Houyet - Gendron-Celles

Uitnodiging:

Geen.
Wegens leider te lui, om ons op een vriendelijke wijze aan te zetten tot het onszelf voortbewegen, door middel van onze onderste ledematen.


Relaas der feiten:
17 juni 2009

Zaten met zijn zevenen op dezelfde golflengte, in het bijzonder het vroeg beginnen stappen is genieten tijdens de tocht en niet te verlegen om een dikke twintiger onder de voeten te lopen. De vooraf uitgestippelde “wandeling” optimaal afgewerkt met medewerking van men twee co-piloten kaartlezers. De spijtige afwezigen nog eens vermelden, ons Francine voelde zich niet welletjes, Etienne nog wegens familiale omstandigheden (moeder ernstig ziek), Frans nog altijd niet terug met zijnen “Hollandsen bok” (zaken doen met noorderburen, gevaarlijk) en Jacky had de nacht gedaan op Zaventem vlieghaven.

Houyet -- Custinne -- Celles -- Gendron-Celles (Lesse)
Relaas van de dagtrip : Om 09.30u, trein der stiptheid, aangekomen te Houyet, konden niet rap genoeg van de trein zijn om, in ons hemdje, direct aan een klim te beginnen naar de “Tour du Rocher” (toren afgebroken) door een dicht loofbos, fris en zuurstofrijk, aan de rand van “Parc d’Ardenne”. Nogmaals een “goeden dag” willen zeggen aan de bewoners van de villa daarboven, maar weeral (4è x) niet thuis. Ons laten afzakken langs een wildpad naar een zijbeek van de Lesse, de “L’Iwoigne”. Niet voor lang, haaks terug omhoog in het “Petit Bois”, de andere kant van “Parc d’Ardenne”, om er uit te geraken tweemaal de weidedraad over gemoeten om op “normaal terrein” te komen. Wat dacht je, nog maar eens zakken in een vochtig koel bos, tot de samenvloeiing van “rau de Vesti” met “L’Iwoigne”. Op naar ons eerste kontact met de bewoonde wereld (nou ja, bewoont?), het dorpje Custinne. Na twee uur in gezonde boslucht een plekje uitgezocht om de innerlijke mens te versterken.
Verder onder de blote hemel en de warme zon, eerst een bezoekje gebracht aan de begraafplaats met de opmerking, dat zij die er lagen een mooi altijd durend uitzicht hadden op de vallei. Niemand gezien om een plaatsje voor ons te reserveren. Nu door het dorp met zijn mooi gerenoveerde woningen en de kasteelhoeve (zie foto’s van Danny, misschien Eric en William). Doorgestoken naar het “bois du Mauvais Mont”, door een dreef met gigantische beuken, zo naar de graanvelden (volgende week beginnen oogsten) tussen de gehuchten Grande en Petite Trussogne. Hier een 360° vergezicht met andermaal mooie foto’s, het loonde de moeite – daarvoor doen we Het. Vanonder de warme zon terug de friste opgezocht van het “bois des Priesses” om ons aan te melden bij de Heilige Hadelin in het nog mooiere dorpje Celles. (door ons allen bekent en bemind) Ingetogen de Kruisweg bewandeld naar de Ermitage St Hadelin om de laatste klim aan te vangen naar het gehucht Lavis, om eindelijk aan de lange afdaling te beginnen, via het dorp Gendron (niets bijzonders) naar ons eindpunt, de treinhalte te Gendron-Celles. Een spijtig voorval, de kroeg daar gesloten wegens verlof. Mn nuchtere kijk op de feiten (dan toch nog) en daaropvolgende suggestie werd aanvaard ( met de hulp van vriend Michel). De eerste trein genomen naar Namur om daar genoeg tijd over te hebben om op een bevoorrechte plaats, bij een “erkend bierschenker”, onze mooie dag door te spoelen.

Ditmaal heb ik geen dagpunten gekregen, sommigen hadden het te druk met punten geven aan de voorbij paraderende “Naamse schonen”, zal ditmaal hun naam niet vermelden maar bij gelegenheid aan hun partner(in) meedelen.
Wat weten we nog over vriend Willy? Hij kan ons één van volgende woensdagen eens komen bezoeken op onzen “après promenade”, dan kunnen we klinken op zijnen verjaardag.
Voilà, alles is weer “digitaal” vastgelegd, tot volgende week woensdag 24 juni, dan met dezelfde treinen richting Waulsort en Hastière, Hilaire

Nabeschouwing:

Naar het goede voorbeeld van onze grote leider, is het niet nodig, lees een der vorige, en je zal voldaan zijn!
Maar we kunnen dit niet maken! Onze trouwe lezers hebben recht op een flinke natrap gericht op hij die de lijntjes uittekent!

Maar, het is zondag, er is de zon die er doorkomt, er is wijn in mijn glas, en ik voel me als een kat welke haar muisje al gehad heeft vandaag.
Ge zult het dus moeten stellen met het volgende:

Het was een mooie dag, een wandeling om in te kaderen.
Een beetje gesukkel omdat onze grote voortrekker vergeten was na te zien was of ons bistrootje wel open was.
Even vergeten na te zien leider? Iedereen weet al jaren dat ze sluiten half juni! Wat zit gij dan ganse dagen op uw pc te prutsen?
Maar ons hoor je niet klagen, het zijn de jaren. Namen was ook goed.
Alhoewel, Michel wel heel graag naar ginder trekt? Hij miste zijn vriend en toeverlaat om deze wandeling voor hem perfect te maken.

De groeten en vergeet uw papieren niet in te vullen zodat vadertje staat voldoende kan afhouden van uw ruim inkomen.