Uitnodiging:
Als we nu nog eens zo'n geluk hebben als verleden woensdag, als..als... en toch riskeren we het opnieuw. De week van 21 juli (Jour de Fète National) is een week dat bijna iedereen verlof heeft, dus extra kalm op de treinen. Wanneer we de trein halen te Luik gm. van 08.22u richten we onze stapvoeten nogmaals tussen Hamoir en Barvaux of omgekeerd. Moest het zijn dat we die L-trein niet halen en te Luik genoodzaakt om de toerist. trein van 09.05u te nemen zijn we toch nog op stap rond 09.45u. ( Kunnen ook vroeger afstappen en de streek rond Esneux nemen. Ik zou zeggen, de kaarten van verleden week en ook die daarboven.
Tot slot nog eens herhalen : den dubbeldekker vanuit St Niklaas om 06.30u rechtstreeks naar Brussel noord, vervolgens met wat geluk den Maasstricht rechtstreeks naar Luik gm., tot woensdagmorgen, Hilaire
Toemaatjes : Coléoptère = schildvleugelig insect vb.vliegende kevers
: vleermuis = chauve-souris
De nabeschouwing van vriend Herman niet vergeten lezen, vind je niet dat hij wat "soft" geworden is of zijn het de hoge temperaturen die hem "zwak" maken.
Relaas der feiten:
22 juli 2009
Wat een aangenaam mooie zomerse dag.
Overtuigt, het helpt om af en toe een kleine bijdrage te deponeren in het offerblok van een kapel of kerkje waar we langskomen, beter dan op een spaarboekje te storten. Toch was de uitstap niet voor doetjes, regelmatig een flinke kam omhoog. Een klassieke tocht uit den tijd van grootmeester Roger De Mulder. Hebben er een dikke twintiger van gemaakt daar we al vóór half tien aan het stappen waren en ons terrastafel gereserveerd tegen half vier (zes uur staptijd).
Relaas van de tocht: In het toeristische dorpje aan de Ourthe was alles nog slaperig rustig na de Nationale feestdag. De terrastafeltjes en stoelen nog aan de kant gestapeld en weinig verkeer. Dit gaf de eerste mooie foto’s van op de Ourthe brug naar het hoog gelegen Kasteel ( dank aan onze twee beeldjesmakers Jacky en William). De bewoonde wereld verlaten, mee met de g.r. tekens langs de gedenksteen en de vijvers van “Fondation Montefiore”. Via een rotsachtig padje naar “Hé des Corbeaux” en blijven klimmen naar “Promenade Delsaux” dwars door het “bois d’Esneux” om na vijf kilometer voor het eerst onder de blote hemel naar “Chap. Simon” (niet meer bewoonbaar). Een eerste ommetje naar het kasteel in het dorpje Villers-aux-Tours.
Daar aangekomen onze boterhammetjes aangesproken buiten de muren van het half vervallen en “te koop, (t.i. 1 miljoen euro)” staand “Chateau Fecher”, dit allemaal te weten gekomen dank aan een gepensioneerd boerke die ons een bezoekje kwam brengen en op het terrein een oogje in’t zeil moest houden. Liefst terug den bos in, intussen af en toe brandend warm, dachten dat het zou gaan kletteren maar William pokerde dat we zonder één druppel nat zouden eindigen, anders… was het eerste rondje voor hem, ...spijtig genoeg gokte hij juist, we hadden er wel eens nat voor willen worden. Nu het “bois d’Anthisnes” door, veel dalletjes op en af en zo door “bois de Mont” tegen de “anciens carriéres” te botsen. Tot de bevinding gekomen dat we goed opgeschoten waren, dus, een laatst omwegje richting Rivage tot aan de hoog geplaatste watertoren. Tussen de rijpe graangewassen ons laten zakken naar het 150m. lager gelegen terras tegenover het stationnetje van Poulseur.
Onder één grote parasol op een autovrij plein, bijna twee uur een echt verlofgevoel en ontspannend met drank en spijs. Als leider moet me wel van het hart, dat men niet over meer glazen trappist mag springen alsdat de alcoholstok lang is. Het is niet de verplichting en de bedoeling om na een staptocht verder het spoor van de leider(s) te volgen.
Alleszins genoten van deze zuiderse zomerdag en afgesproken dat we volgende week gaan eindigen in Tilff. (een tip voor “oude”vriend Willy)
Oproepbrief volgt, Hilaire.
Nabeschouwing:
Hier ben ik, zoek niet verder, lees de kroniek van een aangekondigde tocht!
Zoals beloofd, met een aperitief in de buik schrijf men scherper, man man man, der is nog een maatje (vis) als hapje geprepareerd door mijn lieve echtgenote, moet (dixit Floré) genuttigd worden met jenever.
Het leven van een kroniekschrijver kan schoon zijn.
