Uitnodiging:
Blijven wekelijks met vele stappers op pad, ook deze woensdag zullen we ze weer op twee handen moeten tellen. Leuk is dit wel, genoeg babbel onderweg, je loopt eens hier of daar bij een groepje...als je maar uit die twee hun buurt blijft, hebben dat niet graag. Ons aller vriend en mijn "rechterhand" is ook terug, Herman heeft beloofd hem met open armen te ontvangen.
Ter zake: Nog eens profiteren van de "kayaktrein" richting Dinant en Houyet - wanneer we ons aansluiting te Namen hebben met deze "Toeristentrein" O.K. Als we hem niet halen te Namur dan nemen we de volgende trein richting Dinant om onderweg af te stappen in Godinne of Yvoir.
Moeten bijgevolg een paar kaarten meer meenemen t.w. 53 / 3.4 en 5.6 en 7.8 en 59 / 1.2 Langs de Maas en/ of Lesse - altijd mooi en avontuurlijk.
Ben in mijn haast nog vergeten om de andere treinen door te geven : zoals anders, met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek 06.29u) naar Brussel Nd en vervolgens den E.C.Vauban naar Namur.
Tot morgenvroeg, Hilaire
Relaas der feiten:
14 september 2011
Dan toch eens tegenslag ’s morgens, juist nu op deze woensdag.. juist nu we afgesproken waren met het echtpaar De Maere – Peeters om onze stapdag aan te vangen langs de Lesse in Gendron – Celles. Zou geen handicap geweest zijn ware het niet dat ons Anita met Karel vertrokken waren met de wagen vanuit hun “slot” aan de Maas, reeds op de afgesproken plaats waren. Kon geen alternatief meer uit mijn mouw schudden om vroeger onze treinreis te beëindigen om aldaar te starten.
Veel gevloekt onderweg, ik in het bijzonder, maar eens opstap, weliswaar één uur later dan voorzien, alles vergeten en ons gefocust op het parcours. Nu (maar) met negen, een viertal vrienden van ons zo nodig naar ’t buitenland, moeten het maar weten. Gelukkig onze vaste cameraman terug, met een volle aflaat (hij een halve en Godi een halve, meer kregen ze niet), van zijn bedevaart naar Compostella, wat een stevige omhelzing met zijn vriend Herman was dat.
Gendron - Celles – La Lesse – Chateau de Walzin en terug Gendron – Celles.
Relaas van de tocht:
11 uur, start aan het stationnetje van Gendron – Celles, Karel en Anita stonden ons daar op te wachten. Van de Lesse weg, een eindje langs de beek “ri des Forges”, om dan aan een forse klim te beginnen, via “bois Flaya” en gans noordelijk naar het dorpje Furfooz. Eventjes dit dorp door,nu westwaarts naar de rotsen van “Les Aiguilles de Chaleux” om daar bij een warm zonnetje en een prachtig zicht op een meander van de Lesse en “Roche à la Chandelle”, dit terwijl we onze boterhammen binnen speelden. De foto’s van onze William zijn de getuigen van dit mooi panorama. DAARVOOR DOEN WE HET!! Terug weg, via een rotsachtig pad naar beneden om mee met de spoorwegbrug de rivier “La Lesse” over te steken om een beetje verder het imposante “Chateau de Walzin” te kunnen bewonderen. Dit kasteel staat hoog boven de rivier op witte kalkrotsen (reeds voor de zoveelste maal gezien, nog altijd vol bewondering). De Lesse verlaten om een tweede maal een nog hogere klim aan te vangen, nu richting het dorpje Falmagne, door het “bois de Baileux” om bijna 200m boven de riviervallei een korte rustpauze te houden met een 360° vergezicht. Vóór het dorpje Falmagne linksaf, tussen de weilanden en drie meter hoge maïsvelden naar het “bois d’ Hulbisse”, daar het beekje “Ri de vesse” tegen gekomen welke we al dalend niet meer uit het oog verloren. Langs “Anc. Moulin de Falmagne” en vervolgens door “bois de Vesse” om de Lesse te bereiken waar een honderdtal joelende en jeugdige “kayakkers” voor sfeer zorgden. Nog amper een kilometer of twee de rivier volgend naar ons eindpunt, de treinstopplaats Gendron – Celles.
Goed moeten schrobben om ons beenbeschermers en stapschoenen proper te krijgen, om ons daarna met zijn allen (negen stuks) op een buitenterras in het zonnetje te koesteren en ons goed gedaan aan drank en spijs. Om vijf uur afscheid genomen van Karel en Anita welke gingen overnachten in “le Crupet” te Hastiére – sur – Meuse. ’t Zal nu een tijdje duren vooraleer we die kant nog eens bezoeken daar de toeristische treintjes tussen Dinant en Houyet niet rijden van eind september tot begin mei. Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi wandelaars
Wat als een stralende dag zou moeten beginnen is toch anders verlopen.
De spoorweg laat het veelvuldig afweten. Met een uur vertraging toegekomen op onze bestemming. Maar niet getreurd in Gendron-Celles wachte het echtpaar De Maere (je weet wel le vieux chaud ) ons op om aan de trip te beginnen.
Onze voormalige 3de zou mij met open armen ontvangen na mijn Spaans avontuur, en ..... het was zo! Maar ondertussen schopte hij en nog een andere kornuit flink tegen mijn schenen. Ze zouden hem nog meer moeten degraderen de sloeber.
Desondanks was het een mooi wandelingetje in de natuur door iedereen geprezen behalve een paar gewoonte zagemannen zij leven ervoor en door.
