Uitnodiging:
• Weersvoorspelling voor woensdag, geen regen maar ook geen zonnige dag...behalve diep in de Ardennen kans op een streepje zonneschijn.
• Wij naar ginder dus, met den E.C.Vauban van Brussel-Noord vertrek 07.42u tot Libramont, intussen hebben we - met inspraak van Herman en William (niets achter zoeken wie eerst staat - alfab.volgorde) uitgezocht welke ons start- en aankomstplaats is.
• Hebben veel keus, driehoek Libramont - St Hubert - Poix St H. of driehoek Libramont - richting Libin - Poix St Hubert (kan ook andersom gedaan worden)
• Ik heb alle gegevens van de tec-bus lignes 5 - 61 en 162b afgeprint, samen met de stafkaart 59 / 7.8 en 64 / 3.4 en veel ondervinding in die regio zitten we kits.
• Tot woensdagmorgen, zien elkander op den dubbeldekker (vertrek St Niklaas om 06.29u) naar Bru-Nd, Thys en Co zien we op den Eurocity, Hilaire
Relaas der feiten:
25 januari 2012
Met twee luxe- treinen naar ons “echte Ardennen”, zeker de E.C. Vauban welke via Luxemburg en den Elzas naar Zwitserland spoort. Hebben bijna een ganse wagon voor ons alleen, andere reizigers weten als ze ons zien opstappen zij best naar het andere rijtuig verhuizen om zo onze geluidshinder te vermijden. Van Brussel naar Libramont, twee uur om bij te praten, soms te roddelen, over alledaagse dingen en wij, de 3 G’s, stippelen onze wandelpaden uit. Jack en Russel, ook op de treinen gaan ze al in afzondering, hebben een eigen gedacht en meestal gaat het over vroeger, hoe zij de spoorweg gered hebben, wij laten hun rustig op elkanders gat kletsen en mengen ons niet in hun opvatting. Het weer, een woensdag waardig, weerom geen neerslag, hoge bewolking maar geen zonnestralen. Het meeste nat kwam uit de grond gekropen, ieder putje vol water, sloten zijn grachten geworden, grachten werden beken en waren niet te overspringen. Modder ho modder !.. en toch deden we het graag, één met het woud vol zuurstof, mijlen van ons geen mens te zien of te horen, wel het gezelschap van everzwijnen en hertensoorten, ze weten dat wij hun niet “vizieren”.
Vanuit Libramont een kort busritje richting Ochamps om ons te laten afzetten aan de rand van een enorm Ardennerwoud.
Ochamps – Poix St-Hubert
Relaas van de tocht:
Op de N40 Libramont – Libin, ons laten afzetten door de tec-bus lijn 61 aan het kruispunt met Ochamps, begonnen op 500m hoogte, een ganse dag tussen de 400 à 500m gebleven met vandaag eens geen steile hellingen, gelukkig maar aangezien de modderwegeltjes. Wij noordwaarts in het “bois la Hé” naar het prachtige veengebied “Res. naturel domaniale des anc. Troufferies de Libin”. Dit met water bezopen reservaat doorgeploeterd om zo hogerop naar de oude zandgroeve te stappen. In deze overwegend rood gekleurde “Sablière” onze boterhammen opgegeten. Immer richting noorden, langs oeroude bossen de echte Ardennen beleefd zonder één persoon te ontmoeten, alles was daar van ons. Toch even aan de rand van het woud om het dorp Libin te zien liggen, waar naar jaarlijkse gewoonte de brandstapel al in gereedheid is gebracht om op het einde van volgende maand de winter weg te jagen. Eén ganse dag wilde natuur om uiteindelijk te eindigen aan ’t stationnetje van Poix St Hubert.
Nooit zoveel water nodig gehad om de modder te verwijderen, wilden proper bij ons aller Mammy Confiture binnenstappen. Heerlijk om zo goed ontvangen te worden.. uitstekend geserveerde Orval met als toegiften klompjes kaas en smakelijke plakjes Ardenner - hesp.
Gezellig terug huiswaarts, weeral zonder vertraging de tweehonderd kilometers afgespoord met dank aan de jeugdige werkwilligen. Geniet nog na van de foto’s genomen door Etienne en William en lees de nabeschouwingen van onze vriend Herman.
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.
Je moet het verdienen, hoe hij (GG) het doet weten we niet, begrijpen we niet, maar hij doet het, bij somber overtrokken weer maar geen regen en dat is belangrijk. Ons tripje hadden we uitgestippeld op de trein en hij en zijn 2 adjunkten vonden het OK. Maar nu komt het! Het terrein onvoorstelbaar zoals het er bijlag, niet te doen geen kat die er haar jongen doorstuurt, maar hij dwingt ons om te volharden en door te zetten en weeral wij doen het met het vooruitzicht van de Apreswandeling. Oh modderf..... gans de dag kleffen door de modder en hij doet het zonder getten, was ze toch wel vergeten zeker op de pompsteen (volgens zijnen onmiddellijke sjef). Het resultaat kan je zich wel voorstellen, zijn broek nat tot aan zijn..... ze zal hem niet graag zien thuiskomen zijne sjef.
De afsluiter mocht er zeker wezen, natjes en droogjes zeer verzorgd door Mammy Confituur het werd gesmaakt door iedereen. Laat mij hierbij nog de droeve mededeling geven dat onze Godendrank volgens de berichten schaars zal worden op de biermarkt een zeer droef vooruitzicht!!!!!!!!!!!
