Uitnodiging:
Zijn jullie er klaar voor om woensdag nog eens in de gezonde frieskou op stap te gaan, als 't weer zo'n weer is zullen we weer onze weerslag krijgen 's avonds op de trein huiswaarts.
Deze periode rond Kerst gaan de dagen maar open en toe en daarom heb ik gekozen om niet al te ver te sporen: Starten op de omnibuslijn tussen Ciney en Marloie. Met de stafkaarten 54 / 5.6 en 54 / 7.8 komen we er.
De treinuren: met den I.C. trein van St Niklaas naar Brussel Noord ( vertrek Fsn om halfacht ) verder met den I.C. trein van Brussel Nd naar Ciney ( vertrek in de Nord om 08.42u) en vervolgens te Ciney naar onze startplaats.
Met de volle goesting en rugzak, tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
15 december 2010
Reeds drie woensdagen na elkander sneeuwpret voor de woensdagstappers…dat moet je verdienen !!. Het was weer zo, terwijl het hier duister en vuil was, toefden wij goed gelaarsd en gemutst in een vers ondergesneeuwd natuurlandschap ( zoals deze morgen – vrijdag). De ondervinding leert ons dat we bij zulke weersomstandigheden de steile klimpartijtjes moeten mijden…onder de witte deklaag bevinden er zich nog ijsplekken van vorige dagen…verraderlijk glad…er hebben er op hun gat gezeten – onze Frans en onze Herman. Wij wijs genoeg, gekozen voor een mooi golvend landschap dat we kennen als onzen broekzak ( in ons cinemabroek). Ook woensdag niet diep in de Ardennen, een uurtje later vertrokken en op tijd thuis. Op stap om 10:30u tot 15:45u met een kleine middagpauze = een kleine vijf uur intens al onze spieren op spanning gehouden, ons longen gezuiverd om heelhuids maar moe en voldaan af te sluiten…”ze zullen weer eens geen luieriken achter ons gat moeten roepen…en ons vanavond niet moeten wiegen”.
AYE – HUMAIN - MARLOIE
Relaas van de tocht: Afgestapt te Aye, een treinstopplaats op de omnibuslijn 162 tussen Ciney en Marloie. Via de kerk en het gerenoveerde kasteel, langs de twee kerkhoven (oud en nieuw) naar “Chap. St Donat”. Daar een langgerekt strook bos in naar het drie kilometer verder gelegen dorp Humain. Voorzichtig dalend door dit oud Waals dorp naar het dalletje van “Ruisseau Pont dol vau”. Eens over dit beekje terug het groot bos in, rondom een enorm Militair domein met een schietstand middenin (onze Michel had iets opgevangen van “schietstand” en zou willen gaan kijken hebben). Nu begonnen aan vier kilometer “zolder- ijstrappen” en zoeken naar de best begaanbare plekjes, door het “bois de Deffes” en “bois des Dames”. Vervolgens rechts, nog altijd aan de rand van “Domaine Militaire – Champs de TIR” in bois de Comble” en “bois des Colais”, om tenslotte dalend weer in de bewoonde wereld te komen, over hetzelfde beekje als twee uur voordien, nu in het dorpje Jamodenne. Uit de vallei klauteren om een kilometer op het pad van deze morgen te stappen, onze paarden nog eens begroet om zo aan de twee begraafplaatsen rechts in te slaan. Niet gekozen om te eindigen in Aye, nog een beetje vroeg, maar langs een mooie afsluiter (ik bedoel op en af) te kiezen voor Marloie als eindpunt, Via “Chateau d’Hassonville”, nu Luxehotel, nog even doorbijten tot het I.C. station Marloie.
Het was genoeg geweest..dat het genoeg was.. plaats genoeg in de kroeg rechtover het station om met zevenen..(toch weer met zoveel stappers, dat moet je verdienen) op krachten te komen en na te genieten met de “Beste bieren ter Wereld”.