De aprês was deze keer niet zo denderend (hadden ze maar geluisterd naar mij en in Houyet geëindigd ).
Onze geliefkoosde drank was niet fris genoeg volgens de meesten, en ze hadden gelijk ook, en de bediening was traag maar wel oogstrelend vraag het maar aan Russel en anderen!!!
Geniet van de foto's en tot volgende wandeling
William
Nabeschouwing II:
De enige en echte, de meest origineele de knapste en de beste, kortom de enige welke de moeite is om gelezen te worden. Er kan er maar één de beste zijn en dat is hij zeker niet. De heerlijkheid gebied mij te zeggen dat hij de betere kaartlezer is, vooral op kaarten van voor wereld oorlog één. Je ziet ik kan ook goede zaken over hem schrijven, maar niet te veel en zeker niet te veel in één keer. Hij zou naast zijn schoenen gaan lopen en daarbij zijn voeten zeer doen en dat is het laatste dat ik voor hem wil.
Nu over onze stapverichtingen van vorige week: je zal het al om den treure gelezen hebben in allerlei rubrieken, niks aan te doen het spoor was ziek, erg ziek om niet te zeggen doodziek en als er niet snel een goede dokter gevonden wordt zal de patiënt de pijp aan William geven.
De wandeling was een snoepje, het betere klimwerk zoals in de goede oude tijd over lekkere losliggende ronde keien, en dat geeft een immens gevoel van vastheid onder de schoenzolen. Raar maar waar diezelfde soort ronde keien waren ook gezaaid in de afdaling, wat de snelheid alleen maar ten goede kwam.
Mooie vergezichten, een vleiende zon en goed gezelschap, punt.
Het nagebeuren was iets minder georganiseerd, nochtans had Karel volgens zijn eigen zeggen 's morgens de patrones gestimuleerd om Orval in huis te halen. Ik raad Anita aan om hem bijscholing te geven in zijn omgang met mensen, speciaal met dames want aan het resultaat na zijn bemiddeling moet nog gewerkt worden.
Voila het staat er op! De lokroep van het "Kasseitje" streelt mijn oor. En om mijn beven te verbeteren moet ik dringend om enige medicatie. De groeten en haal de truien maar boven als je buiten komt, want er staat een frisse bries.
zondag 25 september 2011
Hoge venen(Mont Rigi) – Polleur – Statte – Hoegne - Sart- Lez- Spa.
Uitnodiging:
Op algemene aanvraag.. Hoge venen / Hautes Fagnes / Hohes Venn.
Voor mij niet gelaten, 't is weer eens een tijdje geleden - voor een paar van ons stappers "Herontdekking" van dit natuurreservaat - voor degenen die het nog niet of nauwelijks kennen is het een avontuurlijke belevenis.
Als we alle mooie en/of ruwe plekjes willen verkennen zijn we maaaaaanden bezig. bedenk wel dat het meestal 2 X tec-bus nemen is, doorgaans vanuit Verviers en aldaar terugkeren. Laat ons afspreken om bijvoorbeeld om de 2 à 3 weken naar ginder te trekken totdat we de vier windstreken hebben aangedaan met als Centraal punt de hoogste top van deze Venen, den Botrange 694m. N = Eupen O = Duitse grens Z = Malmedy en W = Spa.
Wat hebben we nodig om niet verloren te lopen : Wandelkaart van de Hoge Venen en Malmedy.
Stafkaarten 43 / 5.6 - 49 / 3.4 - 50 / 1.2 - 50 / 3.4 - 50 / 5.6.
Beschik ook over alle mogelijke Tec-bus verbindingen.
Laat ons woensdag beginnen met de "Hoegne" en de "Statte".
Hebben keuze uit:
1) Centraal naar West (v.b. Mont Rigi via "fagne Polleur", langs "Statte" en "Hoegne") of
2) van West naar Centraal punt (zelfde parcours in omgekeerde richting)
Wat de treinen betreft, hebben met deze veel minder risico om onze verbindingen te mislopen t.t.z. Met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel Noord en terug vertrekken om 08.06u met den I.C. komende van Oostende naar Verviers en aldaar aansluiting met den Tec-bus naar ons vertrekpunt.( 20 minuten aansluitingstijd te Verviers)
Hopend jullie met deze stapdagen een dienst te kunnen bewijzen, tot woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
21 september
De sfeer zat er goed in vanaf het eerste uur, veel gelachen onderweg, lees hierover de commentaar van onze William. Hadden geluk met ons treinen en de aansluitingen met de tec-bus . Alles tot in de puntjes verzorgd en geregeld, mooi parcours met alles erop en eraan, een groots veengebied – vele kleine en grotere rotsachtige waterloopjes in een prachtige natuur. Kortom, ik was content dat ik dit voor mijn tien meestappers had kunnen regelen, een schouderklopje van hun is genoeg om al het voorbereidend werk te vergeten. Spijtig dat mijn euforie bij de terugreis een ferme deuk gekregen heeft door toedoen van een onaangenaam voorval, meer daarover in de laatste alinea.
