Uitnodiging:
Uitstap naar het Heuvelland met ondermeer de Kemmelberg en de dorpen Kemmel en Loker. Hetgeen we over een maand of twee niet kunnen doen hebben wegens omstandigheden: trein met vertraging aangekomen te Ieper en belbus was foetsie. Woensdag gaan we het nog eens proberen hopelijk met meer geluk. Onze William gaat er een leuke en gepaste route uitzoeken met vertrek en aankomst in Kemmel dorp.
Wat de treinuren betreft, met de L-trein vanuit Belsele vertrek om 07.08u, Sinaai om 07.11u naar Lokeren waar we overstappen op de I.C. trein naar Kortrijk met vertrek te St Niklaas om 07.26u en Lokeren om 07.36u. In Kortrijk hebben we tijd om een koffietje te gaan slurpen en vervolgens de trein te nemen naar Ieper waar om 09.30u de belbus vertrekt naar onze startplaats Kemmel.
Laat het hem morgen uitregenen zodat het woensdag overwegend droog zal zijn, Hilaire
Relaas der feiten:
26 januari 2011
Aan ons ligt het niet, wij doen er alles aan ik ga er niet over zagen, een halfuur vertraging met de belbus van “De Lijn” als we een ganse dag tijd hebben, we kunnen enkel vaststellen dat dit ons (nog) niet met de Tec-bus is voorgevallen. Stonden daar wel in de winterse kou wortel te schieten.
Weer met negen stappers.. die moet je verdienen…dol en uitgelaten als we waren om eens iets anders te kunnen doen, in het “Heuvelland” ten zuiden van Ieper een dagtrip uitgestippeld door onze William, “de” kenner van alles wat met de WO I te maken heeft. Joepie…toch iemand zonder “getten”, ons Anita, de madam van onze Karel, op het einde van de dag besmeurt van aan haar voeten tot haar kruis.
Heuvelland (Kemmel – Dranouter – Loker – Kemmel)
Boven op de Kemmelberg. Prachtig glooiend landschap. Enkele sfeerbeelden van “Flanders Fields” met in ’t midden Loker kerk.
Relaas van de tocht: De belbus van “de lijn” ons een halfuurtje later dan voorzien afgezet op den dries van Kemmel. Rond de kerk gegaan, wij even het zuiden kwijt en naar ’t noorden aan ’t stappen, mis dus want wij moesten naar de Kemmelberg. Vlug alles op orde gezet, over de dorpsplaats naar domein de Warande, midden in ’t park een kasteel uit 1925 ter vervanging van het tijdens WO I vernielde, fungeert nu als administratief centrum van Heuvelland. Steeds meer hogerop, voorbij jeugdcentrum “de Lork” en het hoge ranke beeld van (V)enus Hill, door een speelbos naar het hoogste punt van de Kemmelberg (156m) met zijn uitkijktoren. Deze “Belvèdére” bestond al vóór WO I, ook hij werd verwoest en herrees in 1924. Een beetje verder, met zijn allen vóór de 16m hoge zuil als herdenking aan de Franse soldaten die sneuvelden tijdens de slag bij Kemmel WO I. Deze zuil symboliseert de overwinning: een Engel met opengesperde vleugels en een lauwerkrans in elke hand… (in de volksmond wordt dit beeld wel eens “Miss Cavell” genoemd, een Engelse verpleegster die de Geallieerde soldaten verzorgde en in oktober 1915 door de Duitsers werd gefusilleerd). Aan de voet van de heuvel richting Provinciedomein Kemmelberg, langs het massagraf met meer dan vijfduizend Franse militairen die sneuvelden bij de slag van Kemmel in april 1918. Wij door een gedeelte van het Provinciedomein dat 100ha groot is en zich uitstrekt tot de Monteberg. Daar was het modderploeteren in “Flanders Fields”, langs het “witput wegeltje” en de Linkebeek richting het dorp Dranouter. (We hadden niet veel verbeelding nodig om te beseffen hoe het er in de “Grote Oorlog” aan toe moet zijn gegaan). Door het muziekdorp Dranouter, een bankje gevonden om te eten.
Terug op pad, schuivend door modderpaden, langs een zaadboomgaard en het bos “Eeuwenhout” naar domein “Behaegel” en de Franse grens (waarschuwing op de GSM’s). Nu noordwaarts omhoog naar de “Baneberg” en “Rodeberg” via smalle vette wegeltjes met veel glibberige trapjes als daar zijn “St Jans Kapelle wegelken” en voetwegel “Hulsstraet” tot aan de “Baneberg”, de Lijstermolen en de zetellift van 1800m lang gespannen over de vallei van de Baneberg tot de Vidaigneberg. De imposante kerk van Loker altijd in ons gezichtsveld, nu in versneld tempo met meer asfaltwegen langs de Hellebeek naar de “Scherpenberg” met zijn prachtig glooiend landschap en zijn oude Engelse bunkers (ingegraven in de heuvel en nu dienstdoende als onderkomen voor de vleermuizen). Door de laagte van de Kemmelbeek naar het molshoopje “Lettenberg” en zo naar ons eindpunt, de dorpsplaats van Kemmel.
Na de vermoeiende tocht, mede door de natte toestand van het traject, onze dorst gelest op den dries van Kemmel, weliswaar zonder Orval… (geen enkel trappistenbier te verkrijgen, dit in een Vlaamse herberg…een schande voor een café welke “de Nieuwe Wandelaar” noemt). Na grondig kiezen toch elk zijn goesting gevonden om daarna tevreden huiswaarts te keren, hebben dan toch nog de tijd vrijgemaakt om een Orval te snoepen in het buffet van Kortrijk…eind goed al goed, Hilaire
Nabeschouwing:
Het zat er aan te komen, onze tweede in bevel was al een tijdje onze oude en licht dementerende leider aan het opvrijen, om toch maar eens in de spots te mogen staan. Nu dan deze man is nog jong van lichaam en helder van geest.
Ik heb deze dag dan ook bijzonder genoten van al zijn stommiteiten.
Het begon al voor we aan het stappen waren, onze belbus (besteld en geregeld door onze oudere) was er niet, kwam niet, net zo min als onze nieuwe leider zijn reactie op dit feit! Geronk op de achtergrond!
Na 30' wachten, wij weg, tot ieders blijdschap, de oudere zijn gebrom bleef in het busje nazinderen. Uit de bus, kaart bovenhalen, rondkijken en rondstappen, misstappen dus. Hij putte zich uit in excuses en verontschuldigingen. Bah, bah, geronk iets luider. Je kan het zien als een lancering, tweemaal rond de dries en weg. Gniffel, gniffel.
Het zou mij te ver drijven om al zijn stommiteiten te beschrijven, ge moet maar meegaan, dan kunt ge ook nog eens (tranen) lachen. Maar we waren wel niet ver weg van muiterij onder de troepen. Gelukkig heb ik de gemoederen kunnen bedaren, ander stond hij nu in modder als een nieuw slachtoffer op het slagveld!
Niet getreurd vrienden, onze oude leider zal het deze week weer goedmaken!
Gegroet en hou jullie warm.
zondag 30 januari 2011
zaterdag 22 januari 2011
Bertrix – La Cornette – Les Hayons – Semois – Bouillon
Uitnodiging:
Woensdag koud, tegen het vriespunt, open weer met af en toe de zon...ideaal om te gaan stappen, deze keer diep in d'Ardennen. 't Zou enkel maar neerslag zijn in het Noorden en Oosten (kans op sneeuw) wij sporen naar het Zuiden met droog weer.
