Uitnodiging:
Na een "black Monday" (spoorwegramp in Buizingen) en een "black wednesday" (stapdag afgelast), is het tijd om te herbronnen voor de volgende woensdag. Met z'n allen samen op stap tussen Ciney en Marloie met als tussenstations Haversin en Aye.
Het is de bedoeling om, in de late namiddag, te eindigen in één van die stopplaatsen om daarna de L-trein te nemen naar Ciney.
Stafkaarten 54 / 5.6 en 54 / 7.8 moeten volstaan.
Langs dorp, veld en bos ten zuiden van deze spoorlijn blijven om grote bossen door te trekken en eventueel de dorpjes Buissonville, Serinchamps en Humain aan te doen, alsook verscheidene "chateaux" op onze weg, voor elk wat wils.
Vroeg begonnen is half gewonnen, dus, op tijd uit bed om den dubbeldekker te nemen met vertrek te St Niklaas om 06.30u naar Brussel noord om daar de E.C.(Vauban) te nemen met vertrek te Brussel nd om 07.42u richting Marloie. Biljet Heen en terug Marloie.
Reeds kontact opgenomen met de brasserie Le Provencal / Estaminet rechtover het station van Ciney om onze komst aan te kondigen. Bijgevolg, niet nodig om voor 's avonds boterhammetjes mee te nemen, keuze aldaar uit de "Plats Brasserie"
Zou graag hebben dat jullie een mailtje zenden naar mij om jullie deelname te bevestigen aan de steeds gezellige clubuitstap zodat ik dinsdag kan melden met hoevelen we zijn.
Laat deze kans op een "superdag" niet voorbij gaan, kom uit je zetel, lui wordt je vanzelf. Tot dan, niet vergeten mailen, Hilaire
Relaas der feiten:
24 februari 2010
Het deelnemersaantal was niet al te groot, dit voor een clubuitstap. Redenen ? Etienne en Jacky andere verplichtingen, Karel nog steeds buiten strijd, Marie-jeanne en Willy van de RTT hadden rust nodig na een druk wandelweekend…of is het de ouderdom die aanklopt… en dan het geval Willytje.. zou meestappen, stond op het perron van Belsele als “den dubbeldekker” daar stopte, vond het zo een rare trein, durfde niet opstappen…hij terug naast Christianne gaan liggen…en welle weg.
Wat de foto’s betreft : William denkt dat hij “always” de eerste inzender is, deze keer glorierijk 2 minuten “voorbijgemailt” door Dany. Samen met de prentjes van Sonja, bedankt althans voor de sfeervolle beelden die goed laten uitschijnen dat er nog genoeg water is (bron van alle leven) en dat sneeuw en ijs na de lange winter zijn weggespoeld. De grond is volledig doordrenkt en hier en daar komt de lente te voorschijn. Voor ons groepje was het veelal ploeteren, dat betekend ook dat alle spieren in ons lichaam moesten werken (krijgen geen tijd om te verslappen). Omdat we vroeg gestart zijn (09.15u) nooit in de problemen geraakt om de uitgestippelde route gans af te werken.
Met twee luxetreinen naar Marloie, op stap zonder neerslag en bij een temperatuur van rond de 10° voelden we al de Lente..een gelukje, om 15.30u binnen, juist op tijd in het schuilhuisje op het perron van Haversin, vóór een fikse bui.
Relaas van de tocht : Uit het I.C.station Marloie, de twee spoorlijnen over, (L43 naar Luik en L162 naar Namen), langs het “Chateau d’Hassonville”, nu een sjiek hotel, noordelijk richting Aye tot “Chap. St Thérèse”. Nu langs twee kerkhoven en onder het gehucht Jamodenne, westwaarts om het bos in te trekken naar het dorp Humain. De typisch Ardennen woonkern door, nog lager om het riviertje “Le Biran” over te steken en het “Bois des Deffes” in te duiken om drie kilometer modderpaden te trotseren, hetgeen bijna niet lukte voor ons Sonja, ik kon ze juist langs achter opkrieken om erger te voorkomen. Langs het Militair domein doorsteken naar het veel hoger gelegen “Bois des Dames”, tijd genomen om een grote familie everzwijnen te zien “spelen”, al was het op een te grote afstand om een familiefoto te nemen. Daarna ons laten afzakken naar de fel gewassen vijver aan het kasteel van Serinchamps, door water voorzien van de grote beek “Ruisseau le Vachau”. Nog één maal uit een waterbekken klimmen, langs het domein van het kasteel om het “Bois de Longuire” te verkennen, stappen naast “Rau. de Lure” grillig kronkelend en goed uitkijkend op de stafkaart. Nu door “Bois de Borlon” om uit het bos te geraken en het hoogste punt van de dag te bereiken, een open veld met mooie vergezichten…DAARVOOR DOEN WE HET !!! Lui wordt je vanzelf.. Onze spoorlijn over, via kapel St Adelin naar het gele kasteel van Haversin en te eindigen in het stationnetje, juist op tijd binnen, onze modderschoenen afgewassen om proper op het omnibusje te stappen naar Ciney.