En dan nog de historie van de wasspeld ik heb ze meegezeuld gans de dag maar wie is er mee naar huis? Krijgt zeker nog een vervolg.
Veel kijkgenot en tot volgende trip.
IKKE
Nabeschouwing II:
Alles is al gezegd en geschreven of toch bijna, onze grote voortrekker meer dan voldoende opgehemeld. Zelfs iets teveel denk ik want hij leeft reeds met zijn hoofd in de wolken. Of beter nog, hij loopt naast zijn schoenen. Met als resultaat dat hij zijn getten vergeet mee te nemen! Toch was het mooi hem zonder enige vorm van gêne door de modder te zien pletsen. Het spreekwoord: “Pad of geen pad rechtdoor is de weg van de rechtgeaarde stapper” in gedachte. Moge de wraak van ons Annie over hem nederdalen. Ik wil altijd helpen bij de uitvoering van het verdikt.
Nog een vaststelling: er zijn de laatste tijd verschillende stappers hun onschuld verloren. Zij denken dat het goed is om de PG een ganse dag met een wasspeld te laten rondlopen. Weet gij verworpenen der aarde dat hij wraak zal nemen! Maar ik moet toegeven, hij zag er goed mee, het stond hem.
Nog een vaststelling: Eric je weet wel, de kasteelheer of Den Ouden Pool om maar enkele van zijn eretitels te noemen is er van overtuigd dat de everzwijnen naar hem kwamen kijken, alsook de herten. Ik moet hem teleurstellen. De everzwijnen komen duidelijk voor de enige en echte van varkensbloed doortrokken stapper, hij die stapt zonder ijzer in zijn bloed, de ex bionische man! Voor niks en niemand anders, zij weten wat hij hun familieleden heeft aangedaan. Zij waren op wraak uit, niks meer of minder. De herten daarentegen zacht en lief, huppelenden door de bossen geleid door een stevige bok. Wel, de bok in kwestie had het inzicht zijn kudde uit te breiden met onze lieftallige dames. Nog een geluk dat onze leider bok, stevig weerwerk wou bieden en zijn dames enkel zou afgeven na een bloedig gevecht, tot het bittere einde. Dus Eric, vergeet het, je loopt er ook maar bij voor spek en bonen.
Gegroet medestappers, zorg dat je warm aangekleed buiten komt, want het gaat vriezen!
Herman
zondag 29 januari 2012
zondag 22 januari 2012
Aywaille - Amblève - Aywaille
Uitnodiging:
Nog twee keer slapen en 't is weer "stapdag". Hoe meer we "oosters" trekken hoe meer kans op droog weer, 't zou woensdag maar tijdens de namiddag regenachtig worden vanaf de kust richting binnenland.
Je kunt het al raden, naar de Provincie Luik, nu met 't spoor langs de Ourthe tot het kruisingsstation Rivage en zo langs de Amblève om in Aywaille af te stappen, altijd de moeite, avontuurlijk en mogelijkheden genoeg.In Aywaille staat er een tec-bus te wachten om ons eventueel een beetje mee te voeren in deze prachtige Amblève-vallei om zo over "berg en dal" terug te keren naar Aywaille.
Met mijn twee "leiders in spe" kiezen we er iets tof uit.
Dezelfde stafkaarten als verleden week (alle 4 deze van nr. 49)
Idem wat de treinuren betreft : met den dubbeldekker (vertrek St. Niklaas 06.29u) naar Brussel noord en om 08.06u met den I.C. tot Liége Gm. Aansluiting te Liége Gm om 09.18u met den I.C. richting Gouvy - Luxembourg. (stopt in Angleur, Poulseur, Rivage en dan Aywaille om 09.47u)
Opgelet, 't kan daar grillig vriezen 's nachts, zeker winterkledij aan, tot woensdagmorgen, Hilaire.
Relaas der feiten:
18 januari 2012
Alles zat weer mee woensdag, ’t weer dat weten we.. is altijd gunstig voor ons, ook het gezelschap was o.k. al heb ik niet te kiezen in dit geval. Het moesten gedreven en gemotiveerde stappers zijn om deze vrij moeilijke toch aangenaam te houden met onderweg de nodige fratsen en gezonde rivaliteit. Spijtig voor de afwezigen.. uit de verzorgingssector en de helpers- verbouwers.
Om en bij de twintig kilometers, om en bij de zeshonderd meters klimmen en evenveel meters dalen en dan nog vier en een half kilometer per uur halen om op tijd in de kroeg te zijn… Chapeau, zeker aan ons twee meisjes die dikwijls de groep op sleeptouw namen met een goede “cadans”.. ook zij hadden veel dorst naar Orval. Ho ja, ons Francine heeft ons onderweg “geëntertaind” met een slippertje waarbij ze een natte broek aan overhield.
Samengevat: Leuke dag, afwisselend parcours en fysiek top. Nog ons twee beeldjesschieters bedanken, dit maakt de zaak af.
Aywaille – Amblève – Aywaille.