Geniet van de sneeuwpret, nu ook bij ons in Vlaanderen, geniet van de foto’s van Dany en Jacky en de nabeschouwingen van Onzen Herman, weliswaar geschreven onder invloed van…
Tot volgende keer,Hilaire.
Nabeschouwing:
Hij zou het niet mogen doen, mijn beste vriend William jaloers maken met die foto's uit de kroeg, en het er nog eens bijschrijven, het moet hem pijn doen!
Zo zonder dat hij er bij was.
Maar ze waren dan ook zeer lekker, van een goed jaar en de beste maand, en niet eens duur. We mogen er niks van zeggen het zou hem uitputten en stikjaloers maken. We weten allemaal hoe gevoelig hij is op dat vlak. Ik hoop maar dat hij er niks over hoort vertellen, er zijn er genoeg die hem een pad in de korf durven zetten.
Het moet al hard aankomen om zijn titel van tweede in bevel kwijt te spelen aan iemand die weliswaar beter is maar toch, ik voel zijn pijn bijna.
Ik ga maar naar mijn bed, in de hoop te kunnen slapen, zo erg dat ik het vindt!
De groeten en hou de maagdelijke sneeuw, maagdelijk.
Dag William Goede vriend.
zaterdag 18 december 2010
zaterdag 11 december 2010
Dave - St-Martin / Naninne
Uitnodiging:
Moet er niets achter zoeken, 't is nog altijd met veel overtuiging dat ik jullie oproep om mee te stappen maar gezien de barre weersomstandigheden van de laatste weken (lees : spekgladde ondergrond met veel sneeuw daarbovenop), besloten om het minder "spectaculair" te maken en iets minder ver in de Ardennen gezien de moeilijkheden bij ons jongens van 't spoor.
Morgen eventjes beneden Namen langs de omnibuslijn van Namur - Ciney, hebben daar een vijftal stationnetjes op korte afstand waar we kunnen beginnen en eindigen. stafkaart 47 / 7.8 en als nodig 53 / 3.4.
Treinuren: 'k zal nog eens mild zijn en een uurtje later vertrekken ttz. Met den I.C.trein van Sint-Niklaas naar Brussel Noord (vertrek om 07.29u) aansluiting te Brussel nd (vertrek om 08.42u) naar Namur en vervolgens naar onze startplaats (kiezen samen mijn 2 adjuncten op den trein)
Tot morgenvroeg en sorry voor het laat bericht, Hilaire
Relaas der feiten:
8 december 2010
Moeten we jullie weer overtuigen van ons gelijk. Wij met ons zessen met de gelukkige woensdagmensen (spijtig voor onze Frans die bij het binnenrijden te Dendermonde onze trein voor zijn neus zag voorbijrijden en terug huiswaarts keerde – in ’t vervolg toch naar iemand van ons gsm’ en – zouden er een mouw aangepast hebben, zeker voor onze Frans). Waarom het voor ons weer een superdag was?
A) Het had er dinsdagnacht nog eens gesneeuwd, alles bedekt met een vers laagje maagdelijk wit zodat wij de volle schoonheid konden bewonderen.
B) Tijdens ons stappen geen neerslag van welke aard ook, geen wind en een goede gevoelstemperatuur van -4°.
C) Volgens onze William hadden we het voorrecht om het mooiste plekje op aard te ontdekken… “Entre les deux Jambes” (Jambes Etat en Jambes Nord).
D) Te veel om op te noemen, je had er maar bij moeten zijn ( ik steek mijn middenvinger omhoog ).
Een kleine vijf uur sneeuwlopen in een behoorlijk dikke laag, zeker op de kam, ’t was vermoeiend genoeg.
Dave St Martin – La Meuse - Naninne
Relaas van de tocht: Start om tien uur dertig, ergens “entre les deux Jambes” nl. in het gehucht St Martin met zijn zeven huizen en één stal ( voor ons mogen ze die stopplaatsen nog lang openhouden, bevinden ons dan direct in volle natuur).