Starten in Bouillon aan de Semois en eindigen in Bertrix aan het station. Met volle moed en overgave, maakt dat jullie fit zijn daar er redelijk moet geklommen en gedaald worden.
Vanuit de Semoisvallei te Bouillon naar "Chap. N.D. de Walcourt (Buhan)" = klimmen. Vandaar naar "Moulin Hideux" = dalen. Vervolgens naar het gehucht Les Hayons = klimmen. Verder terug naar de Semois en het gehucht La Cornette = dalen. Daarna nog een paar keer minder hoog maar toch tot het einde te Bertrix = op en neer.
Stafkaarten : 64 / 5.6 en 64 / 7.8 alsook 67 / 1.2 en 67 / 3.4
Treinuren: met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel Noord - aansluiting met den E.C. Vauban te Brussel Noord (vertrek om 07.42u) naar Libramont om vervolgens de tec-bus lijn 8 te nemen naar Bouillon.
't Kan niet rap genoeg woensdag zijn, tot dan, Hilaire
Relaas der feiten:
19 januari 2011
Natuurminnende mensen zoals wij hebben geen kans- of belspelletjes nodig, wel een gezonde geest in een gezond lichaam en iedere week één woensdag. Wij met ons negenen bij de weinigen die diep in de Ardennen hebben genoten van de gezonde lucht, prachtige natuur en een afwisselend parcours. Weer een trip om mee naar buiten te komen, spijtig van de thuisblijvers. Onze Michel eerst ‘down’ bij de afwezigheid van zijn vriend jacky, daarna toch vrolijk omdat onze Frans zijn plaats innam.
Met dank aan ons Waalse spoorvrienden, hebben te Libramont de aansluitingstrein naar Bertrix 20 minuten laten wachten, daarom konden we ons vooraf uitgestippeld traject, weliswaar in tegenovergestelde richting, uitvoeren.
Bertrix – La Cornette – Les Hayons – Semois – Bouillon.
Relaas van de tocht: Vertrokken met een soepele tred, door het stadje Bertrix naar de open golvende weilanden met daar midden in een stenen stalling waar het vee vroeger hun winterverblijf hadden (de zoldering volgestapeld met hooi). Zakkend naar de eerste bossen en het overlopende beekje “La Bonne Fontaine”. Rechtdoor rechtaan langs de overwegend naaldbossen van “Le Combri” en “Le Cornichai”. Daar de eerste zonneschijn van de dag opgevangen tussen de grote sparren en dennen welke mooie beelden gaven, geschoten door onze Dany en William… die mannen hebben ook alles gezien, waarvoor dank. Met de gedachte dat we goed bezig waren, nu op een “plateau” gekomen met weeral veel weiland en een grote strook akkerland “Haut d’Atisse”. Zakkend naar de kolkende grote beek “Rau des Aleines” om een zitplaats te zoeken aan de stenen brug in het gehucht La Cornette.
Met veel honger en smaak onze boterhammen naar binnen geschoven. Intussen waren er al meer blauwe plekken aan de hemel, windstil en rond de 5° fris. Vertrokken voor het moeilijkste deel van de dag met de ondervinding ‘moeilijk is meestal schoner’. Ongeveer twee kilometer het fel gewassen riviertje gevolgd tot de Semois. Via “Roche à Colas” en “champs Chenêts” naar de volgende rotspartij “Le Saut des Sorciéres”. Alle negen in ons nopjes en bijna kinderlijk blij dat we er weer bijwaren…”DAARVOOR DOEN WE HET !!” lui wordt je vanzelf..Nog even de “point de vue” van “Mont de Zatrou” langs, hoog boven de Semois. Terug wat asfalt om goed op te schuiven, door het dorpje Les Hayons, aan de kapel links om wat verder de diepte in te duikelen naar “Moulin Rideux” aan de gelijknamige “Rau de Moulin Rideux”. Daar nog eens krachten naar binnen gegoten vooraleer aan de laatste klim te beginnen, wel eentje dat kan tellen. Start, ieder op eigen tempo en kracht naar boven om aan de schilderachtige “chap.N.D. de Walcourt”, hoog boven Bouillon, weer te verzamelen. Moe maar voldaan naar het stadje aan de semois om onder het “Ancien Chateau Fort” van Godfried de Kruisvaarder te eindigen.
Daar toch maar gauw onze mond gestreeld met een eerste Orval..het moet gezegd, zonder onze Frans en Michel (zijn hand in hand gaan wandelen in ’t stad) Vervolgens de tec-bus lijn 8 naar Libramont om daar definitief onze dorst te lessen. In Libramont, worden we altijd met volle goesting en nu uit volle ronde borst ontvangen. Vlug een plaats vrijmaken om wij met ons achten samen te kunnen genieten. De altijd 6 maand oude geschonken Orval was weer om er gans je neus in te steken.. bij zulke momenten is “Hij” in zijn element met zijn “verborgen camera”, ‘k heb ons Annie al ingelicht dat de foto’s gemanipuleerd zijn.
Een uur later dan gewoonlijk thuis, enkel onze Frans was vroeger huiswaarts naar zijn schaapjes, nochtans, zijne ram ziet hem niet graag komen, of is hij jaloers op die ram. Onze Jacky moet zich vooralsnog geen zorgen maken, zijne Michel bleef met ons plakken i.p.v. samen met Frans af te reizen.
Met veel plezier en voldoening naar Vlaanderen terug, gezellig samen in een luxe- trein, eerst naar Brussel.
Geniet van de vele mooie foto’s en de nabeschouwingen van onze Herman.
Hilaire
Nabeschouwing:
Hallo, hallo er zit verandering in het weer. Als je de natuur volgt kan je zien dat ze de lente beginnen te ruiken. Hier en daar breekt de grond al open, je ziet het als je ogen in je kopke hebt. Kriebels komen al boven. Vorige week in de bistro hebben we het kunnen vaststellen de lokroep van het jonge volk. Spijtig dat we net buiten de leeftijdsgrens vallen. Niet getreurd compadres, onze ogen zijn in orde (nmbs keurmerk). Laat ons genieten van op afstand, het is beter voor het hart!
Daarom blijf stappen en het houdt ons hart en onze ledematen in form, en als de temperatuur stijgt, komen zelfs onze botten ook tot leven.
Gegroet, en blijf hopen de zon zij komt!
Woensdag koud, tegen het vriespunt, open weer met af en toe de zon...ideaal om te gaan stappen, deze keer diep in d'Ardennen. 't Zou enkel maar neerslag zijn in het Noorden en Oosten (kans op sneeuw) wij sporen naar het Zuiden met droog weer.
Starten in Bouillon aan de Semois en eindigen in Bertrix aan het station. Met volle moed en overgave, maakt dat jullie fit zijn daar er redelijk moet geklommen en gedaald worden.
Vanuit de Semoisvallei te Bouillon naar "Chap. N.D. de Walcourt (Buhan)" = klimmen. Vandaar naar "Moulin Hideux" = dalen. Vervolgens naar het gehucht Les Hayons = klimmen. Verder terug naar de Semois en het gehucht La Cornette = dalen. Daarna nog een paar keer minder hoog maar toch tot het einde te Bertrix = op en neer.
Stafkaarten : 64 / 5.6 en 64 / 7.8 alsook 67 / 1.2 en 67 / 3.4
Treinuren: met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel Noord - aansluiting met den E.C. Vauban te Brussel Noord (vertrek om 07.42u) naar Libramont om vervolgens de tec-bus lijn 8 te nemen naar Bouillon.