Relaas van de tocht:
10.10u even naar de buschauffeur wuiven welke ons afgezet heeft aan Mont Rigi (Hautes fagnes) . Eerst “Fagne de Polleur” door langs de plankjes van het “leerpad”, dan links van het beekje “rau de Polleur” het hoger gelegen bospad genomen dat ons tot “Pont de Bèleu” leidde. (onze twee fotografen, Etienne en William een ganse tocht hun apparaat in aanslag moeten houden om al het natuurschoon in prentjes te steken, waarvoor dank) Nu een brandgang in om een andere veengracht over te stappen, “rau de Herbofaye” om even verder halt te houden aan het “Kruis van de verloofden” en zo de oude Romeinse weg “La Vecquèe” te kruisen. Nu aan de rand van het grote veengebied “Grande Fagne”, een klein modderig paadje volgend tot “Monument Américain”. De verbinding gemaakt naar de bron van de grotere beek “Statte” om een viertal kilometer lang een ongerept en alsmaar breder wordende waterloop langs te slalommen, via “Cascade des Nûtons” en “Rocher Bilisse”, de “Statte” verlaten om het gehucht Solwaster door te wandelen. Al het avontuurlijke was nog niet op, ons laten afzakken naar de vallei van de “Hoegne” om dit riviertje langs te klauteren aan de kant van “bois Roslin” tot de kleine woonkern Croupets du Moulin. Goed “getimed”, tijd voor nog een ommetje om onder de Autostrade A27-E42 door te eindigen in het dorp Sart-Lez-Spa waar we aan de dorpspomp ons proper maakten.
Een half uurtje busrit naar Verviers station om daar onze dorst te gaan lessen…niet goed, hadden er bij ons laatste bezoek, maanden geleden, al geen goed oog in. Madammeke van dienst, niet gewoon om dit werk te doen, wist niet wat eerst doen van de stress. Ik, hoe onnozel kun je zijn, toch maar het voortouw genomen om de rekening uit de voeten te doen, anders waren we zeker de trein naar Brussel kwijt. Op de I.C. trein de afrekening gemaakt en daarna vastgesteld dat onze Frans zijn trappist niet aangerekend was, moest prompt zijn geld terug hebben…zijn goed recht maar niet collegiaal, kon het evengoed aan de “kas van weduwen en wezen” van ons clubje gegeven hebben. Tot daar kon ik er nog mee leven ware het niet dat twee “apartzitters”, geen namen noemen, onze goedgelovige Tony in zijn oor fluisterden dat de twee wijntjes van zijn Rita (2 X 4 Euro) ook niet op de rekening stonden. Ik als mensenkenner zag het aan zijn gezicht “kom Tony wat moet je vragen”. Gelukkig had ik de rekening losjes in mijn broekzak gestoken en kon zo bewijzen (moest ik dat bewijzen?) dat alles klopte. Ik was op mijn pik getrapt, in mijn kruis genepen..zelfs in mijn rug geschoten… wat als ik de nota niet meer kon voorleggen? Nagekeken worden als een bedrieger !! Als je het niet zeker weet, zwijgt en slaapt voort. Voorval afgesloten. Daar mijn nabeschouwingen niet vrolijk waren, geniet van die van William en Herman, tot volgende week, Hilaire.
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars
Wat voor ons een zorgeloze dag zou moeten worden begon weeral met een probleem en ditmaal niet door de treinen. De Karel had het gepresteerd om zijn vervoersbewijs voor hem en zijnen onmiddellijke sjef thuis te laten liggen. Door bemiddeling van onze G G is alles toch
nog goed verlopen.
Over de wandeling niks dan lof, deze maal was iedereen het er overeens. Maar het toppunt van de dag was het terugvinden van Herman zijn bril (dat dacht hij toch). Een bril die hij in een ver verleden was kwijtgeraakt met zijn wilde capriolen die hij soms uithaalt. Helaas was het niet de zijnen maar die van "le vieux chaud", die had hem op een steen gelegd om onze voormalige 3de om de tuin (in de venen) te leiden, en het is gelukt.
Wij wachten vol ongeduld op de weerwraak van Herman!!!
Onze op traditioneel afsluitertje was deze keer van mindere kwaliteit, de bediening was ondermaats, stel je voor Orval in een degustatieglas je moet durven zeg!!!! Niet voor herhaling vatbaar hoorde ik alom zeggen.
Geniet van de foto's en tot volgende trip.
ILLIAM
NabeschouwingII:
Hallo warmteminnende stappers, de zon schijnt, de vogeltjes doen maar, en ik, ik drink mijn vitamines (onder voorschrift) en dat om mij te kalmeren en geen fysiek geweld te gebruiken tegen heimelijke duikers. Ik ga er nog eentje nemen, de barbecue heet stoken, lekker genieten van spijs en drank en dromen van schone wandelingen zonder duikers, zonder gezaag, alleen maar zever!
De wandeling was er eentje om in te kaderen, de treinen deden wat ze moeten doen, de bus was er en leverde ons af op tijd. De stappers waren in grote getale opgekomen en de neuters liepen vanachter. Blijkbaar zijn ze blijven neuten na hun dutje en mijn afscheid en hebben onze grote manitou weer eens op zijn zenuwen gewerkt. Moge de god van de wandelaars hen enige grote bleinen schenken, pijnlijke gewrichten en stijve spieren.
Vergeef mij deze korte nabeschouwing maar mijn boog kan niet altijd gespannen staan.
De groeten en geniet van het mooie weer het zijn waarschijnlijk de laatste dagen voor de koele, koude en natte winter.
Herman
Op algemene aanvraag.. Hoge venen / Hautes Fagnes / Hohes Venn.
Voor mij niet gelaten, 't is weer eens een tijdje geleden - voor een paar van ons stappers "Herontdekking" van dit natuurreservaat - voor degenen die het nog niet of nauwelijks kennen is het een avontuurlijke belevenis.
