Uitnodiging:
We moeten overal eens komen.. en ja, er zijn nog Waalse oorden, dorpjes en gehuchten waar we nog niet geweest zijn..of toch lang geleden.
Deze keer sporen we naar Walcourt om daar zuidwaarts te gaan stappen naar de "barrage de l'eau d'heure" en "barrage du Ri-Jaune". Deze grote waterplassen vormen één geheel met de reeds door ons verkende grote "barrage de la Plate-Taille". Toen zijn we gestart in Cerfontaine, nu gaan we aanvangen in 't dorpje Soumoy (200 inw).
Eerst door het grote "bois du trou des Renards", zo naar het "Lac du ri-jaune" met zijn stuwdam, verder langs het meer en het "bois des Maréchaud" om uit te komen aan de andere "barrage de l'eau d'heure" met zijn langgerekte waterplas. Daar beslissen we welke kant we nemen om naar Walcourt te stappen.
Weer een uitstap vol afwisseling : veel bos, waterlopen en meren, dorpjes en tussendoor open vlakte met vergezichten, weinig plat.
Stafkaarten : eventjes de 57 / 3.4 en daarna 52 / 7.8 .
Treinuren : met den dubbeldekker vanuit St niklaas (om 06.29u) naar Brussel zuid om vervolgens te Brussel zuid ( om 08.08u) de I.C. komende van Antwerpen naar Charleroi te nemen. Aansluiting te Charleroi om 09.09u naar Walcourt en de verdere verplaatsing met de tec-bus lijn 132a tot onze startplaats Soumoy (15' bus - 3 zones).
Maak dat jullie er bij zijn..kunnen niet gemist worden, tot woensdagmorgen, Hilaire
Relaas der feiten:
23 februari 2011-02-26
Te goed voor deze wereld, ik weet het! Maanden leidt je iemand op om in een verre toekomst het leiderschap over te nemen (ik dacht, met hun tweeën zullen ze mij wel kunnen vervangen). Nu blijkt dat onzen Herman de “wekelijkse feestdag = woensdag” niet meer kan of wil vrijhouden omdat er ergens in zijn woonst een borsteltje verf moet aangebracht worden. Het ergste is dat zijn en ons aller Francine daar de “dupe” van moet zijn, het meisje “kickt” op die stapdagen.
Uitvluchten zullen er altijd zijn, ook bij sommige anderen, hetzij platvoeten, muttensknieen of andere onderdelen met sleet (veel of weinig gebruikt).
Walcourt – L’eau d’Heure - Soumoy
Relaas van de tocht: Vroege start om 09.35u aan het station van Walcourt om de mooiste stroken uit vroegere parcours met elkaar te verbinden. Vóór de noen veel klimmen en dalen, na de pic-nic langs drie stuwmeren. Niet door het stadje, dat was voor na de tocht, maar omhoog naar “Campagne de l’Abbaye” met kleine kapelletjes van een “Kalvarietocht” (beginnend en eindigend aan de Basiliek N. D.). Afdalend naar de “l’Eau d’Heure”, door het gehucht Gehimpont om de andere kant van het riviertje te nemen, omhoog naar het “bois de Terginsart” en terug afzakkend naar de forellenkweekvijvers in het gehucht La Pisselotte behorend bij de gemeente Silenrieux. Nogmaals de grote zuivere beek over om een derde maal uit de vallei te klauteren aan “Chap. la Sainte Famille”, nu naar het hoogste punt aan de nieuwe watertoren. Even een ommetje naar de “Vieux Calvaire”, zijn kapel en mooi zicht op het onderliggende dorpskerkje van Silenrieux. Vanaf de “Champ de la Justice” met panoramisch zicht op de eerste van onze drie “meren”. Zakkend langs de weiden van “Champ du Saussi” naar de rand van het “Lac de Féronval” om ons daar een beschutte plaats te zoeken om ons boterhammen op te peuzelen (wij gewoon brood – de Heren van Nieuwkerken “stoefend” met hun sandwichen en/of boterkoeken).
Welle weer weg, te koud om lang te blijven zitten, langs een geitenpad en enkele tientallen meters boven de waterplas door het “bois de Spèche” naar de Pré – barrage de Féronval en de barrage de l’Eau d’Heure. Nu langs het grotere “Lac de l’Eau d’Heure”, een twee kilometers lang verhard en plat asfaltwegeltje door het “bois des Maréchaux” tot de Pré – barrage du Ri Jaune, wederom aan de rand van water en “bois des Violettes”, eventjes nog mee met de “Ri Jaune” om dan zuidwaarts te kiezen. De laatste maal omhoog door het loofboombos van “bois du trou des Renards” en “bois Généstia”, zo naar “Tienne de Slinri” om zo langs een modderige veldwegel naar het gehucht Soumoy af te zakken. Juist op tijd om onze tec-bus te nemen naar Walcourt.
