• Laatste week een winters karakter = Niet laten voorbijgaan
• Moeilijke beslissing, toch nog maar eens naar het pelletje sneeuw en de streep zon. Gaan niet in de weg lopen van de "langlaufers" die de lange rechte aangeduide paden volgen, wij nemen de slingerpaadjes langs de grote beken.
• Heb al iets in mijn gedachten : met de tec-bus voorbij de "Botrange", gaan zoeken naar "rau de Ghâster" en "rau de Bayehon" en zo via de "Vecquée" en langs "rau de Polleur" naar "rau de Hoegne".
• Waar we juist uitkomen zal de moeilijkheidsgraad van het parcours bepalen.
• Zeker de kaart van de "Hoge Venen" meenemen + 50/ 1.2 + 49/ 3.4
• Immer dezelfde trein, met den dubbeldekker (vertrek St Niklaas om 06.29u) naar Brussel Nd en vervolgens naar Verviers Central met den I.C. Oostende - Eupen.
• 't zal weerom de moeite zijn, tot woensdagmorgen,
Hilaire
Relaas der feiten:
22 februari 2012
Waarvoor trokken we naar de “Hohes Venn”, het hoogste gedeelte van ons land met zijn grille maar prachtige natuur? Om het pelletje sneeuw = aanwezig, om de zon aan de blauwe lucht = aanwezig, om de wilde natuur in de uitsleten beddingen van de oeroude beken = aanwezig. Waarvoor we niet naar ginder waren gereisd maar ter plaatse konden vaststellen = de platgetrapte sneeuw door overdag dooien en ’s nachts vriezen herschapen in ijsbanen, zeker daar waar we niet konden uitwijken. Het water in de beken meestal te diep om door te waden en aan de rand een steilte die niet te beklimmen viel. Zeker het eerste waterloopje (Ghâster) was een marteling voor al onze spieren, klauteren, schuiven, op handen en voeten en vastnemen wat je kon om die twee en een half km. in een dik uur af te zwoegen. Als G.G. (ditmaal voelde ik me kl.g) was ik blij dat we daar zonder kleer- en andere scheuren waren “doorgeprost” met dank aan de groep die iedereen en elkander uit de benarde toestanden hielp veelal lachend en toch nog oog hebbend voor het natuurschoon welke deze winterprik te voorschijn tovert. (hebben overal stappers gekruist behalve in dit gedeelte, wisten achteraf waarom.
Hoge Venen – Ghâster– Bayehon- Fagne Setai- Hoegne- Polleur- Vecquée.
Relaas van de tocht: Met den tec-bus lijn 390 tot Haut de Sourbrodt, naar de eerste waterloop van de dag “Ghâster” welke stroomafwaarts, zuidelijk en onder Ovifat uitmondt in de grotere “Bayehon”. Nu stroomopwaarts deze volgen naar de “Cascade” om een beetje verder boterhammen te eten bij een mooi vergezicht op Longfaye. Na de noen bij warme zonnestralen die weerkaatsten op de sneeuw langs de alsmaar smaller wordende “Veenbeek” naar een heel mooi veengebied “natuurreservaat Setai”. De N68 over, twee randen van deze vlakte genomen, daarna een paar brandgangen door om via “Les Six Hêtres” ons te laten afzakken naar de plaats waar de “Polleur” in de “Hoegne” vloeit. De twee bruggetjes over om de kleinere “Herbofaye” te volgen welke aan de Baraque Michel ontspringt. Nog even gestopt aan “Croix des Fiancés” op de “chemin Vecquée” om via de oude grenspalen (bne 151-152-153) en over de plankjes te eindigen aan “Chap. Fischbach” op den Baraque Michel.
Goed “getimd”, juist op tijd om de tec-bus lijn 394 te nemen naar Eupen om daar onze dorst te lessen.
Blijven waarschijnlijk zitten met gemengde gevoelens .. was deze tocht verantwoord of niet? Oordeel zelf, kijk naar de uitmuntende foto’s van ons mannen Etienne, Harry en William, lees de commentaren en zeker de verzameling “beeld en woord” van onze Herman (op vrijdag = uitleg bij de foto’s en zondag = blog.spoortrippers). Enkele sfeerbeelden bij mijn relaas, (zie fotoalbums) geniet en/of huiver!
