Uitnodiging:
"EINDEJAARSSTAPDAG"
Het zal ons goed doen, na het noodgedwongen thuisblijven door staking, om ons lichaam terug fit te maken, zeker nu met de komende "Kerstfeestdagen" vol goede dranken en spijzen. Opgelet "ieder pondje gaat door 't mondje", zullen er woensdag de overtollige calorieën weer aflopen.
Na het opruimen van de "shit" en het tellen van de "giften" kunnen de bonzen van "La Croix Rouge" weer de wereld rondreizen. Ook nog gauw een traantje weggepinkt bij de "Kerstboodschap" van onze "Koning aller Belgen", ook Hij mag gerust met zijn "bootje" blijven ronddobberen. Wat is de "Kerstgedachte" mooi.
Nu terzake: Ieder zal zitten popelen om mee te stappen, zeker als men weet dat op het eind van de stapdag er ons een traktatie te wachten staat, geschonken door onze onlangs jarige Karel.
Beginnen doen we in Montzen om te eindigen in een vakantiehuis te Teuven (Voerstreek)
Met de wandelkaart: Land van Eupen en Geuldal + Voersteek + stafkaarten 34/ 7.8 en 35/ 5.6 en 43/ 1.2.
Allen mee, laat niets over van de goede dranken en versnaperingen ons aangeboden door de fam. De Maere - Peeters. ('k mag niets verklappen)
Treinuren: "Kom uit je bedstee mijn liefste" met den dubbeldekker (vertrek St. Niklaas om 06.29u) naar Brussel Nd (tijd voor een koffietje) vervolgens met den I.C. komende van Oostende naar Eupen, wij tot Welkenraedt (vertrek Bru Nd om 08.06u) Ten slotte nemen we de tec-bus ligne 710 naar Montzen Kerk/Eglise. (busrit van 11 minuten)
Een Zalig en Vrolijk Kerstfeest aan alle leden en familie van ons Clubje, tot woensdagmorgen, Hilaire en Annie
Relaas der feiten:
28 december 2011
Eindejaartocht goed opgevolgd, met twaalven op reis, aangevuld tot zestien stappers – het is goed om er af en toe “iedereen” eens bij te betrekken, de sterkste doen het wat zachter en de mindere doen hun uiterste best zodat het voor allen meevalt.
Montzen – Hombourg – Teuven (Land van Herve – Voerstreek)
Relaas van de tocht:
Start in het mooie en goedbewaarde dorp Montzen (onder spoorwegmannen genoeg gekend). De bedoeling om via de weilanden en een paar oude kasteel/boerderijen en zo langs de visvijvers van “kasteel Streverstrop” (genaamd Graaf) om zo aan de felle klim te beginnen welke ons 150m hoger dan de drassige bedding van de “Strevenstroperbach” te belanden op de kam van de “Heersbusch”. Na eventjes uitpuffen, nu noordelijk, op de kam blijvend met langs weerszijden een diep dal –links het “Land van Herve” en –rechts de “Vaalserberg” met de toren van het “Drielandenpunt Vaals” (voor de spoorwegfanaten – ook nog te zien, de enorm uitgestrekte rangeer- en sorteerbundel van het goederenverkeer van en naar Duitsland alsmede een beetje verder de 1100m lange spoorwegbrug van Moresnet – zie meer uitleg daarover bij ons vorige bezoeken). Na drie kilometer op de kam gebleven, wij weer naar beneden om in het dorp Hombourg een beschut plekje te zoeken om te “boterhammen” (niet gemakkelijk met zestien stappers). Terug op krachten, nu NNW door het dorp Hombourg, toch even opzij om de “Schasberg” op te klauteren om daar aan het groot Kruis, hoog boven alles uitstekend een groots panoramisch zicht te aanschouwen. Iedereen terug samen, via glibberige paadjes en dus heel voorzichtig, langs en door een oude spoorwegbedding naar het “Bois de Beusdal”. Dit groot bos door, met veel “ups en downs”, richting Nederlandse grens tot aan het “Bovenste Bos”. Een paar honderd meter van de grens afgebleven om daar kwartdraai links, via een prachtige diep uitgesneden holle weg, vrij steil naar beneden om uit te komen achter het “Kasteel van Teuven”. Niet moeilijk om nu een beekje te vinden om ons proper te maken zodat we, op uitnodiging, binnen mochten in het “Vakantiehuis” bij Anita, Karel en Familie in het dorpje Teuven, gehucht Sinnich.
Ik zal deze “nastapse opvang” niet van commentaar voorzien, mijn twee hulpjes (witte pieten) zijn daar heel goed in.
2011 was voor ons geweldig – laat ons zeggen super – mooie voorbereide tochten – goede en leuke bezetting met veel aangenaam stapweer en afsluiters vol spijs en drank. Gaan trachten om 2012 ook zo aangenaam mogelijk te maken met ons motto “DAARVOOR DOEN WE HET!! Lui wordt je vanzelf, moet je niet voor uit je zetel komen. Blijven onze woensdag behouden, deze dag is ons heilig. Meldt dit aan iedereen – geen verplichtingen of afspraken maken op woensdag, ook geen begrafenissen (er zijn andere dagen genoeg).
Nog een gezellig en gezond eindejaarsfeest gewenst, geniet van de vele mooie foto’s en nabeschouwingen – bij “Leven en welzijn” tot volgend jaar, je dienaar, Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.
Wat we vandaag meegemaakt hebben is een unieke belevenis.
De treinen en bussen liepen bijna perfect, alle voorziene aansluitingen kunnen nemen kortom zo loopt het niet altijd.
Door onze grote GG prachtige uitgestippelde trip, niet al te moeilijk ook niet te lang, een parcours door iedereen gesmaakt vooral de dames .
Wel waren er verschillende kornuiten bij die loense streken uithaalden zoals stenen op de rugzak leggen waardoor die wandelaarster kilometers met een zware steen zeulde of takken in de rugzak steken waardoor die persoon met een radiozender sleurde, of ook nog rugzak vastbinden met touw aan kruisbeeld hierdoor kwam die stapper plots te blokkeren (dat moet je durven zeg, wat een godslastering).
Maar dan de afsluiter, mochten ze alle weken zo maar zijn. Voor de verjaardag van de bionische man waren we allen uitgenodigd in zijn vakantie optrekje en daar was alles voorzien, ja hoor. Twee bakken van die lekkere godendrank en wijnen, kaas en heel lekkere Ardennerham dat alles kundig geprepareerd door de gastheer en zijn gade. Het was smullen van al dat lekkers. Daarvoor dank van ons allen aan hen.
Geniet van de foto's en tot volgende berichtgeving over de nieuwjaarsreceptie.
William en Godelieve
Nabeschouwing II:
Eerst nog zoals het hoort een dankwoord aan onze Karel (ex bionische man) en zijn Eega (vrouw die onder de spanning leeft) voor de prachtige afsluiter, jarig zijn is nu eenmaal een feest! Spijtig dat hij maar eenmaal per jaar verjaard.
Het is gebeurd, gedaan , finito, foetsie op één kleine inspanning na. “De nacht doorkomen.”
En dan, dan hebben weer een vol nieuw jaar tegoed. Ik wou dat het met alles zo eenvoudig en simpel was!
Terugblikken is mooi, een fijn stapjaar achter de voeten, mooie wandelingen (dank, o grote leider), knappe foto’s (dank aan de fotografen), mooi weer (dank …), voor alle treinen die deden wat ze moesten doen (dank aan de jonge garde), zelfs de tec mogen we niet vergeten. Ook alle medestappers worden bedankt om: gewoon erbij te zijn.
Een speciale vermelding moet naar mijn vriend William (PG). Als ik terugblik op het voorbije jaar moet ik het hoofd buigen, als ik zie wat hij allemaal heeft moeten verduren, hoe dikwijls hij rare namen gekregen heeft, hoe dikwijls hij is beledigd. Niks bleef hem gespaard. Voorbij ook dat. Een nieuw jaar, een nieuwe kans!
Maar alles wel overwogen verdiende hij niet beter, het is en blijft een deugniet ( beng, boef, etter, guit, kwajongen, ondeugd, rakker, schavuit, schelm, snaak, stinkerd, vleg)
of nog: Aap, Aterling, Aasvogel, Aap van een jongen, Baldadige jongen, Beersem, Belhamel, Boefje, Booswicht, Boef, Bliksemstraal, Bengel, Boosdoener, Brak, Dondersteen, Donderstraal, Doerak, Etter, Een aap van een jongen, Galgebrok, Gauwdief, Guit, Kataas, Kwajongen, Kapoen, Leur, Loeder, Lorejas, Losbol, Luifer, Lammeling, Misdadiger, Nieweerd, Nietswaardig persoon, Ondeugende jongen, Onverlaat, Ondeugd, Persoonsbenaming, Prul, Paloeter, Padjakker, Raddraaier, Rabauw, Rakker, Rekel, Slecht mens, Stinkerd, Strop, Snaak, Schurk, Schoft, Schobbejak, Schelm, Schavuit, Schalk, Schooier, Snotjongen, Snotneus, Schimpnaam, Uitgommen, Vleg, Vaartkapoen, Vlegel, Wolf.
Kortom: Een aap van een vent.
Ik heb spijt dat ik hem niet meer en beter gekelderd heb, maar treur niet spitsbroeder het nieuwe jaar is nog lang!
Ik ga mij nu voorbereiden in totale afzondering, om het oude jaar buiten te zetten en het nieuwe in mijn armen te nemen.
Tot later beste lezers, geniet met maten, weet dat ik uw beste maat ben!
Herman
zaterdag 31 december 2011
vrijdag 23 december 2011
Bouillon naar Libramont AFGESCHAFT
Uitnodiging:
Vroeg hé, deze oproep, ik doe het nu omdat er ons een feestend weekend te wachten staat en ik maandag wat moe zal zijn.
Wij zullen doorgaan, deze keer tot in Bouillon. Hetgeen we beloven doen we, ook nu weer ondanks dat het volgende woensdag de meest donkere dag van het jaar is nl. 21 december. Daarom wens ik traditioneel te starten in Bertrix zodat we kunnen stappen vanaf 10.00u en eindigen in hartje Bouillon aan de Semois vóór den donkeren. (Keren terug met den tec-bus ligne 8 - vertrek Bouillon om 16.10u naar Libramont - 'k zal nog eens een groepsbiljet aanvragen, te hopen dat we met minstens tien stappers zijn)
Wat de kaarten betreft, : 64/ 5.6 en 64/ 7.8 en 67/1.2 + wandelkaart Bouillon.
Wat de treinen betreft : Met den dubbeldekker (vertrek St.Niklaas om 06.29u) naar Brussel nd en vervolgens om 07.42u naar Libramont en zo verder naar Bertrix.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
21 december 2011
Morgen geen stapdag.
Wegens de stakingen allerlei, daarmee bedoel ik spoor - bus en vele andere openbare diensten.
Normaal zou men er maar de riem afleggen op woensdagavond 10.00u maar volgens de nieuwsuitzendingen op radio en tv en de berichten in de dagbladen zijn er nu al wilde stakingen op gang.
Hoe ver geraken we woensdagmorgen en hoe en wanneer kunnen we terug huiswaarts keren?. Eén nachtje ergens blijven slapen zou best eens leuk zijn maar daags nadien kunnen we ook niet terugkeren (algemene staking op donderdag)
Spijtig maar het is niet anders, daarom, wijs zoals we zijn, in overleg met onze Herman morgen geen stapdag,
Volgende week naar de Voerstreek, zult tijdig bericht krijgen, Hilaire
Nabeschouwing:
Geen, er was ook geen stapdag, niks aan te doen. Spijtig, één week rust, zo kunnen onze oude knoken nog eens op hun plooi komen!
Ik vraag mij wel af of onze PG er voor niks tussen zit, kwestie van ons een beetje te saboteren. Zijn tweede natuur getrouw. Het valt wel op dat op een dag dat hij niet meekan (wij juichen en kerstliederen aanheffen) er plots langs alle kanten pre-stakingen zijn.
Ik geef hem het voordeel van de twijfel, maar toch, het is en blijft een sloeber = Deugniet, sjarel, bitskommer, kastaar, treze, kapoen, zjambaar).
Groeten en tot in de warmte
Herman
Vroeg hé, deze oproep, ik doe het nu omdat er ons een feestend weekend te wachten staat en ik maandag wat moe zal zijn.
Wij zullen doorgaan, deze keer tot in Bouillon. Hetgeen we beloven doen we, ook nu weer ondanks dat het volgende woensdag de meest donkere dag van het jaar is nl. 21 december. Daarom wens ik traditioneel te starten in Bertrix zodat we kunnen stappen vanaf 10.00u en eindigen in hartje Bouillon aan de Semois vóór den donkeren. (Keren terug met den tec-bus ligne 8 - vertrek Bouillon om 16.10u naar Libramont - 'k zal nog eens een groepsbiljet aanvragen, te hopen dat we met minstens tien stappers zijn)
Wat de kaarten betreft, : 64/ 5.6 en 64/ 7.8 en 67/1.2 + wandelkaart Bouillon.
Wat de treinen betreft : Met den dubbeldekker (vertrek St.Niklaas om 06.29u) naar Brussel nd en vervolgens om 07.42u naar Libramont en zo verder naar Bertrix.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
21 december 2011
Morgen geen stapdag.
Wegens de stakingen allerlei, daarmee bedoel ik spoor - bus en vele andere openbare diensten.
Normaal zou men er maar de riem afleggen op woensdagavond 10.00u maar volgens de nieuwsuitzendingen op radio en tv en de berichten in de dagbladen zijn er nu al wilde stakingen op gang.
Hoe ver geraken we woensdagmorgen en hoe en wanneer kunnen we terug huiswaarts keren?. Eén nachtje ergens blijven slapen zou best eens leuk zijn maar daags nadien kunnen we ook niet terugkeren (algemene staking op donderdag)
Spijtig maar het is niet anders, daarom, wijs zoals we zijn, in overleg met onze Herman morgen geen stapdag,
Volgende week naar de Voerstreek, zult tijdig bericht krijgen, Hilaire
Nabeschouwing:
Geen, er was ook geen stapdag, niks aan te doen. Spijtig, één week rust, zo kunnen onze oude knoken nog eens op hun plooi komen!
Ik vraag mij wel af of onze PG er voor niks tussen zit, kwestie van ons een beetje te saboteren. Zijn tweede natuur getrouw. Het valt wel op dat op een dag dat hij niet meekan (wij juichen en kerstliederen aanheffen) er plots langs alle kanten pre-stakingen zijn.
Ik geef hem het voordeel van de twijfel, maar toch, het is en blijft een sloeber = Deugniet, sjarel, bitskommer, kastaar, treze, kapoen, zjambaar).
Groeten en tot in de warmte
Herman
zondag 18 december 2011
Baraque Michel – Hohes Venn – Polleur – Trô Maret – Malmedy.
Uitnodiging:
Naar de "Hoge Venen - Hohes Venn - Hautes Fagnes"
Op algemene aanvraag, kunnen het niet blijven uitstellen. De bedoeling is om vanaf het hoogste punt te gaan zoeken naar het watertje "Trou Marêt" en dit diep uitgesneden waterloopje te volgen naar "Fme Libert" en zo te eindigen in Malmedy - Niet al te veel kilometers maar een flinke moeilijkheidsgraad. DAARVOOR DOEN WE HET !! lui word je vanzelf - daarvoor moet je niet uit je zetel komen.
Met de stafkaarten 50 / 1.2 en 50 / 5.6 + de wandelkaart van de Hoge Venen en Malmedy.
Treinuren : Met den dubbeldekker vanuit StNiklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel noord, daar tijd voor een koffietje en vervolgens de IC komende van Oostende naar Verviers (vertrek Bru nd om 08.06u) Te Verviers central de tec-bus ligne 390 naar ons startpunt.
Met verse moed, tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
14 december 2011
Het moest er eens van komen, een ganse dag afwisselend een buitje, soms met winters karakter (smeltende sneeuw of hagel) maar dan zijn de “Hoge Venen” griezelig mooi. Weken na elkander, wat zeg ik, maanden met meer dan tienen op stap, dan doe je iets meer dan moet, stond ik daar met rode kaken van schaamte. Om van sommigen hun gezaag vanaf te zijn, je moet hun niet met “zotte” kosten opzadelen, had ik voor woensdag 2 groepsbiljetten voor de tec-bus aangevraagd, ik moet dit tweewerkdagen op voorhand doen en wij moeten met minstens tien reizigers zijn. Wat gebeurde er maandag en dinsdag, de ene na de andere die zich “absent” meldde (Onze William zijn mening lees je hieronder – kunt ge u voorstellen hoe er geroddeld werd over de afwezigen). Ga het nog eens proberen voor volgende woensdag 21 dec. Dan staat de jaarlijkse uitstap naar Bouillon op stapel. Commentaar van ons Annie, “je bent onnozel dat je dit allemaal doet, zijn nooit tevreden”
Met zessen voor een staptocht “Buiten Categorie” waarbij ieder van ons het beste van zichzelf moest geven, zeker met de neerslag van de laatste dagen, hebben aan “teambuilding” gedaan.
Baraque Michel – Hohes Venn – Polleur – Trô Maret – Malmedy.
Relaas van de tocht:
Start om 10.15u aan de kapel “Fischbach”, wij richting “Fagnes Polleur” tot het bijhorend beekje “Rau de Polleur” aan de “Pont de Bèleu”. Zagen toen al dat de watertjes allen fel gewassen waren. Deze overlopende beek stroomafwaarts gevolgd tot we, aangedaan door de pracht der natuur op onze stappen moesten terug keren om over één bepaald bruggetje ons terug te oriënteren, even GG + PG = Gp’s (grote prutsers). Nu volledig het zuiden gekozen, eerst gaan zoeken naar “Cabane du Negus” een ruïne van een kluizenaarswoonst in “Res. nat. dom. Fraineu et Lovaiseu”. Daar al “rechtstaand” maar tijdelijk zonder regen onze honger gestild. Terug op weg, op zoek naar “het” van de dag “Rau du Trô Maret”. Geen dag te vroeg of te laat, juist op tijd nog mogelijk te doen, deze bruisende en kolkende waterloop gevolgd, drie kilometers ver van een hoogte van 600m naar 400m. Super mooi langs het water of bijwijlen hoog de diepe kloven.. ieder mag mee genieten van de foto’s van onze Dany en William.. ge moet het maar doen in dit weer. De diepe kloof verlaten om een fikse klim te doen naar “Ferme Libert”, hoog boven Bevercè. Hadden nog niet genoeg van het avontuurlijke, via de toerist. trekpleister “Ferme Libert” naar de Ermitage (Kapel), nog behoorlijke steile klim om daar Malmedy aan ons voeten te zien liggen. Eén lange afdaling door een groot sparrenbos om de brug over de Warche te bereiken en zo het centrum van Malmedy binnen. (zie laatste foto)
Nog niet gans droog langs buiten, alsook vrij vochtig onder onze regenkledij door de intense inspanningen door ons geleverd, besloten (zeer wijs) om de vroegere bus naar Verviers te nemen. Het deed deugd, op de warme tec-bus ons kunnen verlossen van ons natte spullen om zo goed opgewarmd in Verviers de klaarstaande trein naar Leuven te nemen. Allen samen (niemand gevlucht) de kroeg in, één Orval minder dan naar gewoonte maar hij smaakte “o zo lekker”.
Tot volgende oproep, geniet van foto’s en commentaar, Hilaire.
Nabeschouwing I:
Hoi straffe mannen.
Deze keer waren de weergoden ons niet zo gunstig gezind. Het heeft geregend tot na de middag het was lang geleden dat we dat nog hebben meegemaakt. Het was voorspeld en je zag het ook aan de opkomst van de stappers. Alleen de dapperen, de harde kern, de besten, de onversaagden, de “die hards” kortom het kruim van de stappers waren erbij. De softies, de zwakkelingen, de minderen, zij hebben verstek laten gaan en ze hadden gelijk ook, want ze zouden het toch niet kunnen volbracht hebben. Zoals gezegd het weer viel niet mee maar het was een tripje in de Venen om U tegen te zeggen. Weeral kundig voorbereid en geleid door de GG zij het op een klein foutje van hem en mij de PG. Degenen die er niet bij waren (gewettigd of niet) zullen het zich eeuwig berouwen. Iedereen was het er over eens, dit was de wandeling en zoals vermeld hierboven niet voor doetjes. De afsluiter hadden we voorzien in Leuven waar we wel minder dan ons normaal rantsoen hebben gebruikt.
Geniet van de karige foto's deze keer en tot volgende week om blokjes voor in de soep.
William
Nabeschouwing II:
Loof en spring, lach en zing want ik ben een softie, een zwakkeling en een mindere! Bij zoveel waarheid buig ik nederig het hoofd voor de dapperen, de harde kern, de besten, de onversaagde “die hards”, kortom de waterkiekens!
Spijt dat ik er niet bij kon zijn? Neen, want iedereen weet dat ik water haat! Ja, maar de wegen van een stapper zijn onvoorzien, en daardoor onderhevig aan veranderingen buiten zijn wil om. Ik zal voor onze grote voortrekker het hoofd buigen een knieval doen en hem smeken om in het voorjaar als de botten in de bomen komen deze tocht nog eens te doen. Als de weergoden en al de rest meezitten kunnen we dan ook nog eens genieten van deze klassieker, wij de afvalligen, de doetjes.
Ik kan weinig zinnig vertellen over deze trip, wegens afwezig, er niet bij zijn dus.
Het ga jullie allemaal goed en blijf uit de regen en de kou, blijf dromen van een warme voorjaar want het komt er aan!
Groeten
Herman
Naar de "Hoge Venen - Hohes Venn - Hautes Fagnes"
Op algemene aanvraag, kunnen het niet blijven uitstellen. De bedoeling is om vanaf het hoogste punt te gaan zoeken naar het watertje "Trou Marêt" en dit diep uitgesneden waterloopje te volgen naar "Fme Libert" en zo te eindigen in Malmedy - Niet al te veel kilometers maar een flinke moeilijkheidsgraad. DAARVOOR DOEN WE HET !! lui word je vanzelf - daarvoor moet je niet uit je zetel komen.
Met de stafkaarten 50 / 1.2 en 50 / 5.6 + de wandelkaart van de Hoge Venen en Malmedy.
Treinuren : Met den dubbeldekker vanuit StNiklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel noord, daar tijd voor een koffietje en vervolgens de IC komende van Oostende naar Verviers (vertrek Bru nd om 08.06u) Te Verviers central de tec-bus ligne 390 naar ons startpunt.
Met verse moed, tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
14 december 2011
Het moest er eens van komen, een ganse dag afwisselend een buitje, soms met winters karakter (smeltende sneeuw of hagel) maar dan zijn de “Hoge Venen” griezelig mooi. Weken na elkander, wat zeg ik, maanden met meer dan tienen op stap, dan doe je iets meer dan moet, stond ik daar met rode kaken van schaamte. Om van sommigen hun gezaag vanaf te zijn, je moet hun niet met “zotte” kosten opzadelen, had ik voor woensdag 2 groepsbiljetten voor de tec-bus aangevraagd, ik moet dit tweewerkdagen op voorhand doen en wij moeten met minstens tien reizigers zijn. Wat gebeurde er maandag en dinsdag, de ene na de andere die zich “absent” meldde (Onze William zijn mening lees je hieronder – kunt ge u voorstellen hoe er geroddeld werd over de afwezigen). Ga het nog eens proberen voor volgende woensdag 21 dec. Dan staat de jaarlijkse uitstap naar Bouillon op stapel. Commentaar van ons Annie, “je bent onnozel dat je dit allemaal doet, zijn nooit tevreden”
Met zessen voor een staptocht “Buiten Categorie” waarbij ieder van ons het beste van zichzelf moest geven, zeker met de neerslag van de laatste dagen, hebben aan “teambuilding” gedaan.
