Dinant - Hastiére, verjaardag Hilaire

Uitnodiging:


Mag, kan, moet niet als een gewone verjaardag voorbijgaan!!

Zoo speciaal zal het ook wel niet zijn maar toch anders dan gewoonlijk het geval is in ons privéclubje.

Wanneer : woensdag 25 Mei tijdens onze stapdag. Meer gegevens over de ingekorte wandelroute op die dag volgt later, Iedereen zal de afstand aankunnen.
Waar : het feestje gaat door “ten Huize Le Crupet” in Hastière sur Meuse. De bedoeling is om iets over de noen aan te komen in het “vakantiehuis Le Crupet”.
Daar zal ons dochter Petra, samen met onze schoonzoon Jan ons verwelkomen met een drankje en een hapje (b.b.q.) tot het tijd is om huiswaarts te keren.
Ons Annie en ik nodigen jullie allen welgemeend uit.
(Met veel dank aan Karel en Anita voor de terbeschikkingstelling van hun “tehuis”)

Hierbij meer informatie aangaande het dagschema op “Mijn verjaardagsfeest”.
We vertrekken met den I.C. trein naar Brussel zuid (vertrek te St Niklaas om 07.30u) Vanuit Brussel zuid (vertrek om 09.03u) met de trein naar Dinant (aankomst 10.46u) en vervolgens met de tec-bus lijn 154a naar Hastiére sur Meuse.
Degenen die het ingekorte stapparcours niet wensen mee te wandelen, worden bij het uitstappen van de bus te Hastiére (dorp) opgepikt door een taxi die jullie aan de feestzaal “le crupet” zal afzetten. Ook ’s avonds in tegenovergestelde richting. (Voorziene bussen met plaatsbespreking 1/vertrek te Dinant om 10.55u 2/vertrek te Hastiére om 16.50u )
Voor degenen die wel wensen een tripje te doen (onder andere ikzelf) kiezen we een gepast parcours zodat we niet te laat op de afspraak zijn. ’s Avonds is het wel de bedoeling dat we met zijn allen de bus nemen van Hastiére naar Dinant.
Dank aan degenen die er bij zullen zijn, hopelijk valt het weer mee, wij kijken er naar uit, Annie en Hilaire.
N.b. Geen bloemen noch kransen, gewoon niks, ik zal formeel zijn, ik neem niks aan, basta (ik zeg het maar één maal)


Relaas der feiten:
25 mei 2011

70è verjaardag Hilaire – stapdag 25 mei 2011 omgevormd naar feestdag.
Waar was dat feestje… ginder was dat feestje.. in “Le Crupet” te Hastière. Eigenlijk zou ik het verslag van mijn eigen verjaardagsfeestje niet mogen schrijven, tenslotte heb ik er nog het minste aan gedaan. Wel de datum en plaats vastgelegd maar voorts de rest aan anderen overgelaten.. ‘k moet zeggen, met succes!!
Niet op m’n eigen kont maar op andermans gat kletsen om hen te bedanken. Waar moet ik beginnen, eerst en vooral de negentien mensen van ons stapclubje die op mijn uitnodiging zijn ingegaan. ‘K vergeet ook niet degenen die er wel zouden bij geweest zijn maar door omstandigheden verhinderd..op reis, moeten werken, enz. neem me niet kwalijk om toch één naam te noemen.. ons Sonja had zoooo graag aanwezig geweest maar de thuisverzorging van haar zieke André neemt alle tijd in beslag.. veel sterkte gewenst !! Zij die er wel konden bijzijn maar hun twijfels hadden over het verloop of onbenulligheid van zulk een gezellig samenzijn.. “de pot op” !!
Zit hier mijn relaas te pennen onder zware regenwolken met windstoten tot 80km p/u. wat een verschil met gisteren, woensdag, een stralende warme zon en geen wind..’t geluk is voor brave mensen. Bij dit weer konden we geen betere “locatie” inhuren, ’t moet gezegd, de prijs valt mee (leuk om een paar rijke vrienden te hebben). De eigenaars hadden ook speciaal voor ons hun “accommodatie” feestelijk gemaakt, genoeg tuinzetels om in de schaduw van dikke bomen te zitten genieten en op het terras een mooi gedekte dis. De vele foto’s geven een goed beeld over de rustig gelegen ruimte midden in ’t groen, dan heb je nog maar één kant gezien. Ze weten ook van aanpakken, altijd behulpzaam. Ons Anita en Karel hebben er alles aangedaan om de b.b.q. te laten slagen door bij alles en overal een helpende hand te reiken en zo ons Petra en Jan bij te staan waar nodig.. We denken daarbij ook aan de taxiritten in de voormiddag om ieder van ons tegen de noen op de plaats “delict” te brengen. Waarom: de trein aangekomen te Dinant met 30’ vertraging, tec-bus naar Hastiére weg. Met gezond verstand de goede beslissingen genomen om dit ongemak uit de Maasvallei te helpen, deels te voet, deels met de wagen.
Ons Annie en ik bedanken ieder van ons clubje voor de vele “Felicitaties en het superverrassend geschenk”. Hopelijk kan ik nog een poosje met jullie mee, niet te euforisch zijn, ’t loert achter de hoek. (lees: de paadjes zijn soms glibberig en rotsachtig)
Ik ga hier afsluiten : geniet van de sfeerprentjes geschoten door Dany en William. Om het verdere verloop van de dag te commentariëren vraag ik aan mijn Adjuncten (bijna klaargestoomd om het leiderschap over te nemen) dit verslag aan te vullen vanaf het aperitief tot einde dag , nogmaals dank, Annie & Hilaire


