Hoge Venen – Ghâster– Bayehon- Fagne Setai- Hoegne- Polleur- Vecquée.

Uitnodiging:

• Laatste week een winters karakter = Niet laten voorbijgaan
• Moeilijke beslissing, toch nog maar eens naar het pelletje sneeuw en de streep zon. Gaan niet in de weg lopen van de "langlaufers" die de lange rechte aangeduide paden volgen, wij nemen de slingerpaadjes langs de grote beken.
• Heb al iets in mijn gedachten : met de tec-bus voorbij de "Botrange", gaan zoeken naar "rau de Ghâster" en "rau de Bayehon" en zo via de "Vecquée" en langs "rau de Polleur" naar "rau de Hoegne".
• Waar we juist uitkomen zal de moeilijkheidsgraad van het parcours bepalen.
• Zeker de kaart van de "Hoge Venen" meenemen + 50/ 1.2 + 49/ 3.4
• Immer dezelfde trein, met den dubbeldekker (vertrek St Niklaas om 06.29u) naar Brussel Nd en vervolgens naar Verviers Central met den I.C. Oostende - Eupen.
• 't zal weerom de moeite zijn, tot woensdagmorgen,
Hilaire


Relaas der feiten:
22 februari 2012

Waarvoor trokken we naar de “Hohes Venn”, het hoogste gedeelte van ons land met zijn grille maar prachtige natuur? Om het pelletje sneeuw = aanwezig, om de zon aan de blauwe lucht = aanwezig, om de wilde natuur in de uitsleten beddingen van de oeroude beken = aanwezig. Waarvoor we niet naar ginder waren gereisd maar ter plaatse konden vaststellen = de platgetrapte sneeuw door overdag dooien en ’s nachts vriezen herschapen in ijsbanen, zeker daar waar we niet konden uitwijken. Het water in de beken meestal te diep om door te waden en aan de rand een steilte die niet te beklimmen viel. Zeker het eerste waterloopje (Ghâster) was een marteling voor al onze spieren, klauteren, schuiven, op handen en voeten en vastnemen wat je kon om die twee en een half km. in een dik uur af te zwoegen. Als G.G. (ditmaal voelde ik me kl.g) was ik blij dat we daar zonder kleer- en andere scheuren waren “doorgeprost” met dank aan de groep die iedereen en elkander uit de benarde toestanden hielp veelal lachend en toch nog oog hebbend voor het natuurschoon welke deze winterprik te voorschijn tovert. (hebben overal stappers gekruist behalve in dit gedeelte, wisten achteraf waarom.

Hoge Venen – Ghâster– Bayehon- Fagne Setai- Hoegne- Polleur- Vecquée.

Relaas van de tocht: Met den tec-bus lijn 390 tot Haut de Sourbrodt, naar de eerste waterloop van de dag “Ghâster” welke stroomafwaarts, zuidelijk en onder Ovifat uitmondt in de grotere “Bayehon”. Nu stroomopwaarts deze volgen naar de “Cascade” om een beetje verder boterhammen te eten bij een mooi vergezicht op Longfaye. Na de noen bij warme zonnestralen die weerkaatsten op de sneeuw langs de alsmaar smaller wordende “Veenbeek” naar een heel mooi veengebied “natuurreservaat Setai”. De N68 over, twee randen van deze vlakte genomen, daarna een paar brandgangen door om via “Les Six Hêtres” ons te laten afzakken naar de plaats waar de “Polleur” in de “Hoegne” vloeit. De twee bruggetjes over om de kleinere “Herbofaye” te volgen welke aan de Baraque Michel ontspringt. Nog even gestopt aan “Croix des Fiancés” op de “chemin Vecquée” om via de oude grenspalen (bne 151-152-153) en over de plankjes te eindigen aan “Chap. Fischbach” op den Baraque Michel.
Goed “getimd”, juist op tijd om de tec-bus lijn 394 te nemen naar Eupen om daar onze dorst te lessen.
Blijven waarschijnlijk zitten met gemengde gevoelens .. was deze tocht verantwoord of niet? Oordeel zelf, kijk naar de uitmuntende foto’s van ons mannen Etienne, Harry en William, lees de commentaren en zeker de verzameling “beeld en woord” van onze Herman (op vrijdag = uitleg bij de foto’s en zondag = blog.spoortrippers). Enkele sfeerbeelden bij mijn relaas, (zie fotoalbums) geniet en/of huiver!
Hilaire


