekken vanuit Saint-Léger om de reisweg in tegenovergestelde richting te doen.
Wie iets moois en nieuw wilt beleven moet er bij zijn, tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
14 juli 2010
Wij gaan woensdag zo zuidelijk mogelijk om het voorspelde onweer te vermijden, dit is ons gelukt ook maar..je denkt…je loopt gans de dag in een bosrijk natuurreservaat met veel waterloopjes..prachtig..rustig..stil.. historisch maar.
a) Heel ver van huis, stappen van 10.50u tot 16.00u
b) Op het verkeerde tijdstip, te hoge zwoele temperaturen, daarom.
c) Men noemt graag deze streek…”vallei der vlinders”, nu noemden wij ze “vallei der bloedprikkende insecten”, zwermen bijtende vliegen en stekende dazen, zeker aan het water bij zulke vochtige hitte.
Zeker ikke kon er over doordrammen, er over zagen en werd bekaf door het voortdurend moeten kloppen om die verwenste mormels dood te slaan. Bloedvlekken overal bij het verpletteren van deze dik gezogen dazen. Gelukkig pepten mijn collega’s me op en vonden het toch de moeite waart om eens langs daar te stappen … later nog eens maar dan in de lente bij normale temperatuur.
Eens iets anders opzoeken, veel beken en riviertjes die diepe dalen hebben uitgesneden. Een mergelachtige grond tussen twee kalkhoudende zandsteenlagen zorgen ervoor dat talrijke heldere bronnen ontstaan daar waar de mergel aan de oppervlakte komt.( Bronwater van Valvert komt van deze uitgestrekte ondergrondse watervlakte)
De verplaatsing naar de Gaumestreek verliep uitstekend, met twee airco-treinen naar Arlon, trein af en bus op richting Virton met de tec-ligne 19 om in het gehucht Châtillon (Saint-Léger) te beginnen stappen.
Relaas van de tocht: Start aan de oude kapel van Châtillon, door het gelijknamige bos op zoek naar het water “ Rau la rouge eau”, eerst langs een vijver aan “Fourneau David”, de baan Etalle – Saint-Léger over, om ons te laten afzakken naar het werkelijk opvallend heldere beekje. Dit waterloopje gevolgd naar het westen tot “Chalet Sauvage” waar het intussen middag was en etenstijd. Nadien nevens een ander beekje “Gros ruisseau”, kronkelend tussen het “bois d’Etalle” en “bois de l’Acquet” om ons doel te bereiken, de resten van de smederijen van Montauban aan het kleine stuwmeer. Spijtig genoeg geen tijd over om naar de “Ruine du Chateau des 4 Fils Aymon” te gaan. Op onze teugweg, langs de andere kant van “gros ruisseau” tot waar deze grote beek met de “Rau la rouge eau” samen in de “Rau de la Neuve Forge” vloeien. Nu even goed bij de zaak zijn, deze beek 500m zuidwaarts volgen om dan oostwaarts een diepe holle weg te nemen naar het veel hoger gelegen “Croix la Cloutiére” in het “bois de St – Léger”. Content dat we op de kam een beetje verlost waren van die opdringerige insecten. Bij het zien van de kerktoren van Saint-Léger kon mijn geluk niet op…we zagen het volle bolle glas al voor ons staan.
Den Orval … zalig en maar 2,30 Euro … hadden spijtig genoeg maar tijd voor twee … anders hadden we nog meer kunnen sparen … daarom onze dorst verder gelest in Arlon.
Hadden tot dusver niets gehoord of opgemerkt en geen enkel vermoeden over wat er zich had afgespeeld 100km. noordelijker. De tornado die de streek rond en in Ciney heeft geteisterd hebben we maar geweten en kunnen vatten toen we met de trein stapvoets langs de omgevallen bomen, platgedrukte auto’s en verwoeste daken reden. Waren maar na elven thuis, niet over gezeurd na het zien welke ellende de “tempête” ginds heeft veroorzaakt.
Volgende woensdag 21 juli, geen stapdag, Hilaire.