't Kan niet rap genoeg woensdag zijn, tot dan, Hilaire
Relaas der feiten:
19 januari 2011
Natuurminnende mensen zoals wij hebben geen kans- of belspelletjes nodig, wel een gezonde geest in een gezond lichaam en iedere week één woensdag. Wij met ons negenen bij de weinigen die diep in de Ardennen hebben genoten van de gezonde lucht, prachtige natuur en een afwisselend parcours. Weer een trip om mee naar buiten te komen, spijtig van de thuisblijvers. Onze Michel eerst ‘down’ bij de afwezigheid van zijn vriend jacky, daarna toch vrolijk omdat onze Frans zijn plaats innam.
Met dank aan ons Waalse spoorvrienden, hebben te Libramont de aansluitingstrein naar Bertrix 20 minuten laten wachten, daarom konden we ons vooraf uitgestippeld traject, weliswaar in tegenovergestelde richting, uitvoeren.
Bertrix – La Cornette – Les Hayons – Semois – Bouillon.
Relaas van de tocht: Vertrokken met een soepele tred, door het stadje Bertrix naar de open golvende weilanden met daar midden in een stenen stalling waar het vee vroeger hun winterverblijf hadden (de zoldering volgestapeld met hooi). Zakkend naar de eerste bossen en het overlopende beekje “La Bonne Fontaine”. Rechtdoor rechtaan langs de overwegend naaldbossen van “Le Combri” en “Le Cornichai”. Daar de eerste zonneschijn van de dag opgevangen tussen de grote sparren en dennen welke mooie beelden gaven, geschoten door onze Dany en William… die mannen hebben ook alles gezien, waarvoor dank. Met de gedachte dat we goed bezig waren, nu op een “plateau” gekomen met weeral veel weiland en een grote strook akkerland “Haut d’Atisse”. Zakkend naar de kolkende grote beek “Rau des Aleines” om een zitplaats te zoeken aan de stenen brug in het gehucht La Cornette.
Met veel honger en smaak onze boterhammen naar binnen geschoven. Intussen waren er al meer blauwe plekken aan de hemel, windstil en rond de 5° fris. Vertrokken voor het moeilijkste deel van de dag met de ondervinding ‘moeilijk is meestal schoner’. Ongeveer twee kilometer het fel gewassen riviertje gevolgd tot de Semois. Via “Roche à Colas” en “champs Chenêts” naar de volgende rotspartij “Le Saut des Sorciéres”. Alle negen in ons nopjes en bijna kinderlijk blij dat we er weer bijwaren…”DAARVOOR DOEN WE HET !!” lui wordt je vanzelf..Nog even de “point de vue” van “Mont de Zatrou” langs, hoog boven de Semois. Terug wat asfalt om goed op te schuiven, door het dorpje Les Hayons, aan de kapel links om wat verder de diepte in te duikelen naar “Moulin Rideux” aan de gelijknamige “Rau de Moulin Rideux”. Daar nog eens krachten naar binnen gegoten vooraleer aan de laatste klim te beginnen, wel eentje dat kan tellen. Start, ieder op eigen tempo en kracht naar boven om aan de schilderachtige “chap.N.D. de Walcourt”, hoog boven Bouillon, weer te verzamelen. Moe maar voldaan naar het stadje aan de semois om onder het “Ancien Chateau Fort” van Godfried de Kruisvaarder te eindigen.
Daar toch maar gauw onze mond gestreeld met een eerste Orval..het moet gezegd, zonder onze Frans en Michel (zijn hand in hand gaan wandelen in ’t stad) Vervolgens de tec-bus lijn 8 naar Libramont om daar definitief onze dorst te lessen. In Libramont, worden we altijd met volle goesting en nu uit volle ronde borst ontvangen. Vlug een plaats vrijmaken om wij met ons achten samen te kunnen genieten. De altijd 6 maand oude geschonken Orval was weer om er gans je neus in te steken.. bij zulke momenten is “Hij” in zijn element met zijn “verborgen camera”, ‘k heb ons Annie al ingelicht dat de foto’s gemanipuleerd zijn.
Een uur later dan gewoonlijk thuis, enkel onze Frans was vroeger huiswaarts naar zijn schaapjes, nochtans, zijne ram ziet hem niet graag komen, of is hij jaloers op die ram. Onze Jacky moet zich vooralsnog geen zorgen maken, zijne Michel bleef met ons plakken i.p.v. samen met Frans af te reizen.
Met veel plezier en voldoening naar Vlaanderen terug, gezellig samen in een luxe- trein, eerst naar Brussel.
Geniet van de vele mooie foto’s en de nabeschouwingen van onze Herman.
Hilaire
Nabeschouwing:
Hallo, hallo er zit verandering in het weer. Als je de natuur volgt kan je zien dat ze de lente beginnen te ruiken. Hier en daar breekt de grond al open, je ziet het als je ogen in je kopke hebt. Kriebels komen al boven. Vorige week in de bistro hebben we het kunnen vaststellen de lokroep van het jonge volk. Spijtig dat we net buiten de leeftijdsgrens vallen. Niet getreurd compadres, onze ogen zijn in orde (nmbs keurmerk). Laat ons genieten van op afstand, het is beter voor het hart!
Daarom blijf stappen en het houdt ons hart en onze ledematen in form, en als de temperatuur stijgt, komen zelfs onze botten ook tot leven.
Gegroet, en blijf hopen de zon zij komt!
zondag 16 januari 2011
Pepinster – La Hoëgne – Oneux – Treinhalte Franchimont.
Uitnodiging:
Het zal aanpassen zijn, na vele weken sneeuw- en ijspaden, nu woensdag voorlopig zonder "de witte landschappen". Hetgeen ik in mijn relaas van verleden week meldde is uitgekomen, de plotse dooi met veel regen heeft op sommige plaatsen voor wateroverlast gezorgd. Hopelijk voor die mensen daar is het ergste achter de rug...we willen zeker niet als "ramptoeristen" overkomen.
Heb gekozen voor de omgeving van "la Hoegne" welke te Pepinster in "la Vesdre" uitmondt. Met de stafkaarten 42 / 7.8 en 49 / 3.4 kunnen we een mooie tocht uitstippelen in de nabijheid van de bruisende rivier en de omnibusspoorlijn van Pepinster naar Spa.
Wat de treinen betreft : Goed lezen aub. Zouden te Brussel noord de rechtstreekse trein nemen naar Luik gm. (vertrek om 08.33u) Daarvoor nemen we bij ons de volgende L-trein : stilstand Beervelde 06.26u - Lokeren 06.41u - Sinaai 06.47u - Belsele 06.50u - St Niklaas 06.55u - Nieuwkerken waas 06.59u naar Antwerpen - aansluiting met de I.R. trein om 07.41u naar Brussel noord (eventuele aansluiting voor onze Frans te Mechelen om 08.02u) en aankomst te Brussel nd om 08.18u. (Fam. Thys zoekt het zelf wel uit)
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
12 januari 2011
Niet tegen te houden.. zo moet het zijn, wij zijn geen “softjes” die als het eens wat regent een ganse dag in onze luie zetel zitten staren door een nat en aangedampt raam en met wafels en patéke’s nog wat overbodig buikvet opslaan….Lui wordt je vanzelf, ons heb je niet horen klagen over het beetje neerslag tijdens onze vijf uur durende staptocht. Zijn daarbij goed uitgerust en niemand van ons heeft de nattigheid aan het blote lijve ondervonden..;’k weet het wel, er zijn mooiere stapdagen, maar één nattige woensdag op tientallen droge…we blijven er niet voor thuis…we zijn geen “doetjes”.
Pepinster – La Hoëgne – Oneux – Treinhalte Franchimont.