Nabeschouwing I:

HOI VRIENDEN SPOORTRIPPERS

Vandaag geluk gehad met het weer. Een schelletje ijs, een pelletje sneeuw en een streepje zon. Maar...onze GG had het aangedurfd om ons als bende half bejaarden door zo'n geaccidenteerd terrein te sturen. Het werd zeker niet in dank afgenomen door een medestapster. Zij had het lastig, het was moeilijk maar ze heeft het overleefd. Haar gemaal de GE (golden eye) was vorige week blijkbaar minder fortuinlijk, hij maakte een slippertje en heeft een blauwtje opgelopen zie maar op de foto's van de deze trip. Komt er nog bij dat de wasspeld (de echte) nog ergens in Nieuwkerken hangt te drogen, maar opeens duikt er een nieuwe op die iemand gans de dag heeft meegesleurd dat krijgt zeker nog een vervolg.
Enfin iedereen tevreden over de trip maar de APRES was niet zo denderend, geen Godendrank en wat "riekikikhier"?? Maar onze bende kennende, ze hebben het overleefd met nog een goede afsluiter in Leuven.
Geniet van de foto's en tot volgende trip.

IKKE

Nabeschouwing II:

We hebben deze bij momenten helse tocht weer overleefd. Het was zeker in het begin gevaarlijk, met slippartijen tot gevolg. Hier en daar moesten we elkaar een handje toesteken, maar een zekere snoodaard maakte van de omstandigheden misbruik om in de (vrouwelijke) billen te beginnen knijpen. Onder het toeziend blauwe oog van de echtgenoot. Het was gezwoeg en gezweet in de sneeuw. De sneeuwballen vlogen in het rond, waarbij ondergetekende TEN ONRECHTE werd beschuldigd van het smijten van deze ballen. Een wasspeld heeft de ganse dag meegereisd in de col van één van de deelnemers. Het weer was prachtig. De Michel zijn barak hebben we ook gezien. Afgesloten met Chimay en aanverwante dranken, MAAR GEEN ORVAL. De echte spoortrippers stapten in Leuven af om toch nog een Orval te kunnen smaken. Rond 20u45 thuis. Geniet van de foto's.
Harry

Nabeschouwing III:

Ik heb het overleefd, gij hebt het overleefd, wij hebben het overleefd en doorstaan. Voorbij is voorbij, nooit achterom kijken. Voorbije zaken nemen geen keer! Het was goed, mooi, en ik zou het voor geen geld willen gemist hebben. Ik heb mij goed geamuseerd, de rest ook meen ik gezien te hebben. Soms met een grimas op het gelaat, maar dat zal van deugd geweest zijn. Nooit achterom kijken, vooruit is de weg!
Een vaststelling, er is een nieuwe schrijver (nabeschouwing II). De brave ziel doet zijn best, maar het is duidelijk hij moet nog veel leren. Maar wij (PG en ondergetekende) zullen hem naar het juiste pad begeleiden. Hij zal wel moeten leren om niet te neuten als hij betrapt word met een sneeuwbal in de hand! Hij moet vooral niet zeggen dat het tegen de koude voeten is, of om zijn pijnlijke enkels mee in te wrijven. Je kan hem gemakkelijk herkennen op de foto’s, het is de klojo met rode getten. Sommige mensen zouden van alles doen om op te vallen.
Bon, wij zullen er volgende stapronde niet bij zijn, wat vooral spijtig is voor de gsm verbindingen, de antennes zullen door iemand anders moeten geplaatst worden. Maar ik heb volgelingen. Dus treur niet beste gsm gebruiker ik ben zeker dat ze bereikbaar zullen zijn. Met de dooi zullen ook de mooiste stenen weer los liggen. We zullen dan ook kunnen verder werken aan opritten en allerlei andere projecten. De wasspeld zal terug boven water komen en verder meestappen.
Niks zo mooi als versierd worden als echte stapper! De groeten en blijf stappen.

