Haversin - Forzee - Frandeux - Buisonville - Haversin

Uitnodiging:

Ik heb zo lang mogelijk gewacht, eerst nog naar het weerbericht gekeken en besloten om een uurtje later te vertrekken. Weerman Frank praat over koud maar droog op woensdag, we laten ons zeker niet afschrikken door onaangename temperaturen. Hebben deze winter al voor zoveel verrassingen gestaan dat deze winterprik er nog bij kan. Zouden vanuit Ciney de L-trein nemen richting Marloie met afstap te Haversin. Dit is reeds een hele periode geleden dat we er geweest zijn, kunnen daar alle kanten uit met een lus te maken of eindigen in Aye of Marloie. De keuze is zeer groot, zal het allemaal op een rijtje zetten en jullie voorschotelen woensdagmorgen op de trein.

Wat de stafkaarten betreft : 54 / 5.6 - 54 / 7.8 (heb ook nog een wandelkaart van de 54 / 7.8.)

De treinuren :
St niklaas vertrek om 07.30u Belsele 07.35u Sinaai 07.38u Lokeren 07.43u zonder overstap te Dendermonde naar Brussel noord.
Brussel nd vertrek om 08.42 met de I.C. trein naar Ciney met aankomst aldaar om 10.00u. Vertrek Ciney om 10.04u met de L-trein naar Haversin (aankomst om 10.15u)

Tot dan, Hilaire

Relaas der feiten:
4 februari 2009

Nu eens niet zo diep in de Ardennen, dus, geprofiteerd om bij ons een uurtje later te vertrekken om met het omnibusje vanuit Ciney naar Haversin te sporen (derde halte). Eerste teleurstelling, het café aan het station is niet meer open, nu nog geen gezeur, maken dat we om 16.22u terug zijn om de L-trein te nemen naar Marloie. William en ik hadden op de trein een onuitgegeven route uitgestippeld met veel afwisseling.

Relaas van de stapdag :
Bij aanvang toch een beetje verschoten, het had tijdens de nacht gesneeuwd, alles lag maagdelijk wit en voor de zoveelste keer deze winter “sneeuwpret”. De aangekondigde zonneschijn kwam er maar in de late namiddag. Vanuit Haversin zuidwaarts naar het “bois de Halleux” waar we via “chap. St.Willibrord” het dorpje Forzèe instapten. Deze kleine woonkern met vele gerenoveerde oude boerderijen die nu geen functie meer hebben in het boerenleven. Het dorp uit, een “draaiboom” moeten openen, om deels in een groot privé jachtgebied – in de nabijheid van drie kastelen, mooie bospaden uit te zoeken in het enorm groot “forêt de Bricquemont”. In de verse sneeuw kunnen vaststellen dat de wildsporen niet te tellen waren. Werden beloond voor ons moeite, na de middag, achter de grote vijver van het “Chateau de Frandeux” tweemaal een kleine kudde everzwijnen onze weg zien kruisen. De eerste maal op ongeveer 70m, tot onze grote verrassing nog eens op 20m afstand vijf à zes volwassen “sangliers” opgeschrikt uit hun schuilplaats. De wilde zwijnenreuk bleef nog een hele tijd “neuszitten”. Aan het voornoemde kasteel, op de openbare weg, de grote beek “Le Vachau” over, naar het “bois du Vesti”. Ge moet wat geluk hebben als je zoiets doet, op de juiste tijd op de juiste plaats, daar de tractor tegengekomen die we reeds meermaals in de verte gehoord hadden en wiens spoor lange tijd gevolgd. Het is hij die mais strooit in het jachtgebied. Eerst klimmen om daarna terug te zakken naar de voornoemde beek om uit te komen aan het “kasteel van Navaugle”. Verder door het dorp Buissonville om te beginnen op 180m hoogte aan een niet steile maar 4km lange klim naar de 340m hoger gelegen “chap. St. Adelin”. Een laatste maal onze tijd genomen om het imposante gele kasteel van Haversin met de aanpalende boerderij grondig te aanschouwen. Jacky en William de tijd gegeven om prentjes te maken. Tien minuten vóór tijd aan de treinhalte om naar Marloie te rijden en daar alles weg te spoelen.
Tweede teleurstelling: het café rechtover het station definitief gesloten. Vlug de trein op naar Ciney waar we voor de derde maal teleurgesteld werden : de kroeg waar we vroeger kwamen onherroepelijk gesloten. Dan maar in een andere “brass. Restaur” in de buurt van het station waar ze voor ons nog juist 1 (zeggen en schrijven: één) Orval hadden. Het zijn triestige vooruitzichten voor de goedlevers zoals wij, zullen binnen een aantal jaren ons eigen geestesnat nog moeten meebrengen in onze rugzak. Tot overmaat van ramp nog een geklaag en gezeur achter mijne rug van: hoe is het mogelijk en wist hij dat nu niet enz. Moet er geen tekeningetje bijmaken van wie zeker, toevallig de vroegere “chefs”, niets doen en achteraan gaan staan om commentaar te geven. Nog dit, er was de tweede ronde nog één Orval over, wie heeft hem uitgedronken, éénmaal raden.

We weten het wel, het kan altijd niet van een leiendakje lopen, dus we kijken al uit naar volgende week, zoals afgesproken richting Bertrix, Hilaire

Nabeschouwing:

Jullie moeten toch eens met aandacht naar ons fotoalbum kijken, klik op mijn foto's, reeds op 26 november 2009 liepen we op een pelletje sneeuw!

Nu dan, waar wachten we op om hem de doodsteek te geven! (de kaartenripper)
Jullie oogjes blinken, mijn pc staat op scherp, en het warme whiskyvuur stroomt door mijn aderen!
De reis verliep goed, maar bij aankomst reeds een eerste mes door zijn hart, cafee gesloten!
Nu wat een medestapper lijden kan!

Er was sneeuw (mooi) maar mag gaan veranderen in streepje zon zonder sneeuw. De ronkers van achter en stappen maar.
...
Wegens punt één gesloten cafee, treintje vroeger, twee haltes verder, afstappen, gaan kijken, cafe gesloten, toen begon de zon te schijnen, raar maar waar. Treintje weg!
Wachten op volgend treintje! Der op der af, dat kunnen we allemaal, was onzen job. Zonder schuine gedachten he!
Stappen naar bistrotje alsof de duvels hem gebeten hadden. Wij op een lang lint achter hem, aan ons water voelend dat dit de ultieme doodsteek kon zijn.
Een krakende vloek (zonder overdrijven, gans het Franstalig landsgedeelte viel op zijn knieën) ik zweer het Annie in het midden van de straat, vloeken in het Frans.
Bijna een hartstilstand en de uitdroging nabij.
Achter ons aan slenterend en mompelend grollend als een oude beer toch noch een bistro binnen, tegen zijn gedacht. De lieve glimlach van de aanwezige dienster, de warmte binnen lieten hem ontdooien. Ik zal de kaart eens vragen zie.
Pas op nu: Orval van hier Orval van ginder vertaling "Ik weet niet of er nog Orval is, ik zal eens kijken".

Dan is er iets gebroken vanbinnen in onze grote leider.

Hij moet maar leren Rochefort drinken.
Ik zweer het ik heb de tranen in zijn ogen gezien.
Zoals gezegd ik had er niks mee te maken! Maar heb genoten en nog steeds, ik leef op wolkjes!

De groeten vanuit de hemel, en laat hem maar stoven in den Orval.