De gereserveerde tafel in restaurant “Le Provencal”, rechtover het station van Ciney, bij aankomst reeds gedekt met 10 glazen Orval..(hoe konden die dat weten) We hebben het ons goed laten smaken, zeker de traktatie van ons Sonja om haar kort geleden verjaardag…Gezongen uit volle borst en geklonken met een volle dikbuikige en amberkleurige Trappist op de gezondheid van de kranige Dame..dat ze nog lang mag meestappen..HIEP HOERA.
Een gezellig twee uur durend onderonsje, opgefleurd met een warm schoteltje tussendoor…man…man…man.. Lekkerrrrrr..Tot volgende woensdag, Hilaire.
Nabeschouwingen:
Een overzicht, een nabeschouwing, een eerlijke evenwichtige kijk op de feiten?
Maar wil de gewone wandelaar wel geconfronteerd worden met de realiteit van de harde feiten.
Het doet mij leed aan het hart, maar de feiten zijn wat ze zijn. Als we meer uitleg geven en dieper op de schandalige feiten ingaan, geven we de schuldigen dan wat ze verdienen?
De wandelaars die erbij waren moeten oordelen. Zij kennen de feiten!
Waren deze handelingen niet een heel klein beetje uitgelokt? We weten toch allemaal dat hij slechts een kleine oogopslag nodig heeft om zijn hartslag over zijn toeren te jagen. Hij houdt zich tenslotte toch tot het andere geslacht, en dat is een gezonde reactie.
We gaan er over zwijgen, het met de mantel der kameraadschap bedekken.
Vergeet dit niet ho grote leider.
Nog iets over de wandeling? Het was goed, niet slecht dus, een modderige affaire waar we liever niet meer aan terugdenken. Ho ja, we hebben wilde zwijnen gezien! Daarna die andere feiten. Zou het één iets met het andere te maken hebben?
Een wild geworden zwijn?
De groeten en loop niet in de regen je kan er nat van worden en misschien op een vis gaan gelijken. Alhoewel een schone meermin is ook leuk, als je ze in een houdgreep kunt krijgen. Ik zal eens les gaan volgen bij de leider hij kent er iets van.
zaterdag 27 februari 2010
zondag 14 februari 2010
Couvin - Barrage Ry de Rome - Couvin
Uitnodiging:
Het blijft maar winteren met daar bovenop nog een viese gesloten lucht, heb vandaag mijn wandelsnelheid naar Belsele ook aangepast van 5 naar 4 km p/u. 't Gaat beteren, vanaf dinsdag terug open weer met zonnige periode's maar wel vrieskou, ook tijdens den dag.
' K zal blij zijn als we woensdag nog eens een ganse dag in de bossen vertoeven en daar geen fijne stofdeeltjes moeten inhademen. Het is een tijdje geleden dat we richting Couvin hebben gestapt waar er ten zuiden daarvan een groot woud is om ons een ganse dag in weg te steken en onze longen zuiver te houden.
Wat de kaarten betreft, 57 / 7.8 en 58 / 5.6 en 62 / 3.4
Uit ondervinding weten we dat het daar tamelijk heuvelachtig is met veel waterlopen in een gemengd woud, 'k zal er een paar mooie "slinken" uitkiezen. Als het voor jullie goed is, het moet wel, starten in Couvin en eindigen in Couvin.
De treinuren nog meegeven: Met den dubbeldekker naar Brussel Zuid (vertrek St Niklaas om 06.30u) Aansluiting in Brussel Zuid/Midi naar Charleroi en vandaar naar Couvin met aankomst om 09.58u
De foto's van Etienne ( van verleden week - kon ze niet importeren ) zijn vandaag via mij naar onze verzamelaar Herman gezonden, die zal ze wel in de betreffende map steken om ze te kunnen bekijken.
