Yvoir – La Meuse – Le Bocq – Bauche – Evrehailles – Yvoir.

Oproep:

• Zoals Herman in zijn "blog" vermeldt, het zal woensdag een feestwandeling worden. Doe het voor "Hem", William trekt woensdag 2 X aan de "toogbel" (heeft hij me toch beloofd) éénmaal voor zijn "Verjaardag" en éénmaal voor "Vijfendertig jaar Ardennenstapper" man..man..man..geen misére maar feestvreugde.
• Heb er daarom iets uitgekozen waar we na het stappen gezellig kunnen samenzitten en uit een bord eten in plaats van boterhammen op de trein. Gevraagd bij "Chez Jeanninne" om een forelbereiding, zo een riviervis van kop tot staart op je schotel lusten de meesten van ons wel.
• Daarom vraag ik aan degenen die woensdag deelnemen om een mailtje te zenden (liefst vóór maandagavond) met de bevestiging dat je "La Truite" kiest.
• Wat de tocht betreft, gaan stappen in de omgeving van Yvoir en zeker eindigen in dit stadje waar het riviertje "Le Bocq" in de stroom "La Meuse" uitmondt.
• Stafkaarten: 53 / 3.4 en 53 / 7.8.
• Treinuren: Vertrekken één uur later dan gewoonlijk, met den I.C. vanuit St Niklaas (vertrek om 07.30u) naar onze "Hoofdstad Brussel" en vervolgens richting Dinant.




Relaas der feiten:
26 oktober 2011


Oproep woensdag stapdag/feestdag goed opgevolgd, proficiat aan allen die er bijwaren. Eén iemand hebben we zeker gemist, ons Sonja (zus van ons Godi)..haar optimisme en haar doorzetting..zullen haar misschien zien op wandeling van 11 nov. (nat. feestdag), geven haar dan een dikke knuffel en veel sterkte.
Deden het voor “Hem”, niet enkel voor zijn verjaardag maar ook voor “Vijfendertig jaar Ardennenstapper”. Iedereen bleef met graagte een uur langer dan naar gewoonte om al drinkend, zingend en lekker etend ..”Hem” te plezieren. Om de finesse van dit leuke “braspartijtje” neer te pennen, laat ik over aan onze P.R. man Herman die “Hem” nu definitief in zijn armen gesloten heeft. (ontroerend mooi – Francine en Godi , pas op dat ze niet gaan samenwonen) Eén spijtig voorval, enkel “Hem” met een fototoestel, onze Dany zijne uitleg, heb het anders “altijd” bij, maar nu “weer” niet.

Yvoir – La Meuse – Le Bocq – Bauche – Evrehailles – Yvoir.

Relaas van de tocht:
Van de trein te Yvoir om 10.40u, stralend stapweertje en opgewacht door Anita en Karel welke een weekje in “Le Crupet” vertoeven. Met ons zestienen, 5 meisjes en 11 jongens, eerst door het rustieke dorpsplein om verder, mee met de spoorlijn naar Godinne en de Maasboord volgend tot tegen “Rocher du Fau”. Deze steile witte kalkrotsen niet onderdoor maar 90° rechts om aan een eerste klim te beginnen naar het gehuchtje Triconte met onderweg een mooi zicht op de Maasvallei. Aan een “vierweegs” een onduidelijke aanwijzing gezien aangaande “Tir à balles 26 okt.” Maar niemand gezien of gehoord en geen enkel paadje afgespannen. Wij verder in het woud “bois d’Anway”, meer bepaald in het gedeelte “bois domaniale de Triconte” om zo in een grote bocht uit te komen aan de vroeger “fme d’Ahinvaux”, nu een Gîte. Prachtig zicht op de golvende en zonovergoten weilanden vol met verre familieleden van “Hem”, ook deze lieve vriendjes mochten meevieren en samen op de foto. Daar wel een “jagersknecht” zien opduiken, een “compromis” gesloten, wij naar het riviertje “Le Bocq” te Marteau Feuillen met zijn “Instit. Sacrè Coeur”. In de vervallen hovingen van dit “Pelgrimsoord” onze brooddoos leeggegeten. Wij verder, noodgedwongen langs een rustige asfaltweg, naar Bauche maar wel met “den Bocq” naast ons en onder “Les roches de Fumy”. Het dorpje Bauche door, eerst langs het “Ancien Station” en zo naar “Chap. St. Antoine” en de “Ancien Moulin”. (Deze vroegere spoorlijn 128 in de vallei van “Le Bocq” van Yvoir naar Ciney moet toeristisch gezien prachtig geweest zijn – luister naar de stationsnamen – Bauche, Punode, Dorinne – Durnal – Spontin enz. – tussen Yvoir en Durnal 10 X over de rivier en meermaals ondergronds om een grote rivierbocht af te snijden) Een laatste maal onze krachten bijgevuld om Bauche te verlaten, nog eens een ferme bergop langs “Tienne du Taureau”, naar het veel hoger gelegen “geklasseerd” dorpje Evrehailles. Deze woonkern nog maar eens door, verveelt nooit, rondgewandeld langs de kasteelhoeve en zo over de baan N937 naar de Maasvallei. Minstens twee x per jaar doen we het, het “Réserve Naturelle de Champalle”, hoog boven “La Meuse” en op “Rocher de Champalle” – met dit herfstweer = super mooi (DAAVOOR DOEN WE HET!!) Met zijn allen voorzichtig langs de rotspartijtjes en de diepe afgrond naar Yvoir. (Wilden niemand achterlaten om het feest te missen – wisten dat er beneden aan de Maas in het centrum van Yvoir ons iets moois en lekkers te wachten stond, wij mee met “Hem”.
Vermaak jullie met de prachtige foto’s, lees met genot de nabeschouwingen van “Hem” en zijn boezemvriend (als ze nu ook maar niet “hand in hand” honderden meters achter ons gaan lopen), Hilaire


Nabeschouwing I:

Hoi vrienden wandelaars.