Nabeschouwing:
Titel zou moeten zijn: "Mietjes op stap" Wij waren er eens niet bij en hoor ze klagen:
1. "Heel ver van huis ..." blijf dan toch thuis mietjes
2. "Te hoge temperaturen ..." Blijf dan toch thuis ...
3. "Zwermen bijtende insecten ..." Blijf dan toch ...
4. Orval aan 2.30 en thuiskomen na elven, dan hebben de treinen plots vertraging, maak dat je grootje wijs!
Dames geloof me vrij, dit zijn duidelijk mannen niet in staat om alleen buiten te komen, je laat ze een keer zonder toezicht en ze zijn verloren!
Geen tweede kans voor deze deugnieten. Aan de leiband!
Warme groeten, en zorg ervoor dat je niet verbrand, op plaatsen die weinig of geen licht zien!
zondag 18 juli 2010
zondag 11 juli 2010
Tilff – Valkenrotsen – Mery – Tilff
Uitnodiging:
't Zal woensdag weer stapdagweer zijn, goed warm..niet overdreven en geen neerslag...daarvoor leven wij. Zoals afgesproken gaan we deze keer stappen richting Ourthe in de omgeving van/en/tussen Poulseur en Tilff, hebben verschillende keuze's, beginnen in Poulseur, Esneux, Hony, Wery of Tilff zelf. Zeker is, eindigen op het autovrije terrasjesplein aan de Ourthe te Tilff, dit op aanvraag van degenen die,zeker bij zulk mooi weer, de rondingen en andere heuveltjes van de plaatselijke schonen willen bewonderen vanachter het bolle glas Orval...genieten.
De tocht zelf bekijken we met z'n allen op de trein...kaart 42 / 5.6 en 49 / 1.2
Treinuren : Vroeg begonnen...half gewonnen, met den dubbeldekker vanuit St niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel noord en vervolgens, na de lekkere koffie, met den I.C. komende van Oostende tot Luik gm. en vandaar naar ons nader te bepalen startpunt. ( met aankomststation Poulseur zit je altijd goed )
'K heb nog niets vernomen van onze Willy, dus, voor alle zekerheid neem jullie geld maar mee, tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
07 juli 2010
Moet ik het herhalen, weer een gelukswoensdag, goed warm maar niet “te”, de ganse stapafstand bijna altijd onder groenbedekking, afstand goed en tijd genoeg maar iets “te” moeilijk.
Ourthe – Tilff – Valkenrotsen – Mery – Tilff – Ourthe.
Relaas van de tocht : In Tilff uit de trein om 09.35u, niet over de houten noodbrug om het toeristische dorp Tilff (Liége) binnen te stappen, dit zouden we als afsluiter doen. Uit de vallei weg, over een afstand van drie kilometer gestaag omhoog om 200m hoogteverschil te overlappen. Onder de dichte loofbladeren op zoek naar “rau de Court du Moulin”, een nieuwigheid voor ons, doorsteken naar het “bois de Nomont” om daarna te beginnen boven op de steile rand van de ons beminde “Roche de Faucons”. Genoten van de uitzichten, op de zonovergoten glinsterende en diepliggende Ourthe die een grote bocht maakt rond het “schiereiland Ham”. Daarna volgt een steile afdaling naar de paardenstallen aan de oever van de rivier. Daar beneden een prachtig zicht op de “Valkenrots” waar we een uur tevoren bovenop stonden. Niet richting Esneux maar onder de rotsen door, een smal paadje op en af langs de in ons zicht blijvende Ourthe met links de steile kalkrotsen, (af te raden dit te doen in een natte- en/of winterperiode – 1 km. schuin aflopend pad met uitstekende boomwortels). Toch even in de blakende zon wanneer we het “campinggetto” in het gehucht Féchereux doormoesten. Terug uit de Ourthevallei via een diep holle weg in het “bois de la haie de Féchereux”, de baan en de kam oversteken om logischerwijs opnieuw af te dalen, nu door het “bois de Monceau” naar het stationnetje en de brug te Mery. Op het pleintje aan taverne “Esplanade de Mery” nog eens een rustpauze ingelast en vers krachtvoeder naar binnengewerkt. Omhoog kijkende zagen we voor de derde maal vandaag een 200m. hogere kam naar “point de vue Boubou” en “monument Donnay”. Wij opteerden om tussen de kleine huisjes, achter de kerk van Mery het slingerpaadje te nemen naar boven, niet meer doen, na een drietal bochten was het kronkelpad verdwenen en dus zuchtend en puffend naar boven uitkijkend naar het hoogste punt van de heuvel, daar moesten we zijn. Wel beloond voor onze moeite, nogmaals een dieptezicht over de Ourthe…DAARVOOR DOEN WE HET!! U raadt het goed, door “bois de Manants” in dalende lijn naar het levendige terrasjesplein rondom de kerk van Tilff aan de brede rivier.
