Uitnodiging:
Na maandag komt dinsdag en ...Joepy...daarna WOENSDAG, kunnen er niet genoeg van krijgen, bijzonder met zo een zonnig weer. Gaan het nog eens wagen richting Dinant om te eindigen in Yvoir.
Tweemaal jaars moeten we als laatste kilometers de rotsen van Champalle aandoen, zeker nu de bloemetjes, eventueel de wilde Orchis, op ons staan te wachten.
Vanaf het station te Dinant stappen we de Maas over om uit die stroomvallei te klimmen, zal er iets mooi's uitzoeken met een paar nieuwigheden en een paar dorpjes door.
Wat de stafkaarten betreft : 53 / 3.4 en 53 / 7.8 en als 't kan de 54 / 5.6
Wat de treinuren betreft : Jawel, den dubbeldekker vanuit St niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel noord om daar de E.C. Vauban te nemen vertrek Brussel nd om 07.42u naar Namen en vervolgens de kayaktrein vanuit Namen (om .8.47u) rechtstreeks naar Dinant. Bijgevolg, iets na 09.00u aan 't stappen, wat een luxe...bij zulk goe weer zal het kalm aan zijn en genieeeeeten.
Tijdig uit je bedstee...lui word je vanzelf...als je blijft liggen, tot woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
23 juni 2010
Tijd vliegt snel, wij gebruiken hem wel, na de toffe 3-daagse van Hastiére-sur-Meuse was het rap weer woensdag. Welle weer weg richting Dinant aan de grote stroom. Alles verliep weeral vlotjes met onze jonge collega’s (wie zijn die misnoegden toch)..… Stipt om 09.10u stapten we van de toeristische kayaktrein, onder de machtige vestingmuren van de Citadel, voor meer dan 6u stapplezier. De dagtrip op voorhand uitgestippeld, een dikke twintiger, met veel moed begonnen onder een stralende hemel met een aangename temperatuur en wetende dat we niet “full speed” moesten stappen.
Dinant – Awagne – Purnode – Evrehailles – Yvoir.
Relaas van de tocht: Uit het station, niet over de Maasbrug maar langs het water, de sluis en de passerelle over ter hoogte van “Abdij van Leffe”. Tussen de oude huisjes door van het gehucht “La Dinantaise” begonnen aan de klim uit de Maasvallei, door en onder het nog frisse en gedauwde struikgewas naar “Réserve Naturelle devant Bouvignes”. Honderd meter boven de Maas een eerste panoramisch zicht op de overkant, het dorp Bouvignes, zijn historisch dorpsplein, kerk en hogerop de “ruines du chateau de Crèvecoeur” (verkennen we jaarlijks in de maand juli wanneer we op “Beeweg” gaan naar Maredsous). Het bos verlaten om door een groot akkerland uit te komen op een paar honderd meter van de grote hoeve “Fme de Viet”. Een kleine kilometer noordwaarts op de asfaltweg richting Purnode, vervolgens de tweede dreef rechts duikelden we in het “bois les Sarts”, langs de waterpoel “étang des Massennes”. Verder in een grote bocht om uit te komen in de weilanden van “Haie des Basses” en het dorp Awagne.
Tijd genomen om naar de mooi gerestaureerde oude huizen te kijken, intussen wees de klok 11.30u en hadden we 10km gestapt en …kregen honger. Een goed plekje gezocht in de lommer onder de dikke lindebomen van het kerkplein…smakelijk !!.
Een half uur later terug op pad, tussen twee kapelletjes door nogmaals de weilanden en de uitgestrekte graanvelden door (gerst begint goudkleurig te rijpen), nu richting vallei van “Le Bocq” en het brouwerijdorp Purnode. Met nog tien kilometer voor de voeten was het niet aangeraden om dit ambachtshuis, maker van vele streekbieren, een bezoekje te brengen. Wij met zijn achten terug de bossen in om de verbinding te maken naar het volgende dorpje Evrehailles, door “bois Pîpetit” en “bois Chaumont”, één en al jachtgebied. Waanden ons ergens in Engeland door vele aanduidingen “DO NOT ENTER”, mochten wel de paden betreden maar niet het bos doorkruisen (doen we trouwens nooit). Zoals gezegd, deze wildbossen door om in Evrehailles uit te komen aan de kant van het kasteel, kennen daar alles, op ons gemak het toeristische dorp door ( vele aangename Gîtes). Vanaf daar de baan Purnode – Yvoir over (N937) via “Terre des Roches” naar het superbekende “res. Nat. de Champalle”. Al tientallen keren de smalle rotsige paadjes genomen en telkens ontdekken we iets nieuw wat de Fauna en Flora betreft,( nu wilde bieslook en berganjer ) nooit uitgekeken op die zuidelijk gelegen heetgebakerde kalkrotsen. Ook het uitzicht op de diepliggende Maas en de omringende dorpjes is gewoon mooi om zien. (Zie de foto’s van Etienne en William – waarvoor dank)
Moe maar voldaan ons laten afzakken naar het stadje Yvoir, nu eens niet onze dorst gelest op het levendige pleintje aan den “Bocq” maar het overzetje genomen naar “Ile d’Yvoir”, een eilandje in de Maas dicht bij het station. In volle vakantiestemming genoten van het bijna twee uur durend bezoek. Zij die tijdens het stappen telkens moeten gewezen worden op de mooie golvingen in de natuur waren nu de eersten om, op het terras, er ons attent te maken op de rondingen bedekt met het beetje textiel. Tot volgende oproep, Hilaire.
Nabeschouwing:
Ha, ha, voor hen die twijfelden aan mijn moed en doorzettingsvermogen ons blogje staat er bijna op. Ik zal onze leider en groot voorbeeld geen tien geven, want het zou naar zijn hoofd stijgen, en hij zit op dit eigenste ogenblik tripel aan het drinken, bahh. Je ziet niks blijft voor jullie reporter ter plaatse verborgen. Er rest mij nog enkel een beetje schofelwerk. Maar ja de zon, den drank en nog dorst, (naar zijn goede voorbeeld)het zal voor een andere keer zijn. Maar uitgesteld is niet verloren. Schud en beef snoodaards dezer aarde want niks blijft ongestraft.
De groeten en tot schrijfs.
zondag 27 juni 2010
zondag 20 juni 2010
“Le Crupet” in het gehucht Inzémonts te Hastiére-sur-Meuse
Uitnodiging:
Begonnen met fluisteren, met dromen, zouden we of niet, wie wat waar en hoe! Vele vraagtekens, weinig antwoorden. Plots hoorden we daar op de achtergrond een gewezen aardvarken iets knorren over "Le Crupet". Zijn zwijgplicht werd opgeheven voor enige ogenblikken, en zijn voorstel in de koelkast, iets om op het volgende topoverleg te bespreken. Na langdurige besprekingen, uitnodigingen versturen en te weinig reactie bijna in de prullenmand!
Daarna kwam alles in een stroomversnelling, mee of niet mee, weinig of veel volk, we zouden het doen.
De resultaten zijn te bekijken in het fotoalbum, de nodige uitleg van de tochten worden door onze leider beschreven naar waarheid en ik zal ze over de wereld verspreiden.
Zij die er niet bijwaren voelen ijs door hun aderen van treurnis. Eigen schuld ...