Wat een heugelijke dag, een om in de wandel- analen neer te pennen. Een bijna voltallige groep, stel je voor 16 stuks, allen gemotiveerd om te wandelen maar vooral om de APRES mee te maken.
Maar eerst over onze wandeling: Onze Willy terug van de partij voor een tocht van bijna 16km. Wat zullen de resultaten zijn? Achteraf horen we dat nog wel, maar hij was tevreden en wij ook. De trip verliep bij prachtig weer, mooie panorama's zoals gezegd een leuk gezelschap, en met zoals gewoonlijk onze vaste hekkensluiters Jack en Russel (die Gody wel in bescherming hebben genomen) in eeuwige discussie over .....
Het mag gezegd zijn de APRES werd door iedereen gesmaakt. Een TRUTTEN met een natje om je duimen en vingers af .....
Dit alles was door de Grote Goeroe met medewerking van de Bio-nische Man grondig voorbereid. En dan het voorlezen van de brief door mijn beste vriend(???????) en medestapper de 3de in bevel over mijn goede (2 blz A4 leeg) en slechte(2blz A4 vol) daden.
Ook had hij het over mijn bevordering in de orde van de EQUUS AFRICANIS ASINUS en de STRIX ALUCO, wat een eer!!!!
Meer kan ik er niet aan toevoegen het is mij emotioneel te zwaar. Geniet van de foto's en tot volgende wandeling.

William en Gody


Nabeschouwing II:

Hieronder mijn ode aan de jarige sloeber, zodat ze voor eeuwig op het WWW zal blijven bestaan! De kans is groot dat deze ode verplichte lectuur wordt voor al wat aan de unief rondzwalpt, opdat zij er zouden uit leren en zeker zijn spoor niet zouden volgen.
- Dan over de verdwenen velletjes welke zijn goede kanten zouden moeten belichten, mijn printer weigert gewoon ze af te drukken. (zeer wijze machine)
- Zijn slechte kanten daarentegen zijn vastgelegd op papier (niet voor publicatie geschikt). Maar ik wil hem waarschuwen, moest er mij de eerste honderd jaar ook maar iets overkomen, er is een verzegelde copy aan drie notarissen bezorgd. Ook drie belangrijke bladen hebben een copy klaarliggen om te publiceren in geval mij ook maar iets overkomt gedurende de vastgestelde tijd. (diezelfde 100 jaar)
- De weekbladen zijn: Panorama, Story en Dag Allemaal. Bij publicatie zal het zijn van Dag William!


Beste William,

Onder zware emotionele en fysieke druk ben ik verplicht om ook over jou enige tekst en duiding te geven bij deze gelegenheid. “Het moet goed zijn Herman, maak er een fijn mens van”. Pffttt!!!!
Eerst en vooral en je kent mij. Is niet de bedoeling om je ook maar op enig vlak pijn te doen of te beledigen! Iedere gelijkenis met nog levende of reeds overledene personen berust op louter toeval en zij kunnen niet ter verantwoording geroepen worden. Ik ook niet, ik ben maar de boodschapper van alles wat mij ingefluisterd werd. Maar soms kan de waarheid hard zijn. En het is op dagen zoals vandaag dat, en het moet gezegd je je vrienden leert kennen en waarderen. Wees niet bang, de censuur heeft mij verplicht om niks te schrijven over de vorige 60 jaar, niks dat je ego kan schaden, noch iets te vermelden of te zeggen over een zekere vogel zijnde:

De bosuil (Strix aluco) is een vogel uit de orde van uilen (Strigiformes). Ze komen algemeen voor in bossen, parken en tuinen. Meestal jagen ze 's nachts. Toch zijn ze soms ook overdag te zien als ze geplaagd worden door kleine vogels die hen proberen te verjagen. De kleur van de bosuil varieert van bruin tot grijs. Ze zijn gestreept, hebben zwarte ogen, een enigszins gedrongen vorm en beschikken niet over oorpluimen.

Waar zit die deugniet weeral

Ook sommige dieren op vier poten mogen niet vermeld worden bijvoorbeeld:

Equus Africanus Asinus, deze is lid van de familie van paardachtigen en heeft als kenmerken lange oren, een pluim aan het eind van de staart, en een groot ...
Niks daarover, ook de jaren voor dit zijn gewist, je wordt als het ware herboren, dus dat zit al goed.
- Laat ons beginnen met jou te helpen afscheid te nemen van je (60) zestigste levensjaar en je 61ste te verwelkomen, waar zijn vrienden anders voor?
Er is me van hogerhand gevraagd om je goede eigenschappen, je speciale gaven, kortom je helemaal in het licht te zetten en dat hier te verduidelijken voor je talrijke en trouwe fans.

Na lang gepeins en mijn twee hersencellen aan het werk gezet te hebben heb ik één vel A4 formaat, aan beide zijden bedrukt met alleen maar goede gaven.
- Ziehier het resultaat: een leeg blad!
Veel sneller ging het om al jouw iets of wat slechtere kantjes te herinneren en op papier te zetten, een opgave. Jawel jarige twee A4 formaat vellen, en dan heb ik de meest gruwelijke feiten nog weggelaten. Verschillende malen heb ik moeten stoppen omdat het mij teveel werd.
- Ziehier het resultaat: twee volle bladen!