Over de wandeling dan.
Het begon al fout: ge kent hem hij (onze grote voortrekker) moest nog eens uitleggen hoe hij dement schikt te worden! Bah!
De oplossing zou zijn: één slagske in de nek, zeggen en schrijven één krokodiltraan, en laat het feest beginnen. Beter hij dan ik! Ik zeg het de anderen peinzen het!
Op een rapke moeten afstappen omdat hij traag wordt, wij zijn dan de dutsen, hij moest zelfs zijn yougourt nog nuttigen op het perron en wij konden wachten. Uitleggen dat wel.
Onderweg krijgt Michel plots een moment van zwakte, en spreekt hem aan met Yvonne. Grote schrikogen, gestoter, gemompel, blijft onder ons! Er moeten in een ver verleden tussen die twee fyloes dingen gebeurd zijn, dingen welke geen daglicht mogen zien, ge moogt er niet aan denken. Bah, hij weet alleen niet dat dementen de neiging hebben om uit hun verleden te klappen. Hij zou beter nu al zijn tong laten uitrukken, (ik stel me kandidaat, voor dat uitrukken) zodat er later geen tranen meer kunnen vloeien.
Gegroet beste medestappers, mijn maatje is op, ik ga hem nog eens bevloeiën, dat is beter voor de spijsvertering.
zondag 26 juli 2009
zondag 19 juli 2009
Sy -– Logne -– Ozo -– Juzaine -– Barvaux sur Ourthe
Uitnodiging:
We zullen uit ons pijp moeten komen, er stapt een koppel mee die een hoogte-stage onder de voeten hebben. Eén verschil, woensdag zal het in d'Ardennen goed weer zijn, in vergelijk met ginder bij "Anton aus Tirol " was het ganse dagen regenen. Toch blij dat ze er nog eens bij zijn, andere klap, of het betere praat is betwijfelen we. Wie van de "occasionelen" reist er nog mee? graag een mailtje zodat ik m'n parcours kan aanpassen.
Gaan stappen in de omgeving van de Ourthe rond Sy en Barvaux. Kaart nr 49 / 5.6 en 55 / 1.2
Treinreis : Met den dubbeldekker vanuit St niklaas om 06.30u naar Brussel noord, vandaar de eerste de beste aansluiting naar Liége Gm (remember next week).
: vervolgens met de trein lijn 43 langs de Ourthe. Voor diegenen van den eRTéTé die een treinbiljet moeten aanvragen : Heen en Terug Sy
Met de slogan : Lui wordt je vanzelf, daarvoor moet je niet uit je zetel komen, en... vroeg beginnen is veel tijd winnen om te terrassen!!
tot woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
15 juli 2009
Ondanks de grote verlofperiode toch nog met zijn zevenen. Marie-jeanne en Willy nog eens van de partij, M-J je weet wel, van de vroegere “Regie van Tieten en Tetten”, van in den tijd dat je nog met drieën moest zijn om te telefoneren en de telefoon op een douchekop leek. Begonnen waar we verleden week zijn geëindigd, de stopplaats Sy, ingesloten in een meander van de Ourthe. Zuidwaarts naar het meer toeristische Barvaux. Veel geluk gehad met de aansluiting van de treinen. Te Brussel Nd vlug overstappen en weg waren we naar Luik Gm. en daar hetzelfde, luttele minuten tijd om de trein richting Marloie te nemen. Bijgevolg om 09.05u onze dagtocht begonnen, wat een weelde aan tijd.
Langs de Ourthe, Sy -– Logne -– Ozo -– Juzaine -– Barvaux sur Ourthe.
Relaas van de voettocht: Te Sy een heel goed “weergevoel”, enkel een meneerke met een baret op zijn kop en een baguet onder zijn arm ontbrak in het rustige straatbeeld van het gehucht om te denken dat we 1000 km. meer zuidwaarts zaten. Beseften toen al dat we aan een superdag begonnen. Komaan, lui wordt je vanzelf, zigzaggend naar omhoog om vanop de “rotsen van Sy” en de “Hé des Larrons”, door de groene beschutting, diep beneden de Ourthe te zien bochten. Het is zo, terug naar beneden en het gehuchtje Logne waar de “Lembrée” in de Ourthe vloeit. Deze diep uitgesneden vallei een kilometer gevolgd om een tweede keer te klimmen, nu naar een open veld en het volgende gehucht Ozo. Aangenaam verrast door de mooi bebloemde huizen, straatjes en heldere vergezichten 150m boven de Ourthe – vallei.
Tegen hoognoen ons genesteld op den boer zijn wei aan een tafel van balen hooi.