Relaas van de tocht:
Treinen weer eens op tijd, vertrek om 09.50u uit het station van Aywaille direct de trappen op om via “Thier Bossut” naar de gehuchten Kin te klimmen en hogerop Stockeu. Door het “bois de Winhisté” zakkend naar de kleine woonkern Pavillonchamps. Nu 90° links langs het beekje “rau du Fourneau”, lichtjes bergop tot de picknick plaats aan het vijvertje..smakelijk. Met een lichtere rugzak terug op pad, de E25 over naar het “bois d’Aywaille”. Eén kilometer verder dan de Autostrade begonnen aan het mooiste deel van de dagtocht. In een diepe bedding van een beekje, langs weerszijden steile hellingen, ons in alle voorzichtigheid ons laten afzakken tot aan een grote bocht van de Amblève welke “Le Val du Promontoire” omarmt. Niet blijven dalen naar Nonceveux maar links afslaan om weer eens te klimmen naar “Hé de Goreu” met meermaals prachtige dieptezichten. DAARVOOR DOEN WE HET !! lui word je vanzelf. Verder tot we nogmaals de autosnelweg onderdoor moesten om langs de andere kant een gebied met veel wild in te duikelen met goed gevolg..een groep halfwassen wilde zwijnen kruisten ons pad, altijd leuk om zien. Een geslaagde afsluiter via de grote boerderij van Hénumont sterk dalend naar de Amblève tussen Remouchamps en Aywaille. Het voetgangersbruggetje over om zo het toeristisch gedeelte van het stadje binnen te komen, winter of zomer, ’t is daar altijd levendig.
Ik zou het voor geen geld willen missen, den Orval bedoel ik dan, zeker als hij zoals nu geflankeerd word met blokjes kaas en worst..man,man, man, Lekkerrrr!! Moe maar voldaan op onze warme trein huiswaarts, tot volgende week, Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.
Eindelijk tijd om iets neer te pennen.
Wederom waren de weergoden ons gunstig gezind. Overtrokken maar geen regen met 10 spoortrippers op stap dat moet je verdienen elke keer opnieuw. Het was een trip van en naar Aywaille, gans de dag over bevroren grond, bergje op bergje af en bijna geen vlak terrein dat moet je kunnen elke keer weer.
Hij(de GG) kan het elke keer voor elkaar krijgen om deze bende lichtjes belegen oudjes voort te drijven over ondeugdelijk, inferieur, bedonderd, verfoeilijk, hopeloos, belazerd en onheilspellend terrein en ze doen het nog graag ook!
Dan de afsluiter, en daar doen ze het echt allemaal heel graag voor, was zoals de gewoonte het wil overgoten met die godendrank en vaste versnaperingen(je weet wel hé). Maar nu komt het, de wasspelden(en dan spreken we nog niet over de stenen) die houten spelden, wie deed het en wie is er mee naar huis gegaan zonder het te weten ik weet het ook niet, maar iedereen was wel eens bedonderd door het stelletje onverlaten. Misschien horen we hier nog meer over de komende wandelingen.
Geniet van de foto's en tot volgende week.
IKKE
Nabeschouwing II:
Het is een gewoonte geworden, zoals vroeger naar de mis gaan en dan op café gaan kaarten. Tussendoor naarmate het gerstenat vloeide, de landelijke en de plaatselijke politiekers kelderen. Zeker wetende dat wij het allemaal beter zouden doen, als we maar tijd hadden. De zakkenvullers!
Het is dus vaste stek om op zondagmorgen ons blog bij te werken. Het is dan ook vaste stek om de leiders van de bende te schoffelen. Maar ze zijn zo braaf, alles netjes binnen de lijnen, kortom alles zoals het hoort en af. De beuzakken!
Ik sta hier dus met mijn kuren, niks om handen niks te doen. Ik kan beter op pensioen gaan, of naar de mis en dan naar … enz
De groeten en als ik er koppijn van krijg wee uw gebeente.
Herman, ikke dus niet!
Nog twee keer slapen en 't is weer "stapdag". Hoe meer we "oosters" trekken hoe meer kans op droog weer, 't zou woensdag maar tijdens de namiddag regenachtig worden vanaf de kust richting binnenland.
Je kunt het al raden, naar de Provincie Luik, nu met 't spoor langs de Ourthe tot het kruisingsstation Rivage en zo langs de Amblève om in Aywaille af te stappen, altijd de moeite, avontuurlijk en mogelijkheden genoeg.In Aywaille staat er een tec-bus te wachten om ons eventueel een beetje mee te voeren in deze prachtige Amblève-vallei om zo over "berg en dal" terug te keren naar Aywaille.
Met mijn twee "leiders in spe" kiezen we er iets tof uit.
Dezelfde stafkaarten als verleden week (alle 4 deze van nr. 49)
Idem wat de treinuren betreft : met den dubbeldekker (vertrek St. Niklaas 06.29u) naar Brussel noord en om 08.06u met den I.C. tot Liége Gm. Aansluiting te Liége Gm om 09.18u met den I.C. richting Gouvy - Luxembourg. (stopt in Angleur, Poulseur, Rivage en dan Aywaille om 09.47u)
Opgelet, 't kan daar grillig vriezen 's nachts, zeker winterkledij aan, tot woensdagmorgen, Hilaire.
Relaas der feiten:
18 januari 2012
Alles zat weer mee woensdag, ’t weer dat weten we.. is altijd gunstig voor ons, ook het gezelschap was o.k. al heb ik niet te kiezen in dit geval. Het moesten gedreven en gemotiveerde stappers zijn om deze vrij moeilijke toch aangenaam te houden met onderweg de nodige fratsen en gezonde rivaliteit. Spijtig voor de afwezigen.. uit de verzorgingssector en de helpers- verbouwers.
Om en bij de twintig kilometers, om en bij de zeshonderd meters klimmen en evenveel meters dalen en dan nog vier en een half kilometer per uur halen om op tijd in de kroeg te zijn… Chapeau, zeker aan ons twee meisjes die dikwijls de groep op sleeptouw namen met een goede “cadans”.. ook zij hadden veel dorst naar Orval. Ho ja, ons Francine heeft ons onderweg “geëntertaind” met een slippertje waarbij ze een natte broek aan overhield.
