Jemelle- Ambly- Nassogne- Masbourg- Forrières

Uitnodiging:

Belofte maakt schuld, komen hopelijk nog niet te laat om de miljoenen "wilde Narcissen" te gaan besluipen in het grote "Bois du Chi" richting Beauraing. De weersomstandigheden tellen ook mee, de enkele nachten vrieskou en mogelijks een paar sneeuwbuien die aankomen kunnen dit verpesten. Maar niet gelaten, 't is de enigste keer op het jaar dat we vanuit die streek naar het O.L.V. bedevaartsoord Beauraing stappen.
Met de stafkaarten 59/ 5.6 en 59/ 1.2 en 58/ 3.4 zoeken we er iets sportiefs uit.
Zelfde treinuren als verleden week : met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek 06.29u) naar Brussel Noord, aansluiting met E.C.Vauban (vertrek Bru Nd om 07.42u)

Heb wat naslagwerk gedaan aangaande het voorvaderlijke familielid van onze William nl. Comtesse Josine de la Marck (de Rochefort) -Zie verslag verleden week!
Heeft die kapel "Chap. N.D. de Lorette" laten bouwen omdat: Haar zoontje werd ontvoerd door een aap via de daken van het "Chateau" (sommigen beweren dat het een verklede aap was.. nu eens geen ezel in 't spel). Veel onduidelijkheid of het kind daarna werd vermoord en/of teruggebracht en/of gevonden... 't was altijd iets met die adellijke Familie de la Marcke.

Tot woensdagmorgen, volg het weerbericht om eventueel je stapkledij aan te passen, Hilaire


Relaas der feiten:
04 april 2012

Gaan niet beginnen klagen maar ’t loopt soms wel eens fout aan ’t spoor, den dubbeldekker naar Brussel Nd afgeschaft, wij te laat in Brussel, den E.C.vauban naar Jemelle kwijt en bijgevolg de andere aansluitingen ook. Ik in een dipje door het moeten uitstellen van de geplande staptocht maar volgens mijn meestappers geen ramp, zoek er gauw iets anders uit en dan gaan we volgende week wel richting Beauraing.
Jemelle- Ambly- Nassogne- Masbourg- Forrières.
Relaas van de tocht:
Door omstandigheden een late start, weg om 10.30u uit het I.C. station van Jemelle, direct fel stijgend uit de Lomme- vallei naar het “bois de On”. Daar al mooie natuurbeelden geschoten met dank aan de felle zon die zich door de nevelslierten prikte, ons tweetal prentjesmakers Etienne en William hadden dit moois aanstonds opgemerkt. In het groot gemengd bosgedeelte “Haie St. Hubert” een kwartdraai naar rechts om door het “bois de javingue” ons te laten afzakken naar het dorpje Ambly. Ergens een verkeerde splitsing genomen om vast te stellen dat we “tegen den draad” liepen. De kopjes bijeen gestoken en onze “kaartlezer in opleiding” bijgesprongen om “dik over dun” zoals we zeggen het goede spoor weer op te gaan. Uit het eerste grote bos nu door de weilanden afzakkend naar het beekvalleitje “Rau de bonnefosse” alvorens Ambly binnen te stappen. Na anderhalf uur en zes kilometer was het tijd om onze verbrandingsoven aan te vullen met boterhammen. Terug op pad naar het volgende meer grotere dorp Nassogne. Merendeels langs open veld, door de warmte van de zonnestralen in ons hemdje. Even verpoost op het dorp- en kerkplein van Nassogne om af te zakken naar het bijna hoderd zeventig meter lager gelegen dorpje Masbourg in de vallei van de “Masblette” (ons allen goed bekend).Even gerust om op asem te komen voor aanvang van de laatste steilte die we moesten overwinnen. Een zwaar begin om dan via een klimhek een wilddomein binnen te stappen, dit in een pracht van een woud. Drie kilometers verder wederom langs een hek uit het wildbos om diep beneden ons de vallei van “la Lomme” te zien liggen. Met ons twaalven vol goesting naar het dorp Forrières aan de Lomme om rechtover de treinstopplaats verder te genieten van de geneugten van ’t leven.

Geniet van de sfeerbeelden en lees de commentaren van de andere vertegenwoordigers G3, geschreven met veel gevoel voor humor. Hilaire


Nabeschouwing I:

Hoi spoortrippers.
Wat begon in een slecht gesternte is al bij al nog goed verlopen. De 1ste trein toch wel in panne zeker. Iedereen naar alleman bellen of sms’sen om toch maar te kunnen gaan wandelen. Uiteindelijk toch in Brussel geraakt dat dank zij het organisatorisch talent van de GG en laat mij bescheiden blijven van mijzelf dus IKKE. We hebben er toch nog een leuke dag van gemaakt, zelfs het weer was ons weeral gunstig gezind, een streepje zon en een fris briesje wat weeral beter was dan het voorspelde regenachtige winderige en kille voorjaarsweer. Zo zie je maar wees niet bang om met de “spoortrippers” op woensdag mee te gaan trippen. De trip zelf was zoals gezegd goed voorbereid uitgekiend tot in de puntjes door de GG en IKKE. Maar als proef hadden we een toekomstige 4de in bevel de kaart in handen gegeven om de groep te leiden (gidsen, de weg wijzen). Het was redelijk goed maar hij zou meer vooraan bij de groep moeten lopen zoals het een echte leider past. Het kaartlezen daar moet hij nog deftig op oefenen, hij komt nog niet tot aan de knoesels van zijn leermeesters!!! Maar we hebben er vertrouwen in hij komt er wel.
En dan tijdens de wandeling deze keer geen wasspelden maar de NR 26 gebaard door Russel en verdergegaan in de groep, iedereen had er wel eens mee te doen de 26.
De afsluiter bij een Ambassadeur van de ORVAL wat kan je als spoortripper nog meer wensen, nog ORVAL in overvloed jonge en oude. Komt erbij dat een jong gepensioneerde zoals het hoort in de groep een rondje gaf tot grote vreugde van de bende hiep, hiep hoera. Geniet van de foto's en tot volgende trip.

IKKE William


Nabeschouwing II:

Wij zijn allemaal nummers zoveel is zeker, wij hebben dit kunnen vaststellen tijdens onze uitstap. In het dagelijkse leven zijn we ook voor alles en nog wat genummerd. In de schoolklas, op het werk, bij de beenhouwer, overal en altijd een nummer. Alleen heeft iedereen daar een andere nummer, raar dacht de stapper en hij zocht voor iedereen hetzelfde nummer.
Probleem opgelost, of was er geen probleem?
Was een nummer dan wel nodig, was het misschien weer een of andere zieke geest zonder nummer die jaloers was op de onze en dit spel in gang gezet heeft? Ik heb ons nummer systeem doorgegeven aan de universiteit, men heeft mij beloofd er een doctoraat (meer dan waarschijnlijk zelfs meerdere) aan te wijden. De wereld zal er anders uitzien na deze onderzoeken. Je zal er van horen. In dit of je volgende leven.
Tussendoor moest er nog gewandeld worden. Vertrokken op uur en tijd, want anders zou de kritiek niet mals zijn, je kent hem wel criticaster nr1. De PG beter gekend als hij die op zijn tenen kan fluiten! Nog maar juist aangekomen te Brussel Zuid met onze stipte treinverbinding of er volgde al een sms “Afstappen in Brussel Noord, onze trein in panne, ikke”! Ik zat wel aan de koffie in gezelschap te Brussel Zuid. Maar dat is het laatste van zijn gedachten de pippo! Maar allee vooruit, problemen zijn er om op te lossen en nummers om uit te delen. Wij naar de Noord, niks te zien de dames in hun boetiekjes waren nog niet open. Koffie drinken helpt tegen dat verdriet. De groep toch nog compleet gekregen en wij weg richting Namen.
Na de obligate boterhammen met koffie op de trein, heeft onze grote leider zijn hoofd te rusten gelegd en een oplossing uit zijn grijze hersens gepuurd. De PG keek ernaar en zag dat het goed was! (Iets anders als zijnen uitleg hierboven he, gezien door een onafhankelijke waarnemer.) Op een rapje heeft hij dan een onschuldige oud strijder van WO I de kaart in de handen gestopt. De brave man kon zijn plan trekken. We hebben hem op de wandeling een nummer gegeven! Koffie in Namen, wachten op aansluiting. Kan geen koffie meer zien, mijn ziel is er zwart van geworden.
De wandeling was een voorbeeld, van op en af zoals het hoort, beetje asfalt, beetje keien, beetje modder, kortom afwisseling allerlei. De zon kwam kijken en zag dat het de goede nummer was. Zij bleef dan ook de ganse wandeling in de buurt, een beetje zichtbaar en voelbaar, soms iets minder, prima stapweer. Uiteindelijk uitbollen tot aan een door ons gekende afspanning, waar we onze dorst konden lessen. Fijn alles naar wens, in alle geuren en kleuren. Er was er zelfs eentje bij die ons persé wilde trakteren, het hoefde niet, het was aangenaam, Guido je mag blijven! Alleen moest hij een kleine literfles bier hebben, wij één Orval. Nog eentje met een afwijking dus, wij hebben hem een nummer gegeven!
Terug naar huis, wij moesten wel wachten op onze aansluiting te Brussel Noord de sloebers niet, ik heb ze een nummer meegegeven, de dames in hun boetiekjes waren wel open! Schoon, ik zie graag boetiekjes, Francine ook, alleen niet dezelfde geloof ik?
Tot volgende week, laat de lente maar komen met veel en warme zon, dat is goed voor mijn oude knoken.

Herman