Tot woensdagmorgen met volle goesting, Hilaire
Relaas der feiten:
10 februari 2010
Het heeft weer deugd gedaan, de inhoud van onze longen met zuivere boslucht open geperst, onzen “tikker” goed zijn kleppen laten werken zodat het gestuwd bloed alle afvalstoffen heeft afgevoerd tot onze bolle wangen er uitzagen als grote rijpe tomaten. Neen, sorry echt niet, hebben niet gedacht aan de vele duizenden met fileleed die door de sneeuwbuien in hun voertuig vastzaten, terwijl wij in drie gezellig warme treinen iedereen voorbijreden en naar onze bestemming spoorden.
Was maanden geleden dat we nog eens rond Couvin zijn gestapt, wisten goed dat er daar minder sneeuw lag en het daarom geen ploeteren zou worden… het weer, rond het vriespunt, ’s middags één ferme sneeuwbui en vele opklaringen, dit keer de paden niet gevaarlijk glad.
Een aangename verrassing, actief personeelslid en vriend Eric nog eens mee op tocht, verder nogal wat noodgedwongen afwezigen, doe jullie best om er vlug bij te zijn.
Relaas van de tocht: Om 10u door de hoofdstraat van Couvin, over de markt en de brug, langs de trappen naar de hoger gelegen Hoofdkerk, door het oude stadsgedeelte, steeds klimmend naar open veld en zo uit de vallei van de “L’eau Noire” naar “bois de L’Hestreu”. Op de stafkaart schaal 1/20.000 kan men goed zien dat de hoogtelijnen in deze streek dicht bij elkaar lopen. Nu door een goed onderhouden gemengd woud, even opletten geblazen om de goede “gleuf” te vinden welke naar de “Ri de Rome” duikt. Langs een twaalftal visvijvers, gevoed door deze brede beek, twee kilometers stroomopwaarts naar de stuwdam in dit bosrijk gebied. In de natte weilanden langs de beek een kudde halftamme Moeflons (wilde schapen) opgemerkt. Het stuwmeer, een plaats van kalmte en rust rond deze nu dichtgevroren en nu met sneeuw bedekt meer, een plek van zuiverheid in beeld gebracht door onze “digitale” trekkers Etienne en Jacky. Hebben daar ’s middags tijdens de enige felle sneeuwvlaag in een aanpalend schuurtje onze boterhammen opgegeten. Bij het buitenkomen zag alles er kraakwit, dus, nog mooier uit. Eén kilometer langs een brede baan, met zeven naast elkaar zonder één maal te moeten uitwijken voor een voertuig, uit de bedding naar “bois de Couvin” om via “taille de la Baraque” en de “taille de Allemands” nogmaals afzakkend naar de volgende grote beek “Rau de la forge du Prince”. Normaal zouden we daar moeten kunnen overgestoken hebben, niet aan beginnen, de fel gewassen waterloop was niet te temmen, geen nood, een tweetal kilometers de bedding stroomafwaarts gevolgd waar we een brug over konden om de andere kant te bereiken. Voor de derde maal vandaag omhoog, kort maar krachtig, om ons langs de andere kant van de kam te laten zakken naar een plek die we goed kennen, waar de “Rau de Rabais” in de grote “L’eau Noire” uitmondt. Het brugje over, het wit gekalkt huis voorbij, om, ik beloof het, de laatste steile klim aan te vangen langs een met stenen bezaaide holle weg in het ”bois Madame” om hijgend en rood aangeslagen boven te komen aan “ferme la Butte de Pesche”. Dank aan de laatste opklaringen nog genoten van de vergezichten aan de rand van “bois dit Petit Forêt”, een paar welkome panorama’s. Couvin lag aan ons voeten, zo zou het moeten, afdalend via “dessus la ville” naar “Chap. N.D. de la Consolation”, even gestopt voor dank aan de goede bijstand.
Nu eens naar de heropende “Brasserie de la Gare” om onze dorst te lessen, Orval genoeg (een half jaar oud) veel en goede versnaperingen maar ..de verwarming onderkoeld. Gelukkig konden we ons op de treinen naar huis opwarmen.
Vriend Herman (normaal 3é in bevel) heeft woensdag heel veel bijgeleerd van de leider, nu vriend William (normaal 2é in bevel) zich niet ten ongepaste tijde bemoeide en “Always” gelijk wilde hebben.
Nog vermelden dat het zondag “Valentijnsdag” is : voor degenen die met hun geliefde(n) iets goed te maken hebben of een misstap moeten opbiechten. Niets voor mij en ons Annie, wij houden 365 dagen per jaar VALENTIJNSDAG., tot de volgende keer, Hilaire
Nabeschouwing:
Tien uur in de morgen, bijna voor dag en dauw, en mijn vingers jeuken al om jullie weeral in te lichten over de vorige staptocht.