Samengevat: Leuke dag, afwisselend parcours en fysiek top. Nog ons twee beeldjesschieters bedanken, dit maakt de zaak af.
Aywaille – Amblève – Aywaille.
Relaas van de tocht:
Treinen weer eens op tijd, vertrek om 09.50u uit het station van Aywaille direct de trappen op om via “Thier Bossut” naar de gehuchten Kin te klimmen en hogerop Stockeu. Door het “bois de Winhisté” zakkend naar de kleine woonkern Pavillonchamps. Nu 90° links langs het beekje “rau du Fourneau”, lichtjes bergop tot de picknick plaats aan het vijvertje..smakelijk. Met een lichtere rugzak terug op pad, de E25 over naar het “bois d’Aywaille”. Eén kilometer verder dan de Autostrade begonnen aan het mooiste deel van de dagtocht. In een diepe bedding van een beekje, langs weerszijden steile hellingen, ons in alle voorzichtigheid ons laten afzakken tot aan een grote bocht van de Amblève welke “Le Val du Promontoire” omarmt. Niet blijven dalen naar Nonceveux maar links afslaan om weer eens te klimmen naar “Hé de Goreu” met meermaals prachtige dieptezichten. DAARVOOR DOEN WE HET !! lui word je vanzelf. Verder tot we nogmaals de autosnelweg onderdoor moesten om langs de andere kant een gebied met veel wild in te duikelen met goed gevolg..een groep halfwassen wilde zwijnen kruisten ons pad, altijd leuk om zien. Een geslaagde afsluiter via de grote boerderij van Hénumont sterk dalend naar de Amblève tussen Remouchamps en Aywaille. Het voetgangersbruggetje over om zo het toeristisch gedeelte van het stadje binnen te komen, winter of zomer, ’t is daar altijd levendig.
Ik zou het voor geen geld willen missen, den Orval bedoel ik dan, zeker als hij zoals nu geflankeerd word met blokjes kaas en worst..man,man, man, Lekkerrrr!! Moe maar voldaan op onze warme trein huiswaarts, tot volgende week, Hilaire
Nabeschouwing I:
Hoi vrienden wandelaars.
Eindelijk tijd om iets neer te pennen.
Wederom waren de weergoden ons gunstig gezind. Overtrokken maar geen regen met 10 spoortrippers op stap dat moet je verdienen elke keer opnieuw. Het was een trip van en naar Aywaille, gans de dag over bevroren grond, bergje op bergje af en bijna geen vlak terrein dat moet je kunnen elke keer weer.
Hij(de GG) kan het elke keer voor elkaar krijgen om deze bende lichtjes belegen oudjes voort te drijven over ondeugdelijk, inferieur, bedonderd, verfoeilijk, hopeloos, belazerd en onheilspellend terrein en ze doen het nog graag ook!
Dan de afsluiter, en daar doen ze het echt allemaal heel graag voor, was zoals de gewoonte het wil overgoten met die godendrank en vaste versnaperingen(je weet wel hé). Maar nu komt het, de wasspelden(en dan spreken we nog niet over de stenen) die houten spelden, wie deed het en wie is er mee naar huis gegaan zonder het te weten ik weet het ook niet, maar iedereen was wel eens bedonderd door het stelletje onverlaten. Misschien horen we hier nog meer over de komende wandelingen.
Geniet van de foto's en tot volgende week.
IKKE
Nabeschouwing II:
Het is een gewoonte geworden, zoals vroeger naar de mis gaan en dan op café gaan kaarten. Tussendoor naarmate het gerstenat vloeide, de landelijke en de plaatselijke politiekers kelderen. Zeker wetende dat wij het allemaal beter zouden doen, als we maar tijd hadden. De zakkenvullers!
Het is dus vaste stek om op zondagmorgen ons blog bij te werken. Het is dan ook vaste stek om de leiders van de bende te schoffelen. Maar ze zijn zo braaf, alles netjes binnen de lijnen, kortom alles zoals het hoort en af. De beuzakken!
Ik sta hier dus met mijn kuren, niks om handen niks te doen. Ik kan beter op pensioen gaan, of naar de mis en dan naar … enz
De groeten en als ik er koppijn van krijg wee uw gebeente.
Herman, ikke dus niet!
zaterdag 14 januari 2012
Comblain la tour/ Ourthe – Xhoris – My – Hamoir/ Ourthe
Uitnodiging:
Oproepingsbevel :
Heb je ze zien glunderen verleden woensdag, jaloers was ik .. wat zeg ik, pisnijdig ja omdat ik er niet bij was. Die maandag en dinsdag daarvoor, met gans ons familie ginds aan de Semois in de druilerige regen, toch maar op stap maar na een paar uur terug binnen ... kletsnat.
En dan krijg je woensdagavond hun foto's te zien..man,man,man..gelukkig is mijn "internet" draadloos anders had ik van misère mijn kabel opgegeten.
Komende woensdag terug met een grote groep .. nog geen ziekenbriefjes of andere uitvluchten ontvangen.
'k Zal mij schrap moeten zetten om de twee kleine G's niet te veel zeggenschap te geven, komen de laatste tijd goed over elkander, 'k zou er toch graag nog een jaartje willen bijdoen als GG.
Met de 4 stafkaarten nr. 49/ 1.2 - 3.4 - 5.6 -en 7.8 hebben we mogelijkheden zat.
