Trooz - Pepinster

Uitnodiging:


Hier zijn we weer met meer weer, woensdag laat vanuit het zuiden opnieuw witte vlokjes...dus trekken wij naar het oosten 's Lands. 'k denk met jullie goedkeuring te vertrekken langs de vallei van de "Vesdre" op de omnibuslijn van Liège gm naar Verviers Central. De stopplaatsen liggen daar dicht bijeen, t.t.z. Trooz, Fraipont, Nessonvaux en Pepinster, allen met de vesder als verbinding.
Als we de kaarten 42 / 7.8 en 49 / 3.4 open leggen, zien we dat er veel keuze is, zowel bos als open veld met veel panorama's wanneer we uit de riviervallei klimmen.
Eindigen naar eigen keuze in één van de hierboven aangehaalde stationnetjes of steken door naar de spoorlijn Spa - Verviers in de Hoegne-vallei met de stopplaatsen Franchimont, Theux en Juslenville...keuze zat dus. Degenen die hun biljet moeten invullen, Heenreis tot Verviers is altijd goed.
De treinuren : Blijven op zekerheid spelen met dit weer : met den dubbeldekker vanuit St. niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel Noord, daar tijd voor een lekkere koffie, om 08.06u van de Noord naar Liège Gm met den I.C. oostende - Eupen. Te Luik aansluiting naar ons bestemmingsplaats.

Nog iets, hoe is dat met onze "zeer toevallige meestappers"? we bedoelen hiermee ons Sonja, M-J en Willy, jullie kunnen geen uitvluchten blijven zoeken van... te gevaarlijk wegens sneeuw of ijzel...als je een boodschap doet in 't stad, heb je meer kans op vallen dan in 't veld of bos. Blijven het prettig vinden om mooie mailtjes van jullie te krijgen en M-J haar "Blog" te doorbladeren, waarvoor dank, maar voor wanneer is de echte Nieuwjaarsknuffel en die voor donderdag 14 Januari... of dacht je dat we die dag vergeten waren? Begin maar al te bellen naar elkander om een geschikte woensdag te vinden...niet te lang wachten.




Relaas der feiten:
13 januari 2010

Wie deze streek kent weet dat het de moeite is maar zeer moeilijk. Tussen Luik en Verviers kronkelt de Vesder in een diepe bedding met daarlangs, links of rechts, een baan en een spoorlijn met meerdere tunnels en spoorwegbruggen over de rivier. Komende van de Oost-kantons heeft ze al een lange weg afgelegd richting Maas. Wie rechts uit de vallei naar het hoogste punt van de kam wil klauteren om prachtige panorama’s te bewonderen moet meer dan 200m. hoogteverschil overbruggen op een tamelijk korte afstand.
Een paar maal goed bezweet bovengekomen omdat ik me te warm had aangekleed, de lange onderbroek was overdreven. Het weer was gunstig maar niet zo idyllisch als verleden week. Sneeuw was er nog maar niet meer op de aangevroren boomtakken, ook de zon was niet op de afspraak. De foto’s van Jacky en William zijn de getuigen, groot is het verschil met de blauwe en grijze lucht. Daartegenover geen enkel druppeltje of vlokje neerslag (als je sommige foto’s ziet, niet letten op het ventje met zijn poncho aan, kreeg ’s middags een bericht dat het in het Waasland sneeuwde en kroop daarom onder zijn tentje. Een raar beeld als er geen druppeltje neerslag valt.)
Dit keer was de deelname om diverse redenen laag: sommigen op doktersbevel, anderen waren vergeten dat we telkens op een woensdag gaan stappen, geen nood, wij waren er en dat is het voornaamste.

Trooz – Weser/Vesdre/Vesder – Pepinster.

Relaas van de tocht: Vroeg begonnen = half gewonnen, weer eens stipt op uur van het omnibusje gestapt. Om 09.40u op pad om dadelijk te gaan kijken naar het “Chateau de Fenderie” tegen een rotsflank, kasteel voor het eerst opgetrokken in 1650. De woonkern van Trooz verlaten, N61 oversteken en pal zuid aan de eerste klim begonnen naar “ferme sur Noirefalise”. Verder naar “Croix Henrard” om op zoek te gaan naar de beek “Rau de Herlatte” waarlangs een verwaarloosde kruisweg opklimt naar het Bedevaartsoord Banneux. Na acht intense stapkilometers was het al na twaalven, toevallig passeerden we een kantine van een manège waarvan de deur niet op gesloten was en we bijgevolg rustig onze knapzak binnen konden leegmaken. Terug op stap om ons te laten afdalen naar de Vesder langs de “Rau des Trois Bois”, een enig mooie slink die het “bois de Fraipont” en het “bois de Tancrémont” in twee splijt. Toen we de Vesdre beneden ons zagen vloeien zijn we in het ruige bos van Tancrèmont nogmaals gaan klimmen om uit te komen boven op de kam, aan het ons goed bekende “Chap. du Vieux Bon Dieu de Tancrèmont”. Ons opgeladen om af te dalen naar het 200m lager gelegen Pepinster, eerst langs een “Ancien fort” uit WO II (10 tot 29 Mei 1940), verder langs het groot ommuurde domein van “Chateau de Chalseche” met z’n eigen Kapel. Diep onder ons bemerkten we de “Hoegne” die zich in het gehucht Mousset in de Vesder stort, onze uitstap eindigde wat verder aan het station van Pepinster.

Met de gedachte dat we dit keer niet zoveel kilometers hadden afgelegd, maar wel met een grotere moeilijkheidsgraad, met enorme tevredenheid genoten van onze “Apres promenade”. Ook de terugkeer liep op vlotte spoorwegwieltjes, onmiddellijke aansluiting te Luik met een supersnelle trein naar Brussel Noord en met een beetje haast onze aansluiting naar St. Niklaas om één uur vroeger thuis te komen (althans degenen die rechtstreeks naar huis gegaan zijn)
Wat informatie over het kasteel te Trooz: Wanneer Victor Hugo in 1840 op doorreis was daar, beschreef hij dit kasteel, de rivier en vallei als betoverend en verrukkelijk. Tot één van dees dagen voor een nieuwe oproep, Hilaire



Nabeschouwing:


Met een "Dalwhinnie" bij de hand, olijven op een bordje, een pc die zoemt als in zijn gloriedagen, de zon door de ramen en een echtgenote die spint als een tevreden poes, terwijl ze vol liefde mijn middagmaal bereid. Zeg nu zelf zijn wij geen tevreden venten. In goede (vandaag) en slechte (vergeten) tijden.

Een mens zou vergeten dat er leiders moeten gebroken en vergruisd worden.
Adjuncten de grond in geboord en plat getrapt!

Het leven van een vrije reporter gaat over een pad van rozen zonder de doornen.
Ik zou al hun slechte eigenschappen kunnen opnoemen in de verf zetten en uitvergroten. Maar ik weet dat ze al levenslang hebben en nooit in aanmerking zullen komen voor strafvermindering.
Dus zal ik verder genieten van deze zonovergoten dag nog een kleinigheid bijschenken een glimlach op de lippen vormen en straks een tuksken doen.
Het leven is nog zo slecht niet.

De groeten en tot ziens!