Uitnodiging:
Hallo aan de bende van tien,
Wij hopen dat Godi en William uitgerust zijn van hun verblijf in Luxemburg en zijn stappenteller op punt staat, meer uitleg over de "Stoet" te Echternach vernemen we wel.
Zijn gisterenavond naar Karel en Anita geweest om de sleutels te gaan ophalen van het verblijf, zij komen maandag ook naar ginder maar weten nog niet om welk uur.
Vertrekken doen we zoals vorig jaar, maandagmorgen na de drukte van de piek, (rond 08.45u) met één minpunt, door werkzaamheden op de brug van Vilvoorde voorspellen ze daar voor gans de dag een zeker (lang) oponthoud van?? Zou het niet wenselijk zijn (een suggestie van Karel) om de A12 te mijden (om niet de brug van Vilvoorde te moeten nemen) en eventueel via Antwerpen Kennedytunnel en E19 naar Brussel, of, zoals Herman via Gent. Graag jullie mening daarover !!
Wij (ons Annie en ik) kunnen mee bollen met Tony en zijn Rita (heeft daar ter plaatse nog niet geweest) William zou ook bij ons kunnen vertrekken om eventueel voorraad van ons mee te nemen.
Verder zou ik het houden zoals vorig jaar, Herman het voornaamste (ook Tony doet zijn bakje in 't zakje) en William zorgt voor de wijnvaatjes.
Deze keer zal ik mijn aperitieven niet vergeten.. ja we gaan nog wat stappen ook, de eerste halve dag een verkenningstocht om moest er nog iets vergeten zijn aan te kopen in de plaatselijke winkels.
Het eerste avondmaal daar zorgt Rita en ons Annie voor met de veronderstelling en hoop dat Karel en Anita op tijd aankomen voor dit etentje.
Het was verleden jaar goed, waarom zou het nu niet lukken, wij kijken er zeker naar uit, Hilaire
Relaas der feiten:
20 tot en met 23 juni 2011
Midweek in “Le Crupet”, gehucht Inzémonts te Hastière sur Meuse. Maandag 20 juni tot donderdag 23 juni 2011.
Nu eens geen verslag van woensdag stapdag maar van een vierdaagse in de omgeving van “la Haute Meuse” tussen Dinant en Givet.
Met vier koppels gretig de uitnodiging aanvaard van de eigenaars (intussen stapvrienden geworden) Anita en Karel. Wat verleden jaar goed was kon nu even goed zijn.
Dag 1 maandag 20 juni 2011.
Met volle autokoffers, stapuitrusting, drank en spijzen, in de voormiddag naar ons bestemming en zonder files aangekomen om 11u; Met open armen ontvangen door Karel en Anita die reeds ter plaatse waren voor zakelijke regelingen en dergelijke meer. (Ons Francine en Herman hebben zich in de late namiddag aangesloten). Na uitladen en boterhammen eten op stap voor een halve dag.
Relaas van de tocht:
Vanuit “le Crupet” eerst nog wat omhoog om daarna te zakken, door het “bois des Aujes” naar de plaats waar de “hermeton” in “la meuse” vloeit, het gehucht Hermeton – sur – Meuse. Langs de maasoever naar sluis nr. 1 en via de passerelle naar de overkant van de stroom. Nu drie kilometer over een wandelwegeltje, tussen water en steile kam richting Hastiére – par – Delà tot de “Ancien Abbaye”. Dit goed bewaarde erfgoed met zijn mooie “Romaanse kerk” bezocht. Vervolgens de brug over naar Hastière – Lavaux om zigzaggend terug het gehucht Inzèmonts te bereiken 150m. boven de brede water. Tijdens dit vier uur durende tochtje nogal wat miezerige regen over ons gekregen zodat we blij waren om ons knusjes in de zetels te nestelen, intussen met de voltallige groep, genietend van de verzorgde dranken en een warme maaltijd “Spaghetti Bolognese”.
Dag 2 dinsdag 21 juni 2011.
“Veel handen maken licht werk”, ieder doet wat zonder morren en om 08.30u aan de lekker ruikende ontbijttafel, daarna ons boterhammen smeren voor ’s middags. Een uur later met twee personenwagens naar het startpunt van de tocht, het dorpje Soulme (een kwartuur rijden) Het weer : tot de middag nog altijd een beetje nattig maar na de noen van beter tot goed.
Relaas van de tocht:
Hadden er iets uitgekozen binnen ieders mogelijkheden en gading en ook nieuw voor Karel en Anita zodat ze daar niet altijd dezelfde wegeltjes moeten bewandelen. Veel afwisseling tijdens de stapdag met de vaststelling dat de kleine slingerpaadjes modderig en glibberig waren. Van Soulme naar het hoger gelegen dorpje Omezée, langs veel graanvelden en soms een bosje door, verder de weidse kam over om definitief het bos in te trekken. Een jachtdomein, Privé – eigendom, het wandelpad afgespannen met een “draadje van niets”. Toeval en/of geluk, de boer uit de omgeving stelde ons gerust (men moet weten dat aldaar, buiten het G.r. pad 125 bijna geen enkele wandeling is aangeduid). Zeer wildrijk en mooi bos “bois de Hériveux”, wij in een grote bocht daar door om uit te komen in de kleine woonkern “Wé de Chine”, beneden aan de beek “rau de Chinelle” een schuilplaats gevonden om in ’t droge ons boterhammendoos leeg te eten. Even verschoten bij het opnieuw starten, ’t was over. Nu richting het dorp Romedenne, langs “bois de Marmont”, slingerende paadjes in een lang smal gemengd bos, zeker de moeite om doen. Ons veel moeten bukken om de rijpe besjes van wilde aardbei en framboos te plukken. Het iets grotere dorp Romedenne door met wat meer leven dan alleen maar een blaffende waakhond. Uit de woonkern terug een beekje opzoekend “rau du fond des Vaux” welke ons naar de grotere en meer gekende “Rau l’ Hermeton” bracht, door het “bois de bonne Fontaine” waar we de G.r. 125 opnamen. Waar de “Hermeton” het beekje “Rau d’Omeri” opneemt, het brugje over naar de kerk van Soulme, ons start en eindpunt.
Op het kerkhof het waterkraantje gezocht om ons besmeurt onderstel te reinigen zodat we de wagens niet te veel bevuilden. Met Karel en Anita voorop naar de plaatselijke supermarkt te Hastière om alles aan te kopen nodig voor hoofdschotel en dessert. “Varkenshaasje in Portosaus” van de Chef en “Tiramisu met aardbeien” van de Cheffin. Iedereen content van de wandeling, niemand bek- af en na een verfrissende douche nog kracht en veel goesting over om deze dag af te sluiten met lekkere spijs en drank. Applaus weergalmde in de gezellige eetzaal voor “Chef” Karel en daarna op het terras voor “Cheffin” Anita. Nog lang doorgespoeld, vóór het slapen gaan ieder zijn best gedaan om alles proper te maken zodat we woensdagmorgen weer in een nette eetzaal konden ontbijten, “Eendracht maakt licht werk”…intussen geroddeld over degenen die er niet bij waren en gezocht naar de reden van hun “Forfait”.