Relaas door adjunct II:

Commentaar geven is mijn ding niet! Kritiek ja, de sloebers de grond in boren, de deugnieten schoffelen en het gezag ondermijnen. Maar nu en op uitzonderlijk verzoek van onze grote jarige, maar vooral omdat adjunct I (streken genoeg maar een relaas schrijven ho maar) er weeral zijn kl.t.n aan veegt zal ik het maar weer doen.
Vertrokken in Brussel Zuid met de voltallige groep min één (onze jarige was reeds als voorwacht vertrokken, om de bus tegen te houden, desnoods met zijn vege lijf, yes). Maar zoals geweten: als het moet zit alles tegen. Trein met 9 min vertraging vertrokken. Pffft . In Brussel Noord de leuke vraag via de intercom, of er geen dokter op de trein zit. De rest laat zich raden, weg met +/- 25 minuten vertraging. Olé, er werden in stilte al weddingschappen afgesloten. “Zou hij nu werkelijk voor de bus gaan liggen, en wie zou de kosten betalen van de schade aan de bus”?
Bij aankomst te Dinant: Bus weg, maar… waar was Hilaire? Alles bleek mee te vallen, onze grote voortrekker was nog heel en in goede gezondheid, wat Annie een zucht van verlichting liet slaken.
Vanaf nu liep alles snel: De niet stappers, in de ter beschikking gestelde wagen met chauffeur (luxe). De rest met de benenwagen tegen ijltempo op pad. De twee kleinste voorop, wat ze genomen hadden weet ik niet maar het ging vooruit! Op de afgesproken plaats weer twee wagens om nog enige exemplaren af te voeren; de overige weer weg. “Nie neuten”! Stappen is de boodschap. Heuvel op en af rechtdoor en bergaf, ge kent dat. De telefoon vertelt ons dat de deugnieten al gestart zijn met het nuttigen van het goudgele vocht. Er krijgt een dame medelijden en de heer des huize wordt onder druk gezet om ons ook te komen oppikken. Zij, zij geprezen onder alle vrouwen! De laatste klim en kilometers worden ons ontnomen, maar daarom niet getreurd.
Een lekkere frisse Orval wachtte ons op. Lekkerrrr. Klapke doen, zoentje geven, slokske drinken, er waren al voorlopers uit de zon gaan zitten, waarschijnlijk was de te vroeg genuttigde drank hen misvallen, halleluja. Er is nog gerechtigheid op deze wereld.
De kreet “Aan tafel” wordt opgevolgd met de snelheid van een trein. Ik denk dat ze honger hebben! Maar eerst moeten die twee napjaars nog een klapke doen over het hoe en waarom van onze leider zijn levensloop. (Lees bijlage één) De zangstonde is met groot genoegen en luide stem over de heuvels geklonken. Lang zal hij leven!!! En dat 70 maal.
Prima verzorgde met zon overgoten bbq volgt met alles erop en eraan, drank in overvloed! Het leven kan schoon zijn.
Woorden van dank en een diepe buiging van eerbetoon en respect voor onze chef-kok van dienst Jan en zijn rechterhand en helpster Petra.
De tijd gaat snel als je in goed gezelschap zijt, en van binnen en van buiten voldaan. We moeten weg, niks aan te doen. De bus wacht niet weten we al. Weer zal een taxirit ervoor zorgen dat er enigen aan de bushalte op ons wachten. De bus op tijd, de trein op tijd, aansluitingen verzekerd zoals het hoort.
Nog een dikke merci en woord van dank aan meneer Karel en mevrouw Anita van de “Le Crupet” voor het ter beschikking stellen van hun infrastructuur, en de benodigde taxiritten en hun ongebreidelde werkkracht om alles piekfijn in orde te brengen.
Een volmaakte afsluiter voor een volmaakte dag. Ik hoop dat er zo nog veel mogen volgen voor ieder van ons.
Herman


Nabeschouwing:

Je zal het moeten stellen met te tekst van mijn vriend en eerste kandidaat opvolger, ik ben te goed gezind nu om nog kritiek te hebben.

Vrienden wandelaars.