We vieren vandaag niet alleen dat hij 61 geworden is, maar ook dat hij hier al 35 jaar rondgezworven heeft als stapper. Je zou het hem niet aanzeggen maar als je rekent op een 50tal wandelingen per jaar gemiddeld maal laat ons mild zijn 18km per keer. Dan heeft deze “Cuculus Canorus” hier zo’n 31.500km rondgevlogen. Ik zou zeggen plak allemaal twee maal in de handen, want zoveel is dat ook niet als je bedenkt dat de gemiddelde auto diezelfde afstand aflegt op twee jaar.
Dan is er nog het feit en dat moet gezegd: hij leerde de stappers Orval drinken, ook weer niks om fier op te zijn, je spitsbroeders tot de drank verleiden. Maar toch laat ons toch maar eens rekenen:

35 jaar, 50 maal per jaar en 3 stuks per keer is wel 5250 Orvals. In cijfers betekent het en dit gaat pijn doen 173.250 cl, of nog beter 1.732,50 liter. In bakken uitgedrukt 218,75 laat ons zeggen dat hij vandaag de kaap van de 218 afsluit. En dan zwijg ik nog over al wat hij achter zijn kiezen heeft gekieperd zonder stapgenot, zonder te spreken over de keren dat hij de derde niet als laatste voor die dag zag. Stiepelzat moet hij zijn.
Kameraden dit is dus een ernstige oproep om de deze “Equus Africanus Asinus” je weet wel, die met een groot … te redden.
Als je ook maar iets van alcohol in zijn omgeving ziet, neem het hem af, neem het liever tot u en red hem, hij is de laatste van een uitstervend ras.
William het ga je goed en geniet samen met je echtgenote, familie en ons nog een beetje verder van dit leven!

Herman

Jalhay – Sawe – La Hoegne – Sart-Lez-Spa.

Uitnodiging:

Dacht je dat ik jullie vergeten was, niets daarvan maar gisteren druk druk druk.
Enfin, hier zijn we dan met de uitnodiging, laat je niet afschrikken door een beetje kans op wat regendruppels, haal wel jullie warmere outfit uit de kast, 't zal nodig zijn bij deze forse temperatuursdaling (herfstweer).
Gaan het wat de treinen betreft niet te moeilijk maken. met den dubbeldekker (vertrek St niklaas om 06.29u) naar Brussel Noord en daar wachten naar den I.C.richting Eupen.
Op de trein zien we wel waar de trip ons naartoe leidt, heb aldaar nog een paar (deels nieuwe) tochten uitgestippeld, afwachten wat mijn twee adjuncten ervan vinden, kunnen bijwijlen moeilijk doen.
Doen genoeg stafkaarten mee : 42 / 7.8 -- 43 / 5.6 -- 49 / 3.4 -- 50 / 1.2 + wandelkaart Hoge Venen.
Tot morgenvroeg, Hilaire


Relaas der feiten:
19 oktober 2011

Een goed gedacht van William om wekelijks zijn korte commentaar te geven op de stapdag, veel dingen die ik bijgevolg niet meer moet “aanhalen”. Een mens wil eens paadjes gaan opzoeken die hij nog niet onder de voeten gelopen heeft (er zijn er niet veel meer) en dan kom je soms voor verrassingen.
Jalhay – Sawe – La Hoegne – Sart/Lez/Spa.

Sfeerbeelden van de prachtige natuurlijke omgeving in de streek van de “Sawe” en “la Hoegne”, dit bij zonnig herfstweer… genieten
Relaas van de tocht: Van de tec-bus gestapt om 10.10u, gauw onze Karel zijn portefeuille van de busvloer meegenomen (Anita mens, het is altijd iets met hem). Wij richting zuiden naar “Ancien Moulin de Dison”. Genoodzaakt om in een grote cirkel via “bois Mousse-en-Fagne” en buitenom een “Chasse Privè” blijvend, zo door het verrassend mooi natuurlijk “bois la Bourgeoise”, tot tegen “fme. Grosfils”. Goed uitkijken om onze oriëntatie niet te verliezen daar we meerdere malen moesten uitwijken (kaartlezers -kennis vereist). Aan de aanpalende weilanden van de boerderij “Grosfils” onze schoofzak geledigd om daarna het rotsbeekje “rau Sawe” op te zoeken welke we normaal stroomafwaarts zouden volgen tot deze, samen met “rau la Statte”, in de grotere waterloop “La Hoegne” uitmondt. Deze prachtige diep uitgesneden “Sawe”, meandert aan de rand van het grote woud “Forêt Domaniale de Gospinal”. Deze niet volledig kunnen afgaan door de versperring van de jagers (doen deze schilderachtige Sawe - bedding later nog wel eens). Noodgedwongen moeten uitwijken langs Solwaster om daar een “groot ommetje” te maken. Nu zuidelijk door het dorpje en verder langs de “Calvarieberg” (met grot) en “bois Brulè” af te zakken naar “la Hoegne” aan “passerelle de Belle – Hé”. Daar halve draai rechts, noordwaarts en stroomafwaarts in de rivierbedding met smalle glibberige wegeltjes, deze blijven volgen tot “Croupets du Moulin”. Hier “La Hoegne” verlaten om links weer zuidelijk te draaien, over de autostrade naar het dorpje Sart. Een weinig later, wij mee met de tec-bus komende van Spa naar Verviers. (’t zit allemaal in dien dikke kop van mij)
Slechte tijden voor Orval- drinkers, zeker als je met zulk een grote bende ergens binnen stapt om “na te genieten”. Te Verviers een andere kroeg gezocht maar zonder succes, hadden zelfs geen enkele “trappist” in huis..hoe laag kan je vallen? Moeten we nu Verviers schrappen als “dorstlesser”? Nostalgie : waar is de tijd, een tafel vol Orvalglazen met daartussen vele fonkelende theelichtjes.
Volgende week iets speciaals: Verjaardag en Jubileum van onze William (vijfendertig jaar Ardennenstapper) Dit moet gevierd.. allen op post, zal er iets goed uitzoeken, een uurtje later vertrekken en ’s avonds de keuze om uit een bordje te eten, Hilaire


Nabeschouwing I:
Hoi mannekens.