Dag 3 woensdag 22 juni.
Iets minder lang geslapen, sommigen met een “katertje” maar weer met zijn tienen om 08.30u aan de ontbijttafel voor de vers gezette koffie en de nog warme broden van bij de frivole jonge bakkersdochter(ik rij altijd mee, nu was het William die de gelukkige tweede was)
Relaas van de tocht:
(zonder Anita en Karel die om familiale redenen vroegtijdig huiswaarts keerden) Stipt 10.00u op stap, in de regen met de gedachte “om hoe laat zou het nu overgaan”, langs de “bomawegel” naar beneden, de wegeltjes nog glibberiger en modderiger dan gisteren, zo het dorp Hastière binnen. Onder de rotsformaties van “Roches Pires Petru” door en langs de oude spoorlijn 154 welke vroeger doorliep van Dinant naar Givet en zo “la France” binnen. (Alle struikgewas opruimen en ze kunnen er zo weer over bollen met motorstelletjes, zou heel mooi zijn) Intussen was het nog feller beginnen regenen vooraleer we het dorp Waulsort binnen schoven. Dit toeristisch plekje ingesloten in een grote Maasbocht is zeker de moeite ware het niet dat we er intussen als “waterkiekens” uitzagen. De grote bocht nog meegenomen al pletsend in de plassen om na een dikke twee uur stappen wijs te besluiten om ons te laten overzetten met het veerbootje om aan de andere kant van de natte Maas ons “bokes” op te eten in het tentje vóór de kroeg. Een halfuur later, het wilde maar niet beteren, terug al rechtstaand het botje in om de tec-bus te nemen huiswaarts Hastière (een moeilijke maar moedige en goede beslissing) Ter plaatse nog een klimmetje gedaan van een halfuurtje zodat we om 14u in ons droog nestje aankwamen.
In de garage onze natste klederen laten uitdruppen en gelooft het of niet, om vier uur scheen de zon, de tuinmeubelen droog gemaakt om aan onze “aperitief” te beginnen. Rond zes uur richting Givet om in Heer-Agimont een frituur-restaurant op te zoeken (aanbevolen door Karel). Bijna iedereen “Truite Ardennaise” .. en dat het gesmaakt heeft. Nadien afscheid genomen van onze William en Godi die eveneens om familiale redenen moesten thuis zijn. Bij aangenaam avondweer nog een wandeling gemaakt langs “la Meuse” tot aan de grens om zo onze forel te laten zakken. Daarna gezellig in het salon van ons verblijf nog lang gebabbeld en gaan slapen als alle stopjes van de flessen waren ( de Orvals van William verdeelt onder de blijvers).
Dag 4 donderdag 23 juni.
Ontbijt zoals gewoonlijk, daarna alles netjes gemaakt zoals hoort, om op ons gemak naar ’t Waasland terug te keren, via een ommetje langs de “Lacs de l”eau d’Heure” meer bepaald het grootste stuwmeer van België “lac de la Plate Taille”. Met ons vieren, (Herman en Francine hadden dringende verplichtingen thuis) een laatste “promenade” aan de waterplas gedaan en vervolgens gemiddagmaald in het restaurant van het onthaalcentrum met mooi zicht op het meer. Na de noen richting Sinaai en Puivelde, zonder moeilijkheden of files.
Besluit : Super gezellig en goed behalve het weer tijdens de woensdagtocht. Graag tot volgend jaar nog eens, met de zegen van Anita en Karel.
Annie en Hilaire
Nabeschouwing I:
Zonder al teveel commentaar te geven hier zijn de foto's, genomen door mijzelf en andere ondeskundige fotografen.
Het weekendje was tof hé mede dankzij onze gastheer en zijn gade.
Het mag gezegd zijn, koken kunnen zij als de besten. Het was lekker, het was af en iedereen heeft het gesmaakt en goed bevonden. Ondanks het mindere goede weer mogen we toch stellen dat het een geslaagd verblijf was. Maar niet door toedoen van de 3de in bevel, hij had geen kaarten, het liet hem koud blijkbaar, en bovenal gaat hij dan nog kinderspeelgoed verstoppen in de privésfeer van een van zijn oversten. Foei voor zulke daden, niet het gedrag dat je zou verwachten van de 3de in bevel, maar het zal hem nog zuur opbreken de ploert de grenzen van de wraak zijn hiermee verlegd.
Enfin veel kijkplezier met de foto's en tot volgende wandeling.
William en Gody
Nabeschouwing II:
Niet te geloven ik zit hier op zondagmiddag in peis en vree mijn Whisky te slurpen (puur zonder ijs) te genieten van onze grote voortrekker zijn relaas. Het is in orde, geen bijkomende uitleg nodig, alles zoals het hoort. Ik zou kunnen neuten en creften over het slechte weer, maar dat is niks gekort, het is iets waar ik moet mee leren leven. Iedereen weet dat ik allergie’ s ben aan water. Ook niks aan te doen.
En de nabeschouwing1, valt ook weinig aan toe te voegen. Het is duidelijk onze William speelt in bed en dat met kinderspeelgoed … . Niks aan toe te voegen, arme Gody!
Hij vergeet één ding wraak behoort mij toe, en grenzen verleggen, pffft, ik zal hem eens ergens leggen!
Warme groeten en geniet van de zon, misschien dat William al een beetje gestoofd is tegen woensdag.
zondag 26 juni 2011
zondag 19 juni 2011
Angleur - La meuse – Sart-Tilman – Ourthe – Tilff
Uitnodiging:
Woensdag weer beter weer, den besten dag van de week, zegt dat "den Booser" het gezegd heeft.. onze Frans zal zijn schaapjes nu wel op het droge kunnen houden en liefst binnen de omheining als hij ze genoeg te eten geeft.
Op aanvraag van onze Herman, die zou graag nog eens eindigen in het meer mondaine Tilff..past beter bij zijn stand.
Kaart 42 / 5.6 . Gaan nog eens iets anders uitzoeken, hebben reeds met succes gestapt van Flèmalle-Haute aan de Maas naar Esneux en Tilff aan de Ourthe. Daartussen genoeg bospaadjes en bezienswaardigheden o.a. arboretum en natuurreservaten.