Wie stond er ons daar op te wachten, onze Willy van Christianne. Ook hij weet uit ondervinding waar het goed toeven is in aangenaam gezelschap met vóór ons het trappistennat Orval. Door m’n sympathiek en goed voorkomen kon ik bij de bazin van dit taverne/restaurant een afgescheiden en frisse plaats verkrijgen midden in een mooi interieur. Aan een tafel van acht en bij de aanhef van ons eerste volle bolle glas geklonken op de verjaardag van onze kleine Willy op bezoek … hiep hiep hoera. Schol! Daar we bijna twee uur tijd hadden is het dienstertje nog verscheidene keren moeten aantreden..en met succes … Man … man ... man ... lekkerrrr. Uitgepraat, goed verfrist en alle moeheid weggespoeld naar onze trein op een “lege glasworp” daar vandaan. Supergoede dag.
Toch een paar minpunten:
- Aan onze William, wat kan er nou belangrijker zijn of moet er wijken voor deze woensdag … in de wandelpaadjes wordt gefluisterd … onder de sloef van Godi.
- Aan onze Michel, waarom zo nodig in naakt bovenlijf paraderen in de restaurantruimte … de toiletten waren op amper drie meter afstand … foei.
Tot de volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Schone wandeling het moet gezegd. Voor sommigen te warm, inwendige motor in overdrive, daardoor onvoldoende koeling en koelradiator te warm, een ontploffing net voorkomen!
Een tweede in bevel die zijn kat stuurt (zelfs dat niet). De droevige serreplant!
Al dit ongerief snel vergeten bij het bolle glas, gevuld met een amberkleurig vocht, bovenaan een witte schuimkraag van anderhalve centimeter hoogte. Wegens de grote hitte, verschillende dauwdruppels welke aan de buitenzijde zachtjes hun weg naar beneden zochten. Je zou zelfs dit vocht willen oplikken!
En dan de verassing van de dag onze Willy (beter gekend als Kleine Willy) aan de eindstreep. Met een van hem gekende gulheid heeft hij ons er eentje aangeboden (de man).
Het leven van een stapper kan schoon zijn!
't Zal woensdag weer stapdagweer zijn, goed warm..niet overdreven en geen neerslag...daarvoor leven wij. Zoals afgesproken gaan we deze keer stappen richting Ourthe in de omgeving van/en/tussen Poulseur en Tilff, hebben verschillende keuze's, beginnen in Poulseur, Esneux, Hony, Wery of Tilff zelf. Zeker is, eindigen op het autovrije terrasjesplein aan de Ourthe te Tilff, dit op aanvraag van degenen die,zeker bij zulk mooi weer, de rondingen en andere heuveltjes van de plaatselijke schonen willen bewonderen vanachter het bolle glas Orval...genieten.
De tocht zelf bekijken we met z'n allen op de trein...kaart 42 / 5.6 en 49 / 1.2
Treinuren : Vroeg begonnen...half gewonnen, met den dubbeldekker vanuit St niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel noord en vervolgens, na de lekkere koffie, met den I.C. komende van Oostende tot Luik gm. en vandaar naar ons nader te bepalen startpunt. ( met aankomststation Poulseur zit je altijd goed )
'K heb nog niets vernomen van onze Willy, dus, voor alle zekerheid neem jullie geld maar mee, tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
07 juli 2010
Moet ik het herhalen, weer een gelukswoensdag, goed warm maar niet “te”, de ganse stapafstand bijna altijd onder groenbedekking, afstand goed en tijd genoeg maar iets “te” moeilijk.