Welle weg, zuidelijk naar “Chap. St Martin” om eens op verkenning te gaan naar de “Rochers de Néviau”, rotspartijtjes die meer dan 100m. boven de Maas uitsteken. Teruggekeerd op onze stappen, nu naar “Ancien Fort de Dave”, even rondgeneusd..alles verlaten. Vastgesteld dat we ons te warm hadden ingeduffeld (zie naar de striptease van ons Francine – foto genomen door een geile trekker). Aan het eerste van de vele M.F. (Maison Forestier) het “Bois de Duva” in, aan een verwaarloosd kapelletje, een herinnering aan een vermoorde facteur (’s nachts om twee uur – in febr. 1896) in een zeer mooie schuin afdalende holle weg naar het dorp Dave aan de oevers van “La Meuse”.
Onze rugzak open gedaan aan de goed onderhouden pic-nic plaats vlak bij het eilandje “Ile de Dave”, een oase van stilte en rust tussen “Chateau de Wasseige” en “Chateau de Fernan – Nunez”. Boke’s op en thermos leeg, terug op stap.
Langs de blinde muur van ’t laatst genoemd kasteel, de N 947 over, om het enorm “Bois de Dave” te verkennen, een gigantisch gemengd woud vol gezonde bomen. Jacky en William hebben zich kunnen uitleven om hun prentjes te drukken en wij maar aanwijzingen geven naar de prachtige Kerstkaartjes. Moesten 160m. hoger dan de Maas, niet te steil maar schilderachtig mooi en kronkelend in holle wegen met diep afhangende takken, zwaar beladen met sneeuw. Boven op de kam, even gerust, verder op deze kam gebleven en zo naar het andere M.F. (La Faisanderie).
Daar een wijs besluit genomen…jawel, soms lukt ons dat.. om af te zakken naar de treinhalte van Naninne. Ons eerst nog laten zakken naar de grote beek “Rau de Dave” om zo langs de dorpswegeltjes het stationnetje te bereiken.
Is daar toch wel een kroeg zeker rechtover het spoor, café Vieux Naninne, gelukkig voor ons. Intussen begonnen de eerste sneeuwvlokken te dwarrelen, ik had het al aangekondigd met mijn gezond boerenverstand… op sommige plaatsen zag de lucht pastelgetint oranje, dit zijn de sneeuwwolken…vergeet het nu niet meer. Met ons zessen in een warm café, rond één grote tafel verzwaard met bolle glazen en dikbuikige flessen Orval…man…man…man..lekkerrrrrr. Goed onze tijd genomen om dit goeds der aarde tot ons te nemen en zonder problemen huiswaarts.
Geniet dit weekeind na met de foto’s, gebundeld en voorzien van tekst door onze Herman, alsook op zondagmiddag bij zijn nabeschouwingen…tot de volgende oproep,Hilaire.
Voor zij die er niet bijwaren, je moet geen trauma’s aan overhouden, er zijn nog woensdagen!
Nabeschouwing:
Voila, het zit erop de kop is er af! (Lief konijntje is in mijn handen gebleven, ik moet nu wel iets drinken om van die emotie's te bekomen)
Er zijn geen zekerheden meer, als onze leider schrijft om naar het blog te gaan kijken op zondag, dan doen we het op toch wel zaterdag zeker, enkel en alleen om hem te plezieren.
Waar waren de snoodaards welke de vorige week onze leider een beetje moesten ophitsen tegen zijn beide adjuncten? Zouden zij gezien hebben dat mijn mes blonk en vlijmscherp geslepen was? (vraag maar aan het konijntje)
No hard feelings, maar hou de nabeschouwing van vorige week toch maar in het achterhoofd! Mijn mes blinkt nog!