Nemen te Liège Gm. de tec-bus ligne 27 (3 per uur) om ons ergens te laten afzetten buiten Seraing, dicht bij de mooie natuur.
Treinuren : met den dubbeldekker (vertrek St Niklaas 06.29u) naar Brussel Nd en vervolgens aldaar om 08.06u naar Luik.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
15 juni 2011
Woensdag geleden, een zwoele zomerdag en welle weg. Ge moet het gezien hebben, vijf kilometers buiten de agglomeratie van de grote stad Luik bevindt men zich langs de Maas en de Ourthe in één grote groene long. In de verte nog af en toe een “terril” als getuige van verleden koolmijnen.
Wat een leider lijden kan, dagen op voorhand zoekt ge iets nieuw uit, vernemen we in het prachtige station van de “Vurige Stede” dat de tec-bussen “en grève” zijn. Spijtig voor het gedane werk, steken dit in een mapje voor later. Ik mijn nog goed intact brein laten werken, vlug terug onder de hoge gestroomlijnde overkoepeling van Guillemins om een treintje te nemen naar het nabijgelegen Angleur, even buiten Liège. (ongeveer drie jaar geleden in gelijkaardige omstandigheden daar ook eens gestart – goed dat we het konden stellen met dezelfde stafkaart) Hoe ze het gaan doen als ze binnen de “kortste tijd” mij aan de kant (lees: bij het groot vuil) gaan zetten en een “wandel- Gps” het werk laten doen. Zeker weten, ik ga me dikwijls een bult lachen, ze zullen moeten stappen waar hij “zegt” en niet de mooie paadjes en slinken die wij nu met veel “feeling” uitzoeken. Er zijn zo van die mensen die deze moderne middelen toejuichen, kijkt rondom jou wat ze er van gemaakt hebben.
Angleur - La meuse – Sart-Tilman – Ourthe – Tilff.
Relaas van de tocht:
Start om 09.25u, leuk zo vroeg bij goed weer, vlug de drukke straten van Angleur uit, tegen de steile kam aankijkend zigzaggend naar omhoog in het “bois de Jacques”. Immer zuidwaarts van het ene natuurreservaat naar het andere, prachtige dreven en wegeltjes door oeroude bossen in het Universiteitsdomein van Luik. Vele instituten van deze Universiteit zijn daar neergezet, noemen er een paar, “Inst. de Physique Nucléaire”, “inst. de Psychologie”, “inst. Botanique” en in het bijzonder het bekende en enorme C.D.U. Sart-Tilman, de Universiteitskliniek die vele kilometers ver nooit uit het zicht verdwijnt. Na het boterhammen eten, nog steeds zuids, via “bois de Sclessin” en door een golfterrein met 18 hole’s, daarna de N663 over richting “Fme de Famelette”. Daar onze zuidelijke koers verlaten om door het “bois de Famelette” te trekken. Een meevallend ommetje moeten maken (een wegeltje in onbruik en overwoekerd – laat daar het nieuw spul zijn werk maar doen – zet je maar en eet iets intussen). Wij door een sterk dalende slink om aan de Ourthe uit te komen tussen Tilff en Mery in het gehucht Avister. Een kleine kilometer langs de rivier richting Mery, hoog boven ons de “Abbaye N.D.de Brialmont”. Over de kleine brug, nog even een pauze en alle moed gebundeld om dit 100m hoogteverschil aan te vallen. Zonder tegenzin, prachtige natuur, een donkere diep uitgesneden beekbedding, soms klauterend langs omgevallen bomen om terug in het warme zonlicht de Abdij te zien aan de andere kant. Even een goede dag gaan zeggen bij de lieve Zusters om als het laatst langs uitgestrekte rijpende graanvelden af te zakken naar het levendige dorp Tilff aan de Maas, einde van de geslaagde tocht.
Op een “chique” terras met ons negenen aan één tafel en genoeg tijd over (’t was weer feest) om alle vermoeidheid door te spoelen met lekkere Orval. Over Orval gesproken, niemand die opgemerkt had dat onze William er niet bij was, Hij was een paar dagen naar Echternach om tijdens de vermaarde stoet aldaar zijn nieuwe stappenteller te gaan testen.
Nog eens geluk met de aansluitingen en daarom een uur vroeger thuis, of mocht ik dat niet schrijven. Volgende week geen “oproep stapdag”, gaan met vijf koppels naar het “Le Crupet” van onze Karel en Anita, tot later Hilaire
Nabeschouwing:
Naar het schijnt zouden leiders het eerst vergaan aan hun poten. Daarom heeft de onze nieuwe bottines van het beste merk, en in het geniep ze extra laten versterken, als optie.
Maar toch, toch zijn er stilaan tekenen van aftakeling waar te nemen. Een echte kruistocht tegen al wat nieuw en modern is, maar manneke toch. Zet uwen elektriek af en vraag aan Annie of liever “doe het zelf” om de was te doen met een wasbord aan de rand van de beek. En leef van de jacht en de visvangst. Maar weet dat Orval niet met de hand gemaakt word! En je word maar aan de kant geschoven als je weg wil!
De wandeling was top, even buiten Luik en reeds pal in een prachtige natuur! Ik hoop dat onze Waalse broeders dit bewaren, kunnen wij mee profiteren! Treinen deden wat ze moesten doen, bussen even op rust. Een noodplan uit zijn brein en wij weg. Geen gepruttel, geen gezaag, we worden ouder pappa, geef het maar toe.
De afdronk was af en niet te duur en met voor mij en Danny (snoepers eerste klas) nog een ijsje om de brand te blussen. Het leven kan schoon zijn voor een wandelaar die het wil geweten hebben. De terugtocht verliep zoals een droom, even snel zijn te Luik ,maar zo zijn we wel als het echt moet. Probeer dan liever niet in onze weg te lopen.
Nog één keer slapen en we trekken er op uit, een “en let op” nieuw woord voor den dikke Van Daele midweekstappersorgie. Velen voelen zich geroepen weinigen uitverkoren.
Het ga jullie goed en tot weerziens, als de zon maar schijnt.
Woensdag weer beter weer, den besten dag van de week, zegt dat "den Booser" het gezegd heeft.. onze Frans zal zijn schaapjes nu wel op het droge kunnen houden en liefst binnen de omheining als hij ze genoeg te eten geeft.
Op aanvraag van onze Herman, die zou graag nog eens eindigen in het meer mondaine Tilff..past beter bij zijn stand.
Kaart 42 / 5.6 . Gaan nog eens iets anders uitzoeken, hebben reeds met succes gestapt van Flèmalle-Haute aan de Maas naar Esneux en Tilff aan de Ourthe. Daartussen genoeg bospaadjes en bezienswaardigheden o.a. arboretum en natuurreservaten.
