zondag 15 november 2009

Van Florenville, via Lacuisine en La Semois terug.

Uitnodiging:


Het ziet er goed uit voor DONDERDAG, we horen niets meer van een staking en het weer kan de "pot op", voorspellen weinig of geen regen.

Eens naar een gans andere kant van de Ardennen, tegen de Gaume aan, naar Florenville aan de Semois, zo doorsteken naar Chiny, de Semois verlaten om het dorp Suxy aan de Vierre te kruisen en tot slot eindigen in Marbehan. Een ganse boterham maar de moeite om doen.

stafkaarten : beginnen met 67 /7.8, dan 67 /3.4, vervolgens 68 /1.2 om te eindigen met 68 /5.6

treinuren : den dubbeldekker vertrek St niklaas om 06.30u naar Brussel noord om daar om 07.42u de I.C. vauban te nemen naar Libramont met aansluiting naar Florenville met aankomst aldaar om 10.14u.

Soigneer jullie, maak dat je er bij bent, Hilaire



Relaas der feiten:
12 november 2009



Nog maar eens op ontdekkingstocht… en geslaagd, behalve daar waar we niets aan kunnen veranderen… het weer. Miezerig nevelig, soms uitvallende mist maar niet koud. Er zullen er een paar op hun “sjiek” bijten als ze de prentjes van Danny gezien hebben. Zeker Michel, moeten buigen voor zijn Yvonne nu het een ganse dag langs de Semois te stappen was, en Willy, die zijn leider niet geloofde wanneer die een aangepaste route voorstelde. Etienne en Karel om familiale redenen afwezig en Frans..hebben we steeds het raden naar..“komt hij of komt hij niet !?” … Zijn die schaapjes nu nog niet op het droge?. De vooropgestelde tocht van Florenville naar Marbehan uitgesteld tot volgende zomer, iets over de limiet wat de kilometers betreft en met dit donker weer niet aan te raden. Toch nog met zevenen, in alle “harmonie” ons plan op het treintafeltje gelegd en alleman goedkeurend ja geknikt. Nog iets, Guido de tijd gegeven om zijn uitstap naar Corsica te laten navertellen.

Relaas van de tocht: na meer dan 200km. trein stipt om 10.14u van het dieseltje gestapt te Florenville. De eerste maal de Semois over te Lacuisine, (onze tafel gereserveerd voor op het einde), langs de fel gewassen rivier. De N85 en de spoorlijn over naar het mistig duistere “forêt des Epioux”. Al het grillige wat de Ardennen te bieden heeft passeert de revue, (zie de natuurbeelden). Meedalend met de grote beek “rau de Tamljan” naar ons aller Semois aan de “forges Roussel” waar we onze honger hebben gestild. ( Ruines van een oude smederij) Nogmaals van de rivier weg om de oeverrotsen over te steken en daarna terug te keren om een drietal meanders af te ronden. Een laatste maal klimmend uit de vallei om terecht te komen in een enorme oppervlakte weilanden met honderden dikbillen van alle ras rond een paar grote boerderijen. De eerste woonkern van de dag, de Semoisbrug over, het gehucht Laiche binnen. Steeds tussen de malse weiden en mooie runderen, langs de supergrote boerderij “ferme de Prés Richaux” naar de volgende Semoisbrug in het dorpje Martué. In alle sereniteit en rust dit pareltje doorgewandeld. Een laatste maal een wei door om in Lacuisine te eindigen, in de veranda van “Le Beau Séjour” met zicht op, hoe kunt u het raden…Le Semois.

Ondanks het mistige uitzicht toch genoten van dees voor ons onbekende mysterieuse paadjes. Na een uurtje dorstlessen nog even een kwartuurtje voetwerk om, bijna in het donker, op het warme dieseltje naar Libramont te sporen.
Nog een aangenaam weekend en tot volgende oproep, Hilaire



Nabeschouwing:


Haha, zondag morgen de pc ronkt als een spinnende kat, mijn aperitief lokt en lonkt, de potten en pannen rammelen op de achtergrond. Het is gestopt met regenen de zon doet een poging om mijn humeur nog beter te maken!
Zoals er al te lezen was bij ons webalbum de wandeling was top. Dus geen commentaar, dit is nochtans een uitgelezen dag om iemand eens ruig te schoffelen, onderuit te halen door de modder sleuren en dan al bleitend achterlaten.
Spijtig, ik zit met meer dan jaloerse gedachten op te loeren naar de foto's van William, het is gewoon niet eerlijk!
We zullen hem hebben de sloeber, ons hier zijn reis voorschotelen alsof het naast de deur is. Onze enige en grootste troost is dat hij ginder warm zit heel warm het kan er niet warm genoeg zijn. hij kan er niet goed tegen en de droge lever zal dan toeslaan en er is ginder geen ORVAL.
Tot een volgende keer!