Baraque Michel – Hohes Venn – Polleur – Trô Maret – Malmedy.
Relaas van de tocht:
Start om 10.15u aan de kapel “Fischbach”, wij richting “Fagnes Polleur” tot het bijhorend beekje “Rau de Polleur” aan de “Pont de Bèleu”. Zagen toen al dat de watertjes allen fel gewassen waren. Deze overlopende beek stroomafwaarts gevolgd tot we, aangedaan door de pracht der natuur op onze stappen moesten terug keren om over één bepaald bruggetje ons terug te oriënteren, even GG + PG = Gp’s (grote prutsers). Nu volledig het zuiden gekozen, eerst gaan zoeken naar “Cabane du Negus” een ruïne van een kluizenaarswoonst in “Res. nat. dom. Fraineu et Lovaiseu”. Daar al “rechtstaand” maar tijdelijk zonder regen onze honger gestild. Terug op weg, op zoek naar “het” van de dag “Rau du Trô Maret”. Geen dag te vroeg of te laat, juist op tijd nog mogelijk te doen, deze bruisende en kolkende waterloop gevolgd, drie kilometers ver van een hoogte van 600m naar 400m. Super mooi langs het water of bijwijlen hoog de diepe kloven.. ieder mag mee genieten van de foto’s van onze Dany en William.. ge moet het maar doen in dit weer. De diepe kloof verlaten om een fikse klim te doen naar “Ferme Libert”, hoog boven Bevercè. Hadden nog niet genoeg van het avontuurlijke, via de toerist. trekpleister “Ferme Libert” naar de Ermitage (Kapel), nog behoorlijke steile klim om daar Malmedy aan ons voeten te zien liggen. Eén lange afdaling door een groot sparrenbos om de brug over de Warche te bereiken en zo het centrum van Malmedy binnen. (zie laatste foto)
Nog niet gans droog langs buiten, alsook vrij vochtig onder onze regenkledij door de intense inspanningen door ons geleverd, besloten (zeer wijs) om de vroegere bus naar Verviers te nemen. Het deed deugd, op de warme tec-bus ons kunnen verlossen van ons natte spullen om zo goed opgewarmd in Verviers de klaarstaande trein naar Leuven te nemen. Allen samen (niemand gevlucht) de kroeg in, één Orval minder dan naar gewoonte maar hij smaakte “o zo lekker”.
Tot volgende oproep, geniet van foto’s en commentaar, Hilaire.
Nabeschouwing I:
Hoi straffe mannen.
Deze keer waren de weergoden ons niet zo gunstig gezind. Het heeft geregend tot na de middag het was lang geleden dat we dat nog hebben meegemaakt. Het was voorspeld en je zag het ook aan de opkomst van de stappers. Alleen de dapperen, de harde kern, de besten, de onversaagden, de “die hards” kortom het kruim van de stappers waren erbij. De softies, de zwakkelingen, de minderen, zij hebben verstek laten gaan en ze hadden gelijk ook, want ze zouden het toch niet kunnen volbracht hebben. Zoals gezegd het weer viel niet mee maar het was een tripje in de Venen om U tegen te zeggen. Weeral kundig voorbereid en geleid door de GG zij het op een klein foutje van hem en mij de PG. Degenen die er niet bij waren (gewettigd of niet) zullen het zich eeuwig berouwen. Iedereen was het er over eens, dit was de wandeling en zoals vermeld hierboven niet voor doetjes. De afsluiter hadden we voorzien in Leuven waar we wel minder dan ons normaal rantsoen hebben gebruikt.
Geniet van de karige foto's deze keer en tot volgende week om blokjes voor in de soep.
William
Nabeschouwing II:
Loof en spring, lach en zing want ik ben een softie, een zwakkeling en een mindere! Bij zoveel waarheid buig ik nederig het hoofd voor de dapperen, de harde kern, de besten, de onversaagde “die hards”, kortom de waterkiekens!
Spijt dat ik er niet bij kon zijn? Neen, want iedereen weet dat ik water haat! Ja, maar de wegen van een stapper zijn onvoorzien, en daardoor onderhevig aan veranderingen buiten zijn wil om. Ik zal voor onze grote voortrekker het hoofd buigen een knieval doen en hem smeken om in het voorjaar als de botten in de bomen komen deze tocht nog eens te doen. Als de weergoden en al de rest meezitten kunnen we dan ook nog eens genieten van deze klassieker, wij de afvalligen, de doetjes.
Ik kan weinig zinnig vertellen over deze trip, wegens afwezig, er niet bij zijn dus.
Het ga jullie allemaal goed en blijf uit de regen en de kou, blijf dromen van een warme voorjaar want het komt er aan!
Groeten
Herman
zaterdag 10 december 2011
Hamoir – Ourthe – Barvaux.
Uitnodiging:
Je zult zeker mijn berichten van eerder op de dag al gelezen hebben, gaan woensdag op stap zonder een verplaatsing met een tec-bus.
Al een tijdje geleden dat we de treinhaltes langs de Ourthe tussen Barvaux en Hamoir af - of opgestapt zijn, te weten, Barvaux, Bomal, Sy en Hamoir.
Nemen drie stafkaarten mee: 49/ 5.6 - 55/ 1.2 en 55/ 5.6 + wandelkaart.
'k Zal er al een paar mooie tochten uitzoeken en deze woensdagmorgen ter goedkeuring voorleggen aan mijn Adjuncten.
Nu gauw nog de treinuren: Met de dubbeldekker naar Brussel Noord (vertrek St Niklaas om 06.29u) vervolgens met den E.C. Vauban vanuit Bru Nd (vertrek om 07.42u) naar Marloie om daar de aansluitingstrein te nemen naar onze startplaats (ter informatie: Karel vermeld bestemming Hamoir)
Tot woensdagmorgen, 't zou een beetje kunnen druppelen maar niet veel, Hilaire
Relaas der feiten:
07 december 2011
Ons laten uitwaaien boven op de kammen van de Ourthe. Open veld als we uit de beboste valleien klauterden met meestal 360° vergezichten, in het zonlicht maar met een strakke wind die ons gezicht geselde tot een gezonde rode kleur. Weer geen spatje regen maar dat wisten we al, daarom was het woensdag. Door de neerslag van de voorbije dagen komen de modderige en glibberige paadjes eraan.
Hamoir – Ourthe – Barvaux.
Relaas van de tocht:
Het L- treintje genomen op de lijn Marloie – Liège, volgt de vallei van de Ourthe, afgestapt te Hamoir om aldaar te starten. Langs de “Rive Gauche” van deze mooie rivier tot het beekje “Le Néblon”, daar de grote waterloop verlaten om de beek te volgen om een beetje verder de beboste steile wand van “Hé de la Crête” op te klimmen richting het gehucht Hermanne. Daar boven op de kam voor het eerst de felle windstoten gevoeld (5 à 6 Beaufort). Bij ons komt na omhoog steeds omlaag, verder via de kleine woonkern Bergerie en Petit Houmart naar de diepte aan het sympathiek klein beekje “rau de Nansenioute” met zijn watervalletje en vervallen “Ancien Moulin” (spijtig). In dit mooi groen valleitje onze boterhammen opgegeten tussen het boerenvee in de veldschuur, op ons plaats dus (willen onze boerenafkomst niet verloochenen). Kunnen het niet altijd passen, deze keer met een rond buikje (sommigen onder ons moeten daarom niet gegeten hebben), terug naar boven om nogmaals in dit stralend weer van de panorama’s te genieten (getuige de foto’s van onzen Danny, Etienne en William) Vanaf nu immer zuiderwaarts, scherend langs het dorp Tohogne, naar de “Thier des Vieilles Forges” verder naar “Croix de Herbert” en zo naar “Six Bonniers”. Niet afzakken naar Bomal maar weer het bos in om af te dalen naar een prachtige meander van de Ourthe onder Tohogne. Eens uitgerust en beslist om toch nog eens moeilijke paadjes op te zoeken met als gevolg een steile klim naar “Rocher de Glawan”. DAARVOOR DOEN WE HET !! Voorzichtig en behoedzaam terug naar beneden (per koppel) om de laatste twee kilometers langs de fors gewassen rivier het grote toeristische dorp Barvaux te bereiken. Aan de oevers het zware maar knappe knaagwerk van de bevers bewonderd.
Met ons elven een sfeervolle en prachtig ingerichte Taverne bezocht, rechtover de kerk. Ons eerste vol Orvalglas geklonken op de traktatie bij de verjaardag van onze Frans.. 3 x hiep, hiep, hiep, Hoera. Na het dorstlessen tevreden naar huis, uitrustend en relaxend in de warme treinen. Tot volgende oproep, als alles normaal verloopt van de Hoge venen naar Malmedy, Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi mannekens
Eindelijk tijd ,het leven van een gepensioneerde is druk, druk, druk het is niet te onderschatten .
Dit terloops, nu over de wandeling van gisteren .
Drie vaste waarden waren er niet bij, den Tony ( DGV )en zijn eega en de kasteelheer ( KH ) die bij de opbouw van zijn optrekje, met al die stenen die hij heeft mee gebracht uit D'ardennen, het nodig acht om zijn nederzetting te moeten schilderen.
De trip zelf was zoals gewoonlijk meesterlijk georkestreerd door de GG wel bijgestaan door zijn eerste adjunct ( vergeet die andere want die bakt er toch niet veel van ) om alles in goede banen te leiden. Mooie trip en voor de tijd van het jaar prachtig weer dus geen regen en een streepje zon, leuk gezelschap op de V3 na. Hij moest en zou weer stenen en takken in andermans ransel deponeren.
Waar haalt hij het vandaan? Het is hem te vergeven want hij weet niet beter. Onze afsluiter was wel een meenemertje zo willen we ze altijd wel meemaken.
Geniet van de foto's en tot volgende trip.
WILLIAM
Nabeschouwing II:
Alles goed gelezen, maar niet goedgekeurd! Wat hierna volgt is het enige en echte relaas der feiten.
Eerst en vooral is er onze ex bionische man. Wegens een niet nader te beschrijven rugzak misdaad (omdat het zo wreed en onrechtvaardig was)tegen de leider vervloekte onze GG hem en zijn nageslacht tot in de zevende generatie (persoonlijk vond ik acht beter). De leider spuwde vuur, beloofde er gebraden hansworst van te maken, en de ex varkenskweker te voeren aan de everzwijnen en dan nog bloedige wraak te nemen op de rest van de familie. Hij moet nog veel leren, liet zich inpakken en naaien door de mooiprater, maar zonder spanning. Maar niet getreurd ik zal hem helpen, de deugniet is bij deze opgeschreven samen met de PG zullen zij ten onder gaan.
Je geloofd niet wat je ziet, bekijk de foto’s van deze week met iets meer aandacht en je zal zien dat de hierboven vermelde sloeber en deugniet, de ex bionische man, onze leider tracht binnen te doen en te misleiden met zijn linkerhand, terwijl hij enige foto’s later zich duidelijk met zijn eigen echtgenote wil verzoenen (letterlijk) met dat feit en haar tegen zijn ribbenkast trekt. Maar dat dan wel met zijn rechterhand! Nadat hij haar zogezegd de helling heeft afgeholpen. Bah, bah, bah wel dat ik er een stokske heb tussen gestoken.
Ook onze leider heb ik moeten helpen met een stokske, want hij liet zich in tweede instantie helpen door die PG, zie de foto’s weer! Nog wel dat ik zijn vuile spelletje doorzie en regelmatig tussenkom met heilige stokskes, en speciale genotskeien. Ze zouden dankbaar moeten zijn de onverlaten!
Even op adem komen voor ik mij te ver laat meevoeren door mijn emoties en mijn gevoelige natuur.
De wandeling was af, de treinen hielpen ons aan een bus welke we gingen vermijden (te moeilijk om uit te leggen). Het ging omhoog en omlaag, een beetje naar links, maar meer naar rechts. We konden onze boterhammen verslinden bij de koeien, lekker buiten maar ook binnen (te moeilijk om uit te leggen). Er was geen regen en de sfeer was goed, het was niet te koud en ook niet te warm. We kwamen de werken tegen van een beverkolonie en zagen dat het goed was. Moesten de openbare werken aan deze beesten over gelaten worden, het zou vooruitgaan. En er was een bistro lekker warm met een bediening waar sommigen van gingen dromen, de drank was in orde en we mochten Frans geluk wensen. Waarna Frans (hij weze geprezen) onze rekening verkleinde.
Het afscheid te Brussel was snel en in een wip over. Moge al onze verdere stapdagen zo verder gaan.
De groeten en tot stapgenoegen en doe niks wat ik niet zou doen, of kom het mij eerst zeggen.
Herman
Je zult zeker mijn berichten van eerder op de dag al gelezen hebben, gaan woensdag op stap zonder een verplaatsing met een tec-bus.
Al een tijdje geleden dat we de treinhaltes langs de Ourthe tussen Barvaux en Hamoir af - of opgestapt zijn, te weten, Barvaux, Bomal, Sy en Hamoir.
Nemen drie stafkaarten mee: 49/ 5.6 - 55/ 1.2 en 55/ 5.6 + wandelkaart.
'k Zal er al een paar mooie tochten uitzoeken en deze woensdagmorgen ter goedkeuring voorleggen aan mijn Adjuncten.
Nu gauw nog de treinuren: Met de dubbeldekker naar Brussel Noord (vertrek St Niklaas om 06.29u) vervolgens met den E.C. Vauban vanuit Bru Nd (vertrek om 07.42u) naar Marloie om daar de aansluitingstrein te nemen naar onze startplaats (ter informatie: Karel vermeld bestemming Hamoir)
Tot woensdagmorgen, 't zou een beetje kunnen druppelen maar niet veel, Hilaire
Relaas der feiten:
07 december 2011
Ons laten uitwaaien boven op de kammen van de Ourthe. Open veld als we uit de beboste valleien klauterden met meestal 360° vergezichten, in het zonlicht maar met een strakke wind die ons gezicht geselde tot een gezonde rode kleur. Weer geen spatje regen maar dat wisten we al, daarom was het woensdag. Door de neerslag van de voorbije dagen komen de modderige en glibberige paadjes eraan.
Hamoir – Ourthe – Barvaux.
Relaas van de tocht:
Het L- treintje genomen op de lijn Marloie – Liège, volgt de vallei van de Ourthe, afgestapt te Hamoir om aldaar te starten. Langs de “Rive Gauche” van deze mooie rivier tot het beekje “Le Néblon”, daar de grote waterloop verlaten om de beek te volgen om een beetje verder de beboste steile wand van “Hé de la Crête” op te klimmen richting het gehucht Hermanne. Daar boven op de kam voor het eerst de felle windstoten gevoeld (5 à 6 Beaufort). Bij ons komt na omhoog steeds omlaag, verder via de kleine woonkern Bergerie en Petit Houmart naar de diepte aan het sympathiek klein beekje “rau de Nansenioute” met zijn watervalletje en vervallen “Ancien Moulin” (spijtig). In dit mooi groen valleitje onze boterhammen opgegeten tussen het boerenvee in de veldschuur, op ons plaats dus (willen onze boerenafkomst niet verloochenen). Kunnen het niet altijd passen, deze keer met een rond buikje (sommigen onder ons moeten daarom niet gegeten hebben), terug naar boven om nogmaals in dit stralend weer van de panorama’s te genieten (getuige de foto’s van onzen Danny, Etienne en William) Vanaf nu immer zuiderwaarts, scherend langs het dorp Tohogne, naar de “Thier des Vieilles Forges” verder naar “Croix de Herbert” en zo naar “Six Bonniers”. Niet afzakken naar Bomal maar weer het bos in om af te dalen naar een prachtige meander van de Ourthe onder Tohogne. Eens uitgerust en beslist om toch nog eens moeilijke paadjes op te zoeken met als gevolg een steile klim naar “Rocher de Glawan”. DAARVOOR DOEN WE HET !! Voorzichtig en behoedzaam terug naar beneden (per koppel) om de laatste twee kilometers langs de fors gewassen rivier het grote toeristische dorp Barvaux te bereiken. Aan de oevers het zware maar knappe knaagwerk van de bevers bewonderd.
Met ons elven een sfeervolle en prachtig ingerichte Taverne bezocht, rechtover de kerk. Ons eerste vol Orvalglas geklonken op de traktatie bij de verjaardag van onze Frans.. 3 x hiep, hiep, hiep, Hoera. Na het dorstlessen tevreden naar huis, uitrustend en relaxend in de warme treinen. Tot volgende oproep, als alles normaal verloopt van de Hoge venen naar Malmedy, Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi mannekens
Eindelijk tijd ,het leven van een gepensioneerde is druk, druk, druk het is niet te onderschatten .
Dit terloops, nu over de wandeling van gisteren .
Drie vaste waarden waren er niet bij, den Tony ( DGV )en zijn eega en de kasteelheer ( KH ) die bij de opbouw van zijn optrekje, met al die stenen die hij heeft mee gebracht uit D'ardennen, het nodig acht om zijn nederzetting te moeten schilderen.
De trip zelf was zoals gewoonlijk meesterlijk georkestreerd door de GG wel bijgestaan door zijn eerste adjunct ( vergeet die andere want die bakt er toch niet veel van ) om alles in goede banen te leiden. Mooie trip en voor de tijd van het jaar prachtig weer dus geen regen en een streepje zon, leuk gezelschap op de V3 na. Hij moest en zou weer stenen en takken in andermans ransel deponeren.
Waar haalt hij het vandaan? Het is hem te vergeven want hij weet niet beter. Onze afsluiter was wel een meenemertje zo willen we ze altijd wel meemaken.
Geniet van de foto's en tot volgende trip.
WILLIAM
Nabeschouwing II:
Alles goed gelezen, maar niet goedgekeurd! Wat hierna volgt is het enige en echte relaas der feiten.
Eerst en vooral is er onze ex bionische man. Wegens een niet nader te beschrijven rugzak misdaad (omdat het zo wreed en onrechtvaardig was)tegen de leider vervloekte onze GG hem en zijn nageslacht tot in de zevende generatie (persoonlijk vond ik acht beter). De leider spuwde vuur, beloofde er gebraden hansworst van te maken, en de ex varkenskweker te voeren aan de everzwijnen en dan nog bloedige wraak te nemen op de rest van de familie. Hij moet nog veel leren, liet zich inpakken en naaien door de mooiprater, maar zonder spanning. Maar niet getreurd ik zal hem helpen, de deugniet is bij deze opgeschreven samen met de PG zullen zij ten onder gaan.
Je geloofd niet wat je ziet, bekijk de foto’s van deze week met iets meer aandacht en je zal zien dat de hierboven vermelde sloeber en deugniet, de ex bionische man, onze leider tracht binnen te doen en te misleiden met zijn linkerhand, terwijl hij enige foto’s later zich duidelijk met zijn eigen echtgenote wil verzoenen (letterlijk) met dat feit en haar tegen zijn ribbenkast trekt. Maar dat dan wel met zijn rechterhand! Nadat hij haar zogezegd de helling heeft afgeholpen. Bah, bah, bah wel dat ik er een stokske heb tussen gestoken.
Ook onze leider heb ik moeten helpen met een stokske, want hij liet zich in tweede instantie helpen door die PG, zie de foto’s weer! Nog wel dat ik zijn vuile spelletje doorzie en regelmatig tussenkom met heilige stokskes, en speciale genotskeien. Ze zouden dankbaar moeten zijn de onverlaten!
Even op adem komen voor ik mij te ver laat meevoeren door mijn emoties en mijn gevoelige natuur.
De wandeling was af, de treinen hielpen ons aan een bus welke we gingen vermijden (te moeilijk om uit te leggen). Het ging omhoog en omlaag, een beetje naar links, maar meer naar rechts. We konden onze boterhammen verslinden bij de koeien, lekker buiten maar ook binnen (te moeilijk om uit te leggen). Er was geen regen en de sfeer was goed, het was niet te koud en ook niet te warm. We kwamen de werken tegen van een beverkolonie en zagen dat het goed was. Moesten de openbare werken aan deze beesten over gelaten worden, het zou vooruitgaan. En er was een bistro lekker warm met een bediening waar sommigen van gingen dromen, de drank was in orde en we mochten Frans geluk wensen. Waarna Frans (hij weze geprezen) onze rekening verkleinde.
Het afscheid te Brussel was snel en in een wip over. Moge al onze verdere stapdagen zo verder gaan.
De groeten en tot stapgenoegen en doe niks wat ik niet zou doen, of kom het mij eerst zeggen.
Herman
zondag 4 december 2011
VECPRE – St-Thibaut – Ourthe – BEFFE – HAMPTEAU
Oproep:
Wij aanvaarden met plezier de uitnodiging van onzen Dany en zijn Godelieve om hen een bezoekje te brengen tijdens hun weekje verblijf te Beffe, een dorpje in de omgeving van Rendeux, hoog boven de Ourthe.
Graag zouden ze hebben dat we rond de middag in hun vakantieverblijf binnenvallen zodat we aldaar ons boterhammen kunnen doppen in de vers riekende en dampende kom soep met balletjes aangeboden door D & G. (Man.. man.. man..dat zal lekker zijn)
Treinuren: met den dubbeldekker naar Brussel Noord (vertrek St Niklaas om 06.29u) vervolgens te Bru Nd (vertrek 07.42u) met de E.C. Vauban naar Marloie.
Maak dat je erbij bent, Hilaire
Stapdag = Bijgevoegde informatie voor morgen
Bijvullende informatie voor de stapdag van morgen. Wat moet een leider doen : misverstanden uitsluiten, klare wijn schenken, geen gegevens achter houden, niets minimaliseren of opblazen.
Wat de stapdag van morgen betreft, Het niet onderschatten.
Als alles normaal loopt met trein en tec-bus
Starten langs de N888 – in het gehucht Vecpré (halte Moulin Halleux) om O9.5Ou. Eerst een felle klim naar de “Ermitage” en “Chapelle St.-Thibaut” met een prachtig “point de vue”. Vervolgens afdalen naar de Ourthe, de baan N883 en de Ourthe- brug over in het dorp Marcourt. Noordwaarts en dan steil omhoog door “bois del Côre” om 16Om hoger dan de rivier uit te komen in open vergezichten en zo richting het dorp Beffe.
Mijn schatting: na 1O km en twee flinke hellingen zullen we de soep pas ruiken en smaken om +/- 12.3Ou. (Neem je voorzorgen, niet beginnen zagen van lang daarvoor dat je honger hebt)
Na het warm onthaal bij onze vriend Dany nemen we de stapdraad weer op richting station Melreux-Hotton voor een bezoek aan ons vriendin Gislaine rechtover het station.
Als niet alles normaal loopt met de trein.
Start vanuit het station Melreux-Hotton naar Hotton, Werpin, Trinal naar Beffe, ook dit is bij benadering 1O km. Hoe dan ook, ze kunnen ons niet zonder mooie trip zetten.