Intussen was het lichtjes gaan sneeuwen, ons laten afzetten aan de voet van de Basiliek, in “t Centrum van Walcourt, genoeg tijd over om “ons te laten gaan” zoals het hoort, alle volle kelken die aan ons voorbijkwamen geledigd tot op den bodem. Man..man..man..lekkerrrrr !!
Einde verhaal, even een kwartuurtje doorgestapt naar het station om huiswaarts te keren.
Toch nog dit: Op de trein getuige van een “echtelijke twist”, weten niet goed wat er voorafgegaan is aan de oorzaak van het gekibbel. Ons meewandelend koppeltje zat op de trein netjes “zoals altijd” rechtover elkander met hun knietjes tegen elkaar toen de warme volle koffiekroes van de ene partner omsloeg in “’t kruis” van z’n vriend…bemoeien ons niet, ieder in zijn eigen kot, maar volgens de ene was het de schuld van den roekeloze treinbestuurder. Ik zeg maar zo, wie drinkt er koffie kort na drie lekkere Orval’s, hopelijk voor ons komt het terug goed tussen die twee.
Zeker kijken naar de foto’s van onze Dany, Jacky en William, samengebundeld in één door onze Herman, Tot volgende week, Hilaire
Nabeschouwing:
Alles in overweging genomen, zijn onze leidinggevende knorhanen nogal een stel hypokrieten! Geen rekening houden met mijn uitleg, niet snappen dat er prioriteiten zijn. Deze stijgen blijkbaar boven hun tweecelige hersenen. Maar Francine is blij en snort als een tevreden poesje DUS!
Filoes zijn het en nog wel van het brakste water! Alleen spijtig dat zelfs ons oudste lid en voortrekker zich voor de kar van een Williameke laat spannen. Spijtig!
Misschien heel misschien zal ik deze week nog eens tijd vrijmaken om dat met dat stelletje onverlaten nog eens buiten te komen. Moesten er aanvragen binnenkomen om ze in een of andere ravijn te dumpen, wees niet bevreesd ik ben uw aangewezen man.
De groeten aan hen die me graag zien en blijf uit het nat.
zondag 27 februari 2011
zaterdag 19 februari 2011
Huy – Vyle-et-Tharoul – Marchin (Condroz)
Uitnodiging:
Nu het nog steeds winterperiode is en de lente nog een maandje weg, zoek ik nog iets nieuws te proberen. Een tocht langs oude kastelen en boerderijen in een zeer golvend parcours met kronkelende beekjes en langs kleine dorpjes...in dit zonnig weertje zeker een aanrader.
Waar : In de Condroz langs een historisch slagveld : de oorlog van de koe uit de 13è eeuw (omgeving van Goegnes en Modave) - 'k breng nodige documentatie mee van hetgeen we gaan zien - wie gegevens heeft over deze mooie en rustige streek, breng ze maar mee).
Stafkaart : 48 / 3.4 en 48 / 7.8
Treinuren : met den dubbeldekker van St niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel noord - aansluiting met den E.C. Vauban (vertrek om 07.42u) tot Namur en vervolgens met een Lokale trein naar Huy om daar de Tec-bus lijn 126a te nemen naar Marchin ten zuiden van Huy. Start om 09.50u.
Sorry voor het wat laattijdig melden, tot morgen, Hilaire
Relaas der feiten:
9 februari 2011
Het zal niet altijd spoorlopen zoals het moet, we zouden wel eens tegenslag hebben met onze aansluitingen. He ja, na vele weken met geluk en veel scherp doorzicht van onzentwege (sic) liep het ditmaal niet goed met de aansluitingstrein van Namen naar Hoei. Gevolg ook de tec-bus naar onze startplaats konden we vergeten. Gelukkig was ik met een tolerante en goedgeluimde bende op gang die me over mijn teleurstelling doorhielpen om er toch nog een vrolijke stapdag van te maken. Weliswaar nu aanvangen te Huy i.p.v. zeven kilometer verder buiten de stad aan de Maas.