Ourthe – Tilff – Valkenrotsen – Mery – Tilff – Ourthe.
Relaas van de tocht : In Tilff uit de trein om 09.35u, niet over de houten noodbrug om het toeristische dorp Tilff (Liége) binnen te stappen, dit zouden we als afsluiter doen. Uit de vallei weg, over een afstand van drie kilometer gestaag omhoog om 200m hoogteverschil te overlappen. Onder de dichte loofbladeren op zoek naar “rau de Court du Moulin”, een nieuwigheid voor ons, doorsteken naar het “bois de Nomont” om daarna te beginnen boven op de steile rand van de ons beminde “Roche de Faucons”. Genoten van de uitzichten, op de zonovergoten glinsterende en diepliggende Ourthe die een grote bocht maakt rond het “schiereiland Ham”. Daarna volgt een steile afdaling naar de paardenstallen aan de oever van de rivier. Daar beneden een prachtig zicht op de “Valkenrots” waar we een uur tevoren bovenop stonden. Niet richting Esneux maar onder de rotsen door, een smal paadje op en af langs de in ons zicht blijvende Ourthe met links de steile kalkrotsen, (af te raden dit te doen in een natte- en/of winterperiode – 1 km. schuin aflopend pad met uitstekende boomwortels). Toch even in de blakende zon wanneer we het “campinggetto” in het gehucht Féchereux doormoesten. Terug uit de Ourthevallei via een diep holle weg in het “bois de la haie de Féchereux”, de baan en de kam oversteken om logischerwijs opnieuw af te dalen, nu door het “bois de Monceau” naar het stationnetje en de brug te Mery. Op het pleintje aan taverne “Esplanade de Mery” nog eens een rustpauze ingelast en vers krachtvoeder naar binnengewerkt. Omhoog kijkende zagen we voor de derde maal vandaag een 200m. hogere kam naar “point de vue Boubou” en “monument Donnay”. Wij opteerden om tussen de kleine huisjes, achter de kerk van Mery het slingerpaadje te nemen naar boven, niet meer doen, na een drietal bochten was het kronkelpad verdwenen en dus zuchtend en puffend naar boven uitkijkend naar het hoogste punt van de heuvel, daar moesten we zijn. Wel beloond voor onze moeite, nogmaals een dieptezicht over de Ourthe…DAARVOOR DOEN WE HET!! U raadt het goed, door “bois de Manants” in dalende lijn naar het levendige terrasjesplein rondom de kerk van Tilff aan de brede rivier.
Wie stond er ons daar op te wachten, onze Willy van Christianne. Ook hij weet uit ondervinding waar het goed toeven is in aangenaam gezelschap met vóór ons het trappistennat Orval. Door m’n sympathiek en goed voorkomen kon ik bij de bazin van dit taverne/restaurant een afgescheiden en frisse plaats verkrijgen midden in een mooi interieur. Aan een tafel van acht en bij de aanhef van ons eerste volle bolle glas geklonken op de verjaardag van onze kleine Willy op bezoek … hiep hiep hoera. Schol! Daar we bijna twee uur tijd hadden is het dienstertje nog verscheidene keren moeten aantreden..en met succes … Man … man ... man ... lekkerrrr. Uitgepraat, goed verfrist en alle moeheid weggespoeld naar onze trein op een “lege glasworp” daar vandaan. Supergoede dag.
Toch een paar minpunten:
- Aan onze William, wat kan er nou belangrijker zijn of moet er wijken voor deze woensdag … in de wandelpaadjes wordt gefluisterd … onder de sloef van Godi.
- Aan onze Michel, waarom zo nodig in naakt bovenlijf paraderen in de restaurantruimte … de toiletten waren op amper drie meter afstand … foei.