De groeten aan alle vredevolle stappers!
Moet er niets achter zoeken, 't is nog altijd met veel overtuiging dat ik jullie oproep om mee te stappen maar gezien de barre weersomstandigheden van de laatste weken (lees : spekgladde ondergrond met veel sneeuw daarbovenop), besloten om het minder "spectaculair" te maken en iets minder ver in de Ardennen gezien de moeilijkheden bij ons jongens van 't spoor.
Morgen eventjes beneden Namen langs de omnibuslijn van Namur - Ciney, hebben daar een vijftal stationnetjes op korte afstand waar we kunnen beginnen en eindigen. stafkaart 47 / 7.8 en als nodig 53 / 3.4.
Treinuren: 'k zal nog eens mild zijn en een uurtje later vertrekken ttz. Met den I.C.trein van Sint-Niklaas naar Brussel Noord (vertrek om 07.29u) aansluiting te Brussel nd (vertrek om 08.42u) naar Namur en vervolgens naar onze startplaats (kiezen samen mijn 2 adjuncten op den trein)
Tot morgenvroeg en sorry voor het laat bericht, Hilaire
Relaas der feiten:
8 december 2010
Moeten we jullie weer overtuigen van ons gelijk. Wij met ons zessen met de gelukkige woensdagmensen (spijtig voor onze Frans die bij het binnenrijden te Dendermonde onze trein voor zijn neus zag voorbijrijden en terug huiswaarts keerde – in ’t vervolg toch naar iemand van ons gsm’ en – zouden er een mouw aangepast hebben, zeker voor onze Frans). Waarom het voor ons weer een superdag was?
A) Het had er dinsdagnacht nog eens gesneeuwd, alles bedekt met een vers laagje maagdelijk wit zodat wij de volle schoonheid konden bewonderen.
B) Tijdens ons stappen geen neerslag van welke aard ook, geen wind en een goede gevoelstemperatuur van -4°.
C) Volgens onze William hadden we het voorrecht om het mooiste plekje op aard te ontdekken… “Entre les deux Jambes” (Jambes Etat en Jambes Nord).
D) Te veel om op te noemen, je had er maar bij moeten zijn ( ik steek mijn middenvinger omhoog ).
Een kleine vijf uur sneeuwlopen in een behoorlijk dikke laag, zeker op de kam, ’t was vermoeiend genoeg.
Dave St Martin – La Meuse - Naninne
Relaas van de tocht: Start om tien uur dertig, ergens “entre les deux Jambes” nl. in het gehucht St Martin met zijn zeven huizen en één stal ( voor ons mogen ze die stopplaatsen nog lang openhouden, bevinden ons dan direct in volle natuur).
Welle weg, zuidelijk naar “Chap. St Martin” om eens op verkenning te gaan naar de “Rochers de Néviau”, rotspartijtjes die meer dan 100m. boven de Maas uitsteken. Teruggekeerd op onze stappen, nu naar “Ancien Fort de Dave”, even rondgeneusd..alles verlaten. Vastgesteld dat we ons te warm hadden ingeduffeld (zie naar de striptease van ons Francine – foto genomen door een geile trekker). Aan het eerste van de vele M.F. (Maison Forestier) het “Bois de Duva” in, aan een verwaarloosd kapelletje, een herinnering aan een vermoorde facteur (’s nachts om twee uur – in febr. 1896) in een zeer mooie schuin afdalende holle weg naar het dorp Dave aan de oevers van “La Meuse”.
Onze rugzak open gedaan aan de goed onderhouden pic-nic plaats vlak bij het eilandje “Ile de Dave”, een oase van stilte en rust tussen “Chateau de Wasseige” en “Chateau de Fernan – Nunez”. Boke’s op en thermos leeg, terug op stap.