Toch nog met zessen op pad ondanks de vele gedwongen en/of reglementaire afwezigen. Ondanks degenen die al eens iets moeten uitvinden om niet aanwezig te zijn en zo hun “slaap” in te halen. ‘k Dacht eerst na om het systeem van de “wherebouts” in te voeren maar dat zou sommigen hun huwelijksleven kunnen schaden. (Vb. melden waar ze ’s nachts zijn)
Dat van die wekker die niet afliep of niet goed stond is nog altijd het meest geschikte, dat gebruikten sommigen ook op hun werk.
Mijn uitgestippeld plan grondig moeten aanpassen, om 09.50u gestart aan het station van Hoei.
Huy – Vyle-et-Tharoul – Marchin (Condroz)
Relaas van de tocht: Van het station te Huy over de Maasbrug en langs de wekelijkse woensdagmarkt. Daar wat tijd verloren omdat onze twee hekkensluiters (je weet wel wie) ze liepen liever tussen de kraampjes op zoek naar een plaatselijke schone. Langs de ambtwoning van Mevr. Lizin en de smalle steegjes naar de steile klim van de muur van Hoei uit de wielerklassieker “Waalse Pijl”. Te voet konden we het aan, met de fiets zouden we moeten passen. Twee honderd meter hoger dan “La Meuse” zaten we volop in de vettige grond van de Condroz met onder ons de “Centrale Nucléaire de Tihange” met zijn 160m. hoge torens. Afzakken door het “bois de Barse”, langs een nat Romeins pad met ferme keikoppen naar de baan Huy – Modave en de bijrivier “Le Hoyoux”. Via de imposante “ferme de Barse in het gehucht Vieux Barse, over het water om een tweede klim aan te vangen. Door het “bois de Sèchamp” naar het “ezelsgehucht” Ereffe met natuurlijk onze William in zijn nopjes (zie de foto’s van zijn vrienden). Verder langs een steengroeve, met ons gezicht zuidwaarts gericht om de eerste warme zonnestralen op te vangen en ons “bokes” te eten. Weeral dalend terug op pad, oppassen voor instortingsgevaar langs de carrière (we moeten klauteren om het instortingsgedeelte te ontwijken) en afzakkend tot het volgende grote beek valleitje “Rau de Goegnes”. Wat dacht je, terug in stijgende lijn, niet meer de grote hoogteverschillen maar toch goed voelbaar, door het akkerland naar het dorp Vyle- et – Tharoul met zijn boerderijen en zijn vervallen kasteel (er groeiden dikke witte berken in de dakgoot). Daar beseften we dat we de laatste twee uur onze stapgang mochten minderen. Zaten nu in volle Condroz, tussen wei- en akkerland naar “ferme de Vaux” in het gehucht Vaux om daar uit het dalletje van “rau de Goegnes” nog eens omhoog naar het gehucht Grand Marchin, zijn kerkje met getorste toren. Over den groenen dries, immer noordwaarts en langs vele toefjes bos naar het laatste beekje “Le Lileau”. Ons daar proper gemaakt om te eindigen met een laatste “hogerop” in het dorp Marchin welke we zeker nog zullen bezoeken.
Mijn medestappers blij..dus ik ook content met dit nieuw parcours, weinig stapmeters plat, ’t vergt veel van je krachten maar is zeer afwisselend… niet doen in volle zomer als het warm is. Hadden nog een dik halfuur te Marchin, ons een kroeg uitgezocht vlak bij de bushalte. Een stapminnende kroegbaas…we gaan hem zeker nog eens bezoeken en wat langer blijven.
Met de tec-bus lijn 126a (stipt zoals altijd) ons laten voeren naar het dieper gelegen stadje Huy om in het stationsbuffet onze laatste dorst te lessen. Geniet van de beelden gemaakt door onzen Jacky en William en de nabeschouwingen door onze Herman die zich hierbij zeker met het schaamrood op zijn wangen zal verontschuldigen voor hun afwezigheid.
Nabeschouwing:
Bijkomende informatie bij de staptocht van woensdag 9 februari 2011.
Parcours in gedeeltelijk Naamse en Luikse Condroz. ( Ten zuiden van Hoei – ten westen van Modave en ten noorden van Havelange )
Het gedeelte waar “de Oorlog van de Koe” het hevigst was – jaar 1272 / 1275 – zestig gehuchten verwoest en 10 à 15.000 doden – Dit om één gestolen koe te Ciney die werd te koop aangeboden op de markt te Andenne maar door de eigenaar herkend.
Het dispuut escaleerde tot een heuse oorlog tussen de Prins-bisschop van Luik en de Graaf van Namen en Luxemburg.
Wat we eventueel zullen zien tijdens onze trip:
Een paar kronkelende kleine riviertjes, als daar zijn: “de Vyle” – “rau de Fléme” – en “ rau Triffoy”.