Man man man het voorstel van de GG om vanuit Jalhay te vertrekken begon al onmiddellijk met misere.Tot 3 maal toe voor een gesloten hekken staan uiteindelijk toch nog de weg gevonden om de Sawe te volgen en dan.....was er zowaar de jacht en de jagers die roet in het wildstoofpotje gooiden. Onze GG heeft in al zijn kundigheid alles uit zijn mouw moeten schudden om op het rechte pad te blijven,alhoewel en dat moet ook gezegd worden hij dikwijls van gedacht veranderd.
We hebben de wandeling moeten beperken tot Sart inplaats van Spa door al die perikelen maar iedereen was toch nog tevreden over de trip.
De apres wandeling was niet bijzonder alhoewel veel goedgemaakt is door Erik die gedoopt werd door de cafebazin die een biertje smoste op zijn ..... je weet wel hé.
Ik en onze bionische man zijn vroeger afgestapt in Leuven om 15 min. vroeger thuis te kunnen zijn, maar onze naar huis trein had 30min. vertraging waardoor hij evengoed zijnen bus kwijt was de sukkelaar.

Geniet nog van de foto's en tot volgende week
hopelijk met prima weer.

William


Nabeschouwing II

Het zijn toeren, gaan stappen. Iedereen wil zijn bos afsluiten ; geen pottenkijkers toegelaten op een hectaren groot domein! Errond dan maar, of zoals ze dat noemen van de nood een deugd maken. Een ronk hier, een vloek daar, een leider die ontstemt geraakt omdat zijn voorziene plannetje in gevaar komt. Maar al stappende en met de zon mee genieten van een mooie natuur kom alles weer goed. Eindelijk de Sawe, de natte droom van onze grote voortrekker. Dit moest en zou hij ons laten zien. Het was echter zonder de waard (zijnde de jagers) gerekend. Bij de eerste oversteek: grote krachtige wagens, grote dikke buiken en blozende kaken en niet tevreden jachtopzieners, welke ons duidelijk maakten dat dit hun gebied was en wij niet welkom.
Weer startte het geronk. De heilige Drievuldigheid moest het ontgelden en snode plannen (niet voor publicatie vatbaar) kwamen boven in onze fantasie. Alleen een onderdrukte genoegdoening, dat het wild in hun bos hoogstwaarschijnlijk “reeds den bos in was” of “het hazenpad gekozen had”. Waarom vraagt de aandachtige lezer zich af?
Stel je voor dat er zeggen en schrijven 12 (twaalf), Nederlandstalige, nietsontziende, hard pratende (wegens ouderdomsdoofheid) en lachende stapgeesten door uw bos komen gedonderd, je zou voor minder vluchten.
De plannen boven, topberaad! Wij gaan ons hier niet laten kennen! Onze politiekers kunnen hier nog iets van leren! Verder met goede moed, net geen staplied aangeheven, over nieuwe en oude paden tot we kwamen waar we moesten zijn: Sart. Onderstel wassen om proper overal binnen te mogen. Je weet nooit waar je terecht komt!
Verviers hier zijn we dan, de stappers uit de Vlaanderen. Haal de drank boven, de dorstige beren zijn hier. Gesloten, niet open, te vuil voor onze propere bottines, en ten laatste zelfs geen trappist. Ook deze tegenvaller kon er nog net bij. Ik stel voor om Verviers gewoon van de kaart te vegen, boem, weg, foetsie, riebedebie.
Nog een prettig en zonnig weekend. Geniet ervan want het zal niet blijven duren.
P.S. De aandachtige lezer heeft zeker reeds de wenkbrauwen gefronst! Wat zou er schelen? Geen enkele opmerking, geen steken onder water, zou hij een beetje soft worden? Maar, gedenk o stapper dat er volgende week een feestwandeling is en dat de prijzen aan de meet worden gegeven.

Herman

Grupont – La Lomme – Mirwart – Poix St-Hubert

Uitnodiging:

Wij houden van afwisseling, eens een week wegblijven uit de Oost- kantons, deze gaan niet lopen en in volle herfst en winter is dat daar "kei cooler"

Nu woensdag langs de spoorlijn 162 in de vallei van de snelvliedende “La Lomme", meer bepaald tussen de I.C.stations Jemelle en Libramont.

Als het mijn keuze word zal het stappen zijn tussen Grupont, Mirwart en Poix - St-Hubert. Definitief kiezen op de E.C.Vauban, hebben dan al meer zicht op de eventuele vertragingen.

Stafkaarten: 59 / 3.4 en 59 / 7.8 en 64 / 3.4.
Treinuren: met den dubbeldekker (St Niklaas vertrek om 06.29u)
met den E.C.Vauban (vertrek Brussel Noord om 07.42u)

Tot volgende woensdag, nu de avonden langer worden, bekijk en herlees alles van de vorige winters dan kan je zien wat jullie te wachten staat, Hilaire




Relaas der feiten:
12 oktober 2011


Moet William wel gelijk geven, kunnen hem zelfs geen “Voldoende” geven als we vaststellen dat hij regelmatig om diverse redenen de groep in de steek laat .. een meer geordend huiselijk leven, zeker vanaf dinsdag, zou al veel helpen. Met nogal wat deelnemers minder, te wijten aan uiteenlopende redenen, wij toch met veel goesting naar ons echte Ardennen.