Langs de blinde muur van ’t laatst genoemd kasteel, de N 947 over, om het enorm “Bois de Dave” te verkennen, een gigantisch gemengd woud vol gezonde bomen. Jacky en William hebben zich kunnen uitleven om hun prentjes te drukken en wij maar aanwijzingen geven naar de prachtige Kerstkaartjes. Moesten 160m. hoger dan de Maas, niet te steil maar schilderachtig mooi en kronkelend in holle wegen met diep afhangende takken, zwaar beladen met sneeuw. Boven op de kam, even gerust, verder op deze kam gebleven en zo naar het andere M.F. (La Faisanderie).
Daar een wijs besluit genomen…jawel, soms lukt ons dat.. om af te zakken naar de treinhalte van Naninne. Ons eerst nog laten zakken naar de grote beek “Rau de Dave” om zo langs de dorpswegeltjes het stationnetje te bereiken.
Is daar toch wel een kroeg zeker rechtover het spoor, café Vieux Naninne, gelukkig voor ons. Intussen begonnen de eerste sneeuwvlokken te dwarrelen, ik had het al aangekondigd met mijn gezond boerenverstand… op sommige plaatsen zag de lucht pastelgetint oranje, dit zijn de sneeuwwolken…vergeet het nu niet meer. Met ons zessen in een warm café, rond één grote tafel verzwaard met bolle glazen en dikbuikige flessen Orval…man…man…man..lekkerrrrrr. Goed onze tijd genomen om dit goeds der aarde tot ons te nemen en zonder problemen huiswaarts.
Geniet dit weekeind na met de foto’s, gebundeld en voorzien van tekst door onze Herman, alsook op zondagmiddag bij zijn nabeschouwingen…tot de volgende oproep,Hilaire.
Voor zij die er niet bijwaren, je moet geen trauma’s aan overhouden, er zijn nog woensdagen!
Nabeschouwing:
Voila, het zit erop de kop is er af! (Lief konijntje is in mijn handen gebleven, ik moet nu wel iets drinken om van die emotie's te bekomen)
Er zijn geen zekerheden meer, als onze leider schrijft om naar het blog te gaan kijken op zondag, dan doen we het op toch wel zaterdag zeker, enkel en alleen om hem te plezieren.
Waar waren de snoodaards welke de vorige week onze leider een beetje moesten ophitsen tegen zijn beide adjuncten? Zouden zij gezien hebben dat mijn mes blonk en vlijmscherp geslepen was? (vraag maar aan het konijntje)
No hard feelings, maar hou de nabeschouwing van vorige week toch maar in het achterhoofd! Mijn mes blinkt nog!
De groeten aan alle vredevolle stappers!
zondag 5 december 2010
La Roche (Brabant) – Rne Abbaye Villers-La-Ville – La Roche (Brabant)
Uitnodiging:
Oproep voor deze woensdag 1 december 2010.
En toch blijven we niet thuis…goed weten, zullen ons wel goed moeten induffelen met de gepaste kledij, warme dranken en mondvoorraad in onze rugzak.
Gaan het evenwel deze keer, wegens gure weersomstandigheden, niet diep in de Ardennen zoeken maar in Waals Brabant, meer bepaald de streek rond Villers-la-Ville, ons aller bekend van vorige uitstappen. Afwisselend bos, heuvels en een dorpje door, blijven in de omgeving van de spoorlijn zodat we altijd en bij ieder ongemak wegens het barre weer kunnen ingrijpen. ’s Morgens een uurtje later vertrekken dan anders en ’s avonds zeker op tijd thuis (tussen 19 en 20 uur)
Hebben twee stafkaarten nodig : 39 / 7.8 en 40 / 5.6
Treinuren : Met den I.C. trein (vertrek St Niklaas om 07.30u) naar Brussel noord om daar de aansluiting te nemen met den I.C. Luxemburg(vertrek Brussel nd om 08.42u) naar Ottignies en verder met het omnibustreintje richting Villers-la-Ville.