Volgens Willy zijn stappenteller ongeveer 10km. ver en op William zijn fluitje, dat aan zijn rugzak hangt, 25° C warm, wat Michel doorvingerde naar het thuisfront. Hier al een klare kijk op het verdere verloop van de tocht en voor de tweede maal een ommetje gemaakt langs het “bois de Spineu” naar het groot houten Crucifix dat uitsteekt boven het gehucht Juzaine en een ander bijrivier van de Ourthe, namelijk de “L’Aisne”. De logica gerespecteerd, na klimmen komt dalen, “L’Aisne” over, nogmaals de hoogte op in het “reserve National du Mont des Pins”. Oef, ze nog eens kunnen overtuigen een ommetje te maken naar de “Belvedère” boven Bomal, wat dan wel de laatste klim was. Langs “La Rote” en “Mont Pelé” nog een beetje zoekwerk en een test om te zien of Herman nog kon volgen op de kaart, de punten volgen na de “tweede zit”. Afgezakt naar Barvaux waar we op het laatste maar uit het frisse bos struikelden op zoek naar ons terras.
Weeral een twintiger met veel afwisseling, goed op en af, op tijd een dorpje of gehucht door, vele vergezichten en door de vroege start volop kunnen genieten zonder overhaasting. En dan, moet maar eens de foto bekijken van wat “op” de terrastafel pronkt, Man…man…man…lekkerrrrr…en gemiddeld één jaar oud. Voor de foto’s, dank aan M-J en William. Tot maandag voor de volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Aan al diegenen die weer een mooie wandeling gemist hebben; Ge moest er maar bij geweest zijn. Wij weten het, wij hebben het gezien, wij zullen het niet vertellen! Het was een mooie dag om te doen wat wij gedaan hebben in al zijn vormen.
Ik zou in herhalling vervallen en ongeloofwaardig overkomen moest ik nu weer de loftrompet laten schallen over onze grote leider en voortrekker, daarom!
Zoals ons groot voorbeeld altijd zegt, "Werken kunt ge altijd, stappen moet op woensdag".
We zullen uit ons pijp moeten komen, er stapt een koppel mee die een hoogte-stage onder de voeten hebben. Eén verschil, woensdag zal het in d'Ardennen goed weer zijn, in vergelijk met ginder bij "Anton aus Tirol " was het ganse dagen regenen. Toch blij dat ze er nog eens bij zijn, andere klap, of het betere praat is betwijfelen we. Wie van de "occasionelen" reist er nog mee? graag een mailtje zodat ik m'n parcours kan aanpassen.
Gaan stappen in de omgeving van de Ourthe rond Sy en Barvaux. Kaart nr 49 / 5.6 en 55 / 1.2
Treinreis : Met den dubbeldekker vanuit St niklaas om 06.30u naar Brussel noord, vandaar de eerste de beste aansluiting naar Liége Gm (remember next week).
: vervolgens met de trein lijn 43 langs de Ourthe. Voor diegenen van den eRTéTé die een treinbiljet moeten aanvragen : Heen en Terug Sy
Met de slogan : Lui wordt je vanzelf, daarvoor moet je niet uit je zetel komen, en... vroeg beginnen is veel tijd winnen om te terrassen!!
tot woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
15 juli 2009
Ondanks de grote verlofperiode toch nog met zijn zevenen. Marie-jeanne en Willy nog eens van de partij, M-J je weet wel, van de vroegere “Regie van Tieten en Tetten”, van in den tijd dat je nog met drieën moest zijn om te telefoneren en de telefoon op een douchekop leek. Begonnen waar we verleden week zijn geëindigd, de stopplaats Sy, ingesloten in een meander van de Ourthe. Zuidwaarts naar het meer toeristische Barvaux. Veel geluk gehad met de aansluiting van de treinen. Te Brussel Nd vlug overstappen en weg waren we naar Luik Gm. en daar hetzelfde, luttele minuten tijd om de trein richting Marloie te nemen. Bijgevolg om 09.05u onze dagtocht begonnen, wat een weelde aan tijd.
Langs de Ourthe, Sy -– Logne -– Ozo -– Juzaine -– Barvaux sur Ourthe.
Relaas van de voettocht: Te Sy een heel goed “weergevoel”, enkel een meneerke met een baret op zijn kop en een baguet onder zijn arm ontbrak in het rustige straatbeeld van het gehucht om te denken dat we 1000 km. meer zuidwaarts zaten. Beseften toen al dat we aan een superdag begonnen. Komaan, lui wordt je vanzelf, zigzaggend naar omhoog om vanop de “rotsen van Sy” en de “Hé des Larrons”, door de groene beschutting, diep beneden de Ourthe te zien bochten. Het is zo, terug naar beneden en het gehuchtje Logne waar de “Lembrée” in de Ourthe vloeit. Deze diep uitgesneden vallei een kilometer gevolgd om een tweede keer te klimmen, nu naar een open veld en het volgende gehucht Ozo. Aangenaam verrast door de mooi bebloemde huizen, straatjes en heldere vergezichten 150m boven de Ourthe – vallei.