Grupont – La Lomme – Mirwart – Poix St-Hubert

Relaas van de tocht: start om 10.15u aan het station van Grupont (tec-bus 162b Jemelle – St-Hubert). Langs de spoorlijn 162 en de rivier “La Lomme” zuidwaarts direct het bos in, na twee kilometer de rivierbedding van de “Snelvliedende” verlaten om de wildpaden op te klimmen naar “bois Au Cheval Dos” om daarna in een slink (DAARVOOR DOEN WE HET!) naar beneden te duikelen en de “Lomme” weer te zien meanderen. (mooi maar meedogenloos) Opnieuw mee met “den ijzeren weg” en de waterloop om via het “Guido Janssens -pad”, een kleine drie kilometer lang prachtig “natuurleerpad” welke niet op de stafkaart staat vermeld, tot onder het dorpje Mirwart met zijn groot kasteel. Daar ons boterhammen opgegeten voordat we de klim deden naar het “Chateau de Mirwart” en zo al wandelend door het dorp om nu oostelijk een groot woud in te trekken. Men moet goed kunnen kaartlezen om daar de vooraf uitgestippelde paadjes te kunnen traceren. (door jarenlange ervaring – onze William inmiddels 35 jaar Ardennenstapper – viering binnen twee weken). Geven jullie een paar herkenningspunten om een idee te krijgen hoe we dit wild- jachtgebied zijn doorgetrokken. Via “Bois Haye Madame” en “bois La Hure du Chapeau” om vervolgens even uit te rusten aan “Pavillon du Parfond Ri”. Men doet er goed aan om in zulk een woud van het ene herkenningspunt naar het andere te stappen. Achter het paviljoen het paadje opgezocht om het beekje “Ri du parfond Ri” te volgen tot het “Bois Au Dessus du Plane”. Nu 90° zuidelijk door veel kleinere bossen, door het “bois du Cheni du Mont” tot de gelijknamige Kapel “Chap. du Cheni du Mont”. Voor de laatste maal de rugzak af en bijtanken vooraleer het laatste stapuur aan te vangen, wel met de gedachte dat we nog redelijk moesten “zakken”. Nog een ommetje ingelast in het “bois de Chawîres” en tenslotte langs “bois Le Nid des Vôteûs” de kleine woonkern Poix St-Hubert binnen aan onze beminde “La Lomme”.
Bewonder de foto’s van onze Etienne en William .. ik weet er die “rood van schaamte” worden omdat ze er niet bijwaren..ik weet er die “groen van jaloezie” worden bij de foto’s “ten Huize Mamy Confiture”.. zijn de “Titel” van Ambassadeur van de Orval waardig, jong of oud (men mag kiezen) goed op temperatuur en lekkere Orvalkaas bij…man man man Lekkerrrrr!
Bijzondere mededeling: Op woensdag 26 Okt (binnen twee weken) Onze william viert zijn verjaardag.. en 35 jaar Ardennenstapper !! ik mag het aan ’t klokzeel hangen.. maak dat je er bijbent.. (ik zoek iets uit voor ieders stap- mogelijkheid en daarna feesten we) Hilaire


Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.
Onze trip vandaag is gestart onder een gunstig gesternte, we waren nog aan het treinen toen we bericht kregen dat de voormalige 3de niet
meer in Brussel zou geraken, zijn trein was afgeschaft. Iedereen in blijde stemming alhoewel we het sneu vonden voor ons Francine.
Enfin het was een mooie wandeling in het grote dierenbos onder kundige leiding van de G G en mijzelf zonder die betweter van een V3.
Op enkele regendruppels na (in de namiddag) was iedereen tevreden en zijn we met zijn allen naar Mammy Confituur getrokken.
Het was een afsluiter om U tegen te zeggen, ORVAL jong of oud elk zijn gading zou ik zeggen, man man man lekker dat het was.
Onze V3 en zijn gade hebben wat gemist (wel spijtig voor haar hoorde ik in de wandelgangen zeggen.) Na afscheid te hebben genomen van
Mammy Confituur en haar gemaal iedereen moe maar voldaan naar de trein om terug huiswaarts te keren.
Geniet van de foto's en tot volgende trip.

William


Nabeschouwing II:
Dag lezers van deze hoogstaande rubriek over het wedervaren van enige stappers en verwoord door uw nederige dienaar.
Niks dan goed over het spoor, ze hebben mij alle maanden van mijn actieve carrière betaald en ook nu nog vullen zij maandelijks mijn rekening aan met het nodige krediet om in leven te blijven. Maar… Een stapdag verloren, stomme trein,

ik zal volgende keer een dag vroeger vertrekken, laat ons hopen dat we dan op tijd bij de snode bende geraken.
Vermits er een groot wantrouwen is tegen mijn persoon, geleid door de opperezel, waar zelfs onze geliefde (vroeger onpartijdige) leider zich bij aangesloten heeft! Ben ik dus wel verplicht het heft in handen te nemen en hen beide vervloeken voor 100 jaar en 1 jaar lang. De opdracht is al gegeven bij de hoogste voodoo stapleider. Pijnlijke benen en gewrichten, wraten en blijnen, natte voeten en koude handen en niet in het minst de minachting van alle rechtvaardigen! Zaak gesloten, ze kunnen zelfs niet meer rusten in vrede.
Villa Van Eric de wild stapper gezien op de foto’s? En zeggen dat hij dat samengeraapt heeft op onze staptochten. Hij is al aan zijn tweede optrekje bezig, rijk wordt je duidelijk niet van werken, maar van verzamelen! We zullen hem zo veel als we kunnen verder helpen om zijn droom waar te maken.
De groeten en tot volgende week, vergeet niet in de zon te lopen.

