Aywaille/Amblève – Poulseur/Ourthe

Uitnodiging:



't Is nog niet voorbij....die mooie zomer !! Als het voor jullie goed is..en waarom niet ?...woensdag nog eens naar de Amblève, de kanten van Aywaille.

Met de kaarten 49/ 1.2; 49 / 3.4 en 49/5.6 hebben we genoeg stationnetjes om af/op te stappen, kiezen doen we op de I.C. van Brussel Noord naar Luik Gm.

Wanneer het zonnig en rond de 20° Celsius is, klimmen we uit de vallei om 200m. hoger dan het Amblève-dal mooie vergezichten te aanschouwen, bij minder open hemel blijven we in de omgeving van de rivier om de bosrijke hellingen te bewandelen.

Enkel nog hopen dat de gewongen afwezigen van de laatste weken "gezond en fit" terug op het "Appel" zijn...zoniet, veel beterschap voor hen en/of hun partner.
Treinuren : met den dubbeldekker vanuit St Niklaas vertrek om 06.30u naar Brussel Noord en vervolgens om 08.06u met den I.C. komende van Oostende naar Liège Gm.



Relaas der feiten:
6 oktober 2010



Sssst…niet te hard spreken, alleman moet dit niet weten dat wij weer bij de gelukkigen mochten zijn. Vanonder het wolkendek hier bij ons om in de Ardennen te genieten van zon en een aangename temperatuur. De wijzen kwamen nu eens niet uit het Oosten maar uit het Westen, niet met drie maar met zevenen, niet met goud, wierook en myrre maar met veel stapgoesting, natuurminnend en dorst naar Orval. De foto’s niet vergeten bekijken van Dany en William en die door Herman in een “webalbum” op picasa zijn gezet.

Aywaille/Amblève – Poulseur/Ourthe.

Relaas van de tocht: Wat heel mooi is mag ons meermaals onder de voeten geschoven worden zoals nu de eerste vier kilometers het geval was. Vanuit het station van Aywaille naar het “bois de Bougneuse Hé” om te beginnen aan de eerste zware 200m hogerop naar het “Croix de Septroux” van waaruit een klaarder zicht dan verleden week. Nooit plat vandaag, over de kam van “Cwimont” zakkend tot vóór het gehucht Chambralles naar de brug over de Ourthe te Martinrive. ’t Is niet waar zeker…weer een verloren hond die ons gezelschap wilde houden en met ons meeliep. De spoorlijn over om nog voor de noen een tweede keer aan een even steile en hoge klim te beginnen, uit het bos en langs de ”ruïne Chat. d’Amblève” naar een open weiland om het dorpje Rouvreux binnen te puffen met veel goesting naar ons boterhammen en wat rust. Na wat gepraat met een hoog bejaarde “habitant”, mogen plaatsnemen op z’n rustbank voor het bijna 200 jaar oud geboortehuis en in het gezelschap van zijn poetsvrouw. Na het ledigen van de brooddoos terug op stap van gehucht of dorp naar toefjes bos en veel weiland, over de kam van Focroule dalend naar het gehucht Lillé en zo naar de N678. Eventjes linksom het beekje “Rau de Bôval” op te zoeken om aan de 3è klim van de dag te beginnen. Nu naar het gehucht Xhignez, langs de achterkant van het kasteel om door de draaihekjes en de frisgroene weilanden op te klimmen rechts van het “Chateau de Lincé” met boven een bijna oneindige kim met dartele veulens op de voorgrond (twee en viervoeters). Vervolgens door het dorp van Lincé, uit het open veld en gestaag dalend naar de Ourthe-brug te Chanxhe, oja, onze meelopende viervoeter was ineens weg. Daar aangekomen, in gesloten vergadering besloten om, na meer dan 500m. op en evenveel meters af, het rustig te houden en de laatste twee kilometers langs de Ourthe te blijven richting einddoel Poulseur.
Het is de bedoeling om niet uitgeput de “àpres promenade” aan te vangen : de smaak van redelijk oude Orval en de bijhorende versnaperingen moeten tot “hun recht” kunnen komen. Negentig minuten (lees : 3 x 30m) volop genoten op een buitenterras in volle zon en in tamelijk goed gezelschap…misten wel ons Francine bij het klinken van de volle bolle glazen. Zij kon er niet bijzijn daar ze hun badkamer aan ’t vernieuwen zijn en de stielmannen het ligbad wilden testen.
Tot volgende oproep, hoogstwaarschijnlijk zonder mij, William en Herman met hun beidjes zullen ze mij wel kunnen vervangen zeker?



Nabeschouwing:


Spannend, elke week opnieuw al die duizenden lezeressen "dat verdien ik, elke week opnieuw" die speciaal aan mijn schrijfwerk verslaafd zijn. Als ik mijn ogen sluit hoor ik jullie kirren van plezier.
Ik versta jullie, met die vervelende slome ouder wordende mannen op uw kot zitten, de wereld kan wreed zijn.
Maar als troost kan ik jullie zeggen, nergens wordt er over jullie zoveel gefantaseerd als op een mannenstaptocht door het grote donkere bos.
Ik zou zeggen ga nog eens mee stappen, maar ja inderdaad, dan neuten ze over de koers en de voetbal, rare jongens he!
Ik groet jullie dames, ik zal vandaag als ik in de zon loop eens speciaal aan jullie denken.