Tegen hoognoen ons genesteld op den boer zijn wei aan een tafel van balen hooi.
Volgens Willy zijn stappenteller ongeveer 10km. ver en op William zijn fluitje, dat aan zijn rugzak hangt, 25° C warm, wat Michel doorvingerde naar het thuisfront. Hier al een klare kijk op het verdere verloop van de tocht en voor de tweede maal een ommetje gemaakt langs het “bois de Spineu” naar het groot houten Crucifix dat uitsteekt boven het gehucht Juzaine en een ander bijrivier van de Ourthe, namelijk de “L’Aisne”. De logica gerespecteerd, na klimmen komt dalen, “L’Aisne” over, nogmaals de hoogte op in het “reserve National du Mont des Pins”. Oef, ze nog eens kunnen overtuigen een ommetje te maken naar de “Belvedère” boven Bomal, wat dan wel de laatste klim was. Langs “La Rote” en “Mont Pelé” nog een beetje zoekwerk en een test om te zien of Herman nog kon volgen op de kaart, de punten volgen na de “tweede zit”. Afgezakt naar Barvaux waar we op het laatste maar uit het frisse bos struikelden op zoek naar ons terras.
Weeral een twintiger met veel afwisseling, goed op en af, op tijd een dorpje of gehucht door, vele vergezichten en door de vroege start volop kunnen genieten zonder overhaasting. En dan, moet maar eens de foto bekijken van wat “op” de terrastafel pronkt, Man…man…man…lekkerrrrr…en gemiddeld één jaar oud. Voor de foto’s, dank aan M-J en William. Tot maandag voor de volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Aan al diegenen die weer een mooie wandeling gemist hebben; Ge moest er maar bij geweest zijn. Wij weten het, wij hebben het gezien, wij zullen het niet vertellen! Het was een mooie dag om te doen wat wij gedaan hebben in al zijn vormen.
Ik zou in herhalling vervallen en ongeloofwaardig overkomen moest ik nu weer de loftrompet laten schallen over onze grote leider en voortrekker, daarom!
Zoals ons groot voorbeeld altijd zegt, "Werken kunt ge altijd, stappen moet op woensdag".
zondag 12 juli 2009
Comblain-la-Tour naar Xhoris en via My naar Sy.
Uitnodiging:
Oef, een beetje minder drukkend warm om op stap te gaan. Tegen ons Annie gezegd "dat ik me ging versmoren als 't niet ging veranderen met het weer", waarop ze zei "beloven ja, nu er geen water in de gracht staat".
Zoals "binnenskamers" afgesproken op de trein verleden woensdag, sporen we naar de Ourthe met de toeristische trein vanuit Liége Gm. Mijn keuze is gevallen op de plaats tussen Comblain-La-Tour en Bomal met daartussen de stations of stopplaatsen Hamoir, Sy. Wat de stafkaart betreft : komen toe met kaart 49 / 5.6 (mag ook één hoger en lager zijn) Voor m'n eigen al een tocht uitgestippeld maar moet nog goedgekeurd worden door...op de trein.
Dus, met den dubbeldekker vanuit St niklaas om 06.30u naar Brussel nd. Daar aangekomen nemen we de eerste trein in ons bereik die naar Liége gm. spoort. Dit is om 07.33u den rechtstreekse trein naar Luik gm. met eindbestemming Maasstricht, of, om 07.37u deze met Liége gm als eindbestemming. De trein die we moeten nemen in Liége gm. vertrekt om 09.05u en zijn we bijgevolg ter plekke rond 09.30u wat ons een luxe aan tijd geeft om er iets goed uit te kiezen. Geen moeite om rond 15.40u op een terras aan te schuiven, hetzij Sy of Hamoir.
Tot volgende woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
8 juli 2009
Zo gemakkelijk geven we ons niet gewonnen, karakter tonen doen we!! Er moeten ergere ongure natuurelementen op ons afkomen om de onze groep thuis te houden, alles voor de gezondheid! Verleden week extreem warm, nu woensdag getrakteerd op de ene bui na de andere, soms hevig maar na de noen droog en goede temperaturen. Alles liep op rails, den dubbeldekker vanuit Sint Niklaas op tijd binnen te Brussel - Noord, net op tijd de E.C. Maastricht rechtstreeks tegen hoge snelheid naar Luik Gm. Tijd over om daar eerst een lekker kopje koffie te drinken en het futuristische station van Liége Gm. te zien evolueren. Met de toeristtrein, een half uur de Ourthe volgend naar de stopplaats Comblain-la-Tour.
Beginnen en eindigen met de OURTHE. Comblain-la-Tour naar Xhoris en via My naar Sy.