Nemen te Liège Gm. de tec-bus ligne 27 (3 per uur) om ons ergens te laten afzetten buiten Seraing, dicht bij de mooie natuur.
Treinuren : met den dubbeldekker (vertrek St Niklaas 06.29u) naar Brussel Nd en vervolgens aldaar om 08.06u naar Luik.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
15 juni 2011
Woensdag geleden, een zwoele zomerdag en welle weg. Ge moet het gezien hebben, vijf kilometers buiten de agglomeratie van de grote stad Luik bevindt men zich langs de Maas en de Ourthe in één grote groene long. In de verte nog af en toe een “terril” als getuige van verleden koolmijnen.
Wat een leider lijden kan, dagen op voorhand zoekt ge iets nieuw uit, vernemen we in het prachtige station van de “Vurige Stede” dat de tec-bussen “en grève” zijn. Spijtig voor het gedane werk, steken dit in een mapje voor later. Ik mijn nog goed intact brein laten werken, vlug terug onder de hoge gestroomlijnde overkoepeling van Guillemins om een treintje te nemen naar het nabijgelegen Angleur, even buiten Liège. (ongeveer drie jaar geleden in gelijkaardige omstandigheden daar ook eens gestart – goed dat we het konden stellen met dezelfde stafkaart) Hoe ze het gaan doen als ze binnen de “kortste tijd” mij aan de kant (lees: bij het groot vuil) gaan zetten en een “wandel- Gps” het werk laten doen. Zeker weten, ik ga me dikwijls een bult lachen, ze zullen moeten stappen waar hij “zegt” en niet de mooie paadjes en slinken die wij nu met veel “feeling” uitzoeken. Er zijn zo van die mensen die deze moderne middelen toejuichen, kijkt rondom jou wat ze er van gemaakt hebben.
Angleur - La meuse – Sart-Tilman – Ourthe – Tilff.
Relaas van de tocht:
Start om 09.25u, leuk zo vroeg bij goed weer, vlug de drukke straten van Angleur uit, tegen de steile kam aankijkend zigzaggend naar omhoog in het “bois de Jacques”. Immer zuidwaarts van het ene natuurreservaat naar het andere, prachtige dreven en wegeltjes door oeroude bossen in het Universiteitsdomein van Luik. Vele instituten van deze Universiteit zijn daar neergezet, noemen er een paar, “Inst. de Physique Nucléaire”, “inst. de Psychologie”, “inst. Botanique” en in het bijzonder het bekende en enorme C.D.U. Sart-Tilman, de Universiteitskliniek die vele kilometers ver nooit uit het zicht verdwijnt. Na het boterhammen eten, nog steeds zuids, via “bois de Sclessin” en door een golfterrein met 18 hole’s, daarna de N663 over richting “Fme de Famelette”. Daar onze zuidelijke koers verlaten om door het “bois de Famelette” te trekken. Een meevallend ommetje moeten maken (een wegeltje in onbruik en overwoekerd – laat daar het nieuw spul zijn werk maar doen – zet je maar en eet iets intussen). Wij door een sterk dalende slink om aan de Ourthe uit te komen tussen Tilff en Mery in het gehucht Avister. Een kleine kilometer langs de rivier richting Mery, hoog boven ons de “Abbaye N.D.de Brialmont”. Over de kleine brug, nog even een pauze en alle moed gebundeld om dit 100m hoogteverschil aan te vallen. Zonder tegenzin, prachtige natuur, een donkere diep uitgesneden beekbedding, soms klauterend langs omgevallen bomen om terug in het warme zonlicht de Abdij te zien aan de andere kant. Even een goede dag gaan zeggen bij de lieve Zusters om als het laatst langs uitgestrekte rijpende graanvelden af te zakken naar het levendige dorp Tilff aan de Maas, einde van de geslaagde tocht.
Op een “chique” terras met ons negenen aan één tafel en genoeg tijd over (’t was weer feest) om alle vermoeidheid door te spoelen met lekkere Orval. Over Orval gesproken, niemand die opgemerkt had dat onze William er niet bij was, Hij was een paar dagen naar Echternach om tijdens de vermaarde stoet aldaar zijn nieuwe stappenteller te gaan testen.
Nog eens geluk met de aansluitingen en daarom een uur vroeger thuis, of mocht ik dat niet schrijven. Volgende week geen “oproep stapdag”, gaan met vijf koppels naar het “Le Crupet” van onze Karel en Anita, tot later Hilaire
Nabeschouwing:
Naar het schijnt zouden leiders het eerst vergaan aan hun poten. Daarom heeft de onze nieuwe bottines van het beste merk, en in het geniep ze extra laten versterken, als optie.
Maar toch, toch zijn er stilaan tekenen van aftakeling waar te nemen. Een echte kruistocht tegen al wat nieuw en modern is, maar manneke toch. Zet uwen elektriek af en vraag aan Annie of liever “doe het zelf” om de was te doen met een wasbord aan de rand van de beek. En leef van de jacht en de visvangst. Maar weet dat Orval niet met de hand gemaakt word! En je word maar aan de kant geschoven als je weg wil!
De wandeling was top, even buiten Luik en reeds pal in een prachtige natuur! Ik hoop dat onze Waalse broeders dit bewaren, kunnen wij mee profiteren! Treinen deden wat ze moesten doen, bussen even op rust. Een noodplan uit zijn brein en wij weg. Geen gepruttel, geen gezaag, we worden ouder pappa, geef het maar toe.
De afdronk was af en niet te duur en met voor mij en Danny (snoepers eerste klas) nog een ijsje om de brand te blussen. Het leven kan schoon zijn voor een wandelaar die het wil geweten hebben. De terugtocht verliep zoals een droom, even snel zijn te Luik ,maar zo zijn we wel als het echt moet. Probeer dan liever niet in onze weg te lopen.
Nog één keer slapen en we trekken er op uit, een “en let op” nieuw woord voor den dikke Van Daele midweekstappersorgie. Velen voelen zich geroepen weinigen uitverkoren.
Het ga jullie goed en tot weerziens, als de zon maar schijnt.
maandag 13 juni 2011
Houyet - Gedron-Celles
Uitnodiging:
Nog twee dagen een malse regen en dan woensdag weer zomers, je zou het niet durven dromen...wij wel daar het 't woensdags altijd goed is.
Tijd om nog eens de "kayaktrein" te nemen, zijn we hem kwijt te Namur, geen probleem, dan wachten we een poosje om de volgende trein naar Dinant te nemen en kunnen we afstappen onderweg o.a. Lustin, Godinne, Yvoir (allemaal een tijdje geleden).