Als we alle mooie en/of ruwe plekjes willen verkennen zijn we maaaaaanden bezig. bedenk wel dat het meestal 2 X tec-bus nemen is, doorgaans vanuit Verviers en aldaar terugkeren. Laat ons afspreken om bijvoorbeeld om de 2 à 3 weken naar ginder te trekken totdat we de vier windstreken hebben aangedaan met als Centraal punt de hoogste top van deze Venen, den Botrange 694m. N = Eupen O = Duitse grens Z = Malmedy en W = Spa.
Wat hebben we nodig om niet verloren te lopen : Wandelkaart van de Hoge Venen en Malmedy.
Stafkaarten 43 / 5.6 - 49 / 3.4 - 50 / 1.2 - 50 / 3.4 - 50 / 5.6.
Beschik ook over alle mogelijke Tec-bus verbindingen.
Laat ons woensdag beginnen met de "Hoegne" en de "Statte".
Hebben keuze uit:
1) Centraal naar West (v.b. Mont Rigi via "fagne Polleur", langs "Statte" en "Hoegne") of
2) van West naar Centraal punt (zelfde parcours in omgekeerde richting)
Wat de treinen betreft, hebben met deze veel minder risico om onze verbindingen te mislopen t.t.z. Met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel Noord en terug vertrekken om 08.06u met den I.C. komende van Oostende naar Verviers en aldaar aansluiting met den Tec-bus naar ons vertrekpunt.( 20 minuten aansluitingstijd te Verviers)
Hopend jullie met deze stapdagen een dienst te kunnen bewijzen, tot woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
21 september
De sfeer zat er goed in vanaf het eerste uur, veel gelachen onderweg, lees hierover de commentaar van onze William. Hadden geluk met ons treinen en de aansluitingen met de tec-bus . Alles tot in de puntjes verzorgd en geregeld, mooi parcours met alles erop en eraan, een groots veengebied – vele kleine en grotere rotsachtige waterloopjes in een prachtige natuur. Kortom, ik was content dat ik dit voor mijn tien meestappers had kunnen regelen, een schouderklopje van hun is genoeg om al het voorbereidend werk te vergeten. Spijtig dat mijn euforie bij de terugreis een ferme deuk gekregen heeft door toedoen van een onaangenaam voorval, meer daarover in de laatste alinea.
Relaas van de tocht:
10.10u even naar de buschauffeur wuiven welke ons afgezet heeft aan Mont Rigi (Hautes fagnes) . Eerst “Fagne de Polleur” door langs de plankjes van het “leerpad”, dan links van het beekje “rau de Polleur” het hoger gelegen bospad genomen dat ons tot “Pont de Bèleu” leidde. (onze twee fotografen, Etienne en William een ganse tocht hun apparaat in aanslag moeten houden om al het natuurschoon in prentjes te steken, waarvoor dank) Nu een brandgang in om een andere veengracht over te stappen, “rau de Herbofaye” om even verder halt te houden aan het “Kruis van de verloofden” en zo de oude Romeinse weg “La Vecquèe” te kruisen. Nu aan de rand van het grote veengebied “Grande Fagne”, een klein modderig paadje volgend tot “Monument Américain”. De verbinding gemaakt naar de bron van de grotere beek “Statte” om een viertal kilometer lang een ongerept en alsmaar breder wordende waterloop langs te slalommen, via “Cascade des Nûtons” en “Rocher Bilisse”, de “Statte” verlaten om het gehucht Solwaster door te wandelen. Al het avontuurlijke was nog niet op, ons laten afzakken naar de vallei van de “Hoegne” om dit riviertje langs te klauteren aan de kant van “bois Roslin” tot de kleine woonkern Croupets du Moulin. Goed “getimed”, tijd voor nog een ommetje om onder de Autostrade A27-E42 door te eindigen in het dorp Sart-Lez-Spa waar we aan de dorpspomp ons proper maakten.
Een half uurtje busrit naar Verviers station om daar onze dorst te gaan lessen…niet goed, hadden er bij ons laatste bezoek, maanden geleden, al geen goed oog in. Madammeke van dienst, niet gewoon om dit werk te doen, wist niet wat eerst doen van de stress. Ik, hoe onnozel kun je zijn, toch maar het voortouw genomen om de rekening uit de voeten te doen, anders waren we zeker de trein naar Brussel kwijt. Op de I.C. trein de afrekening gemaakt en daarna vastgesteld dat onze Frans zijn trappist niet aangerekend was, moest prompt zijn geld terug hebben…zijn goed recht maar niet collegiaal, kon het evengoed aan de “kas van weduwen en wezen” van ons clubje gegeven hebben. Tot daar kon ik er nog mee leven ware het niet dat twee “apartzitters”, geen namen noemen, onze goedgelovige Tony in zijn oor fluisterden dat de twee wijntjes van zijn Rita (2 X 4 Euro) ook niet op de rekening stonden. Ik als mensenkenner zag het aan zijn gezicht “kom Tony wat moet je vragen”. Gelukkig had ik de rekening losjes in mijn broekzak gestoken en kon zo bewijzen (moest ik dat bewijzen?) dat alles klopte. Ik was op mijn pik getrapt, in mijn kruis genepen..zelfs in mijn rug geschoten… wat als ik de nota niet meer kon voorleggen? Nagekeken worden als een bedrieger !! Als je het niet zeker weet, zwijgt en slaapt voort. Voorval afgesloten. Daar mijn nabeschouwingen niet vrolijk waren, geniet van die van William en Herman, tot volgende week, Hilaire.