Relaas van de tocht : Om 09.35u afgestapt in het nette dorpje Comblain-La-Tour om tussen Ourthe en spoorlijn zuidwaarts te stappen. Eerst onder de “rocher de la Vierge”. Zij gaf vanuit de hoogte op de rots haar zegen over het zestal en beloofde ons te beschermen. Nu de Ourthe en spoorweg verlaten om langs het watertje “rau de la Hé d’Ourthe”, door het “bois de Bléron” op te klimmen naar de prachtige lindeboom aan “Chap. St Barbe”. Even elkaar moeten steunen om via het natte struikgewas en glibberige paadjes tot daar te geraken. Xhoris lag aan ons voeten, volgens de kaart zou het zo moeten, dat we dalend langs een kerkwegel een bezoekje brachten. Daar een eerste regenbui moeten doorstaan en op de binnenkoer van afspanning “Relaxhoris” onze poncho overgetrokken. Nog eens honderd meter hoger naar “Chap. St Hubert”, de ingangspoort van een groot oud woud. Door de verdamping van het regenwater en de tamelijk warme lucht, heel veel zuurstof onder het groene bladerdak, wij ons longen maar vullen. Ons laten zakken via “Croix Pirlot”, langs “rau du Moulin de St Roch” zuidwaarts naar de “Chateau et ferme de Férot” in het gehucht Malaccord. Met de grote beek “la Lembrée” mee, onder “res. for. du bois de lembrée” naar de gelijknamige boerderij. Het bos verlaten om het dorp My binnen te stappen dat overheerst wordt door het “Ancien Chat. Ange Wibin-Gillard”, een familie die hun stempel hebben gedrukt in deze streek. ( kasteel in verval en nu enkel één grote boerderij in ondergebracht). Een laatste maal omhoog naar de kam, tussen uitgestrekte akkers met graangewassen (gerst, haver, tarwe en mais). Zo naar de rotsen van Sy waar ik m’n meestappers niet meer kon motiveren om halt te houden aan de verscheidene “point de vue’s”, hun uitleg : reeds meerdere malen gezien en hadden al andere mooie beelden in gedachte (een mooi rond glas op voet, gevuld met een edel nat). Nogmaals een waarheid als een koe, vroeg begonnen is bijna alles gewonnen. Veel tijd over om op het terras van “Hotel de la Gare” te Sy uit te rusten.
Een niet goed te keuren detail : maar vier Orvals meer in hun kelder, zulk een zaak en midden in de zomer : kunt u inbeelden hoe er gewrongen werd om er toch maar één te bemachtigen, precies een spurt in de tour de France. Ik als oudste en niet meer zo rap pakte naast de prijzen (geen respect meer van de jongeren), gelukkig was de Chimay bleu ook prima.
Bij het ter perse gaan vernomen, uit goed ingelichte bron, dat één van dee’s weken de ganse “sprong” nog eens meestapt. Tijdig verwittigen voor wanneer aub. (Ter inlichting = een sprong reeën = een groep van tenminste drie)
Nog dank aan de fotografen Jacky en William en tot volgende week, Hilaire
Nabeschouwing:
Mooie wandeling door bos en dorp, met soms mooie panorama's, met de regelmaat van de klok een zicht op dreigende wolken. Niet te moeilijk, niet te veel asfalt ook niet te veel waterloopjes(spijtig voor de waterliefhebbers).
Vertrokken met zon, bewolking nam toe (weerterm), dan enige druppels (regen), waarna het nat overvloedig neerviel gedurende twee uren. Tijdens het verorberen van onze boterhammen wisten ze (hierboven) het niet goed meer. Gelukkig bleef het verder droog maar wel dreigend.
Het klaarde op, op het ogenblik dat onze voeten het terras streelden.
Niemand begrijpt hoe je een zaak kunt hebben zonder voldoende Orval in huis, kan niet missen dat het ginder regelmatig regent. Zelfs het weer treurt over zoveel domheid.
Op naar volgende keer beter!
Oef, een beetje minder drukkend warm om op stap te gaan. Tegen ons Annie gezegd "dat ik me ging versmoren als 't niet ging veranderen met het weer", waarop ze zei "beloven ja, nu er geen water in de gracht staat".
Zoals "binnenskamers" afgesproken op de trein verleden woensdag, sporen we naar de Ourthe met de toeristische trein vanuit Liége Gm. Mijn keuze is gevallen op de plaats tussen Comblain-La-Tour en Bomal met daartussen de stations of stopplaatsen Hamoir, Sy. Wat de stafkaart betreft : komen toe met kaart 49 / 5.6 (mag ook één hoger en lager zijn) Voor m'n eigen al een tocht uitgestippeld maar moet nog goedgekeurd worden door...op de trein.