Vandaag hebben we een bijzondere dag meegemaakt.
De viering van onze grote leider en goeroe zijn 70ste verjaardag.
Het was voorzien dat we de trein nemen tot Dinant en daar de bus
naar Hastiere. Natuurlijk zoals gewoonlijk was de trein weeral te laat,
waardoor we de voorziene bus niet meer hadden te Dinant.
Van de nood een deugd gemaakt de doetjes zijn dan maar met Karel meegereden naar zijn stulpje de sommige anderen hebben een wandelingetje gemaakt van ong. 6km en zijn dan ook ingestapt in de auto van de gastheer de softies. De harde kern is verder gewandeld tot Hastiere maar werden op bevel van de grote Goeroe ook opgehaald. Ter plaatse aangekomen eerst nog kunnen aperitieven waarna we met zijn allen de voeten onder tafel schoven voor een lekkere BBQ verzorgd door de dochter en schoonzoon van onze krasse ouderling.
En dat het gesmaakt heeft, iedereen was het er overeens het was af.
Geniet nog de foto's en tot volgende keer.

WILLIAM


Bijlage:

Vooraf nog dit, niets van wat jullie hier vandaag horen of zien mag openbaar gemaakt worden.
IN MEMORIAM.

Vandaag vieren we het overlijden van de 69 jarige De Boom Hilaire.
Hij ontnam ons de vreugde van het lui zijn.
Wij vieren de ook de geboorte van de 70 jarige De Boom Hilaire.
Je moet wel uit je luie zetel komen om dit te mogen meemaken.

Geboren te Belsele op 11 Mei 1941.
Hij werd al op jonge leeftijd lid van de beruchte bende van De Booms.
Samen maakten zij hun geboortedorp onveilig. Jacht op drank en vooral op jonge en mooie meisjes was hun voornaamste vorm van vertier.
Omdat deze bron niet onuitputtelijk bleek, werden de naburige dorpen ook onveilig gemaakt. Omdat de kloosters toen nog geen gangsters opnamen werd hij verbannen: voor zijn heel verdere beroepsleven naar de spoorwegen!!
Op een van de deze rooftochten te Sinaai kwam hij zijn meesteres Annie tegen.Samen vluchten zij weg uit onze streek.
Van Sinaai naar Mechelen en verder naar Vilvoorde en terug naar af, Sinaai!
Tussendoor nog snel een dochter op de wereld gezet, kwestie van een bezigheid te hebben.
Op een droge nuchtere dag en om weer te ontsnappen aan alle vormen van toezicht en controle is hij maar lid geworden van een stappersbende.Toen nog naamloos, nu beter gekend als de “Spoortrippers”. Op korte termijn heeft hij deze groep overgenomen. Hij is hun keiharde leide geworden.Een voorbeeld van zijn hardheid: ga in het voorjaar eens op de loer liggen, s’morgens in alle vroegte als de vogels de slaap nog uit hun ogen wrijven. Dan ja, dan kan je hem zien,enkel gehuld in een lang nachthemd dauwtrappend op blote voeten. Na enige minuten rent hij dan bulderend op zijn Annie het huis in!!!! De buurt durft over deze zaken niet spreken.

Wat de spoortrippers betreft: hij heeft deze softe groep uitgebreid tot een heuse harde bende, een bende onverlaten welke iedere woensdag de treinen naar en van Wallonie onveilig maken, sporen trekkend door het land en denkbeeldige fakkels aanstekend kriskas door het landschap. Bij valavond gaan zij zich verstoppen in de plaatselijke duistere kroegen, alwaar zij zich laven aan een regionale drank “
ORVAL
Ondanks de zwaar wegende “OMERTA” enige anekdotes.
Ooit waren er de zogenaamde cultuurreizen in gesloten groep.
Tussen haakjes cultuur kan je op allerlei manieren beleven…
Er was de tijd dat hij en nog enige andere napsjaars supporter waren van het Belgische voetbalteam. Daarna is het nooit meer goed gekomen met het Belgische voetbal !!!
Nu vullen de wandelakkefietjes onze dagdromen.
-Herinner jullie nog de dag dat hij in het bijzijn van zijn echtgenote een levensechte en ruige in leder gehulde motard op de mond gekust heeft.
-Kennen jullie het verhaal van de weggegoten Orval ????
-Bedenk de zelfbediening in sommige bistro’s
Ten slotte nog deze mededeling van de Waalse gemeenschap.
Zij hebben ons laten weten dat zij er nu zeker van zijn dat deze frisse ouderling op al zijn voettochten om de 100 m een fakkel heeft aangestoken. Hierdoor is er nu een groot probleem met de lichtpolutie in Wallonie. Hij moet gedwongen worden om al deze fakkels dan ook persoonlijk te gaan doven. Geen enkele rede of teken van zwakte zal geduld worden. Zijn stapbroeders zijn aangeduid om daarop toezicht te houden!

Tot slot
GEDENK O STAPPER DAT GIJ VANZELF LUI WORDT, EN TOT UW ZETEL ZULT WEDERKEREN.

Herman, William en medestappers.