Statte(Huy/Hoei) – Rau de Solières – Ben-Ahin – Hoei/Huy.(daslooktocht)

Uitnodiging:

Was is das das, das? das? das daslook das. hoo..das is daslook das, jawol das is daslook das .. echt gebeurt, 't zou het anders niet willen vermelden.

Je hebt het al geraden, woensdag naar de streek van Huy/Hoei om naar jaarlijkse gewoonte het "Daslook" te gaan "spotten". De meesten onder ons weten dat deze tocht niet bij de gemakkelijkste behoort .. maar ho zo mooi, zeker met de indringende geur van de "look" erbij.

Spijtig dat er nogal wat "deserteurs" zijn volgende woensdag, er zijn er bij die liever gaan fietsen aan t' zeetje waar het de eerstkomende dagen spontaan zal regenen, zoveel vrije dagen en dan jullie woensdag verprutsen. Zullen er spijt van hebben maar laat ze maar doen, Rita en Jean-Paul gaan ons extra soigneren bij 't afsluiten te Hoei.

De bedoeling is om te starten langs de Maas ( tec-bus lijn 12 van Hoei naar Ben-Ahin ) eindigen doen we zoals naar gewoonte in het centrum van Huy bij ons vrienden van jaaaren.

Vertrekken met den dubbeldekker St. Niklaas om 06.29u naar Brussel Nd met aansluiting om 07.42u (E.C.Vauban) naar Namur en vervolgens naar Huy.
Tot op de trein, Hilaire


Dag Hilaire,

Tof dat Julie willen langskomen woensdag.
Ik zal de zon bestellen en waterdichte wolken.
Helaas zal er gene Orval zijn. De paterkes willen pas leveren vanaf juni...en ik heb nog welgeteld 2 flessen op stock.
Hopelijk kan ik jullie verleiden met een Rochfort 8 of 10, hou me op de hoogte.
De hapjes zullen er zeker bijzijn.

Groetjes aan alle" stappers en stapperinnen"

Rita( Vaste vriendin van onze leider)


Relaas der feiten:
02 mei 2012

Hoe kunnen ze het over hun hart krijgen om ons clubje zo in de steek te laten. Geen enkel lid met een digital toestel om beeldjes te schieten, schande. Soms lopen ze met vier à vijf elkander in de weg, nu stonden we daar, velden met fel riekende “Daslook” zonder ook maar iemand die deze feestdag met foto’s vereeuwigde. Ik ga niet de harde woorden herhalen die tijdens het stappen over dit spijtig voorval zijn gezegd. (deze alinea eindigt hier tot de commentaar van vriend Herman)
Drie treinen en één tec-bus met telkens 10 minuten aansluiting, ’t moet dan wat meezitten .. deze keer niet, zagen te Namen onze L- trein naar Hoei voor onze neus vertrekken. Mijn nog gezond brein laten werken, twintig minuten later een halve - direct genomen en afgestapt te Statte(Huy) om 09.40u.
Ondanks dat we het niet kunnen illustreren met beelden toch een zeer geslaagde woensdag stapdag. Waren gegaan om het “daslook” en andere meibloemen te zien pronken langs de kabbelende beekjes, de bedwelmende lookgeur zit nog ’t neusje.

Statte(Huy/Hoei) – Rau de Solières – Ben-Ahin – Hoei/Huy.(daslooktocht)