Aan onze kamergeburen,
Wat de stafkaarten betreft : zeker kaart nr 53 / 7.8 en indien in bezit 53 / 5.6.. ( 54 / 5.6 en 59 / 1.2 meenemen kan geen kwaad)
: beschik ook over het G.r. boekje 125 welke langs ons verblijf loopt en de wandelkaart van Hastiére-sur-Meuse.
Wij zijn zeker gemotiveerd om er superdagen van te maken, jullie toch ook? Voor maandag na de middag heb ik een uitstap voorzien in en rond Hastiére aan beide oevers van de Maas.
tot maandagmorgen, ga zondagavond vroeg slapen en niet vóór die buis na de verkiezingsuitslag blijven kijken. Annie en Hilaire
Relaas van de midweek in het vakantiehuis “Le Crupet” in het gehucht Inzémonts te Hastiére-sur-Meuse.
Onzen Herman en William hebben het mij gemakkelijk gemaakt, Herman door zijn gevatte commentaar bij de prachtige prentjes van William, waarvoor dank, nu moet ik enkel nog de uitstappen beschrijven.
Dag1
De autorit naar ginder verliep zonder noemenswaardig oponthoud, elk met zijn eigen wagen, allen ter plaatse maandagmorgen om 11u om ons bagage uit te pakken en op het zonnige buitenterras ons boterhammen van thuis op te eten … de omgeving verkend en wij weg.
Eerste staptocht met zessen: Herman/Francine, William/Godi en Hilaire/Annie. Gastheer Karel en gastvrouw Anita die zouden ons ’s avonds in “Le Crupet” komen vervoegen, werden met open armen ontvangen.
Verkenningstocht rond Hastiére/Meuse, maandag 14 juni 2010. De lange private dreef af, een beetje klimmen naar de rand van het “bois les Aujes” om zigzaggend af te dalen naar het dorpje aan de Maas, Hermeton-sur-Meuse. Langs deze brede stroom naar het “Ecluse nr.1” om via deze sluis en de “passerelle” over de barrage naar de andere kant van de prachtige Maas te belanden. Het pad rechts nemen tussen het water en de steile kalkrotsen van “Tienne à la Herse” 2km. noordwaarts naar Hastiére-par-Delà met zijn “Ancien Abbaye”. Tijd genomen om op verkenning te gaan in en rond dit beschermde monument. Terug de andere kant van de Maas via de vernieuwde brug om vervolgens langs een rustig kronkelpad naar het 150m. hoger gelegen gehucht Inzémonts met onderweg een paar “points de vue’s” waaronder de genoemde oude abdij. Vanaf daar zien we al de twee witgekalkte gebouwen van “Le Crupet”, half weggestoken tussen de bebossing, een oase van groen, rust en stilte. Een goede inlooptocht om ’s anderendaags aan het grote werk te beginnen.
Gewacht op familie De Maere om nog meer van dit goedje te drinken, om dan na het douchen, plechtig de tapkranen in de kratjes witte en rode wijn te kloppen om deze volmondig te proeven (geschenk van Familie Van Marcke). Allen aan tafel om de lekkere spaghetti met alles erop en eraan, bereidt door ons Annie, naar binnen te slurpen. Wisten toen al dat het een geslaagde vakantie zou worden.
Dag 2:
Dinsdagmorgen om 07.30u wakker geworden van de naar bovensluipende verse koffiegeur, wij naar beneden waar de tafel al gedekt stond, wat een luxe …Karel kan niet lang in zijn bed blijven liggen en verwend ons dan maar met “tafeltje dek” te doen. Met zijn allen smakelijk ontbeten, hadden alles meegebracht van toespijs, boterhammenbeleg en aperitiefhapjes wat er in ons koelkast en kelder voorhanden was. Iedereen maakte zijn eigen pic-nicje klaar voor ’s middags om aan de Koninginnetocht te beginnen.
Nu met zijn achten: Anita/Karel, Annie/Hilaire, Francine/Herman, Godi/William … plus de wandelgekke honden moeder Amber en dochter Fie.
Dinsdag 15 juni start om 09.30u:
Naar het hoger gelegen akkerland, naar “bois Royal de Lens”. Een beetje vóór de dieperliggende beek “Rau de Féron” links af door een oud bos naar de ingangsboog tot de verder gelegen boerderij. Hier kun je anders niet dan het toegelaten pad nemen, altijd zuidwaarts tot de 140m. lager gelegen “Hermeton”. Dit 25km. lang riviertje ontstaat bij Philippeville, trekt honderden bochten door de Naamse Fagne, vooral de benedenloop welke wij hebben gevolgd heeft diepe kloven uitgeschuurd in de beboste heuvels. Gelukkig wisten een paar van onze Dames niet waar we aan begonnen waren, toch maar eerst onze boterhammen opeten voor we aan de koorden gingen hangen. Kei steil en rotsachtig op en af, gelukkig niet glibberig door regen …en …er is geen andere mogelijkheid dan de weg terug. Op onze ouderdom, daarmee bedoel ik, ik en ons Annie, goed dat we dat nog aankunnen. Bij de afdaling van het laatste koordenparcours wilde ons Annie iedereen voorbijsteken, ging als “Jane” aan de koorden hangen, moest lossen en is onderuit gegaan … gevolg, bloed aan de pink, ter plaatse verzorgt en welle weg. Na vijf kilometers “Hermeton” met rechts het diep meanderende water en links de steile helling van “bois les Aujes”, wat een belevenis. Bij het zien van de woonkern van Hermeton-sur-Meuse, tamelijk moe maar opgelucht om deze vrij moeilijke onderneming. Het was nog niet gedaan, wat we gisterenmorgen in dalende lijn hadden gedaan, nu allen op eigen tempo naar boven om 7u na ons vertrek aan te komen op het zonovergotene terras van “Le Crupet”.
Gastheer Karel heeft ons die avond getrakteerd op een b.b.q. feest met alles erop en eraan …man …man …man …lekkerrrrr … Iedereen deed wat. Zodat we met zijn allen konden genieten van dit festijn …intussen was de oude Orval op en werd er een nieuwe bak van die edele drank bijgehaald. Na een paar uurtjes Bourgondisch tafelen onder de blote hemel was het tijd om dit alles door te spoelen en gezellig te babbelen in de salon.
Intussen had ons Annie vastgesteld dat haar ene voet bij de landing was omgeslagen en heeft wijselijk, zoals ze kan zijn, besloten om de woensdag niet mee te stappen, wat door ons Godi goedknikkend werd onthaald, ook zij was aan een dagje rust toe samen met moedertje Amber wiens achterste ledematen niet meer meewilde. Of waren het uitvluchten? Wilden ze een dag luilekker zonnen in alle stilte en rust, ’s morgens zon op het achterterras en na de noen op het voorste terras … het was hun gegund.
Dag 3:
Woensdagmorgen 16 juni om 07.30u : hetzelfde scenario als de morgen hiervoor, tafel gedekt, koffie opgegoten, ’t werk van den huisbaas, dus wij goedgeluimd aan tafel. Heeft dan nog spek met eieren gebakken voor degenen die meegingen stappen, zes brooddozen vol, te weten : Anita, Francine, Herman en Karel, de twee weduwnaars William en ikke…plus onze viervoeter dochter Fie. Godi en ons Annie stonden al in hun “topje” en ingesmeerd met factor 20 ons uit te wuiven, bleven daar een dagje uitrusten samen met Amber.