De eer alleen al om na het ontbijt van de leider aan zijn tafel uitgenodigd te worden om deel te nemen (lees, goedkeurend te knikken) aan het plannen van de wandeling.
Je ziet de jaloerse blikken in de ogen van de medestappers (als ze ze kunnen open houden), medereizigers zien het belang in van de functie medeplanner! Je ego groeit door zoveel aandacht. Blikken van waardering en jaloezie mmmmmmmmmmmm lekker!
Ik begin W te begrijpen (niet goed te keuren) het blijft al bij al een gladjanus.
Volgens Vandale is een gladjanus = Orval en Whisky drinkend manspersoon. bahhh
Ik zie dat er witte vlokken uit de lucht vallen, ik denk dat ik buiten een sneeuwman ga maken naar W's evenbeeld, daarna bekogelen met sneeuwballen.
Het leven van een collumist kan schoon zijn. Doe hem de groeten en tot woensdag.
Het blijft maar winteren met daar bovenop nog een viese gesloten lucht, heb vandaag mijn wandelsnelheid naar Belsele ook aangepast van 5 naar 4 km p/u. 't Gaat beteren, vanaf dinsdag terug open weer met zonnige periode's maar wel vrieskou, ook tijdens den dag.
' K zal blij zijn als we woensdag nog eens een ganse dag in de bossen vertoeven en daar geen fijne stofdeeltjes moeten inhademen. Het is een tijdje geleden dat we richting Couvin hebben gestapt waar er ten zuiden daarvan een groot woud is om ons een ganse dag in weg te steken en onze longen zuiver te houden.
Wat de kaarten betreft, 57 / 7.8 en 58 / 5.6 en 62 / 3.4
Uit ondervinding weten we dat het daar tamelijk heuvelachtig is met veel waterlopen in een gemengd woud, 'k zal er een paar mooie "slinken" uitkiezen. Als het voor jullie goed is, het moet wel, starten in Couvin en eindigen in Couvin.
De treinuren nog meegeven: Met den dubbeldekker naar Brussel Zuid (vertrek St Niklaas om 06.30u) Aansluiting in Brussel Zuid/Midi naar Charleroi en vandaar naar Couvin met aankomst om 09.58u
De foto's van Etienne ( van verleden week - kon ze niet importeren ) zijn vandaag via mij naar onze verzamelaar Herman gezonden, die zal ze wel in de betreffende map steken om ze te kunnen bekijken.
Tot woensdagmorgen met volle goesting, Hilaire
Relaas der feiten:
10 februari 2010
Het heeft weer deugd gedaan, de inhoud van onze longen met zuivere boslucht open geperst, onzen “tikker” goed zijn kleppen laten werken zodat het gestuwd bloed alle afvalstoffen heeft afgevoerd tot onze bolle wangen er uitzagen als grote rijpe tomaten. Neen, sorry echt niet, hebben niet gedacht aan de vele duizenden met fileleed die door de sneeuwbuien in hun voertuig vastzaten, terwijl wij in drie gezellig warme treinen iedereen voorbijreden en naar onze bestemming spoorden.
Was maanden geleden dat we nog eens rond Couvin zijn gestapt, wisten goed dat er daar minder sneeuw lag en het daarom geen ploeteren zou worden… het weer, rond het vriespunt, ’s middags één ferme sneeuwbui en vele opklaringen, dit keer de paden niet gevaarlijk glad.
Een aangename verrassing, actief personeelslid en vriend Eric nog eens mee op tocht, verder nogal wat noodgedwongen afwezigen, doe jullie best om er vlug bij te zijn.