Relaas van de tocht: Tien vóór tien al op stap, onder de oude gerenoveerde luifel in het station van Pepinster nog eens alles in handbereik geschikt om bij zwaardere regenval onze poncho over te trekken. Aanstonds naar omhoog, weg van de hoog wassende “La Hoêgne” welke al het reeds gesmolten sneeuwwater van de streek rond Spa in de “Vesder” spuit. Na amper tientallen minuten reeds in het “bois des Nids d’ Aguesses”, meedraaiend met de rivier om uit te komen aan het bouwvallig “Chateau de Sohan”. We wilden het wat avontuurlijk houden, dus hebben wij twee kilometer op onbekend terrein. Ons een weg gezocht langs omgebogen en/of afgebroken jonge bomen en twijgen. Deze zullen niet of nooit meer “kaarsrecht” komen, ze zijn nog niet bekomen van de druk der dikke sneeuwlaag. Op de foto’s zul je zien dat boven de 300m. de witte sneeuwlaag nog niet gans gesmolten was. Na dit klein jungle tochtje goed opgewarmd en er honger van gekregen. Ons laten afzakken naar de beek “Rau de Sohan” om voor ons het dorpje Oneux te zien liggen, terug 100 meters omhoog, slingerend langs een verharde weg omzoomt met hagen. In het dorp, bij een melkveeboer gaan vragen om te mogen “middagmalen” in zijn stalling bij de runderen… droog en met smaak ons boterhammen naar binnen gewerkt. Terug zuidwaarts, nog altijd aan het druppelen zonder echt van regenbuien te spreken. Nogmaals door sterk golvend weidelandschap welke goed op de “Voerstreek” leken…diepe dalletjes met “toefjes” bos..ook vanonder onze regenmuts konden we het bewonderen en op foto vastleggen voor de thuisblijvers. Van de ene beekvallei naar de andere…op en neer .. nu van “rau du Pré l’évèque”, via het gehucht Sassor en Sasserotte, door de weilanden en het prachtig onderhouden bos van “Chateau de Franchimont” naar de ruines van het beruchte kasteel der Franchimontezen. Voor de laatste maal zakken we af, via het meisjesinternaat “Instit. St Roch” naar de “Hoëgne” in het gehucht Marché waar de zandzakjes in gereedheid lagen omgestapeld..hopen op een goede afloop voor al wie aan een waterkant leeft. Besloten om wat vroeger dan anders onze trip te beëindigen aan de treinhalte van Franchimont op het lijntje van Spa naar Verviers..(alle omstandigheden in acht genomen).
Onze “Apres promenade” genoten rechtover het station van Verviers Central… verschiet niet, deze zaak is overgenomen door een jong koppel die het interieur grondig hebben vernieuwd..met gemengde gevoelens, velen vonden het goed, anderen zoals ik misten het “Ardeens” karakter met de vele jachttaferelen en trofeeën aan de muren. Toch met de volle goesting alles uitgedronken…zeker de traktatie van de lang afwezige Karel… was verjaart begin December en wist het nog…wensen hem een pijnloos herstel.
Tot de volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Sorry maar regenweer is mijn weer niet. Ik kan er dan ook geen goed woord over zeggen, ik bedoel wel over de regen! Ik ben dus een doetje, een softie, ik haat regen. Ik wil het alleen van achter dubbel dik goed geïsoleerd glas bekijken. Er mag een druppel damp aflopen (aan de buitenkant). Ik mag dan gerust enige stappers zien passeren in de regen, mijn hart wordt er warm van!
Niks dan nadelen aan water:
- je wordt er nat van.
- je moet je afdrogen.
- je moet de handdoek wassen en drogen.
- je moet het water zuiveren voor je het in de grond laat trekken
Het enige positieve punt is, dat water het hoofdbestanddeel is van Orval.
Maar dat is dan wel geen regenwater maar putwater en dat komt uit de grond! Diep uit de duistere ondergrond, waar er ook lava en andere warme, hete borrelende materie verborgen zit.
Maar daar regent het niet.
Aan allen die van regen houden, ge kunt de pot op met uw leuk regentje.
Ik hou van zon en warmte, en dames in het licht van de zon.
De groeten en tot in de zon.
Het zal aanpassen zijn, na vele weken sneeuw- en ijspaden, nu woensdag voorlopig zonder "de witte landschappen". Hetgeen ik in mijn relaas van verleden week meldde is uitgekomen, de plotse dooi met veel regen heeft op sommige plaatsen voor wateroverlast gezorgd. Hopelijk voor die mensen daar is het ergste achter de rug...we willen zeker niet als "ramptoeristen" overkomen.
Heb gekozen voor de omgeving van "la Hoegne" welke te Pepinster in "la Vesdre" uitmondt. Met de stafkaarten 42 / 7.8 en 49 / 3.4 kunnen we een mooie tocht uitstippelen in de nabijheid van de bruisende rivier en de omnibusspoorlijn van Pepinster naar Spa.
Wat de treinen betreft : Goed lezen aub. Zouden te Brussel noord de rechtstreekse trein nemen naar Luik gm. (vertrek om 08.33u) Daarvoor nemen we bij ons de volgende L-trein : stilstand Beervelde 06.26u - Lokeren 06.41u - Sinaai 06.47u - Belsele 06.50u - St Niklaas 06.55u - Nieuwkerken waas 06.59u naar Antwerpen - aansluiting met de I.R. trein om 07.41u naar Brussel noord (eventuele aansluiting voor onze Frans te Mechelen om 08.02u) en aankomst te Brussel nd om 08.18u. (Fam. Thys zoekt het zelf wel uit)
Tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
12 januari 2011
Niet tegen te houden.. zo moet het zijn, wij zijn geen “softjes” die als het eens wat regent een ganse dag in onze luie zetel zitten staren door een nat en aangedampt raam en met wafels en patéke’s nog wat overbodig buikvet opslaan….Lui wordt je vanzelf, ons heb je niet horen klagen over het beetje neerslag tijdens onze vijf uur durende staptocht. Zijn daarbij goed uitgerust en niemand van ons heeft de nattigheid aan het blote lijve ondervonden..;’k weet het wel, er zijn mooiere stapdagen, maar één nattige woensdag op tientallen droge…we blijven er niet voor thuis…we zijn geen “doetjes”.
Pepinster – La Hoëgne – Oneux – Treinhalte Franchimont.