Tot de volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Schone wandeling het moet gezegd. Voor sommigen te warm, inwendige motor in overdrive, daardoor onvoldoende koeling en koelradiator te warm, een ontploffing net voorkomen!
Een tweede in bevel die zijn kat stuurt (zelfs dat niet). De droevige serreplant!
Al dit ongerief snel vergeten bij het bolle glas, gevuld met een amberkleurig vocht, bovenaan een witte schuimkraag van anderhalve centimeter hoogte. Wegens de grote hitte, verschillende dauwdruppels welke aan de buitenzijde zachtjes hun weg naar beneden zochten. Je zou zelfs dit vocht willen oplikken!
En dan de verassing van de dag onze Willy (beter gekend als Kleine Willy) aan de eindstreep. Met een van hem gekende gulheid heeft hij ons er eentje aangeboden (de man).
Het leven van een stapper kan schoon zijn!
zondag 4 juli 2010
Marbehan heen en terug.
Uitnodiging:
Te warm om in te werken of te zonnen, wel goed om in een groot woud en onder het loof van de bomen de paadjes op te zoeken die ons wat verfrissing zullen geven tijdens het stappen...thuis blijven, we denken er nog niet aan !!
Daarom heb ik gekozen voor het enorm uitgestrekt woud rondom Marbehan, gelukkig is het reeds lang geleden dat we aldaar zijn neergestreken.
Zullen ons naar ginder laten voeren door twee luxe-treinen voorzien van airco t.w.: vanuit St Niklaas met den dubbeldekker vertrek om 06.30u naar Brussel Noord en vervolgens met E.C. Vauban vanuit Brussel Nd vertrek om 07.42u naar het I.C.station Marbehan (aankomst 10u)
Wat de stafkaarten betreft : 68 / 1.2 en 68 / 5.6
Het is fijn te vernemen dat de echtgenote van onze Jacky goed aan het herstellen is. Profiteert van de noodgedwongen revalidatieperiode aan 't zeetje. 't Is niet alleen Michel die jou mist, wij ook...dan is hij (Michel) ook veel rustiger. Tot woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
30 juni 2010
Weer een gelukswoensdag wat het weer betrof, moest het gisteren of vandaag geweest zijn … dan beter thuisblijven. Deze week bestond de sekte van de Goeroe maar uit zes volgelingen. Wij dus met twee fris gekoelde treinen diep in de Luxemburgse Ardennen, tegen de Gaume aan naar het dorpje Marbehan, wel een I.C. stopplaats. Onze Karel wilde slim zijn en zocht met z’n “B” Rail- pas Internationaal naar Montauban te sporen, diep in Frankrijk. De treinchef kon er mee lachen maar wilde dat hij ’s avonds terug huiswaarts keerde met ons. Als men de stafkaart openvouwt stelt men vast dat er om en rond deze kleine woonkern één groot bosrijk gebied is, genoeg om ons een dagje weg te steken onder het loof van de hoge bomen … Lui word je vanzelf…enz…enz.. Bij sommigen van ons begint de warmte z’n sporen na te laten, zeker bij ons Francine die “imaginair” de dikbuikige volle glazen al vóór haar zag staan toen we nog naar ginder aan ’t sporen waren.
Relaas van de tocht: Kennen daar bij wijze van spreken de meeste paadjes, konden er dus de leukste uithalen, noordwaarts langs de spoorlijn tot de gaz- en mazoutterminal, onder den ijzerenweg naar het grote paardenpension “Pigeon”. Nog eventjes de baan volgen om dan rechts het loofhoutbos in te trekken, het begin van ongeveer 7 km. stappen in het gemengde “bois de Courtelle”. Moet daar goed kaart kunnen lezen aangezien er maar enkele aangeduide wandelpaden voorhanden zijn … en kaartlezen kunnen we … William deed vandaag niet mee met z’n verouderden brol en zagen we dus Herman met volle overtuiging en grinnikend een plaats opschuiven aan m’n rechterzijde. Ons gericht op het beekje “rau de la Fagne Chessia” aan de samenvloeiing met de grotere “rau de Mandebras”, vervolgens naar “Trou du Bois”, de eerste 100m. omhoog om de grote vijver beneden ons te zien liggen. Daar is een groot deel sparrenbos gekapt, de wegeltjes weg met in de plaats daarvan een ondoordringbare hoge wildgroei … gevolg, geen vijver gezien. Aan “Tou du bois” het enige gemerkte wandelpad gevonden welke ons uit dit oud naaldbomenbos de weg wees.
