Van Grupont naar Poix Saint-Hubert

Uitnodiging:

Hallo, hallo beste medestappers

De weergoden zullen ons welgezind zijn, men voorspelt een bijna lentedag dus.
Allee De Waele strijkt uw kuiten nog eens in, rekt uw pees en kom mee, een ganse dag de grote goeroe de grond in boren ge moet er van dromen!

Na wikken en wegen en omdat het er zo mooi is zullen we in de omgeving van St - Hubert nog eens gaan rondneuzen.
In grote trekken:

Vertrekken in Grupont, via Mormont naar de dikke steen van Albert I (weet je nog) vandaar naar de Kapel St-Hubert, een schampschot via Harville, afbuigen naar de "Chap du Chèni du Mont", doorstekken naar de "Rocher de Marie de Gobaille" we groeten en volgen de Lomme tot Poix St-Hubert.
En daar, zoals geweten wacht ons allerlei lekkers recht uit de rots.

Het zal niet makkelijk zijn, en zeker niet minder dan andere woensdagen, maar de beloning zal des te groter zijn.
En wij willen niet lui worden achter moeders rokken.



Treinen om ter plaatse te komen:

Vertrek te St Niklaas om 7:30 met de voorziene stops tussenin naar Brussel Noord aankomst 8:30
Vertrek Brussel Noord om 8:42 naar Luxemburg overstap te Jemelle om 10:22
Vertrek te Jemelle om 10:36 aankomst te Grupont om 10:44.


Terugreis voorzien vertrek om 17:17 of (17:50 maar wel thuis om 21:23)

Grupont naar Namen overstap te Jemelle 17:25 vertrek naar Brussel Noord om 17:36 aankomst om 19:18 en vertrek huiswaarts om 19:30 en uitstappen naar believen en eigen goeddunken.

Relaas der feiten:
18 maart 2009

Hallo, beste thuisgebleven stappers en supporters, een beetje niewsgierig?
Vooruit dan:


Zoals voorzien op stap met vier dapperen, welke hun lijf en leden zonder vooroordeel in mijn handen hebben gelegd. Ze zullen het geweten hebben.

Relaas van de wandeling:
Met de treinen liep alles op wieltjes zoals het hoort! De sfeer was goed! De zon kwam loeren en ons hart begon te blozen. We voelden ons als konijnen op de plein!

Aankomst te Grupont om 11 uur en centiemen, vanaf nu het grote werk, grote blinkende takserende ogen op mij gericht.
Hewel naar waar is het? Links of rechts? Angstzweet, klamme handen, hmm, just naar daar.
Na de eerste 500m wist ik het al, mis poes, het moet de andere kant uit! De medestappers waren medelevend ze glimlachten, hun ogen blonken, maar de zon scheen.
Allee up twee keer rond de kerk en weg waren we. Vrij gestaag klimmend in de zon (jassen uit, pull’s uit) en puffen en blazen, maar schone postkaartzichten maken veel goed.
Van 230m naar 320m. lekker toch. Château de Bulio â Burlier stond boven te glinsteren in de zon; een prachtig vergezicht als beloning.
Verder gedreven door pure adrenaline, stappen gedomme, vooruit, zachtjes glooiend door het grote bos richting Mormont.
Kijk daar een haas! Geen Paashaas, een echte een kolos, ontsnapt aan het grote jachtfestijn van vorige winter. Spijtig geen zout bij de hand, en geen goede benen!
Verder geen tijd om te zeveren, stappen tot Musée de la vie rurale en Wallonie.
12:15 Dus tijd voor de grote middagpauze. Dikke afgezaagde bomen aan de kant, ons gezicht in de zon, uit de wind en aan onze voeten de Masblette. Iedereen haalt zijn boterhammetjes boven en knabbel de knabbel. Kom op we zijn weg zeker. Het heilige stapvuur was er!

Fier als een gieter, over het water en rechts over de baan den bos in. Waarde stapgenoten we gaan een beetje stijgen, van 320m naar 535m over een kleine 5km tot aan Monumant Roi Albert. Heu, ja ik was dit een beetje vergeten melden. Met een stevige pas erin vooruit. De zon bleef bij ons het voelde lekker aan. Links, rechts, rechtdoor het water over, rechts in, over het beekje weer rechts enz. alles ging vlot. Even drinken. Het bleef stijgen en draaien en keren. Links de grindweg op, de bocht door, tweede pad rechts rechtdoor de baan over. Maar aan de bocht kwam geen eind. Het zuiden werd het noorden, en het westen was foetsie. Zweten, niks laten blijken, kijken, nog eens tempo drukken, mis dus. Sorry, maar we moeten terug, dit is het niet. Ik moet zeggen, enorm veel krediet gekregen van de medestappers. Geen probleem we zijn hier om te stappen he. Dit deed deugd aan mijn hart! Een helpende blik op de kaart door de stapper uit Sinaai om geen naam te noemen. Het pad bleef draaien en stijgen, maar het noorden was weer waar het moest zijn en we stapten naar het westen fijn, het was die richting welke we moesten hebben.
En yes hier was zoals voorzien de baan welke we moesten kruisen Saint – Hubert, Forierres. Alleen, waar zaten we juist? Een klein eindje de baan volgen juist, overstekken en doorsteken naar de N 803 een beetje natte vingerwerk (het gekende dik over dun) want de weg was weg.
Je zou je ogen even moeten sluiten om dit teamwerk te bewonderen, Michel op kop het rechte pad zoekend, ik erachter met kompas richting West, gevolgd door dame Francine en onze dagfotograaf Jacky als hekkensluiter. Beetje meer links, rechtdoor, pats daar was het een breed pad in de goede richting. Op met de beentjes, en jawel hier was de N 803 alleen 1km te ver. Eens rusten, eens drinken, en stappen via de baan 1km ver tot we weer op de juiste plaats het bos konden intrekken.
Mooi pad recht richting Arville. Tussendoor sprongen er al eens herten voor ons of als we ons omdraaiden achter ons. Ook zij zagen dat het goed zat. We moesten wel voortmaken, de tijd staat niet stil. Maar ons einddoel kwam in zicht. Door Arville een mooi dorpje. Straat in straat uit, links rechts enz, langs het kerkhof, (we zaten goed). Maar zoals we weten wegen de laatste loodjes het zwaarst en de laatste twee kilometer was puur op karakter, tot Poix St-Hubert gesterkt door een droombeeld. Een gevuld glas met edel amber vocht. Het terras stond klaar we zaten in de zon, het was 16:25 hr, moe maar tevreden.

Vragende sms’jes, niks zeggen, genieten van een zeer mooie dag en dankbaar voor het krediet van moedige medestappers.
17km900 met het rolletje op de kaart, laat ons zeggen en schrijven 20km met al dat vooruit en achteruit gedoe erbij.

De nabeschouwing wordt deze week verzorgd door Sientje, het zweet breekt me weer uit! Maar ik heb beloofd om het te plaatsen zoals zij het zal schrijven. Het zij zo.

De Groeten en tot stappens, weer onder de vertrouwde leiding. Driewerf Hoera!

Herman

Nabeschouwing:

Het was weer een heerlijke dag:
- Een mooi afwisselend parcours. Enkele keren werd de titel "de grote verdwaaltocht" ingewilligd. Soit voor de rest ging het prima.
- Schitterd weer.
- Een plezante sfeer.
- Een afsluiter om U tegen te zeggen. Sublime Orval van januari 2007 ... lekker!!!

Besluit:

Hij deed dat goed. Maar uiteindelijk gaat er niets boven de ervaring van een echte goeroe.

Francine