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars
Wat voor ons een zorgeloze dag zou moeten worden begon weeral met een probleem en ditmaal niet door de treinen. De Karel had het gepresteerd om zijn vervoersbewijs voor hem en zijnen onmiddellijke sjef thuis te laten liggen. Door bemiddeling van onze G G is alles toch
nog goed verlopen.
Over de wandeling niks dan lof, deze maal was iedereen het er overeens. Maar het toppunt van de dag was het terugvinden van Herman zijn bril (dat dacht hij toch). Een bril die hij in een ver verleden was kwijtgeraakt met zijn wilde capriolen die hij soms uithaalt. Helaas was het niet de zijnen maar die van "le vieux chaud", die had hem op een steen gelegd om onze voormalige 3de om de tuin (in de venen) te leiden, en het is gelukt.
Wij wachten vol ongeduld op de weerwraak van Herman!!!
Onze op traditioneel afsluitertje was deze keer van mindere kwaliteit, de bediening was ondermaats, stel je voor Orval in een degustatieglas je moet durven zeg!!!! Niet voor herhaling vatbaar hoorde ik alom zeggen.
Geniet van de foto's en tot volgende trip.
ILLIAM
NabeschouwingII:
Hallo warmteminnende stappers, de zon schijnt, de vogeltjes doen maar, en ik, ik drink mijn vitamines (onder voorschrift) en dat om mij te kalmeren en geen fysiek geweld te gebruiken tegen heimelijke duikers. Ik ga er nog eentje nemen, de barbecue heet stoken, lekker genieten van spijs en drank en dromen van schone wandelingen zonder duikers, zonder gezaag, alleen maar zever!
De wandeling was er eentje om in te kaderen, de treinen deden wat ze moeten doen, de bus was er en leverde ons af op tijd. De stappers waren in grote getale opgekomen en de neuters liepen vanachter. Blijkbaar zijn ze blijven neuten na hun dutje en mijn afscheid en hebben onze grote manitou weer eens op zijn zenuwen gewerkt. Moge de god van de wandelaars hen enige grote bleinen schenken, pijnlijke gewrichten en stijve spieren.
Vergeef mij deze korte nabeschouwing maar mijn boog kan niet altijd gespannen staan.
De groeten en geniet van het mooie weer het zijn waarschijnlijk de laatste dagen voor de koele, koude en natte winter.
Herman
zondag 11 september 2011
Rond Marbehan
Uitnodiging:
Wat het weer betreft : Hoe meer naar het zuiden hoe minder wind en neerslag en aldaar een mildere temperatuur.
Daarbij komt nog dat het reeds lang geleden is dat we in het woud rond Marbehan hebben rondgelopen.
Met de stafkaart 68 / 1.2 en 68 / 5.6 hebben we een prachtig natuurgebied voor ons liggen met kleine riviertjes, beekjes en slingerpaadjes op en af.
De treinuren toch nog eens opgeven: met den dubbeldekker vanuit St. Niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel Nd, vervolgens den E.C. Vauban (Brussel Nd vertrek om 07.42u) naar onze startplaats Marbehan. (I.C.station vóór Arlon - begin van de Gaumestreek)
Kom uit je bedstee mijn beste stapper, lui word je vanzelf, daar moet je niet voor opstaan. Hilaire.
Relaas der feiten:
07 september 2011
Hadden goed gekozen, een ganse dag in ons hemd, onze regenkledij diep in de rugzak. Deze woensdag nog eens heel diep in de Ardennen (Gaumestreek), meer dan 200km. van huis met twee luxetreinen en dan nog stipt aankomen ook..er zijn er die altijd klagen over “den ijzerenweg”. Deze tocht niet zo spectaculair dan verleden week, minder steile klimmen en hoogteverschillen maar O..zo diep in een woud vol prachtige natuur.
Relaas van de tocht:
10u in de voormiddag, start te Marbehan, door het dorp en over de rivier Mellier naar de moderne kapel waar we een ganse dag de bewoonde wereld verlieten. Eerst het “bois du Chênet” door, overwegend volwassen beukenbomen en zo naar “Haut du Chênet”. Daar de verharde weg westwaarts nemen naar ons eerste rustpunt aan een mooie vijver. De afgesleten asfaltweg volgend op zoek naar het beekje met zeer helder water “La Civane”. Komen daar regelmatig en altijd zijn we verrast door de stille en natuurlijke omgeving in deze slink welke we ongeveer twee kilometer noordwaarts volgen richting “Fagne Mousty”. Plots aan de beek en tussen de varens een kanjer van een wild zwijn zien wegstormen.. nu was alles kompleet..Fauna en Flora. Welle verder tot wanneer we het geluid van de “stankwagens” hoorden, maakten ons uit de voeten om tegen de middag op onze vertrouwde picknick plaats aan het “pavillon de chasse” te komen. (zie de geslaagde kleurenprentjes aan “den dis”) Intussen waren de loofboombossen veranderd in naaldboombossen, nu eens dik over dun een oud dennenbos door over een oplichtend mostapijt. Ons laten afzakken naar de rivier Mellier aan de vijver van “Forges de Mellier”. Daar ook even halt gehouden om de (nieuwe) stappers welke de oude ijzergieterij uit vervlogen jaren konden rondneuzen. Nu uit de vallei van de Mellier naar het gemengd “bois de Courtelle”, een laatste keer klimmen om via “trou du bois” een vergezicht te krijgen. DAARVOOR DOEN WE HET!! Plots nog meer goed nieuws, de stilte onderbroken door Karel zijn gsm..Oma Anita meldde de geboorte van hun tweede kleinzoon.. (midden in de stilte van de natuur melding krijgen met “Technologische Apparatuur” over een ander natuurwonder, de geboorte van een kind.. Onze dag kon niet meer stuk). Niet afdalen naar de grote beek “rau la Mandebras” en de bijhorende grote vijver maar op de kam gebleven om langs een veel kleiner watertje “ Rau de la Fagne Chamison” het open veld te bereiken ten noorden van Marbehan. Zagen het kerktorentje bovenuit het groen steken zodat we wisten dat onze “timing” goed was. Bij het proper maken van ons onderstel in een glibberige waterput heeft onze Etienne een grote snoek gevangen. Spijtig, hij was niet te eten.