Relaas van de tocht: Tien vóór tien al op stap, onder de oude gerenoveerde luifel in het station van Pepinster nog eens alles in handbereik geschikt om bij zwaardere regenval onze poncho over te trekken. Aanstonds naar omhoog, weg van de hoog wassende “La Hoêgne” welke al het reeds gesmolten sneeuwwater van de streek rond Spa in de “Vesder” spuit. Na amper tientallen minuten reeds in het “bois des Nids d’ Aguesses”, meedraaiend met de rivier om uit te komen aan het bouwvallig “Chateau de Sohan”. We wilden het wat avontuurlijk houden, dus hebben wij twee kilometer op onbekend terrein. Ons een weg gezocht langs omgebogen en/of afgebroken jonge bomen en twijgen. Deze zullen niet of nooit meer “kaarsrecht” komen, ze zijn nog niet bekomen van de druk der dikke sneeuwlaag. Op de foto’s zul je zien dat boven de 300m. de witte sneeuwlaag nog niet gans gesmolten was. Na dit klein jungle tochtje goed opgewarmd en er honger van gekregen. Ons laten afzakken naar de beek “Rau de Sohan” om voor ons het dorpje Oneux te zien liggen, terug 100 meters omhoog, slingerend langs een verharde weg omzoomt met hagen. In het dorp, bij een melkveeboer gaan vragen om te mogen “middagmalen” in zijn stalling bij de runderen… droog en met smaak ons boterhammen naar binnen gewerkt. Terug zuidwaarts, nog altijd aan het druppelen zonder echt van regenbuien te spreken. Nogmaals door sterk golvend weidelandschap welke goed op de “Voerstreek” leken…diepe dalletjes met “toefjes” bos..ook vanonder onze regenmuts konden we het bewonderen en op foto vastleggen voor de thuisblijvers. Van de ene beekvallei naar de andere…op en neer .. nu van “rau du Pré l’évèque”, via het gehucht Sassor en Sasserotte, door de weilanden en het prachtig onderhouden bos van “Chateau de Franchimont” naar de ruines van het beruchte kasteel der Franchimontezen. Voor de laatste maal zakken we af, via het meisjesinternaat “Instit. St Roch” naar de “Hoëgne” in het gehucht Marché waar de zandzakjes in gereedheid lagen omgestapeld..hopen op een goede afloop voor al wie aan een waterkant leeft. Besloten om wat vroeger dan anders onze trip te beëindigen aan de treinhalte van Franchimont op het lijntje van Spa naar Verviers..(alle omstandigheden in acht genomen).
Onze “Apres promenade” genoten rechtover het station van Verviers Central… verschiet niet, deze zaak is overgenomen door een jong koppel die het interieur grondig hebben vernieuwd..met gemengde gevoelens, velen vonden het goed, anderen zoals ik misten het “Ardeens” karakter met de vele jachttaferelen en trofeeën aan de muren. Toch met de volle goesting alles uitgedronken…zeker de traktatie van de lang afwezige Karel… was verjaart begin December en wist het nog…wensen hem een pijnloos herstel.
Tot de volgende oproep, Hilaire
Nabeschouwing:
Sorry maar regenweer is mijn weer niet. Ik kan er dan ook geen goed woord over zeggen, ik bedoel wel over de regen! Ik ben dus een doetje, een softie, ik haat regen. Ik wil het alleen van achter dubbel dik goed geïsoleerd glas bekijken. Er mag een druppel damp aflopen (aan de buitenkant). Ik mag dan gerust enige stappers zien passeren in de regen, mijn hart wordt er warm van!
Niks dan nadelen aan water:
- je wordt er nat van.
- je moet je afdrogen.
- je moet de handdoek wassen en drogen.
- je moet het water zuiveren voor je het in de grond laat trekken
Het enige positieve punt is, dat water het hoofdbestanddeel is van Orval.
Maar dat is dan wel geen regenwater maar putwater en dat komt uit de grond! Diep uit de duistere ondergrond, waar er ook lava en andere warme, hete borrelende materie verborgen zit.
Maar daar regent het niet.
Aan allen die van regen houden, ge kunt de pot op met uw leuk regentje.
Ik hou van zon en warmte, en dames in het licht van de zon.
De groeten en tot in de zon.
zondag 9 januari 2011
Grupont – La Lomme – Mirwart – Smuid – Poix St Hubert.
Uitnodiging:
Wat is me dat met al dat feestgedoe..kijkt vanavond bij 't slapen gaan en in je nakie maar eens in de spiegel...rond buikje, zakjes onder de ogen, maag overhoop, stinkende adem en alle ledematen die piepen en kraken...dat moet er allemaal uitgestapt worden te beginnen met woensdag. We hebben het vorige week woensdag bij het laatste rondje beloofd...2011 moet met evenveel "spirit" als de vorige jaren aangevallen worden.
Traditie is er om in ere gehouden te worden, daarom zoals de vorige jaren en op vraag van onze William trekken we naar de Lomme. Starten doen we in het stationnetje van Grupont en met de snelvliedende Lomme in onze nabijheid stappen we langs het dorpje Mirwart om te eindigen aan het station van Poix St Hubert. Bevinden ons daar diep in de Ardennen waar de sneeuwlaag van de voorbije weken nog niet is verdwenen...dus, maak dat je uitgeslapen bent en met de gepaste uitrusting op het "appel". DAARVOOR DOEN WE HET !! Lui wordt je vanzelf, daar moet je niet voor uit je zetel komen !!
Met de nieuwjaarswensen in gedachte zit ik nog vol goede voornemens..'k zal jullie nog eens een uurtje langer laten slapen, St Niklaas (vertrek om 07.29u) met den I.C.trein naar Brussel Noord - (vertrek Brussel Nd om 08.42u) met den I.C.trein naar Jemelle - vervolgens met het L-treintje naar Grupont. Stafkaart 59 / 7.8.
Tot woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
05 jan 2011
Stapdag nr. 1 van 2011 goed opgevolgd, met ons achten een “klassieker” onder de voeten gelopen. Een ganse tocht veel in de nabijheid van de snelvliedende “La Lomme” daar waar we erg steile hellingen wilden vermijden reden: de platgelopen sneeuwlaag ijzig glad. Nogmaals ons treinaansluitingen niet gemist, zowel de “heen als terugreis” perfect verlopen.. ook verleden jaar onze bijna vijftig woensdagen kunnen afwerken zoals op voorhand geplant…hebben misschien veel geluk gehad? Met de gedachte dat de meeste ongelukken thuis of in de onmiddellijke nabijheid gebeuren…wij niet bang om vijf uur te gaan sneeuwtrappen diep in de Ardennen waar nog altijd een fel in elkaar gezakt dik pak ligt. En juist op het gepaste moment..helder en bijwijlen zonnig met temperaturen rond het vriespunt…zie op de vele prachtprentjes van ons mannen hoe we genieten en blozen van gezondheid. Vanaf vandaag zou het daar ook gaan regenen met alle gevolgen…onbegaanbare wegen, waterpoelen en daarna kans op wateroverlast… we wensen de bewoners aan de waterkant geen schade toe.
Grupont – La Lomme – Mirwart – Smuid – Poix St Hubert.
Relaas van de tocht: Om 10.45u stipt van het L-treintje te Grupont om langs de vroegere loskoer ons uitgestippeld stappad op te zoeken. Onder ons drieën in perfecte harmonie er een mooie trip uitgekozen…de verstandhouding tussen de “Leiders” staat op “Zenit” en is “toekomstgericht”… en dat tot jaloezie en nijdigheid van sommigen. Zijn zuidwaarts gegaan, altijd met de meanderende rivier in ons gezichtsveld. De ene keer op gelijke hoogte, de andere keer een paar tientallen meters onder ons. De sfeer zat van in den beginne goed.. alhoewel, om elf uur al beginnen zagen van waar en wanneer we gaan eten. Als “Hoofdleider” moet je dan je verantwoordelijkheid nemen en gepast reageren….”daar en om zo laat”…’k zat er 1 minuutje naast. Vóór we Mirwart aandeden, langs een schilderachtig natuurreservaat, een mooi geitenpaadje welke niet op de stafkaart voorkomt (wij noemen het “het Guidopad” omdat hij het was die ons verleden jaar is voorgegaan) Gezien op de foto’s, onze p.n. tafels waren gedekt…zouden niet willen wisselen hebben…in een mooie omgeving aan “La Lomme”, ons spoorlijn op 50m. afstand. Dan boven ons in de top van een hoge boom de Aalscholvers met de vleugels wijd open om de eerste zonnestralen op te vangen (de forellen in de vele kweekvijvers onder hen nu nog stil en verscholen onder een ijslaag).