Relaas van de tocht : Waulsort – Falmignoul – Waulsort.
Met de wagen naar Waulsort, om 10.15u de veerboot genomen naar de overkant van de Maas om aanstonds te beginnen aan de klim uit de Maasvallei, in de kloof van “rau de Chestia” naar de 100m. hoger gelegen kam. Boven gekomen, links afslaan, tussen weide en afgrond met af en toe mooie uitzichten op de beneden stromende Maas en het kasteel van Waulsort…DAARVOOR DOEN WE HET !!! Doorgaan langs “res.Nat. du Chateau Thierry” en de “Haie al Couture” tot de splitsing van de 2 g.r.s (125/126). Wij rechts langs een nog mooier “res. Nat. Domaine de Colébî” om uit het bos te klauteren in het dorp Falmignoul. Een goed zonnig plekje gevonden om ons malse boke’s op te eten en krachten op te doen voor na de noen, (Wij zijn diesels, eens goed warm gelopen kunnen we dagen na elkaar stappen…lui wordt je vanzelf…als je in de zetel blijft zitten) Komaan!! Recht en weg zijn wij, door het zeer goed gerestaureerde dorp, vervolgens door een weide met dikbillen(zonder stier), daarna langs honderden hectaren grote graanvelden naar het hoogste punt van de dag, 200m boven de Maas…gevolg, een 360° panorama. Het was daarboven warm met een felle droge wind, dus wij terug naar de steile boswand om af te dalen langs het beekje welke op het einde “Les Cascatelles” vormen en uitmondt in de stroom. Aan de Maas gekomen een kilometer naar links om over de barrage en het sas op zoek te gaan naar de wagen, eerst nog een ommetje langs de opgedoekte spoorlijn, het klein stationnetje is er nog. (nostalgie).
Onderweg naar huis langs den beenhouwer : ons Francine zou ons verrassen op iets speciaals…rijst met kippenfilets en fruit, opgemaakt met kruiden en sterke drank…ne ganse uitleg tot de kwijl uit onze mond zijpelde ..voor ons niet gelaten, we zouden wel zien. Iedereen van goede wil en geholpen waar het nodig was…met veel honger aan tafel…lekker..Man…man..man..lekkerrrr dat het was. Daar dit het laatste avondmaal was moest er gezorgd worden dat alle drank op was…en zo geschiedde. Op drie avonden 16 liters Orval, 15 liters wijn (rood,wit,rosé, cava e.a) gedeeld met 4 Dames en 4 Heren, beschikken gelukkig over een gezond lichaam om deze drank en spijzen te combineren met 17 uur stappen.(Niets om fier op te zijn maar ik het vermeld het toch eens graag).
Ook deze avond ons reuze geamuseerd, niet te laat naar bed (geen enkele avond trouwens) om donderdag in de voormiddag uitgerust en alles netjes opgekuist, huiswaarts te keren…Lang leve “Le Crupet” en zijn eigenaars. Tot morgen,Hilaire
Begonnen met fluisteren, met dromen, zouden we of niet, wie wat waar en hoe! Vele vraagtekens, weinig antwoorden. Plots hoorden we daar op de achtergrond een gewezen aardvarken iets knorren over "Le Crupet". Zijn zwijgplicht werd opgeheven voor enige ogenblikken, en zijn voorstel in de koelkast, iets om op het volgende topoverleg te bespreken. Na langdurige besprekingen, uitnodigingen versturen en te weinig reactie bijna in de prullenmand!
Daarna kwam alles in een stroomversnelling, mee of niet mee, weinig of veel volk, we zouden het doen.
De resultaten zijn te bekijken in het fotoalbum, de nodige uitleg van de tochten worden door onze leider beschreven naar waarheid en ik zal ze over de wereld verspreiden.
Zij die er niet bijwaren voelen ijs door hun aderen van treurnis. Eigen schuld ...
Aan onze kamergeburen,
Wat de stafkaarten betreft : zeker kaart nr 53 / 7.8 en indien in bezit 53 / 5.6.. ( 54 / 5.6 en 59 / 1.2 meenemen kan geen kwaad)
: beschik ook over het G.r. boekje 125 welke langs ons verblijf loopt en de wandelkaart van Hastiére-sur-Meuse.
Wij zijn zeker gemotiveerd om er superdagen van te maken, jullie toch ook? Voor maandag na de middag heb ik een uitstap voorzien in en rond Hastiére aan beide oevers van de Maas.
tot maandagmorgen, ga zondagavond vroeg slapen en niet vóór die buis na de verkiezingsuitslag blijven kijken. Annie en Hilaire
Relaas van de midweek in het vakantiehuis “Le Crupet” in het gehucht Inzémonts te Hastiére-sur-Meuse.
Onzen Herman en William hebben het mij gemakkelijk gemaakt, Herman door zijn gevatte commentaar bij de prachtige prentjes van William, waarvoor dank, nu moet ik enkel nog de uitstappen beschrijven.
Dag1
De autorit naar ginder verliep zonder noemenswaardig oponthoud, elk met zijn eigen wagen, allen ter plaatse maandagmorgen om 11u om ons bagage uit te pakken en op het zonnige buitenterras ons boterhammen van thuis op te eten … de omgeving verkend en wij weg.
Eerste staptocht met zessen: Herman/Francine, William/Godi en Hilaire/Annie. Gastheer Karel en gastvrouw Anita die zouden ons ’s avonds in “Le Crupet” komen vervoegen, werden met open armen ontvangen.
Verkenningstocht rond Hastiére/Meuse, maandag 14 juni 2010. De lange private dreef af, een beetje klimmen naar de rand van het “bois les Aujes” om zigzaggend af te dalen naar het dorpje aan de Maas, Hermeton-sur-Meuse. Langs deze brede stroom naar het “Ecluse nr.1” om via deze sluis en de “passerelle” over de barrage naar de andere kant van de prachtige Maas te belanden. Het pad rechts nemen tussen het water en de steile kalkrotsen van “Tienne à la Herse” 2km. noordwaarts naar Hastiére-par-Delà met zijn “Ancien Abbaye”. Tijd genomen om op verkenning te gaan in en rond dit beschermde monument. Terug de andere kant van de Maas via de vernieuwde brug om vervolgens langs een rustig kronkelpad naar het 150m. hoger gelegen gehucht Inzémonts met onderweg een paar “points de vue’s” waaronder de genoemde oude abdij. Vanaf daar zien we al de twee witgekalkte gebouwen van “Le Crupet”, half weggestoken tussen de bebossing, een oase van groen, rust en stilte. Een goede inlooptocht om ’s anderendaags aan het grote werk te beginnen.
Gewacht op familie De Maere om nog meer van dit goedje te drinken, om dan na het douchen, plechtig de tapkranen in de kratjes witte en rode wijn te kloppen om deze volmondig te proeven (geschenk van Familie Van Marcke). Allen aan tafel om de lekkere spaghetti met alles erop en eraan, bereidt door ons Annie, naar binnen te slurpen. Wisten toen al dat het een geslaagde vakantie zou worden.