Kunnen in 't zicht van de Ourthe blijven of de verbinding maken Ourthe / Amblève, beslissen doen we op de trein in overleg met de "kaderleden", gaan onszelf in tijd van besparingen geen opslag geven want dat komt achteraf toch uit.
Nu nog de treinuren: zoals bijna altijd, met den dubbeldekker (vertrek St-Niklaas om 06.29u) naar Brussel Nd en vervolgens met de I.C. komende van Oostende (vertrek Bru Nd 08.06u) tot Liège Gm en daar verder naar onze startplaats (deze week eens geen tec-bussen)
Tot woensdagmorgen, gans fit en gezond, 't zal geen "softje" zijn zoals verleden week. Hilaire
Relaas der feiten:
11 januari 2012
Vinden het al normaal op “woensdag stapdag”, niemand zijn zware winterkledij mee. Nu weer geen druppel nat, rond de 10° warm, af en toe een streepje zon en windstil. Geen “softje” vandaag, door de nattigheid en stormen van de laatste weken halen we op sommige terreinen geen 3km/u, bijgevolg moet er een tandje bij gestoken worden daar waar het kan, de motivatie was er.
Comblain la tour/ Ourthe – Xhoris – My – Hamoir/ Ourthe.
Relaas van de tocht: Comblain la Tour iets vóór tienen, van het toeristisch L- treintje dat de Ourthe- bedding stroomopwaarts volgt van Luik tot Melreux-Hotton. Op stap tussen de fel gewassen rivier en de spoorlijn, onder “rocher de la Vierge” door om een eindje verder te beginnen klimmen aan de modderige “slink” langs “rau de la Hé d’Ourthe” in het “bois de Bléron”, fel gemarteld door de laatste stormen. Ons niet laten afschrikken maar onder en over de gevallen bomen ons een weg gebaand naar “Tilleur des Lognards” en “Chap. St-Barbe” met uitzicht op het mooie dorp Xhoris. Al wandelend door het dorp om terug hoogte te nemen naar ons volgend doel, het uitgestrekt “bois de Xhoris”. We bevinden ons nu meer dan 200m boven de Ourthe- vallei, stappen langs de witgekalkte “Kapel Saint Hubert” om bij zalig mooi weer ons “bokes” binnen te smullen. Op verse krachten, nu afzakkend naar “Croix Pirlot” om een oude trambedding op te zoeken en deze, in de beekbedding van “Rau de la Velle” en vervolgens “rau du moulin de St Roch”, drie kilometers te volgen om uit te komen via “Chateau et ferme de Férot” in het gehucht Malaccord (Ferriéres). Vanaf nu de veel bredere beek “La Lembrée” langs, tussen waterloop en bos “Res. For. du bois de Lembrée” om aan het eind daarvan kennis te maken met een Brechtenaar welke de “Ferme de Lembrée” ombouwt tot vakantieverblijf. Uit de beekvallei, opgeklauterd naar “Thier de Lembrée” om zo ons volgend dorp binnen te stappen, het bekende dorp My met zijn “Anc. Chateau Ange Wibin-Gillard” (nu een heel groot veebedrijf). Al onze krachten nog eens aangesproken om voor de laatste maal hoogte te nemen, door veld en weiland richting Filot om daar mooie vergezichten te zien. Het dorp Filot niet binnen maar ons 200m laten zakken naar “ons aller Ourthe” in het toeristisch dorp Hamoir. Weer eens goede “timing”, ons onderstel proper gemaakt, voorzichtigheid geboden om niet meegesleurd door de stroming.
Een afsluiter zoals we ons onderweg hadden ingebeeld, een kenner van een “Waard” welke gedienstig “den Orval” serveerde zoals gevraagd “frais ou temperé” en gul met stevige hapjes kaas en salami..man, man, man..lekkerrrr. Door onze enige prentjesmaker Etienne in zijn “bakje” gedrukt zodat we het aan de nu kwijlende thuisblijvers kunnen tonen.
Tot volgende mooie “lentedag”, woensdag dus, Hilaire
Nabeschouwing:
Een stapdag is pas een echte stapdag als je kan ploeteren en klauteren. Je bij valavond de vuile vette getten kan uitrekken en vaststelt dat ze zelfstandig kunnen blijven staan, je bottines geen kleur meer hebben en zelfs in een zwaar stromende Ourthe de kleigrond geen kik geeft. Als je moe aan tafel schuifelt en langzaam samen met het eerste glas, hetwelke langzaam maar gestaag leegvloeit, je vege lijf terug op aarde nederdaalt. Als je zintuigen gesmeerd door water en enige niet nader te omschrijven bijvoegsels terug wakker worden. Als je op de trein huiswaarts even in de armen van Morpheus kan toeven en je weet dat al je gewrichten op donderdag om olie en rust schreeuwen.
Morpheus (De vormgevende) is één van de Griekse goden van de dromen. Zijn vader Hypnos is de god van de slaap. Morpheus kon de vorm aannemen van elk mens en verscheen in je dromen als je geliefde. Zijn broers waren Icelus, Phobetor en Phantasos. Waar zijn broers respectievelijk realistische, angstige en fantastische dromen gaven, zorgde Morpheus speciaal voor de dromen van helden en koningen. Daarom wordt Morpheus vaak, zijn broers negerend, 'de Griekse God van de Droom genoemd'. Morpheus woonde in een donkere grot, versierd met papavers.
Dan, ja dan weet je dat je een spoortripper bent.