Dus, met den dubbeldekker vanuit St niklaas om 06.30u naar Brussel nd. Daar aangekomen nemen we de eerste trein in ons bereik die naar Liége gm. spoort. Dit is om 07.33u den rechtstreekse trein naar Luik gm. met eindbestemming Maasstricht, of, om 07.37u deze met Liége gm als eindbestemming. De trein die we moeten nemen in Liége gm. vertrekt om 09.05u en zijn we bijgevolg ter plekke rond 09.30u wat ons een luxe aan tijd geeft om er iets goed uit te kiezen. Geen moeite om rond 15.40u op een terras aan te schuiven, hetzij Sy of Hamoir.
Tot volgende woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
8 juli 2009
Zo gemakkelijk geven we ons niet gewonnen, karakter tonen doen we!! Er moeten ergere ongure natuurelementen op ons afkomen om de onze groep thuis te houden, alles voor de gezondheid! Verleden week extreem warm, nu woensdag getrakteerd op de ene bui na de andere, soms hevig maar na de noen droog en goede temperaturen. Alles liep op rails, den dubbeldekker vanuit Sint Niklaas op tijd binnen te Brussel - Noord, net op tijd de E.C. Maastricht rechtstreeks tegen hoge snelheid naar Luik Gm. Tijd over om daar eerst een lekker kopje koffie te drinken en het futuristische station van Liége Gm. te zien evolueren. Met de toeristtrein, een half uur de Ourthe volgend naar de stopplaats Comblain-la-Tour.
Beginnen en eindigen met de OURTHE. Comblain-la-Tour naar Xhoris en via My naar Sy.
Relaas van de tocht : Om 09.35u afgestapt in het nette dorpje Comblain-La-Tour om tussen Ourthe en spoorlijn zuidwaarts te stappen. Eerst onder de “rocher de la Vierge”. Zij gaf vanuit de hoogte op de rots haar zegen over het zestal en beloofde ons te beschermen. Nu de Ourthe en spoorweg verlaten om langs het watertje “rau de la Hé d’Ourthe”, door het “bois de Bléron” op te klimmen naar de prachtige lindeboom aan “Chap. St Barbe”. Even elkaar moeten steunen om via het natte struikgewas en glibberige paadjes tot daar te geraken. Xhoris lag aan ons voeten, volgens de kaart zou het zo moeten, dat we dalend langs een kerkwegel een bezoekje brachten. Daar een eerste regenbui moeten doorstaan en op de binnenkoer van afspanning “Relaxhoris” onze poncho overgetrokken. Nog eens honderd meter hoger naar “Chap. St Hubert”, de ingangspoort van een groot oud woud. Door de verdamping van het regenwater en de tamelijk warme lucht, heel veel zuurstof onder het groene bladerdak, wij ons longen maar vullen. Ons laten zakken via “Croix Pirlot”, langs “rau du Moulin de St Roch” zuidwaarts naar de “Chateau et ferme de Férot” in het gehucht Malaccord. Met de grote beek “la Lembrée” mee, onder “res. for. du bois de lembrée” naar de gelijknamige boerderij. Het bos verlaten om het dorp My binnen te stappen dat overheerst wordt door het “Ancien Chat. Ange Wibin-Gillard”, een familie die hun stempel hebben gedrukt in deze streek. ( kasteel in verval en nu enkel één grote boerderij in ondergebracht). Een laatste maal omhoog naar de kam, tussen uitgestrekte akkers met graangewassen (gerst, haver, tarwe en mais). Zo naar de rotsen van Sy waar ik m’n meestappers niet meer kon motiveren om halt te houden aan de verscheidene “point de vue’s”, hun uitleg : reeds meerdere malen gezien en hadden al andere mooie beelden in gedachte (een mooi rond glas op voet, gevuld met een edel nat). Nogmaals een waarheid als een koe, vroeg begonnen is bijna alles gewonnen. Veel tijd over om op het terras van “Hotel de la Gare” te Sy uit te rusten.
Een niet goed te keuren detail : maar vier Orvals meer in hun kelder, zulk een zaak en midden in de zomer : kunt u inbeelden hoe er gewrongen werd om er toch maar één te bemachtigen, precies een spurt in de tour de France. Ik als oudste en niet meer zo rap pakte naast de prijzen (geen respect meer van de jongeren), gelukkig was de Chimay bleu ook prima.
Bij het ter perse gaan vernomen, uit goed ingelichte bron, dat één van dee’s weken de ganse “sprong” nog eens meestapt. Tijdig verwittigen voor wanneer aub. (Ter inlichting = een sprong reeën = een groep van tenminste drie)
Nog dank aan de fotografen Jacky en William en tot volgende week, Hilaire
Nabeschouwing:
Mooie wandeling door bos en dorp, met soms mooie panorama's, met de regelmaat van de klok een zicht op dreigende wolken. Niet te moeilijk, niet te veel asfalt ook niet te veel waterloopjes(spijtig voor de waterliefhebbers).