Herman

Eupen – Wesertalsperre – Getzbach – Ternell – die Hill – Eupen.

Uitnodiging:

Het kan niet blijven duren, woensdag geen deugddoende warmte meer maar toch geen regen. Die komt van over zee, dus vanuit het westen, bijgevolg gaan wij vrolijk naar het oosten, meer bepaald richting Eupen. (heb alle busverbindingen voorhanden - niets is mij teveel om het jullie gemakkelijk te maken)

Beslissen doen we, samen met mijn twee rechterhanden, tijdens de treinreis naar het Oost-Kanton. Moest het zijn dat de trein vertraging heeft, hetgeen bij ons weinig het geval is, kunnen we nog inkorten tot in Verviers en de tec-bus nemen naar de Hoge Venen.

Kaarten genoeg meenemen : wandelkaart Eupen en Hoge venen en 43 / 5.6 en 50 / 1.2

Treinuren zoals de laatste weken, met den dubbeldekker en vervolgens te Bru Nd met den I.C. komende van Oostende naar Eupen. Bij leven en welzijn, tot woensdagmorgen , Hilaire






Relaas der feiten:
05 oktober 2011

Dank aan onze prentjesschieter William, zeer mooie foto’s maar .. je was maar alleen als “Graaf” en je gedroeg er je ook naar, bij gebrek aan concurrentie moesten we beleefd vragen om er eentje te schieten.
De vooraf uitgestippelde route werd zonder tegenkantingen van de andere leden aanvaard. Ze zouden eens moeten riskeren om me te dwarsbomen na het grondig uitzoeken van de gepaste start- en eindplaats met de daaraan gekoppelde busritten. Ze liggen wel op de loer om me bij de eerste gelegenheid wanneer het eens mis zal lopen met de afstand/ timing/ en/of bus aansluiting “voetje te lichten” en mijn ontslag te eisen. Spijtig genoeg is dit geen betaalde job en kan ik op geen vette afdankingspremie rekenen zoals de managers bij hun slecht beleid in onze grote bedrijven. Deze keer moest het weer goed zitten met de treinuren daar we te Eupen maar tien minuten aansluitingstijd hadden om ons van Bahnhof in Oberstadt naar het Bushof te begeven. Lieten ons afzetten in het gehucht Bellmerin aan de andere kant van Eupen in unterstadt.

Relaas van de tocht: Start om 10.15u, direct het “Osthertogenwald” in om links van de Weser/ Vesdre/ Vesder de g.r. AE (Ardennen/Eifel) te volgen om alsmaar licht omhoog de “Wesertalsperre” te bereiken. Over de stuwdam om rechts van het meer de “Getzbach” te gaan zoeken. Daar aangekomen eerst onze krachten bijgevuld, dan tussen de diep uitgesneden grote beek en de steile wand van de “Getzberg” stroomopwaarts naar de afslag van Ternell. De “Getzbach” over en via een steil rotsig paadje naar het ”Natuurcentrum Ternell” aan de kaarsrechte baan N67 Eupen / Monschäu (D). We bevonden ons intussen al in het “Westhertogenwald” ( ’t kind moet een naam hebben). Deze baan over naar de “Forsthutte”, even bijtanken aan deze schuilplaats, om langs de “Ternellbach” naar het andere g.r. pad 573 aan de nog meer grillige en slingerende “die Hill”. Rechts van de oever en stroomafwaarts vijf kilometer strompelend langs een oubollig pad naar de “Pont Guerrier”. “La Helle/ de Helle” over, nu links dus om via “Croix Michel” en de asfaltweg te eindigen aan “Croix Noire” en de baan N68 (Hohes Venn/ Eupen). Tien minuten later zaten we op de tec- bus, weer eens stipt op tijd, naar Bahnhof Eupen.
Bij zulke ondernemingen moet alles “goed gaan” en mogen er onderweg geen ongelukjes gebeuren.. een misstap of eens struikelen langs deze “Piste Obstakel” kan gans het verdere verloop in de knoop leggen. We wisten op voorhand dat er niet mocht “gelanterfant” worden, in de beddingen van deze riviertjes haalt men geen 4km per uur, bijgevolg, daar waar het kon moest er goed doorgestapt worden (de meisjes namen daar het voortouw) .. ten slotte gaat men als groep maar zo rap als de traagste … heb dit eens niet zelf uitgevonden maar het is een waarheid.
Een leuke afsluiter aan het station van Eupen, een kleine gezellige kroeg waar we ons “Soldatenduits” hebben kunnen “sprechen”. Geniet nog na en tot volgende week, Hilaire

Nabeschouwing 1:

Hoi vrienden wandelaars.

Weeral waren de weergoden ons gunstig gezind, geen regen of toch niet noemenswaardig, een dragelijke temperatuur en een wandeling uit de duizenden om U tegen te zeggen. Iedereen tevreden en vol lof over het tripje zoals we dat kunnen verwachten van een grote leider.
Voorts geen nieuws van het westlijk front (zoals ze dat zeggen) onze V3 tracht zijn opgelopen schade van de voorbije weken goed te maken en
Ik ... moet toegeven hij verbetert lichtelijk, ik zou zeggen geef hem wat tijd we zien wel!!!!
Voor de dames onder ons gezelschap ,en iedereen moet mij gelijk geven: zij doen hun best om de profs te volgen en zij slagen daar bijzonder goed in, alhoewel de apres wandeling voor sommigen soms wel wat zwaar valt.

