Houyet - Gedron-Celles

Uitnodiging:

Nog twee dagen een malse regen en dan woensdag weer zomers, je zou het niet durven dromen...wij wel daar het 't woensdags altijd goed is.

Tijd om nog eens de "kayaktrein" te nemen, zijn we hem kwijt te Namur, geen probleem, dan wachten we een poosje om de volgende trein naar Dinant te nemen en kunnen we afstappen onderweg o.a. Lustin, Godinne, Yvoir (allemaal een tijdje geleden).

Doen alle kaarten mee van de Maas- en Lessevallei. 47 / 7.8 en 53 / 3.4 en 53 / 7.8 en 54 / 5.6 en 59 / 1.2 (op zekerheid spelen)

Treinen : tot vervelens toe herhalen : vertrek St Niklaas om 06.29u met den dubbeldekker naar Brussel noord en dan met den E.C. Vauban vanuit Brussel Nd naar Namur om daar de "kayaktrein" te nemen richting Houyet.

Op de trein beslissen we welke kant we uitgaan, dit naargelang de aansluitingen die we al dan niet missen. Tot woensdag, Hilaire.


Relaas der feiten:
8 juni 2011

Bijna alleman op de afspraak, met elven samen de treinreis in 1è klasse. Een rumoerige bende waardoor er niemand in het rijtuig zijn morgendutje kon doen of zich een beetje verderop ging nestelen. We kunnen toch niet zwijgen en als er dan nog zijn die veel nieuws hebben! Een goede afspraak gemaakt, wanneer alles op tijd en tussen de sporen bleef, zouden wij profiteren om de “Kayak- trein” te nemen en via de Maasvallei de diep ingesneden Lesse te volgen om te starten te Houyet. In samenspraak met treinchef even een iets langere stoptijd te Gendron-Celles. Eric in galop tot aan de taverne rechtover de stopplaats om er zeker van te zijn dat het drankhuis open was (geen vertraging opgegeven – komt niet in de statistieken).

Relaas van de tocht:
Uit het station Houyet, over de Lesse waar men klaarstond om de “kayakkers” op te vangen. Wij zonder omkijken, wel naar boven loerend om de eerste klim van de dag aan te vangen. Eerst richting oosten, door de bossen met namen als “Les Bôlettes”, “plain du bois d’awagne” en “bois du tchèrau”. Tot tegen het gehucht Ver, eventjes de N94 over om vervolgens het “bois de Quewisse” in te dalen, langs de beek “rau de vesti” om deze kronkelende “Everzwijnengracht” te volgen tot ze opgeslorpt word door de veel grotere “l’ Iweigne”. Daar het bruggetje over (zie foto) om een tweede klim te doen naar het dorp Custinne. Deze rustige en mooie woonkern doorlaveren om daarna te passeren langs een heel grote “Chateau Ferme”, gelegen op 150m. boven de bedding van de Lesse. Nu via de weilanden van dit groot “erf” met nooit gekapte “tronken” zo oud als de “Kasteelhoeve” zelf. Nog maar eens een fris bos in “bois du Mauvais Mont” waar het tijd werd om een horizontale boomstam uit te zoeken en onze boterhammen binnen te spelen. Een vaststelling, lang geleden dat we onze beenbeschermers zo nodig hadden, de regen van de laatste dagen en het kappen van “hoogwaardige” beuken en eiken gaven veel modderpaadjes op onze weg. We zaten nu al op onze terugweg, nu westwaarts op de kam blijvend om de vele vergezichten te zien en de o zo grote akkers met rijpende graangewassen. Eventjes een ommetje richting “Trou Mairia”, door het “bois des Priesses” verder naar het toeristisch dorp Celles (te bewonderen, “l’ Eglise St Hadelin” en daarboven “Ermitage St Hadelin”). Iedereen de tijd gegund om rond te neuzen. Het laatste klimmetje van de dag aangevangen, via “Croix de Lavis” naar het gehuchtje Lavis omgeven door een variatie aan graanvelden met o.a. het vlas met zijn mooi lichtblauw bloempje (zie foto – ons Francine haar mooi gedichtje opgezegd). Vanaf daar nog vier kilometer in dalende lijn (alsmaar zakken, Willy zal het graag horen) langs het boerendorp Gendron naar het laatste bospaadje, nog modderiger dan vele anderen. Goed op tijd, na zes uur tussen start en aankomst, met ons grote bende aangekomen aan de oever van de Lesse en treinstopplaats Gendron-Celles.
Na de nodige voetwassing aan de Lesse ons een gezellig plekje samengesteld op het terras van taverne “Auberge de la Lesse”. Snakkend naar de eerste Orval, even wachten tot iedereen het “Edel- nat” kon ter hoogte nemen om nogmaals getrakteerd te worden door een jarige snaak, geklonken en gezongen op zijn gezondheid, vriend Eric = 3 x hiep hiep hiep Hoera. Daar we deze morgen vrij vroeg konden starten waren we gunstig op tijd binnen om tot driemaal toe de bolvormige glazen te laten vollopen om met volle overgave te genieten…man..man..man..lekkerrrrr!!.
Geniet van de vele mooie foto’s van onze Etienne en William en probeer te grinniken bij de commentaren op ons “blog”, tot volgende week, Hilaire


Nabeschouwing I:
Hoi wandelaars

Wel wat te laat dan anders maar hier zijn ze dan toch eindelijk de zo beroemde alom gerespecteerde en verbazingwekkende en gevreesde foto's van de tweede in bevel( benieuwd naar de commentaar van nr.3 ).
Laat ons stellen de wandeling was weeral goed onder leiding van HEM je weet wel wie ik bedoel .Alles meegevallen het weer, het parcours en niet te vergeten de groep waarbij ambiance is verzekerd. In afwachting van kritiek van je weet ook wel WIE zeker nog veel kijkgenot en tot volgende keer dan maar.

WILLIAM

Nabeschouwing II:

Hallo zondag lezer, of andere dag lezer. Hier komt de enige en echte, zonder onderscheid der personen, eerlijke en rechtvaardige nabeschouwing!
Eerst moet het mij van het hart dat onze leider ons blog een beetje om te grinniken vindt, de prutser. Amehoela, dit is een hoogstaand literatuur pennestuk, recht door zee. De penneridder wordt altijd met de vinger gewezen, ze kunnen geen kritiek verdragen de Williammekes. Alleen de dames dragen mij op de handen, zij weten waarom, en dat is goed zo. Dan hebben we nog de schrijfsels van hierboven God weet uit welke kool hij geklommen is. Men had beter deze kool geofferd aan een ezel, ik ben zeker dat de beest er een venijnige ziekte aan over gehouden zou hebben. Voila zij hebben hun bekomst gehad, nog eentje om het af te leren, onze kleinste worm (van Nieuwkerken), ne pruts van ne vent, een onderdeurtje gelijk dat we zeggen, ne geniepige steenlegger, hij zal de wraak der geschriften over zich een krijgen. Mogen de stapgoden hem niet genadig zijn! De groeten en tot schrijft.

Herman