Doen alle kaarten mee van de Maas- en Lessevallei. 47 / 7.8 en 53 / 3.4 en 53 / 7.8 en 54 / 5.6 en 59 / 1.2 (op zekerheid spelen)
Treinen : tot vervelens toe herhalen : vertrek St Niklaas om 06.29u met den dubbeldekker naar Brussel noord en dan met den E.C. Vauban vanuit Brussel Nd naar Namur om daar de "kayaktrein" te nemen richting Houyet.
Op de trein beslissen we welke kant we uitgaan, dit naargelang de aansluitingen die we al dan niet missen. Tot woensdag, Hilaire.
Relaas der feiten:
8 juni 2011
Bijna alleman op de afspraak, met elven samen de treinreis in 1è klasse. Een rumoerige bende waardoor er niemand in het rijtuig zijn morgendutje kon doen of zich een beetje verderop ging nestelen. We kunnen toch niet zwijgen en als er dan nog zijn die veel nieuws hebben! Een goede afspraak gemaakt, wanneer alles op tijd en tussen de sporen bleef, zouden wij profiteren om de “Kayak- trein” te nemen en via de Maasvallei de diep ingesneden Lesse te volgen om te starten te Houyet. In samenspraak met treinchef even een iets langere stoptijd te Gendron-Celles. Eric in galop tot aan de taverne rechtover de stopplaats om er zeker van te zijn dat het drankhuis open was (geen vertraging opgegeven – komt niet in de statistieken).
Relaas van de tocht:
Uit het station Houyet, over de Lesse waar men klaarstond om de “kayakkers” op te vangen. Wij zonder omkijken, wel naar boven loerend om de eerste klim van de dag aan te vangen. Eerst richting oosten, door de bossen met namen als “Les Bôlettes”, “plain du bois d’awagne” en “bois du tchèrau”. Tot tegen het gehucht Ver, eventjes de N94 over om vervolgens het “bois de Quewisse” in te dalen, langs de beek “rau de vesti” om deze kronkelende “Everzwijnengracht” te volgen tot ze opgeslorpt word door de veel grotere “l’ Iweigne”. Daar het bruggetje over (zie foto) om een tweede klim te doen naar het dorp Custinne. Deze rustige en mooie woonkern doorlaveren om daarna te passeren langs een heel grote “Chateau Ferme”, gelegen op 150m. boven de bedding van de Lesse. Nu via de weilanden van dit groot “erf” met nooit gekapte “tronken” zo oud als de “Kasteelhoeve” zelf. Nog maar eens een fris bos in “bois du Mauvais Mont” waar het tijd werd om een horizontale boomstam uit te zoeken en onze boterhammen binnen te spelen. Een vaststelling, lang geleden dat we onze beenbeschermers zo nodig hadden, de regen van de laatste dagen en het kappen van “hoogwaardige” beuken en eiken gaven veel modderpaadjes op onze weg. We zaten nu al op onze terugweg, nu westwaarts op de kam blijvend om de vele vergezichten te zien en de o zo grote akkers met rijpende graangewassen. Eventjes een ommetje richting “Trou Mairia”, door het “bois des Priesses” verder naar het toeristisch dorp Celles (te bewonderen, “l’ Eglise St Hadelin” en daarboven “Ermitage St Hadelin”). Iedereen de tijd gegund om rond te neuzen. Het laatste klimmetje van de dag aangevangen, via “Croix de Lavis” naar het gehuchtje Lavis omgeven door een variatie aan graanvelden met o.a. het vlas met zijn mooi lichtblauw bloempje (zie foto – ons Francine haar mooi gedichtje opgezegd). Vanaf daar nog vier kilometer in dalende lijn (alsmaar zakken, Willy zal het graag horen) langs het boerendorp Gendron naar het laatste bospaadje, nog modderiger dan vele anderen. Goed op tijd, na zes uur tussen start en aankomst, met ons grote bende aangekomen aan de oever van de Lesse en treinstopplaats Gendron-Celles.
Na de nodige voetwassing aan de Lesse ons een gezellig plekje samengesteld op het terras van taverne “Auberge de la Lesse”. Snakkend naar de eerste Orval, even wachten tot iedereen het “Edel- nat” kon ter hoogte nemen om nogmaals getrakteerd te worden door een jarige snaak, geklonken en gezongen op zijn gezondheid, vriend Eric = 3 x hiep hiep hiep Hoera. Daar we deze morgen vrij vroeg konden starten waren we gunstig op tijd binnen om tot driemaal toe de bolvormige glazen te laten vollopen om met volle overgave te genieten…man..man..man..lekkerrrrr!!.
Geniet van de vele mooie foto’s van onze Etienne en William en probeer te grinniken bij de commentaren op ons “blog”, tot volgende week, Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi wandelaars
Wel wat te laat dan anders maar hier zijn ze dan toch eindelijk de zo beroemde alom gerespecteerde en verbazingwekkende en gevreesde foto's van de tweede in bevel( benieuwd naar de commentaar van nr.3 ).
Laat ons stellen de wandeling was weeral goed onder leiding van HEM je weet wel wie ik bedoel .Alles meegevallen het weer, het parcours en niet te vergeten de groep waarbij ambiance is verzekerd. In afwachting van kritiek van je weet ook wel WIE zeker nog veel kijkgenot en tot volgende keer dan maar.
WILLIAM
Nabeschouwing II:
Hallo zondag lezer, of andere dag lezer. Hier komt de enige en echte, zonder onderscheid der personen, eerlijke en rechtvaardige nabeschouwing!
Eerst moet het mij van het hart dat onze leider ons blog een beetje om te grinniken vindt, de prutser. Amehoela, dit is een hoogstaand literatuur pennestuk, recht door zee. De penneridder wordt altijd met de vinger gewezen, ze kunnen geen kritiek verdragen de Williammekes. Alleen de dames dragen mij op de handen, zij weten waarom, en dat is goed zo. Dan hebben we nog de schrijfsels van hierboven God weet uit welke kool hij geklommen is. Men had beter deze kool geofferd aan een ezel, ik ben zeker dat de beest er een venijnige ziekte aan over gehouden zou hebben. Voila zij hebben hun bekomst gehad, nog eentje om het af te leren, onze kleinste worm (van Nieuwkerken), ne pruts van ne vent, een onderdeurtje gelijk dat we zeggen, ne geniepige steenlegger, hij zal de wraak der geschriften over zich een krijgen. Mogen de stapgoden hem niet genadig zijn! De groeten en tot schrijft.
Herman
Nog twee dagen een malse regen en dan woensdag weer zomers, je zou het niet durven dromen...wij wel daar het 't woensdags altijd goed is.