Kasteelhoeve van Perron waar het allemaal begon: Engoran, lijfeigene van deze hoeve was de beruchte dief van het rund. (kasteelhoeve weer opgebouwd in 1687 door de Heren van Warnant- Waha- zie het wapenschild) 50m verder, onder een Iep een ijzeren kruis met Franse Lelies = schandpaal = overblijfsel van Middeleeuwse rechtspraak.
Kasteelhoeve van Hodoumont: oprijlaan met 48 honderdjarige lindebomen - Donjon uit de 16é E. met tweemeter dikke muren - prachtige dreef met eeuwenoude eiken.
Kasteelhoeve van Vyle uit 1751.
Kasteelhoeve de la Tour: diende in de Middeleeuwen als rechtbank en gevangenis voor hooggeplaatste personen. Een donjon met voorportaal uit de 13 E.
Een aantal oude Kapelletjes: “Chap. St. Servais te Tahier – “Chap. N.D. du Maquis” te Tharoul ( hier werd de “slag om Bagatelle” uitgevochten tijdens WO II )
Stappen door de dorpjes of gehuchten Vyle et Tharoul, Vaux, Goegnes, Tahier, Hodoumont, Jallet, Jamagne.
Nu het nog steeds winterperiode is en de lente nog een maandje weg, zoek ik nog iets nieuws te proberen. Een tocht langs oude kastelen en boerderijen in een zeer golvend parcours met kronkelende beekjes en langs kleine dorpjes...in dit zonnig weertje zeker een aanrader.
Waar : In de Condroz langs een historisch slagveld : de oorlog van de koe uit de 13è eeuw (omgeving van Goegnes en Modave) - 'k breng nodige documentatie mee van hetgeen we gaan zien - wie gegevens heeft over deze mooie en rustige streek, breng ze maar mee).
Stafkaart : 48 / 3.4 en 48 / 7.8
Treinuren : met den dubbeldekker van St niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel noord - aansluiting met den E.C. Vauban (vertrek om 07.42u) tot Namur en vervolgens met een Lokale trein naar Huy om daar de Tec-bus lijn 126a te nemen naar Marchin ten zuiden van Huy. Start om 09.50u.
Sorry voor het wat laattijdig melden, tot morgen, Hilaire
Relaas der feiten:
9 februari 2011
Het zal niet altijd spoorlopen zoals het moet, we zouden wel eens tegenslag hebben met onze aansluitingen. He ja, na vele weken met geluk en veel scherp doorzicht van onzentwege (sic) liep het ditmaal niet goed met de aansluitingstrein van Namen naar Hoei. Gevolg ook de tec-bus naar onze startplaats konden we vergeten. Gelukkig was ik met een tolerante en goedgeluimde bende op gang die me over mijn teleurstelling doorhielpen om er toch nog een vrolijke stapdag van te maken. Weliswaar nu aanvangen te Huy i.p.v. zeven kilometer verder buiten de stad aan de Maas.
Toch nog met zessen op pad ondanks de vele gedwongen en/of reglementaire afwezigen. Ondanks degenen die al eens iets moeten uitvinden om niet aanwezig te zijn en zo hun “slaap” in te halen. ‘k Dacht eerst na om het systeem van de “wherebouts” in te voeren maar dat zou sommigen hun huwelijksleven kunnen schaden. (Vb. melden waar ze ’s nachts zijn)
Dat van die wekker die niet afliep of niet goed stond is nog altijd het meest geschikte, dat gebruikten sommigen ook op hun werk.
Mijn uitgestippeld plan grondig moeten aanpassen, om 09.50u gestart aan het station van Hoei.
