Gendron-Celles – Lesse – Falmagne en Famignoul – Maas – Anseremme

Uitnodiging:



Het zijn de laatste weken dat de kayak-trein vanuit Namen naar Houyet rijdt, laat er ons nog eens van profiteren om onze stapdag die richting te doen.
Vertrekken en/of eindigen doen we in Dinant, Anseremme, Gendron-Celles of Houyet, er zijn daar misschien nog wel paadjes die door ons nog niet platgelopen zijn.
Met de volgende kaarten 53 / 7.8 en 54 / 5.6 en 58 / 3.4 en 59 / 1.2 kiezen we op de trein, met de goedkeuring van alle meestappers, de geschikte route uit.
Voor alle zekerheid toch nog eens de treinuren:
Vanuit St. Niklaas om 06.30u met den dubbeldekker naar Brussel-Noord en vervolgens met den E.C. Vauban naar Namur om daar de aansluiting te nemen met de Kayak-trein richting Dinant of verder.
Tot woensdagmorgen, Hilaire



Relaas der feiten:
15 september 2010


Iets dat je al wist: vroeg begonnen is half gewonnen is genieten onderweg. Ze hebben woensdagavond weer eens geen “luierik” achter onze rug moeten roepen, van 09:30u tot 15:30u onderweg in een streek door ons zeer geliefd als stapper. Vanuit de Lesse-vallei klimmend naar de open kam van de Famenne. Ons groepje, verleden week fel uitgedund maar nu weer met zes. Verscheidene leden van ons die de laatste weken richting zwarte woud zijn getrokken om na een kleine week terug te keren met overgewicht, te veel originaler bauerwurst mit sauerkraut gefressen, vettige kost dus.

Gendron-Celles – Lesse – Falmagne en Famignoul – Maas – Anseremme.


Relaas van de tocht: Een aangenaam weertje bij het afstappen van het dieseltreintje te Gendron-Celles. Tussen spoorweg en Lesse, onder de rotsen van “Res.Nat. de Furfooz” naar “pont de Cwarnau”. Mee met de spoorwegbrug de goedgevulde rivier over (ideaal voor Kayakkers), om na ongeveer 1 km. langs de andere oever terug te keren tot het beekje “Ri de Vesse”. Rechts van de gracht begonnen aan een driekilometer lang pad, in een diepe gleuf en door het “bois de Vesse” en vervolgens “bois d’Hulbise” om 160m hoger uit te komen in de weilanden en akkers met een 360° vergezicht. Het stille en mooie boerendorpje Falmagne lag aan ons voeten, wij daar naartoe om ons op een bankje “op den dries” te nestelen om in alle rust onze brooddoos te openen. Na negen kilometer stappen waarvan de helft ploeterend langs vochtige paadjes, gingen de boterhammen goed naar binnen, gezonde eters dat groepje van ons. Het is leuk om wat afwisseling te hebben, water, bos, veld en een rustig dorpje door. Van de kleine woonkern Falmagne naar het iets grotere Falmignoul is maar één boogscheut en drie steenworpen ver. Het dorp door, de “rau de Falmagne” over langs mooi gerenoveerde huizen en boerderijen, dan door hoogliggende weiden langs het “kapelletje N.D. des Champs” naar de rand van de diepe Maasvallei. Op de kam gebleven van “Haie al Couture”, zo naar “Res. Nat. dom. de Colébi”. Nu iets nieuw voor ons allemaal, rondom de “Ravin des Luves”, een heel prachtig en avontuurlijk paadje slingerend rond de diepe kloof, via de “Grottes de Colébi” en de “Trou Félix” naar de “Trou de Jeunesse” om beloond te worden met een vergezicht hoog boven de Maas met de steile witte rotsen en kasteel van Freyr. DAARVOOR DOEN WE HET!! Lui wordt je vanzelf.. Aan dit uitzichtpunt nog wat voedzaams naar binnen gespeeld om de laatste vijf kilometer aan te vangen…en tijd genoeg. Dalend doorgestoken naar de Lesse, over “pont de Fer” in het gehucht Pont-à-Lesse. Amaai, terug uit de Lesse-vallei, mee met de meander, langs de gedenksteen van onze Baron Bonhomme, door het bos “Plain des Fosse”, over de “Tienne Hubaille” om ons ten slotte zigzaggend te laten zakken tot de rivier aan “pont St. Jean” te Anseremme… einde van de dagtrip.
Er gebeurd altijd wel iets ’s woensdags, bij de voetwassing aan de Lesse is onze vriend William zijn Gsm in de rivier gevallen … natuurlijk zijn eigen schuld … waarom moet die in zijn bovenzakje zitten en niet dichtgeknoopt? Hij zal bij thuiskomst wat meegekregen hebben van zijn Godi. Gelukkig is het water tamelijk helder zodat we hem ongeveer 1m dieper zagen blinken en hem met een roeispaan naar boven konden halen. Na een forel met een bril op ... bijna “des truites” die misleidende berichtjes konden versturen naar de vissers. Wacht nog wat om William daarover te bellen, het toestelletje ligt te drogen, anders hoor je toch maar alleen Blub ... Blub.
Tot de volgende oproep, Hilaire.