Tijd om nog eens de "kayaktrein" te nemen, zijn we hem kwijt te Namur, geen probleem, dan wachten we een poosje om de volgende trein naar Dinant te nemen en kunnen we afstappen onderweg o.a. Lustin, Godinne, Yvoir (allemaal een tijdje geleden).
Doen alle kaarten mee van de Maas- en Lessevallei. 47 / 7.8 en 53 / 3.4 en 53 / 7.8 en 54 / 5.6 en 59 / 1.2 (op zekerheid spelen)
Treinen : tot vervelens toe herhalen : vertrek St Niklaas om 06.29u met den dubbeldekker naar Brussel noord en dan met den E.C. Vauban vanuit Brussel Nd naar Namur om daar de "kayaktrein" te nemen richting Houyet.
Op de trein beslissen we welke kant we uitgaan, dit naargelang de aansluitingen die we al dan niet missen. Tot woensdag, Hilaire.
Relaas der feiten:
8 juni 2011
Bijna alleman op de afspraak, met elven samen de treinreis in 1è klasse. Een rumoerige bende waardoor er niemand in het rijtuig zijn morgendutje kon doen of zich een beetje verderop ging nestelen. We kunnen toch niet zwijgen en als er dan nog zijn die veel nieuws hebben! Een goede afspraak gemaakt, wanneer alles op tijd en tussen de sporen bleef, zouden wij profiteren om de “Kayak- trein” te nemen en via de Maasvallei de diep ingesneden Lesse te volgen om te starten te Houyet. In samenspraak met treinchef even een iets langere stoptijd te Gendron-Celles. Eric in galop tot aan de taverne rechtover de stopplaats om er zeker van te zijn dat het drankhuis open was (geen vertraging opgegeven – komt niet in de statistieken).
Relaas van de tocht:
Uit het station Houyet, over de Lesse waar men klaarstond om de “kayakkers” op te vangen. Wij zonder omkijken, wel naar boven loerend om de eerste klim van de dag aan te vangen. Eerst richting oosten, door de bossen met namen als “Les Bôlettes”, “plain du bois d’awagne” en “bois du tchèrau”. Tot tegen het gehucht Ver, eventjes de N94 over om vervolgens het “bois de Quewisse” in te dalen, langs de beek “rau de vesti” om deze kronkelende “Everzwijnengracht” te volgen tot ze opgeslorpt word door de veel grotere “l’ Iweigne”. Daar het bruggetje over (zie foto) om een tweede klim te doen naar het dorp Custinne. Deze rustige en mooie woonkern doorlaveren om daarna te passeren langs een heel grote “Chateau Ferme”, gelegen op 150m. boven de bedding van de Lesse. Nu via de weilanden van dit groot “erf” met nooit gekapte “tronken” zo oud als de “Kasteelhoeve” zelf. Nog maar eens een fris bos in “bois du Mauvais Mont” waar het tijd werd om een horizontale boomstam uit te zoeken en onze boterhammen binnen te spelen. Een vaststelling, lang geleden dat we onze beenbeschermers zo nodig hadden, de regen van de laatste dagen en het kappen van “hoogwaardige” beuken en eiken gaven veel modderpaadjes op onze weg. We zaten nu al op onze terugweg, nu westwaarts op de kam blijvend om de vele vergezichten te zien en de o zo grote akkers met rijpende graangewassen. Eventjes een ommetje richting “Trou Mairia”, door het “bois des Priesses” verder naar het toeristisch dorp Celles (te bewonderen, “l’ Eglise St Hadelin” en daarboven “Ermitage St Hadelin”). Iedereen de tijd gegund om rond te neuzen. Het laatste klimmetje van de dag aangevangen, via “Croix de Lavis” naar het gehuchtje Lavis omgeven door een variatie aan graanvelden met o.a. het vlas met zijn mooi lichtblauw bloempje (zie foto – ons Francine haar mooi gedichtje opgezegd). Vanaf daar nog vier kilometer in dalende lijn (alsmaar zakken, Willy zal het graag horen) langs het boerendorp Gendron naar het laatste bospaadje, nog modderiger dan vele anderen. Goed op tijd, na zes uur tussen start en aankomst, met ons grote bende aangekomen aan de oever van de Lesse en treinstopplaats Gendron-Celles.
Na de nodige voetwassing aan de Lesse ons een gezellig plekje samengesteld op het terras van taverne “Auberge de la Lesse”. Snakkend naar de eerste Orval, even wachten tot iedereen het “Edel- nat” kon ter hoogte nemen om nogmaals getrakteerd te worden door een jarige snaak, geklonken en gezongen op zijn gezondheid, vriend Eric = 3 x hiep hiep hiep Hoera. Daar we deze morgen vrij vroeg konden starten waren we gunstig op tijd binnen om tot driemaal toe de bolvormige glazen te laten vollopen om met volle overgave te genieten…man..man..man..lekkerrrrr!!.
Geniet van de vele mooie foto’s van onze Etienne en William en probeer te grinniken bij de commentaren op ons “blog”, tot volgende week, Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi wandelaars
Wel wat te laat dan anders maar hier zijn ze dan toch eindelijk de zo beroemde alom gerespecteerde en verbazingwekkende en gevreesde foto's van de tweede in bevel( benieuwd naar de commentaar van nr.3 ).
Laat ons stellen de wandeling was weeral goed onder leiding van HEM je weet wel wie ik bedoel .Alles meegevallen het weer, het parcours en niet te vergeten de groep waarbij ambiance is verzekerd. In afwachting van kritiek van je weet ook wel WIE zeker nog veel kijkgenot en tot volgende keer dan maar.
WILLIAM
Nabeschouwing II:
Hallo zondag lezer, of andere dag lezer. Hier komt de enige en echte, zonder onderscheid der personen, eerlijke en rechtvaardige nabeschouwing!
Eerst moet het mij van het hart dat onze leider ons blog een beetje om te grinniken vindt, de prutser. Amehoela, dit is een hoogstaand literatuur pennestuk, recht door zee. De penneridder wordt altijd met de vinger gewezen, ze kunnen geen kritiek verdragen de Williammekes. Alleen de dames dragen mij op de handen, zij weten waarom, en dat is goed zo. Dan hebben we nog de schrijfsels van hierboven God weet uit welke kool hij geklommen is. Men had beter deze kool geofferd aan een ezel, ik ben zeker dat de beest er een venijnige ziekte aan over gehouden zou hebben. Voila zij hebben hun bekomst gehad, nog eentje om het af te leren, onze kleinste worm (van Nieuwkerken), ne pruts van ne vent, een onderdeurtje gelijk dat we zeggen, ne geniepige steenlegger, hij zal de wraak der geschriften over zich een krijgen. Mogen de stapgoden hem niet genadig zijn! De groeten en tot schrijft.