Dag 2:
Dinsdagmorgen om 07.30u wakker geworden van de naar bovensluipende verse koffiegeur, wij naar beneden waar de tafel al gedekt stond, wat een luxe …Karel kan niet lang in zijn bed blijven liggen en verwend ons dan maar met “tafeltje dek” te doen. Met zijn allen smakelijk ontbeten, hadden alles meegebracht van toespijs, boterhammenbeleg en aperitiefhapjes wat er in ons koelkast en kelder voorhanden was. Iedereen maakte zijn eigen pic-nicje klaar voor ’s middags om aan de Koninginnetocht te beginnen.
Nu met zijn achten: Anita/Karel, Annie/Hilaire, Francine/Herman, Godi/William … plus de wandelgekke honden moeder Amber en dochter Fie.
Dinsdag 15 juni start om 09.30u:
Naar het hoger gelegen akkerland, naar “bois Royal de Lens”. Een beetje vóór de dieperliggende beek “Rau de Féron” links af door een oud bos naar de ingangsboog tot de verder gelegen boerderij. Hier kun je anders niet dan het toegelaten pad nemen, altijd zuidwaarts tot de 140m. lager gelegen “Hermeton”. Dit 25km. lang riviertje ontstaat bij Philippeville, trekt honderden bochten door de Naamse Fagne, vooral de benedenloop welke wij hebben gevolgd heeft diepe kloven uitgeschuurd in de beboste heuvels. Gelukkig wisten een paar van onze Dames niet waar we aan begonnen waren, toch maar eerst onze boterhammen opeten voor we aan de koorden gingen hangen. Kei steil en rotsachtig op en af, gelukkig niet glibberig door regen …en …er is geen andere mogelijkheid dan de weg terug. Op onze ouderdom, daarmee bedoel ik, ik en ons Annie, goed dat we dat nog aankunnen. Bij de afdaling van het laatste koordenparcours wilde ons Annie iedereen voorbijsteken, ging als “Jane” aan de koorden hangen, moest lossen en is onderuit gegaan … gevolg, bloed aan de pink, ter plaatse verzorgt en welle weg. Na vijf kilometers “Hermeton” met rechts het diep meanderende water en links de steile helling van “bois les Aujes”, wat een belevenis. Bij het zien van de woonkern van Hermeton-sur-Meuse, tamelijk moe maar opgelucht om deze vrij moeilijke onderneming. Het was nog niet gedaan, wat we gisterenmorgen in dalende lijn hadden gedaan, nu allen op eigen tempo naar boven om 7u na ons vertrek aan te komen op het zonovergotene terras van “Le Crupet”.
Gastheer Karel heeft ons die avond getrakteerd op een b.b.q. feest met alles erop en eraan …man …man …man …lekkerrrrr … Iedereen deed wat. Zodat we met zijn allen konden genieten van dit festijn …intussen was de oude Orval op en werd er een nieuwe bak van die edele drank bijgehaald. Na een paar uurtjes Bourgondisch tafelen onder de blote hemel was het tijd om dit alles door te spoelen en gezellig te babbelen in de salon.
Intussen had ons Annie vastgesteld dat haar ene voet bij de landing was omgeslagen en heeft wijselijk, zoals ze kan zijn, besloten om de woensdag niet mee te stappen, wat door ons Godi goedknikkend werd onthaald, ook zij was aan een dagje rust toe samen met moedertje Amber wiens achterste ledematen niet meer meewilde. Of waren het uitvluchten? Wilden ze een dag luilekker zonnen in alle stilte en rust, ’s morgens zon op het achterterras en na de noen op het voorste terras … het was hun gegund.
Dag 3:
Woensdagmorgen 16 juni om 07.30u : hetzelfde scenario als de morgen hiervoor, tafel gedekt, koffie opgegoten, ’t werk van den huisbaas, dus wij goedgeluimd aan tafel. Heeft dan nog spek met eieren gebakken voor degenen die meegingen stappen, zes brooddozen vol, te weten : Anita, Francine, Herman en Karel, de twee weduwnaars William en ikke…plus onze viervoeter dochter Fie. Godi en ons Annie stonden al in hun “topje” en ingesmeerd met factor 20 ons uit te wuiven, bleven daar een dagje uitrusten samen met Amber.
Relaas van de tocht : Waulsort – Falmignoul – Waulsort.
Met de wagen naar Waulsort, om 10.15u de veerboot genomen naar de overkant van de Maas om aanstonds te beginnen aan de klim uit de Maasvallei, in de kloof van “rau de Chestia” naar de 100m. hoger gelegen kam. Boven gekomen, links afslaan, tussen weide en afgrond met af en toe mooie uitzichten op de beneden stromende Maas en het kasteel van Waulsort…DAARVOOR DOEN WE HET !!! Doorgaan langs “res.Nat. du Chateau Thierry” en de “Haie al Couture” tot de splitsing van de 2 g.r.s (125/126). Wij rechts langs een nog mooier “res. Nat. Domaine de Colébî” om uit het bos te klauteren in het dorp Falmignoul. Een goed zonnig plekje gevonden om ons malse boke’s op te eten en krachten op te doen voor na de noen, (Wij zijn diesels, eens goed warm gelopen kunnen we dagen na elkaar stappen…lui wordt je vanzelf…als je in de zetel blijft zitten) Komaan!! Recht en weg zijn wij, door het zeer goed gerestaureerde dorp, vervolgens door een weide met dikbillen(zonder stier), daarna langs honderden hectaren grote graanvelden naar het hoogste punt van de dag, 200m boven de Maas…gevolg, een 360° panorama. Het was daarboven warm met een felle droge wind, dus wij terug naar de steile boswand om af te dalen langs het beekje welke op het einde “Les Cascatelles” vormen en uitmondt in de stroom. Aan de Maas gekomen een kilometer naar links om over de barrage en het sas op zoek te gaan naar de wagen, eerst nog een ommetje langs de opgedoekte spoorlijn, het klein stationnetje is er nog. (nostalgie).
Onderweg naar huis langs den beenhouwer : ons Francine zou ons verrassen op iets speciaals…rijst met kippenfilets en fruit, opgemaakt met kruiden en sterke drank…ne ganse uitleg tot de kwijl uit onze mond zijpelde ..voor ons niet gelaten, we zouden wel zien. Iedereen van goede wil en geholpen waar het nodig was…met veel honger aan tafel…lekker..Man…man..man..lekkerrrr dat het was. Daar dit het laatste avondmaal was moest er gezorgd worden dat alle drank op was…en zo geschiedde. Op drie avonden 16 liters Orval, 15 liters wijn (rood,wit,rosé, cava e.a) gedeeld met 4 Dames en 4 Heren, beschikken gelukkig over een gezond lichaam om deze drank en spijzen te combineren met 17 uur stappen.(Niets om fier op te zijn maar ik het vermeld het toch eens graag).
Ook deze avond ons reuze geamuseerd, niet te laat naar bed (geen enkele avond trouwens) om donderdag in de voormiddag uitgerust en alles netjes opgekuist, huiswaarts te keren…Lang leve “Le Crupet” en zijn eigenaars. Tot morgen,Hilaire
zondag 13 juni 2010
Van Gendron-Celles naar Houyet
Uitnodiging:
Hallo vrienden wandelaars
Omdat de grote Goeroe niet mee kan (of mag) zal ik noodgedwongen de trip begeleiden.