Vertrokken met zon, bewolking nam toe (weerterm), dan enige druppels (regen), waarna het nat overvloedig neerviel gedurende twee uren. Tijdens het verorberen van onze boterhammen wisten ze (hierboven) het niet goed meer. Gelukkig bleef het verder droog maar wel dreigend.
Het klaarde op, op het ogenblik dat onze voeten het terras streelden.
Niemand begrijpt hoe je een zaak kunt hebben zonder voldoende Orval in huis, kan niet missen dat het ginder regelmatig regent. Zelfs het weer treurt over zoveel domheid.
Op naar volgende keer beter!
zondag 5 juli 2009
Tour rond Marbehan
Uitnodiging:
Had beloofd om te mailen, met dit warm weer toch even nadenken en de goede keuze maken. Ik zou opteren om een ganse dag onder het groene loof te stappen en niet al te veel op en af met zulke temperaturen.
Daarom zou ik de uitstap naar Tilff nog een week uitstellen om 2 redenen nl.: te veel open veld en vanaf volgende week rijdt de toerist.trein van Liége Gm. naar Marloie, dit gedurende zes weken, meer daarover volgende week.( William zal het me hopelijk niet kwalijk nemen en Willytje moet maar een week wachten om z'n "tournée genéral" te geven.)
Om een lang verhaal kort te maken : Laat ons naar Marbehan sporen, twee luxe treinen (ook om terug te keren) en daar kiezen we voor een ganse dag woud.
Om het nog korter te houden : den dubbeldekker van St. Niklaas om 06.30u naar Brussel nrd en daar den E.C.Vauban naar Marbehan met aankomst om 10.00u.
Kaarten NGI 68 / 5.6 en 68 / 1.2 ( ga ook de kaarten naar Houyet meenemen, mocht het weer omslaan kunnen we te Namur nog altijd van gedacht veranderen)
Iemand moet het doen (lees = Hilaire) tot woensdagmorgen op de afspraak.
Relaas der feiten:
01 juli 2009
We hebben het jullie horen zeggen, ze zijn zulle zeker zot zeker, met zo’n warmte gaan stappen. Maar nee, alles viel best mee daar we gekozen hadden voor een ganse dag woud.
Toch nog met zevenen uit de “harde kern” ondanks de verscheidene gewettigde(?) afwezigen die liever gingen eten en drinken dan zweten en afslanken. Het is hun goed recht en hun gegund, maar later niet komen klagen dat ze niet meer in hun stapkledij kunnen.
Marbehan heen en terug.
Relaas van de uitstap : Met twee luxe treinen (met airco) naar Marbehan, diep in de Ardennen tegen de Gaume aan. Een ganse dag onder het hoge groene loof van de beuken en eiken, wat ons een aangenaam gevoel gaf. Op een plateau boven de 400meter zonder noemenswaardige hoogteverschillen in het “Forêt de Chiny et Neufchateau” ten westen van het I.C. station Marbehan, boven Rossignol. Vriend William had ons een streefdoel getipt, het “Monument aux Coloniaux” en “Cimitiére Militaire Français” uit de oorlog der oorlogen 14-18, met uitleg van de “Connaisseur” himself. Onze stapdag bijgevolg doorgebracht met veel gebabbel, elkaar niet opgejaagd maar in een gezapig tempo, de tocht was achttien kilometer lang. De laatste kilometers langs de “Mellier” tot op het terras bij “Myriam” aan het station.
Zal nog meer verklappen, alleman mag het weten: getrakteerd door vriend Jacky omdat hij nogmaals grootvader is geworden (Proficiat aan de ouders en het kleintje). Daarna nog een mooie duit gespaard : Orval 2€ 20 (zegge en schrijve : twee Euro twintig) een toemaatje: geserveerd met kaas en worst. Eind goed al goed, ons zeker niet beklaagd dat we er met dit warme weer op uitgetrokken waren, lui wordt je vanzelf…enz…
Maandag ten laatste ben ik er weer met een nieuwe oproep, ditmaal richting Ourthe, ergens de kanten van Esneux : reden : vanaf maandag rijdt de toerist.trein en doet al de stationnetjes aan tussen Liége gm en Marloie, Hilaire.
Nabeschouwing:
Hallo, hallo, stipt op tijd deze keer zoals het moet zijn.
Ik voel de warmte in mijn body, ik ben dus goed gezint en niet in de stemming om onze grote leider de grond in te boren, het zij zo, maar uitgesteld is niet verloren, wacht maar tot op een regendag!
Deze wandeling was mooi rustig en vlot stappend, mocht dus wel bij deze temperaturen! Goed gekozen!
