De streek rond Saint Hubert

Uitnodiging:

Waar is die opwarming van de aarde nu? het wil maar niet "lenteren" en bijgevolg nog niet veel beweging onder de dorre laag winterbladeren die ons stilaan beginnen te vervelen, hebben alles meegemaakt deze te lang durende winter. Woensdag zouden we geluk hebben en voornamelijk droog blijven maar nog geen temperaturen om een winterjas thuis laten. Wij geven echter de moed niet op en gaan richting Saint Hubert om vandaar uit een "klassieker" te overwinnen. De bedoeling is om te eindigen in Grupont of Forrières op de L-lijn van den 162. Wat de kaarten betreft, a) als we naar Grupont stappen = 59 / 7.8 of b) als we naar Forrières gaan = 59 / 7.8 en 59 / 3.4.
Zowel te Grupont als te Forrières is er een "afspanning" en kunnen daar blijven tot 17.17u of 17.22u.
De streek rond Saint Hubert wil zeggen "één groot woud" met in de aanvangsfase naaldbossen en daarna beuk- en eikbos, af en toe een grote beek en op het laatst een paar dorpjes. Het loont zeker de moeite, maak dat jullie uitgeslapen bent.

Dezelfde treinen als verleden week t.t.z : St niklaas vertrek om 06.30u met "den dubbeldekker" naar Brussel nd om vervolgens de E.C. Vauban te nemen om 07.42u naar Libramont met aankomst aldaar 09.43u en vertrek met de Tec-bus lijn 162b om 09.49u naar Saint Hubert aankomst 10.13u (drie zone's)

Wat slecht nieuws is voor mezelf, kan goed zijn voor anderen, woensdag 18 maart kan ik niet mee stappen, Hilaire (heb al tranen gelaten)


Relaas der feiten:
11 maart 2009

Wat zijn we toch goed met ons openbaar vervoer, vanuit Libramont naar het hart van de Ardennen en hoofdplaats van de jacht : Saint Hubert. Vooraf hadden we met twee luxe-treinen het koude Libramont bereikt, om daarna stipt om 10.13u met de tec-bus ons te laten afzetten aan de Basiliek. Nog steeds in winteruitrusting de tocht aangevangen, een temperatuur van ongeveer 3° maar gelukkig geen neerslag. Later op de dag brak de zon door de wolken maar het werd zeker geen aangenaam lenteweer. Het grauwe winterlandschap blijft de foto’s domineren, niet getreurd, af en toe steekt een lentebloem de kop op, alles komt wel zomers. Vandaag enkel Etienne en William met het bakske op hun buik om af te drukken…Jacky had dinsdagavond laat wel alle “champions- league” goals gezien maar niet zijn digital toestel…kon nu wel beter aansluiten met de groep en wij het gesprek van de twee vrienden goed volgen.

Relaas van de trip : Als je de twee nodige stafkaarten openlegt zie je maar welk een gigantisch woud we doortrekken – noordwaarts langzaam opklimmend naar het “forêt du Roi Albert” tot het 535m. hoog gelegen “monument du Roi Albert”, een open plek om even uit te rusten. Zigzaggend wat brandgangen door met, niet tot onze verbazing, links en rechts van ons een soort Erehaag van everzwijnen en reeën. We moesten wel rap zijn om te salueren, de voederman had langs geweest en ze gingen het eten zoeken. Wij verder, de N849 over (St Hubert-Mormont) om via een sympathiek pad langs “fagne du bois d’Awenne” af te zakken naar een jachtpaviljoen tussen “bois de Gimbes” en “bois d’Awenne”, overwegend loofbomen. Het “pavillon de chasse” gesloten en geen schuilhuisje voorhanden, onze boterhammen dan maar opgegeten, zoals meermaals, op een hoop boomstammen. Geen nood, intussen was de zon met ons mee en het kwik wees 8°. Steeds naar het noorden, nu langs het open veld van “prairies de Gimbes” omhoog, om rechts van het Waalse “Bokrijk” en het dorpje Mormont (neen, niet dat van de mormonen) een gemengd bos in te stappen met veel kronkelpaden tot het diep liggende mooi dorp Masbourg aan de rivier “Masblette”. Hier ons nog eens bevoorraad om van 230m. aan het water op een zeer korte afstand (1km.) naar 360m. te “puffen”. Na enkele kilometers ver dit prachtig wild- en jachtgebied verlaten, de laatste moet het hek achter zich dichtklappen. Forrières lag nu aan ons voeten, daarvoor doen we HET, lui wordt je vanzelf, daarvoor moet je niet uit je zetel komen. Eindigend aan de bruisende Lomme, om na de voetwassing ons te laten neerploffen in het proper en gezellig interieur van het cafè aan het station te Forrières. Man,…man,…man,…Lekkerrrrr…de acht maanden oude Orval en het abdijbier St. Monon was “de kers op de biertaart” van deze mooie twintiger.

Zoals je reeds hebt gelezen, zie het mailtje van (vriend?) Herman, is het Hij, derde in bevel na Mij en William, die volgende week de fakkel eventjes gaat overnemen. Is nu al deelnemers aan het ronselen,heb vernomen dat hij bij aankomst het eerste rondje gaat betalen, alsof het oude dorpspolitiek betreft, zo zal hij zeker veel stemmen=punten krijgen. De uitstap hebben we hem al voorgekauwd, laat hem rustig de tijd nemen, maak hem niet zenuwachtig maar doe voor alle zekerheid een tom-tommeke mee (of een tam-tam).
Van mij, William en Etienne toch een aangename stapdag gewenst op 18 maart, Hilaire



Nabeschouwing:

Wat als een mooie wandeling begon, eindigd in mineur!
Allemaal prietpraat, een held op kousevoeten dat is hij!
Als iemand anders eens een week verzaakt wegens huiselijke plichtplegingen is het kot te klein. Uw oren tuiten van de komentaar achteraf "iets over echte venten en baas zijn en meer van dat mooi's".

En nu groten tjif tjaf, ja, ik moet thuis blijven van Annie.

De schuld op een onschuldige vrouw stekken, felle gast, u verschuilen achter de rokken van een onschuldig schepsel, duiker!
We gaan der niet verder over lullen, maar, in tijden van oorlog, was dit waart om een kogel te krijgen!
Annie, voor zijn straf laat hem wroeten en zwoegen dat het zweet van zijn dingsken drupt. En zeker geenen drank deze week! Volgende week zullen wij hem wel straffen voor zijn vaandelvlucht.
En dan hebben we nog onzen tweeden in bevel, wat kunnen we daar van zeggen, ik vermoed dat er een plan achter zit, een afspraak tussen de twee sloebers! Omdat hij nummer twee is en dus ook onder bevel van één, zullen wij voor hem iets milder zijn bij de strafvordering. Voor hem geen kogel, maar levenslange onderdanige dienstbaarheid aan Godie.
Voila ik voel me al een stuk beter!

Op naar de kaarten die hier open liggen, om eens iets uit te knobbelen waar ze binnen 100 jaar nog met be en verwondering over zullen spreken!

De groeten, en er zijn nog enkele plaatsen vrij, maar ge zult moeten rap zijn!