Zoals afgesproken vorige woensdag zou ik van
Gendron - Celles naar Houyet willen wandelen ( omwille van wandeling met de wandelclub ) om het parkours nog eens
te verkennen.
Wie durft het aan om mee te stappen ?
Vertrek St-Niklaas om 6u30 met dubbeldekker,
in Brussel om 7u42 met de geliefkoosde trein (Vouban )van onze frontman en leider de grote Goeroe.
Hopelijk komen we in Namen op uur aan om de trein naar Gendron -Celles te nemen.
Parkoers leg ik aan de 2de adjunkt uit op trein waar hij met
zijn meterken de afstand kan berekenen (wij kunnen daar dan weer eens hartelijk om lachen met zijn resultaten ).
Tot woensdag
William
1ste adjunkt
Oeps vergeten Hermanus
De kaarten die je nodig hebt voor de wandeling van woensdagzijn
53/7-8
54/5-6
59/1-2
met andere woorden dezelfde als vorige week.
grtjs
Relaas der feiten:
09 juni 2010
Het is telkens even wennen, als ons lichtend pad verstek laat, beter gezegd, hem verstopt achter moeders rok!
Maar geloof het of niet ik heb hem gemist!
Even in het kort, ik was de ganse dag de kop van jut voor een bende apen zonder leiding gevende gorilla welke hen op hun terechte plaats (achteraan) kon wijzen.
Je zorgt ervoor dat de heren een luxe plaats hebben op zijn trein.
Hun wijze van appreciëren: ze pikken uw kaarten, zorgen ervoor dat de rugzak (loodzwaar) van kabouter Guido op uw gevoelige delen (zij hebben hun deel nu wel gehad) valt!
Onderweg een speeltuig gevonden (zwart spuitbusje) even op voetballen, lukt niet zo goed, Danny onderzoekt, krijgt het spel aan het spuiten, ikke ook eens proberen, deugniet van een 1ste eigenlijk tweede in bevel loopt tien stappen voor mij, ikke spuit, lukt aardig , mooie stofwolk, de wind speelt niet mee, alles in eigen gezicht!
Vrouwtje loopt twee passen achter mij (zoals het hoort volgens de Koran), krijgt overschotje van wolkje in het gezicht en begint plots vreselijke dingen tegen mij te roepen! Echt wrede dingen!
Danny ook speelvogel krijgt ook drie druppels in zijne snoet. Toffe gast kent alles van pepperspay blijkbaar (raar verleden denk ik). Hij helpt het geïmmobiliseerd koppel met spoelen van de ogen!
Daar bovenop bijna gans de dag in regen! En ten laatste, de grote botinnewas, zoals voorgeschreven door hem. Een misstap te meer en één voet in de Lesse.
Voorwaar, ik verklaar hierbij iets teveel water op één dag.
Het was blijkbaar mijn dagje niet!!!
Relaas van de wandeling:
09 juni 2010
Klokvaste treinen, alle aansluitingen op tijd, maar het werd donkerder en donkerder, capes aan, capes aan!
Starten te Gendron-Celles, Michel werp al passerend een blik je weet maar nooit, deze zaak gesloten tot 17 juni, ze moesten blijkbaar bekomen van ons bezoek vorige week.
Onder het spoor door, voor het water het pad volgen naast de Lesse (Michel vergeet waar de tattoo’s stonden en zingt bijna).
Een kronkelend pad, hoog nat gras, natte netels, natte rotsen op, natte trapjes af (spekglad) kortom mooie natuurwandeling maar het moet het droog zijn.
Na een goed uur de Lesse voor La Lesse gelaten, verder via Gue L’Iwoigne (voorwaar hij begint te zingen). Onderweg onder een drietal sparrenbomen een droge plek gevonden.
Vanhier de spreuk: “Al regent het nog zo hard onder een spar wordt je niet nat”
En hup, wel vijf minuten langer dan anders (applaus op alle banken) we veren recht het is zowaar over! Verder op weg we kruisen nu Rau De Vesti ook dit water krijgt ons gezelschap (hij jodelt). Het spel begint vest aan vest uit, het regent wel het regent niet! Michel is in zijn element, water overal rond hem, het doet pijn aan mijn hart hem zo gelukkig te zien. Maar aan alles komt een einde onder de N94 door en even de N929 volgen, links af het grote “Plain du Bois d’Awagne” nu het bos der tranen genoemd. Kronkelend en strompelend naar en door de Fme de Harroy men heeft er iets knap van willen maken, maar men is blijkbaar ook gestopt voor het volledig af was. Nog even doorzetten. De oude maar lekker geasfalteerde spoorlijn op, nog even over La Lesse, geen ommetjes meer, recht naar Houyet.
Schoenen kuisen met het gekende gevolg, doorbijten, William begint lyrische verhalen te vertellen over eene deerne genaamd “Daphnee”. Een oude vos (koekoek) verleert zijn kuren niet!
Het moet gezegd het was een goede keuze, wel geen tattoo’s ook geen piercings zichtbaar maar Orval op tijd en stond, een minpunt, geen kaas enkel in het seizoen.
Ik wil het nog overdoen maar enkel als de zon schijnt!
Tot volgende week, zelfde plaats zelfde tijdstip, maar door de grote goeroe hemzelf, met heel waarschijnlijk censuur, de eerste driedaagse van de spoortrippers, er zijn nog plaatsen vrij!
Naar waarheid, gezien en meebeleefd!
Herman
Nabeschouwing:
Ligt een beetje moeilijk vandaag omdat ikzelf het relaas geschreven heb, deze keer. Zoals iedereen weet kan onze tijdelijke 1ste niet schrijven, hij heeft zelfs moeite met lezen, en toch blijf ik hem proberen helpen. Maar door zijn moeilijke jeugd, gevolgd door een nog moeilijker verder leven (voor Gody) weet hij zich nog steeds moeilijk te uiten laat staan te gedragen, hij is dus het prototype van een grote bitskoemer.
Doe ze allemaal de groeten van mij en doe niks wat William wel doet.
Hallo vrienden wandelaars
Omdat de grote Goeroe niet mee kan (of mag) zal ik noodgedwongen de trip begeleiden.
Zoals afgesproken vorige woensdag zou ik van
Gendron - Celles naar Houyet willen wandelen ( omwille van wandeling met de wandelclub ) om het parkours nog eens
te verkennen.
Wie durft het aan om mee te stappen ?
Vertrek St-Niklaas om 6u30 met dubbeldekker,
in Brussel om 7u42 met de geliefkoosde trein (Vouban )van onze frontman en leider de grote Goeroe.
Hopelijk komen we in Namen op uur aan om de trein naar Gendron -Celles te nemen.
Parkoers leg ik aan de 2de adjunkt uit op trein waar hij met
zijn meterken de afstand kan berekenen (wij kunnen daar dan weer eens hartelijk om lachen met zijn resultaten ).
Tot woensdag
William
1ste adjunkt
Oeps vergeten Hermanus
De kaarten die je nodig hebt voor de wandeling van woensdagzijn
53/7-8
54/5-6
59/1-2
met andere woorden dezelfde als vorige week.
grtjs
Relaas der feiten:
09 juni 2010
Het is telkens even wennen, als ons lichtend pad verstek laat, beter gezegd, hem verstopt achter moeders rok!