Geniet van de prentjes en tot volgende trip.

WILLIAM

Annex:

Hoi mannekes hier zijn de foto's nog een keer, ik Godelieve had een beetje mispeuterd aan de pc , mijn foto's waren veel te groot ,sorry van het ongemak, maar ik heb het dan toch opgelost je bent nooit te oud om te leren alleen bij mij duurt het een beetje langer eer ik het terug heb in mijn geheugen!!!!!!!!!!!!!!!!
Mijne onmiddellijke sjeff heeft mij de opdracht gegeven om jullie persoonlijk mijn excuses aan te bieden hij zit hier naast mij ????
Deze avond zal ik wel van de zweep krijgen denk ik !!!!!!!!!



Nabeschouwing II:

William, onze grote bek en babbelaar altijd klaar om op een ander te kassen, moest hier ten aanschouwen van alle stappers op het www zijn bloedeigen vrouw ondergraven! Schande, schande, schande een echte stapper onwaardig. Een motie van wantrouwen is al ingediend; volgens welingelichte bron zal hij voor de troonsopvolging nooit meer in aanmerking komen. Opgeruimd staat netjes, loontje komt om zijn boontje en wie een kuil graaft voor een ander valt er zelf in.
Ook gezien en gelezen ik citeer “Voor de dames onder ons gezelschap ,en iedereen moet mij gelijk geven: zij doen hun best om de profs te volgen en zij slagen daar bijzonder goed in” .
In andere woorden hij vindt zichzelf een prof en kon niet mee met deze dames. Ik moet nu wel lichtjes een glimlach onderdrukken. Dames richt uw pijlen van gramschap op deze onverlaat een deugniet van het troebelste water.
KIEKEN!!!!! EZEL

Spijtige zaak onze bionische man ligt in de lappenmand. Waarschijnlijk is hij aan een volledige revisie toe!
We zullen zijn varkentje eens wassen, alleen om hem te helpen volledig gratis en nog kosteloos ook. Bouw de batterijen in zijn stokken, maak de verbinding via de handgrepen en plaats onder iedere vingernagel een regelsensor. Hij moet wel leren om niet meer op zijn vingernagels te kloppen anders is alle moeite weer voor niks!
Over de wandeling dan nog dit: jawel meneer, ook de dames beginnen deze sport in ons gezelschap te appreciëren. Onze voortrekker en leider had zich weer overtroffen, alles liep zoals het moest lopen. Zelfs het herfstweer had een pauze van één dag ingelast! Geen noemenswaardige hindernissen (buiten keien, boomwortels en van tijd tot tijd een heuvel welke bergop of afwaarts moest genomen worden) alleen het tijdschema moest gerespecteerd worden. We zouden kunnen spreken van een wandeling op speed.
Het na-gebeuren was een allegaartje van hebben we en hebben we niet meer, of liever iets anders misschien. Kortom we hebben de oudere stok nu opgeruimd dus een nieuwe bestelling kan volgen. Het terug in gang slepen richting station was niet voor iedereen even glad, maar de sfeer bleef goed!
Het is uitzien naar volgende week, en als de weersvooruitzichten blijven zoals nu, kan het terug een mooie herfstdag worden.
Doe zoals ik, blijf warm en lief voor elkaar, behalve voor de man met de zweep!

Trooz – (La Vesdre) – Fraipont – Pepinster

Oproep:

Hoera aan het mooi na-zomertje, woensdag dik in de twintig graden.. moeten bijgevolg onze winterse outfit nog niet uit de kast halen.

Terug richting Verviers maar deze keer niet naar de Hoge Venen maar met de Lokale spoorlijn ergens afstappen langs de Vesder tussen Liège Gm en Verviers central (Trooz - Fraipont - Nessonvaux - Pepinster)

Zij die de regio kennen weten dat de "Vallei van de Vesder" een grillige bosrijke omgeving is.

Met de stafkaarten 42 / 5.6 en 42 / 7.8 en 49 / 3.4 kiezen we een ferme daguitstap.

Treinuren : zelfde verbinding als verleden week, met de bubbeldekker van St niklaas naar Brussel Nd, vervolgens met den I.C. komende van Oostende naar Liège Gm en daar de L- trein naar ons startplaats.

Tot woensdagmorgen, Hilaire



Relaas der feiten:
28 september 2011

Laat Gerard Cox nog wat in vrede rusten, nog niet zingen van “’t is weer voorbij die mooie zomer”, ‘t was me een tocht om intensief te beleven, weinig hectometers plat, gelukkig met onze blote bol niet al te veel onder de warme zon, bijgevolg iets minder kilometers lang. Onze poriën goed open, lieten de zweetdruppels lopen zodat de vuile stoffen uit ons lichaam konden en nadien vervangen door artisanaal vervaardigd vocht… (lees onderaan) Bij mij was er vandaag geen bord groot genoeg om de verloren energie terug bij te werken, dan maar twee teljoren genomen.
Aangenaam verrast door de mooie foto’s van onze Dany, Etienne en William, gezonde concurrentiestrijd is altijd goed, dan doen ze hun best om prachtige beelden te schieten, waarvoor dank. Die tweekamp is er ook bij mijn mogelijke opvolgers, niet altijd sportief, de ene doet alles om de andere het verkeerde voetpadje te lichten.

Trooz – (La Vesdre) – Fraipont – Pepinster.