Relaas van de tocht: Om 10u door de hoofdstraat van Couvin, over de markt en de brug, langs de trappen naar de hoger gelegen Hoofdkerk, door het oude stadsgedeelte, steeds klimmend naar open veld en zo uit de vallei van de “L’eau Noire” naar “bois de L’Hestreu”. Op de stafkaart schaal 1/20.000 kan men goed zien dat de hoogtelijnen in deze streek dicht bij elkaar lopen. Nu door een goed onderhouden gemengd woud, even opletten geblazen om de goede “gleuf” te vinden welke naar de “Ri de Rome” duikt. Langs een twaalftal visvijvers, gevoed door deze brede beek, twee kilometers stroomopwaarts naar de stuwdam in dit bosrijk gebied. In de natte weilanden langs de beek een kudde halftamme Moeflons (wilde schapen) opgemerkt. Het stuwmeer, een plaats van kalmte en rust rond deze nu dichtgevroren en nu met sneeuw bedekt meer, een plek van zuiverheid in beeld gebracht door onze “digitale” trekkers Etienne en Jacky. Hebben daar ’s middags tijdens de enige felle sneeuwvlaag in een aanpalend schuurtje onze boterhammen opgegeten. Bij het buitenkomen zag alles er kraakwit, dus, nog mooier uit. Eén kilometer langs een brede baan, met zeven naast elkaar zonder één maal te moeten uitwijken voor een voertuig, uit de bedding naar “bois de Couvin” om via “taille de la Baraque” en de “taille de Allemands” nogmaals afzakkend naar de volgende grote beek “Rau de la forge du Prince”. Normaal zouden we daar moeten kunnen overgestoken hebben, niet aan beginnen, de fel gewassen waterloop was niet te temmen, geen nood, een tweetal kilometers de bedding stroomafwaarts gevolgd waar we een brug over konden om de andere kant te bereiken. Voor de derde maal vandaag omhoog, kort maar krachtig, om ons langs de andere kant van de kam te laten zakken naar een plek die we goed kennen, waar de “Rau de Rabais” in de grote “L’eau Noire” uitmondt. Het brugje over, het wit gekalkt huis voorbij, om, ik beloof het, de laatste steile klim aan te vangen langs een met stenen bezaaide holle weg in het ”bois Madame” om hijgend en rood aangeslagen boven te komen aan “ferme la Butte de Pesche”. Dank aan de laatste opklaringen nog genoten van de vergezichten aan de rand van “bois dit Petit Forêt”, een paar welkome panorama’s. Couvin lag aan ons voeten, zo zou het moeten, afdalend via “dessus la ville” naar “Chap. N.D. de la Consolation”, even gestopt voor dank aan de goede bijstand.
Nu eens naar de heropende “Brasserie de la Gare” om onze dorst te lessen, Orval genoeg (een half jaar oud) veel en goede versnaperingen maar ..de verwarming onderkoeld. Gelukkig konden we ons op de treinen naar huis opwarmen.
Vriend Herman (normaal 3é in bevel) heeft woensdag heel veel bijgeleerd van de leider, nu vriend William (normaal 2é in bevel) zich niet ten ongepaste tijde bemoeide en “Always” gelijk wilde hebben.
Nog vermelden dat het zondag “Valentijnsdag” is : voor degenen die met hun geliefde(n) iets goed te maken hebben of een misstap moeten opbiechten. Niets voor mij en ons Annie, wij houden 365 dagen per jaar VALENTIJNSDAG., tot de volgende keer, Hilaire
Nabeschouwing:
Tien uur in de morgen, bijna voor dag en dauw, en mijn vingers jeuken al om jullie weeral in te lichten over de vorige staptocht.
De eer alleen al om na het ontbijt van de leider aan zijn tafel uitgenodigd te worden om deel te nemen (lees, goedkeurend te knikken) aan het plannen van de wandeling.
Je ziet de jaloerse blikken in de ogen van de medestappers (als ze ze kunnen open houden), medereizigers zien het belang in van de functie medeplanner! Je ego groeit door zoveel aandacht. Blikken van waardering en jaloezie mmmmmmmmmmmm lekker!
Ik begin W te begrijpen (niet goed te keuren) het blijft al bij al een gladjanus.
Volgens Vandale is een gladjanus = Orval en Whisky drinkend manspersoon. bahhh
Ik zie dat er witte vlokken uit de lucht vallen, ik denk dat ik buiten een sneeuwman ga maken naar W's evenbeeld, daarna bekogelen met sneeuwballen.
Het leven van een collumist kan schoon zijn. Doe hem de groeten en tot woensdag.
zondag 7 februari 2010
Trooz - Forêt - Nessonvaux - Pepinster
Uitnodiging:
Moeilijke beslissing om de gepaste windrichting te kiezen, heb dan uiteindelijk na lang aarzelen op het Oosten getipt. Zouden nog eens starten in Trooz op de omnibuslijn van Liège Gm naar Verviers Central. Als het een regendag is zoeken we daar de bossen op en bij droog weer begeven we ons meer ten noorden van de Vesder, langs de gehuchten Forêt en Vaux-sous-Olne om te eindigen aan het station Pepinster. Met de stafkaart 42 / 7.8 hebben we genoeg.
Zien jullie het al gebeuren, een paar maal uit de Vesder-vallei klauteren langs de besneeuwde paadjes, DAARVOOR DOEN WE HET !!