Herman

Coo (Amblève) – Belvédère de Ster – fagne de Bellaire – Ruy (Roannay) – Andrimont – fagne de Malchamps – promenade des Artistes – Spa-Géronstère.

Uitnodiging:

Volgens het nieuwsbericht is de staking voor woensdag afgeblazen, nu kunnen we plannen.

Men voorspelt nog sneeuw in de hoge Ardennen maar het streepje zon zullen we misschien missen, niet treuren.

Heb gekozen om woensdag nog eens een oeroude klassieker te stappen, zal intussen al een paar jaar geleden zijn.

Vanaf Coo aan de Amblève, een flinke beklimming naar het gehucht Ster en daar de g.r.5 gaan opzoeken, deze volgen langs de dorpjes Ruy (beneden aan de rau Roannay) en (terug omhoog) naar Andrimont en zo via "Fagne Malchamps" en "promenade des Artistes" naar het stationnetje vanSpa-Géronstère.

Een tocht om "U" tegen te zeggen. DAARVOOR DOEN WE HET!! lui wordt je vanzelf.

Stafkaarten : 49/3.4 en 49/7.8 alsook 50/1.2 en 50/5.6
Treinuren : met den dubbeldekker naar Brussel noord (vertrek St Niklaas om 06.29u) vervolgens (vertrek om 08.06u) naar Liège gm en vanuit Luik (vertrek om 09.18u) naar Coo.(aankomst 10.05u)

Tot woensdagmorgen, Hilaire


Relaas der feiten:
15 februari 2012

Man, man, man, wisten op voorhand dat het geen makkie zou zijn gezien de weersomstandigheden van de laatste weken en om ons te plezieren had het de voorbije nachten nog gesneeuwd zodat alle paden er onbetreden en maagdelijk wit bijlagen (tijdens de tocht enkel wat fijne sneeuwkorrel om het een wat meer winters karakter te geven) En dan de moeilijkheidsgraad: van de start aan het station te Coo (240m) kort maar steil naar de hoogte van Ster (500m) – afzakkend naar het gehucht (450m) en vervolgens tot “fagne de Bellaire” (510m) – nu den dieperik in naar de vallei van de Roannay te Ruy (300m) – een laatste klim via Andrimont naar “fagne de Malchamps” om daar het hoogste punt van de dag te bereiken (570m) – wetende dat we daar op de smalle paadjes spoor moesten zoeken in 15cm sneeuw. Op ’t laatst dalend via het “Arboretum” en “promenade des Artistes” naar de treinhalte van Spa-Géronstère (270m).
Samengevat: Zeggen en schrijven : zeshonderd meters (600m) omhoog en zeshonderd meters (600m) naar beneden in wegeltjes waar de ijsplekken soms verraderlijk onder de verse sneeuw lagen. Niemand horen klagen of zagen (helpt toch niet bij mij), elkander helpen waar het kon en onderweg nog oog hebben voor de mooie panorama’s en nog goedlachs en rood aangeslagen op de prachtige foto’s van onzen Harry staan. (Hij als enige beeldjesschieter; ditmaal geen prentjes van de PG. Hij was nog niet bekomen van zijn “gedwongen” Valentijnviering op dinsdagavond.
Nota van de redactie: wij vieren dit op de middag zodat we gezond en wel op de afspraak zijn op woensdagmorgen – de afwezigen zullen nu zitten “bleiten” bij het zien van de prachtige foto’s – misschien toch eventjes hun mondhoeken opentrekken (leedvermaak) bij het zien van de blauwe oogkas van onzen “uitgeschoven” Tony – zijn Rita geeft daar een paar kusjes op en alles is genezen)

Coo (Amblève) – Belvédère de Ster – fagne de Bellaire – Ruy (Roannay) – Andrimont – fagne de Malchamps – promenade des Artistes – Spa-Géronstère.