Het stationsbuffet te Marbehan, helemaal voor ons alleen, de ideale plek om een klein feestje te bouwen na een geslaagde stapdag en met de traktatie van een gelukkige Opa Karel ter gelegenheid van boreling Bram.
Moe maar voldaan en nogmaals zonder tegenslagen tijdig thuis, Hilaire
Nabeschouwing:
Er zijn zo van die dagen, dagen waar in lengte van jaren altijd weer over gesproken zal worden. Iets in de zin van “Weet ge nog die wandeling rond Marbehan toen de steenkapper (Eric) er niet bij was, we dat everzwijn gezien hebben en bijna konden aanraken. Dat waren wandelingen, dat kan je nu niet meer doen. Maar wij, wij hebben de wandeling gedaan en het beest gezien.
Ik moet zeggen iets in die snuit van dat zwijn deed mij een beetje denken aan mijn vriend William. Voor reïncarnatie was het toch nog te vroeg neem ik aan, of moet hij daar zelfs niet eerst voor overleden zijn. Natuurlijk in zijn geval is bijna alles mogelijk. Hij heeft ooit al iets gehad met een ezel! Het dierenrijk is hem dus niet vreemd.
Nog een gedenksteen kunnen we oprichten voor Etienne hij vond het zowaar nodig om bij het afborstelen van zijn bottines tot aan zijn knieën even in het water te pletsen. Ik denk dat hij die nacht wel goed zal geslapen hebben, zijn voeten waren ook nog eens gewassen. Hij heeft altijd al iets van een snoek gehad. Visser gevangen!
Enige minpunt bij al deze fijne herinneringen: onze fotografen van dienst zijn veel te traag, niet alert genoeg! Moest hij, mijn vriend William, met zijn toestelmachienapparaart er geweest zijn, met zijn alertheid en vooruitziende blik, zijn nooit aflatende concentratie. Hij zou er ook niks van gebakken hebben, hij is gewoon niet snel genoeg meer!
Alles goed en wel, wij hebben genoten en jullie? Kom en geniet mee volgende week, er zijn nog avonturen over!
Nog een gouden raad van tante Kaat: sla nooit een wandeling over, je zal er altijd spijt over blijven hebben.
zondag 4 september 2011
Vielsalm heen en terug
Uitnodiging:
• Woensdag weer mooi weer, droog en zonnig maar niet te warm .. zouden het zo niet durven vragen aan de weergodinnen.
• Gaan nog eens iets ondernemen van vele jaren geleden, uit den tijd van Roger de Mulder. Ik doe dit ook om er ene stik jaloers te maken, hij kan er niet bij zijn.. maakt liever een luilekkerreisje naar Spanje .. om terug te keren met een Michelinbandje ronder ... toch goeie reis gewenst van ons allen.
OM en ROND VIELSALM.
• Met de g.r. 5 als leidraad vanuit het station Vielsalm naar de "bec du Corbeau" en zo Oostwaarts richting het dorp Commanster.
• Stafkaart 56 / 1.2 en 56 / 5.6 (in mijn bezit)
• Zeer afwisselend parcours met veel panorama's, er moet wel eens flink geklommen worden .. DAARVOOR DOEN WE HET !!
• Treinuren: met den dubbeldekker (St Niklaas vertrek om 06.29u) naar Brussel Noord (tijd voor een koffie) en vervolgens vertrek Brussel Nd om 08.06u naar Luik Gm. om aldaar de E.C.trein te nemen om 09.18u naar Vielsalm.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
31 augustus 2011
Geen alledaagse bestemming om te gaan stappen maar desalniettemin toch de moeite om doen. Spijtig van de twee-uren treinregeling, dit in het bijzonder bij de terugreis. Vele jaren geleden regelmatig naar ginder maar toen paste de treinregeling perfect en konden we te Vielsalm één uur later vertrekken. Woensdag weer met ons elven ondanks de vele gedwongen afwezigen. Een mengeling van jong en oud, vrouw- en mansvolk, zo moet ik niet altijd tussen de oude zeurpieten lopen.
Vóór het stappen gaan eerst nog een toeristische treinreis langs de groene boorden van Ourthe en Amblève om zo in de vallei van de Salm af te stappen : op zich al een aanrader.