Maar geloof het of niet ik heb hem gemist!
Even in het kort, ik was de ganse dag de kop van jut voor een bende apen zonder leiding gevende gorilla welke hen op hun terechte plaats (achteraan) kon wijzen.
Je zorgt ervoor dat de heren een luxe plaats hebben op zijn trein.
Hun wijze van appreciëren: ze pikken uw kaarten, zorgen ervoor dat de rugzak (loodzwaar) van kabouter Guido op uw gevoelige delen (zij hebben hun deel nu wel gehad) valt!
Onderweg een speeltuig gevonden (zwart spuitbusje) even op voetballen, lukt niet zo goed, Danny onderzoekt, krijgt het spel aan het spuiten, ikke ook eens proberen, deugniet van een 1ste eigenlijk tweede in bevel loopt tien stappen voor mij, ikke spuit, lukt aardig , mooie stofwolk, de wind speelt niet mee, alles in eigen gezicht!
Vrouwtje loopt twee passen achter mij (zoals het hoort volgens de Koran), krijgt overschotje van wolkje in het gezicht en begint plots vreselijke dingen tegen mij te roepen! Echt wrede dingen!
Danny ook speelvogel krijgt ook drie druppels in zijne snoet. Toffe gast kent alles van pepperspay blijkbaar (raar verleden denk ik). Hij helpt het geïmmobiliseerd koppel met spoelen van de ogen!
Daar bovenop bijna gans de dag in regen! En ten laatste, de grote botinnewas, zoals voorgeschreven door hem. Een misstap te meer en één voet in de Lesse.
Voorwaar, ik verklaar hierbij iets teveel water op één dag.
Het was blijkbaar mijn dagje niet!!!
Relaas van de wandeling:
09 juni 2010
Klokvaste treinen, alle aansluitingen op tijd, maar het werd donkerder en donkerder, capes aan, capes aan!
Starten te Gendron-Celles, Michel werp al passerend een blik je weet maar nooit, deze zaak gesloten tot 17 juni, ze moesten blijkbaar bekomen van ons bezoek vorige week.
Onder het spoor door, voor het water het pad volgen naast de Lesse (Michel vergeet waar de tattoo’s stonden en zingt bijna).
Een kronkelend pad, hoog nat gras, natte netels, natte rotsen op, natte trapjes af (spekglad) kortom mooie natuurwandeling maar het moet het droog zijn.
Na een goed uur de Lesse voor La Lesse gelaten, verder via Gue L’Iwoigne (voorwaar hij begint te zingen). Onderweg onder een drietal sparrenbomen een droge plek gevonden.
Vanhier de spreuk: “Al regent het nog zo hard onder een spar wordt je niet nat”
En hup, wel vijf minuten langer dan anders (applaus op alle banken) we veren recht het is zowaar over! Verder op weg we kruisen nu Rau De Vesti ook dit water krijgt ons gezelschap (hij jodelt). Het spel begint vest aan vest uit, het regent wel het regent niet! Michel is in zijn element, water overal rond hem, het doet pijn aan mijn hart hem zo gelukkig te zien. Maar aan alles komt een einde onder de N94 door en even de N929 volgen, links af het grote “Plain du Bois d’Awagne” nu het bos der tranen genoemd. Kronkelend en strompelend naar en door de Fme de Harroy men heeft er iets knap van willen maken, maar men is blijkbaar ook gestopt voor het volledig af was. Nog even doorzetten. De oude maar lekker geasfalteerde spoorlijn op, nog even over La Lesse, geen ommetjes meer, recht naar Houyet.
Schoenen kuisen met het gekende gevolg, doorbijten, William begint lyrische verhalen te vertellen over eene deerne genaamd “Daphnee”. Een oude vos (koekoek) verleert zijn kuren niet!
Het moet gezegd het was een goede keuze, wel geen tattoo’s ook geen piercings zichtbaar maar Orval op tijd en stond, een minpunt, geen kaas enkel in het seizoen.
Ik wil het nog overdoen maar enkel als de zon schijnt!
Tot volgende week, zelfde plaats zelfde tijdstip, maar door de grote goeroe hemzelf, met heel waarschijnlijk censuur, de eerste driedaagse van de spoortrippers, er zijn nog plaatsen vrij!
Naar waarheid, gezien en meebeleefd!
Herman
Nabeschouwing:
Ligt een beetje moeilijk vandaag omdat ikzelf het relaas geschreven heb, deze keer. Zoals iedereen weet kan onze tijdelijke 1ste niet schrijven, hij heeft zelfs moeite met lezen, en toch blijf ik hem proberen helpen. Maar door zijn moeilijke jeugd, gevolgd door een nog moeilijker verder leven (voor Gody) weet hij zich nog steeds moeilijk te uiten laat staan te gedragen, hij is dus het prototype van een grote bitskoemer.
Doe ze allemaal de groeten van mij en doe niks wat William wel doet.
zondag 6 juni 2010
Anseremme – Lesse – Furfooz – Gendron-Celles
Uitnodiging:
Morgen nog een dagje kwakkelweer en dan...is het woensdag en..altijd mooi en zonnig weer waar wij gaan stappen, dus, gelieve me te volgen als je een bezige, aangename en sportieve dag wilt hebben.!! en veel bijleren over de bloemetjes en de bijtjes.
Jawel, wij zaten tussen de 70.000 toeschouwers voor 't peird van Dendermonde, en jawel het was aangenaam buitenweer, Ge moet heel fanatiek en een slecht karakter hebben om deze stoet een rot weer toe te wensen zoals den dienen van tegen 't Gentse aan, men zou bijna geloven dat hij van aolst is.
Geen woorden meer aan vuil maken, terzake : Daar den kayaktrein terug pendelt tussen Namur - Dinant - Houyet en er daar nog paadjes zijn welke we nog niet hebben platgelopen...wij daareen met den dubbeldekker vanuit St Niklaas om 06.30u naar Brussel noord en om 07.42u met den E.C. Vauban naar Namur, daar om 08.47u met het toeristisch treintje naar de Lesse.
Stafkaarten : doen er genoeg mee, van voor tot achter Dinant d.w.z. nrs; 53 / 3.4 -- 53 / 7.8 -- 54 / 5.6 --
58 / 3.4 -- 59 / 1.2
Keuze genoeg, b.v. Dinant - Yvoir of de stationnetjes langs de Lesse (Anseremme - Gendron-celles - Houyet) kiezen doen we op de trein, Hilaire
Relaas der feiten:
02 juni 2010
De spoortrippers hebben het getroffen met “Meneerke” hierboven, ’t was weer stapweer om ons in ’t hemd te zetten. Wij bedanken hem daarvoor met af en toe eens in een kapelletje of kerkje te gaan bezoeken en een kaarsje aan te steken voor die mooie woensdagen, Zalig zijn zij … enz Behalve onze Michel, die krijgt ge niet uit zijn vest, of zou hij mislukte tatoeëringen hebben staan op z’n bovenarmen? De serveuse aan het stationnetje bij aankomst pronkt graag met de “gravures” en “zilverknopen” op haar boezem.