Laat jullie niet afschrikken, tot woensdagmorgen op de trein,Hilaire
Relaas der feiten:
01 december 2010
Woensdag is altijd de beste dag van de week, ook nu weer…een feestdag. Wij met ons groepje waren in het land de weinigen die de moed hadden om in deze vrieskou een gezond kleurtje op te lopen .. moet je eens op de foto’s zien hoe dat we blozen, stralend van gezondheid. Hadden ons voorzorgen genomen, lang winterondergoed tot onder de oksels of met bretellen. Gelukkig tijdens onze trip geen sneeuwval, soms een streepje zon en een temperatuur van rond de -5°, echt geen kou gehad daar we een ganse dag hoofdzakelijk in het bos zijn gebleven, uit de wind in de gezonde droge lucht onze longen gezuiverd. Daar we het niet te ver gezocht hadden, weinig problemen met de spoorweg en ’s avonds tijdig thuis.
Gevolg: Door mijn medestappers met lof overladen met de vaststelling dat het zonder tweede en derde in bevel over het algemeen vlotter loopt.
La Roche (Brabant) – Rne Abbaye Villers-La-Ville – La Roche (Brabant)
Relaas van de tocht: Uit de omnibustrein gestapt te La Roche om gedeeltelijk de route van verleden jaar over te doen. Langs een dorpwegeltje lichtjes omhoog om uit de woonkern te stappen, door het “bois de l’Heuchére”. Vanuit de onbewaakte stopplaats in de vallei van het riviertje “Thyle” naar het 100m. hogere open veld aan de “Fme Le Sartage”. Bevonden ons daar in een privaat bos waar men enkel de wegeltjes mag betreden. Door het jachtgebied van “bois de Sartage”, de bolle gladde kasseibaan over, Frans weet wel hoe glad het was, vraag het hem zelf volgende week. Nu naar het “bois Ste Catherine” om ons te laten afzakken naar de vijvers aan de rand van “bois de Haute Heuval”, vervolgens van het ene mooie bos naar het andere met veel holle wegen en korte klimmetjes naar het “bois de l’Ermitage St Jean- Baptiste”. Intussen een windvrij plekje ontdekt om in versneld tempo onze boterhammen op te eten (geen tijd voor een dessertje. – Ook opgemerkt, de vele mooie prentjes van onderweg met de holle wegen en kanjers van bomen, dank aan Dany en Jacky). Nu langs een de prachtige “slink” van “Ri Pirot”, dalend via de “Chap. N.D. des Affligés” naar de “Rnes de l’Abbaye”, zeer rustig gelegen aan de rivier “Thyle” (daar tijd genomen om foto’s te nemen). Nu de grote baan over, op de andere stafkaart, nog één maal omhoog door het groot gemengd “bois d’Hé” om te beginnen aan de laatste zes kilometers van onze trip. Het klein woud doorgestoken tot de rand om meet te stappen met naast ons de vliedende beek “Ri d’Hé”, met honderden kronkels een mooie helder waterloopje. Een leuke afsluiter, uit het bos gekomen aan het kerkje van het gehucht Tangissart om daar de N 275 over te steken, vervolgens de spoorlijn 140 over om langs een hoger gelegen stationswegeltje uit te komen aan het perron van La Roche (Brabant). Goede “timing”, na tien minuutjes wachten in het schuilhokje, het L- treintje naar Ottignies genomen om …je weet wel!!...het Edel- nat uit de “Goudvallei”.