Relaas van de tocht: 10.07u start te Coo, zigzaggend opklimmen naar Belvédère de Ster, daar een beetje moeten zoeken om door te steken naar het g.r 5 pad aan “fagne de Bellaire” dit via “bois de Berzeu”. In een dik zwart dennenbos, uit de wind en korrelsneeuw onze boterhammen binnengespeeld. Na een kwartuur terug “gerugzakt”, nu een paar uur geen kaart nodig daar we een g.r. pad volgden. Boven het gehucht Egbomont een schitterend dieptezicht in de vallei van de Roannay en de dorpjes Ruy en Andrimont. De baan naar Francorchamps over om aan de grootste klim van de dag te beginnen, af en toe uitrustend en achterom kijkend naar de diepe vallei. Bij de “Poteau d’Andrimont” ook genaamd “Creux de Vecquèe” opgedragen aan Maurice Pottier – schilder van de venen 1900-1946 - even bijgetankt – (kruising met de oude weg Vecquée (Spa – Stavelot) grensscheiding tussen België en Pruisen vóór 1919). Verder langs “fagne de Malchamps” en “ferme de la Bérinzenne” ons laten afzakken naar het “Arboretum” en zo via de supermooie “promenade des Artistes” naar ons einddoel, de treinhalte (cul –de- sac) van Spa-Géronstère.
Vijf minuten voor vertrek aangekomen (15.45u), ons naar Pepinster laten sporen om daar met veel goesting onze dorst te lessen…en smaken !! Om 17.10u vertrokken te Pepinster en om 19.40u afgestapt te Sinaai, tegen mij geen kwaad woord over den spoorweg. Tot volgende week, geniet na bij “woord en beeld”, maak dat je volgende week “present” geeft, Hilaire

Nabeschouwing I:

De afwezigen hadden DIK ongelijk!!!!

Sneeuw, pittig, glad, valpartij, uitschuivers, koud, winderig, neerslag,
nattigheid, klimpartijen, Orval, we hebben het allemaal gehad.
Maar het was DIK de moeite waard!

Dank aan onze GG Hilaire!!!!!!!!!!!!

Veel beterschap aan onze gevallen soldaat.
Harry

Nabeschouwing II:

Men zegt, dat bewegen gezond is. Men zegt ook dat je veel moet drinken, ook dat zou gezond zijn! Kortom men zegt zoveel.
Nochtans als je onze stappers bekijkt na de wandeling zien ze er niet altijd even gezond uit, afgepeigerd, leeg, moe, kortom op. Nog een geluk dat het gezond is!
Als je onze stappers ziet bij het verlaten van de plaatselijke bistro, waar zij voldoende vocht tot zich genomen hebben, “tegen de uitdroging” dan zien ze er stukken beter uit. Terug op de wereld gezonde blos en met fonkelende ogen!
We mogen dus stellen dat het ene niet zonder het andere kan. Je kan, mag niet drinken zonder te stappen (William). Anders leef je niet gezond. Simpele regels, maar toch zijn er steeds die moeten zondigen. Spijtig voor hen zij hebben de sneeuw niet gezien.
De groeten en let op het blauw van uw ogen!
Herman

Mariembourg – Nismes – Viroin – Dourbes – Mariembourg

Uitnodiging:

Zingen van : 't is nog niet voorbij die harde winter.. weten nu al dat we ons goed moeten aankleden om er woensdag weer een prettige stapdag van te maken ..niets kan ons deren, als het 't maar geen ganse dag regen is, terloops gezegd, hebben met ons relaas, commentaren en de foto's van de "Hohes Venn" veel bijval gehad ..ge moet het maar doen en er dan nog plezier aan beleven ook.