Relaas van de tocht:
Prachtig weer, bijgevolg een koude start om te beginnen vanuit het station van Vielsalm aan een felle klim naar de “Bec du Corbeau”, langs het Inst. du Sacré Coeur naar het Res. Nat. in de “Ancien Carr. du Renard”. Vanaf daar met volle moed en zonder zagen (één uitzondering niet te na gesproken) en genietend van het avontuurlijke, een smal paadje steil omhoog tussen bremstruiken, vol prachtige natuur met een drietal spelonken om 200m boven de Salm vallei een mooi uitzicht te hebben vanop de “Bek van de Raaf”. DAARVOOR DOEN WE HET !! Zie de mooie beeldjes geschoten door Etienne en Tony. Nu niet gans zuidelijk afdalend naar de woonkern Salmchateau maar oostelijk naar het gehucht Bèche waar we een beetje vroeger dan naar gewoonte onze knapzak ledigden. Terug op stap door een aflopend weiland op zoek naar het beekje “Rau de Bèche ou la Rougerie”. Nu een paar uur het grote woud in, eerst via “grand bois Communal de Bovigny”, tot over een ander beekje “Rau des Fagnes”, om in een grote bocht noordwaarts het “Forêt Domaniale du grand Bois” in te trekken (overwegend naaldbossen). Ons volgende doel was even uit te rusten aan de grote open plek van “Clairiére de Bèchefa” (ook So Bèchefa genoemd – prachtige picknickplaats met overdekte b.b.c. – installaties, schuilplaatsen en open haard, vrij toegankelijk). Daarna onze rugzak terug op zijn plaats om de laatste vijf kilometers richting west aan te vangen en te eindigen waar we ’s morgens waren begonnen. Een mooie afsluiter aan de rand van het natuurreservaat, gaan kijken naar “Telecommunicatietoren” op het hoogste punt van de dag. Hier een minder steil pad naar beneden om 200m lager aan te komen aan het “Lac des Doyards” te Vielsalm.
Gezellig met zijn elven op het zonneterras van de taverne aan het meer, een super afsluiter gezegend en overgoten met lekkere Orval en Sangria. Bij gebrek aan tijd eentje minder genuttigd, dan maar de overige dorst gelest in Luik en Brussel, al was het maar om de wachttijden gezellig door te brengen.
Tot volgende week, niet vergeten kijken naar de foto’s gecommentarieerd door Onze Herman en naar zijn samenvattend verslag van zondagmiddag (gewoonlijk onder invloed).
Gauw nog een aangename reis gewenst aan Dany en Godelieve en een behouden thuiskomst over een drietal weken , Hilaire!
Nabeschouwing:
Onder invloed? Wat bedoeld onze leider daarmee?
Ik zal aan mijn lezers even uitleggen wat het inhoud voor mij althans. Zoals iedereen weet gebruiken sportmannen bijkomende vitaminen om hun prestaties te verbeteren. Het is normaal en logisch! Schrijvers gebruiken ook dezelfde vitaminen. Alleen worden onze vitaminen opgeslagen in alcohol. Wegens de beperkte houdbaarheid, van die vitaminen! En dat omdat wij er minder gebruik van maken dan sportmannen, van die vitaminen. Vergeet het dus dat het ons om de alcohol te doen is, dit is slechts een bijproduct, iets welke wij er wel moeten bijnemen, willens nillens.
Ik hoop dat ik hiermee een vooroordeel uit de wereld geholpen heb, en verder in vrede mijn vitamines kan innemen, en dat enkel om mijn prestaties te verbeteren. Tot meerdere eer en glorie van mijn hooggeachte lezers. En als onze grote leider wil hij kan best wat vitamines gebruiken.
Gezien en gehoord tijdens de wandeling:
1. Eric die als naar gewoonte zijn steentje bijdraagd.
2. Hilaire die de antenne van William overgenomen heeft (wegens afwezig). Hij beweerde dat hij zo een betere ontvangst heeft voor zijn gsm. ? Alleen heeft hij dat toestel nooit bij, begrijpe wie kan! Tussendoor koste die antenne bijna een oog aan de boswachter. Zou hij op zijn leeftijd daar lang voor moeten zitten? Zijn nieuwe rugzak was dan nog gecamoufleerd met allerlei zeldzame bloemen en planten, schande!
3. Volgens een wel ingelichte bron zou William in Spanje aan een speciaal infuus liggen. Hallucineren en agressief gedrag van het ergste soort. Ontwenningsverschijnselen (Orvallitis) zouden de bron van het kwaad zijn. Wij zeggen loontje komt om zijn Orvalletje.
Voilà, ik ga sluiten, nog een vitamientje tot mij nemen kwestie van gezond te blijven. De groeten en laat ons hopen dat de zon nog wat wil schijnen.
Nog een kleinigheid, steek een dikke noveenkaars aan en bid dat Spanje zijn grenzen sluit, zodat alle verslaafden niet meer buiten kunnen.
Herman.
• Woensdag weer mooi weer, droog en zonnig maar niet te warm .. zouden het zo niet durven vragen aan de weergodinnen.
• Gaan nog eens iets ondernemen van vele jaren geleden, uit den tijd van Roger de Mulder. Ik doe dit ook om er ene stik jaloers te maken, hij kan er niet bij zijn.. maakt liever een luilekkerreisje naar Spanje .. om terug te keren met een Michelinbandje ronder ... toch goeie reis gewenst van ons allen.
OM en ROND VIELSALM.
• Met de g.r. 5 als leidraad vanuit het station Vielsalm naar de "bec du Corbeau" en zo Oostwaarts richting het dorp Commanster.
• Stafkaart 56 / 1.2 en 56 / 5.6 (in mijn bezit)
• Zeer afwisselend parcours met veel panorama's, er moet wel eens flink geklommen worden .. DAARVOOR DOEN WE HET !!
• Treinuren: met den dubbeldekker (St Niklaas vertrek om 06.29u) naar Brussel Noord (tijd voor een koffie) en vervolgens vertrek Brussel Nd om 08.06u naar Luik Gm. om aldaar de E.C.trein te nemen om 09.18u naar Vielsalm.
