Hoge venen (Baraque Michel) – Hoegne – Spa.

Uitnodiging:


Frank de weerman heeft het bevestigd, het weer waagt zich aan een nieuw winteroffensief. Die koudeprik gaan we van nabij bekijken, voelen en betasten en uiteraard vastleggen in digitale beelden. Een betere plek dan de "Hoge venen" kunnen we daarvoor niet uitkiezen, starten op het hoogste punt in de Oost-Kantons, schouwen ter plaatse hoe het "speelveld" erbij ligt en met de aanwezige spelers bakenen ons terrein af en zetten ons doelen uit.
Als leider duld ik woensdag geen "mietjes" in ons gezelschap, verzorg jullie goed, uitgeslapen en uitrusting o.k., het zal er hard "aantoegaan". DAARVOOR DOEN WE HET !!!, Hilaire

Met de wandelkaart van de "Hoge venen" en de daaromliggende stafkaarten zetten we onze strategie uit : kaart 50 / 1.2 -- 50 / 5.6 -- 49 / 3.4 en 43 / 5.6.

Voor alle zekerheid toch nog eens de treinuren meegeven : St-Niklaas vertrek om 06.30u met den dubbeldekker naar Brussel Noord / vervolgens naar Verviers Centraal met den I.C. van Oostende - Eupen om in Verviers de autobus te nemen naar "hogere oorden".



Relaas der feiten:
27 Januari 2010


Wij waren woensdag weeral op de “place to be”, we zijn daarvoor niet ver moeten reizen, ik heb nog altijd een goed kontact met de weergoden en m’n natuurlijke wijsheid en ondervinding leidt me meestal in de goede richting.
Terwijl het hier in ons “Vlaanderenland “ grauw, grijs en ongezond was, vertoefden wij op meer dan 600 meter hoogte in open mistvrije en meestal zonnige landschappen waar we ons eigen “zat draaiden” om het werk van de natuur te koesteren. De vele foto’s van Jacky en William spreken boekdelen. Maandagnacht had het gesneeuwd op de “Hoge venen” en door het intense vriezen van dinsdagnacht kregen we niet alledaagse taferelen voorgeschoteld, prachtig.
Spijtig genoeg hebben er maar zes stappers van geprofiteerd, zij die wettig afwezig waren betuigen we ons medeleven, de anderen, “eigen schuld, dikken bult”. Op de bus van Verviers naar de Baraque Michel zagen we het gebeuren, hoe hoger hij ons voerde hoe dikker het pelletje sneeuw en hoe breder de streepjes zon werden.

Hoge venen (Baraque Michel) – Hoegne – Spa.

Relaas van de tocht : Met veel goesting begonnen met stappen aan de “Fischbach” Kapel, één kilometer over de plankjes tot “Croix des Fiancés”, daar de vlakte verlaten, het groot dennenwoud in langs het pad “La Vecquée” dalend naar de 150m. lager gelegen “Hoegne” aan de “Passerelle du Centenaire”. De eerste zeven kilometers lagen onder ons voeten en met gemak verteerd. De volgende drie km., in de bedding van de bevroren rivier met de vele rotsblokken, duurden even lang als de zeven km. daarvoor. Stroomafwaarts 160m. zakken over de verschillende “passerelles” (kleine houten bruggetjes), aan weerskanten van het water tot de “passerelle de Belleheid”. Al onze spieren in werking gesteld om met voorzichtige tred en genietend waar het kon dit natuurparadijs door te klauteren. Een oogje in ’t zeil gehouden bij Herman tot we vaststelden dat hij zijn trauma verwerkt heeft. (Remember z’n duikeling aan de “Statte”, luttele kilometers ervandaan) Konden daarna terug een beetje opschieten, nu over de A25 / E42, door het dorp Sart, op de steile bedding van “Hé de Sart” met onder ons het riviertje “Rau du Wayai”, vervolgens door het “bois de la Hé du Pouhon” naar het “Lac de Warfa”. Het water van de grote beek bevoorraad dit bekend meer van Warfa in het gehucht Nivezé. Ook de overloop van deze waterplas draagt dezelfde naam “Rau de Wayai” welke we nog drie kilometer volgden om te eindigen aan onze klaarstaande omnibustrein in de “Cul de sac” Spa-Geronstère.

In “Hotel de la Station” rechtover het treinstation van Verviers Centraal, op ons vertrouwd plekje, nagenoten van deze geslaagde stapdag. Naar sommigen van onze clubleden een sms-je gedaan met de veelzeggende woorden “pelletje sneeuw, streepje zon en volle glazen Orval…man…man…man…lekkerrrrr!" Ik zou mij als leider nog meer moeten doen gelden, ik had graag een ganse dag in de “Hohes Venn” gebleven, we moeten dan wel ’s avonds een bus nemen en zijn dan één uur later thuis. Voor sommigen kon dit niet, ze hadden wel goesting om na hun zoveelste trappist te blijven hangen, geen namen noemen te delicaat... de Madammen lezen mee.
Mijn “raderen” zijn al aan ’t werken voor de stapdag van volgende woensdag, Hilaire



Nabeschouwing:

We gaan niet zagen vandaag het was mooi(punt).

Maar geachte lezers, vinden jullie ook niet dat onze grote voortrekker oud wordt?
Wortelen dat we hem niet volgen, zagen dat hij in de sneeuw wil verankeren. Annie meiske krijg dat thuis! Maar zoals hierboven aangehaald ik ga het niet doen.
Alles ziet wit, alles is rustig. Ik ga het zo laten, mijn mes slijpen, want vergis u niet dit is slechts een tijdelijke wapenstilstand. Ik zal mijn pijlen een beetje meer richten op die andere onverlaat, met zijn kaarten van voor 14-18.
Voorwaar, voorwaar ik zeg u: Hij die zij arm over haar schouder legt, hij zal door mijn pijlen vergaan.
Hij weze bij deze gewaarschuwd!
HaHa de groeten en wees lief voor mekaar, uitzonderingen niet te na gesproken!