Heb ook rekening gehouden met mogelijke treinvertragingen en andere problemen bij "het spoor" en daarom gekozen voor een ruime overstaptijd tussen de aansluittreinen. Zeker spelen op dagen met winters karakter.
Vertrek met "den dubbeldekker" te St niklaas om 06.30u rechtstreeks naar Brussel noord en daar om 08.06u met den I.C.van Oostende - Eupen tot Luik Gm. Vervolgens met de L-trein, vertrek om 09.18u naar het station Trooz. 'S avonds vertekken we terug vanuit Pepinster.
Soigneer jullie, lui wordt je vanzelf, daarvoor moet je niet uit je zetel komen !! Hilaire, Veel goeie moed aan degenen uit ons clubje welke met gezondheids- of andere zorgen zitten, sterkte, het komt wel goed !!
Relaas der feiten:
03 februari 2010
Het is geen schrale troost om te starten in Trooz, alles is er voorhanden en -voeten om er een toffe stapdag van te maken, links en rechts als je uit de Vesder-vallei wil is het immer goed klimmen geblazen en de kammetjes volgen elkander vlug op.
Het weer, de laag verse sneeuw het was er weliswaar een papje aan ’t worden ten gevolge van een paar graden boven het vriespunt, dit zonder zon waardoor de vergezichten niet op hun schoonste waren. Onze beeldschieters Etienne, Jacky en William hebben toch hun best gedaan om het zo mooi mogelijk weer te geven. Vandaag op stap met zevenen, drie kaartlezers, drie fototrekkers (William met dubbele functie) en ons Francine die het allemaal goedkeurend ondergaat, en een gecamoufleerde achterloper die maakt dat hij op het gepaste moment in beeld is.
Relaas van de tocht: Vroeg begonnen, veel gewonnen, zeker nu het parcours er bijlag om geen vijf per/uur te halen. Op stap om 09.35u, de Vesdre over, achter het “Chateau de la Fenderie” zigzaggend omhoog het bos in om steeds klimmend, nu door de weilanden, “den dries” van het dorpje Forêt te bereiken. Even halt gehouden aan het “monument WO II” herdenkende het bloedbad dat de Duitsers hadden aangericht op 6 september 1944. Deze tragedie had plaats in het “Chateau de Forêt” met vele burgers en verzetstrijders als slachtoffers. Nu het dorpsplein over, langs de geklasseerde “Eglise Sainte Catherine”, spijtig genoeg gesloten. Vandaar langs een mooi “landschapspad”, door kleine valleitjes en de beek “rau La Magne” naar het gehuchtje Saint – Hadelin met het gelijknamige kleine kerkje, gebouwd op een uitstekende rotsformatie. Ter plaatse geen gepaste foto’s kunnen schieten omdat er een uitvaartplechtigheid plaats vond. Van een schilderachtig dorpje naar een rommelig, pover en vuil ander dorp Nessonvaux via “Croix Renard” om ons nadien te laten vallen in de Vesder-vallei. Gauw door dit vieze dorpje gestapt, de spoorwegpasserelle over om aan de tweede zware klim van de dag te beginnen naar de woonkern Trasenter, passeren langs “Domaine de Colonhé”, vroeger een vakantiehuis van R.T.T, nu een asielcentrum. Wij waren al lang boven vóór ons twee achterblijvers aansloten. Nu even Michel aan “t woord laten, viel er een negerin uit het “Centrum” pardoes op haar kont en was zijn vriend Jacky er vlug bij om zijn armen rond haar weelderige boezem te slaan en haar zo op te tillen (kan niet goed zijn voor zijn zere rug). Wij verder door dit gehucht, nu in alle voorzichtigheid en onze tijd nemend om een steile glibberige afdaling tot een goed einde te brengen, beloond met een prachtig uitzicht langs de meanders van de Vesder met zijn vier spoorwegbruggen op korte afstand en langs de overkant het hoger gelegen Goffontaine en het nog veel hogere Cornesse. De laatste vijf kilometers naar Pepinster, steeds golvend, op en af en nooit ver van de rivier en de spoorlijn 37 Luik –Verviers. Even “dag” gaan zeggen aan ons “ezelskolonie” (kenden ons nog van drie weken geleden), langs de rand van “bois de Fraipont” en “bois de Tancrèmont” passeerden ons nog de beek “Rau du Fond des trois bois” en “Chateau des Mazures” om zo binnen te vallen in Pepinster. Met de gedachte dat we minder kilometers hadden afgelegd, toch voldaan en tamelijk moe gezien het sterk heuvelachtig en besneeuwde terrein.