Hilaire
Nabeschouwing I:
HOI VRIENDEN SPOORTRIPPERS
Vandaag geluk gehad met het weer. Een schelletje ijs, een pelletje sneeuw en een streepje zon. Maar...onze GG had het aangedurfd om ons als bende half bejaarden door zo'n geaccidenteerd terrein te sturen. Het werd zeker niet in dank afgenomen door een medestapster. Zij had het lastig, het was moeilijk maar ze heeft het overleefd. Haar gemaal de GE (golden eye) was vorige week blijkbaar minder fortuinlijk, hij maakte een slippertje en heeft een blauwtje opgelopen zie maar op de foto's van de deze trip. Komt er nog bij dat de wasspeld (de echte) nog ergens in Nieuwkerken hangt te drogen, maar opeens duikt er een nieuwe op die iemand gans de dag heeft meegesleurd dat krijgt zeker nog een vervolg.
Enfin iedereen tevreden over de trip maar de APRES was niet zo denderend, geen Godendrank en wat "riekikikhier"?? Maar onze bende kennende, ze hebben het overleefd met nog een goede afsluiter in Leuven.
Geniet van de foto's en tot volgende trip.
IKKE
Nabeschouwing II:
We hebben deze bij momenten helse tocht weer overleefd. Het was zeker in het begin gevaarlijk, met slippartijen tot gevolg. Hier en daar moesten we elkaar een handje toesteken, maar een zekere snoodaard maakte van de omstandigheden misbruik om in de (vrouwelijke) billen te beginnen knijpen. Onder het toeziend blauwe oog van de echtgenoot. Het was gezwoeg en gezweet in de sneeuw. De sneeuwballen vlogen in het rond, waarbij ondergetekende TEN ONRECHTE werd beschuldigd van het smijten van deze ballen. Een wasspeld heeft de ganse dag meegereisd in de col van één van de deelnemers. Het weer was prachtig. De Michel zijn barak hebben we ook gezien. Afgesloten met Chimay en aanverwante dranken, MAAR GEEN ORVAL. De echte spoortrippers stapten in Leuven af om toch nog een Orval te kunnen smaken. Rond 20u45 thuis. Geniet van de foto's.
Harry
Nabeschouwing III:
Ik heb het overleefd, gij hebt het overleefd, wij hebben het overleefd en doorstaan. Voorbij is voorbij, nooit achterom kijken. Voorbije zaken nemen geen keer! Het was goed, mooi, en ik zou het voor geen geld willen gemist hebben. Ik heb mij goed geamuseerd, de rest ook meen ik gezien te hebben. Soms met een grimas op het gelaat, maar dat zal van deugd geweest zijn. Nooit achterom kijken, vooruit is de weg!
Een vaststelling, er is een nieuwe schrijver (nabeschouwing II). De brave ziel doet zijn best, maar het is duidelijk hij moet nog veel leren. Maar wij (PG en ondergetekende) zullen hem naar het juiste pad begeleiden. Hij zal wel moeten leren om niet te neuten als hij betrapt word met een sneeuwbal in de hand! Hij moet vooral niet zeggen dat het tegen de koude voeten is, of om zijn pijnlijke enkels mee in te wrijven. Je kan hem gemakkelijk herkennen op de foto’s, het is de klojo met rode getten. Sommige mensen zouden van alles doen om op te vallen.
Bon, wij zullen er volgende stapronde niet bij zijn, wat vooral spijtig is voor de gsm verbindingen, de antennes zullen door iemand anders moeten geplaatst worden. Maar ik heb volgelingen. Dus treur niet beste gsm gebruiker ik ben zeker dat ze bereikbaar zullen zijn. Met de dooi zullen ook de mooiste stenen weer los liggen. We zullen dan ook kunnen verder werken aan opritten en allerlei andere projecten. De wasspeld zal terug boven water komen en verder meestappen.
Niks zo mooi als versierd worden als echte stapper! De groeten en blijf stappen.
Herman