Terug op stap, nu via een tiental vijvers met forellenkweek welke gevoed worden door de beek “ Le Môrseule”. Even halt gehouden en een bezoek gebracht aan de “kolenbranders”, een nederzetting uit de oudheid welke in afgedekte hopen “houtskool” fabriceerden. Geleidelijk hoger en hoger om ons hoogste punt van de dag te bereiken in het dorpje Smuid. Daar heel voorzichtig doorgewandeld, de ijsplekken ontweken om terug af te zakken naar ons aller “La Lomme” aan de “Pont de Smuid” en zo geëindigd aan het stationnetje van Poix st Hubert.
Moegestreden gaan uitrusten bij “Mamy Confiture”, Jaaaaren een vriendin van ons. Haar geluk gewenst voor haar verjaardag en pensionering…Uit onze Vlaamse borst gezongen en geklonken bij haar traktatie…lang zal ze leven 3 X Hoera. ’t Meisje is nu “cinquante- quinze”, vind ze minder erg als “soixante- cinq”.
Iedereen zonder vallen door onze zoveelste sneeuw en ijsdag…ware het niet dat onze Jacky op het stationperronnetje van Poix St Hubert onderuit ging en hem wel had bezeert …hopelijk zonder gevolgen, geen enkele verzekering neemt dit op zich als men moet bekennen dat we zo lang in de kroeg hebben gezeten…”eerlijk duurt het langst”
Nog zeven dagen wachten vooraleer we de volgende stapdag hebben…nog zo lang, Hilaire
Nabeschouwing:
- Ik heb gezien dat er vandaag al een tiental nieuwsgierigen op ons blog komen piepen zijn. Sorry, ik moest eerst nog een afwas plegen van ons Francientje. Zo zijn ze, eerst de plicht en dan de fun. Maar gelukkig heb ik nog een fles kunnen verstoppen voor noodgevallen (blink, blink)
- Jullie, mijn prachtige lezeressen, hebben niet gezien dat ik vorige woensdag in de steek ben gelaten (te Brussel Noord) door die bende sloebers. Ze moesten hun trein halen (pfffft).
- Maar daarom niet getreurd! Ik heb aan dan maar een beetje rondgekeken naar de mensen in het station en dat mag! (sien zegt: kijken mag, aankomen niet)
- Trein in aantocht gedaan met kijken, ikke naar het perron, aan de roltrap,een beeldschone jonge dame met grote metalen valies en met kind aan de hand en buggy voorgelaten, ik heb een goede opvoeding genoten! Ik ben dan wel aan de kant geduwd door een sloeber zonder opvoeding, om achter die bewuste dame op de roltrap te kunnen staan!
- Ik zag zijn gluiperige glurende ogen goedkeurend blinken. Hij staarde als het ware aftastend, naar ik moet het eerlijk zeggen de op de juiste plaatsen, juiste vormen. Haar kuiten stonden mooi gespannen, de daarbij horende achterpartij deed haar rok erg mooi rond gespannen staan. Man, man, man!
- Daar, heb ik een ogenblik mijn concentratie verloren, en juist op dat ogenblik schiet die zware valies los ... bonke, bonke, krijgt een wipje van de roltrap en bonk tegen mijn linker scheenbeen!!!
- Naar adem happen, grollen, de Heer in hoogst eigen persoon aanroepen. Boven gekomen pakt de sloeber de valies, hij wil natuurlijk goede punten scoren. Hij krijgt een lieve glimlach, ik geen blik?
- De trein op, de schade opnemen: een bult de grote van een duivenei op mijn scheenbeen, het been zwelt snel naar twee maal zijn normale volume!?
- Thuis uitleg geven over vallende valies, zonder de dame te vermelden, je weet wel geen slapende demonen wakker maken! Mijn scheenbeen heeft nog altijd een duivenei extra en al de kleuren van de regenboog.
- Dames welke deze kleurenpracht willen aanschouwen graag, en ook mijn pijn willen verzachten kom snel want ik zie erg wreed veel af! Niets tegen Fransientje zeggen he!
Al de sloebers in de wereld wens ik het eeuwig jeuksel en te korte armpjes zodat ze er niet aankunnen.
Wat is me dat met al dat feestgedoe..kijkt vanavond bij 't slapen gaan en in je nakie maar eens in de spiegel...rond buikje, zakjes onder de ogen, maag overhoop, stinkende adem en alle ledematen die piepen en kraken...dat moet er allemaal uitgestapt worden te beginnen met woensdag. We hebben het vorige week woensdag bij het laatste rondje beloofd...2011 moet met evenveel "spirit" als de vorige jaren aangevallen worden.
Traditie is er om in ere gehouden te worden, daarom zoals de vorige jaren en op vraag van onze William trekken we naar de Lomme. Starten doen we in het stationnetje van Grupont en met de snelvliedende Lomme in onze nabijheid stappen we langs het dorpje Mirwart om te eindigen aan het station van Poix St Hubert. Bevinden ons daar diep in de Ardennen waar de sneeuwlaag van de voorbije weken nog niet is verdwenen...dus, maak dat je uitgeslapen bent en met de gepaste uitrusting op het "appel". DAARVOOR DOEN WE HET !! Lui wordt je vanzelf, daar moet je niet voor uit je zetel komen !!
Met de nieuwjaarswensen in gedachte zit ik nog vol goede voornemens..'k zal jullie nog eens een uurtje langer laten slapen, St Niklaas (vertrek om 07.29u) met den I.C.trein naar Brussel Noord - (vertrek Brussel Nd om 08.42u) met den I.C.trein naar Jemelle - vervolgens met het L-treintje naar Grupont. Stafkaart 59 / 7.8.
Tot woensdag, Hilaire
Relaas der feiten:
05 jan 2011
Stapdag nr. 1 van 2011 goed opgevolgd, met ons achten een “klassieker” onder de voeten gelopen. Een ganse tocht veel in de nabijheid van de snelvliedende “La Lomme” daar waar we erg steile hellingen wilden vermijden reden: de platgelopen sneeuwlaag ijzig glad. Nogmaals ons treinaansluitingen niet gemist, zowel de “heen als terugreis” perfect verlopen.. ook verleden jaar onze bijna vijftig woensdagen kunnen afwerken zoals op voorhand geplant…hebben misschien veel geluk gehad? Met de gedachte dat de meeste ongelukken thuis of in de onmiddellijke nabijheid gebeuren…wij niet bang om vijf uur te gaan sneeuwtrappen diep in de Ardennen waar nog altijd een fel in elkaar gezakt dik pak ligt. En juist op het gepaste moment..helder en bijwijlen zonnig met temperaturen rond het vriespunt…zie op de vele prachtprentjes van ons mannen hoe we genieten en blozen van gezondheid. Vanaf vandaag zou het daar ook gaan regenen met alle gevolgen…onbegaanbare wegen, waterpoelen en daarna kans op wateroverlast… we wensen de bewoners aan de waterkant geen schade toe.
Grupont – La Lomme – Mirwart – Smuid – Poix St Hubert.