Tot morgenvroeg, zullen met veel goesting den Dany en Godelieve alle "EER" aandoen, Hilaire.
Relaas der feiten:
30 november 2011
Goed, beter, BEST.. ditmaal het hoogste trapje van de vergelijkingen, in alle opzichten, treinen en tec- bussen op tijd, het weer bijna zomers mooi en een natuurlijke omgeving om stil van te worden. Geen gemakkelijke tocht, een drietal keer moesten we een kam over om daar prachtige zonovergoten panorama’s te aanschouwen. Zelfs vanachter ons lekkere kom soep hadden we een mooi uitzicht.
VECPRE – St-Thibaut – Ourthe – BEFFE – HAMPTEAU.
Relaas van de tocht:
Start in het gehucht Vecprè om 09:50u (langs N888 tec-bus ligne 15 halte Moulin Halleux). Zonder opwarming de eerste steile klim aangevangen, mee met de g.r. 573, naar het kleine dorpje Warisy, immer noordwaarts, nu langs moeilijke en kronkelige modderpaadjes naar de “Ermitage” en “Chap. St-Thibaut”. Allen samen genoten vanaf deze steile helling bijna 200m boven de Ourthe, zeker bij dit open en zonnig weer, een formidabel uitzicht (geniet mee bij de foto’s van onzen Etienne en William – zij hebben oog voor al wat mooi en natuurlijk is – met dank). Wij verder, door het “bois de St-Thibaut” ons laten afzakken naar het dorp Marcourt aan de Ourthe, aangemoedigd door een drietal reeën. In gezelschap van een vissende witte reiger mee met de rivier naar het “bois de Jambe” om een tweede klim aan te vangen, door een uitgeholde sleuf in “bois del Côre” werkten we ons lichamen omhoog richting het dorp Beffe. Ook dit loonde de moeite – DAARVOOR DOEN WE HET!! Nu begon de honger te knagen, snel naar het gehucht Magoster, gezocht en gevonden, het vakantiechalet waar we door onzen Dany uitgenodigd waren op de soep… slurpen en knabbelen.. lekker !!.
Wat gegevens: Na 3u en 10minuten onderweg ongeveer 12 moeilijke km. onder de voeten – elk minstens twee kommen lekkere soep met minstens 15 balletjes. De drie leiders even hun slimme koppen bijeengestoken om de verdere tocht uit te stippelen, met een goed resultaat zo bleek achteraf. Het chaletpark te Magoster verlaten om 13:50u, door de weilanden een kleine diepte in met name het beekvalleitje “Rau Lisbelle”en zo het gehucht Trinal binnen. Boven Trinal, in open akkerveld (vandaag 30 Nov.) het raapzaad (groenbemesting) in volle “fleur” (de foto’s zullen het navertellen). Gedaan met klimmen voor vandaag, de laatste drie kilometer dalend langs “Vierge de Werpin”, nadien door het dorpje Werpin om te eindigen aan ons aller Ourthe te Hampteau. Ons schoeisel proper gemaakt onder de brug om een beetje verder aan de N883 de tec-bus ligne 13 te nemen naar het station Melreux-Hotton.
Allen samen, 13 + 4 (Dany en zijn fam.) nagenoten van de heerlijke dag met spijs, drank en veel stapplezier om een dik uur later de warme trein huiswaarts te nemen. Dan toch één minpunt – alhoewel we het al wisten – Chez Gislaine staat de verwarming altijd op een laag pitje – zal een heet scharminkel zijn, is afkomstig van Beffe. Bij dit koud regenweer, geniet na van de foto’s en commentaren van mijn twee opvolgers, ze maken het voor mij gemakkelijker, Hilaire.
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.
HIJ had er ons voor gewaarschuwd, het zou een moeilijke tocht worden, en het was waar. Twee onmiddellijke sjefs hadden vooraf reeds afgezegd en ze hadden nog gelijk ook.
Vanaf we afstapten van de bus begon het al. Klimmen, klimmen tot het zweet ons langs alle kanten uitbrak. Tot 3 maal toe een stevige kuitenbijter voor we aan onze middagbestemming kwamen even voorbij BEFFE (zie foto 15 waarop de dames met een brede glimlach staan afgebeeld). Daar wachtte Danny en zijn gezelschap ons op met een ketel dampende soep. Je had ze allen moeten zien smullen, soep met ballen om U tegen te zeggen en ze waren niet geteld. Proficiat voor hen die dit hebben voorbereid. Na deze verkwikking en nog een drupje straf water onze weg verdergezet tot de eindmeet Hampteau.
Bij de après te Melreux onze gastheren en dames terug gezien om te genieten van je weet wel hé. Weeral een prachtige maar vrij moeilijke trip, met een subliem weertje een tocht om niet te vergeten.
Wat wel opviel was dat er geen schurkenstreken zijn begaan door de V3 en de KASTEELHEER. Zij voeren iets in hun schild, me dunkt. We zien wel wat dat in de eerstvolgende tochten zal geven.
Geniet van de foto's en tot volgende trip, naar ik heb vernomen de Venen.
WILLIAM
Nabeschouwing II:
Stapperde-stap nog aan toe, we worden verwend! We moeten en zullen het zeggen, het klimaat, de weergoden? Ik weet het niet maar iets of iemand zorgt voor dit prachtig stapweer. De tochten en dat weten en waarderen we, komen uit de handen van onze old-timer en grote goeroe (GG). Wekelijks gaat het crescendo niet te geloven, je moet werkelijk een grote dikke steen in zijn weg gaan leggen wil hij er op schoppen. Waar blijft hij het halen? Volgens mijn doorgaans goed ingelichte bron krijgt hij veel hulp van zijn Annie. Kan ook niet anders. We zullen hem maar niet te veel bestoefen of het stijgt naar zijn hoofd. Met als resultaat onze tweede in bevel, je weet wel, de PG of pruts goeroe wordt dan jaloers en nijdig! En mijn nog altijd goed ingelichte bron zegt mij dat zijn echtgenote Godie het dan moet bekopen. Het zweepje hangt altijd klaar aan de muur! Dit ter zijde.
Weer iets nieuws, een uitnodiging om op de middag onze boterhammen te komen nuttigen bij Danny (op verlof en kon ons niet missen), met een tas warme soep en bolletjes als toemaat. Je kunt niet geloven hoe het vooruitzicht van een tas soep het tempo en de verbeelding kan opdrijven. Feit is dat ik één bolletje minder dan onze GG heb gekregen, wat als normaal kan beschouwd worden. Maar en dat is van belang. Wel heb ik er één meer dan de PG gekregen en dat is van veel groter belang! In ieder geval, was er op de terugweg niks dan lof over de echtgenote van Danny, een soepmaakster bij uitstek, en bolletjesdraaister met gouden handen. Een voorstel is ingediend om Danny op al zijn uitstappen te gaan volgen om hier een vervolg aan te breien.
De stapdag:
- De treinen lieten ons weten dat ze niet altijd op uur kunnen rijden, maar wegens goed weer en omdat het voor ons was en de soep al klaar,zou er een extra inspanning zou geleverd worden. Enige extra ampère’s en onze aansluiting met de bus was in orde. Leve de jonge wolven van het spoor, laat ze lang en gelukkig werken!
- Uit de trein, de bus op tot Vecpré, vervolgens bijna recht omhoog, van 230m naar 350m en dat over 500m. Dat is zeggen en schrijven 120m stijgen over +/- 500m . Je zou kunnen zeggen: even goed zuchten en je bent boven, maar wel goed zuchten hé. Dan kan je alleen maar zakken, twee keer in het stof schoppen, drie afgevallen bladeren aan de kant schoppen, net genoeg water tegenkomen om er een mooie modder poel van te maken, waar je natuurlijk door moet! Een bocht naar links en de volgende muur voor onze neus. Nu iets meer stijgen dan daarjuist, over een iets kortere afstand. We waren tenslotte al warmgedraaid. Even gaan kijken waar de kluizenaar Thibaut zijn uitzicht over L’Ourthe had. Kluizenaars zijn rare gasten (een beet als PG) ,kruipen altijd hoog. Kwestie van laag te kunnen vallen. Geen tijd om te zeveren, de soep zou koud kunnen worden. Zakken dan maar. De Ourthe over en niet de zachte klim, maar de iets rechtere kant van 190m naar 345m. Nog een beetje op en af en na 12 km zuchten blazen en puffen Danny op het balkon op wacht. Hoera!!!
- De lof gezongen in alle toonaarden over deze gulle geste, we mochten van onze GG 15’ langer verpozen dan anders, hij weze geprezen. Al de rest was peanuts. De uiteindelijke beloning wachtte op ons.
- Er was Orval met sloten, kaas op bordjes en dat alles voor 2,60 euro per consummatie. Geen woorden maar daden dacht onze GG en hij sloeg de hand aan de ploeg, figuurlijk dan, want het was Gislaine welke haar hoofd op zijn schouder vleide, wel op zijn uitdrukkelijk verzoek! Oude liefde roest niet, kraakt alleen een beetje. We zijn nog niet aan de vroege patatjes met die gast.
- Geloof het of niet, maar ik heb me weer geamuseerd. Als dit de straf is voor mijn vroegere leven heb ik spijt niet veel meer gezondigd te hebben! Ik zal nog maar wat kaarsen branden, je weet nooit, baat het niet ,het schaadt niet.
Aan mijn vriend de PG: treur niet uw dag komt!
De groeten beste lezers van goede wil, tot de volgende stapdag moge hij nog beter zijn dan de vorige.
Herman
Wij aanvaarden met plezier de uitnodiging van onzen Dany en zijn Godelieve om hen een bezoekje te brengen tijdens hun weekje verblijf te Beffe, een dorpje in de omgeving van Rendeux, hoog boven de Ourthe.
Graag zouden ze hebben dat we rond de middag in hun vakantieverblijf binnenvallen zodat we aldaar ons boterhammen kunnen doppen in de vers riekende en dampende kom soep met balletjes aangeboden door D & G. (Man.. man.. man..dat zal lekker zijn)
Treinuren: met den dubbeldekker naar Brussel Noord (vertrek St Niklaas om 06.29u) vervolgens te Bru Nd (vertrek 07.42u) met de E.C. Vauban naar Marloie.
Maak dat je erbij bent, Hilaire
Stapdag = Bijgevoegde informatie voor morgen
Bijvullende informatie voor de stapdag van morgen. Wat moet een leider doen : misverstanden uitsluiten, klare wijn schenken, geen gegevens achter houden, niets minimaliseren of opblazen.
Wat de stapdag van morgen betreft, Het niet onderschatten.
Als alles normaal loopt met trein en tec-bus
Starten langs de N888 – in het gehucht Vecpré (halte Moulin Halleux) om O9.5Ou. Eerst een felle klim naar de “Ermitage” en “Chapelle St.-Thibaut” met een prachtig “point de vue”. Vervolgens afdalen naar de Ourthe, de baan N883 en de Ourthe- brug over in het dorp Marcourt. Noordwaarts en dan steil omhoog door “bois del Côre” om 16Om hoger dan de rivier uit te komen in open vergezichten en zo richting het dorp Beffe.
Mijn schatting: na 1O km en twee flinke hellingen zullen we de soep pas ruiken en smaken om +/- 12.3Ou. (Neem je voorzorgen, niet beginnen zagen van lang daarvoor dat je honger hebt)
Na het warm onthaal bij onze vriend Dany nemen we de stapdraad weer op richting station Melreux-Hotton voor een bezoek aan ons vriendin Gislaine rechtover het station.
Als niet alles normaal loopt met de trein.
Start vanuit het station Melreux-Hotton naar Hotton, Werpin, Trinal naar Beffe, ook dit is bij benadering 1O km. Hoe dan ook, ze kunnen ons niet zonder mooie trip zetten.
Tot morgenvroeg, zullen met veel goesting den Dany en Godelieve alle "EER" aandoen, Hilaire.
Relaas der feiten:
30 november 2011
Goed, beter, BEST.. ditmaal het hoogste trapje van de vergelijkingen, in alle opzichten, treinen en tec- bussen op tijd, het weer bijna zomers mooi en een natuurlijke omgeving om stil van te worden. Geen gemakkelijke tocht, een drietal keer moesten we een kam over om daar prachtige zonovergoten panorama’s te aanschouwen. Zelfs vanachter ons lekkere kom soep hadden we een mooi uitzicht.
VECPRE – St-Thibaut – Ourthe – BEFFE – HAMPTEAU.
Relaas van de tocht:
Start in het gehucht Vecprè om 09:50u (langs N888 tec-bus ligne 15 halte Moulin Halleux). Zonder opwarming de eerste steile klim aangevangen, mee met de g.r. 573, naar het kleine dorpje Warisy, immer noordwaarts, nu langs moeilijke en kronkelige modderpaadjes naar de “Ermitage” en “Chap. St-Thibaut”. Allen samen genoten vanaf deze steile helling bijna 200m boven de Ourthe, zeker bij dit open en zonnig weer, een formidabel uitzicht (geniet mee bij de foto’s van onzen Etienne en William – zij hebben oog voor al wat mooi en natuurlijk is – met dank). Wij verder, door het “bois de St-Thibaut” ons laten afzakken naar het dorp Marcourt aan de Ourthe, aangemoedigd door een drietal reeën. In gezelschap van een vissende witte reiger mee met de rivier naar het “bois de Jambe” om een tweede klim aan te vangen, door een uitgeholde sleuf in “bois del Côre” werkten we ons lichamen omhoog richting het dorp Beffe. Ook dit loonde de moeite – DAARVOOR DOEN WE HET!! Nu begon de honger te knagen, snel naar het gehucht Magoster, gezocht en gevonden, het vakantiechalet waar we door onzen Dany uitgenodigd waren op de soep… slurpen en knabbelen.. lekker !!.
Wat gegevens: Na 3u en 10minuten onderweg ongeveer 12 moeilijke km. onder de voeten – elk minstens twee kommen lekkere soep met minstens 15 balletjes. De drie leiders even hun slimme koppen bijeengestoken om de verdere tocht uit te stippelen, met een goed resultaat zo bleek achteraf. Het chaletpark te Magoster verlaten om 13:50u, door de weilanden een kleine diepte in met name het beekvalleitje “Rau Lisbelle”en zo het gehucht Trinal binnen. Boven Trinal, in open akkerveld (vandaag 30 Nov.) het raapzaad (groenbemesting) in volle “fleur” (de foto’s zullen het navertellen). Gedaan met klimmen voor vandaag, de laatste drie kilometer dalend langs “Vierge de Werpin”, nadien door het dorpje Werpin om te eindigen aan ons aller Ourthe te Hampteau. Ons schoeisel proper gemaakt onder de brug om een beetje verder aan de N883 de tec-bus ligne 13 te nemen naar het station Melreux-Hotton.
Allen samen, 13 + 4 (Dany en zijn fam.) nagenoten van de heerlijke dag met spijs, drank en veel stapplezier om een dik uur later de warme trein huiswaarts te nemen. Dan toch één minpunt – alhoewel we het al wisten – Chez Gislaine staat de verwarming altijd op een laag pitje – zal een heet scharminkel zijn, is afkomstig van Beffe. Bij dit koud regenweer, geniet na van de foto’s en commentaren van mijn twee opvolgers, ze maken het voor mij gemakkelijker, Hilaire.
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.
HIJ had er ons voor gewaarschuwd, het zou een moeilijke tocht worden, en het was waar. Twee onmiddellijke sjefs hadden vooraf reeds afgezegd en ze hadden nog gelijk ook.
Vanaf we afstapten van de bus begon het al. Klimmen, klimmen tot het zweet ons langs alle kanten uitbrak. Tot 3 maal toe een stevige kuitenbijter voor we aan onze middagbestemming kwamen even voorbij BEFFE (zie foto 15 waarop de dames met een brede glimlach staan afgebeeld). Daar wachtte Danny en zijn gezelschap ons op met een ketel dampende soep. Je had ze allen moeten zien smullen, soep met ballen om U tegen te zeggen en ze waren niet geteld. Proficiat voor hen die dit hebben voorbereid. Na deze verkwikking en nog een drupje straf water onze weg verdergezet tot de eindmeet Hampteau.
Bij de après te Melreux onze gastheren en dames terug gezien om te genieten van je weet wel hé. Weeral een prachtige maar vrij moeilijke trip, met een subliem weertje een tocht om niet te vergeten.
Wat wel opviel was dat er geen schurkenstreken zijn begaan door de V3 en de KASTEELHEER. Zij voeren iets in hun schild, me dunkt. We zien wel wat dat in de eerstvolgende tochten zal geven.
Geniet van de foto's en tot volgende trip, naar ik heb vernomen de Venen.
WILLIAM
Nabeschouwing II:
Stapperde-stap nog aan toe, we worden verwend! We moeten en zullen het zeggen, het klimaat, de weergoden? Ik weet het niet maar iets of iemand zorgt voor dit prachtig stapweer. De tochten en dat weten en waarderen we, komen uit de handen van onze old-timer en grote goeroe (GG). Wekelijks gaat het crescendo niet te geloven, je moet werkelijk een grote dikke steen in zijn weg gaan leggen wil hij er op schoppen. Waar blijft hij het halen? Volgens mijn doorgaans goed ingelichte bron krijgt hij veel hulp van zijn Annie. Kan ook niet anders. We zullen hem maar niet te veel bestoefen of het stijgt naar zijn hoofd. Met als resultaat onze tweede in bevel, je weet wel, de PG of pruts goeroe wordt dan jaloers en nijdig! En mijn nog altijd goed ingelichte bron zegt mij dat zijn echtgenote Godie het dan moet bekopen. Het zweepje hangt altijd klaar aan de muur! Dit ter zijde.
Weer iets nieuws, een uitnodiging om op de middag onze boterhammen te komen nuttigen bij Danny (op verlof en kon ons niet missen), met een tas warme soep en bolletjes als toemaat. Je kunt niet geloven hoe het vooruitzicht van een tas soep het tempo en de verbeelding kan opdrijven. Feit is dat ik één bolletje minder dan onze GG heb gekregen, wat als normaal kan beschouwd worden. Maar en dat is van belang. Wel heb ik er één meer dan de PG gekregen en dat is van veel groter belang! In ieder geval, was er op de terugweg niks dan lof over de echtgenote van Danny, een soepmaakster bij uitstek, en bolletjesdraaister met gouden handen. Een voorstel is ingediend om Danny op al zijn uitstappen te gaan volgen om hier een vervolg aan te breien.
De stapdag:
- De treinen lieten ons weten dat ze niet altijd op uur kunnen rijden, maar wegens goed weer en omdat het voor ons was en de soep al klaar,zou er een extra inspanning zou geleverd worden. Enige extra ampère’s en onze aansluiting met de bus was in orde. Leve de jonge wolven van het spoor, laat ze lang en gelukkig werken!
- Uit de trein, de bus op tot Vecpré, vervolgens bijna recht omhoog, van 230m naar 350m en dat over 500m. Dat is zeggen en schrijven 120m stijgen over +/- 500m . Je zou kunnen zeggen: even goed zuchten en je bent boven, maar wel goed zuchten hé. Dan kan je alleen maar zakken, twee keer in het stof schoppen, drie afgevallen bladeren aan de kant schoppen, net genoeg water tegenkomen om er een mooie modder poel van te maken, waar je natuurlijk door moet! Een bocht naar links en de volgende muur voor onze neus. Nu iets meer stijgen dan daarjuist, over een iets kortere afstand. We waren tenslotte al warmgedraaid. Even gaan kijken waar de kluizenaar Thibaut zijn uitzicht over L’Ourthe had. Kluizenaars zijn rare gasten (een beet als PG) ,kruipen altijd hoog. Kwestie van laag te kunnen vallen. Geen tijd om te zeveren, de soep zou koud kunnen worden. Zakken dan maar. De Ourthe over en niet de zachte klim, maar de iets rechtere kant van 190m naar 345m. Nog een beetje op en af en na 12 km zuchten blazen en puffen Danny op het balkon op wacht. Hoera!!!
- De lof gezongen in alle toonaarden over deze gulle geste, we mochten van onze GG 15’ langer verpozen dan anders, hij weze geprezen. Al de rest was peanuts. De uiteindelijke beloning wachtte op ons.
- Er was Orval met sloten, kaas op bordjes en dat alles voor 2,60 euro per consummatie. Geen woorden maar daden dacht onze GG en hij sloeg de hand aan de ploeg, figuurlijk dan, want het was Gislaine welke haar hoofd op zijn schouder vleide, wel op zijn uitdrukkelijk verzoek! Oude liefde roest niet, kraakt alleen een beetje. We zijn nog niet aan de vroege patatjes met die gast.
- Geloof het of niet, maar ik heb me weer geamuseerd. Als dit de straf is voor mijn vroegere leven heb ik spijt niet veel meer gezondigd te hebben! Ik zal nog maar wat kaarsen branden, je weet nooit, baat het niet ,het schaadt niet.
Aan mijn vriend de PG: treur niet uw dag komt!
De groeten beste lezers van goede wil, tot de volgende stapdag moge hij nog beter zijn dan de vorige.
Herman
zondag 27 november 2011
zondag 20 november 2011
Grupon - Fourneau Saint-Michel - Grupon
Uitnodiging:
't Weerbericht al gezien, zijn er weer goed bij met 't weer, weeral change voor woensdag.
Heb mij geïnformeerd wat de jacht betreft, de streek van Grupont zou "kogelvrij" zijn. Lang geleden dat we nog eens vanuit Grupont richting Fourneau St Michel zijn gestapt, zeker de moeite om doen in een prachtige omgeving en door het mooie dorp Awenne met zijn negen bronnen in de straatjes alsook een paar ferme klimpartijtjes vanuit de Lomme- en Masblettevallei.
DAARVOOR DOEN WE HET ! LUI WORD JE VANZELF !
Stafkaarten 59 / 3.4 en 59 / 7.8.
Treinritten: met de dubbeldekker naar Brussel Noord (vertrek St Niklaas om 06.29u) en nogmaals met "Onzen" Vauban naar Jemelle en vervolgens naar ons startplaats.
Tot woensdagmorgen, je dienaar Hilaire
Relaas der feiten:
Dit kan niet blijven duren, en toch, dat zeggen we al maanden, alle woensdagen niet enkel droog maar tevens milde temperaturen en volop zonneschijn. Weeral met een groot gezelschap, nu met elf, natuurlijk is er altijd wel iemand die één of andere reden of kwaaltje heeft om afwezig te zijn..niet erg als ik er maar bij ben.