Herman
zondag 5 juni 2011
Uitnodiging:
Het is niet omdat ik te laat ben dat het met minder interesse is.
Het ging hem om de keuze van waar naartoe en waar eindigen, 'k ben er nog niet uit, op den trein bespreken we dit met mijn twee helpertjes.
Vanuit Liège Gm. nemen we de L-trein om 09.22u richting Marloie (die de Ourthe volgt) om af te stappen naar keuze.
Met de stafkaarten : 42 /5.6 -- 49 / 1.2 -- 49 / 5.6 -- en zelfs 55 / 1.2 hebben we een pak stopplaatsen waar we uit kunnen kiezen.
Treinuren : Je kunt het al raden, met den dubbeldekker (vertrek 06.29u te St niklaas) naar Brussel nd (tijd om daar een bakje koffie te slurpen) vervolgens met de I.C. komende van Oostende (vertrek Bru Nd om 08.06u) naar Liège gm.
Verontschuldig me voor de laattijdige oproep, mogen vliegen we er nog eens in, daarna nog wat nafeesten, iedereen verjaart wel eens. Tot morgen Hilaire
Relaas der feiten:
1 juni 2011
Met deze week een beperkt groepje (zes) en maar één adjunct “kaartlezer” was de trip gauw uitgestippeld, met hun tweeën komen ze moeilijker tot een overeenkomst en moet ik dikwijls de knoop doorhakken. Wat voor sommigen van ons een “déjà vu” is, is voor andere jongelingen iets nieuws. Alles zat mee, treinen stipt op uur, echt stapweer en een parcours vol afwisseling. Mooie rustige dorpjes door, drie keer uit de Ourthe- vallei moeten klimmen en verder stroken bos en heldere vergezichten. Je zag het zo aan hun gezicht, ieder had er zin in.
Rivage – Mont – Comblain-au-pont – Oneux – Fraiture – Chanxhe – Poulseur.
Relaas van de tocht:
Vroeg begonnen = tijd om rond te kijken. Start om 09.45u in het kruisingsstation Rivage waar de ene spoorlijn de Amblève volgt en de andere met de Ourthe meeloopt. Links of rechts van ons, altijd een kleine 200m. klauteren om uit de valleien de panorama’s te bewonderen. Eerst een paar bruggen over aan de samenvloeiing van Amblève/Ourthe. Beginnen aan eerste klim via “Pic Napoleon” naar het “Réserves naturelles du Chession et du Vignoble” boven op de “Zwarte rotsen”. Daar de eerste uitkijkpost en genoten van de mooie “wilde Orchis” tussen het “slangenkruid”. (Afblijven, alleen bewonderen) Door de weilanden nog wat hogerop naar het dorpje Mont en zo langs de uitgestrekte rijpende graanvelden van de vierkantshoeve “fme du Raideux” afdalen naar het kerkje met een ommuurt eeuwenoud kerkhof. Intussen was het iets na elven geworden, wie begon er te zagen over een plaats om te eten..juist ja.. Michel kan niet wegsteken dat het een boerenzoon is die bij het horen luiden van de “papklok” om half twaalf moet eten. Hem weer eens “ter wille” geweest en aan de brug over de Ourthe te Comblain-au-Pont onze rugzak opengedaan. Terug op stap, via de gemeentelijke begraafplaats, door het “res. nat. domaniale de Thier Pirard” voor de tweede maal uit de Ourthe- vallei naar het super oude dorpje Oneux. Door de steegjes gewandeld, ‘k geloof niet dat iemand ons gezien heeft, zo stil en verlaten en veel huizen “à vendre” (het moment voor de handige doe –het – zelver om een vakantiehuisje te kopen en op te knappen..wij komen wel logeren als het af is). Nogmaals naar beneden duikelen, nu langs “res. nat. domaniale Les Tartines” naar de “Pont de Scay” over de Amblève, daar waar we vier uur voordien ook geweest waren. Extra vitaminen genomen om een laatste keer uit de vallei te stappen naar het volgende dorpje, hadden het al een ganse dag in ons vizier, Fraiture. Midden de straatjes lopend en niet moeten uitsteken voor auto’s, langs de andere kant weer het veld in om langs een voetbalplein het bos in te duikelen (hoe ze daar aan een elftal geraken, ‘k weet het niet). Voor de laatste maal in een dicht bos steil naar beneden, even het spoor bijster, dan maar op avontuurlijke wijze naar beneden om uit te komen in het gehucht Chanxhe, nogmaals aan een Ourthe- brug. De laatste twee kilmeters langs het voet- en fietspad neven de rivier met zeer lage waterstand, zo tot “l’Ile du Lion” en het eindpunt Poulseur.
Naar ons favoriete terras op het plein voor het station te Poulseur. De lijst der afwezigen was groot deze woensdag..spijtig voor hen daar er twee verjaardagen te vieren waren, Onze Michel en Tony hadden nog wat Euro’s over van hun reis om gans het “Gelag” te betalen. Hebben met ons zessen, onder één grote parasol, 3 x Hiep,hiep,hiep..Hoera geklonken op hun traktatie. Trouwens, gans onze dag was één geluksdag.. aansluiting te Luik met den E.C. komende van Maastricht naar Brussel en te Brussel Nd direct verbinding naar huis (één uur “te” vroeg thuis mag niet, dan maar een terrasje gedaan aan Sinaai station).
Voor de gedwongen thuisblijvers geen zorgen, volgende week is er weeral een woensdag stapdag, Hilaire
Nabeschouwing:
Voor hen die het op prijs stellen en ook nog willen weten, moesten er al fans zijn van zijn nabeschouwing. Hij was er niet bij deze week, hij had twee maal na elkaar moeten niezen! Hij wou ons niet besmetten! Geef toe hij denkt aan onze gezondheid, hij is zoals ik altijd zeg een toffe gast. Een kwiestenbiebbel.
Mooie toffe wandeling, prachtig stapweer, geen gediscuteer onderweg, niemand op het verkeerde pad gestuurd, kortom één groot feest.
Ik weet niet wat er aan de hand is maar de laatste tijd niks dan mooie wandelingen, niks geen rare toeren, weinig of geen fouten. Volgens mij kan het enkel aan het weer te wijten zijn. Als de zon schijnt kan er niks fout gaan en als er als eens iets misloopt, kan het met de glimlach opgelost worden. Het zou ook kunnen dat er een complot bestaat om deze broodschrijver te ondergraven en te kelderen! We zullen zien (zei de blinde). Weet dat hij die laatst schoffelt best schoffelt.
De groeten van mij voor jullie. Ik weet hier nog een fles staan welke op zijn houdbaarheid en inhoud gecontroleerd moet worden. Een geluk dat ik hier de weg ken zonder kaart!