Intussen tijd genomen om te “schoven” onder de twintig meter hoge naaldbomen met een lichtgevende ondergroei van frisse varens en plukklare bosbessen, ‘t was er goed toeven, 25° warm, draaglijk dus en daarna een dessertje … lekkerrrr. Hadden intussen besloten om toch het dorp Mellier aan te doen, d.w.z. 100m dalen om door de rustige lege straten te wandelen, het zuivere riviertje “Mellier” over om terug hetzelfde aantal meters bergop langs het gehucht “La Bourgeoise” om het woud “Forêt de Neufchateau” in te stappen, terug in de schaduw. Slim zoals we zijn op tijd een pauze genomen om water te drinken … veel water en niet te koud, iedereen was voorzien van het nodige vocht. Ook dit woud is pure rust en stilte met overwegend mastodonten van loofbomen, en je raadt het al, ons terug laten zakken naar de vijvers van de oude nederzetting “Forges de Mellier”. In deze vijvers, gevoed door het heldere water van de Mellier, zouden onlangs bevers zijn uitgezet. Tijd genomen om deze goed bewaarde oude ijzergieterij te bekijken en daarna begonnen aan de laatste vier kilometer in de onmiddellijke nabijheid van onze spoorweg in de vallei van de “rau de Mellier”. Het is aan één van deze bruggetjes over de brede beek dat een schooltje goed uit de kluiten gewassen en panklare forellen zich vermaakten in het koele lommerrijke water. Verder tussen het watertje en de spoorlijn kunt je niet anders dan uitkomen daar waar we begonnen zijn, het I.C. station Marbehan.
Het lommerrijke terras van “Café de la Gare” kon ons groepje nog juist een plaats bieden. Het tafeltje in ’t midden kon de zes dikbuikige flessen en glazen Orval net dragen … en het smaakte, zeker de twee jaar oude Orval uit de kelder had de volle lekkere smaak zoals kenners hem het liefst lusten …MAN…MAN…MAN.. LEKKERR.
Volgende week, op algemene aanvraag, eindigen in Tilff bij Luik. Voor onze Willy, na z’n verjaardag, nog eens het moment om geen verdere voeling te verliezen met onze groep, ofwel gaat hij mee ofwel wacht hij ons ginder aan de Ourthe op … zou toch leuk zijn voor Christianne, eens een dagje alleen … de twee vorige verjaardagen zijn hem bij deze kwijtgescholden. Tot de volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Zon, zon, zon, terug na een dagje buien, je kan het scenario zo bedenken!
Het is lekker binnen (slapen terug in ons velletje zoals xxx aantal jaren geleden. Het is lekker buiten onder enkele iets te dicht op elkaar geplante eikenbomen, een natuurlijke paraplu is altijd beter dan een gefabriceerde.
Als aperitief een flink uit de kluiten gewassen Campari zonder ijs(water) met fruitsap. Mijn echtgenote voorzien van een glas frisse witte wijn, haar liefde voor mij groeit zienderogen. Zomers menu met sla van eigen bodem, tomaat, spek, kalkoenreepjes, groene appel en daarover enige pijnboompitten!
Ween bitter venten(loezers) dezer wereld want deze vrouw is al ingenomen.
Jaja iets over bovenstaande wandeling, voor mij perfect, als het maar lekker warm is en het zonnetje schijnt, en daarenboven enkel water drinken tijdens de wandeling. Voila het is eruit, ik hoop dat onze leider nu niet naast zijn schoenen gaat lopen van deze toch wel zeer lovende commentaar. Ik zal hem in het oog houden voor jullie welzijn.