Oproepingsbevel :
Heb je ze zien glunderen verleden woensdag, jaloers was ik .. wat zeg ik, pisnijdig ja omdat ik er niet bij was. Die maandag en dinsdag daarvoor, met gans ons familie ginds aan de Semois in de druilerige regen, toch maar op stap maar na een paar uur terug binnen ... kletsnat.
En dan krijg je woensdagavond hun foto's te zien..man,man,man..gelukkig is mijn "internet" draadloos anders had ik van misère mijn kabel opgegeten.
Komende woensdag terug met een grote groep .. nog geen ziekenbriefjes of andere uitvluchten ontvangen.
'k Zal mij schrap moeten zetten om de twee kleine G's niet te veel zeggenschap te geven, komen de laatste tijd goed over elkander, 'k zou er toch graag nog een jaartje willen bijdoen als GG.
Met de 4 stafkaarten nr. 49/ 1.2 - 3.4 - 5.6 -en 7.8 hebben we mogelijkheden zat.
Kunnen in 't zicht van de Ourthe blijven of de verbinding maken Ourthe / Amblève, beslissen doen we op de trein in overleg met de "kaderleden", gaan onszelf in tijd van besparingen geen opslag geven want dat komt achteraf toch uit.
Nu nog de treinuren: zoals bijna altijd, met den dubbeldekker (vertrek St-Niklaas om 06.29u) naar Brussel Nd en vervolgens met de I.C. komende van Oostende (vertrek Bru Nd 08.06u) tot Liège Gm en daar verder naar onze startplaats (deze week eens geen tec-bussen)
Tot woensdagmorgen, gans fit en gezond, 't zal geen "softje" zijn zoals verleden week. Hilaire
Relaas der feiten:
11 januari 2012
Vinden het al normaal op “woensdag stapdag”, niemand zijn zware winterkledij mee. Nu weer geen druppel nat, rond de 10° warm, af en toe een streepje zon en windstil. Geen “softje” vandaag, door de nattigheid en stormen van de laatste weken halen we op sommige terreinen geen 3km/u, bijgevolg moet er een tandje bij gestoken worden daar waar het kan, de motivatie was er.
Comblain la tour/ Ourthe – Xhoris – My – Hamoir/ Ourthe.
Relaas van de tocht: Comblain la Tour iets vóór tienen, van het toeristisch L- treintje dat de Ourthe- bedding stroomopwaarts volgt van Luik tot Melreux-Hotton. Op stap tussen de fel gewassen rivier en de spoorlijn, onder “rocher de la Vierge” door om een eindje verder te beginnen klimmen aan de modderige “slink” langs “rau de la Hé d’Ourthe” in het “bois de Bléron”, fel gemarteld door de laatste stormen. Ons niet laten afschrikken maar onder en over de gevallen bomen ons een weg gebaand naar “Tilleur des Lognards” en “Chap. St-Barbe” met uitzicht op het mooie dorp Xhoris. Al wandelend door het dorp om terug hoogte te nemen naar ons volgend doel, het uitgestrekt “bois de Xhoris”. We bevinden ons nu meer dan 200m boven de Ourthe- vallei, stappen langs de witgekalkte “Kapel Saint Hubert” om bij zalig mooi weer ons “bokes” binnen te smullen. Op verse krachten, nu afzakkend naar “Croix Pirlot” om een oude trambedding op te zoeken en deze, in de beekbedding van “Rau de la Velle” en vervolgens “rau du moulin de St Roch”, drie kilometers te volgen om uit te komen via “Chateau et ferme de Férot” in het gehucht Malaccord (Ferriéres). Vanaf nu de veel bredere beek “La Lembrée” langs, tussen waterloop en bos “Res. For. du bois de Lembrée” om aan het eind daarvan kennis te maken met een Brechtenaar welke de “Ferme de Lembrée” ombouwt tot vakantieverblijf. Uit de beekvallei, opgeklauterd naar “Thier de Lembrée” om zo ons volgend dorp binnen te stappen, het bekende dorp My met zijn “Anc. Chateau Ange Wibin-Gillard” (nu een heel groot veebedrijf). Al onze krachten nog eens aangesproken om voor de laatste maal hoogte te nemen, door veld en weiland richting Filot om daar mooie vergezichten te zien. Het dorp Filot niet binnen maar ons 200m laten zakken naar “ons aller Ourthe” in het toeristisch dorp Hamoir. Weer eens goede “timing”, ons onderstel proper gemaakt, voorzichtigheid geboden om niet meegesleurd door de stroming.
Een afsluiter zoals we ons onderweg hadden ingebeeld, een kenner van een “Waard” welke gedienstig “den Orval” serveerde zoals gevraagd “frais ou temperé” en gul met stevige hapjes kaas en salami..man, man, man..lekkerrrr. Door onze enige prentjesmaker Etienne in zijn “bakje” gedrukt zodat we het aan de nu kwijlende thuisblijvers kunnen tonen.
Tot volgende mooie “lentedag”, woensdag dus, Hilaire
Nabeschouwing:
Een stapdag is pas een echte stapdag als je kan ploeteren en klauteren. Je bij valavond de vuile vette getten kan uitrekken en vaststelt dat ze zelfstandig kunnen blijven staan, je bottines geen kleur meer hebben en zelfs in een zwaar stromende Ourthe de kleigrond geen kik geeft. Als je moe aan tafel schuifelt en langzaam samen met het eerste glas, hetwelke langzaam maar gestaag leegvloeit, je vege lijf terug op aarde nederdaalt. Als je zintuigen gesmeerd door water en enige niet nader te omschrijven bijvoegsels terug wakker worden. Als je op de trein huiswaarts even in de armen van Morpheus kan toeven en je weet dat al je gewrichten op donderdag om olie en rust schreeuwen.
