Tilff – Valkenrotsen – Mery – Tilff

Uitnodiging:


't Zal woensdag weer stapdagweer zijn, goed warm..niet overdreven en geen neerslag...daarvoor leven wij. Zoals afgesproken gaan we deze keer stappen richting Ourthe in de omgeving van/en/tussen Poulseur en Tilff, hebben verschillende keuze's, beginnen in Poulseur, Esneux, Hony, Wery of Tilff zelf. Zeker is, eindigen op het autovrije terrasjesplein aan de Ourthe te Tilff, dit op aanvraag van degenen die,zeker bij zulk mooi weer, de rondingen en andere heuveltjes van de plaatselijke schonen willen bewonderen vanachter het bolle glas Orval...genieten.

De tocht zelf bekijken we met z'n allen op de trein...kaart 42 / 5.6 en 49 / 1.2

Treinuren : Vroeg begonnen...half gewonnen, met den dubbeldekker vanuit St niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel noord en vervolgens, na de lekkere koffie, met den I.C. komende van Oostende tot Luik gm. en vandaar naar ons nader te bepalen startpunt. ( met aankomststation Poulseur zit je altijd goed )

'K heb nog niets vernomen van onze Willy, dus, voor alle zekerheid neem jullie geld maar mee, tot woensdagmorgen, Hilaire



Relaas der feiten:
07 juli 2010



Moet ik het herhalen, weer een gelukswoensdag, goed warm maar niet “te”, de ganse stapafstand bijna altijd onder groenbedekking, afstand goed en tijd genoeg maar iets “te” moeilijk.

Ourthe – Tilff – Valkenrotsen – Mery – Tilff – Ourthe.

Relaas van de tocht : In Tilff uit de trein om 09.35u, niet over de houten noodbrug om het toeristische dorp Tilff (Liége) binnen te stappen, dit zouden we als afsluiter doen. Uit de vallei weg, over een afstand van drie kilometer gestaag omhoog om 200m hoogteverschil te overlappen. Onder de dichte loofbladeren op zoek naar “rau de Court du Moulin”, een nieuwigheid voor ons, doorsteken naar het “bois de Nomont” om daarna te beginnen boven op de steile rand van de ons beminde “Roche de Faucons”. Genoten van de uitzichten, op de zonovergoten glinsterende en diepliggende Ourthe die een grote bocht maakt rond het “schiereiland Ham”. Daarna volgt een steile afdaling naar de paardenstallen aan de oever van de rivier. Daar beneden een prachtig zicht op de “Valkenrots” waar we een uur tevoren bovenop stonden. Niet richting Esneux maar onder de rotsen door, een smal paadje op en af langs de in ons zicht blijvende Ourthe met links de steile kalkrotsen, (af te raden dit te doen in een natte- en/of winterperiode – 1 km. schuin aflopend pad met uitstekende boomwortels). Toch even in de blakende zon wanneer we het “campinggetto” in het gehucht Féchereux doormoesten. Terug uit de Ourthevallei via een diep holle weg in het “bois de la haie de Féchereux”, de baan en de kam oversteken om logischerwijs opnieuw af te dalen, nu door het “bois de Monceau” naar het stationnetje en de brug te Mery. Op het pleintje aan taverne “Esplanade de Mery” nog eens een rustpauze ingelast en vers krachtvoeder naar binnengewerkt. Omhoog kijkende zagen we voor de derde maal vandaag een 200m. hogere kam naar “point de vue Boubou” en “monument Donnay”. Wij opteerden om tussen de kleine huisjes, achter de kerk van Mery het slingerpaadje te nemen naar boven, niet meer doen, na een drietal bochten was het kronkelpad verdwenen en dus zuchtend en puffend naar boven uitkijkend naar het hoogste punt van de heuvel, daar moesten we zijn. Wel beloond voor onze moeite, nogmaals een dieptezicht over de Ourthe…DAARVOOR DOEN WE HET!! U raadt het goed, door “bois de Manants” in dalende lijn naar het levendige terrasjesplein rondom de kerk van Tilff aan de brede rivier.

Wie stond er ons daar op te wachten, onze Willy van Christianne. Ook hij weet uit ondervinding waar het goed toeven is in aangenaam gezelschap met vóór ons het trappistennat Orval. Door m’n sympathiek en goed voorkomen kon ik bij de bazin van dit taverne/restaurant een afgescheiden en frisse plaats verkrijgen midden in een mooi interieur. Aan een tafel van acht en bij de aanhef van ons eerste volle bolle glas geklonken op de verjaardag van onze kleine Willy op bezoek … hiep hiep hoera. Schol! Daar we bijna twee uur tijd hadden is het dienstertje nog verscheidene keren moeten aantreden..en met succes … Man … man ... man ... lekkerrrr. Uitgepraat, goed verfrist en alle moeheid weggespoeld naar onze trein op een “lege glasworp” daar vandaan. Supergoede dag.
Toch een paar minpunten:
- Aan onze William, wat kan er nou belangrijker zijn of moet er wijken voor deze woensdag … in de wandelpaadjes wordt gefluisterd … onder de sloef van Godi.
- Aan onze Michel, waarom zo nodig in naakt bovenlijf paraderen in de restaurantruimte … de toiletten waren op amper drie meter afstand … foei.
Tot de volgende oproep, Hilaire



Nabeschouwing:


Schone wandeling het moet gezegd. Voor sommigen te warm, inwendige motor in overdrive, daardoor onvoldoende koeling en koelradiator te warm, een ontploffing net voorkomen!
Een tweede in bevel die zijn kat stuurt (zelfs dat niet). De droevige serreplant!
Al dit ongerief snel vergeten bij het bolle glas, gevuld met een amberkleurig vocht, bovenaan een witte schuimkraag van anderhalve centimeter hoogte. Wegens de grote hitte, verschillende dauwdruppels welke aan de buitenzijde zachtjes hun weg naar beneden zochten. Je zou zelfs dit vocht willen oplikken!
En dan de verassing van de dag onze Willy (beter gekend als Kleine Willy) aan de eindstreep. Met een van hem gekende gulheid heeft hij ons er eentje aangeboden (de man).
Het leven van een stapper kan schoon zijn!