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
31 augustus 2011
Geen alledaagse bestemming om te gaan stappen maar desalniettemin toch de moeite om doen. Spijtig van de twee-uren treinregeling, dit in het bijzonder bij de terugreis. Vele jaren geleden regelmatig naar ginder maar toen paste de treinregeling perfect en konden we te Vielsalm één uur later vertrekken. Woensdag weer met ons elven ondanks de vele gedwongen afwezigen. Een mengeling van jong en oud, vrouw- en mansvolk, zo moet ik niet altijd tussen de oude zeurpieten lopen.
Vóór het stappen gaan eerst nog een toeristische treinreis langs de groene boorden van Ourthe en Amblève om zo in de vallei van de Salm af te stappen : op zich al een aanrader.
Relaas van de tocht:
Prachtig weer, bijgevolg een koude start om te beginnen vanuit het station van Vielsalm aan een felle klim naar de “Bec du Corbeau”, langs het Inst. du Sacré Coeur naar het Res. Nat. in de “Ancien Carr. du Renard”. Vanaf daar met volle moed en zonder zagen (één uitzondering niet te na gesproken) en genietend van het avontuurlijke, een smal paadje steil omhoog tussen bremstruiken, vol prachtige natuur met een drietal spelonken om 200m boven de Salm vallei een mooi uitzicht te hebben vanop de “Bek van de Raaf”. DAARVOOR DOEN WE HET !! Zie de mooie beeldjes geschoten door Etienne en Tony. Nu niet gans zuidelijk afdalend naar de woonkern Salmchateau maar oostelijk naar het gehucht Bèche waar we een beetje vroeger dan naar gewoonte onze knapzak ledigden. Terug op stap door een aflopend weiland op zoek naar het beekje “Rau de Bèche ou la Rougerie”. Nu een paar uur het grote woud in, eerst via “grand bois Communal de Bovigny”, tot over een ander beekje “Rau des Fagnes”, om in een grote bocht noordwaarts het “Forêt Domaniale du grand Bois” in te trekken (overwegend naaldbossen). Ons volgende doel was even uit te rusten aan de grote open plek van “Clairiére de Bèchefa” (ook So Bèchefa genoemd – prachtige picknickplaats met overdekte b.b.c. – installaties, schuilplaatsen en open haard, vrij toegankelijk). Daarna onze rugzak terug op zijn plaats om de laatste vijf kilometers richting west aan te vangen en te eindigen waar we ’s morgens waren begonnen. Een mooie afsluiter aan de rand van het natuurreservaat, gaan kijken naar “Telecommunicatietoren” op het hoogste punt van de dag. Hier een minder steil pad naar beneden om 200m lager aan te komen aan het “Lac des Doyards” te Vielsalm.
Gezellig met zijn elven op het zonneterras van de taverne aan het meer, een super afsluiter gezegend en overgoten met lekkere Orval en Sangria. Bij gebrek aan tijd eentje minder genuttigd, dan maar de overige dorst gelest in Luik en Brussel, al was het maar om de wachttijden gezellig door te brengen.
Tot volgende week, niet vergeten kijken naar de foto’s gecommentarieerd door Onze Herman en naar zijn samenvattend verslag van zondagmiddag (gewoonlijk onder invloed).
Gauw nog een aangename reis gewenst aan Dany en Godelieve en een behouden thuiskomst over een drietal weken , Hilaire!
Nabeschouwing:
Onder invloed? Wat bedoeld onze leider daarmee?
Ik zal aan mijn lezers even uitleggen wat het inhoud voor mij althans. Zoals iedereen weet gebruiken sportmannen bijkomende vitaminen om hun prestaties te verbeteren. Het is normaal en logisch! Schrijvers gebruiken ook dezelfde vitaminen. Alleen worden onze vitaminen opgeslagen in alcohol. Wegens de beperkte houdbaarheid, van die vitaminen! En dat omdat wij er minder gebruik van maken dan sportmannen, van die vitaminen. Vergeet het dus dat het ons om de alcohol te doen is, dit is slechts een bijproduct, iets welke wij er wel moeten bijnemen, willens nillens.
Ik hoop dat ik hiermee een vooroordeel uit de wereld geholpen heb, en verder in vrede mijn vitamines kan innemen, en dat enkel om mijn prestaties te verbeteren. Tot meerdere eer en glorie van mijn hooggeachte lezers. En als onze grote leider wil hij kan best wat vitamines gebruiken.
Gezien en gehoord tijdens de wandeling:
1. Eric die als naar gewoonte zijn steentje bijdraagd.
2. Hilaire die de antenne van William overgenomen heeft (wegens afwezig). Hij beweerde dat hij zo een betere ontvangst heeft voor zijn gsm. ? Alleen heeft hij dat toestel nooit bij, begrijpe wie kan! Tussendoor koste die antenne bijna een oog aan de boswachter. Zou hij op zijn leeftijd daar lang voor moeten zitten? Zijn nieuwe rugzak was dan nog gecamoufleerd met allerlei zeldzame bloemen en planten, schande!
3. Volgens een wel ingelichte bron zou William in Spanje aan een speciaal infuus liggen. Hallucineren en agressief gedrag van het ergste soort. Ontwenningsverschijnselen (Orvallitis) zouden de bron van het kwaad zijn. Wij zeggen loontje komt om zijn Orvalletje.
Voilà, ik ga sluiten, nog een vitamientje tot mij nemen kwestie van gezond te blijven. De groeten en laat ons hopen dat de zon nog wat wil schijnen.
Nog een kleinigheid, steek een dikke noveenkaars aan en bid dat Spanje zijn grenzen sluit, zodat alle verslaafden niet meer buiten kunnen.
Herman.
Abonneren op:
Posts (Atom)