Nabeschouwing:


Een staptocht als zovele, weinig over te vertellen wat niet reeds uitgebracht is!
Ware het niet, ja toch een kleine maar leuke anekdote.
Stel je even voor op het einde van een stevige wandeling, zit er een vriend wandelaar (een beetje een rare kwiet) op zijn knieën aan de rand van de Lesse met een afwasborstel klaar om zijn zijn bottines te gaan kuisen. Daar valt verder niks op aan te merken. Wij zijn propere stappers.
Maar toch, normale stappers steken hun voeten in het water, hij dus niet! Hij bukt zich, en je ziet zijn gsm zachtjes uit zijn pijpzakje schuiven. Plons het sop in!
En dan tranen en paniek in zijn ogen, nu kan ik niet meer bellen, en ben ik niet meer bereikbaar! Spijt komt altijd na de zonde!
Onze grote voortrekker, ter info den oudsten van de bende heeft dan maar een reddingsactie ondernomen. (Als ze hem vragen om een regering samen te stellen en het land te lijden, dan staan we er goed voor!)
Actie gelukt maar ge moet niet denken dat er een Orvalletje van de kar gevallen is. Niks, notting, da nadda.
Volgende keer laten zwemmen die gsm, het zal hem leren, de prutser.
De groeten, zijn geweten!

Bertrix - Bouillon

Uitnodiging:


Volgens Frank den Bozer gaat het zich vannacht en morgen uitregenen en is het woensdag licht wisselvallig, wat kan er ons dan tegenhouden, de form en de goesting is er..dus, geen spelbrekers.
Zoals verleden woensdag afgesproken stappen we nog eens richting Bouillon, het is intussen weer bijna een jaar geleden, heb een paar wandelwegen uitgezocht die verschillen met de voorgaande jaren maar zeker de moeite zijn..ik zou zeggen, verandering van paadjes doet stappen, kiezen doen we op de trein.

stafkaarten nr 64 / 5.6 -- 64 / 7.8 -- 67 / 1.2 en 67 / 3.4 + wandelkaart van Groot Bouillon.
Beschik tevens over de verscheidene mogelijkheden en uurregelingen met den Tec-bus.

Treinuren : den dubbeldekker vertrek te st niklaas om 06.30u en met den E.C. Vauban vanuit Brussel noord om 07.42u naar Libramont en het dieseltje tot Bertrix.

Tot woensdagmorgen, Hilaire



Relaas der feiten:
8 september



Met drieën op stap, veel maanden geleden dat dit nog eens voorgevallen is ... sommigen bang van de voorspelde regen? Of een weekeindje A’dam en ziek terug? ‘k Heb het nog gezegd, blijf daar buiten, ge kunt met die noorderburen niets aanvangen. Op weg naar Bertrix nog nattigheid maar op het dieseltje naar ginder gezien dat de machinist zijn ruitenwissers had stilgelegd. Wij zonder regenbescherming aan, wel binnen handbereik, begonnen aan een nieuw uitgestippelde route. William merkte op dat de lucht een paar blauwe plekken vertoonde alsof ze uit een gevecht kwam. Voor de thuisblijvers die in hun vuistje lachten bij dit slecht weer in het Waasland ... wij een ganse stapdag zonder één druppel regen onderweg … het is maar dat je het weet! De foto’s van Jacky en William zijn onze ooggetuigen, nog nooit Bouillon binnengestapt bij zulk een klaar helder weer. Als straf voor de thuisblijvers, ons voorgenomen om niet meer naar Bouillon te stappen (op vraag van William)

Bertrix – Semois – Bouillon.