Relaas van de tocht:
09:40u, Afgestapt in Trooz van de L- trein tussen Liège Gm en Verviers Central welke de bedding volgt van de Vesder. Via “Chateau de la Fenderie”, een spoortunnel langs en een spoorbrug over om aan de eerste felle klim te beginnen tussen de grote baan N61 en de secundaire weg N673 om een eerste maal een panoramisch uitzicht te hebben aan “ferme sur Noirefalise”. Mee met het g.r. pad tot vóór “Croix Henrard” om dan links af te buigen en de 200m naar omhoog van daarnet terug af te zakken via de kleine woonkern Hurlevent naar het dorpje Fraipont aan onze rivier “la Vesdre”. Nu het g.r. pad 5 op welke naar het bedevaartsoord Banneux loopt om een tweede maal in deze voormiddag meer dan 200m hoogteverschil te overbruggen (gezamenlijk afgesproken om te wachten tot boven om te eten – klimmen met een volle maag is niet gezond). Boven “Hè des Moines”, goed zwetend en rood aangeslagen van de noeste inspanning, op een grote dikke horizontale boom onze brooddoos geplunderd..man,man,man..Lekkerrrr! Terug op stap, in één grote bocht links meedraaien, achter het “Chat. de Banneux” om op zoek te gaan naar “Rau du fond des Trois Bois”. Wisten het van vroeger, een driekilometer lange “slink” langs deze beek met langs weerszijden steile hellingen, links “Bois de Fraipont” en rechts “Bois de Tancrèmont”. Gans beneden gaan zoeken naar de familieleden uit een vorig leven van onze William, ons gebalk hielp niet, waren niet thuis, dan maar even pauze genomen aan de rode draad in deze stapdag, het riviertje “De Vesder”. Nu richting ons einddoel Pepinster, mee met een ander wit/rood wandelwegeltje, rechts van de lager gelegen “La Vesdre” om via “Chateau des Mazures” het gehucht Mousset aan te doen. Sommigen dachten dat het gedaan was voor vandaag, niets daarvan, mee met de leider om via de “Privékapel” van “Chat. de Chalséche” een paadje te nemen, slingerend naar beneden om uit te komen aan de zijrivier “La Hoegne” welke een beetje verder uitmondt in de Vesder. Langs een loopbrugje dit grillige water over welke van de “Hoge Venen” komt (verleden week gevolgd, weet je nog?) Op het laatst dan toch nog een kleine kilometer platte grond tot het station van Pepinster.
Dertien stappers met grote dorst en ander halfuur tijd om na te genieten, de waard zag ons graag komen. Gelukkig waren er in ons kliekje die geen Orval dronken en wij, de anderen dus, volop konden genieten van de goed verzorgde trappist, niet te koud en een half jaar oud…lekkerrrrr !!
Alles zat goed vandaag, ook de treinverbindingen om huiswaarts te keren, ik denk dat we de één uur vroegere vertrekkers nog voorbijgestoken hebben. Geniet van de gekruide nabeschouwingen van onze William (1é Adj) en onze Herman (2é Adj), groetjes Hilaire




Nabeschouwing I:


Hoi vrienden wandelaars.

Man man man was me dat een weertje vandaag, om van te snoepen.
De wandeling zelf was ook af,met een tamelijke moeilijkheidsgraad, veel op en af zoals we het mogen verwachten van onze alom geprezen en op handen gedragen GG.
Wat me wel verwonderde was het op de vlakte blijven (figuurlijk) van onze voormalige 3de, ik had meer verwacht. Hij was erbij, keek er naar en dat..... was het hé. Ja elke dag is niet dezelfde zeker we zullen het daar maar op steken.
Kortom iedereen tevreden en moe terug naar huis na een geslaagde (eindelijk) afsluiter.
Voorts heb ik weinig nieuws te vertellen, misschien komt HIJ nu op de dreef met zijn commentaar we zien wel.

Geniet van de foto's en tot volgende trip.

William.



Nabeschouwing II:

Hallo lezers in alle hoeken van de wereld. Hier jullie wekelijks verslag over de wedervaren van de spoortrippers. Ook voor ons scheen de zon, heerlijk het deed deugd aan de oudere botten onder ons, ook de anderen genoten.
De treinen vliegen als de zon schijnt, dus op uur aan het stappen. Er was nog een eens wandeling uitgestippeld uit de tijd dat de spoormannen nog geen kaart konden lezen, en ze zich gewillig moestapten. Daar is nog niks aan veranderd, buiten eentje, een ex vriend van mij, hij denkt dat hij het wel kan. Maar hij vergeet er bij te vertellen dat dit op kaarten van voor de eerste wereldoorlog is. Maar niet getreurd over deze filloe, zijn lot is reeds enige tijd bezegeld.
De wandeling ging omhoog en omlaag, van links naar rechts en terug, over stenen en rotsen, door water en erover, zelfs ons wekelijks verplicht nummer modder pletsen was voorzien. Niet gewoon aan de warmte welke ons nu plots overvallen heeft menige zweetdruppel het stof geblust. De rode gezichten, het gekreun en gezucht na ieder klimmetje bewezen dat het geen kinderspel was. Gelukkig was onze grote voorstapper ons genadig en bleef zijn bijbreiën tot een minimum beperkt.
Over de afdronk deze week niks dan goed, buiten rode wijn was alles op eenvoudig verzoek te verkrijgen en dat in voldoende mate en aan een schappelijke prijs. Lang leve zulke goede plaatselijke kroegen, we zullen ze met blijdschap blijven sponseren.
De terugreis verliep vlot en zonder storingen, een bewijs temeer dat de zon ook voor het spoor moet schijnen.
De groeten van uw reporter ter plaatse Herman