Relaas van de tocht: Om 10.45u stipt van het L-treintje te Grupont om langs de vroegere loskoer ons uitgestippeld stappad op te zoeken. Onder ons drieën in perfecte harmonie er een mooie trip uitgekozen…de verstandhouding tussen de “Leiders” staat op “Zenit” en is “toekomstgericht”… en dat tot jaloezie en nijdigheid van sommigen. Zijn zuidwaarts gegaan, altijd met de meanderende rivier in ons gezichtsveld. De ene keer op gelijke hoogte, de andere keer een paar tientallen meters onder ons. De sfeer zat van in den beginne goed.. alhoewel, om elf uur al beginnen zagen van waar en wanneer we gaan eten. Als “Hoofdleider” moet je dan je verantwoordelijkheid nemen en gepast reageren….”daar en om zo laat”…’k zat er 1 minuutje naast. Vóór we Mirwart aandeden, langs een schilderachtig natuurreservaat, een mooi geitenpaadje welke niet op de stafkaart voorkomt (wij noemen het “het Guidopad” omdat hij het was die ons verleden jaar is voorgegaan) Gezien op de foto’s, onze p.n. tafels waren gedekt…zouden niet willen wisselen hebben…in een mooie omgeving aan “La Lomme”, ons spoorlijn op 50m. afstand. Dan boven ons in de top van een hoge boom de Aalscholvers met de vleugels wijd open om de eerste zonnestralen op te vangen (de forellen in de vele kweekvijvers onder hen nu nog stil en verscholen onder een ijslaag).
Terug op stap, nu via een tiental vijvers met forellenkweek welke gevoed worden door de beek “ Le Môrseule”. Even halt gehouden en een bezoek gebracht aan de “kolenbranders”, een nederzetting uit de oudheid welke in afgedekte hopen “houtskool” fabriceerden. Geleidelijk hoger en hoger om ons hoogste punt van de dag te bereiken in het dorpje Smuid. Daar heel voorzichtig doorgewandeld, de ijsplekken ontweken om terug af te zakken naar ons aller “La Lomme” aan de “Pont de Smuid” en zo geëindigd aan het stationnetje van Poix st Hubert.
Moegestreden gaan uitrusten bij “Mamy Confiture”, Jaaaaren een vriendin van ons. Haar geluk gewenst voor haar verjaardag en pensionering…Uit onze Vlaamse borst gezongen en geklonken bij haar traktatie…lang zal ze leven 3 X Hoera. ’t Meisje is nu “cinquante- quinze”, vind ze minder erg als “soixante- cinq”.
Iedereen zonder vallen door onze zoveelste sneeuw en ijsdag…ware het niet dat onze Jacky op het stationperronnetje van Poix St Hubert onderuit ging en hem wel had bezeert …hopelijk zonder gevolgen, geen enkele verzekering neemt dit op zich als men moet bekennen dat we zo lang in de kroeg hebben gezeten…”eerlijk duurt het langst”
Nog zeven dagen wachten vooraleer we de volgende stapdag hebben…nog zo lang, Hilaire
Nabeschouwing:
- Ik heb gezien dat er vandaag al een tiental nieuwsgierigen op ons blog komen piepen zijn. Sorry, ik moest eerst nog een afwas plegen van ons Francientje. Zo zijn ze, eerst de plicht en dan de fun. Maar gelukkig heb ik nog een fles kunnen verstoppen voor noodgevallen (blink, blink)
- Jullie, mijn prachtige lezeressen, hebben niet gezien dat ik vorige woensdag in de steek ben gelaten (te Brussel Noord) door die bende sloebers. Ze moesten hun trein halen (pfffft).
- Maar daarom niet getreurd! Ik heb aan dan maar een beetje rondgekeken naar de mensen in het station en dat mag! (sien zegt: kijken mag, aankomen niet)
- Trein in aantocht gedaan met kijken, ikke naar het perron, aan de roltrap,een beeldschone jonge dame met grote metalen valies en met kind aan de hand en buggy voorgelaten, ik heb een goede opvoeding genoten! Ik ben dan wel aan de kant geduwd door een sloeber zonder opvoeding, om achter die bewuste dame op de roltrap te kunnen staan!
- Ik zag zijn gluiperige glurende ogen goedkeurend blinken. Hij staarde als het ware aftastend, naar ik moet het eerlijk zeggen de op de juiste plaatsen, juiste vormen. Haar kuiten stonden mooi gespannen, de daarbij horende achterpartij deed haar rok erg mooi rond gespannen staan. Man, man, man!
- Daar, heb ik een ogenblik mijn concentratie verloren, en juist op dat ogenblik schiet die zware valies los ... bonke, bonke, krijgt een wipje van de roltrap en bonk tegen mijn linker scheenbeen!!!
- Naar adem happen, grollen, de Heer in hoogst eigen persoon aanroepen. Boven gekomen pakt de sloeber de valies, hij wil natuurlijk goede punten scoren. Hij krijgt een lieve glimlach, ik geen blik?
- De trein op, de schade opnemen: een bult de grote van een duivenei op mijn scheenbeen, het been zwelt snel naar twee maal zijn normale volume!?
- Thuis uitleg geven over vallende valies, zonder de dame te vermelden, je weet wel geen slapende demonen wakker maken! Mijn scheenbeen heeft nog altijd een duivenei extra en al de kleuren van de regenboog.
- Dames welke deze kleurenpracht willen aanschouwen graag, en ook mijn pijn willen verzachten kom snel want ik zie erg wreed veel af! Niets tegen Fransientje zeggen he!
Al de sloebers in de wereld wens ik het eeuwig jeuksel en te korte armpjes zodat ze er niet aankunnen.
zondag 2 januari 2011
Uitnodiging:
Zoals afgesproken, hier ben ik dan met het programma van onze afsluiter 2010.
Beginnen en eindigen op de omnibuslijn tussen Luik en Marloie...in de bedding van de Ourthe..als daar zijn, de stopplaatsen Barvaux, Bomal, Sy en Hamoir...hetgeen we zeker doen is onze tocht eindigen te Barvaux in brasserie / restaurant Le Karawa op een kleine kilometer van de stopplaats Barvaux sur Ourthe waar we 's avonds de trein terug huiswaarts nemen. ( nu vernieuwde zaak, vroeger door ons reeds bezocht ).
Samen met mijn twee "hulpjes" kiezen we er een gepaste trip uit : kaarten 55 / 1.2 en 49 / 5.6
treinuren : Met den rechtstreekse I.C. van Sint Niklaas naar Brussel Noord (vertrek St. Niklaas om 07.29u) vervolgens met den I.C. Van Brussel Nd naar Marloie (vertrek Bru Nd om 08.42u) en verder met het hoger beschreven omnibusje naar ons vertrek.
Voor 's avonds geen boterhammetjes meenemen, kunnen daar voor elk een gepast schoteltje nemen, Hilaire
Relaas der feiten:
29 december 2010
Dinsdagavond laat beslist om ons meisjes thuis te laten..wat achteraf gezien een wijze ingeving bleek…spijtig toch, zeker voor de toffe uren na het stappen…zijn altijd op hun best als er te eten en te drinken is. Elf – drie = nog met achten waarvan één nieuwkomer in onze groep..den Tony…een stevige stapper en kloeke drinker…kortom…past in ’t kader van de “Spoortrippers”.
Melreux-Hotton -- Durbuy – Barvaux s/Ourthe.
Gaan dit keer, de laatste trip 2010, niets dan goeds pennen over onze groep…de Kerstgedachte weet je wel. Samen met mijn twee reserve – Kopmannen Herman en William, (toekomst verzekerd) een goede en gepaste route uitgestippeld welke ons nooit in de problemen heeft gebracht. Bijwijlen kleine paadjes waar de laatste weken nog geen mens is geweest, gevolg, enkel de vele “wissels en sporen van het Ardennerwild”. Met meestal ons jongste (ree)bokken op kop (Dany en Patrick) om een spoor te zoeken in de veertig centimeter dikke sneeuwlaag, slalommend tussen de met volle sneeuw neerhangende of afgebroken takken welke vastgevroren zaten in de maagdelijk witte ijslaag. Toch wel een drietal uren zwoegen, tot zwetend toe om met een gemiddelde van 2 km/uur de bewoonde wereld te zien opduiken. Ge moet het meegemaakt hebben, iedereen vol losse sneeuw, van het over en onder de takken kruipen…onze groepsfotografen hebben de sfeer goed in beeld gebracht…voor degenen die het niet willen geloven..dank aan Dany, Jakky en William.