Morpheus (De vormgevende) is één van de Griekse goden van de dromen. Zijn vader Hypnos is de god van de slaap. Morpheus kon de vorm aannemen van elk mens en verscheen in je dromen als je geliefde. Zijn broers waren Icelus, Phobetor en Phantasos. Waar zijn broers respectievelijk realistische, angstige en fantastische dromen gaven, zorgde Morpheus speciaal voor de dromen van helden en koningen. Daarom wordt Morpheus vaak, zijn broers negerend, 'de Griekse God van de Droom genoemd'. Morpheus woonde in een donkere grot, versierd met papavers.
Dan, ja dan weet je dat je een spoortripper bent.
zondag 8 januari 2012
Jemelle - Rochefort - Wavrielle - Forrieres - Jemelle
Uitnodiging:
HOI VRIENDEN WANDELAARS.
Vooreerst wens ik jullie allen een voorspoedig en vooral gezond 2012 toe met nog veel wandelplezier.
Omdat onze grote lei(ij)der er nu niet kan bij zijn zie ik en de voormalige 3de ons genoodzaakt het roer in handen te nemen. Wij hadden gedacht om naar Jemelle te gaan waar aansluitend op de trip zouden kunnen blijven eten aldaar in het stationsbuffet voor degenen die er zin in hebben. Het parkours van de trip zullen we op de trein wel bespreken en goedkeuren door de bende.
De treinen zijn zoals gewoonlijk 6u29 te St.-Niklaas en in Brussel de Vauban van 7u42 naar Jemelle. Wie durft het aan om onder leiding van de V3 te gaan stappen (ik moet er in alle eerlijkheid bij vermelden dat ik hem te volle zal steunen in deze moeilijke opdracht, ben geen deugniet zulle).
Laat eens iets weten AUB.
Grtjs
William en mag ik wel stellen "Herman" (de tijdelijke GG)
Relaas der feiten:
04 januari 2012
Hoi vrienden wandelaars.
Vandaag de 1ste trip van het jaar en dat zonder de GG en andere afwezigen (begrafenis=begrijpelijk, babysit en gebroken tanden).
Met de treinen is alles vlot verlopen, alles redelijk op uur zoals het zou moeten zijn maar het valt niet veel voor.
Onder deskundige leiding van de V3 (als GG voor 1 dag) en met de hulp van mijzelf de PG begon ons tripje te Jemelle. Van daaruit trokken we Westwaarts voorbij het kruis St.-Jean op de voormalige grenslijn van Luik en Luxemburg zo naar Rochefort. Vandaar door Tier des Falises en Bois de Noulaite naar het natuurreservaat Fond St.-Martin man, man, man hadden we daar mooie panorama's iedereen vol bewondering over het natuurschoon. Verder gestapt via Champo Spoloux en Hadouchamp naar Wavreille en zo langs veldwegen naar Forrieres.
Allemaal waren ze het volmondig over eens het was een prachtige wandeling vooral met de zeer geslaagde afsluiter te Jemelle.
Lamsbrochette overgoten met Orval gesmaakt door bijna iedereen.
Allen moe, voldaan van het natje en het droogje suf op de trein (zie foto's).
Het moet wel gezegd zijn toch missen we de echte GG, die is onvervangbaar, volgende week zal hij er wel terug bij zijn om onder kundige leiding de Ardennen te verkennen.
De V3 heeft er volgens mijn oordeel zijn taak als tijdelijke GG goed volbracht en hij verdient enkele procenten bij op zijn score, laat ons zeggen 3% na een verlies van 45% is dat toch al iets gewonnen.
Geniet van de foto's en tot volgende trip misschien met een etentje achteraf met de ECHTE GG en de dames.
WILLIAM
Nabeschouwing:
Eerste stapdag van het jaar 2012 en onze grote voortrekker kon niet mee, gevangen door de lokroep van familie en vrienden. Het weze hem vergeven.
Wat vinden jullie van onze PG, is hij niet goed bezig? Het verslag was al geschreven op de trein huiswaarts! Snelle gast, toch?
Het vertrouwen in deze vervangers van onze grote voortrekker was van bij de start zeer laag om niet te zeggen onbestaande. Een ontelbaar aantal afzeggingen, niet te geloven wat sommigen zichzelf hebben aangedaan om niet mee te moeten. Er was er zelfs eentje (Danny) om zijn naam niet te noemen had zelfs zijn kompas van de zolder gehaald om er ons voortdurend attent op te maken dat het Noorden lag waar het moest liggen. Er is mij verteld dat sommigen zelfs een cursus overleven in de woestijn zijn gaan volgen voor ze met ons op pad gingen. De grote leider zal wel weten waarom ze in de woestijn willen overleven.
Iets anders nu. Heb je hem zien groeien. Bij het vertrek alles in kannen en kruiken, zoals voor een echte grote leider betaamt. Enige minpunt was dat hij mij in het oog moest houden wilde hij zijn trein huiswaarts halen. Met zijn alziend en toeziend oog was hij voortdurend bij de pinken om mijn gepruts in het vizier te houden, altijd klaar om bij te sturen. Vooral als de koplopers al enige tientallen meters voorbij de volgende afslag waren, zodat hij ze met een brede glimlach kon terug roepen. Deugniet word je geboren, niks aan te doen!