Relaas van de tocht: Stipt om 10u, wij weg vanaf het station naar het hernieuwt en fleurig aangelegd stadsplein. Oversteken om langs de begraafplaats de woonkern te verlaten, tamelijk hoog vertrokken zodat we de eerste twee stapuren geen noemenswaardige hoogteverschillen hadden. Wel eens lichtjes op en af om langs de “rau de la bonne fontaine” te passeren. Zuidwaarts naar het gehucht La Cornette tot het brugje over de grote beek “rau des Aleines”, langs veel oude gemengde bossen met daartussen de open vlakte van “Haut d’Atisse” met een zicht op de gemeente Auby-sur-Semois. Na twee uur en negen kilometer stappen honger gekregen, de stenen brug met onder ons het helder visrijke water was een geschikte p.n. plaats. Nu zuiders begonnen aan een voor ons onbekend terrein, naar “Roche à Colas”, mee met het kronkelende water, na twee kilometer het riviertje over en het besef dat we ons bijna 200m lager bevonden dan vóór de middag. Wilt dus zeggen, terug omhoog naar een zeer mooie rotspartij “Le Saut des Sorciéres”. Waanden ons in de “Provence”, zo natuurlijk prachtig. Vervolgens volledig naar het westen, opklimmend naar de “Point de Vue – Mont de Zatrou” welke een schoon klaar uitzicht gaf op de meander van de Semois “La Hultai ou Libehan”. Daarna een paar kilometer asfalt onder ons voeten, steeds hogerop, door het dorpje Les Hayons, terug het bos in om te genieten van een kleine twee kilometer dalen om 150m lager uit te komen aan het ons bekende plekje “Moulin Hideux” aan het gelijknamige beekje. Even pauzeren met de vaststelling dat we een laatste maal 150m omhoog moesten, ieder op eigen tempo, dit over een afstand van één kilometer, tot de geelgekalkte “Chap.N.D.de Walcourt”, ook wel “Kapel van Buhan” genaamd. Gelukkig hadden we goed “getimd”, genoten van het wijds panorama dat we aangeboden kregen met diep onder ons de vestingstad met zijn kasteel en daarond geweven “de Semois”. Daar moesten we zijn om onze woensdag = stapdag = feestdag af te sluiten.
Te Bouillon, een kort verblijf op een zonnig terras, dicht bij de bushalte, aan een klein rond tafeltje met drie grote Orval’s, gewacht op de tec-bus naar Libramont. Goesting gekregen van die eerste trappist, rechtover het station van Libramont bij de sympathieke waardin, met ons drieën aan den toog verder genoten met Orval en kaas. Vriend William ... ‘nou ja vriend’ ... heeft mij daar een poets gebakken. Te moeilijk om neer te pennen ... ge moet het oren vertellen volgende woensdag, ‘k ben er nog niet goed van.
Tot de volgende oproep, geniet van de prentjes, Hilaire



Nabeschouwing:


Door een barstende koppijn verplicht van thuis te blijven (niet door genotsmiddelen veroorzaakt, zoals sommige zieke geesten willen concluderen).
Iemand is maar zo sterk als zijn zwakste plek (eigen werk of Configius) bij mij zit het dus tussen mijn oren. Niks aan te doen, ik zal er mee verder moeten.
Een beetje zoals we verder moeten met onze grote voortrekker, daar is ook niks aan te doen. En op zich doet hij het nog zo slecht niet! Ware het niet dat hij zwak is, zwak in zijn keuze van vrienden. Reeds zijn ganse leven is een voorbeeld van hoe het niet moet. En ik kan het weten als rasechte Belselenaar, waren de roddels over Deboom niet te tellen. En zoals jullie weten waar rook is, is ... .
Alleen in zijn keuze van een echtgenote viel er niks aan te merken, naar schijnt heeft zij hem eruit gepikt. En dat heeft zijn leven toch min of meer op het rechte spoor gebracht.
En dan nu weer in zijn late tweede jeugd, laat hij zicht weer misleiden door jullie weten wel, dien ezel met een voornaam.
Ik zal het verder van kortbij volgen, den ezel schoffelen om hem op het juiste pad te leiden.
Groeten en blijf in het droge. Een aperitief in het droge kan!

Baraque Michel - Hellelsoor - Eupen

Uitnodiging:


Daar zijn we weer met woensdag veel beter weer. Laatstleden gehoord van ons vrienden dat ze nog eens richting "Hoge Venen" wilden stappen en dus, jullie wil geschiedde.
Met de wandelkaart van ginder + stafkaart 50 / 1.2 en de stafkaarten die er omheen liggen zitten we goed om er een ferme tocht van te maken.

Daarmee bedoel ik : Een ganse dag "Hoge Venen" (dan is het wel tweemaal tec-bus) of
: Starten in de omgeving van het hoogste punt van 't Land en dan eventueel naar een station stappen.

Mogelijkheden genoeg als we de nodige kaarten bijhebben, kiezen doen we op de trein.