Relaas van de tocht:
Tec-bus ligne 162b ons afgezet in het centrum van Grupont om 10.20u. door het oude dorpsdeel aan “la Lomme”, over de spoorlijnbrug en langs het kerkhof, de eerste forse klim van de dag aangevangen uit de Lomme- vallei. Volledig oostwaarts, onder “Chateau de Burlin” door, reeds goed op temperatuur bij einde eerste klim, een kleine 200m hoogteverschil overbruggend. Vóór ons, diep liggend aan de grote beek “La Masblette” het dorpje Mormont en de toeristische attracties “Musée de la vie rurale en Wallonie” samen met “Musée de fer – Fourneau St-Michel”, dit alles omgeven door één groot woud. Tijd genomen om een gedeelte van dit openlucht museum door te wandelen om onze Dany, Etienne en William gepaste foto’s te laten nemen. Goede beslissing genomen, vóór het boterhammen vreten eerst nog de tweede klim van de dag afgehaspeld, in de gleuf van het beekje “Rau de Rabani” het “Forêt de St-Michel” in om van 280m naar 520m te zwoegen, elk op zijn eigen tempo..boven gekomen was het toch boterhammen eten..in de zon, rustig stil en aangename temperatuur..smakelijk (boven veel warmer dan beneden). Rugzak terug op, nu zuidelijk in de prachtige slink van “Ri du pied de Boeuf” naar beneden om uit te komen aan “la Masblette”. Links en rechts anders niets dan steile hellingen vol loofbomen. Mee stroomafwaarts naar het westen, het pad “Chemin du Fond des Grippes” volgend met links van ons het “bois Noir bin” en rechts “ Tier des Grippes”. Zo terug naar Fourneau St-Michel via “Pont Mauricy” en “Pont Colle”. Laatste deel aangevangen, terug naar Grupont, niet langs dezelfde paadjes als ’s morgens (zou dom zijn als je daar je weg kent) maar tussen “Au bois du Machi” en “La Queue du Chat”, op en af naar de secundaire baan N803 (Awenne – Grupont) Deze baan over, weer fel golvend en parallel mee met de asfaltweg door “bois Bas Côrot” om daar in de Lomme- vallei het dorpje Grupont te zien opduiken en een laatste maal naar beneden om te eindigen aan de treinstopplaats van Grupont om zo het omnibusje te nemen naar Jemelle voor onze “Apres”.
Hadden ’s morgens in het stationsbuffet van Jemelle onze voorraad Orval gaan vastleggen..3 x 10.. zeker weten, werden er goed gesoigneerd door de waardin …mochten tussendoor een frietje stekken en kregen smakelijke hapjes worst, zwarte en witte beuling..een streling voor oog, tong en keel.. man, man, man, Lekker !! Alleen Frans heeft dit laten passeren, moest dringend naar huis, heeft last met zijn agressieve “schapenneuker”.
Alles meegevallen, tocht mag als een “Klassieker” doorgaan, te weten, een dikke twintiger, en alles samengeteld ongeveer zeshonderd meter klimmen en uiteraard evenveel in dalende lijn, tot volgende oproep, zullen er twee tegelijk zijn (woensdag 23 en 30 november) Hilaire (geniet van de foto’s en de commentaren van Herman en William)
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden en vriendin wandelaars.
Weeral een dag om neer te pennen in ons groot wandelboek.
Man x3 wat een prachtig weer de natuur nog mooi en een select gezelschap, om het met de woorden van de GG te stellen
" DAT MOET JE VERDIENEN ELKE KEER OPNIEUW”.
Een pracht van een wandeling gans de dag in de bossen een paar stevige kuitenbijters van hellingen ,kortom voor elk wat wils.
Ook geen capriolen meegemaakt van de medestappers je zou gaan denken stilte voor de storm.
Het moet wel gezegd, onze GG was altijd in de voorste gelederen te vinden waar ook zijn plaats is. Later op de dag zakte hij wel af naar
het midden van de groep voor de eeuwige laatsten Jack en Russel.
Voorts geen nieuws van het wandelfront.
Geniet maar van de foto's en tot volgende keer.
WILLIAM
Nabeschouwing II:
Niks, niks te beleven. Schone wandeling, wreed schoon. Alles klopte weer, te schoon te vlot. Als verslaggever zou je moedeloos worden. Niemand die eens slipt, in de modder valt, of in het water, niks dus. Ja Eric probeerde de moed erin te houden door weer stenen mee te sleuren, ze worden met de wandeling groter. Zeker aan een groot kasteel bezig! Waarschijnlijk jaloers van onze nieuwe medestapper Harry, geveld door een snotvalling? Naar het schijnt tocht het vreselijk in zulke grote oude kastelen. We zullen hem helpen om stenen te vinden zodat hij de tochtgaten kan dichten. Naar men mij verteld heeft zou onze bionische man, niet meer bionisch zijn? Hij zou zijn rekening aan Ebes niet betaald hebben, Hij kan dus zijn batterij niet meer opladen. Het zijn toeren.
Ook gezien tijdens de wandeling dat onze tweede in bevel zo stil is, en overdreven vriendelijk tegen iedereen! De oorzaak van dit kwaad is het goede weer, hij kan er niet tegen! Voor hem moet het koud en nat zijn. Dan komt zijn pinnig karakter het best tot uiting.
Dag allemaal, en tot uit de bocht. Ik zie de zon en ga om een aperitief schooien. Op hoop van zege, en blijf weg uit de ziekenboeg.
Herman
't Weerbericht al gezien, zijn er weer goed bij met 't weer, weeral change voor woensdag.
Heb mij geïnformeerd wat de jacht betreft, de streek van Grupont zou "kogelvrij" zijn. Lang geleden dat we nog eens vanuit Grupont richting Fourneau St Michel zijn gestapt, zeker de moeite om doen in een prachtige omgeving en door het mooie dorp Awenne met zijn negen bronnen in de straatjes alsook een paar ferme klimpartijtjes vanuit de Lomme- en Masblettevallei.
DAARVOOR DOEN WE HET ! LUI WORD JE VANZELF !
Stafkaarten 59 / 3.4 en 59 / 7.8.
Treinritten: met de dubbeldekker naar Brussel Noord (vertrek St Niklaas om 06.29u) en nogmaals met "Onzen" Vauban naar Jemelle en vervolgens naar ons startplaats.
Tot woensdagmorgen, je dienaar Hilaire
Relaas der feiten:
Dit kan niet blijven duren, en toch, dat zeggen we al maanden, alle woensdagen niet enkel droog maar tevens milde temperaturen en volop zonneschijn. Weeral met een groot gezelschap, nu met elf, natuurlijk is er altijd wel iemand die één of andere reden of kwaaltje heeft om afwezig te zijn..niet erg als ik er maar bij ben.
Relaas van de tocht:
Tec-bus ligne 162b ons afgezet in het centrum van Grupont om 10.20u. door het oude dorpsdeel aan “la Lomme”, over de spoorlijnbrug en langs het kerkhof, de eerste forse klim van de dag aangevangen uit de Lomme- vallei. Volledig oostwaarts, onder “Chateau de Burlin” door, reeds goed op temperatuur bij einde eerste klim, een kleine 200m hoogteverschil overbruggend. Vóór ons, diep liggend aan de grote beek “La Masblette” het dorpje Mormont en de toeristische attracties “Musée de la vie rurale en Wallonie” samen met “Musée de fer – Fourneau St-Michel”, dit alles omgeven door één groot woud. Tijd genomen om een gedeelte van dit openlucht museum door te wandelen om onze Dany, Etienne en William gepaste foto’s te laten nemen. Goede beslissing genomen, vóór het boterhammen vreten eerst nog de tweede klim van de dag afgehaspeld, in de gleuf van het beekje “Rau de Rabani” het “Forêt de St-Michel” in om van 280m naar 520m te zwoegen, elk op zijn eigen tempo..boven gekomen was het toch boterhammen eten..in de zon, rustig stil en aangename temperatuur..smakelijk (boven veel warmer dan beneden). Rugzak terug op, nu zuidelijk in de prachtige slink van “Ri du pied de Boeuf” naar beneden om uit te komen aan “la Masblette”. Links en rechts anders niets dan steile hellingen vol loofbomen. Mee stroomafwaarts naar het westen, het pad “Chemin du Fond des Grippes” volgend met links van ons het “bois Noir bin” en rechts “ Tier des Grippes”. Zo terug naar Fourneau St-Michel via “Pont Mauricy” en “Pont Colle”. Laatste deel aangevangen, terug naar Grupont, niet langs dezelfde paadjes als ’s morgens (zou dom zijn als je daar je weg kent) maar tussen “Au bois du Machi” en “La Queue du Chat”, op en af naar de secundaire baan N803 (Awenne – Grupont) Deze baan over, weer fel golvend en parallel mee met de asfaltweg door “bois Bas Côrot” om daar in de Lomme- vallei het dorpje Grupont te zien opduiken en een laatste maal naar beneden om te eindigen aan de treinstopplaats van Grupont om zo het omnibusje te nemen naar Jemelle voor onze “Apres”.
Hadden ’s morgens in het stationsbuffet van Jemelle onze voorraad Orval gaan vastleggen..3 x 10.. zeker weten, werden er goed gesoigneerd door de waardin …mochten tussendoor een frietje stekken en kregen smakelijke hapjes worst, zwarte en witte beuling..een streling voor oog, tong en keel.. man, man, man, Lekker !! Alleen Frans heeft dit laten passeren, moest dringend naar huis, heeft last met zijn agressieve “schapenneuker”.
Alles meegevallen, tocht mag als een “Klassieker” doorgaan, te weten, een dikke twintiger, en alles samengeteld ongeveer zeshonderd meter klimmen en uiteraard evenveel in dalende lijn, tot volgende oproep, zullen er twee tegelijk zijn (woensdag 23 en 30 november) Hilaire (geniet van de foto’s en de commentaren van Herman en William)
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden en vriendin wandelaars.
Weeral een dag om neer te pennen in ons groot wandelboek.
Man x3 wat een prachtig weer de natuur nog mooi en een select gezelschap, om het met de woorden van de GG te stellen
" DAT MOET JE VERDIENEN ELKE KEER OPNIEUW”.
Een pracht van een wandeling gans de dag in de bossen een paar stevige kuitenbijters van hellingen ,kortom voor elk wat wils.
Ook geen capriolen meegemaakt van de medestappers je zou gaan denken stilte voor de storm.
Het moet wel gezegd, onze GG was altijd in de voorste gelederen te vinden waar ook zijn plaats is. Later op de dag zakte hij wel af naar
het midden van de groep voor de eeuwige laatsten Jack en Russel.
Voorts geen nieuws van het wandelfront.
Geniet maar van de foto's en tot volgende keer.
WILLIAM
Nabeschouwing II:
Niks, niks te beleven. Schone wandeling, wreed schoon. Alles klopte weer, te schoon te vlot. Als verslaggever zou je moedeloos worden. Niemand die eens slipt, in de modder valt, of in het water, niks dus. Ja Eric probeerde de moed erin te houden door weer stenen mee te sleuren, ze worden met de wandeling groter. Zeker aan een groot kasteel bezig! Waarschijnlijk jaloers van onze nieuwe medestapper Harry, geveld door een snotvalling? Naar het schijnt tocht het vreselijk in zulke grote oude kastelen. We zullen hem helpen om stenen te vinden zodat hij de tochtgaten kan dichten. Naar men mij verteld heeft zou onze bionische man, niet meer bionisch zijn? Hij zou zijn rekening aan Ebes niet betaald hebben, Hij kan dus zijn batterij niet meer opladen. Het zijn toeren.
Ook gezien tijdens de wandeling dat onze tweede in bevel zo stil is, en overdreven vriendelijk tegen iedereen! De oorzaak van dit kwaad is het goede weer, hij kan er niet tegen! Voor hem moet het koud en nat zijn. Dan komt zijn pinnig karakter het best tot uiting.
Dag allemaal, en tot uit de bocht. Ik zie de zon en ga om een aperitief schooien. Op hoop van zege, en blijf weg uit de ziekenboeg.
Herman
zondag 13 november 2011
Han-sur-Lesse – Resteigne – Belvaux – Forriéres-sur-Lomme.
Uitnodiging:
Wij zullen doorgaan, iedere week ergens anders en er is altijd wel iets te beleven : ofwel is het een andere regio, soms met pittig klimmen en/of dalen, een andere waterloop, soms wild rotsachtig of rustgevend of zoals nu het geval : een ander jaargetijde "De Herfst" met zijn kleurenpracht.
Moeten deze laatste twee maanden van het jaar een beetje uitzien naar de jachtdatums. Daarom is het goed dat ik iets uitzoek waar we eventueel een halve draai links of rechts kunnen maken om de jagers niet in het vizier te lopen.
Woensdag vertrekken we met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel Noord en vervolgens met den E.C. Vauban (vertrek Bru Nd om 07.42u) tot Jemelle en dan een klein busritje tot Han - sur - Lesse (Tec-ligne 29)
De bedoeling is om deels langs de "Lesse" te stappen en te eindigen in Forrières (ons allen wel bekend) Stafkaarten : alle vier de nrs 59.
Tot woensdagmorgen, uitgeslapen en goedgemutst, Hilaire
Oproep van onze William voor Vrijdag 11 nov. (Nat. feestdag) Wandeldag voor het goede doel.
Ieder van ons heeft zeker het foldertje nog dat hij ons heeft gegeven een paar weken terug. Wij zouden starten, na ons te laten inschrijven, om 10.30u. het verdere verloop bespreken we nu woensdag op de trein.
Relaas der feiten:
09 november 2011
Man..man..man.., genoten, Wat een zalig zonnig bijna zomerse woensdag boven op de vele “Tiennes”, zijnde de kalkrotsen in de omgeving van Han-sur-Lesse. Zuiders en hoognoen een dikke twintig graden warmte, hebben ons gezicht moeten insmeren met “factor 10”, ’s avonds zag het zo mooi amberkleurig als de meer dan één jaar oude Orval die we genuttigd hebben. Met een twaalfkoppig groepje naar de Lesse, amper twee luxe- treinen nodig en een korte tec-bus rit vanuit Jemelle naar ons startpunt.
Han-sur-Lesse – Resteigne – Belvaux – Forriéres-sur-Lomme.
Relaas van de tocht:
Start in ‘t centrum van Han-sur-Lesse om 09.50u. Over de “pont de la Liberté” om zo de eerste klim aan te vatten. Over deze “Lessebrug” direct links en zuidwaarts naar de “Tienne Turmont”. Dit kalkrots massief over om daarna steil naar beneden, bijgevolg heel voorzichtig, om uit te komen aan de waterpoel van “Reserve Naturel de Thérimont”, gevoed door de grote beek “Ri d’Ave”. Dit waterloopje een beetje volgend aan aanstonds aan de tweede klim te beginnen. Immer zuiders, het gehuchtje Auffe rechts laten liggen, naar het “bois de Niaux” en het “Res. Forestiére Les Goudrées”. Meer dan honderd meters boven de beek ”Ri d’Ave”, op het hoogste punt van deze ovale heuvel, tijd genomen om de grotachtige kluizenaarswoonst (“l’Autel de la Nature”) van Edm. d’Hoffsmidt (1777/1861) te verkennen. (Altijd leuk om een foto te nemen) Na klimmen komt dalen, logisch, ons laten afzakken naar het “Chateau de Resteigne” aan “La Lesse”. Nog wat vroeg om te middagmalen, samen besloten om nog eens een klimmetje te doen, achter de opgeruimde steengroeve naar omhoog om een honderd meter hoger dan de “Lesse” ons te koesteren in de zon..smakelijk en een prachtig uitzicht. Boven gebleven, het paadje gevolgd aan de rand van honderd meter diepe afgrond, met name “Réserve Naturelle domaniale d’Ellinchamps” met onderweg een paar “points de vue’s” waaronder de meest mooie “Rocher à Pic” (nogmaals onze trekgasten hun werk laten doen) Attention!! : “Il n’y a pas de garde-fou = waarschuwing!! : zonder leuning/balustrade. Goed geraden, weerom dalend naar onze “la Lesse” in het toer. gehuchtje Belvaux. Gedurende één km mee met de asfaltbaan naar de plaats, niet ver daar vandaan, “de Lesse” ondergronds gaat, met mooi zicht op een enorme witte kalkrots “Taille Madame”. Onze pret kon niet op, moesten er wel wat voor doen, aan de langste en meest hoge klim van de dag beginnen, aan de rand van het “Banalbois” en vervolgens door een prachtige natuurlijke “slink” naar het open veld tot “Tilleul de la Chapelle” boven het dorp Wavreille uitkijkend. DAARVOOR DOEN WE HET!! Lui wordt je vanzelf. Voor de laatste maal vandaag een korte pauze genomen, de laatste vier kilometer met veel zwier aangevangen, door nog groene weilanden gestaag naar benden in de vallei van “La Lomme” om te eindigen aan het stationnetje van Forriéres.
In ons gekend “café” rechtover de treinhalte, allen gezellig samen om onze grote dorst te lessen, zeker nu na deze warme en geslaagde “Herfst- stapdag”. Eerst moeten klinken op “den Entree” van onzen Harry welke zich bij ons heeft aangesloten “Welkom in ’t clubje”.
Eén misbaar: hij die ons Orval heeft leren drinken en er niet kan over zwijgen, speelde Judas door op het laatst een ongekend streekbiertje te drinken, uitsluitend om de “glasvorm”, Foei..!!
Nabeschouwing I:
Hoi mannekens en meisjes.
Weeral, waar hebben we het verdiend, zo een prachtig weer om te stappen .De mooie herfstkleuren waren dan wel al voorbij maar toch
pico bello.
Spijtig wel van een afbeller 's morgens al op de trein. Iemand met "DIARETUCUS GIGANTUM VULGARIS"of hoe je het ook noemt, die is wel te verontschuldigen. Ook het bericht van de opname van Willytje zijn vrouw was geen goede mare, weeral afwachten!
Wel een nieuwe kracht toegevoegd aan ons clubje. Hij, Harry was met spikspilternieuwe schoenen vertrokken, en het was hem op het einde van de trip toch niet zo goed bekomen. Maar hij is een volhouder en die blijft wel meegaan denk ik.
De wandeling zelf was weer een belevenis zoals altijd uitgestippeld, geleid en onder kontrole gehouden door de G.G.
Onze afsluiter, zo mogen ze alle weken zijn, mocht er wezen. Een kroeg waar de kastelein ABASSADEUR van de ORVAL is. Voor ons groepje wat moet je meer hebben. Zelfs nog kunnen proeven van een nieuw biertje de dag was geslaagd. Iedereen moe maar tevreden de trein op en terug huiswaarts.
Geniet van de foto's en tot volgende stapdag.
WILLIAM
Nabeschouwing II:
We vallen in herhaling, niks meer te beleven! Te stipte treinen, tec op tijd, mooi weer, prachtige wandeling in goed gezelschap. Niemand die eens wil vallen! Bladeren schoppen dan maar, leuk maar mag niet blijven duren. Ik zal anders weer antennes moeten gaan plaatsen. Stenen laten vervoeren is ook een optie, maar de vervoerder was zonder toiletpapier gevallen, in gans Moerbeke ook nog eens schaarste gemeld. We zouden iemand kunnen bellen om hem aan toiletpapier te helpen, maar hij zit daar goed. Laten zitten dus! Ik zal iets nieuws moeten bedenken. Of een nieuw slachtoffer zoeken, misschien dat Harry nog stenen nodig heeft. Gezien de grote van zijn chateau zou hij wel wat hulp kunnen gebruiken, hij zal het ook zelf niet vragen. Dat hoort niet bij dat soort volk!
Ach ja, mijne “vriend” je weet wel die rare tiest (Equus africanus asinus) de verkondiger van het ware Orval geloof, Orval voor en na, Orval hier en nu, altijd en overal! Wel die gast is het ware geloof kwijt, de loser. We zullen het hem inpeperen, een blik op een ander biertje en hij moet het proeven! Bah! Wat moet zijn vrouw daar dan wel van denken. Een dame welke per ongeluk zijn blikveld kruist en hij vliegt er achter de (Cuculus canorus). Ik hoop dat ze een zweepje heeft met roestte nagels door en knopen in het leer, ander ik wil wel helpen. Ze moet maar bellen, altijd klaar om een “vriend” op het rechte pad te helpen, en zijn geloof in het ware terug te kloppen.
Tot weerziens lezeressen en anderen, hou jullie hart warm voor mij!
Herman
Wij zullen doorgaan, iedere week ergens anders en er is altijd wel iets te beleven : ofwel is het een andere regio, soms met pittig klimmen en/of dalen, een andere waterloop, soms wild rotsachtig of rustgevend of zoals nu het geval : een ander jaargetijde "De Herfst" met zijn kleurenpracht.
Moeten deze laatste twee maanden van het jaar een beetje uitzien naar de jachtdatums. Daarom is het goed dat ik iets uitzoek waar we eventueel een halve draai links of rechts kunnen maken om de jagers niet in het vizier te lopen.
Woensdag vertrekken we met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel Noord en vervolgens met den E.C. Vauban (vertrek Bru Nd om 07.42u) tot Jemelle en dan een klein busritje tot Han - sur - Lesse (Tec-ligne 29)
De bedoeling is om deels langs de "Lesse" te stappen en te eindigen in Forrières (ons allen wel bekend) Stafkaarten : alle vier de nrs 59.
Tot woensdagmorgen, uitgeslapen en goedgemutst, Hilaire
Oproep van onze William voor Vrijdag 11 nov. (Nat. feestdag) Wandeldag voor het goede doel.
Ieder van ons heeft zeker het foldertje nog dat hij ons heeft gegeven een paar weken terug. Wij zouden starten, na ons te laten inschrijven, om 10.30u. het verdere verloop bespreken we nu woensdag op de trein.
Relaas der feiten:
09 november 2011
Man..man..man.., genoten, Wat een zalig zonnig bijna zomerse woensdag boven op de vele “Tiennes”, zijnde de kalkrotsen in de omgeving van Han-sur-Lesse. Zuiders en hoognoen een dikke twintig graden warmte, hebben ons gezicht moeten insmeren met “factor 10”, ’s avonds zag het zo mooi amberkleurig als de meer dan één jaar oude Orval die we genuttigd hebben. Met een twaalfkoppig groepje naar de Lesse, amper twee luxe- treinen nodig en een korte tec-bus rit vanuit Jemelle naar ons startpunt.
Han-sur-Lesse – Resteigne – Belvaux – Forriéres-sur-Lomme.
Relaas van de tocht:
Start in ‘t centrum van Han-sur-Lesse om 09.50u. Over de “pont de la Liberté” om zo de eerste klim aan te vatten. Over deze “Lessebrug” direct links en zuidwaarts naar de “Tienne Turmont”. Dit kalkrots massief over om daarna steil naar beneden, bijgevolg heel voorzichtig, om uit te komen aan de waterpoel van “Reserve Naturel de Thérimont”, gevoed door de grote beek “Ri d’Ave”. Dit waterloopje een beetje volgend aan aanstonds aan de tweede klim te beginnen. Immer zuiders, het gehuchtje Auffe rechts laten liggen, naar het “bois de Niaux” en het “Res. Forestiére Les Goudrées”. Meer dan honderd meters boven de beek ”Ri d’Ave”, op het hoogste punt van deze ovale heuvel, tijd genomen om de grotachtige kluizenaarswoonst (“l’Autel de la Nature”) van Edm. d’Hoffsmidt (1777/1861) te verkennen. (Altijd leuk om een foto te nemen) Na klimmen komt dalen, logisch, ons laten afzakken naar het “Chateau de Resteigne” aan “La Lesse”. Nog wat vroeg om te middagmalen, samen besloten om nog eens een klimmetje te doen, achter de opgeruimde steengroeve naar omhoog om een honderd meter hoger dan de “Lesse” ons te koesteren in de zon..smakelijk en een prachtig uitzicht. Boven gebleven, het paadje gevolgd aan de rand van honderd meter diepe afgrond, met name “Réserve Naturelle domaniale d’Ellinchamps” met onderweg een paar “points de vue’s” waaronder de meest mooie “Rocher à Pic” (nogmaals onze trekgasten hun werk laten doen) Attention!! : “Il n’y a pas de garde-fou = waarschuwing!! : zonder leuning/balustrade. Goed geraden, weerom dalend naar onze “la Lesse” in het toer. gehuchtje Belvaux. Gedurende één km mee met de asfaltbaan naar de plaats, niet ver daar vandaan, “de Lesse” ondergronds gaat, met mooi zicht op een enorme witte kalkrots “Taille Madame”. Onze pret kon niet op, moesten er wel wat voor doen, aan de langste en meest hoge klim van de dag beginnen, aan de rand van het “Banalbois” en vervolgens door een prachtige natuurlijke “slink” naar het open veld tot “Tilleul de la Chapelle” boven het dorp Wavreille uitkijkend. DAARVOOR DOEN WE HET!! Lui wordt je vanzelf. Voor de laatste maal vandaag een korte pauze genomen, de laatste vier kilometer met veel zwier aangevangen, door nog groene weilanden gestaag naar benden in de vallei van “La Lomme” om te eindigen aan het stationnetje van Forriéres.