Huy – Vyle-et-Tharoul – Marchin (Condroz)
Relaas van de tocht: Van het station te Huy over de Maasbrug en langs de wekelijkse woensdagmarkt. Daar wat tijd verloren omdat onze twee hekkensluiters (je weet wel wie) ze liepen liever tussen de kraampjes op zoek naar een plaatselijke schone. Langs de ambtwoning van Mevr. Lizin en de smalle steegjes naar de steile klim van de muur van Hoei uit de wielerklassieker “Waalse Pijl”. Te voet konden we het aan, met de fiets zouden we moeten passen. Twee honderd meter hoger dan “La Meuse” zaten we volop in de vettige grond van de Condroz met onder ons de “Centrale Nucléaire de Tihange” met zijn 160m. hoge torens. Afzakken door het “bois de Barse”, langs een nat Romeins pad met ferme keikoppen naar de baan Huy – Modave en de bijrivier “Le Hoyoux”. Via de imposante “ferme de Barse in het gehucht Vieux Barse, over het water om een tweede klim aan te vangen. Door het “bois de Sèchamp” naar het “ezelsgehucht” Ereffe met natuurlijk onze William in zijn nopjes (zie de foto’s van zijn vrienden). Verder langs een steengroeve, met ons gezicht zuidwaarts gericht om de eerste warme zonnestralen op te vangen en ons “bokes” te eten. Weeral dalend terug op pad, oppassen voor instortingsgevaar langs de carrière (we moeten klauteren om het instortingsgedeelte te ontwijken) en afzakkend tot het volgende grote beek valleitje “Rau de Goegnes”. Wat dacht je, terug in stijgende lijn, niet meer de grote hoogteverschillen maar toch goed voelbaar, door het akkerland naar het dorp Vyle- et – Tharoul met zijn boerderijen en zijn vervallen kasteel (er groeiden dikke witte berken in de dakgoot). Daar beseften we dat we de laatste twee uur onze stapgang mochten minderen. Zaten nu in volle Condroz, tussen wei- en akkerland naar “ferme de Vaux” in het gehucht Vaux om daar uit het dalletje van “rau de Goegnes” nog eens omhoog naar het gehucht Grand Marchin, zijn kerkje met getorste toren. Over den groenen dries, immer noordwaarts en langs vele toefjes bos naar het laatste beekje “Le Lileau”. Ons daar proper gemaakt om te eindigen met een laatste “hogerop” in het dorp Marchin welke we zeker nog zullen bezoeken.
Mijn medestappers blij..dus ik ook content met dit nieuw parcours, weinig stapmeters plat, ’t vergt veel van je krachten maar is zeer afwisselend… niet doen in volle zomer als het warm is. Hadden nog een dik halfuur te Marchin, ons een kroeg uitgezocht vlak bij de bushalte. Een stapminnende kroegbaas…we gaan hem zeker nog eens bezoeken en wat langer blijven.
Met de tec-bus lijn 126a (stipt zoals altijd) ons laten voeren naar het dieper gelegen stadje Huy om in het stationsbuffet onze laatste dorst te lessen. Geniet van de beelden gemaakt door onzen Jacky en William en de nabeschouwingen door onze Herman die zich hierbij zeker met het schaamrood op zijn wangen zal verontschuldigen voor hun afwezigheid.
Nabeschouwing:
Bijkomende informatie bij de staptocht van woensdag 9 februari 2011.
Parcours in gedeeltelijk Naamse en Luikse Condroz. ( Ten zuiden van Hoei – ten westen van Modave en ten noorden van Havelange )
Het gedeelte waar “de Oorlog van de Koe” het hevigst was – jaar 1272 / 1275 – zestig gehuchten verwoest en 10 à 15.000 doden – Dit om één gestolen koe te Ciney die werd te koop aangeboden op de markt te Andenne maar door de eigenaar herkend.
Het dispuut escaleerde tot een heuse oorlog tussen de Prins-bisschop van Luik en de Graaf van Namen en Luxemburg.
Wat we eventueel zullen zien tijdens onze trip:
Een paar kronkelende kleine riviertjes, als daar zijn: “de Vyle” – “rau de Fléme” – en “ rau Triffoy”.
Kasteelhoeve van Perron waar het allemaal begon: Engoran, lijfeigene van deze hoeve was de beruchte dief van het rund. (kasteelhoeve weer opgebouwd in 1687 door de Heren van Warnant- Waha- zie het wapenschild) 50m verder, onder een Iep een ijzeren kruis met Franse Lelies = schandpaal = overblijfsel van Middeleeuwse rechtspraak.
Kasteelhoeve van Hodoumont: oprijlaan met 48 honderdjarige lindebomen - Donjon uit de 16é E. met tweemeter dikke muren - prachtige dreef met eeuwenoude eiken.
Kasteelhoeve van Vyle uit 1751.
Kasteelhoeve de la Tour: diende in de Middeleeuwen als rechtbank en gevangenis voor hooggeplaatste personen. Een donjon met voorportaal uit de 13 E.
