Jamioulx - Pry

Uitnodiging:


Vaneigens is het mijn schuld niet dat ik zo laat ben, het internet werkt niet voor het ogenblik, daarom kan ik de treinuren niet kontroleren. Hoop dat het vandenavond nog in orde komt.
'K heb er iets uitgekozen beneden Charleroi, Walcourt en eindigen in Jamioulx of andersom.
Stafkaarten 52 / 3.4 en 52 / 7.8
Het is een g.r. pad dat we jaren geleden meermaals gedaan hebben, zeker de moeite waart.
Treinuren : Nu eens een uur later vertrekken, vanuit St niklaas om 07.30u naar Brussel zuid en daar de aansluiting met den I.C. trein naar Charleroi om 09.08u om aldaar naar Jamioulx of Walcourt te sporen.

tot woensdagmorgen, Hilaire



Relaas der feiten:
4 augustus 2010



Dagen op voorhand, op alle zenders, het bij hoog en laag voorspellen dat het een natte, kille en gietende woensdag regendag zou worden ... Ik heb dus iets uitgekozen zodat we naar een “bij de voets” liggend stationnetje konden uitwijken om eventueel vroeger dan voorzien te eindigen. Wat bleek ... niets daarvan! Een paar keer ons regenvestje kortstondig aan en uit met een aangename staptemperatuur van 20°. Je zou maar besloten hebben om thuis te blijven zitten kniezen … een woensdag = een feestdag verloren ... zou spijtig geweest zijn. Daarbij kwam nog dat mijn gezelschap de “route” nog goed vonden ook. Veel afwisseling, door dorp of gehucht, vele strepen bos en veld en in de nabijheid van een riviertje. Acht maal over de “L’Eau d’Heure” en evenveel keer onder of over de spoorlijn 132 (Charleroi – Couvin). We waren onzen tel kwijt, zelfs eens een spoorwegbrug over zonder dat we het opmerkten (raar maar waar). Dit wil ook zeggen dat we evenveel keer een korte maar niet al te moeilijk klimmetje en dalertje moesten doen uit en naar de rivierbedding.

Relaas van de tocht: Start om 10.20u vanuit de stopplaats Jamioulx, de eerste van vele malen over “ L’Eau d’Heure “, het “bois de Marbaix” in, door het gehucht Odrimont. Daar in de kleinere faubourg L’Amérique afzakkend om terug over het water en direct rechts onder de spoorlijn de G.R. 12 oprapen richting Walcourt. Door het “bois Communal”, immer in de nabijheid van de lijn 132 en de sierlijk kronkelende waterloop. Nogmaals de grote beek en “den ijzerenweg” over, door het “bois de Môrfayi” en terug afzakkend naar het water om Ham –sur – Heure te zien liggen. Bij het binnenstappen van dit mooie en groot dorp, even langs het oudste gedeelte slalommen, een bezoekje aan de mooie kerk en ons dan een plekje gezocht in het park van het kasteel, zeer mooi onderhouden en waar reeds lang de gemeenteburelen in zijn ondergebracht. Geen betere en aangenamere plaats om onze boterhammen binnen te spelen. Het dorp dat zeker een langer bezoekje waard is, verlaten tussen de weilanden van het kasteel, langs de “stationswegel” naar het “hameau” Hameau (raar maar waar) aan de onbewaakte stopplaats op één kilometer van de dorpskern. Nu terug een mooi bos in “bois Jacques”, altijd in de nabijheid van spoor en waterloop om uit te komen aan de stopplaats van Cour - sur – Heure, nogmaals een kleine woonkern. Geloof me of niet, op naar het volgende groot gehucht met weeral een stopplaats voor ons dieseltreintje, nu genaamd Berzée. Je raadt het nooit, of jawel, weer de sporen en het water over met weer een kort klimmetje tot op de “Calvaire” en de bijhorende mooie kapel onder de Linden. (zie de mooie beelden van Dany en Jacky) Langs het kerkje van Berzée met daar rechtover het grote “Château de Trazegnies” (alle mooi’s onder de bescherming van het Waals gewest) verder via de “Ancien Moulin de Thy” (in verval), richting Thy le Château. Het dorp niet binnen maar tussen de rivier en het kerkhof rechts naar het volgende groot gehucht met een treinstopplaats genaamd Pry. Vastgesteld dat, bij mij toch, de kous was afgezakt, niet meer naar het vier kilometer verder gelegen Walcourt. Rustig op de perronzitjes op asem gekomen om met het omnibusje naar Charleroi te dieselen waar we meer dan genoeg tijd hadden om te “Orvallen”.
Aangezien onze William niet heeft deelgenomen zal ik niet uitvoerig beschrijven hoe dit is verlopen … geen commentaar over de ouderdom, de aflopende parels, het volle bolle amberkleurig glas met de lichtbruine schuimlaag … niet hoe we hem lichtjes hellend tot ons namen en binnen lieten lopen … tot ons eigen glorie … 3 x. Niets daarvan dus ... we zwijgen er over, het zou niet gepast zijn nu hij er niet bij was.
tot volgende woensdag, Hilaire



Nabeschouwing:


Deze wandeling was er dus eentje zoals alleen liefde kan zijn, ik verklaar me nader.
Een spel van aantrekken en afstoten.
Het regende wel en niet.
We liepen naast L’Eau d’Heure soms wel soms niet.
We liepen naast het spoor soms wel soms niet, we liepen er over soms wel soms niet.
Je ziet het is als de liefde, ik zie ze graag soms wel soms ... .
Volgende week zal ik jullie aangenaam gezelschap moeten missen, ik ga naar zee, eens kijken of ik geen zeemeermin tegenkom.

De groeten!