Om 09.15u stapten we te Anseremme, aan samenvloeiing van Lesse en Maas, van de toeristische kayak-trein, de nevel hing nog in de vallei.
Anseremme – Lesse – Furfooz – Gendron-Celles.
Relaas van de tocht: Hadden nog eens goesting om andere paadjes op te zoeken, daarom wij langs de vroegere loskoer, tussen spoorlijn en Lesse op zoek naar het “visserspaadje” welke ons naar de “pont du tunnel” bracht. De brug over, langs een aftakkingbeek, om te beginnen met het veroveren van de vele rotspartijtjes van “Plain de Fosses”. Niet bang om eens een wegeltje links of rechts te nemen, ze leiden allen naar een boven de Lesse uitstekend rotsgedeelte met mooi uitzicht. Door het vroege vertrekuur tijd zat en ten slotte, met gediplomeerde kaartlezers als wij en hulp van hen die goed het kompas kunnen hanteren, aangekomen aan het kruis van “Tienne Hubaille”. Ons terug naar de Lesse laten zakken om aan de “Pont de Fer” op de asfaltbaan te komen welke we moeten volgen tot “Chateau de Walzin”. Langs brede dreven afgezoomd met dikke linden naar de achterkant van het private kasteeldomein van Walzin d.w.z. terug gestaag omhoog om vóór de grote graanvelden, met zicht op de heel grote “vierkantshoeve” rechts het prachtige bos in te duikelen, via “Pointe du Fond de Lesse”, alsmaar kronkelend bergaf, genietend van de stilte en bloemenpracht (soorten Orchis) bewonder de foto’s van natuurfotograaf William ( Dany vroeger en Etienne nu, hebben hun toestel kapot gekregen). Beneden, deden het voor onze eenzame Michel, nogmaals de Lesse bewonderd en aan één van de vele spoorwegbruggen onze boterhammen verorberd aan de oever van de rivier, in het zonnetje bij 30° warmte, nog steeds hield hij zijn vest aan. Vijf minuten langer dan anders geschoofd, met een volle maag begonnen aan de derde beklimming van de dag, naar “Roche à la Chandelle” en “Les Aiguilles de Chaleux” met mooi uitzicht op de diepe Lesse met daarnaast de spoorlijn. Nogmaals de uitgestrekte gerstvelden door de felle warme wind zien deinen als wiegende zeeën. ( niets ontgaat de leider, het moet hun altijd gezegd worden) Wandelend door het dorp Furfooz, langs de akkers heen, naar “Chateau de Vêves” en eventjes een zicht op het nog hogere gelegen “Chat. de Noisy”. De laatste twee kilometer nog eens op “onbekend terrein”, op de kaart wel aangeduid met een stippellijntje maar wij hebben de indruk dat het enkel tijdens het jachtseizoen betreden wordt. Het was klauteren over en onder gevallen bomen en op het laatst een afzink die kon tellen, steil en glibberig met op het laatst de vermelding dat het paadje “verboten” was en er wolfsijzers en vergif lagen. ( moet een zeer oud bord zijn, toen er daar nog wolven leefden). Eind goed al goed, na de voetwassing aan het beekje “Ri des Fosses”, met zevenen en veel goesting een feestje gebouwd op het terras rechtover het kleine stationnetje van Gendron-celles in de diepe Lesse-vallei.
“DAARVOOR DOEN WE HET!! Het was goed, dat het goed was … Ik kan het niet altijd van hun gezicht aflezen, en zeggen doen ze het zelden, met een schouderklopje ben ik al content. Men kan het ook zien aan de foto genomen door mij, met de opgeheven volle dikbuikige glazen … man ... man ... man … lekkerrrrrr. Tot nog eens, Hilaire
Nabeschouwing:
Hij heeft gelijk we zeggen het hem niet genoeg, we tonen het niet genoeg, en toch blijft hij zijn beste beentje voorzetten. Iets wat voor hem niet gemakkelijk is wegens hoge knieën.
Maar het spreekwoord "Liefde moet je voelen" indachtig, zal ik er hem nog even op wijzen. Deze nabeschouwing is een grote ode aan zijn ego.
Hiervoor doen we het!!! Maar je moet het tussen de lijntjes lezen he leider!!
Dus nog even en op zijn verzoek voor punten.
- Te vroeg moeten opstaan, moeten lopen voor de aansluiting in Namen. (DUS, geen punten)
- Via de oude loskoer was dus wel mis, maar vergeef het hem, oud spoorbloed moet over de loskoer. (half puntje omdat het zondag is)
- Boven bleek rechts links te liggen en het oosten ten westen van het zuiden, we waren even het noorden kwijt. (nog een half omdat het drukkend warm is)
- Proper kunnen onze boterhammen kunnen opeten (in het gras). Naast de Lesse (kanovaarders zijn lawaaimakers). Met een drukke goederenlijn op een steenworp (bloed kruipt enz.). Bijna geruisloos daveren zij voorbij, boterhammen sprongen zo uit mijn doos. (min een punt, omdat het nog niet regent anders min twee)
- De rest van het stapgenoegen verliep bijna rimpelloos, oude mensen lastigvallen omdat ze van oorsprong van Sint-Gilles waren. Over paadjes sukkelen die er niet meer waren, onder en over gevallen bomen kleferen. (vijf punten omdat mijn aperitief juist aangekomen is)
- Bijna vergeten, de grote schoenpoets, getten uit, want we zijn der bijna!!! Dan door een door God vergeten en verlaten pad, met modder en water. (Geen punten aftrekken omdat ik dan nog een aperitief krijg)
- Het terras was goed, de bediening vlot en proper, het uitzicht op alle vlak heerlijk. Zo mooi dat er zelfs geen geneut was over de temperatuur van de geleverde drank. Er kwam zelfs kaas boven speciaal voor zijn schone ogen. (Vol punt, ook al was de wandeling ten einde.
- Reken en tel alles samen, deel door honderd, vermenigvuldig met vier.
Ween bitter bij het zien van zo'n droevig resultaat.
Aan allen:
Hilaire kan veel beter, het is dus aan ons om hem te stimuleren en naar hogere punten te drijven.
De groeten en blijf droog want hier regent het al!
Morgen nog een dagje kwakkelweer en dan...is het woensdag en..altijd mooi en zonnig weer waar wij gaan stappen, dus, gelieve me te volgen als je een bezige, aangename en sportieve dag wilt hebben.!! en veel bijleren over de bloemetjes en de bijtjes.
Jawel, wij zaten tussen de 70.000 toeschouwers voor 't peird van Dendermonde, en jawel het was aangenaam buitenweer, Ge moet heel fanatiek en een slecht karakter hebben om deze stoet een rot weer toe te wensen zoals den dienen van tegen 't Gentse aan, men zou bijna geloven dat hij van aolst is.
Geen woorden meer aan vuil maken, terzake : Daar den kayaktrein terug pendelt tussen Namur - Dinant - Houyet en er daar nog paadjes zijn welke we nog niet hebben platgelopen...wij daareen met den dubbeldekker vanuit St Niklaas om 06.30u naar Brussel noord en om 07.42u met den E.C. Vauban naar Namur, daar om 08.47u met het toeristisch treintje naar de Lesse.