Ons tafel van vijf stond gereserveerd, we hadden ’s morgens de tijd gehad om daar een koffietje te slurpen. Ook wisten we van de paar vorige keren dat de cafébazin haar vak beheerst, den Orval op gepaste temperatuur met daarnaast een schoteltje goudgele klompjes. …Man…Man…Man…LEKKERRRR… Weer moeten klinken en zingen … nu op de nakende verjaardag van onze FRANS ..Hiep..hiep..hiep…hoera 3x… We wensen hem nu al een warme stal vol gezonde lammetjes (’t lammetjessuiker volgt later)
Hoeveel maal hebben we onderweg gezegd…de thuisblijvers hebben ongelijk…zeker 10 keer. Tot volgende oproep,Hilaire
Nabeschouwing:
Een zinnetje in gans de uitleg valt ons onmiddellijk op namelijk en ik citeer letterlijk "Door mijn medestappers met lof overladen met de vaststelling dat het zonder tweede en derde in bevel over het algemeen vlotter loopt."
Ge moet hen kennen om dit te geloven!
Het is niet moeilijk om een oude beginnende dementerende man zo zot te maken dat hij deze woorden niet alleen geloofd, maar ook nog in zijn relaas schrijft. Ze mogen fier zijn op zo'n heldendaad.
Maar wij zijn mild en vergeven hem zijn onbezonnenheid, aan de aangevers van deze woorden.
Let op, wees steeds op uw hoede, wees steeds voorzichtig, kijk voortdurend achterom, slaap met de open ogen, maak zelf uw eten klaar! Geen ogenblik rust zult gij nog hebben.
Uw geweten zal u vernietigen. Zo zij het!
Aan alle anderen nog een prettige zondag, en laat het een les wezen, met medeleiders wordt niet gespot!
Oproep voor deze woensdag 1 december 2010.
En toch blijven we niet thuis…goed weten, zullen ons wel goed moeten induffelen met de gepaste kledij, warme dranken en mondvoorraad in onze rugzak.
Gaan het evenwel deze keer, wegens gure weersomstandigheden, niet diep in de Ardennen zoeken maar in Waals Brabant, meer bepaald de streek rond Villers-la-Ville, ons aller bekend van vorige uitstappen. Afwisselend bos, heuvels en een dorpje door, blijven in de omgeving van de spoorlijn zodat we altijd en bij ieder ongemak wegens het barre weer kunnen ingrijpen. ’s Morgens een uurtje later vertrekken dan anders en ’s avonds zeker op tijd thuis (tussen 19 en 20 uur)
Hebben twee stafkaarten nodig : 39 / 7.8 en 40 / 5.6
Treinuren : Met den I.C. trein (vertrek St Niklaas om 07.30u) naar Brussel noord om daar de aansluiting te nemen met den I.C. Luxemburg(vertrek Brussel nd om 08.42u) naar Ottignies en verder met het omnibustreintje richting Villers-la-Ville.
Laat jullie niet afschrikken, tot woensdagmorgen op de trein,Hilaire
Relaas der feiten:
01 december 2010
Woensdag is altijd de beste dag van de week, ook nu weer…een feestdag. Wij met ons groepje waren in het land de weinigen die de moed hadden om in deze vrieskou een gezond kleurtje op te lopen .. moet je eens op de foto’s zien hoe dat we blozen, stralend van gezondheid. Hadden ons voorzorgen genomen, lang winterondergoed tot onder de oksels of met bretellen. Gelukkig tijdens onze trip geen sneeuwval, soms een streepje zon en een temperatuur van rond de -5°, echt geen kou gehad daar we een ganse dag hoofdzakelijk in het bos zijn gebleven, uit de wind in de gezonde droge lucht onze longen gezuiverd. Daar we het niet te ver gezocht hadden, weinig problemen met de spoorweg en ’s avonds tijdig thuis.
Gevolg: Door mijn medestappers met lof overladen met de vaststelling dat het zonder tweede en derde in bevel over het algemeen vlotter loopt.