Gezien het vroege vertrekuur ’s morgens, genoeg tijd over om bij de goedlachse cafébazin in alle “contentement” onze bolle glazen en versnaperingen te ledigen.
Doe nu al een oproep voor de “clubuitstap” binnen twee weken (woensdag 17 feb. krokusverlof), mogen jullie zeker niet missen, zal er iets goed uitkiezen, Hilaire
Nabeschouwing:
Zondagmiddag, het uur van de waarheid, bejubeld door de onschuldigen van geest, gevreesd door boosaards en zondaars. Ik blijf onpartijdig en ben uiteraard ook onschuldig.
Gaan stappen in de sneeuw, velen blijven dan juist thuis om niks te breken.
Verstandig!
Gaan stappen in de omgeving van de Vesder in de sneeuw?
Moorddadig, ik denk dat de grote goeroe zijn groep stappers wil minimaliseren.
Slippend en schuivend soms in contact met moeder aarde, zoals het hoort. Eigen schuld dikke bult, moet maar thuis blijven achter de stoof in mijne luie zetel, wat zou daar mis mee zijn?
En dan als kers op de taart een uitnodiging om binnen veertien dagen ook alle onschuldigen mee te lokken! Je moet niet goed in het hoofd zijn om dat te doen. Beter zou zijn je een luie zetel bijkopen, mij uitnodigen, en samen lui zetelen. Zoals het spreekwoord zegt "samen lui is aangenamer dan alleen".
Moest ge in de verleiding komen om er een Orvalleke en een toastje met zalm bij te presenteren, voor mij niet gelaten!
Vooruit maar mijn liedje is uit, het is tijd om een gepaste versnapering te offreren aan mijn geliefde. Moge de god van de liefde uw ingewanden gloeiend heet stoken.
Tot wederhoren.
Moeilijke beslissing om de gepaste windrichting te kiezen, heb dan uiteindelijk na lang aarzelen op het Oosten getipt. Zouden nog eens starten in Trooz op de omnibuslijn van Liège Gm naar Verviers Central. Als het een regendag is zoeken we daar de bossen op en bij droog weer begeven we ons meer ten noorden van de Vesder, langs de gehuchten Forêt en Vaux-sous-Olne om te eindigen aan het station Pepinster. Met de stafkaart 42 / 7.8 hebben we genoeg.
Zien jullie het al gebeuren, een paar maal uit de Vesder-vallei klauteren langs de besneeuwde paadjes, DAARVOOR DOEN WE HET !!
Heb ook rekening gehouden met mogelijke treinvertragingen en andere problemen bij "het spoor" en daarom gekozen voor een ruime overstaptijd tussen de aansluittreinen. Zeker spelen op dagen met winters karakter.
Vertrek met "den dubbeldekker" te St niklaas om 06.30u rechtstreeks naar Brussel noord en daar om 08.06u met den I.C.van Oostende - Eupen tot Luik Gm. Vervolgens met de L-trein, vertrek om 09.18u naar het station Trooz. 'S avonds vertekken we terug vanuit Pepinster.
Soigneer jullie, lui wordt je vanzelf, daarvoor moet je niet uit je zetel komen !! Hilaire, Veel goeie moed aan degenen uit ons clubje welke met gezondheids- of andere zorgen zitten, sterkte, het komt wel goed !!
Relaas der feiten:
03 februari 2010
Het is geen schrale troost om te starten in Trooz, alles is er voorhanden en -voeten om er een toffe stapdag van te maken, links en rechts als je uit de Vesder-vallei wil is het immer goed klimmen geblazen en de kammetjes volgen elkander vlug op.
Het weer, de laag verse sneeuw het was er weliswaar een papje aan ’t worden ten gevolge van een paar graden boven het vriespunt, dit zonder zon waardoor de vergezichten niet op hun schoonste waren. Onze beeldschieters Etienne, Jacky en William hebben toch hun best gedaan om het zo mooi mogelijk weer te geven. Vandaag op stap met zevenen, drie kaartlezers, drie fototrekkers (William met dubbele functie) en ons Francine die het allemaal goedkeurend ondergaat, en een gecamoufleerde achterloper die maakt dat hij op het gepaste moment in beeld is.