Een aantal oude Kapelletjes: “Chap. St. Servais te Tahier – “Chap. N.D. du Maquis” te Tharoul ( hier werd de “slag om Bagatelle” uitgevochten tijdens WO II )
Stappen door de dorpjes of gehuchten Vyle et Tharoul, Vaux, Goegnes, Tahier, Hodoumont, Jallet, Jamagne.
vrijdag 18 februari 2011
zaterdag 5 februari 2011
Ochamps - Poix-St.-Hubert
Uitnodiging:
Opletten vrienden, een paar dagen "smogalarm" in ons Land, tegen woensdag zal het ergste weg zijn maar toch neem ik, zoals een perfecte leider hoeft te doen, mijn voorzorgen = Veel bos en diep zuidwaarts op een hoogte van om en bij de 500m., daar de meeste kans op een "open en zuivere lucht".
Zouden sporen naar Libramont en daar eventjes de tec-bus nemen (bij smogalarm = tec-bus gratis) richting Ochamps om noordwaarts te stappen, rechts van Libin om te eindigen in Poix St Hubert. ( Hebben daar reeds een gedeelte van gedaan met veel applaus - tweede gedeelte langs de "sablerie" = lang geleden )
Stafkaarten : 64 / 3.4 en 59 / 7.8
Overbodig maar toch nog maar eens de treinuren opgeven : met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel Noord en aansluiting te Brussel Nd (vertrek om 07.42u) met onzen E.C.Vauban naar Libramont.
Maak dat je "Present" bent, met onze luxe - treinen weg van de kilometers lange stinkende file's bij ons, om de longen zuivere lucht te laten pompen, zeg niet dat je niet gewaarschuwd bent, Hilaire
Relaas der feiten:
02 februari 2011
Jullie moeten niet schoon zijn om geluk te hebben…wij zijn het wel, dit was weer één van de vele superdagen die een natuurminnende stapper zich kan voorstellen : alle vuiligheid uit de lucht, boven de 500m een laagje sneeuw, aangevroren mist op de bomen welke de “echte Ardennen” hun typisch karakter gaven, windstil met een temperatuur even boven het vriespunt…vrouw,man, man, man, wij hebben genoten(4). Als je de stafkaart 64 / 3.4 open legt bemerk je één groot woud, we zijn de kaart van zuid naar noord zigzaggend doorgestapt en alle mooie plekken langs geweest. Geen enkele grote baan op onze weg, gans het gebied aangeduid als “stiltezone” welke we zonder moeite hebben gerespecteerd… t’ was niet moeilijk daar onze grootste babbelaars er niet bijwaren. Op onze Luxe-trein richting Libramont merkten we het al, spekgladde perrons en weinig verkeer op de wegen door de onderkoelde regen welke zich aan ieder takje vast haakte.. een feest voor onze William, enige als sfeerbeeldenmaker. Alles op uur, zelfs de tec-bus lijn 61 van Libramont naar ons startpunt even buiten de woonkern aan de rand van het groot bos. Wij maar met vieren, gaan er niets achter zoeken…onze Michel geraakte niet vanonder den deegrol van zijn Yvonne en onze Jacky bleef plakken aan zijne papborstel.. zeven dagen in één week om te klussen en dan nog met zulke argumenten afkomen…niet met echte mannen.
Relaas van de tocht: Om 10.10u ons laten afzetten langs de N40 (Libramont – Libin) om direct het woud “La Hé” in te duikelen, 500m. hoog, zo naar ons eerste trefpunt, het veengebied van “res. Nat. dom. des Anciens Troufferies de Libin”. Opgepast voor de gladde plekken, het gammele bruggetje niet over maar springend over het beekje “Rau de Large Fontaine”. Onze William stak dit alles in zijn fotobakje maar ook een “snoek” in zijne bottin.. spijtig maar één natte voet. Een ganse dag tussen de 4 à 500m. flirtend maar geen steile hellingen. Nu richting Libin, aan de rand van een loof- en naaldbos naar de oude en verlaten “Sablière” om een goed plekje te zoeken aan de groeve welke “natuurlijk” aan ’t verwilderen is. We wilden met niemand deze plek delen, zelfs niet met den Bart en den Elio, geseind in één of ander frietkot. Nu eens zonder nieuws van ’t Waasland verder, door het “bois la Haie” naar “bois- à- Ban”, vervolgens door het bos “Mihau – Chérau” en het “bois de Fausse Fontaine” (alle paadjes zijn daar prachtig, zoek maar uit maar blijf aandachtig volgen op de stafkaart = bijna geen uitgestippelde routes = onzen Herman weerom veel goede punten bij een tussentijdse steekproef). Toch eens een baan over, den N 808 van Libin naar Poix (geen stinkende auto gezien en wij weg) om ons te laten zakken naar de “Lomme” aan het stationnetje van Poix St Hubert.