In ons gekend “café” rechtover de treinhalte, allen gezellig samen om onze grote dorst te lessen, zeker nu na deze warme en geslaagde “Herfst- stapdag”. Eerst moeten klinken op “den Entree” van onzen Harry welke zich bij ons heeft aangesloten “Welkom in ’t clubje”.
Eén misbaar: hij die ons Orval heeft leren drinken en er niet kan over zwijgen, speelde Judas door op het laatst een ongekend streekbiertje te drinken, uitsluitend om de “glasvorm”, Foei..!!
Nabeschouwing I:
Hoi mannekens en meisjes.
Weeral, waar hebben we het verdiend, zo een prachtig weer om te stappen .De mooie herfstkleuren waren dan wel al voorbij maar toch
pico bello.
Spijtig wel van een afbeller 's morgens al op de trein. Iemand met "DIARETUCUS GIGANTUM VULGARIS"of hoe je het ook noemt, die is wel te verontschuldigen. Ook het bericht van de opname van Willytje zijn vrouw was geen goede mare, weeral afwachten!
Wel een nieuwe kracht toegevoegd aan ons clubje. Hij, Harry was met spikspilternieuwe schoenen vertrokken, en het was hem op het einde van de trip toch niet zo goed bekomen. Maar hij is een volhouder en die blijft wel meegaan denk ik.
De wandeling zelf was weer een belevenis zoals altijd uitgestippeld, geleid en onder kontrole gehouden door de G.G.
Onze afsluiter, zo mogen ze alle weken zijn, mocht er wezen. Een kroeg waar de kastelein ABASSADEUR van de ORVAL is. Voor ons groepje wat moet je meer hebben. Zelfs nog kunnen proeven van een nieuw biertje de dag was geslaagd. Iedereen moe maar tevreden de trein op en terug huiswaarts.
Geniet van de foto's en tot volgende stapdag.
WILLIAM
Nabeschouwing II:
We vallen in herhaling, niks meer te beleven! Te stipte treinen, tec op tijd, mooi weer, prachtige wandeling in goed gezelschap. Niemand die eens wil vallen! Bladeren schoppen dan maar, leuk maar mag niet blijven duren. Ik zal anders weer antennes moeten gaan plaatsen. Stenen laten vervoeren is ook een optie, maar de vervoerder was zonder toiletpapier gevallen, in gans Moerbeke ook nog eens schaarste gemeld. We zouden iemand kunnen bellen om hem aan toiletpapier te helpen, maar hij zit daar goed. Laten zitten dus! Ik zal iets nieuws moeten bedenken. Of een nieuw slachtoffer zoeken, misschien dat Harry nog stenen nodig heeft. Gezien de grote van zijn chateau zou hij wel wat hulp kunnen gebruiken, hij zal het ook zelf niet vragen. Dat hoort niet bij dat soort volk!
Ach ja, mijne “vriend” je weet wel die rare tiest (Equus africanus asinus) de verkondiger van het ware Orval geloof, Orval voor en na, Orval hier en nu, altijd en overal! Wel die gast is het ware geloof kwijt, de loser. We zullen het hem inpeperen, een blik op een ander biertje en hij moet het proeven! Bah! Wat moet zijn vrouw daar dan wel van denken. Een dame welke per ongeluk zijn blikveld kruist en hij vliegt er achter de (Cuculus canorus). Ik hoop dat ze een zweepje heeft met roestte nagels door en knopen in het leer, ander ik wil wel helpen. Ze moet maar bellen, altijd klaar om een “vriend” op het rechte pad te helpen, en zijn geloof in het ware terug te kloppen.
Tot weerziens lezeressen en anderen, hou jullie hart warm voor mij!
Herman
zondag 6 november 2011
Florival (Waals Brabant) – Meerdaalwoud – Sint-Joris-Weert (Vlaams Brabant)
Uitnodiging:
Het moet niet altijd beneden Samber en Maas zijn, eens ietsjes dichter mag ook. Zeker niet minder mooi bij deze prachtige herfstdagen vol zon.
Zoals telkenjare gaan we eens stappen aan de taalgrens tussen Leuven en Ottignies, meer bepaald omgeving Meerdaalwoud: Dit jaar iets dieper afstappen en /of opstappen : in de stopplaatsen St Joris Weert, Pécrot, Florival en/of Archennes. Bij dit droog weer, afwisselend open veld en bos en veel holle wegen, alsook heuvelachtig zonder zware klimmen.. Ik zou zeggen "voor elk wat wils".
Stafkaart 32/ 5.6
Treinuren : Ook eens iets anders, wij houden van variatie: Met de trein naar Dendermonde (vertrek St Niklaas om 07.29u) Vandaar met de trein komende van Kortrijk naar Leuven ( vertrek Gent St P om 07. 50u) en (vertrek Dendermonde om 08.15u) Leuven aankomst om 09.14u met aansluiting om 09.28u naar onze startplaats.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
02 november 2011
Herfstdagen met zomertemperaturen, wij traditioneel naar het Meerdaalwoud, palend aan het Dijledal en langs de spoorlijn Leuven – Ottignies. Speciaal voor onze kleine Willy gedaan maar zonder gevolg, geen dankbaarheid meer onder de mensen.
Florival (Waals Brabant) – Meerdaalwoud – Sint-Joris-Weert (Vlaams Brabant)
Relaas van de tocht: vrij vroege start, om 09.45u vanuit de bosrijke treinstopplaats Florival – een gehuchtje in de Dijlebedding tussen Pécrot “ en Archennes. Begonnen met een klein klimmetje door een holle weg, door het bos “Val Vert” tot aan “Chap. Robert” aan de rand van de nieuwe woonkern Les Sept Bonniers. Vervolgens westwaarts over bolle akkers naar het gehucht Bossut, deel van Bossut-Gottechain. Ook aldaar vastgesteld de woongebieden er rustig en soms verlaten bijliggen, toch even gaan neuzen in het mooi uitziend kerkje. Vandaar noordelijk tussen de velden van “Champ de Bossut” naar de wijk Le Wez horend bij het dorpje Nethen. Aan de beek “le Nethen” met veel honger en goesting onze boterhammen binnengespeeld. Terug op pad, uit dit beekvalleitje opgeklommen naar het Meerdaalwoud, net over de taalgrens Waals/Vlaams Brabant aan “ferme des Douze Bonniers” en het gebouw van het bosbeheer “Le Tracé/ Het Spoor”. Vanaf hier veel met de natte vinger gewerkt, de kleine paadjes opgezocht met regelmatig holle wegen, de grote rechte verharde wegen meestal gemeden. Eerst richting “Warandevijver” tot tegen de drukke N25 die het woud in tweeën snijdt. Nu parallel mee, op grote afstand blijvend en het geluid mijdend, naar het hoogste punt van dit gebied, de “Tomberg”, prachtig met grote grove den en tweemeters hoge varens in herfsttooi. Nu van oost naar west, deze “groene long” door, vol bewondering opkijkend naar de statige kaarsrechte en dikke eiken en beuken.. Superbe op deze schitterende herfstdag.. DAARVOOR DOEN WE HET !! Ten laatste, even afgeweken naar de vijvers van “De Kluis” (een zeer gekend Scoutkamp), mee met de g.r. tekens naar Sint-Joris-Weert, de eindmeet van onze tocht.
Eén kroeg voor ons is genoeg, als ze maar open is en we gezellig kunnen samen zitten en nagenieten.
Nancy, de goed uitziende bazin heeft daar aan meegedaan.. goed geserveerde Orval in het origineel Orvalglas en genoeg in voorraad.. man..man.. man.. Lekkerrrr!!. Café genaamd “In de rapte”, voor ons was het “in de volle rust”.
De mooie beelden van onze trekkers spreken voor zich, hebben Dany en William dan ook de nodige tijd gegeven om de herfstkleuren met al hun pracht in hun “bakske” te ordenen, geniet ervan. Toch één domper op de feestvreugde, ons Francine vond de trip maar “zus en zo” maar kreeg geen gelijk van mijn gezelschap, zelfs niet van haar slaafse Herman.. Ze heeft er zich dan maar letterlijk en figuurlijk bij neergelegd, spijtig geen foto daarvan. Wat onze staartlopers betreft, niet meer hand in hand maar meters uit elkander, zou de komst van Harry daarvoor iets tussen zitten.
Oproep van ons Godi en William: Hou 11 November vrij !! Zij vragen om mee te stappen met hun vereniging en dit ten voordele van “Make à Wish” vertrek en aankomst in Belsele – bedoeling is om de 12 km rond te maken met vertrek in de late voormiddag – verdere gegevens volgen met de oproep van volgende Woensdag. Groetjes Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.
Waar verdienen we het. Een prachtig weer, lichte mist s’ morgens, daarna zon, af en toe een wolkje maar geen regen, zoals gezegd je moet het verdienen elke wandeling opnieuw.
De trip zelf was door de hogergenoemde weersomstandigheden af,
met een onbeschrijfelijke kleurenpracht van jewelste. Onder kundige leiding van de Grote Goeroe die het nu allemaal zelf moest doen(de 2 adjuncten waren niet in het bezit van het nodige gidsmateriaal en zijn daarom verontschuldigd.)
Maar toch een sinistere opmerking van de enige dame in het gezelschap,
zij zou het zeggen en heeft dat dan ook gedaan, zij.....vond het een
eentonige bedoening . Stel je voor zeg die durft nogal. Onze G G liep
rood aan, was in alle staten maar heeft het dan toch diplomatisch
opgelost, hij zweeg dan maar.
Onderweg nog de spijtige mededeling gekregen dat Sonja haar man
Andre is opgenomen in het ziekenhuis. Ook van onze bionische man
die nu momenteel als niet bionisch verder moet doen, we wensen
hen allen sterkte in deze moeilijke tijden.
De afsluiter was er eentje om op terug te kijken zie maar de foto van
de cafebazin meer commentaar moet ik daar niet op geven.
En dan in het station van Leuven. Russel die in de steek wordt gelaten
door Jack, er beginnen breuken te komen in hun vriendschap, we zien wel wat de toekomst brengt.
Geniet van de foto's en tot volgende wandeling
William
Nabeschouwing II:
Zondag, blogdag, niets kan mij stoppen. Nu ja misschien één of andere microbe. Je ziet ze niet, je hoort ze niet, je zoekt ze niet en vraagt er niet naar en toch dringen ze ongevraagd je body binnen. Met als resultaat je voelt je als een uitgewrongen oude schoteldoek. Je longen piepen als een nooit onderhouden schuurdeur die 60 jaar buiten in alle weer en wind heeft gestaan. Ik denk dat ik mij vandaag ga neervlijen in mijn zetel en mij een nog beetje meer ziek houden dan ik mij voel, daarbij hopend op zachte strelende warmte. Je weet nooit hoe een oude vos een kippetje kan vangen. Wij mannen zijn ten slotte het zwakke geslacht!
Stappen, daar moet het hier over gaan. Het begint afgezaagd te klinken maar het was één van de klassiekers, het was af, in feite te mooi om waar te zijn. Je kan spijkers op laag water gaan zoeken, maar het moeten dan wel spijkers met koppen zijn. Dus niks daarover, flauw ik weet het!
Over de medestappers, niks nieuws onder de zon. Oude krolse beren in de achterhoede, knorrend en zagend over God en klein Pierke. Vooraan een leider welke zijn zoveelste jeugd herbeleeft. Wij zijn volgelingen, volgden en zagen dat het goed was.
Over de après kan ik ook kort zijn, moge het alle weken zo zijn.
Mijn zetel wacht, er moet grog gedronken worden tegen de wilde beesten, aperitief om voldoende appetijt te krijgen, wijn om eten door te spoelen, en een digestief om af te ronden.
Een digestief is een drankje dat na de maaltijd gedronken wordt en dat de spijsvertering bevordert. Het wordt afzonderlijk of tegelijk met de koffie gedronken:
Armagnac
Becherovka
Bitter
Calvados
Cognac
Elixir d'Anvers
Jägermeister
Likeur
Limoncello
Sheridan's
Whisky
Ik weet niet of ik volgende woensdag al genezen (lees nuchter) zal zijn!
Herman.
Het moet niet altijd beneden Samber en Maas zijn, eens ietsjes dichter mag ook. Zeker niet minder mooi bij deze prachtige herfstdagen vol zon.
Zoals telkenjare gaan we eens stappen aan de taalgrens tussen Leuven en Ottignies, meer bepaald omgeving Meerdaalwoud: Dit jaar iets dieper afstappen en /of opstappen : in de stopplaatsen St Joris Weert, Pécrot, Florival en/of Archennes. Bij dit droog weer, afwisselend open veld en bos en veel holle wegen, alsook heuvelachtig zonder zware klimmen.. Ik zou zeggen "voor elk wat wils".
Stafkaart 32/ 5.6
Treinuren : Ook eens iets anders, wij houden van variatie: Met de trein naar Dendermonde (vertrek St Niklaas om 07.29u) Vandaar met de trein komende van Kortrijk naar Leuven ( vertrek Gent St P om 07. 50u) en (vertrek Dendermonde om 08.15u) Leuven aankomst om 09.14u met aansluiting om 09.28u naar onze startplaats.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
02 november 2011
Herfstdagen met zomertemperaturen, wij traditioneel naar het Meerdaalwoud, palend aan het Dijledal en langs de spoorlijn Leuven – Ottignies. Speciaal voor onze kleine Willy gedaan maar zonder gevolg, geen dankbaarheid meer onder de mensen.
Florival (Waals Brabant) – Meerdaalwoud – Sint-Joris-Weert (Vlaams Brabant)
Relaas van de tocht: vrij vroege start, om 09.45u vanuit de bosrijke treinstopplaats Florival – een gehuchtje in de Dijlebedding tussen Pécrot “ en Archennes. Begonnen met een klein klimmetje door een holle weg, door het bos “Val Vert” tot aan “Chap. Robert” aan de rand van de nieuwe woonkern Les Sept Bonniers. Vervolgens westwaarts over bolle akkers naar het gehucht Bossut, deel van Bossut-Gottechain. Ook aldaar vastgesteld de woongebieden er rustig en soms verlaten bijliggen, toch even gaan neuzen in het mooi uitziend kerkje. Vandaar noordelijk tussen de velden van “Champ de Bossut” naar de wijk Le Wez horend bij het dorpje Nethen. Aan de beek “le Nethen” met veel honger en goesting onze boterhammen binnengespeeld. Terug op pad, uit dit beekvalleitje opgeklommen naar het Meerdaalwoud, net over de taalgrens Waals/Vlaams Brabant aan “ferme des Douze Bonniers” en het gebouw van het bosbeheer “Le Tracé/ Het Spoor”. Vanaf hier veel met de natte vinger gewerkt, de kleine paadjes opgezocht met regelmatig holle wegen, de grote rechte verharde wegen meestal gemeden. Eerst richting “Warandevijver” tot tegen de drukke N25 die het woud in tweeën snijdt. Nu parallel mee, op grote afstand blijvend en het geluid mijdend, naar het hoogste punt van dit gebied, de “Tomberg”, prachtig met grote grove den en tweemeters hoge varens in herfsttooi. Nu van oost naar west, deze “groene long” door, vol bewondering opkijkend naar de statige kaarsrechte en dikke eiken en beuken.. Superbe op deze schitterende herfstdag.. DAARVOOR DOEN WE HET !! Ten laatste, even afgeweken naar de vijvers van “De Kluis” (een zeer gekend Scoutkamp), mee met de g.r. tekens naar Sint-Joris-Weert, de eindmeet van onze tocht.
Eén kroeg voor ons is genoeg, als ze maar open is en we gezellig kunnen samen zitten en nagenieten.
Nancy, de goed uitziende bazin heeft daar aan meegedaan.. goed geserveerde Orval in het origineel Orvalglas en genoeg in voorraad.. man..man.. man.. Lekkerrrr!!. Café genaamd “In de rapte”, voor ons was het “in de volle rust”.
De mooie beelden van onze trekkers spreken voor zich, hebben Dany en William dan ook de nodige tijd gegeven om de herfstkleuren met al hun pracht in hun “bakske” te ordenen, geniet ervan. Toch één domper op de feestvreugde, ons Francine vond de trip maar “zus en zo” maar kreeg geen gelijk van mijn gezelschap, zelfs niet van haar slaafse Herman.. Ze heeft er zich dan maar letterlijk en figuurlijk bij neergelegd, spijtig geen foto daarvan. Wat onze staartlopers betreft, niet meer hand in hand maar meters uit elkander, zou de komst van Harry daarvoor iets tussen zitten.
Oproep van ons Godi en William: Hou 11 November vrij !! Zij vragen om mee te stappen met hun vereniging en dit ten voordele van “Make à Wish” vertrek en aankomst in Belsele – bedoeling is om de 12 km rond te maken met vertrek in de late voormiddag – verdere gegevens volgen met de oproep van volgende Woensdag. Groetjes Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.
Waar verdienen we het. Een prachtig weer, lichte mist s’ morgens, daarna zon, af en toe een wolkje maar geen regen, zoals gezegd je moet het verdienen elke wandeling opnieuw.
De trip zelf was door de hogergenoemde weersomstandigheden af,
met een onbeschrijfelijke kleurenpracht van jewelste. Onder kundige leiding van de Grote Goeroe die het nu allemaal zelf moest doen(de 2 adjuncten waren niet in het bezit van het nodige gidsmateriaal en zijn daarom verontschuldigd.)
Maar toch een sinistere opmerking van de enige dame in het gezelschap,
zij zou het zeggen en heeft dat dan ook gedaan, zij.....vond het een
eentonige bedoening . Stel je voor zeg die durft nogal. Onze G G liep
rood aan, was in alle staten maar heeft het dan toch diplomatisch
opgelost, hij zweeg dan maar.
Onderweg nog de spijtige mededeling gekregen dat Sonja haar man
Andre is opgenomen in het ziekenhuis. Ook van onze bionische man
die nu momenteel als niet bionisch verder moet doen, we wensen
hen allen sterkte in deze moeilijke tijden.
De afsluiter was er eentje om op terug te kijken zie maar de foto van
de cafebazin meer commentaar moet ik daar niet op geven.
En dan in het station van Leuven. Russel die in de steek wordt gelaten
door Jack, er beginnen breuken te komen in hun vriendschap, we zien wel wat de toekomst brengt.
Geniet van de foto's en tot volgende wandeling
William
Nabeschouwing II:
Zondag, blogdag, niets kan mij stoppen. Nu ja misschien één of andere microbe. Je ziet ze niet, je hoort ze niet, je zoekt ze niet en vraagt er niet naar en toch dringen ze ongevraagd je body binnen. Met als resultaat je voelt je als een uitgewrongen oude schoteldoek. Je longen piepen als een nooit onderhouden schuurdeur die 60 jaar buiten in alle weer en wind heeft gestaan. Ik denk dat ik mij vandaag ga neervlijen in mijn zetel en mij een nog beetje meer ziek houden dan ik mij voel, daarbij hopend op zachte strelende warmte. Je weet nooit hoe een oude vos een kippetje kan vangen. Wij mannen zijn ten slotte het zwakke geslacht!
Stappen, daar moet het hier over gaan. Het begint afgezaagd te klinken maar het was één van de klassiekers, het was af, in feite te mooi om waar te zijn. Je kan spijkers op laag water gaan zoeken, maar het moeten dan wel spijkers met koppen zijn. Dus niks daarover, flauw ik weet het!
Over de medestappers, niks nieuws onder de zon. Oude krolse beren in de achterhoede, knorrend en zagend over God en klein Pierke. Vooraan een leider welke zijn zoveelste jeugd herbeleeft. Wij zijn volgelingen, volgden en zagen dat het goed was.
Over de après kan ik ook kort zijn, moge het alle weken zo zijn.
Mijn zetel wacht, er moet grog gedronken worden tegen de wilde beesten, aperitief om voldoende appetijt te krijgen, wijn om eten door te spoelen, en een digestief om af te ronden.
Een digestief is een drankje dat na de maaltijd gedronken wordt en dat de spijsvertering bevordert. Het wordt afzonderlijk of tegelijk met de koffie gedronken:
Armagnac
Becherovka
Bitter
Calvados
Cognac
Elixir d'Anvers
Jägermeister
Likeur
Limoncello
Sheridan's
Whisky
Ik weet niet of ik volgende woensdag al genezen (lees nuchter) zal zijn!
Herman.
zaterdag 29 oktober 2011
Yvoir – La Meuse – Le Bocq – Bauche – Evrehailles – Yvoir.
Oproep:
• Zoals Herman in zijn "blog" vermeldt, het zal woensdag een feestwandeling worden. Doe het voor "Hem", William trekt woensdag 2 X aan de "toogbel" (heeft hij me toch beloofd) éénmaal voor zijn "Verjaardag" en éénmaal voor "Vijfendertig jaar Ardennenstapper" man..man..man..geen misére maar feestvreugde.
• Heb er daarom iets uitgekozen waar we na het stappen gezellig kunnen samenzitten en uit een bord eten in plaats van boterhammen op de trein. Gevraagd bij "Chez Jeanninne" om een forelbereiding, zo een riviervis van kop tot staart op je schotel lusten de meesten van ons wel.
• Daarom vraag ik aan degenen die woensdag deelnemen om een mailtje te zenden (liefst vóór maandagavond) met de bevestiging dat je "La Truite" kiest.
• Wat de tocht betreft, gaan stappen in de omgeving van Yvoir en zeker eindigen in dit stadje waar het riviertje "Le Bocq" in de stroom "La Meuse" uitmondt.
• Stafkaarten: 53 / 3.4 en 53 / 7.8.
• Treinuren: Vertrekken één uur later dan gewoonlijk, met den I.C. vanuit St Niklaas (vertrek om 07.30u) naar onze "Hoofdstad Brussel" en vervolgens richting Dinant.
Relaas der feiten:
26 oktober 2011
Oproep woensdag stapdag/feestdag goed opgevolgd, proficiat aan allen die er bijwaren. Eén iemand hebben we zeker gemist, ons Sonja (zus van ons Godi)..haar optimisme en haar doorzetting..zullen haar misschien zien op wandeling van 11 nov. (nat. feestdag), geven haar dan een dikke knuffel en veel sterkte.