Woensdag eens den anderen kant op, niet naar de Duitse grens maar zuiders naar de Franse frontiére. De bedoeling is om de "Viroinval" aan te doen, veel mooie dorpjes o.a. Nismes, Dourbes, Olloy en Petigny om er maar enkele te noemen. Ons Francine zou graag nog eens langs "Fondry des Chiens" passeren (moet ze daar iemand dumpen?). Er zijn daar heel mooie plekken te verkennen met de stafkaart 57/ 7.8 en 58/ 5.6 + wandelkaart "Viroinval"

Treinuren: met den dubbeldekker (vertrek St Niklaas om 06.29u) naar Brussel Zuid/Midi, aldaar aansluiting om 08.09u naar Charleroi, vervolgens met het dieseltje richting Couvin met aankomst om 09.58u.

Tot woensdagmorgen, Hilaire


Relaas der feiten:
08 februari 2012

Hoi vrienden stappers.
Voorziene staptocht in laatste instantie moeten wijzigen, geen reden tot paniek, kennen daar alle mooie wandelpaden en dito uitschietende rotspartijen met vergezicht. Dit was maar een gedeelte van de prachtige en zeer rustige “Viroinval” met zijn vele beschermde natuurreservaten. Zeker in de ras aankomende- en ontluikende lente zullen we daar nog regelmatig langs stappen. Gevolg “seinen in nood” gevoelige vertraging op het enkelsporig “diesel” lijntje van Charleroi naar Couvin met tussenin een paar “kruisingsstations” welke het treinverkeer regelen. Oud bedienden zoals ik die “den ijzerenweg” heeft meegemaakt zoals hij ginder nog bestaat weten beter. Volle bladzijden telegrammen wisselen om “kruisingen” te verleggen en de “seinoverschrijdingen” met de machinisten te regelen. Ik poch daar niet graag over maar als er mij iemand om vraagt wil ik wel uitleg geven ..niemand dus.
Dus niet met de tec-bus ligne 56 van Couvin naar Nismes, maar afgestapt te Mariembourg om 10.10u om daar te starten.

Mariembourg – Nismes – Viroin – Dourbes – Mariembourg.

Relaas van de tocht: Over de “passerelle” van het station, langs “rau La Brouffe” en het oud spoorwegarsenaal van de toeristische lijn “Chemin des fer à vapeur des trois Vallées” welke tussen Mariembourg en Treignes stoomt. (toerist. periode) Onder de kam “Tienne aux Pauquis” gebleven, langs “ferme du Jardinier” en het riveirtje “L’eau Blanche” over om zo het toeristische dorp Nismes binnen te stappen via het mooi park en “L’eau Noire” tot het Centrum aan de kerk en het kasteel. Tussen de oude huisjes door, de trappen op, door het eerste natuurreservaat “Rés. nat. les Abannets” om tegen etenstijd aan te komen, hoog boven het dorp Nismes, aan het volgende “rés. Nat. Fondry des Chiens”. Ieder van ons een beschut plaatsje in de zon uitgekozen om te “boterhammen” bij +/- 0°. Voor sommigen van ons de eerste keer dat ze er kwamen, genoten van deze volgens Belgische normen uitzonderlijke rotsformatie in de diepte. Wij verder op stap naar het volgende natuurschoon “Roche aux Faucons” hoog boven de “Viroin” met vergezicht op het dorp Olloy-sur-Viroin. Langs slingerpaadjes naar beneden om uit te komen aan de 600m lange spoorwegtunnel waar de oude treintjes nog doordenderen (toerist. seizoen). Wij nu een tweetal kilometer met het riviertje mee, door “bois Revers de Godias” om over het brugje en onder de steile rotswand van “La Haute Roche” met zijn “Rne Chateau la Haute Roche” het stille dorpje Dourbes door te gaan, zo rustig rond het oude kerkje gelegen. Hadden hier nog anderhalf uur om de laatste zes kilometer onder de voeten te lopen in gezelschap van een “Labrador” die het op prijs stelde om met ons mee te gaan (van mij mocht het, beestjes zien daar niet vanaf). Laatste maal uit de “Viroinvallei” klimmend met achter ons zicht op Dourbes, over de grote kam van “Tienne aux Pauquis” welke we ’s morgens onderdoor gestapt waren. Onze viervoeter niet kunnen afschudden, hij mee naar “Café de la Gare” in Mariembourg en daar het mooie beest in lening gegeven aan een bende jeugdige meisjes.
Geniet van de foto’s van Harry en William maar denk niet te veel na bij het lezen van de commentaren van mijn twee adjuncten: Wat niet al lachend kan gezegd worden is de Waarheid niet !! (Pallieter)
Tot volgende week, ik hou jullie op de hoogte, Hilaire


Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.

Oei, vandaag weeral misère met de treinen, te laat voor aansluiting met de bus. Dus improviseren maar; zo kennen we onze GG op zijn best, maar hij niet alleen er zijn de adjuncten en vooral dan de 1ste.
Wij dus op pad met 12 onverschrokken stappers onder een streepje zon en een klein pelletje sneeuw maar wel met een snijdende koude Oostelijke, Siberische dus van Rusland afkomstige wind. Zoals vorige trip iedereen goed ingeduffeld tegen de koude zelfs met een dubbele stri...En het was een mooie wandeling iedereen was het daar weeral mee eens. Zelfs de V3 liet zich van zijn beste kant zien, hij kan kaart lezen, wat een zeldzaam fenomeen is. Dit geeft hem zijn bestaansrecht binnen ons wandelclubje. Maar ja hij kan er ook niet aan doen dat hij te vroeg is geboren!!!! En bij Rita, er is een jaartje bij. Ze liet ons meegenieten van dit heugelijk gebeuren met een praline tijdens de middagpauze en een Godendrankje bij de APRES. Maar het is triest onze Godendrank wordt schaars. Zo waren er weer enkelen die moesten overschakelen op een andere lekkernij. Het is ons ook opgevallen dat bij Jack en Russel barstjes optreden in hun relatie. Volgens Russel omdat Jack teveel lagen kledij aanhad, dat zal sommige handelingen bemoeilijken zeker?? Daarentegen waren de GG en de kasteelheer blijkbaar beste maatjes zie maar op laatste foto. Het is om van te wenen. Komt er zelfs nog bij dat ikke er door Francine van beticht werd haar Orval te hebben verduisterd wat zeker niet waar was. Enfin ons clubje bestaat uit een bont gezelschap, zelfs kabouter plop was present zie maar foto 24.
En de wasspeld, die zit blijkbaar in Nieuwkerken maar dat krijgt nog wel een vervolg.

Geniet van de foto's en tot volgende trip.
IKKE


Nabeschouwing II:

Zondagmorgen, tijd om de waarheid naar voor te brengen. Wij verwelkomen Harry de stapper terug in ons midden, blij dat zijn enkel (De knobbel aan de buitenzijde van het been (of malleolus lateralis) is het onderste uiteinde van het kuitbeen, de knobbel aan de binnenzijde van het been (of malleolus medialis) is het onderste uiteinde van het scheenbeen.) blijkbaar hersteld zijn in die mate dat hij lustig kan meestappen.
Om hem te helpen met zijn probleempje zie volgende site:
(Enkel.nl is een website gericht op patiënten en behandelt alle problemen die rond en met de enkel voorkomen.)
Zeg nu nog eens dat ik niet behulpzaam ben!
Stappen en treinen zijn onafscheidelijk verbonden voor ons. Bij de voorbije wandeling was de synkronisatie enigszins weg. De plannen van onze GG dreigden in de kou te geraken, iets wat bij hem enige nervositeit in gang zette, en waarbij wij ons in een stil hoekje teruggetrokken om alles over ons te laten waaien. Maar … een oude rot in het vak is niet voor een kleintje vervaart, en valt altijd op zijn pootjes. Hij kon het niet laten om onze Franstalige broeders nog een beetje op te jutten. Van hem kunnen ze nog iets leren! Wij ook trouwens. Genoeg lof of de oude deugniet vraagt weer opslag.
Anders een propere wandeling, niet gespeend van enige moeilijkheidsgraad. De koude wind wou ons nog terugblazen ook, maar echte stappers laten zich niet kennen (nie pleuen). De laatste zes kilometer kregen we nog het gezelschap van een viervoeter die ons gezelschap zeer op prijs stelde (bij ons kun je lachen). Wat een beetje tegenviel was dat hij ons in steek liet voor een groep giechelde meiden. Maar wie ben ik om hem dat kwalijk te nemen. Ik heb tenslotte de PG moeten tegenhouden of hij was ook meegegaan. Hij verloor er zowaar zijn zicht tijdelijk bij. Hij zal nooit beteren! Afsluiten in een warme bistro met onze clubdrank, waarvan er ons dan nog eentje aangeboden werd door Rita. Deze dag kon niet meer stuk.
De groeten en let op voor schuivers. Het vallen is niks, het aankomen doet pijn!
Herman

Hoge Venen – Mont-Rigi (heen en terug)

Uitnodiging:

• Geen twijfel mogelijk: woensdag klare hemel met veel zon maar vrieskou, waar kunnen we dan beter zijn dan op het hoogste punt van België. In de "Hoge Venen" met een pelletje sneeuw of 's nachts alles wit gevroren en tijdens de dag stralende zon!!.. man, man, man, dat zullen mooie beelden geven.

• Het zou dom zijn om dit te laten schieten al moeten we er één of twee tec - bussen voor nemen. Kiezen doen we op de I.C. trein komende van Oostende naar Eupen (vertrek Bru Nd om 08.06) wij rijden mee tot Verviers Central aankomst 09.25u. Voordien nemen we den dubbeldekker naar Brussel Nd met vertrek te St Niklaas om 06.29u. Voor zo iets kruipen we graag uit ons bed - lui word je vanzelf - vergeet je lange onderbroek niet aan te doen !

• Nog even de nr's der stafkaarten doorgeven : 43 / 5.6 - 49 / 3.4 - 50 / 1.2 en de wandelkaart van de "Hohes Venn".
• Ik zal alle mogelijke aansluitingen met den bus of trein meebrengen zodat we kunnen kiezen uit verschillende begin en eindpunten.
• Tot woensdagmorgen, uitgeslapen en fit,
• Hilaire


Relaas der feiten:
01 februari 2012

Zouden het zo enkel durven dromen, een laagje verse sneeuw van een paar dagen geleden, zo maagdelijk wit tussen de uitgestrekte okergele “pollen” van het veengebied met daarboven een goudgele zon aan de helderblauwe hemel. In deze vlakte een groepje moedige stappers, een bont allegaartje, kleurig en goed ingeduffeld welke de foto’s van onze Dany en William nog meer accentueren. Eigenlijk is bij deze woensdag stapdag geen “Relaas” nodig..enkel kijken en genieten naar de beelden.

Hoge Venen – Mont-Rigi (heen en terug).