Een dikke knuffel gekregen van “Mamy Confiture”, blij dat ze ons nog eens zag, wilde malgrè een handtekening en op de foto met de grote Leider. Hoe meer we dronken op de goede afloop van deze superdag, hoe ouder den Orval, de laatste bijna 3 jaar, alles geflankeerd door de goudgele brokjes kaas. DAARVOOR DOEN WE HET..!! we hebben genoten..vrouw Francine en man Herman,man Hilaire, man William..lekkerrrrr;
Na de zoveelste prachtige winterse stapdag, geniet van de foto’s, daaag Hilaire.
Nabeschouwing:
De waarheid en niks dan de waarheid, zo besta ik!
Bij het uitstappen uit de bus een kreet "Pas op he mannekes 't is hier glad".
Onverantwoord totaal uit de boze, niemand met een beetje gezond verstand zou hier en nu aan een wandeling beginnen. Wij wel dus! Het moet en zal gezegd het was schoon zeer schoon.
En de waarheid is dat loontje altijd om zijn boontje komt. Vrees niets als je onschuldig bent zoals ik, maar vrees de toorn van het noodlot als ge een deugniet zijt. En hij zal het geweten hebben deze keer, het was mooi om zien, ik heb genoten! Takken welke plots tegen hem zwiepten, zijn schoenen bleken niet slipbestendig, maar hij kon rechtblijven, iedereen vond het spijtig! Je voelde het komen de natuur wou wraak voor al de deugnieterij van deze man.
Een beekje van niks, iedereen zonder spatje erover, hij ook trouwens, maar hij moest en zou het noodlot tarten. Aan de overzijde stak hij grootmoedig als hij is, zijn hand uit, je zag zijn oogjes beginnen glinsteren.
Voorwaar ik zeg u vertrouw hem niet, nooit of te nimmer, jamais.
Je zag plots zijn voet door de grond zakken (van schaamte). De duivel kwam hem ter hulp, net onder de bovenrand van zijn getten was er weer grond! Snok voet er uit, en precies doen of er niks aan de hand is. Maar het alziende oog van de leider had zijn beweging gespot, en ik genoot mee. Zeiknat zijn voet!
Ik moet zeggen er was verder de ganse dag een prima warme sfeer in de groep.
Nog voel ik de warmte van deze leuke dag, moge er zo nog vele komen.
Groeten, en blijf op het droge!
Opletten vrienden, een paar dagen "smogalarm" in ons Land, tegen woensdag zal het ergste weg zijn maar toch neem ik, zoals een perfecte leider hoeft te doen, mijn voorzorgen = Veel bos en diep zuidwaarts op een hoogte van om en bij de 500m., daar de meeste kans op een "open en zuivere lucht".
Zouden sporen naar Libramont en daar eventjes de tec-bus nemen (bij smogalarm = tec-bus gratis) richting Ochamps om noordwaarts te stappen, rechts van Libin om te eindigen in Poix St Hubert. ( Hebben daar reeds een gedeelte van gedaan met veel applaus - tweede gedeelte langs de "sablerie" = lang geleden )
Stafkaarten : 64 / 3.4 en 59 / 7.8
Overbodig maar toch nog maar eens de treinuren opgeven : met den dubbeldekker vanuit St Niklaas (vertrek om 06.29u) naar Brussel Noord en aansluiting te Brussel Nd (vertrek om 07.42u) met onzen E.C.Vauban naar Libramont.
Maak dat je "Present" bent, met onze luxe - treinen weg van de kilometers lange stinkende file's bij ons, om de longen zuivere lucht te laten pompen, zeg niet dat je niet gewaarschuwd bent, Hilaire
Relaas der feiten:
02 februari 2011
Jullie moeten niet schoon zijn om geluk te hebben…wij zijn het wel, dit was weer één van de vele superdagen die een natuurminnende stapper zich kan voorstellen : alle vuiligheid uit de lucht, boven de 500m een laagje sneeuw, aangevroren mist op de bomen welke de “echte Ardennen” hun typisch karakter gaven, windstil met een temperatuur even boven het vriespunt…vrouw,man, man, man, wij hebben genoten(4). Als je de stafkaart 64 / 3.4 open legt bemerk je één groot woud, we zijn de kaart van zuid naar noord zigzaggend doorgestapt en alle mooie plekken langs geweest. Geen enkele grote baan op onze weg, gans het gebied aangeduid als “stiltezone” welke we zonder moeite hebben gerespecteerd… t’ was niet moeilijk daar onze grootste babbelaars er niet bijwaren. Op onze Luxe-trein richting Libramont merkten we het al, spekgladde perrons en weinig verkeer op de wegen door de onderkoelde regen welke zich aan ieder takje vast haakte.. een feest voor onze William, enige als sfeerbeeldenmaker. Alles op uur, zelfs de tec-bus lijn 61 van Libramont naar ons startpunt even buiten de woonkern aan de rand van het groot bos. Wij maar met vieren, gaan er niets achter zoeken…onze Michel geraakte niet vanonder den deegrol van zijn Yvonne en onze Jacky bleef plakken aan zijne papborstel.. zeven dagen in één week om te klussen en dan nog met zulke argumenten afkomen…niet met echte mannen.