Ik kan er niet buiten, ik moet hem loven en prijzen, ophemelen tot in de wolken. Ik begin te zweten, tranen in mijn ogen, mijn handen trillen maar het moet. Goed gedaan William!
Vergeet echter niet: wie hoog klimt kan laag vallen. Ik zal beneden op u staan wachten en toezien dat de put die uw inpakt veroorzaakt degelijk gevuld zal worden
Gegroet blijde medestappers, en tot de volgende stapdag.
Herman
HOI VRIENDEN WANDELAARS.
Vooreerst wens ik jullie allen een voorspoedig en vooral gezond 2012 toe met nog veel wandelplezier.
Omdat onze grote lei(ij)der er nu niet kan bij zijn zie ik en de voormalige 3de ons genoodzaakt het roer in handen te nemen. Wij hadden gedacht om naar Jemelle te gaan waar aansluitend op de trip zouden kunnen blijven eten aldaar in het stationsbuffet voor degenen die er zin in hebben. Het parkours van de trip zullen we op de trein wel bespreken en goedkeuren door de bende.
De treinen zijn zoals gewoonlijk 6u29 te St.-Niklaas en in Brussel de Vauban van 7u42 naar Jemelle. Wie durft het aan om onder leiding van de V3 te gaan stappen (ik moet er in alle eerlijkheid bij vermelden dat ik hem te volle zal steunen in deze moeilijke opdracht, ben geen deugniet zulle).
Laat eens iets weten AUB.
Grtjs
William en mag ik wel stellen "Herman" (de tijdelijke GG)
Relaas der feiten:
04 januari 2012
Hoi vrienden wandelaars.
Vandaag de 1ste trip van het jaar en dat zonder de GG en andere afwezigen (begrafenis=begrijpelijk, babysit en gebroken tanden).
Met de treinen is alles vlot verlopen, alles redelijk op uur zoals het zou moeten zijn maar het valt niet veel voor.
Onder deskundige leiding van de V3 (als GG voor 1 dag) en met de hulp van mijzelf de PG begon ons tripje te Jemelle. Van daaruit trokken we Westwaarts voorbij het kruis St.-Jean op de voormalige grenslijn van Luik en Luxemburg zo naar Rochefort. Vandaar door Tier des Falises en Bois de Noulaite naar het natuurreservaat Fond St.-Martin man, man, man hadden we daar mooie panorama's iedereen vol bewondering over het natuurschoon. Verder gestapt via Champo Spoloux en Hadouchamp naar Wavreille en zo langs veldwegen naar Forrieres.
Allemaal waren ze het volmondig over eens het was een prachtige wandeling vooral met de zeer geslaagde afsluiter te Jemelle.
Lamsbrochette overgoten met Orval gesmaakt door bijna iedereen.
Allen moe, voldaan van het natje en het droogje suf op de trein (zie foto's).
Het moet wel gezegd zijn toch missen we de echte GG, die is onvervangbaar, volgende week zal hij er wel terug bij zijn om onder kundige leiding de Ardennen te verkennen.
De V3 heeft er volgens mijn oordeel zijn taak als tijdelijke GG goed volbracht en hij verdient enkele procenten bij op zijn score, laat ons zeggen 3% na een verlies van 45% is dat toch al iets gewonnen.
Geniet van de foto's en tot volgende trip misschien met een etentje achteraf met de ECHTE GG en de dames.
WILLIAM
Nabeschouwing:
Eerste stapdag van het jaar 2012 en onze grote voortrekker kon niet mee, gevangen door de lokroep van familie en vrienden. Het weze hem vergeven.
Wat vinden jullie van onze PG, is hij niet goed bezig? Het verslag was al geschreven op de trein huiswaarts! Snelle gast, toch?
Het vertrouwen in deze vervangers van onze grote voortrekker was van bij de start zeer laag om niet te zeggen onbestaande. Een ontelbaar aantal afzeggingen, niet te geloven wat sommigen zichzelf hebben aangedaan om niet mee te moeten. Er was er zelfs eentje (Danny) om zijn naam niet te noemen had zelfs zijn kompas van de zolder gehaald om er ons voortdurend attent op te maken dat het Noorden lag waar het moest liggen. Er is mij verteld dat sommigen zelfs een cursus overleven in de woestijn zijn gaan volgen voor ze met ons op pad gingen. De grote leider zal wel weten waarom ze in de woestijn willen overleven.
Iets anders nu. Heb je hem zien groeien. Bij het vertrek alles in kannen en kruiken, zoals voor een echte grote leider betaamt. Enige minpunt was dat hij mij in het oog moest houden wilde hij zijn trein huiswaarts halen. Met zijn alziend en toeziend oog was hij voortdurend bij de pinken om mijn gepruts in het vizier te houden, altijd klaar om bij te sturen. Vooral als de koplopers al enige tientallen meters voorbij de volgende afslag waren, zodat hij ze met een brede glimlach kon terug roepen. Deugniet word je geboren, niks aan te doen!
Ik kan er niet buiten, ik moet hem loven en prijzen, ophemelen tot in de wolken. Ik begin te zweten, tranen in mijn ogen, mijn handen trillen maar het moet. Goed gedaan William!
Vergeet echter niet: wie hoog klimt kan laag vallen. Ik zal beneden op u staan wachten en toezien dat de put die uw inpakt veroorzaakt degelijk gevuld zal worden
Gegroet blijde medestappers, en tot de volgende stapdag.
Herman
Abonneren op:
Posts (Atom)