Relaas van de tocht:
Van bij de aanvang spoorzoekend en gedreven naar de “Helle” en zo richting “Geitzbusch” naar het brugje over “Het” venenriviertje, met dank aan de “spoorrieker” van dienst, onze Danny. Nogmaals langs de veen- vlakte gebleven, uit de beekvallei naar de schuilhut van “La Béole”, etenstijd. Na de middag het grote “Natuurpark” achter ons gelaten, lichtjes zakkend naar “Croix des Russes”, een treurige herinnering aan WO II. De brug over de “Rur” en nu zuiders de warme zonnestralen gekoesterd tussen open veld en rand bos. Nog niemand van ons bende horen klagen over bijtende koude en wind. Bijna een ganse dag boven de 6oom gebleven, daar geen vuil stof, enkel glinsterende sneeuwkristallen die alsmaar knipoogden naar ons..man,man, man..SUPERBE ! DAARVOOR DOEN WE HET !! Wij verder, de baan naar Robertville over, om zo terug hoogte te nemen naar het “Natuurcentrum” en nog hoger naar de toren van “Signal de Botrange”, het hoogste punt van ons land (694m). Van daaruit nog drie kilometer, meestal over “plankjes”, naar “Fagne de la Polleur” om onze tocht te eindigen om 15.40u daar waar we om 10.20u begonnen waren Mont-Rigi.

Wijken niet af van ons principes, onze “Apres” houden daar waar de eindmeet ligt, nog altijd het leukst. Stonden om 17.05u aan de tec-bus halte rechtover de taverne, bus op tijd, te Verviers vliegensvlug van de bus op de trein om zo blij gemutst en op tijd thuis te komen.
Lang leve de combinatie “Hoge venen – sneeuw en zon”, tot volgende woensdag, Hilaire


Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.

De dag begon onder een slechte mare (niet de Karel) staking in Brussel. Desondanks toch vlot op de bestemming geraakt. De GG weigerde om de trip vooraf te bespreken omdat hij er niet gerust in was over de goede afloop van de treinrit en bus, wij hebben verlies op hem.
Wat voorspeld was is uitgekomen. Een streepje zon en een pelletje sneeuw (6-7 cm) maar ook een ijzige koude wind. Iedereen was er op voorbereidextra warme kledij, muts sjaal handschoenen er was er zelfs eentje bij die tegen de koude een dubbele string (linkse en rechtse) had aangedaan.
De nieuwkomer in het gezelschap LUTJE had men gewaarschuwd, dus attent, opmerkzaam gemaakt over de schurkenstreken van de leden van ons groepje stappers wat een zwartmakerij zeg van de dubbele string draagster.
Maar zoals hierboven geschreven het was koud, zie maar naar de foto's de koude straalt er zo van uit je voelt het tot op je bot. De geïmproviseerde wandeling is toch prachtig verlopen met maar een valpartij van onze GG gelukkig zonder gevolgen al moesten ze hem met 3 personen helpen rechtstaan. De V3 heeft er nu eens niets van gebakken wat een verlies op zijn reeds magere puntentoestand.
De aprês was niet wat we er van verwachten. Het heeft in de kranten gestaan en het komt uit, onze Godendrank ORVAL hij wordt schaars nog 8 beschikbaar voor 12 personen !!!!! Blozende kaakjes kregen we er van. Sommigen noodgedwongen overgestapt op een ander gerstenat en je zag het aan hun gezicht het smaakte wel maar geen Orval hé.

Geniet van de koude foto's en tot volgende trip.
IKKE

Nabeschouwing II

Stappen in de sneeuw is een kwestie van recht blijven. Gaan stappen op de dotsen in de hoge Venen in de sneeuw is het lot tarten. De uitdager (onze leider) heeft het aan de lijve ondervonden toen zijn voeten iets sneller dan zijn vege lijf de verplaatsing vooruit maakten. Hij kwam dus sneller dan verwacht in contact met moeder aarde. Hij moest “vriendelijk” om hulp vragen want zijn voeten kregen geen grip meer op onze aardbol. Op de vraag of hij zich pijn gedaan had kwam het gekende maar vriendelijk korte antwoord “nee”. Spontaan en bijna simultaan kwam het antwoord uit alle windstreken “spijtig”. Het vallen is niks op zich, zelfs een beetje prettig zweven, het tegen moeder aarde botsen kan pijn doen, en dat vinden wij dan spijtig, voor moeder aarde dan.
Gaan stappen met de spoortrippers is een kwestie van recht blijven!
De groeten vanuit onze warme living, kijken naar de bijtende kou.
Herman