Relaas van de tocht: Om 10.10u ons laten afzetten langs de N40 (Libramont – Libin) om direct het woud “La Hé” in te duikelen, 500m. hoog, zo naar ons eerste trefpunt, het veengebied van “res. Nat. dom. des Anciens Troufferies de Libin”. Opgepast voor de gladde plekken, het gammele bruggetje niet over maar springend over het beekje “Rau de Large Fontaine”. Onze William stak dit alles in zijn fotobakje maar ook een “snoek” in zijne bottin.. spijtig maar één natte voet. Een ganse dag tussen de 4 à 500m. flirtend maar geen steile hellingen. Nu richting Libin, aan de rand van een loof- en naaldbos naar de oude en verlaten “Sablière” om een goed plekje te zoeken aan de groeve welke “natuurlijk” aan ’t verwilderen is. We wilden met niemand deze plek delen, zelfs niet met den Bart en den Elio, geseind in één of ander frietkot. Nu eens zonder nieuws van ’t Waasland verder, door het “bois la Haie” naar “bois- à- Ban”, vervolgens door het bos “Mihau – Chérau” en het “bois de Fausse Fontaine” (alle paadjes zijn daar prachtig, zoek maar uit maar blijf aandachtig volgen op de stafkaart = bijna geen uitgestippelde routes = onzen Herman weerom veel goede punten bij een tussentijdse steekproef). Toch eens een baan over, den N 808 van Libin naar Poix (geen stinkende auto gezien en wij weg) om ons te laten zakken naar de “Lomme” aan het stationnetje van Poix St Hubert.
Een dikke knuffel gekregen van “Mamy Confiture”, blij dat ze ons nog eens zag, wilde malgrè een handtekening en op de foto met de grote Leider. Hoe meer we dronken op de goede afloop van deze superdag, hoe ouder den Orval, de laatste bijna 3 jaar, alles geflankeerd door de goudgele brokjes kaas. DAARVOOR DOEN WE HET..!! we hebben genoten..vrouw Francine en man Herman,man Hilaire, man William..lekkerrrrr;
Na de zoveelste prachtige winterse stapdag, geniet van de foto’s, daaag Hilaire.
Nabeschouwing:
De waarheid en niks dan de waarheid, zo besta ik!
Bij het uitstappen uit de bus een kreet "Pas op he mannekes 't is hier glad".
Onverantwoord totaal uit de boze, niemand met een beetje gezond verstand zou hier en nu aan een wandeling beginnen. Wij wel dus! Het moet en zal gezegd het was schoon zeer schoon.
En de waarheid is dat loontje altijd om zijn boontje komt. Vrees niets als je onschuldig bent zoals ik, maar vrees de toorn van het noodlot als ge een deugniet zijt. En hij zal het geweten hebben deze keer, het was mooi om zien, ik heb genoten! Takken welke plots tegen hem zwiepten, zijn schoenen bleken niet slipbestendig, maar hij kon rechtblijven, iedereen vond het spijtig! Je voelde het komen de natuur wou wraak voor al de deugnieterij van deze man.
Een beekje van niks, iedereen zonder spatje erover, hij ook trouwens, maar hij moest en zou het noodlot tarten. Aan de overzijde stak hij grootmoedig als hij is, zijn hand uit, je zag zijn oogjes beginnen glinsteren.
Voorwaar ik zeg u vertrouw hem niet, nooit of te nimmer, jamais.
Je zag plots zijn voet door de grond zakken (van schaamte). De duivel kwam hem ter hulp, net onder de bovenrand van zijn getten was er weer grond! Snok voet er uit, en precies doen of er niks aan de hand is. Maar het alziende oog van de leider had zijn beweging gespot, en ik genoot mee. Zeiknat zijn voet!
Ik moet zeggen er was verder de ganse dag een prima warme sfeer in de groep.
Nog voel ik de warmte van deze leuke dag, moge er zo nog vele komen.
Groeten, en blijf op het droge!
Abonneren op:
Posts (Atom)