Treinuren : met den dubbeldekker vanuit St niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel noord en vervolgens met den I.C. van Oostende richting Eupen vertrek Brussel Noord om 08.06u.
Tot woensdagmorgen, Hilaire



Relaas der feiten:
01 september 2010


Relaas van de tocht: Met de tec-bus ons laten afzetten aan de Baraque Michel op 680m. hoogte, nog even een foto gemaakt van de “Kapel Fischbach” alvorens ons oostelijk te begeven om via de plankjes te gaan stappen naar het venenriviertje “de helle/la helle/die hill”. Daarvoor moeten we door het enorm groot natuurreservaat van de “Hoge Venen / Hautes Fagnes / Hohes venn” trekken. Niet te lang de “helle” kunnen volgen wegens aangeduide tekens “Herstel van het plankjesvoetpad”. Dan maar links om te beginnen aan een vier à vijf kilometer lang slingerend en modderig paadje, soms al springend van de ene “veenpol” naar de andere en langs bijna onzichtbare wegeltjes door het hoge “veengras” en nog hogere varens. Hadden niets anders verwacht na de vele regendagen van Augustus, dachten terug aan de tochten van tientallen jaren geleden met de Opper – Goeroe Roger de Mulder, toen allen nog met hoge rubberen laarzen. Uitgeweken naar het hoger gelegen “Geitsbusch” van waaruit een prachtig zicht over “fagne Walonne” richting de toren van Botrange. De foto’s van Etienne, Jacky en William spreken voor zich. Voorbij de “Geitsbusch” met door de “tand des tijd” getekende prachtige grove dennen, nu noordwaarts door een nog avontuurlijker gedeelte, door beekjes en hoge grassen, om uit te komen aan de Porfays en wat verder..oef.. nu eens een grindweg tot het “jachtpaviljoen Porfays” om daar aan een pic-nic tafel te schoven. Wel nodig dat je daar goed de weg kent en niet op de stafkaart hoeven te kijken, je kent..en vertrouwt het..en na gebruik van al je ledematen en spieren kwamen we er goed dooreen…nu volop genieten van je boterhammen in een stralend warm zonnetje (die van mij waren allemaal op). Weg van het “Pavillon de chasse de Porfays”, langs de asfaltweg (wat een luxe) naar de wat dieper gelegen “Pont de la Soor”. Nog een grote beek met een tamelijk groot verval welke we volgden tot de “Pont de Hasebusch” (2km.) Dachten dat we het ergste achter de rug hadden, niet dus, zware machines hadden daar de bomen uitgesleept en het ingebeeld paadje herschapen tot “crossparcours”. Onthoud enkel de supernatuurlijke beelden van deze sterk ijzerhoudende waterloop. Vanaf het heel rustige en romantische “Paviljoen de Hasebusch”, nu “rechtdoor -rechtaan” naar Eupen via het gigantische woud “Nationaal Natuurpark Hoge Venen – Eifel”. Nu eens over verharde paden, dan weer langs fel groene brandgangen om vier kilometer verder aan te komen aan de ons zeer geliefden…de Soor die uitmondt in de Helle aan de “pont de Guerrier”, mooi om even een laatste rustpauze te nemen en ons vuil onderstel te kuisen onder de brug. Vanaf daar doorsteken naar het gehucht Hutte, niet meer te voet door de drukke straten van Eupen maar de “stadsbus” genomen naar het station gelegen aan de overkant van de stad.

- Van “timing” gesproken, direct op een klaarstaande trein gesprongen naar Verviers om daar in ons vertrouwde en gezellige taverne na te genieten. Man..man…man…lekkerrrr X 3.

- Vandaag eens niet voor doetjes..gelukkig met zeven vaste stappers..nou ja vast, wat noem je “vast”.. Onze Jacky eens geknield in de “barakkige modder”, daar hij en z’n vriend altijd honderd meters achteraan lopen, hebben we er spijtig genoeg niets van gezien..wel wisten we vooraan dat er “iets loos” was daar het gebabbel ineens stopte.

- Iets minder leuk was het geval Etienne, verzwikte zijn enkel waardoor hij het wat lastig had op ’t laatst..maar uit ondervinding weten we dat hij een doorbijter is en bij het ter perse gaan vernomen dat alles op zijn plaats is blijven zitten...Het zou kunnen dat de laatste tijd zijn gewicht iets naar voren helt zodat hij gemakkelijker zijn even(ge)wicht verliest.

Voor volgende week al meegeven, reizen eerst tot Bouillon om al stappend terug te keren naar Bertrix, oproep volgt later, maak dat je er bij bent, een gezellig weekeinde, Hilaire



Nabeschouwing:


Wegens te weinig tijd te weinig vergif kunnen innemen.

Daarom krijgt de eerste in bevel een tien.
De tweede in bevel één op tien. Hij loopt nog altijd rond met kaarten van in de tijd dat de beesten nog konden kaartlezen.

De groeten en blijf mij graag zien