Zeg nu zelf… dit is toch super leuk en houd ons jong…zeg nu zelf (ik moest het zeggen) toch beter en leuker dan onder een verlichte namaakkerstboom te zitten niksen en de jachtige mensen te zien winkelen..(moest ik melden van onze groep). Na de zware klus nog even tot de rand van het stadje Durbuy gestapt om ons daarna te laten zakken naar de Ourthe te Barvaux, ons einddoel.
Met z’n allen op dezelfde golflengte…beslist om een uurtje later huiswaarts te sporen…bijgevolg…een twee-uur durend festijn van goede en lekkere dranken/ spijzen in een gezellig restaurant vol eindejaarssfeer… een afsluiter die kan tellen.
Neem je voorzorg als je naar de laatste foto’s kijkt…neem een kwijldoekje voor je mond. Dit was het dan voor 2010, nog een mooie afsluiter vandaag en tot volgende woensdag.
Ik mag er nog een jaartje bijdoen van hierboven..’k ben Ze dankbaar, Hilaire
Nabeschouwing:
Aan alle lezers en essen, een gezond en Gelukkig Nieuwjaar.
We zijn weer weg voor een nieuw jaar. Heb je er al eens aan gedacht dat 2011 ons 365 dagen van intens levensgenot kan brengen. Dat daar 52 weken in zitten, dus ook 52 stapdagen. Dat die stapdagen over het algemeen eindigen met een glas gerstennat.
Dus volgens onze grote leider zijn rekenboek 52x3= 156 Orvals.
Als we dat bekijken in aantal bakken, 6,5 bakken per stapper per jaar, en dat met een gemiddeld van 6.5 stappers per week komen op jaarbasis uit op 42,25 bakken Orval voor de spoorstappers. En dat zonder de speciale gelegenheden waar we soms de tel kwijtraken.
We zijn dus zedelijk verplicht van te blijven drinken of de economie valt op zijn gat.
Nog dit, hebben jullie gezien wie er naast onze grote leider staat aan zijn rechter zijde! Juist ja, het is algemeen geweten dat dit de op één na belangrijkste persoon is op de foto.
Groeten, ik moet hier nog enige klutskes uitdrinken overschot van één of ander bachanaal feest.
Zoals afgesproken, hier ben ik dan met het programma van onze afsluiter 2010.
Beginnen en eindigen op de omnibuslijn tussen Luik en Marloie...in de bedding van de Ourthe..als daar zijn, de stopplaatsen Barvaux, Bomal, Sy en Hamoir...hetgeen we zeker doen is onze tocht eindigen te Barvaux in brasserie / restaurant Le Karawa op een kleine kilometer van de stopplaats Barvaux sur Ourthe waar we 's avonds de trein terug huiswaarts nemen. ( nu vernieuwde zaak, vroeger door ons reeds bezocht ).
Samen met mijn twee "hulpjes" kiezen we er een gepaste trip uit : kaarten 55 / 1.2 en 49 / 5.6
treinuren : Met den rechtstreekse I.C. van Sint Niklaas naar Brussel Noord (vertrek St. Niklaas om 07.29u) vervolgens met den I.C. Van Brussel Nd naar Marloie (vertrek Bru Nd om 08.42u) en verder met het hoger beschreven omnibusje naar ons vertrek.
Voor 's avonds geen boterhammetjes meenemen, kunnen daar voor elk een gepast schoteltje nemen, Hilaire
Relaas der feiten:
29 december 2010
Dinsdagavond laat beslist om ons meisjes thuis te laten..wat achteraf gezien een wijze ingeving bleek…spijtig toch, zeker voor de toffe uren na het stappen…zijn altijd op hun best als er te eten en te drinken is. Elf – drie = nog met achten waarvan één nieuwkomer in onze groep..den Tony…een stevige stapper en kloeke drinker…kortom…past in ’t kader van de “Spoortrippers”.
Melreux-Hotton -- Durbuy – Barvaux s/Ourthe.
Gaan dit keer, de laatste trip 2010, niets dan goeds pennen over onze groep…de Kerstgedachte weet je wel. Samen met mijn twee reserve – Kopmannen Herman en William, (toekomst verzekerd) een goede en gepaste route uitgestippeld welke ons nooit in de problemen heeft gebracht. Bijwijlen kleine paadjes waar de laatste weken nog geen mens is geweest, gevolg, enkel de vele “wissels en sporen van het Ardennerwild”. Met meestal ons jongste (ree)bokken op kop (Dany en Patrick) om een spoor te zoeken in de veertig centimeter dikke sneeuwlaag, slalommend tussen de met volle sneeuw neerhangende of afgebroken takken welke vastgevroren zaten in de maagdelijk witte ijslaag. Toch wel een drietal uren zwoegen, tot zwetend toe om met een gemiddelde van 2 km/uur de bewoonde wereld te zien opduiken. Ge moet het meegemaakt hebben, iedereen vol losse sneeuw, van het over en onder de takken kruipen…onze groepsfotografen hebben de sfeer goed in beeld gebracht…voor degenen die het niet willen geloven..dank aan Dany, Jakky en William.
Zeg nu zelf… dit is toch super leuk en houd ons jong…zeg nu zelf (ik moest het zeggen) toch beter en leuker dan onder een verlichte namaakkerstboom te zitten niksen en de jachtige mensen te zien winkelen..(moest ik melden van onze groep). Na de zware klus nog even tot de rand van het stadje Durbuy gestapt om ons daarna te laten zakken naar de Ourthe te Barvaux, ons einddoel.
Met z’n allen op dezelfde golflengte…beslist om een uurtje later huiswaarts te sporen…bijgevolg…een twee-uur durend festijn van goede en lekkere dranken/ spijzen in een gezellig restaurant vol eindejaarssfeer… een afsluiter die kan tellen.
Neem je voorzorg als je naar de laatste foto’s kijkt…neem een kwijldoekje voor je mond. Dit was het dan voor 2010, nog een mooie afsluiter vandaag en tot volgende woensdag.
Ik mag er nog een jaartje bijdoen van hierboven..’k ben Ze dankbaar, Hilaire
Nabeschouwing:
Aan alle lezers en essen, een gezond en Gelukkig Nieuwjaar.
We zijn weer weg voor een nieuw jaar. Heb je er al eens aan gedacht dat 2011 ons 365 dagen van intens levensgenot kan brengen. Dat daar 52 weken in zitten, dus ook 52 stapdagen. Dat die stapdagen over het algemeen eindigen met een glas gerstennat.
Dus volgens onze grote leider zijn rekenboek 52x3= 156 Orvals.
Als we dat bekijken in aantal bakken, 6,5 bakken per stapper per jaar, en dat met een gemiddeld van 6.5 stappers per week komen op jaarbasis uit op 42,25 bakken Orval voor de spoorstappers. En dat zonder de speciale gelegenheden waar we soms de tel kwijtraken.
We zijn dus zedelijk verplicht van te blijven drinken of de economie valt op zijn gat.
Nog dit, hebben jullie gezien wie er naast onze grote leider staat aan zijn rechter zijde! Juist ja, het is algemeen geweten dat dit de op één na belangrijkste persoon is op de foto.
Groeten, ik moet hier nog enige klutskes uitdrinken overschot van één of ander bachanaal feest.
Abonneren op:
Posts (Atom)