La Roche (Brabant) – Rne Abbaye Villers-La-Ville – La Roche (Brabant)
Relaas van de tocht: Uit de omnibustrein gestapt te La Roche om gedeeltelijk de route van verleden jaar over te doen. Langs een dorpwegeltje lichtjes omhoog om uit de woonkern te stappen, door het “bois de l’Heuchére”. Vanuit de onbewaakte stopplaats in de vallei van het riviertje “Thyle” naar het 100m. hogere open veld aan de “Fme Le Sartage”. Bevonden ons daar in een privaat bos waar men enkel de wegeltjes mag betreden. Door het jachtgebied van “bois de Sartage”, de bolle gladde kasseibaan over, Frans weet wel hoe glad het was, vraag het hem zelf volgende week. Nu naar het “bois Ste Catherine” om ons te laten afzakken naar de vijvers aan de rand van “bois de Haute Heuval”, vervolgens van het ene mooie bos naar het andere met veel holle wegen en korte klimmetjes naar het “bois de l’Ermitage St Jean- Baptiste”. Intussen een windvrij plekje ontdekt om in versneld tempo onze boterhammen op te eten (geen tijd voor een dessertje. – Ook opgemerkt, de vele mooie prentjes van onderweg met de holle wegen en kanjers van bomen, dank aan Dany en Jacky). Nu langs een de prachtige “slink” van “Ri Pirot”, dalend via de “Chap. N.D. des Affligés” naar de “Rnes de l’Abbaye”, zeer rustig gelegen aan de rivier “Thyle” (daar tijd genomen om foto’s te nemen). Nu de grote baan over, op de andere stafkaart, nog één maal omhoog door het groot gemengd “bois d’Hé” om te beginnen aan de laatste zes kilometers van onze trip. Het klein woud doorgestoken tot de rand om meet te stappen met naast ons de vliedende beek “Ri d’Hé”, met honderden kronkels een mooie helder waterloopje. Een leuke afsluiter, uit het bos gekomen aan het kerkje van het gehucht Tangissart om daar de N 275 over te steken, vervolgens de spoorlijn 140 over om langs een hoger gelegen stationswegeltje uit te komen aan het perron van La Roche (Brabant). Goede “timing”, na tien minuutjes wachten in het schuilhokje, het L- treintje naar Ottignies genomen om …je weet wel!!...het Edel- nat uit de “Goudvallei”.
Ons tafel van vijf stond gereserveerd, we hadden ’s morgens de tijd gehad om daar een koffietje te slurpen. Ook wisten we van de paar vorige keren dat de cafébazin haar vak beheerst, den Orval op gepaste temperatuur met daarnaast een schoteltje goudgele klompjes. …Man…Man…Man…LEKKERRRR… Weer moeten klinken en zingen … nu op de nakende verjaardag van onze FRANS ..Hiep..hiep..hiep…hoera 3x… We wensen hem nu al een warme stal vol gezonde lammetjes (’t lammetjessuiker volgt later)
Hoeveel maal hebben we onderweg gezegd…de thuisblijvers hebben ongelijk…zeker 10 keer. Tot volgende oproep,Hilaire
Nabeschouwing:
Een zinnetje in gans de uitleg valt ons onmiddellijk op namelijk en ik citeer letterlijk "Door mijn medestappers met lof overladen met de vaststelling dat het zonder tweede en derde in bevel over het algemeen vlotter loopt."
Ge moet hen kennen om dit te geloven!
Het is niet moeilijk om een oude beginnende dementerende man zo zot te maken dat hij deze woorden niet alleen geloofd, maar ook nog in zijn relaas schrijft. Ze mogen fier zijn op zo'n heldendaad.
Maar wij zijn mild en vergeven hem zijn onbezonnenheid, aan de aangevers van deze woorden.
Let op, wees steeds op uw hoede, wees steeds voorzichtig, kijk voortdurend achterom, slaap met de open ogen, maak zelf uw eten klaar! Geen ogenblik rust zult gij nog hebben.
Uw geweten zal u vernietigen. Zo zij het!
Aan alle anderen nog een prettige zondag, en laat het een les wezen, met medeleiders wordt niet gespot!
Abonneren op:
Posts (Atom)