Deden het voor “Hem”, niet enkel voor zijn verjaardag maar ook voor “Vijfendertig jaar Ardennenstapper”. Iedereen bleef met graagte een uur langer dan naar gewoonte om al drinkend, zingend en lekker etend ..”Hem” te plezieren. Om de finesse van dit leuke “braspartijtje” neer te pennen, laat ik over aan onze P.R. man Herman die “Hem” nu definitief in zijn armen gesloten heeft. (ontroerend mooi – Francine en Godi , pas op dat ze niet gaan samenwonen) Eén spijtig voorval, enkel “Hem” met een fototoestel, onze Dany zijne uitleg, heb het anders “altijd” bij, maar nu “weer” niet.
Yvoir – La Meuse – Le Bocq – Bauche – Evrehailles – Yvoir.
Relaas van de tocht:
Van de trein te Yvoir om 10.40u, stralend stapweertje en opgewacht door Anita en Karel welke een weekje in “Le Crupet” vertoeven. Met ons zestienen, 5 meisjes en 11 jongens, eerst door het rustieke dorpsplein om verder, mee met de spoorlijn naar Godinne en de Maasboord volgend tot tegen “Rocher du Fau”. Deze steile witte kalkrotsen niet onderdoor maar 90° rechts om aan een eerste klim te beginnen naar het gehuchtje Triconte met onderweg een mooi zicht op de Maasvallei. Aan een “vierweegs” een onduidelijke aanwijzing gezien aangaande “Tir à balles 26 okt.” Maar niemand gezien of gehoord en geen enkel paadje afgespannen. Wij verder in het woud “bois d’Anway”, meer bepaald in het gedeelte “bois domaniale de Triconte” om zo in een grote bocht uit te komen aan de vroeger “fme d’Ahinvaux”, nu een Gîte. Prachtig zicht op de golvende en zonovergoten weilanden vol met verre familieleden van “Hem”, ook deze lieve vriendjes mochten meevieren en samen op de foto. Daar wel een “jagersknecht” zien opduiken, een “compromis” gesloten, wij naar het riviertje “Le Bocq” te Marteau Feuillen met zijn “Instit. Sacrè Coeur”. In de vervallen hovingen van dit “Pelgrimsoord” onze brooddoos leeggegeten. Wij verder, noodgedwongen langs een rustige asfaltweg, naar Bauche maar wel met “den Bocq” naast ons en onder “Les roches de Fumy”. Het dorpje Bauche door, eerst langs het “Ancien Station” en zo naar “Chap. St. Antoine” en de “Ancien Moulin”. (Deze vroegere spoorlijn 128 in de vallei van “Le Bocq” van Yvoir naar Ciney moet toeristisch gezien prachtig geweest zijn – luister naar de stationsnamen – Bauche, Punode, Dorinne – Durnal – Spontin enz. – tussen Yvoir en Durnal 10 X over de rivier en meermaals ondergronds om een grote rivierbocht af te snijden) Een laatste maal onze krachten bijgevuld om Bauche te verlaten, nog eens een ferme bergop langs “Tienne du Taureau”, naar het veel hoger gelegen “geklasseerd” dorpje Evrehailles. Deze woonkern nog maar eens door, verveelt nooit, rondgewandeld langs de kasteelhoeve en zo over de baan N937 naar de Maasvallei. Minstens twee x per jaar doen we het, het “Réserve Naturelle de Champalle”, hoog boven “La Meuse” en op “Rocher de Champalle” – met dit herfstweer = super mooi (DAAVOOR DOEN WE HET!!) Met zijn allen voorzichtig langs de rotspartijtjes en de diepe afgrond naar Yvoir. (Wilden niemand achterlaten om het feest te missen – wisten dat er beneden aan de Maas in het centrum van Yvoir ons iets moois en lekkers te wachten stond, wij mee met “Hem”.
Vermaak jullie met de prachtige foto’s, lees met genot de nabeschouwingen van “Hem” en zijn boezemvriend (als ze nu ook maar niet “hand in hand” honderden meters achter ons gaan lopen), Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.
Wat een heugelijke dag, een om in de wandel- analen neer te pennen. Een bijna voltallige groep, stel je voor 16 stuks, allen gemotiveerd om te wandelen maar vooral om de APRES mee te maken.
Maar eerst over onze wandeling: Onze Willy terug van de partij voor een tocht van bijna 16km. Wat zullen de resultaten zijn? Achteraf horen we dat nog wel, maar hij was tevreden en wij ook. De trip verliep bij prachtig weer, mooie panorama's zoals gezegd een leuk gezelschap, en met zoals gewoonlijk onze vaste hekkensluiters Jack en Russel (die Gody wel in bescherming hebben genomen) in eeuwige discussie over .....
Het mag gezegd zijn de APRES werd door iedereen gesmaakt. Een TRUTTEN met een natje om je duimen en vingers af .....
Dit alles was door de Grote Goeroe met medewerking van de Bio-nische Man grondig voorbereid. En dan het voorlezen van de brief door mijn beste vriend(???????) en medestapper de 3de in bevel over mijn goede (2 blz A4 leeg) en slechte(2blz A4 vol) daden.
Ook had hij het over mijn bevordering in de orde van de EQUUS AFRICANIS ASINUS en de STRIX ALUCO, wat een eer!!!!
Meer kan ik er niet aan toevoegen het is mij emotioneel te zwaar. Geniet van de foto's en tot volgende wandeling.
William en Gody
Nabeschouwing II:
Hieronder mijn ode aan de jarige sloeber, zodat ze voor eeuwig op het WWW zal blijven bestaan! De kans is groot dat deze ode verplichte lectuur wordt voor al wat aan de unief rondzwalpt, opdat zij er zouden uit leren en zeker zijn spoor niet zouden volgen.
- Dan over de verdwenen velletjes welke zijn goede kanten zouden moeten belichten, mijn printer weigert gewoon ze af te drukken. (zeer wijze machine)
- Zijn slechte kanten daarentegen zijn vastgelegd op papier (niet voor publicatie geschikt). Maar ik wil hem waarschuwen, moest er mij de eerste honderd jaar ook maar iets overkomen, er is een verzegelde copy aan drie notarissen bezorgd. Ook drie belangrijke bladen hebben een copy klaarliggen om te publiceren in geval mij ook maar iets overkomt gedurende de vastgestelde tijd. (diezelfde 100 jaar)
- De weekbladen zijn: Panorama, Story en Dag Allemaal. Bij publicatie zal het zijn van Dag William!
Beste William,
Onder zware emotionele en fysieke druk ben ik verplicht om ook over jou enige tekst en duiding te geven bij deze gelegenheid. “Het moet goed zijn Herman, maak er een fijn mens van”. Pffttt!!!!
Eerst en vooral en je kent mij. Is niet de bedoeling om je ook maar op enig vlak pijn te doen of te beledigen! Iedere gelijkenis met nog levende of reeds overledene personen berust op louter toeval en zij kunnen niet ter verantwoording geroepen worden. Ik ook niet, ik ben maar de boodschapper van alles wat mij ingefluisterd werd. Maar soms kan de waarheid hard zijn. En het is op dagen zoals vandaag dat, en het moet gezegd je je vrienden leert kennen en waarderen. Wees niet bang, de censuur heeft mij verplicht om niks te schrijven over de vorige 60 jaar, niks dat je ego kan schaden, noch iets te vermelden of te zeggen over een zekere vogel zijnde:
De bosuil (Strix aluco) is een vogel uit de orde van uilen (Strigiformes). Ze komen algemeen voor in bossen, parken en tuinen. Meestal jagen ze 's nachts. Toch zijn ze soms ook overdag te zien als ze geplaagd worden door kleine vogels die hen proberen te verjagen. De kleur van de bosuil varieert van bruin tot grijs. Ze zijn gestreept, hebben zwarte ogen, een enigszins gedrongen vorm en beschikken niet over oorpluimen.
Waar zit die deugniet weeral
Ook sommige dieren op vier poten mogen niet vermeld worden bijvoorbeeld:
Equus Africanus Asinus, deze is lid van de familie van paardachtigen en heeft als kenmerken lange oren, een pluim aan het eind van de staart, en een groot ...
Niks daarover, ook de jaren voor dit zijn gewist, je wordt als het ware herboren, dus dat zit al goed.
- Laat ons beginnen met jou te helpen afscheid te nemen van je (60) zestigste levensjaar en je 61ste te verwelkomen, waar zijn vrienden anders voor?
Er is me van hogerhand gevraagd om je goede eigenschappen, je speciale gaven, kortom je helemaal in het licht te zetten en dat hier te verduidelijken voor je talrijke en trouwe fans.
Na lang gepeins en mijn twee hersencellen aan het werk gezet te hebben heb ik één vel A4 formaat, aan beide zijden bedrukt met alleen maar goede gaven.
- Ziehier het resultaat: een leeg blad!
Veel sneller ging het om al jouw iets of wat slechtere kantjes te herinneren en op papier te zetten, een opgave. Jawel jarige twee A4 formaat vellen, en dan heb ik de meest gruwelijke feiten nog weggelaten. Verschillende malen heb ik moeten stoppen omdat het mij teveel werd.
- Ziehier het resultaat: twee volle bladen!
We vieren vandaag niet alleen dat hij 61 geworden is, maar ook dat hij hier al 35 jaar rondgezworven heeft als stapper. Je zou het hem niet aanzeggen maar als je rekent op een 50tal wandelingen per jaar gemiddeld maal laat ons mild zijn 18km per keer. Dan heeft deze “Cuculus Canorus” hier zo’n 31.500km rondgevlogen. Ik zou zeggen plak allemaal twee maal in de handen, want zoveel is dat ook niet als je bedenkt dat de gemiddelde auto diezelfde afstand aflegt op twee jaar.
Dan is er nog het feit en dat moet gezegd: hij leerde de stappers Orval drinken, ook weer niks om fier op te zijn, je spitsbroeders tot de drank verleiden. Maar toch laat ons toch maar eens rekenen:
35 jaar, 50 maal per jaar en 3 stuks per keer is wel 5250 Orvals. In cijfers betekent het en dit gaat pijn doen 173.250 cl, of nog beter 1.732,50 liter. In bakken uitgedrukt 218,75 laat ons zeggen dat hij vandaag de kaap van de 218 afsluit. En dan zwijg ik nog over al wat hij achter zijn kiezen heeft gekieperd zonder stapgenot, zonder te spreken over de keren dat hij de derde niet als laatste voor die dag zag. Stiepelzat moet hij zijn.
Kameraden dit is dus een ernstige oproep om de deze “Equus Africanus Asinus” je weet wel, die met een groot … te redden.
Als je ook maar iets van alcohol in zijn omgeving ziet, neem het hem af, neem het liever tot u en red hem, hij is de laatste van een uitstervend ras.
William het ga je goed en geniet samen met je echtgenote, familie en ons nog een beetje verder van dit leven!
Herman
• Zoals Herman in zijn "blog" vermeldt, het zal woensdag een feestwandeling worden. Doe het voor "Hem", William trekt woensdag 2 X aan de "toogbel" (heeft hij me toch beloofd) éénmaal voor zijn "Verjaardag" en éénmaal voor "Vijfendertig jaar Ardennenstapper" man..man..man..geen misére maar feestvreugde.
• Heb er daarom iets uitgekozen waar we na het stappen gezellig kunnen samenzitten en uit een bord eten in plaats van boterhammen op de trein. Gevraagd bij "Chez Jeanninne" om een forelbereiding, zo een riviervis van kop tot staart op je schotel lusten de meesten van ons wel.
• Daarom vraag ik aan degenen die woensdag deelnemen om een mailtje te zenden (liefst vóór maandagavond) met de bevestiging dat je "La Truite" kiest.
• Wat de tocht betreft, gaan stappen in de omgeving van Yvoir en zeker eindigen in dit stadje waar het riviertje "Le Bocq" in de stroom "La Meuse" uitmondt.
• Stafkaarten: 53 / 3.4 en 53 / 7.8.
• Treinuren: Vertrekken één uur later dan gewoonlijk, met den I.C. vanuit St Niklaas (vertrek om 07.30u) naar onze "Hoofdstad Brussel" en vervolgens richting Dinant.
Relaas der feiten:
26 oktober 2011
Oproep woensdag stapdag/feestdag goed opgevolgd, proficiat aan allen die er bijwaren. Eén iemand hebben we zeker gemist, ons Sonja (zus van ons Godi)..haar optimisme en haar doorzetting..zullen haar misschien zien op wandeling van 11 nov. (nat. feestdag), geven haar dan een dikke knuffel en veel sterkte.
Deden het voor “Hem”, niet enkel voor zijn verjaardag maar ook voor “Vijfendertig jaar Ardennenstapper”. Iedereen bleef met graagte een uur langer dan naar gewoonte om al drinkend, zingend en lekker etend ..”Hem” te plezieren. Om de finesse van dit leuke “braspartijtje” neer te pennen, laat ik over aan onze P.R. man Herman die “Hem” nu definitief in zijn armen gesloten heeft. (ontroerend mooi – Francine en Godi , pas op dat ze niet gaan samenwonen) Eén spijtig voorval, enkel “Hem” met een fototoestel, onze Dany zijne uitleg, heb het anders “altijd” bij, maar nu “weer” niet.
Yvoir – La Meuse – Le Bocq – Bauche – Evrehailles – Yvoir.
Relaas van de tocht:
Van de trein te Yvoir om 10.40u, stralend stapweertje en opgewacht door Anita en Karel welke een weekje in “Le Crupet” vertoeven. Met ons zestienen, 5 meisjes en 11 jongens, eerst door het rustieke dorpsplein om verder, mee met de spoorlijn naar Godinne en de Maasboord volgend tot tegen “Rocher du Fau”. Deze steile witte kalkrotsen niet onderdoor maar 90° rechts om aan een eerste klim te beginnen naar het gehuchtje Triconte met onderweg een mooi zicht op de Maasvallei. Aan een “vierweegs” een onduidelijke aanwijzing gezien aangaande “Tir à balles 26 okt.” Maar niemand gezien of gehoord en geen enkel paadje afgespannen. Wij verder in het woud “bois d’Anway”, meer bepaald in het gedeelte “bois domaniale de Triconte” om zo in een grote bocht uit te komen aan de vroeger “fme d’Ahinvaux”, nu een Gîte. Prachtig zicht op de golvende en zonovergoten weilanden vol met verre familieleden van “Hem”, ook deze lieve vriendjes mochten meevieren en samen op de foto. Daar wel een “jagersknecht” zien opduiken, een “compromis” gesloten, wij naar het riviertje “Le Bocq” te Marteau Feuillen met zijn “Instit. Sacrè Coeur”. In de vervallen hovingen van dit “Pelgrimsoord” onze brooddoos leeggegeten. Wij verder, noodgedwongen langs een rustige asfaltweg, naar Bauche maar wel met “den Bocq” naast ons en onder “Les roches de Fumy”. Het dorpje Bauche door, eerst langs het “Ancien Station” en zo naar “Chap. St. Antoine” en de “Ancien Moulin”. (Deze vroegere spoorlijn 128 in de vallei van “Le Bocq” van Yvoir naar Ciney moet toeristisch gezien prachtig geweest zijn – luister naar de stationsnamen – Bauche, Punode, Dorinne – Durnal – Spontin enz. – tussen Yvoir en Durnal 10 X over de rivier en meermaals ondergronds om een grote rivierbocht af te snijden) Een laatste maal onze krachten bijgevuld om Bauche te verlaten, nog eens een ferme bergop langs “Tienne du Taureau”, naar het veel hoger gelegen “geklasseerd” dorpje Evrehailles. Deze woonkern nog maar eens door, verveelt nooit, rondgewandeld langs de kasteelhoeve en zo over de baan N937 naar de Maasvallei. Minstens twee x per jaar doen we het, het “Réserve Naturelle de Champalle”, hoog boven “La Meuse” en op “Rocher de Champalle” – met dit herfstweer = super mooi (DAAVOOR DOEN WE HET!!) Met zijn allen voorzichtig langs de rotspartijtjes en de diepe afgrond naar Yvoir. (Wilden niemand achterlaten om het feest te missen – wisten dat er beneden aan de Maas in het centrum van Yvoir ons iets moois en lekkers te wachten stond, wij mee met “Hem”.
Vermaak jullie met de prachtige foto’s, lees met genot de nabeschouwingen van “Hem” en zijn boezemvriend (als ze nu ook maar niet “hand in hand” honderden meters achter ons gaan lopen), Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.
Wat een heugelijke dag, een om in de wandel- analen neer te pennen. Een bijna voltallige groep, stel je voor 16 stuks, allen gemotiveerd om te wandelen maar vooral om de APRES mee te maken.
Maar eerst over onze wandeling: Onze Willy terug van de partij voor een tocht van bijna 16km. Wat zullen de resultaten zijn? Achteraf horen we dat nog wel, maar hij was tevreden en wij ook. De trip verliep bij prachtig weer, mooie panorama's zoals gezegd een leuk gezelschap, en met zoals gewoonlijk onze vaste hekkensluiters Jack en Russel (die Gody wel in bescherming hebben genomen) in eeuwige discussie over .....
Het mag gezegd zijn de APRES werd door iedereen gesmaakt. Een TRUTTEN met een natje om je duimen en vingers af .....
Dit alles was door de Grote Goeroe met medewerking van de Bio-nische Man grondig voorbereid. En dan het voorlezen van de brief door mijn beste vriend(???????) en medestapper de 3de in bevel over mijn goede (2 blz A4 leeg) en slechte(2blz A4 vol) daden.
Ook had hij het over mijn bevordering in de orde van de EQUUS AFRICANIS ASINUS en de STRIX ALUCO, wat een eer!!!!
Meer kan ik er niet aan toevoegen het is mij emotioneel te zwaar. Geniet van de foto's en tot volgende wandeling.
William en Gody
Nabeschouwing II:
Hieronder mijn ode aan de jarige sloeber, zodat ze voor eeuwig op het WWW zal blijven bestaan! De kans is groot dat deze ode verplichte lectuur wordt voor al wat aan de unief rondzwalpt, opdat zij er zouden uit leren en zeker zijn spoor niet zouden volgen.
- Dan over de verdwenen velletjes welke zijn goede kanten zouden moeten belichten, mijn printer weigert gewoon ze af te drukken. (zeer wijze machine)
- Zijn slechte kanten daarentegen zijn vastgelegd op papier (niet voor publicatie geschikt). Maar ik wil hem waarschuwen, moest er mij de eerste honderd jaar ook maar iets overkomen, er is een verzegelde copy aan drie notarissen bezorgd. Ook drie belangrijke bladen hebben een copy klaarliggen om te publiceren in geval mij ook maar iets overkomt gedurende de vastgestelde tijd. (diezelfde 100 jaar)
- De weekbladen zijn: Panorama, Story en Dag Allemaal. Bij publicatie zal het zijn van Dag William!
Beste William,
Onder zware emotionele en fysieke druk ben ik verplicht om ook over jou enige tekst en duiding te geven bij deze gelegenheid. “Het moet goed zijn Herman, maak er een fijn mens van”. Pffttt!!!!
Eerst en vooral en je kent mij. Is niet de bedoeling om je ook maar op enig vlak pijn te doen of te beledigen! Iedere gelijkenis met nog levende of reeds overledene personen berust op louter toeval en zij kunnen niet ter verantwoording geroepen worden. Ik ook niet, ik ben maar de boodschapper van alles wat mij ingefluisterd werd. Maar soms kan de waarheid hard zijn. En het is op dagen zoals vandaag dat, en het moet gezegd je je vrienden leert kennen en waarderen. Wees niet bang, de censuur heeft mij verplicht om niks te schrijven over de vorige 60 jaar, niks dat je ego kan schaden, noch iets te vermelden of te zeggen over een zekere vogel zijnde:
De bosuil (Strix aluco) is een vogel uit de orde van uilen (Strigiformes). Ze komen algemeen voor in bossen, parken en tuinen. Meestal jagen ze 's nachts. Toch zijn ze soms ook overdag te zien als ze geplaagd worden door kleine vogels die hen proberen te verjagen. De kleur van de bosuil varieert van bruin tot grijs. Ze zijn gestreept, hebben zwarte ogen, een enigszins gedrongen vorm en beschikken niet over oorpluimen.
Waar zit die deugniet weeral
Ook sommige dieren op vier poten mogen niet vermeld worden bijvoorbeeld:
Equus Africanus Asinus, deze is lid van de familie van paardachtigen en heeft als kenmerken lange oren, een pluim aan het eind van de staart, en een groot ...
Niks daarover, ook de jaren voor dit zijn gewist, je wordt als het ware herboren, dus dat zit al goed.
- Laat ons beginnen met jou te helpen afscheid te nemen van je (60) zestigste levensjaar en je 61ste te verwelkomen, waar zijn vrienden anders voor?
Er is me van hogerhand gevraagd om je goede eigenschappen, je speciale gaven, kortom je helemaal in het licht te zetten en dat hier te verduidelijken voor je talrijke en trouwe fans.
Na lang gepeins en mijn twee hersencellen aan het werk gezet te hebben heb ik één vel A4 formaat, aan beide zijden bedrukt met alleen maar goede gaven.
- Ziehier het resultaat: een leeg blad!
Veel sneller ging het om al jouw iets of wat slechtere kantjes te herinneren en op papier te zetten, een opgave. Jawel jarige twee A4 formaat vellen, en dan heb ik de meest gruwelijke feiten nog weggelaten. Verschillende malen heb ik moeten stoppen omdat het mij teveel werd.
- Ziehier het resultaat: twee volle bladen!
We vieren vandaag niet alleen dat hij 61 geworden is, maar ook dat hij hier al 35 jaar rondgezworven heeft als stapper. Je zou het hem niet aanzeggen maar als je rekent op een 50tal wandelingen per jaar gemiddeld maal laat ons mild zijn 18km per keer. Dan heeft deze “Cuculus Canorus” hier zo’n 31.500km rondgevlogen. Ik zou zeggen plak allemaal twee maal in de handen, want zoveel is dat ook niet als je bedenkt dat de gemiddelde auto diezelfde afstand aflegt op twee jaar.
Dan is er nog het feit en dat moet gezegd: hij leerde de stappers Orval drinken, ook weer niks om fier op te zijn, je spitsbroeders tot de drank verleiden. Maar toch laat ons toch maar eens rekenen:
35 jaar, 50 maal per jaar en 3 stuks per keer is wel 5250 Orvals. In cijfers betekent het en dit gaat pijn doen 173.250 cl, of nog beter 1.732,50 liter. In bakken uitgedrukt 218,75 laat ons zeggen dat hij vandaag de kaap van de 218 afsluit. En dan zwijg ik nog over al wat hij achter zijn kiezen heeft gekieperd zonder stapgenot, zonder te spreken over de keren dat hij de derde niet als laatste voor die dag zag. Stiepelzat moet hij zijn.
Kameraden dit is dus een ernstige oproep om de deze “Equus Africanus Asinus” je weet wel, die met een groot … te redden.
Als je ook maar iets van alcohol in zijn omgeving ziet, neem het hem af, neem het liever tot u en red hem, hij is de laatste van een uitstervend ras.
William het ga je goed en geniet samen met je echtgenote, familie en ons nog een beetje verder van dit leven!
Herman
zaterdag 22 oktober 2011
Jalhay – Sawe – La Hoegne – Sart-Lez-Spa.
Uitnodiging:
Dacht je dat ik jullie vergeten was, niets daarvan maar gisteren druk druk druk.