Zij verdween evenwel in het niet bij vorige week. Een echte kuitenbijter, eentje dat aan de ribben bleef plakken, eentje dat onze longen opentrekt en onze motor verplicht hoog in zijn toeren te draaien, fijn.
De groeten en blijf genieten van de zon zolang je nog kan. (bron van alle leven, je weet nooit waar het goed voor is)
Had beloofd om te mailen, met dit warm weer toch even nadenken en de goede keuze maken. Ik zou opteren om een ganse dag onder het groene loof te stappen en niet al te veel op en af met zulke temperaturen.
Daarom zou ik de uitstap naar Tilff nog een week uitstellen om 2 redenen nl.: te veel open veld en vanaf volgende week rijdt de toerist.trein van Liége Gm. naar Marloie, dit gedurende zes weken, meer daarover volgende week.( William zal het me hopelijk niet kwalijk nemen en Willytje moet maar een week wachten om z'n "tournée genéral" te geven.)
Om een lang verhaal kort te maken : Laat ons naar Marbehan sporen, twee luxe treinen (ook om terug te keren) en daar kiezen we voor een ganse dag woud.
Om het nog korter te houden : den dubbeldekker van St. Niklaas om 06.30u naar Brussel nrd en daar den E.C.Vauban naar Marbehan met aankomst om 10.00u.
Kaarten NGI 68 / 5.6 en 68 / 1.2 ( ga ook de kaarten naar Houyet meenemen, mocht het weer omslaan kunnen we te Namur nog altijd van gedacht veranderen)
Iemand moet het doen (lees = Hilaire) tot woensdagmorgen op de afspraak.
Relaas der feiten:
01 juli 2009
We hebben het jullie horen zeggen, ze zijn zulle zeker zot zeker, met zo’n warmte gaan stappen. Maar nee, alles viel best mee daar we gekozen hadden voor een ganse dag woud.
Toch nog met zevenen uit de “harde kern” ondanks de verscheidene gewettigde(?) afwezigen die liever gingen eten en drinken dan zweten en afslanken. Het is hun goed recht en hun gegund, maar later niet komen klagen dat ze niet meer in hun stapkledij kunnen.
Marbehan heen en terug.
Relaas van de uitstap : Met twee luxe treinen (met airco) naar Marbehan, diep in de Ardennen tegen de Gaume aan. Een ganse dag onder het hoge groene loof van de beuken en eiken, wat ons een aangenaam gevoel gaf. Op een plateau boven de 400meter zonder noemenswaardige hoogteverschillen in het “Forêt de Chiny et Neufchateau” ten westen van het I.C. station Marbehan, boven Rossignol. Vriend William had ons een streefdoel getipt, het “Monument aux Coloniaux” en “Cimitiére Militaire Français” uit de oorlog der oorlogen 14-18, met uitleg van de “Connaisseur” himself. Onze stapdag bijgevolg doorgebracht met veel gebabbel, elkaar niet opgejaagd maar in een gezapig tempo, de tocht was achttien kilometer lang. De laatste kilometers langs de “Mellier” tot op het terras bij “Myriam” aan het station.
Zal nog meer verklappen, alleman mag het weten: getrakteerd door vriend Jacky omdat hij nogmaals grootvader is geworden (Proficiat aan de ouders en het kleintje). Daarna nog een mooie duit gespaard : Orval 2€ 20 (zegge en schrijve : twee Euro twintig) een toemaatje: geserveerd met kaas en worst. Eind goed al goed, ons zeker niet beklaagd dat we er met dit warme weer op uitgetrokken waren, lui wordt je vanzelf…enz…
Maandag ten laatste ben ik er weer met een nieuwe oproep, ditmaal richting Ourthe, ergens de kanten van Esneux : reden : vanaf maandag rijdt de toerist.trein en doet al de stationnetjes aan tussen Liége gm en Marloie, Hilaire.
Nabeschouwing:
Hallo, hallo, stipt op tijd deze keer zoals het moet zijn.
Ik voel de warmte in mijn body, ik ben dus goed gezint en niet in de stemming om onze grote leider de grond in te boren, het zij zo, maar uitgesteld is niet verloren, wacht maar tot op een regendag!
Deze wandeling was mooi rustig en vlot stappend, mocht dus wel bij deze temperaturen! Goed gekozen!
Zij verdween evenwel in het niet bij vorige week. Een echte kuitenbijter, eentje dat aan de ribben bleef plakken, eentje dat onze longen opentrekt en onze motor verplicht hoog in zijn toeren te draaien, fijn.
De groeten en blijf genieten van de zon zolang je nog kan. (bron van alle leven, je weet nooit waar het goed voor is)
Van Gendron-Celles via Falmignoul naar Waulsort
Dit overzicht is niet beschikbaar.
Klik hier om de post te bekijken.
Abonneren op:
Posts (Atom)