Relaas van de tocht:
Start in het station Statte aan “la Meuse”, eventjes gezondigd, over de verlaten goederensporen gewipt om zo rapper de “Pont Pire” over te steken om zo vlugger uit het stadsgewoel te zijn. In het gehucht Ahin van de N612 rechtsaf om een paar honderd meters mee met de N698 tot “Chap. du Chateau” en “Chateau d’Ahin” (nu een Gîte – Chambres d’Hôtes), de veldwegel inslaan .. oef, ver weg van alle stinkauto’s, moet nu toch alle aardolie uit onze aardbodem opgebruikt worden vooraleer er iets aan gedaan word?. Vanaf nu genieten met volle zuurstofhappen. De verse regen op de opgewarmde bodem van de laatste dagen waren groeischeuten voor de Flora, planten in lentebloei en bloemetjes met opgeheven hoofd, om lyrisch van te worden. De meesten van ons hebben het allemaal reeds verscheidene keren gezien maar toch zijn we daar nog graag. Waar zijn we langsgegaan, “Ancien Carr.”, “Ruïne du Chat. de Beaufort”, van de vijver van Lovegnèe naar “La Poudrerie” en zo over het rotspaadje langs “Rau de Solières” naar de rots “Trou Manto” en het oeroud bruggetje. Nu uit de beekbedding naar omhoog een plekje gaan zoeken onder de dikke bomen om toch een beetje droog onze boterhammen op te smullen. Wij verder, eens iets nieuws gezocht (hebben daar bijna ieder wegeltje onder de voeten gelopen) in het “bois Mélart” en het “bois de Mâvelin”. Aan de twee kleine vijvertjes tussen deze bossen de terugtocht aangevangen. Links en rechts was de beekbedding volgroeid met het “daslook”, zijn deze gevolgd via “fosse du Loup” en nogmaals “Trou Manto” tot “La Poudrerie”. Voor de laatste maal uit de vallei opklimmend, door een mooie “slink” verder naar het gehucht Saint- Léonard, op de kam gebleven tot “Tour Joseph” om af te sluiten met een avontuurlijke afdaling, zigzaggend langs glibberige paadjes en niet zonder gevaar, afzakkend naar het centrum van de stad Huy/Hoei.
Op weg naar taverne “La Bolus” bij Rita en Jean-Claude. Gezellig met ons negenen samen aan één tafel, genietend van al het goede dat op de dis werd gezet. Bij de gratis aangeboden koude en warme hapjes tussen elk vol glas beloofd aan de sympathieke waard en waardin dat wij binnen een korte periode zullen terugkeren naar Hoei. (wij beloofden dit en Rita en Jean-Claude beloofden dat er tegen die tijd genoeg Orval zal zijn = belofte maakt schuld)
Kan jullie nu al verklappen dat volgende woensdag de uitgestelde trip naar Bertrix-Bouillon (of andersom) op het menu staat, Hilaire


Nabeschouwing:

Eindelijk herkenning door onze grote leider, ik mag zijn alinea verder afwerken. Ik mag, moet zelfs de spitsbroeders van het zwarte doosje, de mannen met oog voor detail, zij die wekelijks lopen op te scheppen over de grote van hun megapixels, de grond in boren. De leider heeft mij zelfs de opdracht gegeven om die hansworsten, die opgeblazen kikkers, zij die de wereld via een klein schermpje bekijken, voor eens en voor altijd uit de wereld te schrijven. Maar ik heb een groot hart, ik zal ze gratie verlenen. Ze kunnen het ook niet helpen dat zij hun wederhelft moeten volgen. Of anders gezegd, ze zien hun vrouw graag, zoniet, liggen ze onder de welgekende sloef. Wat het meest waarschijnlijke is.
De staptocht begon met een klein oponthoud, onze overstap te Namen voor onze neus weg. We moesten onze grote voortrekker bijna vastbinden. Man, man, man moest hij aan de treinbegeleider van dienst gekunnen hebben, dan moesten wij hem nu in Leuven Centraal gaan bezoeken. Spijtig een gemiste kans, ik zou hem graag gaan bezoeken ter plekke. Maar een kat valt altijd op haar pootjes, onze leider ook!
Tot de middag bleef het droog, daarna moest onze wereld gespoeld worden. Dus verder in de regen! De wereld was mooi groen en rook naar verse look alle zonden werden weggespoeld (oef) ook alle vuil en stof. Ondanks alles een fijne staptocht. Eén van de vaste klassiekers! Niet te missen dus. Te laat voor diegene welke er niet bij waren, want hij is voorbij.
De afsluiter was eentje om af te sluiten, de gastheer met zijn dame mogen er zijn, een droom voor elke degelijke stapper.
Tot volgende week, dan gaan we nog naar een ander bieslook gebied, laat ons zeggen een klassieker in wording.

PS: Bij het ter perse gaan nog een mailtje van dappere Harry ontvangen. Maak u geen zorgen William zal uw zak wel dragen, hij doet dat graag. Toch het beste gewenst, is het de rechter of de linker arm? Anders bel Frans die heeft schapen!

Herman