Enfin, hier zijn we dan met de uitnodiging, laat je niet afschrikken door een beetje kans op wat regendruppels, haal wel jullie warmere outfit uit de kast, 't zal nodig zijn bij deze forse temperatuursdaling (herfstweer).
Gaan het wat de treinen betreft niet te moeilijk maken. met den dubbeldekker (vertrek St niklaas om 06.29u) naar Brussel Noord en daar wachten naar den I.C.richting Eupen.
Op de trein zien we wel waar de trip ons naartoe leidt, heb aldaar nog een paar (deels nieuwe) tochten uitgestippeld, afwachten wat mijn twee adjuncten ervan vinden, kunnen bijwijlen moeilijk doen.
Doen genoeg stafkaarten mee : 42 / 7.8 -- 43 / 5.6 -- 49 / 3.4 -- 50 / 1.2 + wandelkaart Hoge Venen.
Tot morgenvroeg, Hilaire
Relaas der feiten:
19 oktober 2011
Een goed gedacht van William om wekelijks zijn korte commentaar te geven op de stapdag, veel dingen die ik bijgevolg niet meer moet “aanhalen”. Een mens wil eens paadjes gaan opzoeken die hij nog niet onder de voeten gelopen heeft (er zijn er niet veel meer) en dan kom je soms voor verrassingen.
Jalhay – Sawe – La Hoegne – Sart/Lez/Spa.
Sfeerbeelden van de prachtige natuurlijke omgeving in de streek van de “Sawe” en “la Hoegne”, dit bij zonnig herfstweer… genieten
Relaas van de tocht: Van de tec-bus gestapt om 10.10u, gauw onze Karel zijn portefeuille van de busvloer meegenomen (Anita mens, het is altijd iets met hem). Wij richting zuiden naar “Ancien Moulin de Dison”. Genoodzaakt om in een grote cirkel via “bois Mousse-en-Fagne” en buitenom een “Chasse Privè” blijvend, zo door het verrassend mooi natuurlijk “bois la Bourgeoise”, tot tegen “fme. Grosfils”. Goed uitkijken om onze oriëntatie niet te verliezen daar we meerdere malen moesten uitwijken (kaartlezers -kennis vereist). Aan de aanpalende weilanden van de boerderij “Grosfils” onze schoofzak geledigd om daarna het rotsbeekje “rau Sawe” op te zoeken welke we normaal stroomafwaarts zouden volgen tot deze, samen met “rau la Statte”, in de grotere waterloop “La Hoegne” uitmondt. Deze prachtige diep uitgesneden “Sawe”, meandert aan de rand van het grote woud “Forêt Domaniale de Gospinal”. Deze niet volledig kunnen afgaan door de versperring van de jagers (doen deze schilderachtige Sawe - bedding later nog wel eens). Noodgedwongen moeten uitwijken langs Solwaster om daar een “groot ommetje” te maken. Nu zuidelijk door het dorpje en verder langs de “Calvarieberg” (met grot) en “bois Brulè” af te zakken naar “la Hoegne” aan “passerelle de Belle – Hé”. Daar halve draai rechts, noordwaarts en stroomafwaarts in de rivierbedding met smalle glibberige wegeltjes, deze blijven volgen tot “Croupets du Moulin”. Hier “La Hoegne” verlaten om links weer zuidelijk te draaien, over de autostrade naar het dorpje Sart. Een weinig later, wij mee met de tec-bus komende van Spa naar Verviers. (’t zit allemaal in dien dikke kop van mij)
Slechte tijden voor Orval- drinkers, zeker als je met zulk een grote bende ergens binnen stapt om “na te genieten”. Te Verviers een andere kroeg gezocht maar zonder succes, hadden zelfs geen enkele “trappist” in huis..hoe laag kan je vallen? Moeten we nu Verviers schrappen als “dorstlesser”? Nostalgie : waar is de tijd, een tafel vol Orvalglazen met daartussen vele fonkelende theelichtjes.
Volgende week iets speciaals: Verjaardag en Jubileum van onze William (vijfendertig jaar Ardennenstapper) Dit moet gevierd.. allen op post, zal er iets goed uitzoeken, een uurtje later vertrekken en ’s avonds de keuze om uit een bordje te eten, Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi mannekens.
Man man man het voorstel van de GG om vanuit Jalhay te vertrekken begon al onmiddellijk met misere.Tot 3 maal toe voor een gesloten hekken staan uiteindelijk toch nog de weg gevonden om de Sawe te volgen en dan.....was er zowaar de jacht en de jagers die roet in het wildstoofpotje gooiden. Onze GG heeft in al zijn kundigheid alles uit zijn mouw moeten schudden om op het rechte pad te blijven,alhoewel en dat moet ook gezegd worden hij dikwijls van gedacht veranderd.
We hebben de wandeling moeten beperken tot Sart inplaats van Spa door al die perikelen maar iedereen was toch nog tevreden over de trip.
De apres wandeling was niet bijzonder alhoewel veel goedgemaakt is door Erik die gedoopt werd door de cafebazin die een biertje smoste op zijn ..... je weet wel hé.
Ik en onze bionische man zijn vroeger afgestapt in Leuven om 15 min. vroeger thuis te kunnen zijn, maar onze naar huis trein had 30min. vertraging waardoor hij evengoed zijnen bus kwijt was de sukkelaar.
Geniet nog van de foto's en tot volgende week
hopelijk met prima weer.
William
Nabeschouwing II
Het zijn toeren, gaan stappen. Iedereen wil zijn bos afsluiten ; geen pottenkijkers toegelaten op een hectaren groot domein! Errond dan maar, of zoals ze dat noemen van de nood een deugd maken. Een ronk hier, een vloek daar, een leider die ontstemt geraakt omdat zijn voorziene plannetje in gevaar komt. Maar al stappende en met de zon mee genieten van een mooie natuur kom alles weer goed. Eindelijk de Sawe, de natte droom van onze grote voortrekker. Dit moest en zou hij ons laten zien. Het was echter zonder de waard (zijnde de jagers) gerekend. Bij de eerste oversteek: grote krachtige wagens, grote dikke buiken en blozende kaken en niet tevreden jachtopzieners, welke ons duidelijk maakten dat dit hun gebied was en wij niet welkom.
Weer startte het geronk. De heilige Drievuldigheid moest het ontgelden en snode plannen (niet voor publicatie vatbaar) kwamen boven in onze fantasie. Alleen een onderdrukte genoegdoening, dat het wild in hun bos hoogstwaarschijnlijk “reeds den bos in was” of “het hazenpad gekozen had”. Waarom vraagt de aandachtige lezer zich af?
Stel je voor dat er zeggen en schrijven 12 (twaalf), Nederlandstalige, nietsontziende, hard pratende (wegens ouderdomsdoofheid) en lachende stapgeesten door uw bos komen gedonderd, je zou voor minder vluchten.
De plannen boven, topberaad! Wij gaan ons hier niet laten kennen! Onze politiekers kunnen hier nog iets van leren! Verder met goede moed, net geen staplied aangeheven, over nieuwe en oude paden tot we kwamen waar we moesten zijn: Sart. Onderstel wassen om proper overal binnen te mogen. Je weet nooit waar je terecht komt!
Verviers hier zijn we dan, de stappers uit de Vlaanderen. Haal de drank boven, de dorstige beren zijn hier. Gesloten, niet open, te vuil voor onze propere bottines, en ten laatste zelfs geen trappist. Ook deze tegenvaller kon er nog net bij. Ik stel voor om Verviers gewoon van de kaart te vegen, boem, weg, foetsie, riebedebie.
Nog een prettig en zonnig weekend. Geniet ervan want het zal niet blijven duren.
P.S. De aandachtige lezer heeft zeker reeds de wenkbrauwen gefronst! Wat zou er schelen? Geen enkele opmerking, geen steken onder water, zou hij een beetje soft worden? Maar, gedenk o stapper dat er volgende week een feestwandeling is en dat de prijzen aan de meet worden gegeven.
Herman
Dacht je dat ik jullie vergeten was, niets daarvan maar gisteren druk druk druk.
Enfin, hier zijn we dan met de uitnodiging, laat je niet afschrikken door een beetje kans op wat regendruppels, haal wel jullie warmere outfit uit de kast, 't zal nodig zijn bij deze forse temperatuursdaling (herfstweer).
Gaan het wat de treinen betreft niet te moeilijk maken. met den dubbeldekker (vertrek St niklaas om 06.29u) naar Brussel Noord en daar wachten naar den I.C.richting Eupen.
Op de trein zien we wel waar de trip ons naartoe leidt, heb aldaar nog een paar (deels nieuwe) tochten uitgestippeld, afwachten wat mijn twee adjuncten ervan vinden, kunnen bijwijlen moeilijk doen.
Doen genoeg stafkaarten mee : 42 / 7.8 -- 43 / 5.6 -- 49 / 3.4 -- 50 / 1.2 + wandelkaart Hoge Venen.
Tot morgenvroeg, Hilaire
Relaas der feiten:
19 oktober 2011
Een goed gedacht van William om wekelijks zijn korte commentaar te geven op de stapdag, veel dingen die ik bijgevolg niet meer moet “aanhalen”. Een mens wil eens paadjes gaan opzoeken die hij nog niet onder de voeten gelopen heeft (er zijn er niet veel meer) en dan kom je soms voor verrassingen.
Jalhay – Sawe – La Hoegne – Sart/Lez/Spa.
Sfeerbeelden van de prachtige natuurlijke omgeving in de streek van de “Sawe” en “la Hoegne”, dit bij zonnig herfstweer… genieten
Relaas van de tocht: Van de tec-bus gestapt om 10.10u, gauw onze Karel zijn portefeuille van de busvloer meegenomen (Anita mens, het is altijd iets met hem). Wij richting zuiden naar “Ancien Moulin de Dison”. Genoodzaakt om in een grote cirkel via “bois Mousse-en-Fagne” en buitenom een “Chasse Privè” blijvend, zo door het verrassend mooi natuurlijk “bois la Bourgeoise”, tot tegen “fme. Grosfils”. Goed uitkijken om onze oriëntatie niet te verliezen daar we meerdere malen moesten uitwijken (kaartlezers -kennis vereist). Aan de aanpalende weilanden van de boerderij “Grosfils” onze schoofzak geledigd om daarna het rotsbeekje “rau Sawe” op te zoeken welke we normaal stroomafwaarts zouden volgen tot deze, samen met “rau la Statte”, in de grotere waterloop “La Hoegne” uitmondt. Deze prachtige diep uitgesneden “Sawe”, meandert aan de rand van het grote woud “Forêt Domaniale de Gospinal”. Deze niet volledig kunnen afgaan door de versperring van de jagers (doen deze schilderachtige Sawe - bedding later nog wel eens). Noodgedwongen moeten uitwijken langs Solwaster om daar een “groot ommetje” te maken. Nu zuidelijk door het dorpje en verder langs de “Calvarieberg” (met grot) en “bois Brulè” af te zakken naar “la Hoegne” aan “passerelle de Belle – Hé”. Daar halve draai rechts, noordwaarts en stroomafwaarts in de rivierbedding met smalle glibberige wegeltjes, deze blijven volgen tot “Croupets du Moulin”. Hier “La Hoegne” verlaten om links weer zuidelijk te draaien, over de autostrade naar het dorpje Sart. Een weinig later, wij mee met de tec-bus komende van Spa naar Verviers. (’t zit allemaal in dien dikke kop van mij)
Slechte tijden voor Orval- drinkers, zeker als je met zulk een grote bende ergens binnen stapt om “na te genieten”. Te Verviers een andere kroeg gezocht maar zonder succes, hadden zelfs geen enkele “trappist” in huis..hoe laag kan je vallen? Moeten we nu Verviers schrappen als “dorstlesser”? Nostalgie : waar is de tijd, een tafel vol Orvalglazen met daartussen vele fonkelende theelichtjes.
Volgende week iets speciaals: Verjaardag en Jubileum van onze William (vijfendertig jaar Ardennenstapper) Dit moet gevierd.. allen op post, zal er iets goed uitzoeken, een uurtje later vertrekken en ’s avonds de keuze om uit een bordje te eten, Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi mannekens.
Man man man het voorstel van de GG om vanuit Jalhay te vertrekken begon al onmiddellijk met misere.Tot 3 maal toe voor een gesloten hekken staan uiteindelijk toch nog de weg gevonden om de Sawe te volgen en dan.....was er zowaar de jacht en de jagers die roet in het wildstoofpotje gooiden. Onze GG heeft in al zijn kundigheid alles uit zijn mouw moeten schudden om op het rechte pad te blijven,alhoewel en dat moet ook gezegd worden hij dikwijls van gedacht veranderd.
We hebben de wandeling moeten beperken tot Sart inplaats van Spa door al die perikelen maar iedereen was toch nog tevreden over de trip.
De apres wandeling was niet bijzonder alhoewel veel goedgemaakt is door Erik die gedoopt werd door de cafebazin die een biertje smoste op zijn ..... je weet wel hé.
Ik en onze bionische man zijn vroeger afgestapt in Leuven om 15 min. vroeger thuis te kunnen zijn, maar onze naar huis trein had 30min. vertraging waardoor hij evengoed zijnen bus kwijt was de sukkelaar.
Geniet nog van de foto's en tot volgende week
hopelijk met prima weer.
William
Nabeschouwing II
Het zijn toeren, gaan stappen. Iedereen wil zijn bos afsluiten ; geen pottenkijkers toegelaten op een hectaren groot domein! Errond dan maar, of zoals ze dat noemen van de nood een deugd maken. Een ronk hier, een vloek daar, een leider die ontstemt geraakt omdat zijn voorziene plannetje in gevaar komt. Maar al stappende en met de zon mee genieten van een mooie natuur kom alles weer goed. Eindelijk de Sawe, de natte droom van onze grote voortrekker. Dit moest en zou hij ons laten zien. Het was echter zonder de waard (zijnde de jagers) gerekend. Bij de eerste oversteek: grote krachtige wagens, grote dikke buiken en blozende kaken en niet tevreden jachtopzieners, welke ons duidelijk maakten dat dit hun gebied was en wij niet welkom.
Weer startte het geronk. De heilige Drievuldigheid moest het ontgelden en snode plannen (niet voor publicatie vatbaar) kwamen boven in onze fantasie. Alleen een onderdrukte genoegdoening, dat het wild in hun bos hoogstwaarschijnlijk “reeds den bos in was” of “het hazenpad gekozen had”. Waarom vraagt de aandachtige lezer zich af?
Stel je voor dat er zeggen en schrijven 12 (twaalf), Nederlandstalige, nietsontziende, hard pratende (wegens ouderdomsdoofheid) en lachende stapgeesten door uw bos komen gedonderd, je zou voor minder vluchten.
De plannen boven, topberaad! Wij gaan ons hier niet laten kennen! Onze politiekers kunnen hier nog iets van leren! Verder met goede moed, net geen staplied aangeheven, over nieuwe en oude paden tot we kwamen waar we moesten zijn: Sart. Onderstel wassen om proper overal binnen te mogen. Je weet nooit waar je terecht komt!
Verviers hier zijn we dan, de stappers uit de Vlaanderen. Haal de drank boven, de dorstige beren zijn hier. Gesloten, niet open, te vuil voor onze propere bottines, en ten laatste zelfs geen trappist. Ook deze tegenvaller kon er nog net bij. Ik stel voor om Verviers gewoon van de kaart te vegen, boem, weg, foetsie, riebedebie.
Nog een prettig en zonnig weekend. Geniet ervan want het zal niet blijven duren.
P.S. De aandachtige lezer heeft zeker reeds de wenkbrauwen gefronst! Wat zou er schelen? Geen enkele opmerking, geen steken onder water, zou hij een beetje soft worden? Maar, gedenk o stapper dat er volgende week een feestwandeling is en dat de prijzen aan de meet worden gegeven.
Herman
zondag 16 oktober 2011
Grupont – La Lomme – Mirwart – Poix St-Hubert
Uitnodiging:
Wij houden van afwisseling, eens een week wegblijven uit de Oost- kantons, deze gaan niet lopen en in volle herfst en winter is dat daar "kei cooler"
Nu woensdag langs de spoorlijn 162 in de vallei van de snelvliedende “La Lomme", meer bepaald tussen de I.C.stations Jemelle en Libramont.
Als het mijn keuze word zal het stappen zijn tussen Grupont, Mirwart en Poix - St-Hubert. Definitief kiezen op de E.C.Vauban, hebben dan al meer zicht op de eventuele vertragingen.
Stafkaarten: 59 / 3.4 en 59 / 7.8 en 64 / 3.4.
Treinuren: met den dubbeldekker (St Niklaas vertrek om 06.29u)
met den E.C.Vauban (vertrek Brussel Noord om 07.42u)
Tot volgende woensdag, nu de avonden langer worden, bekijk en herlees alles van de vorige winters dan kan je zien wat jullie te wachten staat, Hilaire
Relaas der feiten:
12 oktober 2011
Moet William wel gelijk geven, kunnen hem zelfs geen “Voldoende” geven als we vaststellen dat hij regelmatig om diverse redenen de groep in de steek laat .. een meer geordend huiselijk leven, zeker vanaf dinsdag, zou al veel helpen. Met nogal wat deelnemers minder, te wijten aan uiteenlopende redenen, wij toch met veel goesting naar ons echte Ardennen.
Grupont – La Lomme – Mirwart – Poix St-Hubert
Relaas van de tocht: start om 10.15u aan het station van Grupont (tec-bus 162b Jemelle – St-Hubert). Langs de spoorlijn 162 en de rivier “La Lomme” zuidwaarts direct het bos in, na twee kilometer de rivierbedding van de “Snelvliedende” verlaten om de wildpaden op te klimmen naar “bois Au Cheval Dos” om daarna in een slink (DAARVOOR DOEN WE HET!) naar beneden te duikelen en de “Lomme” weer te zien meanderen. (mooi maar meedogenloos) Opnieuw mee met “den ijzeren weg” en de waterloop om via het “Guido Janssens -pad”, een kleine drie kilometer lang prachtig “natuurleerpad” welke niet op de stafkaart staat vermeld, tot onder het dorpje Mirwart met zijn groot kasteel. Daar ons boterhammen opgegeten voordat we de klim deden naar het “Chateau de Mirwart” en zo al wandelend door het dorp om nu oostelijk een groot woud in te trekken. Men moet goed kunnen kaartlezen om daar de vooraf uitgestippelde paadjes te kunnen traceren. (door jarenlange ervaring – onze William inmiddels 35 jaar Ardennenstapper – viering binnen twee weken). Geven jullie een paar herkenningspunten om een idee te krijgen hoe we dit wild- jachtgebied zijn doorgetrokken. Via “Bois Haye Madame” en “bois La Hure du Chapeau” om vervolgens even uit te rusten aan “Pavillon du Parfond Ri”. Men doet er goed aan om in zulk een woud van het ene herkenningspunt naar het andere te stappen. Achter het paviljoen het paadje opgezocht om het beekje “Ri du parfond Ri” te volgen tot het “Bois Au Dessus du Plane”. Nu 90° zuidelijk door veel kleinere bossen, door het “bois du Cheni du Mont” tot de gelijknamige Kapel “Chap. du Cheni du Mont”. Voor de laatste maal de rugzak af en bijtanken vooraleer het laatste stapuur aan te vangen, wel met de gedachte dat we nog redelijk moesten “zakken”. Nog een ommetje ingelast in het “bois de Chawîres” en tenslotte langs “bois Le Nid des Vôteûs” de kleine woonkern Poix St-Hubert binnen aan onze beminde “La Lomme”.
Bewonder de foto’s van onze Etienne en William .. ik weet er die “rood van schaamte” worden omdat ze er niet bijwaren..ik weet er die “groen van jaloezie” worden bij de foto’s “ten Huize Mamy Confiture”.. zijn de “Titel” van Ambassadeur van de Orval waardig, jong of oud (men mag kiezen) goed op temperatuur en lekkere Orvalkaas bij…man man man Lekkerrrrr!
Bijzondere mededeling: Op woensdag 26 Okt (binnen twee weken) Onze william viert zijn verjaardag.. en 35 jaar Ardennenstapper !! ik mag het aan ’t klokzeel hangen.. maak dat je er bijbent.. (ik zoek iets uit voor ieders stap- mogelijkheid en daarna feesten we) Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.
Onze trip vandaag is gestart onder een gunstig gesternte, we waren nog aan het treinen toen we bericht kregen dat de voormalige 3de niet
meer in Brussel zou geraken, zijn trein was afgeschaft. Iedereen in blijde stemming alhoewel we het sneu vonden voor ons Francine.
Enfin het was een mooie wandeling in het grote dierenbos onder kundige leiding van de G G en mijzelf zonder die betweter van een V3.
Op enkele regendruppels na (in de namiddag) was iedereen tevreden en zijn we met zijn allen naar Mammy Confituur getrokken.
Het was een afsluiter om U tegen te zeggen, ORVAL jong of oud elk zijn gading zou ik zeggen, man man man lekker dat het was.
Onze V3 en zijn gade hebben wat gemist (wel spijtig voor haar hoorde ik in de wandelgangen zeggen.) Na afscheid te hebben genomen van
Mammy Confituur en haar gemaal iedereen moe maar voldaan naar de trein om terug huiswaarts te keren.
Geniet van de foto's en tot volgende trip.
William
Nabeschouwing II:
Dag lezers van deze hoogstaande rubriek over het wedervaren van enige stappers en verwoord door uw nederige dienaar.
Niks dan goed over het spoor, ze hebben mij alle maanden van mijn actieve carrière betaald en ook nu nog vullen zij maandelijks mijn rekening aan met het nodige krediet om in leven te blijven. Maar… Een stapdag verloren, stomme trein,
ik zal volgende keer een dag vroeger vertrekken, laat ons hopen dat we dan op tijd bij de snode bende geraken.
Vermits er een groot wantrouwen is tegen mijn persoon, geleid door de opperezel, waar zelfs onze geliefde (vroeger onpartijdige) leider zich bij aangesloten heeft! Ben ik dus wel verplicht het heft in handen te nemen en hen beide vervloeken voor 100 jaar en 1 jaar lang. De opdracht is al gegeven bij de hoogste voodoo stapleider. Pijnlijke benen en gewrichten, wraten en blijnen, natte voeten en koude handen en niet in het minst de minachting van alle rechtvaardigen! Zaak gesloten, ze kunnen zelfs niet meer rusten in vrede.
Villa Van Eric de wild stapper gezien op de foto’s? En zeggen dat hij dat samengeraapt heeft op onze staptochten. Hij is al aan zijn tweede optrekje bezig, rijk wordt je duidelijk niet van werken, maar van verzamelen! We zullen hem zo veel als we kunnen verder helpen om zijn droom waar te maken.
De groeten en tot volgende week, vergeet niet in de zon te lopen.
Herman
Wij houden van afwisseling, eens een week wegblijven uit de Oost- kantons, deze gaan niet lopen en in volle herfst en winter is dat daar "kei cooler"
Nu woensdag langs de spoorlijn 162 in de vallei van de snelvliedende “La Lomme", meer bepaald tussen de I.C.stations Jemelle en Libramont.
Als het mijn keuze word zal het stappen zijn tussen Grupont, Mirwart en Poix - St-Hubert. Definitief kiezen op de E.C.Vauban, hebben dan al meer zicht op de eventuele vertragingen.