Stafkaarten : doen er genoeg mee, van voor tot achter Dinant d.w.z. nrs; 53 / 3.4 -- 53 / 7.8 -- 54 / 5.6 --
58 / 3.4 -- 59 / 1.2
Keuze genoeg, b.v. Dinant - Yvoir of de stationnetjes langs de Lesse (Anseremme - Gendron-celles - Houyet) kiezen doen we op de trein, Hilaire
Relaas der feiten:
02 juni 2010
De spoortrippers hebben het getroffen met “Meneerke” hierboven, ’t was weer stapweer om ons in ’t hemd te zetten. Wij bedanken hem daarvoor met af en toe eens in een kapelletje of kerkje te gaan bezoeken en een kaarsje aan te steken voor die mooie woensdagen, Zalig zijn zij … enz Behalve onze Michel, die krijgt ge niet uit zijn vest, of zou hij mislukte tatoeëringen hebben staan op z’n bovenarmen? De serveuse aan het stationnetje bij aankomst pronkt graag met de “gravures” en “zilverknopen” op haar boezem.
Om 09.15u stapten we te Anseremme, aan samenvloeiing van Lesse en Maas, van de toeristische kayak-trein, de nevel hing nog in de vallei.
Anseremme – Lesse – Furfooz – Gendron-Celles.
Relaas van de tocht: Hadden nog eens goesting om andere paadjes op te zoeken, daarom wij langs de vroegere loskoer, tussen spoorlijn en Lesse op zoek naar het “visserspaadje” welke ons naar de “pont du tunnel” bracht. De brug over, langs een aftakkingbeek, om te beginnen met het veroveren van de vele rotspartijtjes van “Plain de Fosses”. Niet bang om eens een wegeltje links of rechts te nemen, ze leiden allen naar een boven de Lesse uitstekend rotsgedeelte met mooi uitzicht. Door het vroege vertrekuur tijd zat en ten slotte, met gediplomeerde kaartlezers als wij en hulp van hen die goed het kompas kunnen hanteren, aangekomen aan het kruis van “Tienne Hubaille”. Ons terug naar de Lesse laten zakken om aan de “Pont de Fer” op de asfaltbaan te komen welke we moeten volgen tot “Chateau de Walzin”. Langs brede dreven afgezoomd met dikke linden naar de achterkant van het private kasteeldomein van Walzin d.w.z. terug gestaag omhoog om vóór de grote graanvelden, met zicht op de heel grote “vierkantshoeve” rechts het prachtige bos in te duikelen, via “Pointe du Fond de Lesse”, alsmaar kronkelend bergaf, genietend van de stilte en bloemenpracht (soorten Orchis) bewonder de foto’s van natuurfotograaf William ( Dany vroeger en Etienne nu, hebben hun toestel kapot gekregen). Beneden, deden het voor onze eenzame Michel, nogmaals de Lesse bewonderd en aan één van de vele spoorwegbruggen onze boterhammen verorberd aan de oever van de rivier, in het zonnetje bij 30° warmte, nog steeds hield hij zijn vest aan. Vijf minuten langer dan anders geschoofd, met een volle maag begonnen aan de derde beklimming van de dag, naar “Roche à la Chandelle” en “Les Aiguilles de Chaleux” met mooi uitzicht op de diepe Lesse met daarnaast de spoorlijn. Nogmaals de uitgestrekte gerstvelden door de felle warme wind zien deinen als wiegende zeeën. ( niets ontgaat de leider, het moet hun altijd gezegd worden) Wandelend door het dorp Furfooz, langs de akkers heen, naar “Chateau de Vêves” en eventjes een zicht op het nog hogere gelegen “Chat. de Noisy”. De laatste twee kilometer nog eens op “onbekend terrein”, op de kaart wel aangeduid met een stippellijntje maar wij hebben de indruk dat het enkel tijdens het jachtseizoen betreden wordt. Het was klauteren over en onder gevallen bomen en op het laatst een afzink die kon tellen, steil en glibberig met op het laatst de vermelding dat het paadje “verboten” was en er wolfsijzers en vergif lagen. ( moet een zeer oud bord zijn, toen er daar nog wolven leefden). Eind goed al goed, na de voetwassing aan het beekje “Ri des Fosses”, met zevenen en veel goesting een feestje gebouwd op het terras rechtover het kleine stationnetje van Gendron-celles in de diepe Lesse-vallei.
“DAARVOOR DOEN WE HET!! Het was goed, dat het goed was … Ik kan het niet altijd van hun gezicht aflezen, en zeggen doen ze het zelden, met een schouderklopje ben ik al content. Men kan het ook zien aan de foto genomen door mij, met de opgeheven volle dikbuikige glazen … man ... man ... man … lekkerrrrrr. Tot nog eens, Hilaire
Nabeschouwing:
Hij heeft gelijk we zeggen het hem niet genoeg, we tonen het niet genoeg, en toch blijft hij zijn beste beentje voorzetten. Iets wat voor hem niet gemakkelijk is wegens hoge knieën.
Maar het spreekwoord "Liefde moet je voelen" indachtig, zal ik er hem nog even op wijzen. Deze nabeschouwing is een grote ode aan zijn ego.
Hiervoor doen we het!!! Maar je moet het tussen de lijntjes lezen he leider!!
Dus nog even en op zijn verzoek voor punten.
- Te vroeg moeten opstaan, moeten lopen voor de aansluiting in Namen. (DUS, geen punten)
- Via de oude loskoer was dus wel mis, maar vergeef het hem, oud spoorbloed moet over de loskoer. (half puntje omdat het zondag is)
- Boven bleek rechts links te liggen en het oosten ten westen van het zuiden, we waren even het noorden kwijt. (nog een half omdat het drukkend warm is)
- Proper kunnen onze boterhammen kunnen opeten (in het gras). Naast de Lesse (kanovaarders zijn lawaaimakers). Met een drukke goederenlijn op een steenworp (bloed kruipt enz.). Bijna geruisloos daveren zij voorbij, boterhammen sprongen zo uit mijn doos. (min een punt, omdat het nog niet regent anders min twee)
- De rest van het stapgenoegen verliep bijna rimpelloos, oude mensen lastigvallen omdat ze van oorsprong van Sint-Gilles waren. Over paadjes sukkelen die er niet meer waren, onder en over gevallen bomen kleferen. (vijf punten omdat mijn aperitief juist aangekomen is)
- Bijna vergeten, de grote schoenpoets, getten uit, want we zijn der bijna!!! Dan door een door God vergeten en verlaten pad, met modder en water. (Geen punten aftrekken omdat ik dan nog een aperitief krijg)
- Het terras was goed, de bediening vlot en proper, het uitzicht op alle vlak heerlijk. Zo mooi dat er zelfs geen geneut was over de temperatuur van de geleverde drank. Er kwam zelfs kaas boven speciaal voor zijn schone ogen. (Vol punt, ook al was de wandeling ten einde.
- Reken en tel alles samen, deel door honderd, vermenigvuldig met vier.
Ween bitter bij het zien van zo'n droevig resultaat.
Aan allen:
Hilaire kan veel beter, het is dus aan ons om hem te stimuleren en naar hogere punten te drijven.
De groeten en blijf droog want hier regent het al!
Abonneren op:
Posts (Atom)