Het is niet omdat ik te laat ben dat het met minder interesse is.
Het ging hem om de keuze van waar naartoe en waar eindigen, 'k ben er nog niet uit, op den trein bespreken we dit met mijn twee helpertjes.
Vanuit Liège Gm. nemen we de L-trein om 09.22u richting Marloie (die de Ourthe volgt) om af te stappen naar keuze.
Met de stafkaarten : 42 /5.6 -- 49 / 1.2 -- 49 / 5.6 -- en zelfs 55 / 1.2 hebben we een pak stopplaatsen waar we uit kunnen kiezen.
Treinuren : Je kunt het al raden, met den dubbeldekker (vertrek 06.29u te St niklaas) naar Brussel nd (tijd om daar een bakje koffie te slurpen) vervolgens met de I.C. komende van Oostende (vertrek Bru Nd om 08.06u) naar Liège gm.
Verontschuldig me voor de laattijdige oproep, mogen vliegen we er nog eens in, daarna nog wat nafeesten, iedereen verjaart wel eens. Tot morgen Hilaire
Relaas der feiten:
1 juni 2011
Met deze week een beperkt groepje (zes) en maar één adjunct “kaartlezer” was de trip gauw uitgestippeld, met hun tweeën komen ze moeilijker tot een overeenkomst en moet ik dikwijls de knoop doorhakken. Wat voor sommigen van ons een “déjà vu” is, is voor andere jongelingen iets nieuws. Alles zat mee, treinen stipt op uur, echt stapweer en een parcours vol afwisseling. Mooie rustige dorpjes door, drie keer uit de Ourthe- vallei moeten klimmen en verder stroken bos en heldere vergezichten. Je zag het zo aan hun gezicht, ieder had er zin in.
Rivage – Mont – Comblain-au-pont – Oneux – Fraiture – Chanxhe – Poulseur.
Relaas van de tocht:
Vroeg begonnen = tijd om rond te kijken. Start om 09.45u in het kruisingsstation Rivage waar de ene spoorlijn de Amblève volgt en de andere met de Ourthe meeloopt. Links of rechts van ons, altijd een kleine 200m. klauteren om uit de valleien de panorama’s te bewonderen. Eerst een paar bruggen over aan de samenvloeiing van Amblève/Ourthe. Beginnen aan eerste klim via “Pic Napoleon” naar het “Réserves naturelles du Chession et du Vignoble” boven op de “Zwarte rotsen”. Daar de eerste uitkijkpost en genoten van de mooie “wilde Orchis” tussen het “slangenkruid”. (Afblijven, alleen bewonderen) Door de weilanden nog wat hogerop naar het dorpje Mont en zo langs de uitgestrekte rijpende graanvelden van de vierkantshoeve “fme du Raideux” afdalen naar het kerkje met een ommuurt eeuwenoud kerkhof. Intussen was het iets na elven geworden, wie begon er te zagen over een plaats om te eten..juist ja.. Michel kan niet wegsteken dat het een boerenzoon is die bij het horen luiden van de “papklok” om half twaalf moet eten. Hem weer eens “ter wille” geweest en aan de brug over de Ourthe te Comblain-au-Pont onze rugzak opengedaan. Terug op stap, via de gemeentelijke begraafplaats, door het “res. nat. domaniale de Thier Pirard” voor de tweede maal uit de Ourthe- vallei naar het super oude dorpje Oneux. Door de steegjes gewandeld, ‘k geloof niet dat iemand ons gezien heeft, zo stil en verlaten en veel huizen “à vendre” (het moment voor de handige doe –het – zelver om een vakantiehuisje te kopen en op te knappen..wij komen wel logeren als het af is). Nogmaals naar beneden duikelen, nu langs “res. nat. domaniale Les Tartines” naar de “Pont de Scay” over de Amblève, daar waar we vier uur voordien ook geweest waren. Extra vitaminen genomen om een laatste keer uit de vallei te stappen naar het volgende dorpje, hadden het al een ganse dag in ons vizier, Fraiture. Midden de straatjes lopend en niet moeten uitsteken voor auto’s, langs de andere kant weer het veld in om langs een voetbalplein het bos in te duikelen (hoe ze daar aan een elftal geraken, ‘k weet het niet). Voor de laatste maal in een dicht bos steil naar beneden, even het spoor bijster, dan maar op avontuurlijke wijze naar beneden om uit te komen in het gehucht Chanxhe, nogmaals aan een Ourthe- brug. De laatste twee kilmeters langs het voet- en fietspad neven de rivier met zeer lage waterstand, zo tot “l’Ile du Lion” en het eindpunt Poulseur.
Naar ons favoriete terras op het plein voor het station te Poulseur. De lijst der afwezigen was groot deze woensdag..spijtig voor hen daar er twee verjaardagen te vieren waren, Onze Michel en Tony hadden nog wat Euro’s over van hun reis om gans het “Gelag” te betalen. Hebben met ons zessen, onder één grote parasol, 3 x Hiep,hiep,hiep..Hoera geklonken op hun traktatie. Trouwens, gans onze dag was één geluksdag.. aansluiting te Luik met den E.C. komende van Maastricht naar Brussel en te Brussel Nd direct verbinding naar huis (één uur “te” vroeg thuis mag niet, dan maar een terrasje gedaan aan Sinaai station).
Voor de gedwongen thuisblijvers geen zorgen, volgende week is er weeral een woensdag stapdag, Hilaire
Nabeschouwing:
Voor hen die het op prijs stellen en ook nog willen weten, moesten er al fans zijn van zijn nabeschouwing. Hij was er niet bij deze week, hij had twee maal na elkaar moeten niezen! Hij wou ons niet besmetten! Geef toe hij denkt aan onze gezondheid, hij is zoals ik altijd zeg een toffe gast. Een kwiestenbiebbel.
Mooie toffe wandeling, prachtig stapweer, geen gediscuteer onderweg, niemand op het verkeerde pad gestuurd, kortom één groot feest.
Ik weet niet wat er aan de hand is maar de laatste tijd niks dan mooie wandelingen, niks geen rare toeren, weinig of geen fouten. Volgens mij kan het enkel aan het weer te wijten zijn. Als de zon schijnt kan er niks fout gaan en als er als eens iets misloopt, kan het met de glimlach opgelost worden. Het zou ook kunnen dat er een complot bestaat om deze broodschrijver te ondergraven en te kelderen! We zullen zien (zei de blinde). Weet dat hij die laatst schoffelt best schoffelt.
De groeten van mij voor jullie. Ik weet hier nog een fles staan welke op zijn houdbaarheid en inhoud gecontroleerd moet worden. Een geluk dat ik hier de weg ken zonder kaart!
Abonneren op:
Posts (Atom)