Stafkaarten: 59 / 3.4 en 59 / 7.8 en 64 / 3.4.
Treinuren: met den dubbeldekker (St Niklaas vertrek om 06.29u)
met den E.C.Vauban (vertrek Brussel Noord om 07.42u)
Tot volgende woensdag, nu de avonden langer worden, bekijk en herlees alles van de vorige winters dan kan je zien wat jullie te wachten staat, Hilaire
Relaas der feiten:
12 oktober 2011
Moet William wel gelijk geven, kunnen hem zelfs geen “Voldoende” geven als we vaststellen dat hij regelmatig om diverse redenen de groep in de steek laat .. een meer geordend huiselijk leven, zeker vanaf dinsdag, zou al veel helpen. Met nogal wat deelnemers minder, te wijten aan uiteenlopende redenen, wij toch met veel goesting naar ons echte Ardennen.
Grupont – La Lomme – Mirwart – Poix St-Hubert
Relaas van de tocht: start om 10.15u aan het station van Grupont (tec-bus 162b Jemelle – St-Hubert). Langs de spoorlijn 162 en de rivier “La Lomme” zuidwaarts direct het bos in, na twee kilometer de rivierbedding van de “Snelvliedende” verlaten om de wildpaden op te klimmen naar “bois Au Cheval Dos” om daarna in een slink (DAARVOOR DOEN WE HET!) naar beneden te duikelen en de “Lomme” weer te zien meanderen. (mooi maar meedogenloos) Opnieuw mee met “den ijzeren weg” en de waterloop om via het “Guido Janssens -pad”, een kleine drie kilometer lang prachtig “natuurleerpad” welke niet op de stafkaart staat vermeld, tot onder het dorpje Mirwart met zijn groot kasteel. Daar ons boterhammen opgegeten voordat we de klim deden naar het “Chateau de Mirwart” en zo al wandelend door het dorp om nu oostelijk een groot woud in te trekken. Men moet goed kunnen kaartlezen om daar de vooraf uitgestippelde paadjes te kunnen traceren. (door jarenlange ervaring – onze William inmiddels 35 jaar Ardennenstapper – viering binnen twee weken). Geven jullie een paar herkenningspunten om een idee te krijgen hoe we dit wild- jachtgebied zijn doorgetrokken. Via “Bois Haye Madame” en “bois La Hure du Chapeau” om vervolgens even uit te rusten aan “Pavillon du Parfond Ri”. Men doet er goed aan om in zulk een woud van het ene herkenningspunt naar het andere te stappen. Achter het paviljoen het paadje opgezocht om het beekje “Ri du parfond Ri” te volgen tot het “Bois Au Dessus du Plane”. Nu 90° zuidelijk door veel kleinere bossen, door het “bois du Cheni du Mont” tot de gelijknamige Kapel “Chap. du Cheni du Mont”. Voor de laatste maal de rugzak af en bijtanken vooraleer het laatste stapuur aan te vangen, wel met de gedachte dat we nog redelijk moesten “zakken”. Nog een ommetje ingelast in het “bois de Chawîres” en tenslotte langs “bois Le Nid des Vôteûs” de kleine woonkern Poix St-Hubert binnen aan onze beminde “La Lomme”.
Bewonder de foto’s van onze Etienne en William .. ik weet er die “rood van schaamte” worden omdat ze er niet bijwaren..ik weet er die “groen van jaloezie” worden bij de foto’s “ten Huize Mamy Confiture”.. zijn de “Titel” van Ambassadeur van de Orval waardig, jong of oud (men mag kiezen) goed op temperatuur en lekkere Orvalkaas bij…man man man Lekkerrrrr!
Bijzondere mededeling: Op woensdag 26 Okt (binnen twee weken) Onze william viert zijn verjaardag.. en 35 jaar Ardennenstapper !! ik mag het aan ’t klokzeel hangen.. maak dat je er bijbent.. (ik zoek iets uit voor ieders stap- mogelijkheid en daarna feesten we) Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.
Onze trip vandaag is gestart onder een gunstig gesternte, we waren nog aan het treinen toen we bericht kregen dat de voormalige 3de niet
meer in Brussel zou geraken, zijn trein was afgeschaft. Iedereen in blijde stemming alhoewel we het sneu vonden voor ons Francine.
Enfin het was een mooie wandeling in het grote dierenbos onder kundige leiding van de G G en mijzelf zonder die betweter van een V3.
Op enkele regendruppels na (in de namiddag) was iedereen tevreden en zijn we met zijn allen naar Mammy Confituur getrokken.
Het was een afsluiter om U tegen te zeggen, ORVAL jong of oud elk zijn gading zou ik zeggen, man man man lekker dat het was.
Onze V3 en zijn gade hebben wat gemist (wel spijtig voor haar hoorde ik in de wandelgangen zeggen.) Na afscheid te hebben genomen van
Mammy Confituur en haar gemaal iedereen moe maar voldaan naar de trein om terug huiswaarts te keren.
Geniet van de foto's en tot volgende trip.
William
Nabeschouwing II:
Dag lezers van deze hoogstaande rubriek over het wedervaren van enige stappers en verwoord door uw nederige dienaar.
Niks dan goed over het spoor, ze hebben mij alle maanden van mijn actieve carrière betaald en ook nu nog vullen zij maandelijks mijn rekening aan met het nodige krediet om in leven te blijven. Maar… Een stapdag verloren, stomme trein,
ik zal volgende keer een dag vroeger vertrekken, laat ons hopen dat we dan op tijd bij de snode bende geraken.
Vermits er een groot wantrouwen is tegen mijn persoon, geleid door de opperezel, waar zelfs onze geliefde (vroeger onpartijdige) leider zich bij aangesloten heeft! Ben ik dus wel verplicht het heft in handen te nemen en hen beide vervloeken voor 100 jaar en 1 jaar lang. De opdracht is al gegeven bij de hoogste voodoo stapleider. Pijnlijke benen en gewrichten, wraten en blijnen, natte voeten en koude handen en niet in het minst de minachting van alle rechtvaardigen! Zaak gesloten, ze kunnen zelfs niet meer rusten in vrede.
Villa Van Eric de wild stapper gezien op de foto’s? En zeggen dat hij dat samengeraapt heeft op onze staptochten. Hij is al aan zijn tweede optrekje bezig, rijk wordt je duidelijk niet van werken, maar van verzamelen! We zullen hem zo veel als we kunnen verder helpen om zijn droom waar te maken.
De groeten en tot volgende week, vergeet niet in de zon te lopen.
Herman
zondag 9 oktober 2011
Eupen – Wesertalsperre – Getzbach – Ternell – die Hill – Eupen.
Uitnodiging:
Het kan niet blijven duren, woensdag geen deugddoende warmte meer maar toch geen regen. Die komt van over zee, dus vanuit het westen, bijgevolg gaan wij vrolijk naar het oosten, meer bepaald richting Eupen. (heb alle busverbindingen voorhanden - niets is mij teveel om het jullie gemakkelijk te maken)
Beslissen doen we, samen met mijn twee rechterhanden, tijdens de treinreis naar het Oost-Kanton. Moest het zijn dat de trein vertraging heeft, hetgeen bij ons weinig het geval is, kunnen we nog inkorten tot in Verviers en de tec-bus nemen naar de Hoge Venen.
Kaarten genoeg meenemen : wandelkaart Eupen en Hoge venen en 43 / 5.6 en 50 / 1.2
Treinuren zoals de laatste weken, met den dubbeldekker en vervolgens te Bru Nd met den I.C. komende van Oostende naar Eupen. Bij leven en welzijn, tot woensdagmorgen , Hilaire
Relaas der feiten:
05 oktober 2011
Dank aan onze prentjesschieter William, zeer mooie foto’s maar .. je was maar alleen als “Graaf” en je gedroeg er je ook naar, bij gebrek aan concurrentie moesten we beleefd vragen om er eentje te schieten.
De vooraf uitgestippelde route werd zonder tegenkantingen van de andere leden aanvaard. Ze zouden eens moeten riskeren om me te dwarsbomen na het grondig uitzoeken van de gepaste start- en eindplaats met de daaraan gekoppelde busritten. Ze liggen wel op de loer om me bij de eerste gelegenheid wanneer het eens mis zal lopen met de afstand/ timing/ en/of bus aansluiting “voetje te lichten” en mijn ontslag te eisen. Spijtig genoeg is dit geen betaalde job en kan ik op geen vette afdankingspremie rekenen zoals de managers bij hun slecht beleid in onze grote bedrijven. Deze keer moest het weer goed zitten met de treinuren daar we te Eupen maar tien minuten aansluitingstijd hadden om ons van Bahnhof in Oberstadt naar het Bushof te begeven. Lieten ons afzetten in het gehucht Bellmerin aan de andere kant van Eupen in unterstadt.
Relaas van de tocht: Start om 10.15u, direct het “Osthertogenwald” in om links van de Weser/ Vesdre/ Vesder de g.r. AE (Ardennen/Eifel) te volgen om alsmaar licht omhoog de “Wesertalsperre” te bereiken. Over de stuwdam om rechts van het meer de “Getzbach” te gaan zoeken. Daar aangekomen eerst onze krachten bijgevuld, dan tussen de diep uitgesneden grote beek en de steile wand van de “Getzberg” stroomopwaarts naar de afslag van Ternell. De “Getzbach” over en via een steil rotsig paadje naar het ”Natuurcentrum Ternell” aan de kaarsrechte baan N67 Eupen / Monschäu (D). We bevonden ons intussen al in het “Westhertogenwald” ( ’t kind moet een naam hebben). Deze baan over naar de “Forsthutte”, even bijtanken aan deze schuilplaats, om langs de “Ternellbach” naar het andere g.r. pad 573 aan de nog meer grillige en slingerende “die Hill”. Rechts van de oever en stroomafwaarts vijf kilometer strompelend langs een oubollig pad naar de “Pont Guerrier”. “La Helle/ de Helle” over, nu links dus om via “Croix Michel” en de asfaltweg te eindigen aan “Croix Noire” en de baan N68 (Hohes Venn/ Eupen). Tien minuten later zaten we op de tec- bus, weer eens stipt op tijd, naar Bahnhof Eupen.
Bij zulke ondernemingen moet alles “goed gaan” en mogen er onderweg geen ongelukjes gebeuren.. een misstap of eens struikelen langs deze “Piste Obstakel” kan gans het verdere verloop in de knoop leggen. We wisten op voorhand dat er niet mocht “gelanterfant” worden, in de beddingen van deze riviertjes haalt men geen 4km per uur, bijgevolg, daar waar het kon moest er goed doorgestapt worden (de meisjes namen daar het voortouw) .. ten slotte gaat men als groep maar zo rap als de traagste … heb dit eens niet zelf uitgevonden maar het is een waarheid.
Een leuke afsluiter aan het station van Eupen, een kleine gezellige kroeg waar we ons “Soldatenduits” hebben kunnen “sprechen”. Geniet nog na en tot volgende week, Hilaire
Nabeschouwing 1:
Hoi vrienden wandelaars.
Weeral waren de weergoden ons gunstig gezind, geen regen of toch niet noemenswaardig, een dragelijke temperatuur en een wandeling uit de duizenden om U tegen te zeggen. Iedereen tevreden en vol lof over het tripje zoals we dat kunnen verwachten van een grote leider.
Voorts geen nieuws van het westlijk front (zoals ze dat zeggen) onze V3 tracht zijn opgelopen schade van de voorbije weken goed te maken en
Ik ... moet toegeven hij verbetert lichtelijk, ik zou zeggen geef hem wat tijd we zien wel!!!!
Voor de dames onder ons gezelschap ,en iedereen moet mij gelijk geven: zij doen hun best om de profs te volgen en zij slagen daar bijzonder goed in, alhoewel de apres wandeling voor sommigen soms wel wat zwaar valt.
Geniet van de prentjes en tot volgende trip.
WILLIAM
Annex:
Hoi mannekes hier zijn de foto's nog een keer, ik Godelieve had een beetje mispeuterd aan de pc , mijn foto's waren veel te groot ,sorry van het ongemak, maar ik heb het dan toch opgelost je bent nooit te oud om te leren alleen bij mij duurt het een beetje langer eer ik het terug heb in mijn geheugen!!!!!!!!!!!!!!!!
Mijne onmiddellijke sjeff heeft mij de opdracht gegeven om jullie persoonlijk mijn excuses aan te bieden hij zit hier naast mij ????
Deze avond zal ik wel van de zweep krijgen denk ik !!!!!!!!!
Nabeschouwing II:
William, onze grote bek en babbelaar altijd klaar om op een ander te kassen, moest hier ten aanschouwen van alle stappers op het www zijn bloedeigen vrouw ondergraven! Schande, schande, schande een echte stapper onwaardig. Een motie van wantrouwen is al ingediend; volgens welingelichte bron zal hij voor de troonsopvolging nooit meer in aanmerking komen. Opgeruimd staat netjes, loontje komt om zijn boontje en wie een kuil graaft voor een ander valt er zelf in.
Ook gezien en gelezen ik citeer “Voor de dames onder ons gezelschap ,en iedereen moet mij gelijk geven: zij doen hun best om de profs te volgen en zij slagen daar bijzonder goed in” .
In andere woorden hij vindt zichzelf een prof en kon niet mee met deze dames. Ik moet nu wel lichtjes een glimlach onderdrukken. Dames richt uw pijlen van gramschap op deze onverlaat een deugniet van het troebelste water.
KIEKEN!!!!! EZEL
Spijtige zaak onze bionische man ligt in de lappenmand. Waarschijnlijk is hij aan een volledige revisie toe!
We zullen zijn varkentje eens wassen, alleen om hem te helpen volledig gratis en nog kosteloos ook. Bouw de batterijen in zijn stokken, maak de verbinding via de handgrepen en plaats onder iedere vingernagel een regelsensor. Hij moet wel leren om niet meer op zijn vingernagels te kloppen anders is alle moeite weer voor niks!
Over de wandeling dan nog dit: jawel meneer, ook de dames beginnen deze sport in ons gezelschap te appreciëren. Onze voortrekker en leider had zich weer overtroffen, alles liep zoals het moest lopen. Zelfs het herfstweer had een pauze van één dag ingelast! Geen noemenswaardige hindernissen (buiten keien, boomwortels en van tijd tot tijd een heuvel welke bergop of afwaarts moest genomen worden) alleen het tijdschema moest gerespecteerd worden. We zouden kunnen spreken van een wandeling op speed.
Het na-gebeuren was een allegaartje van hebben we en hebben we niet meer, of liever iets anders misschien. Kortom we hebben de oudere stok nu opgeruimd dus een nieuwe bestelling kan volgen. Het terug in gang slepen richting station was niet voor iedereen even glad, maar de sfeer bleef goed!
Het is uitzien naar volgende week, en als de weersvooruitzichten blijven zoals nu, kan het terug een mooie herfstdag worden.
Doe zoals ik, blijf warm en lief voor elkaar, behalve voor de man met de zweep!
Het kan niet blijven duren, woensdag geen deugddoende warmte meer maar toch geen regen. Die komt van over zee, dus vanuit het westen, bijgevolg gaan wij vrolijk naar het oosten, meer bepaald richting Eupen. (heb alle busverbindingen voorhanden - niets is mij teveel om het jullie gemakkelijk te maken)
Beslissen doen we, samen met mijn twee rechterhanden, tijdens de treinreis naar het Oost-Kanton. Moest het zijn dat de trein vertraging heeft, hetgeen bij ons weinig het geval is, kunnen we nog inkorten tot in Verviers en de tec-bus nemen naar de Hoge Venen.
Kaarten genoeg meenemen : wandelkaart Eupen en Hoge venen en 43 / 5.6 en 50 / 1.2
Treinuren zoals de laatste weken, met den dubbeldekker en vervolgens te Bru Nd met den I.C. komende van Oostende naar Eupen. Bij leven en welzijn, tot woensdagmorgen , Hilaire
Relaas der feiten:
05 oktober 2011
Dank aan onze prentjesschieter William, zeer mooie foto’s maar .. je was maar alleen als “Graaf” en je gedroeg er je ook naar, bij gebrek aan concurrentie moesten we beleefd vragen om er eentje te schieten.
De vooraf uitgestippelde route werd zonder tegenkantingen van de andere leden aanvaard. Ze zouden eens moeten riskeren om me te dwarsbomen na het grondig uitzoeken van de gepaste start- en eindplaats met de daaraan gekoppelde busritten. Ze liggen wel op de loer om me bij de eerste gelegenheid wanneer het eens mis zal lopen met de afstand/ timing/ en/of bus aansluiting “voetje te lichten” en mijn ontslag te eisen. Spijtig genoeg is dit geen betaalde job en kan ik op geen vette afdankingspremie rekenen zoals de managers bij hun slecht beleid in onze grote bedrijven. Deze keer moest het weer goed zitten met de treinuren daar we te Eupen maar tien minuten aansluitingstijd hadden om ons van Bahnhof in Oberstadt naar het Bushof te begeven. Lieten ons afzetten in het gehucht Bellmerin aan de andere kant van Eupen in unterstadt.
Relaas van de tocht: Start om 10.15u, direct het “Osthertogenwald” in om links van de Weser/ Vesdre/ Vesder de g.r. AE (Ardennen/Eifel) te volgen om alsmaar licht omhoog de “Wesertalsperre” te bereiken. Over de stuwdam om rechts van het meer de “Getzbach” te gaan zoeken. Daar aangekomen eerst onze krachten bijgevuld, dan tussen de diep uitgesneden grote beek en de steile wand van de “Getzberg” stroomopwaarts naar de afslag van Ternell. De “Getzbach” over en via een steil rotsig paadje naar het ”Natuurcentrum Ternell” aan de kaarsrechte baan N67 Eupen / Monschäu (D). We bevonden ons intussen al in het “Westhertogenwald” ( ’t kind moet een naam hebben). Deze baan over naar de “Forsthutte”, even bijtanken aan deze schuilplaats, om langs de “Ternellbach” naar het andere g.r. pad 573 aan de nog meer grillige en slingerende “die Hill”. Rechts van de oever en stroomafwaarts vijf kilometer strompelend langs een oubollig pad naar de “Pont Guerrier”. “La Helle/ de Helle” over, nu links dus om via “Croix Michel” en de asfaltweg te eindigen aan “Croix Noire” en de baan N68 (Hohes Venn/ Eupen). Tien minuten later zaten we op de tec- bus, weer eens stipt op tijd, naar Bahnhof Eupen.
Bij zulke ondernemingen moet alles “goed gaan” en mogen er onderweg geen ongelukjes gebeuren.. een misstap of eens struikelen langs deze “Piste Obstakel” kan gans het verdere verloop in de knoop leggen. We wisten op voorhand dat er niet mocht “gelanterfant” worden, in de beddingen van deze riviertjes haalt men geen 4km per uur, bijgevolg, daar waar het kon moest er goed doorgestapt worden (de meisjes namen daar het voortouw) .. ten slotte gaat men als groep maar zo rap als de traagste … heb dit eens niet zelf uitgevonden maar het is een waarheid.
Een leuke afsluiter aan het station van Eupen, een kleine gezellige kroeg waar we ons “Soldatenduits” hebben kunnen “sprechen”. Geniet nog na en tot volgende week, Hilaire
Nabeschouwing 1:
Hoi vrienden wandelaars.
Weeral waren de weergoden ons gunstig gezind, geen regen of toch niet noemenswaardig, een dragelijke temperatuur en een wandeling uit de duizenden om U tegen te zeggen. Iedereen tevreden en vol lof over het tripje zoals we dat kunnen verwachten van een grote leider.
Voorts geen nieuws van het westlijk front (zoals ze dat zeggen) onze V3 tracht zijn opgelopen schade van de voorbije weken goed te maken en
Ik ... moet toegeven hij verbetert lichtelijk, ik zou zeggen geef hem wat tijd we zien wel!!!!
Voor de dames onder ons gezelschap ,en iedereen moet mij gelijk geven: zij doen hun best om de profs te volgen en zij slagen daar bijzonder goed in, alhoewel de apres wandeling voor sommigen soms wel wat zwaar valt.
Geniet van de prentjes en tot volgende trip.
WILLIAM
Annex:
Hoi mannekes hier zijn de foto's nog een keer, ik Godelieve had een beetje mispeuterd aan de pc , mijn foto's waren veel te groot ,sorry van het ongemak, maar ik heb het dan toch opgelost je bent nooit te oud om te leren alleen bij mij duurt het een beetje langer eer ik het terug heb in mijn geheugen!!!!!!!!!!!!!!!!
Mijne onmiddellijke sjeff heeft mij de opdracht gegeven om jullie persoonlijk mijn excuses aan te bieden hij zit hier naast mij ????
Deze avond zal ik wel van de zweep krijgen denk ik !!!!!!!!!
Nabeschouwing II:
William, onze grote bek en babbelaar altijd klaar om op een ander te kassen, moest hier ten aanschouwen van alle stappers op het www zijn bloedeigen vrouw ondergraven! Schande, schande, schande een echte stapper onwaardig. Een motie van wantrouwen is al ingediend; volgens welingelichte bron zal hij voor de troonsopvolging nooit meer in aanmerking komen. Opgeruimd staat netjes, loontje komt om zijn boontje en wie een kuil graaft voor een ander valt er zelf in.
Ook gezien en gelezen ik citeer “Voor de dames onder ons gezelschap ,en iedereen moet mij gelijk geven: zij doen hun best om de profs te volgen en zij slagen daar bijzonder goed in” .
In andere woorden hij vindt zichzelf een prof en kon niet mee met deze dames. Ik moet nu wel lichtjes een glimlach onderdrukken. Dames richt uw pijlen van gramschap op deze onverlaat een deugniet van het troebelste water.
KIEKEN!!!!! EZEL
Spijtige zaak onze bionische man ligt in de lappenmand. Waarschijnlijk is hij aan een volledige revisie toe!
We zullen zijn varkentje eens wassen, alleen om hem te helpen volledig gratis en nog kosteloos ook. Bouw de batterijen in zijn stokken, maak de verbinding via de handgrepen en plaats onder iedere vingernagel een regelsensor. Hij moet wel leren om niet meer op zijn vingernagels te kloppen anders is alle moeite weer voor niks!
Over de wandeling dan nog dit: jawel meneer, ook de dames beginnen deze sport in ons gezelschap te appreciëren. Onze voortrekker en leider had zich weer overtroffen, alles liep zoals het moest lopen. Zelfs het herfstweer had een pauze van één dag ingelast! Geen noemenswaardige hindernissen (buiten keien, boomwortels en van tijd tot tijd een heuvel welke bergop of afwaarts moest genomen worden) alleen het tijdschema moest gerespecteerd worden. We zouden kunnen spreken van een wandeling op speed.
Het na-gebeuren was een allegaartje van hebben we en hebben we niet meer, of liever iets anders misschien. Kortom we hebben de oudere stok nu opgeruimd dus een nieuwe bestelling kan volgen. Het terug in gang slepen richting station was niet voor iedereen even glad, maar de sfeer bleef goed!
Het is uitzien naar volgende week, en als de weersvooruitzichten blijven zoals nu, kan het terug een mooie herfstdag worden.
Doe zoals ik, blijf warm en lief voor elkaar, behalve voor de man met de zweep!
Abonneren op:
Posts (Atom)