Bijna vergeten te kelderen onze tweede in bevel, hij is goed bezig op de terugweg, kaarten mee van in de tijd van voor Napoleon. Ik treur voor Godi zo'n old timer in huis laat staan in bed. Wisten jullie dat hij in zijn babyvelletje door het huis loopt na de wandeling, wat alcohol allemaal niet kan doen met een mens!
De groeten ik ga aan tafel verder genieten van weer een mooie dag.
Te warm om in te werken of te zonnen, wel goed om in een groot woud en onder het loof van de bomen de paadjes op te zoeken die ons wat verfrissing zullen geven tijdens het stappen...thuis blijven, we denken er nog niet aan !!
Daarom heb ik gekozen voor het enorm uitgestrekt woud rondom Marbehan, gelukkig is het reeds lang geleden dat we aldaar zijn neergestreken.
Zullen ons naar ginder laten voeren door twee luxe-treinen voorzien van airco t.w.: vanuit St Niklaas met den dubbeldekker vertrek om 06.30u naar Brussel Noord en vervolgens met E.C. Vauban vanuit Brussel Nd vertrek om 07.42u naar het I.C.station Marbehan (aankomst 10u)
Wat de stafkaarten betreft : 68 / 1.2 en 68 / 5.6
Het is fijn te vernemen dat de echtgenote van onze Jacky goed aan het herstellen is. Profiteert van de noodgedwongen revalidatieperiode aan 't zeetje. 't Is niet alleen Michel die jou mist, wij ook...dan is hij (Michel) ook veel rustiger. Tot woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
30 juni 2010
Weer een gelukswoensdag wat het weer betrof, moest het gisteren of vandaag geweest zijn … dan beter thuisblijven. Deze week bestond de sekte van de Goeroe maar uit zes volgelingen. Wij dus met twee fris gekoelde treinen diep in de Luxemburgse Ardennen, tegen de Gaume aan naar het dorpje Marbehan, wel een I.C. stopplaats. Onze Karel wilde slim zijn en zocht met z’n “B” Rail- pas Internationaal naar Montauban te sporen, diep in Frankrijk. De treinchef kon er mee lachen maar wilde dat hij ’s avonds terug huiswaarts keerde met ons. Als men de stafkaart openvouwt stelt men vast dat er om en rond deze kleine woonkern één groot bosrijk gebied is, genoeg om ons een dagje weg te steken onder het loof van de hoge bomen … Lui word je vanzelf…enz…enz.. Bij sommigen van ons begint de warmte z’n sporen na te laten, zeker bij ons Francine die “imaginair” de dikbuikige volle glazen al vóór haar zag staan toen we nog naar ginder aan ’t sporen waren.
Relaas van de tocht: Kennen daar bij wijze van spreken de meeste paadjes, konden er dus de leukste uithalen, noordwaarts langs de spoorlijn tot de gaz- en mazoutterminal, onder den ijzerenweg naar het grote paardenpension “Pigeon”. Nog eventjes de baan volgen om dan rechts het loofhoutbos in te trekken, het begin van ongeveer 7 km. stappen in het gemengde “bois de Courtelle”. Moet daar goed kaart kunnen lezen aangezien er maar enkele aangeduide wandelpaden voorhanden zijn … en kaartlezen kunnen we … William deed vandaag niet mee met z’n verouderden brol en zagen we dus Herman met volle overtuiging en grinnikend een plaats opschuiven aan m’n rechterzijde. Ons gericht op het beekje “rau de la Fagne Chessia” aan de samenvloeiing met de grotere “rau de Mandebras”, vervolgens naar “Trou du Bois”, de eerste 100m. omhoog om de grote vijver beneden ons te zien liggen. Daar is een groot deel sparrenbos gekapt, de wegeltjes weg met in de plaats daarvan een ondoordringbare hoge wildgroei … gevolg, geen vijver gezien. Aan “Tou du bois” het enige gemerkte wandelpad gevonden welke ons uit dit oud naaldbomenbos de weg wees.