Relaas van de tocht: Vroeg begonnen, veel gewonnen, zeker nu het parcours er bijlag om geen vijf per/uur te halen. Op stap om 09.35u, de Vesdre over, achter het “Chateau de la Fenderie” zigzaggend omhoog het bos in om steeds klimmend, nu door de weilanden, “den dries” van het dorpje Forêt te bereiken. Even halt gehouden aan het “monument WO II” herdenkende het bloedbad dat de Duitsers hadden aangericht op 6 september 1944. Deze tragedie had plaats in het “Chateau de Forêt” met vele burgers en verzetstrijders als slachtoffers. Nu het dorpsplein over, langs de geklasseerde “Eglise Sainte Catherine”, spijtig genoeg gesloten. Vandaar langs een mooi “landschapspad”, door kleine valleitjes en de beek “rau La Magne” naar het gehuchtje Saint – Hadelin met het gelijknamige kleine kerkje, gebouwd op een uitstekende rotsformatie. Ter plaatse geen gepaste foto’s kunnen schieten omdat er een uitvaartplechtigheid plaats vond. Van een schilderachtig dorpje naar een rommelig, pover en vuil ander dorp Nessonvaux via “Croix Renard” om ons nadien te laten vallen in de Vesder-vallei. Gauw door dit vieze dorpje gestapt, de spoorwegpasserelle over om aan de tweede zware klim van de dag te beginnen naar de woonkern Trasenter, passeren langs “Domaine de Colonhé”, vroeger een vakantiehuis van R.T.T, nu een asielcentrum. Wij waren al lang boven vóór ons twee achterblijvers aansloten. Nu even Michel aan “t woord laten, viel er een negerin uit het “Centrum” pardoes op haar kont en was zijn vriend Jacky er vlug bij om zijn armen rond haar weelderige boezem te slaan en haar zo op te tillen (kan niet goed zijn voor zijn zere rug). Wij verder door dit gehucht, nu in alle voorzichtigheid en onze tijd nemend om een steile glibberige afdaling tot een goed einde te brengen, beloond met een prachtig uitzicht langs de meanders van de Vesder met zijn vier spoorwegbruggen op korte afstand en langs de overkant het hoger gelegen Goffontaine en het nog veel hogere Cornesse. De laatste vijf kilometers naar Pepinster, steeds golvend, op en af en nooit ver van de rivier en de spoorlijn 37 Luik –Verviers. Even “dag” gaan zeggen aan ons “ezelskolonie” (kenden ons nog van drie weken geleden), langs de rand van “bois de Fraipont” en “bois de Tancrèmont” passeerden ons nog de beek “Rau du Fond des trois bois” en “Chateau des Mazures” om zo binnen te vallen in Pepinster. Met de gedachte dat we minder kilometers hadden afgelegd, toch voldaan en tamelijk moe gezien het sterk heuvelachtig en besneeuwde terrein.
Gezien het vroege vertrekuur ’s morgens, genoeg tijd over om bij de goedlachse cafébazin in alle “contentement” onze bolle glazen en versnaperingen te ledigen.
Doe nu al een oproep voor de “clubuitstap” binnen twee weken (woensdag 17 feb. krokusverlof), mogen jullie zeker niet missen, zal er iets goed uitkiezen, Hilaire
Nabeschouwing:
Zondagmiddag, het uur van de waarheid, bejubeld door de onschuldigen van geest, gevreesd door boosaards en zondaars. Ik blijf onpartijdig en ben uiteraard ook onschuldig.
Gaan stappen in de sneeuw, velen blijven dan juist thuis om niks te breken.
Verstandig!
Gaan stappen in de omgeving van de Vesder in de sneeuw?
Moorddadig, ik denk dat de grote goeroe zijn groep stappers wil minimaliseren.
Slippend en schuivend soms in contact met moeder aarde, zoals het hoort. Eigen schuld dikke bult, moet maar thuis blijven achter de stoof in mijne luie zetel, wat zou daar mis mee zijn?
En dan als kers op de taart een uitnodiging om binnen veertien dagen ook alle onschuldigen mee te lokken! Je moet niet goed in het hoofd zijn om dat te doen. Beter zou zijn je een luie zetel bijkopen, mij uitnodigen, en samen lui zetelen. Zoals het spreekwoord zegt "samen lui is aangenamer dan alleen".
Moest ge in de verleiding komen om er een Orvalleke en een toastje met zalm bij te presenteren, voor mij niet gelaten!
Vooruit maar mijn liedje is uit, het is tijd om een gepaste versnapering te offreren aan mijn geliefde. Moge de god van de liefde uw ingewanden gloeiend heet stoken.
Tot wederhoren.
Abonneren op:
Posts (Atom)