Intussen tijd genomen om te “schoven” onder de twintig meter hoge naaldbomen met een lichtgevende ondergroei van frisse varens en plukklare bosbessen, ‘t was er goed toeven, 25° warm, draaglijk dus en daarna een dessertje … lekkerrrr. Hadden intussen besloten om toch het dorp Mellier aan te doen, d.w.z. 100m dalen om door de rustige lege straten te wandelen, het zuivere riviertje “Mellier” over om terug hetzelfde aantal meters bergop langs het gehucht “La Bourgeoise” om het woud “Forêt de Neufchateau” in te stappen, terug in de schaduw. Slim zoals we zijn op tijd een pauze genomen om water te drinken … veel water en niet te koud, iedereen was voorzien van het nodige vocht. Ook dit woud is pure rust en stilte met overwegend mastodonten van loofbomen, en je raadt het al, ons terug laten zakken naar de vijvers van de oude nederzetting “Forges de Mellier”. In deze vijvers, gevoed door het heldere water van de Mellier, zouden onlangs bevers zijn uitgezet. Tijd genomen om deze goed bewaarde oude ijzergieterij te bekijken en daarna begonnen aan de laatste vier kilometer in de onmiddellijke nabijheid van onze spoorweg in de vallei van de “rau de Mellier”. Het is aan één van deze bruggetjes over de brede beek dat een schooltje goed uit de kluiten gewassen en panklare forellen zich vermaakten in het koele lommerrijke water. Verder tussen het watertje en de spoorlijn kunt je niet anders dan uitkomen daar waar we begonnen zijn, het I.C. station Marbehan.
Het lommerrijke terras van “Café de la Gare” kon ons groepje nog juist een plaats bieden. Het tafeltje in ’t midden kon de zes dikbuikige flessen en glazen Orval net dragen … en het smaakte, zeker de twee jaar oude Orval uit de kelder had de volle lekkere smaak zoals kenners hem het liefst lusten …MAN…MAN…MAN.. LEKKERR.
Volgende week, op algemene aanvraag, eindigen in Tilff bij Luik. Voor onze Willy, na z’n verjaardag, nog eens het moment om geen verdere voeling te verliezen met onze groep, ofwel gaat hij mee ofwel wacht hij ons ginder aan de Ourthe op … zou toch leuk zijn voor Christianne, eens een dagje alleen … de twee vorige verjaardagen zijn hem bij deze kwijtgescholden. Tot de volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Zon, zon, zon, terug na een dagje buien, je kan het scenario zo bedenken!
Het is lekker binnen (slapen terug in ons velletje zoals xxx aantal jaren geleden. Het is lekker buiten onder enkele iets te dicht op elkaar geplante eikenbomen, een natuurlijke paraplu is altijd beter dan een gefabriceerde.
Als aperitief een flink uit de kluiten gewassen Campari zonder ijs(water) met fruitsap. Mijn echtgenote voorzien van een glas frisse witte wijn, haar liefde voor mij groeit zienderogen. Zomers menu met sla van eigen bodem, tomaat, spek, kalkoenreepjes, groene appel en daarover enige pijnboompitten!
Ween bitter venten(loezers) dezer wereld want deze vrouw is al ingenomen.
Jaja iets over bovenstaande wandeling, voor mij perfect, als het maar lekker warm is en het zonnetje schijnt, en daarenboven enkel water drinken tijdens de wandeling. Voila het is eruit, ik hoop dat onze leider nu niet naast zijn schoenen gaat lopen van deze toch wel zeer lovende commentaar. Ik zal hem in het oog houden voor jullie welzijn.
Bijna vergeten te kelderen onze tweede in bevel, hij is goed bezig op de terugweg, kaarten mee van in de tijd van voor Napoleon. Ik treur voor Godi zo'n old timer in huis laat staan in bed. Wisten jullie dat hij in zijn babyvelletje door het huis loopt na de wandeling, wat alcohol allemaal niet kan doen met een mens!
De groeten ik ga aan tafel verder genieten van weer een mooie dag.
Abonneren op:
Posts (Atom)